ik ben verdwaald

Shima liep met kleine snelle pasjes door het bos heen.
ze was hier nog nooit eerder geweest, dat kwam waarschijnlijk omdat ze net nieuw was.
ze keek bangig om zich heen, wat was het hier donker!
'volgensmij ben ik verdwaald' mompelde ze in zichzelf.
ze maakte grotere stappen, maar nog steeds evensnel.
ze kon niks zien, het was hier zo donker!
ze struikelde over een stronk heen, vanwege de snelle en grote stappen die ze maakte.
'IEMAND,HELP!' riep ze wanhopig.
maar niemand was in het bos.
ze liep alsmaar langzamer en langzamer, ze begon moe te worden, de wind werd iets kouder, en ze besloot ergens te gaan zitten, en proberen te slapen, morgen was er weer een nieuwe dag om te zoeken waar de uitgang was.
ze deed haar jas uit en legde hem overhaar hele lichaam heen.
ze ging in een kleine grot verderop liggen, en nu maar wachten, wachten tot morgenvroeg.
ze viel bijna in slaap, totzat ze een geluid hoordde.....
'zou er dan tog iemand in het bos zijn?!' mompelde ze vol hoop tegen zichzelf.

Ferost bevond zichzelf ook ergens in het bos. Hij had zijn wolvengedaante aangenomen. Zijn donkergroene ogen glinsterde in het maanlicht als hij naar boven staarde, naar de bijna volle maan. Ferost spitste zijn oren toen hij geluid hoorde. Met snelle stappen sprintte hij door het bos heen. Het leek alsof hij iets zocht, of iemand...
Na een tijdje stond Ferost weer stil om zijn omgeving te observeren. Hij had niet gevoeld hoe vermoeid hij was tot hij nu stil stond. Heel even zou hij gaan rusten. Daarna zou hij weer verder gaan. Hij zocht de omgeving af en zag niet gek veel verder een kleine grot. Hij rende er naar binnen waarna hij eenmaal binnen zijn pas verlangzaamde. Hier kon hij makkelijk even uitrusten. Helemaal achterin de grot ging Ferost liggen met zijn kop op zijn poten. Hij keek met een ruk op toen hij een ander geluid hoorde. Toen zijn blik zich verscherpte zag hij een leerlinge. Wat ze hier deed en waarom midden in de nacht was Ferost een raadsel. Maar het meisje was nog maar net binnen of Ferost had gevonden wat hij zocht. Hij sprong overeind. Hij was groter dan een gemiddelde wolf. Ferost gromde laag en dreigend maar niet tegen het meisje. Ineens maakte hij een grote sprong over haar heen en haalde zo een zwarte schim tegen de vlakte bij de ingang van de grot.

Ook Deshas liep buiten rond. Voor hem was dat niet zo onlogisch. Deshas was Shadraans, hij hield sowieso meer van de nacht dan van de dag. 's Nachts waar zijn krachten het sterkst. Hij had wel al gevoeld dat Ferost ook ergens in het bos rond sloop. Hij kon hem al van mijlenver voelen. Die ene bepaalde kracht van woud magie kon alleen maar aan hem toebehoren. Maar daarbij zou Ferost hem waarschijnlijk ook al gevoeld hebben. Deshas smolt samen met de schaduw van een boom toen hij iemand aan hoorde komen. Alleen twee bloedrode ogen waren zichtbaar in de boom. Ze hadden geen zwarte pupil of witte omranding. Ze waren geheel rood. Alleen als Deshas knipperde waren de ogen even verdwenen. Hij zag het meisje struikelen en naar een grot verderop rennen. Hij maakte zich weer los uit de schaduw en nam zijn menselijke gestalte weer aan. Een kille grijns sierde zijn lijkbleke gezicht. Tijd voor wat lol met nieuwelingen. Maar toen Deshas dichterbij de grot kwam, heette Ferost hem al welkom met een dreigend gegrom. Toch was de geamuseerde grijns nog niet van Deshas' gezicht verdwenen. ''Ook een goedenavond Fer'' mompelde hij zacht. Met een sissend geluid trok hij zijn zwaard uit de schede en hield het lemmet plat en horizontaal voor zich toen Ferost op hem af sprong. Deshas viel dan wel achterover maar hij zou Ferost hiermee op afstand kunnen houden. Met een zware plof viel Deshas achterover en drukte met alle kracht in zijn armen het robijnen lemmet van zijn zwaard omhoog terwijl Ferost' lichaam tegendruk gaf. Deshas trapte de wolf van zich af en zakte op èèn knie met zijn zwaard klaar om gebruikt te worden. ''Waarom verbaasd het me niet jou hier te zien'' zei hij vals grijnzend tegen Ferost. Hij besteedde geen aandacht meer aan het meisje in de grot. Ferost was nu belangrijker voor hem.

Shima schrok zich dood, 'Ferost, was hij die wolf? ' ging er door haar hoofd. Ze had hem wel eens zien lopen op school ,ze wist ook wel dat hij van gedaante kon verwisselen, maar ze wist niet dat hij hier nog was snachts. Ze schrok zich dood toen ze een zwarte schim tegen de vlakte zag gaan, Ze stond op, ging met haar handen in de grond zitten en haalde het vocht van de regen uit de grond. Ze had nu een grote felle waterbel, hij was zo fel dat hij lichtgaf. Met de waterbel op haar hand liep ze naar de schim en ferost. Ze hield haar hand bij de schim en vervolgens keek ze ferost aan en daarna keek ze dashes aan 'Wat doen jullie in godsnaam hier?' ze keek ze verbaasd aan.

