Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Aurora keek even onverschillig naar Iro. Waarna ze zichzelf even wakker schudde en haar aura wat versterkte om de negatieve energie uit zich te halen. Iro gaf een aanbeveling voor een boek, en zei vervolgens dat soulbeasts eigenlijk ook schaduwwezens waren. Aurora knikte begrijpend en bedankte Iro voor de tip. Iro en Aurora liepen nu rustig op een bospad af, het leek een erg donker bos te zijn en Aurora sprak een spreuk waardoor zelfs het kleinste beetje licht duidelijk te zien was, dan kon ze tenminste in het bos om zich heen kijken. Het bos voelde als een van de bossen op Shadra waar ze vaak verstoppertje had gespeeld met haar broer. "Hmm I like this, brengt jeugd herinneringen terug." zei Aurora met een lichte glimlach.

Aurora leek zich weer te herpakken na hun veraf staande ontmoeting met de verlaten villa. Ook knikte ze begrijpend en bedankte hem voor de info die hij daarna gegeven had en liepen door richting het duistere bos. Waar Aurora zei dat dit jeugd herinneringen bij haar op bracht. Iro kon enkel haar even aan kijken. Jeugd, soms was het een rottig iets zodra je er de waarheid van te weten kreeg, maar op andere momenten kon het erg mooi zijn. 'Het duistere bos heeft ook wat klein schalige schaduw wezens, maar dat zijn gemiddeld laag levels. De meer sterkere schaduw wezens leven in de kerkers. Ik wil geen leerling een kans geven om een van de schaduw wezens uit dat huis proberen te vangen.' legde Iro uit en zag dat ze eerder al een lichtje had gemaakt, maar had er verder niets van gezegd. Haar Hier rond de school leiden was niets bijzonders, maar anders had ze vast van een van de andere docenten een rond leiding gekregen. Toen ze op de plek aan kwamen waar hij zijn leerlingen trainde in Shadow controle stopte Iro even. 'Dit is een geschikte plek vind ik zelf om leerlingen les te geven. De bomen staan hier ook verder uit elkaar wat weer meer bewegingsruimte geeft. Mocht je het willen gebruiken hoor ik dat graag van je zodat we elkaar niet voor de voeten lopen.' zijn toon werd weer iets milder, maar Iro bleef lichtelijk kil en afstandelijk. Hij wilde niemand kwetsen tenzij het nodig was.

Iro vertelde over het duistere bos, en de wezens erin. Toen hij zei dat hij geen leerlingen de kans wilde geven om een van de schaduw wezens daar te vangen vroeg Aurora zich af wat de reden hiervoor was. Maar ze stelde er geen vraag over aangezien dat opgevat kon worden alsof ze dat een verkeerde keus vond van Iro. Aurora doofde haar light om in plaats daarvan het light uit de omgeving voor zichzelf te versterken, dan was het voor andere niet zichtbaar, maar kon ze zelf wel goed kijken. Aurora keek even rond toen Iro stopte op een relatief open plek. en hier wat over vertelde. "Bedankt, ik zal je ruim van te voren een rooster geven van de lessen die ik hier wil uitvoeren, dit is een mooie uitdaging voor leerlingen die geen ervaring hebben met licht magie in het donker." had Aurora gezegd. In de realiteit zou ze hier de leerlingen met licht laten oefenen als ze vervelend waren in de lessen. Dan mocht een leerling pas weg als ze een lastige spreuk konden uitvoeren in het donker, of zodra Aurora te lui werd om nog supervisor te spelen. Maar dat hoefde Iro niet te weten. Aurora keek naar een van de bomen en zag een klein schaduw wezentje naar haar toe lopen, het was net een heel klein hertje. "Hallo klein schatje, wat kom jij hier doen?" vroeg ze aan het beestje. Aurora was altijd al goed geweest met dieren, en het maakte kennelijk niet uit of ze schaduw beesten waren. Logischerwijs reageerde het hertje niet echt, maar Aurora vond het goed voelen om er wat tegen te zeggen. Ze had haar toon wel zo gehouden dat het niet zoetig klonk, maar gewoon neutraal, ze verwachte dat ze Iro anders echt niet vrolijk maakte, misschien was haar woordkeuze ook al lastig voor hem geweest, dus ze hoefde het niet vervelender te maken dan het al was.

Aurora reageerde niet op zijn woorden over schaduw wezen te vangen in de vertalen villa. Maar ze had ook geen ervaring daarmee nog kende ze de gewoonte van de schaduw creaturen. Nadat ze gestopt waren en Iro zei dat Aurora deze plek best mocht gebruiken, maar het wel even door moest geven bedankte ze hem een zei dat ze het vet van te voren zou aangeven. Iro knikte en zag een het achtig schaduw wezentje op Aurora af lopen. Zelf zag ze het ook een reageerde zoals iemand die geen verstand had van deze schepsels. Als jij je handen nog wilt behouden jaag je het nu weg. Schaduw wezen hebben niet de intentie om te knuffelen zoals Rosa of je vliegende leeuw. Ze proberen altijd sterker te worden. Wat je niet kent, kun je beter verjagen tot je meer weet.' merkte hij zo neutraal mogelijk op.

Aurora keek om naar Iro en besloot om te doen wat hij zei, om te zorgen dat er geen spanningen zouden ontstaan. Als het beestje sterker probeerde te worden, zou het zich vast hebben gerealiseerd dat hij daarvoor het beste een sterker wezen kon bevriende. Aurora schoot een klein lichtstraaltje op de grond als waarschuwing, waarna het beestje weg rende. "Ik snap dat je het goed bedoeld Iro, maar een simpele: "Wat je nu doet is niet verstandig." had volstaan, ik ben geen leerling. That said, toch bedankt voor je goede zorgen." zei Aurora in haar meest neutrale stem. Het irriteerde haar dat Iro meteen alle consequenties eraan moest hangen, niet dat dat Iro iets uit zou maken.

Goed hij was soms wat te direct, maar het was niet meer dan waar. 'Dat klopt, maar zodra je het boek gelezen hebt zul je mijn voorzorg wel begrijpen.' zei Iro een hij begon weer met lopen. Ze hadden nog wat dingetjes om voor Aurora te ontdekken. De bomen van het duistere bos verlieten ze al redelijk snel weer een de kassen kwamen inzicht met dat schuin achter de Arena.

Toen Iro niet boos werd van Aurora haar iet wat botte opmerken was ze verrast, veel Shadranen zouden op de vorm van de boodschap reageren en niet op de boodschap zelf. Iro was dus wederom niet een stereotype Shadraan, of hij liet het gewoon niet zien dat kon ook. Iro vertelde dat Aurora zijn reactie wel zou snappen als ze het boek gelezen had. Aurora knikte en zei toen: "Bedankt, ik waardeer je zorgen.". Dat deed ze ook, ze kon soms naïef zijn en alleen positieve dingen zien, een beetje een Novaanse tendency van der. Toen ze verder liepen zag Aurora broeikassen staan en ze glimlachte, daar zou ze veel tijd rondbrengen, ze hield van de geur van gewassen, en de hoeveelheid licht daar was ook altijd aangenaam.

Iro had wel geweten hoe zijn groot ouder zouden hebben gereageerd op Aurora's woorden, maar hij wilde die traditie breken, hij wilde zichzelf zijn en niet het stereotype Shadraan die iedereen kende. Goed soms kon hij kwaad worden om sommige dingen en recht door zee zijn en geen blad voor de mond nemen of gewoon zeggen waar het op stond. Maar het verbaasde gezicht van Aurora was heerlijk om te zien. Een zuinige glimlach verscheen op zijn mond hoeken en haar woorden nam hij aan met een Knikje. Eenmaal bij de deur van de kassen opende hij deze en hield hem even voor haar open zodat ze tijd genoeg had om binnen te komen en sloot de deur later achter zich. 'De kassen is ook een van mijn favoriete plekken. Hier haal ik de ingrediënten vandaan die ik in mijn speciale recept verwerk.' zei Iro en hij liep rustig langs haar heen en streelde een van de overhangende struik die door zijn aanraking en minimale gebruik van magie weer fier ging staan. Een gieter die in de buurt stond pakkende en de struik even bewateren. Dat deed hij wel vaker wanneer de Dark magic docent hier langs kwam. Daarna zetten hij de gieter weer neer en geneerde haar blik voor even en liep rustig verder.

Aurora zag iets van een glimlach op Iro zijn gezicht verschijnen. Zou hij haar verbaasdheid gezien hebben en als een compliment had opgevat? Het was een mogelijkheid, maar erg unlikely. Iro hield de deur van de broeikas open, dat was niet nodig, maar wel lief. "Thanks" zei Aurora met een kleine glimlach. Ze probeerde zich in te houden, maar het was lastig, en dat kon je weer merken. Zeker nu ze op zo een mooie plek stond. Iro zei dat de kassen een van zijn favorieten plekken waren, en dat hij hier ingrediënten vandaan haalde voor zijn speciale recepten. "Het is hier geweldig mooi, ik kan me goed voorstellen dat je hier graag komt, het is ook lekker rustig. Zeg mogen docenten hier gratis ingrediënten halen? Zolang we maar respectvol met de planten om gaan? Of is daar een andere regeling voor?" vroeg Aurora terwijl ze rond keek. Ze genoot van de warme licht stralen op haar gezicht. De geuren in de lucht waren ook heerlijk, al rook ze ook een gevaarlijk goedje van de pliatusniruto plant, te veel van die geur kon leiden tot het vergeten van de omgeving en intense euforie. "Hmm kan het zijn dat de afzuigkappen niet helemaal goed werken? Ik ruik de geur van de pliatusniruto, dat lijkt me niet echt de bedoeling." merkte Aurora op. Het viel haar ook op dat de broeikas al wat ouder oogde, het was wel goed onderhouden, maar bij oude gebouwen konden er altijd mankementen optreden. Ze keek even vragend naar Iro.

Aurora bedankte hem een Iro knikte rustig naar haar. Ze vond het hier geweldig. Niet gek ook. Er scheen hier immers veel zonlicht naar binnen. Haar vraag zetten hem aan het denken. 'Voor zo ver ik me gemaakt heb hoeven we niet iets speciaals te doen. Hoog uit eens wat geven of bemesten.' zei Iro een kon en zachte grinnik niet in houden. 'Maar goed dat je het vorige school hoofd niet kende. Sommige bloemen gebruikte hij in zijn vuur lessen. Niet dat ze ooit in een vaas bij hem kwamen. ' zei hij een dacht even na. Wat Savador met die bloemen deed? Volgens de leerlingen roddel kanaal bleef er niet veel van over. Hij werd uit gedachten gehaald toen Aurora weer begon te spreken. 'Er horen ramen open te staan, even kijken.' Zijn tuin was weer wat milder een zin blik ging naar boven. Er stonden meest twee ramen open. Met zulk heet weer hoorde er meer open te staan. Iro voelde zich zwakker in het licht en de hitte, maar liet zich niet ontmoedigen een haalde uit zijn binnen zak uit het betoverde koekjes zaak en van zijn magie aan vullende koekjes en at er eentje op. Het effect duurde eventjes maar Iro voelde zich snel al weer beter. Hij reikte met zijn hand ver boven zijn houd en liet een van de boompjes zijn tak richting een van de ramen toe groeien. De tak duwde het raam gemakkelijk open. Het even knoeide Iro nog even aan om het raam op de standaard te zetten. Maar na wat geklooi was het hem toch gelukt. Waarna Iro nog drie ramen begin open te zetten, via de planten, maar zorgde er wel voor dat ze weer in hun oorspronkelijke straat terug kwamen.

Iro zei dat docenten niks speciaals hoefde te doen. Dat was mooi vond Aurora, dan zou ze hier zo nu en dan wel eens wat leuke kruiden komen halen. Toen zei Iro iets over het vorige schoolhoofd, Aurora had wel eens van de man gehoord, maar wist verder niets meer dan de naam. Hij klonk in ieder geval als een bijzonder persoon. Nadat Aurora had gezegd dat ze een plant rook keek Iro naar de ramen en zette er een paar extra open, kennelijk hoorde dus meerdere ramen open te staan, dacht Aurora. Iro had de planten gebruikt om de ramen open te zetten. Aurora ademde rustig en gebruikten haar ervaring met lucht magie om de lucht in de broeikas te verversen, dan zouden er in elk geval geen schadelijke of gevaarlijke gassen achter blijven. Aurora zag ineens een groen wezentje tussen de planten en herkende het wezentje. "Hey Kojo, hoe kom jij nou hier?" vroeg ze aan het wezentje. Aurora kende Kojo al lang, ze had hem ontmoet op Gren en sinds toen stak hij zijn kop regelmatig op in haar omgeving. "Hey Aurey, ik dacht ik kom even hoi zeggen." reageerde Kojo. Toen keek hij even om zich heen en vroeg: "Waar zijn we? Is dit Starshine? Ben je toch docent geworden?" vroeg het wezentje Aurora in een plagerige toon. "Ah leuk! Ja dit is Starshine, vandaag is mijn eerste dag is docente Light Magic. Master Iro hier geeft mij een rondleiding." zei Aurora. Kojo keek even naar Iro en zei toen: "Ik heb Master Iro hier al wel eens eerder gezien, eerst vond ik hem heel eng, maar hij gaat zo zorgzaam om met de planten dat ik hem nu niet meer eng vind, Ik weet niet of hij mij hier tussen de planten heeft zien zitten.". Aurora glimlachte en keek naar Iro terwijl Kojo op haar schouder klom en Rosa even begroette met een knuffel waarna de twee naast elkaar op Aurora haar schouder gingen zitten.

Kojo reference:

Aurora keek toe hoe hij de ramen open zetten en toen hij klaar was riep ze naar een wezentje dat zich tussen de bloemen en planten had verstopt. Even keek hij nieuwsgierig naar hen voor Iro Kojo zoals Aurora hem noemde lichtelijk herkende. Echt goed had Iro hem nooit kunnen zien, want als hij hem zag was dat best snel geweest. Na hun gesprek af te leiden kende ze elkaar al langer. Iro maakte zich een weg in hun richting en keek rustig toe. Hij ging zich er nog niet mee bemoeien. Het was ook eigenlijk de bedoeling dat andere hem eng vonden of hem liever mede. Hij wilde niet dat iedereen zou weten hoe hij echt in elkaar stak. Daar wilde hij iedereen voor beschermen. Niemand hoefde zijn sadistische kant zouden leren kennen. Een select groepje kende zijn ware ik en dat waren er niet vele. Hij kon aardig doen, maar dat was meer gespeeld dan dat het ook echt klopte. Nu kon Aurora zijn ware zelf bijna goed voor de dag brengen, maar hij bleef wel op zijn hoede om niet ook echt zijn duisterste zijde te tonen. Hoewel hij die goed verbergen kon door de hulp van Reaper, maar Iro kende de waarheid achter zijn duistere kant nog niet. Misschien dat hij daar ooit achter komen zou? 'Wat?' vroeg hij en draaide zich deels om. Als zijn tweede magie soort niet van Grense komaf was geweest had hij hier ook niet zo vaak rond gehangen. Hij bloosde niet nog voelde Iro zich ongemakkelijk. Hij kwam hier graag dat had hij toch al gezegd?!

XD

'Wat?' vroeg Iro. Kojo keek met een scheef hoofd naar Iro en vroeg toen terug: "Nani wat? Dat ik U niet meer eng vind? of sloeg het terug op iets anders?". Aurora snapte de situatie niet helemaal, maar het wat wel duidelijk dat er iets onverwachts gezegd werd. Aurora moest zich in houden om Kojo niet plat te knuffelen, maar ze vond het beestje zo schattig. Ze keek even naar Iro maar die zag er nog niet echt uit alsof die verder wou gaan. Dat was prima, Aurora vond het wel lekker in de broeikas. "Dus Master Iro is inderdaad zo zorgzaam voor onschuldig leven, leuk om te weten." zou Aurora licht plagend met een knipoog. Ze hoopte dat Iro begreep dat Aurora die informatie verder privé zou houden.

De woorden van Kojo liet hem even om kijken. 'Het ging niet om jouw Kojo, maar om die blik van Aurora.' zei Iro en hij draaide zich weer naar hen om. Wat Aurora zei gold niet helemaal. 'Deels, plannen en bomen worden ook onder schat door de meeste mensen. ' het was meer zijn groene hart dat nu sprak, maar hij was graag onder de planten. Al zag een blind Schaap dat nog wel.

XP

Aurora keek naar Iro en zei toen: "Ik vind het gewoon leuk om te horen dat iemand planten met respect behandeld. Dat zie je helaas niet veel.". Kojo keek naar Aurora en knikte. "Hoewel dit een heerlijke plek is om te zijn, zullen we weer verder gaan met de rondleiding Iro?" vroeg Aurora beleefd. Ze glimlachte even toen ze voelde dat Rosa inslaap was gevallen, de omgeving werkte kennelijk heel ontspannend op Rosa, dat was mooi om te weten. Kojo hield Rosa vast zodat ze niet zou vallen, en zei: "Als jullie het goed vinden zou ik graag mee komen, kan dat?". Aurora knikte en zei: "Wat mij betreft mag dat, van jou ook Iro?".

Het was ergens wel fijn dat Aurora zo reageerde. Niet dat, dat veel uit maakte. Ze wilde graag verder met de rond leiding en daar was Iro eigenlijk wel blij mee. Hij knikte en ging Aurora vast voor tien Kojo vroeg of hij mee mocht. Aurora had er geen moeite mee. Iro kon moeilijk nu nee gaan zeggen. 'Waarom ook niet. ' zei hij over zijn schouder en liep verder. De kassen waren zowel lang alles breed, maar als je de weg kende was je zo buiten. De arena lag er achter een hij wachten even op zijn collega voor ze er maar toe liepen.

Aurora volgde haar collega door de broeikas naar buiten, ze voelde zich als herboren toen ze buiten kwam. Iro leek wat vrolijker te zijn dan toen ze de broeikas in liepen. Aurora keek naar de zon, het zou snel gaan afkoelen kon ze zien. 'Wat is het trein van Starshine toch mooi zeg.' zei Aurora. Het was een genot voor het oog om hier rond te lopen. Hoewel er ook wel wat minder mooie plaatsen waren zoals het spookhuis, waren er ook genoeg mooie plaatsen. Iro was ook best vriendelijk voor een Shadraan, dat voegde sowieso toe aan de atmosfeer.

De vrolijkheid van Aurora was eigenlijk best wel aanstekelijk. iro moest zijn best doen zich niet te veel open te stellen. Dat zou slecht kunnen aflopen. Eenmaal buiten de kassen was het nog wel heet, maar niet langer meer zo broeierig als toen ze in de kas stonden. Reaper had al die tijd met zijn kop tussen zijn veren gezeten. Hij had geen slaap, maar zat prima en wilde niet aan het gesprek mee delen. Iro kende zijn Soul beast maar al te goed en kende zijn nep slaapjes. Wanneer er gevaar dreigen zou was de reusachtige vogel er als de kippen bij. De woorden van Aurora lieten iro haar even aan kijken. 'Dat is het zeker, Al is het een kleine planeet, toch is er veel te doen. Oak's Field licht achter de Arena, maar daar kun je beter heen wanneer je geen lessen hebt. Vandaag zijn ze druk met alles klaar te maken voor het Midzomer festival.' zei hij en kreeg een lichte hoofdpijn te verduren. Reaper merkte de verandering ook op en trok zijn kop meteen uit zijn veren. het leek alsof hij reageerde op de laatste twee woorden, maar Iro kreeg wel vaker een aanval, maar de duisternis die zich in hem schuil hield. Toch wilde hij eens uitzoeken wat het veroorzaakte en of hij het onder controlle zou kunnen krijgen? Ontzichtbaar voor het oog, boorde Reaper speciale klauwen diep door de huid van zijn meester en zoog daarmee de negatieve energie op die zich in een rap tempo na die lichte vorm van hoofd pijn aan het opbouwen was.

Aurora keek even naar Iro, Het leek alsof de magiër wat opener begon te worden. Ze vroeg zich af hoe de maskerloze Iro zou zijn, maar dat zou ze natuurlijk niet vragen. Kort daarna vertelde Iro meer over deze planeet en over het terrein wat momenteel onder hun voeten lag. Ook vertelde hij over een festival. "Wat houd dat midzom..." Aurora stopte in haar zin toen ze voelde dat er een verandering in Iro zijn energie was. Ze was erg op energie ingesteld en na de tocht door de broeikas stonden al haar zintuigen open voor nieuwe sensaties. Aurora zag dat Reaper direct met de verandering zijn kop uit de veren haalde. Normaal zou Aurora gedacht hebben dat Reaper op het gesprek reageerde, maar nu had ze door dat de grote vogel op de verandering bij Iro reageerde. Aurora keek even nieuwsgierig naar Iro keek toen om zich heen om te kijken of ze alleen waren, draaide toen weer naar Iro en vroeg: "Alles goed collega? Ik merkte een verandering.". Aurora keek met een neutrale blik naar Iro, ze was bezorgd om hem, niet omdat ze dacht dat hij de energie niet onder controle had, maar omdat het leek alsof Iro zelf de negatieve energie niet had verwacht. Dit liet ze echter niet merken aangezien ze bang was dat haar collega het als een belediging zou opvangen.

Zo begon het nu altijd, van een kleine pijn scheut door zijn harses die daarna volgde met een hevigere pijn scheut. Hij had ermee leren leven en wanneer Iro het niet gebruiken kon vocht hij er innerlijk tegen. Vaak faalde hij, maar dankzij Reaper konden ze het voor de grootste tijd terug dringen. Maar eigenlijk was het deels al te laat. Aurora merkte dat er iets niet klopte. Niet dat hij zich zorgen maakte, al was Iro wel gedwongen geweest om te stoppen. 'Niets speciaals. Dit is een van de weinige reacties die ik op te veel zonlicht heb.' het was een leugen, maar je kon geen nerveuze toon in zijn stem horen wat vaak bij een leugen voort kwam. Het was niet zijn bedoeling om een nieuw komer wast aan te doen. Maar Reaper deed zijn best een slaagde er voor Aurora's geluk in om de negativiteit tree stoppen met groeien en het zelfs te verkleinen.

Aurora keek even naar Iro: "Niets speciaals. Dit is een van de weinige reacties die ik op te veel zonlicht heb.". Aurora kon haar oren niet geloven. Iro probeerde de situatie op migraine af te schuiven? "Sorry dat ik het zeg Iro, maar migraine zorgt niet voor zo een hoeveelheid negatieve energie." zei Aurora op haar meest neutrale toon, niet beschuldigend maar wel om te laten weten dat ze door had dat er meer speelde. Ze keek even naar Reaper. Hmm er was iets gaande wat Iro en Reaper haar niet graag wilde vertellen. "Wat er ook aan de hand is, ik hoop dat je het juiste pad kan vinden om ermee te dealen." besloot Aurora vervolgens maar te zeggen. Veel zin zou het toch niet hebben om te proberen te achterhalen wat er aan de hand was met Iro.

Shit? Op deze manier ging ze het straks nog uit vinden ook nog?! Hij was even uit zijn deventie,wat de duisternis meteen aan greep. Reaper bromde mentaal tegen Iro dat hij zijn hoofd erbij moest houden. Maar nog voor hij iets kon zeggen tegen Aurora zei ze al iets anders. Ze had hem even zo van zijn stuk gebracht dat Iro even moeite had zich te bepalen, maar draaide zijn blik weg van haar. Ze was een gevaar voor zijn baan! Net als de school dokter. Hij wilde hier niet weg, maar als iemand anders dan wie Iro vertrouwde er achter zou komen in wast voor sadistisch monster hij kon veranderen die over al lak aan had en voor de lol vermoorden. Dan zouden ze hem meteen in een dwangbuis stoppen en afvoeren... De duisternis had zijn ogen voor even bereik en stonden op onweer, het was maar even en voor nu had hij het juiste pad gekozen door Reaper de negatieve energie weg te laten halen. 'Zoals ik al zei het is niets, niets waar jij je druk om hoeft te maken.' Iro deed zijn best om gewoon te klinken, maar hij merkte wel dat zijn stem verandert was. Killer en spottend. Niet echt wat hij op zat te wachten. Iro probeerde die te lopen. Al waren zijn bewegingen houteriger een pijnlijker dan eerst. Toen waren ze soepel en pijnloos geweest. Toch zetten hij koppig door. Ze mocht er niet achter komen