(Vraagje, hoe kun je ons nu al bij naam kennen als we elkaar in RPG nog nooit eerder ontmoet hebben Shima?)

Ferost omklemde Deshas' zwaard met zijn kaken. Het was jammer dat hij zo snel had gereageerd anders was het lemmet nu zijn nek geweest. Hij zette zijn nagels in Deshas' borstkas. Maar hij piepte zacht toen Deshas hem wegtrapte. De koude grond kwam genadeloos hard aan toen hij tegen de vlakte werd gesmeten. Ferost krabbelde overeind en gromde zachtjes naar Deshas. Langzaam nam hij zijn menselijke gedaante weer aan. Hij greep naar de stok tussen zijn riem. Zodra hij de nerven van het hout in zijn handpalm voelde groeide de stok tot zijn lengte en klapte het ijzeren blad van een zeis eruit. Het opgepoetste ijzer glom toen de maan erop weerkaatste. ''Dat is gek, want ik vroeg me eigenlijk net af wat jij hier midden in de nacht nog te zoeken had'' zei hij hatelijk. Hij stond op het punt Deshas aan te vallen totdat hij een stem hoorde. Hij keek om en moest, na al die tijd in het duister, zijn ogen even afschermen tegen het felle licht van de waterbel. Toen zijn ogen weer een beetje gewend waren aan het licht zag hij het meisje uit de grot. Hij was even vergeten dat zij er ook nog was. Ferost ging overeind staan met behulp van zijn zeis. ''Nou eigenlijk was ik op zoek naar Deshas'' zei hij met een kwade, minachtende blik op Deshas gericht. ''Maar wat doet een leerlinge midden in de nacht in het bos in plaats van in haar bed?'' vroeg hij kalm aan het meisje. Hij klonk niet boos of streng. Hij was gewoon nieuwsgierig.

Shima hield haar waterbel nog steeds bij de beesten toen ze de stem van ferost hoorde ,het klonk kalm en vooral vertrouwend. 'Ik was hier in het bos,toen iemand me aanviel, ik weet niet wie het was ,maar het wou me doden, het vluchtte weg toen het hier heel donker werd' ze zuchtte en keek naar de grond 'En toen werd het donker, en was ik verdwaald' Shima speeldde met het vocht uit de grot en deed ondertussen verlegen wat trucjes. Shima keek ferost vastbesloten aan 'en wie of wat het ook was, ik zal het doden, voor dat het mij dood' zei op een dreigende toon.' en toen ging ik hier schuilen voor de nacht, maar toen kwamen jullie hier als 2 dolle honden vechten ' zei ze terwijl ze hem doordringend met haar fel groene slangenogen aankeek. Ze keek hem met grote ogen aan toen ze een geluid in het bos hoordde. Ze haalde het vocht uit de grot , langzaam verdween het geluid. 'het was gwoon een beest, maar wat doen jij En deshas hier?' zei ze kalm op een nieuwschierige toon terwijl ze hem nog steeds met een doordringende blik aankeek, en soms even langs hem heen keek naar deshas , die er stil bijlag.

PS; ze had wel eens over hun gehoord op school

Deshas lachte zachtjes om de woorden van Ferost. ''Naïeve vlooienbaal. Ik ben Shadraans weet je nog stommeling. De nacht is mijn terrein'' zei hij tegen Ferost. Zijn pupillen verkleinde zich toen er ineens met fel licht in zijn ogen geschenen werd. Hij mompelde binnensmonds een verwensing en ging weer staan terwijl hij zijn zwaard in de schede terug schoof tot hij een droge klik hoorde. Hij sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij naar de uitleg van het meisje luisterde. ''Kijk niet naar mij. Ik was het voor deze keer eens niet'' zei hij per direct toen het meisje vertelde dat iemand in het bos haar had aangevallen. Hij had haar even gevolgd ja, maar ze was niet zijn eerste prooi van vannacht geweest. Hij lachte even zacht toen het meisje zei dat hij en Ferost als twee dolle honden hier aan het vechten waren. ''Nou technisch gezien stonden we op het punt om te vechten. Maar ja, die beschrijving voldoet wel aan ons'' zei hij, zich niets aantrekkend van de doordringende blik van het meisje. Hij had wel tegen ergere dingen gevochten om zich daar iets van aan te trekken. Hij keek het meisje daarna sceptisch aan. ''Geef me èèn goede reden waarom ik jou zou vertellen wat ik hier midden in de nacht doe'' zei hij op dezelfde sceptische toon als zijn blik had.

Shima keek nu van ferost , over naar Deshas,Ze keek hem nu uitdagend aan.'Omdat ik jou makkelijk kan vermoorden' zei het meisje met een uitdagende blik. Ze dacht na, Nee dat kon ze niet, ze blufte om stoerder te lijken, wat eigenlijk geen goed idee was dacht ze achteraf.Maar er zat van de regen nu nog zoveel vocht in de grond, dat ze er een halve zee van kon maken, en nu was zij even blij dat ze een meester was in watersturen. Ze begon van uitdagend, naar doordringend te kijken naar Deshas. 'Dus, zeg op ,wat deed jij hier vanacht' Zei ze op een kille,ijzige,doordringende toon tegen Deshas.

PROFILE MAGICIAN

» Verdwaald.
» Verdwaald!
» Verdwaald.
» Verdwaald
» verdwaald

ik ben verdwaald

ik ben verdwaald

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen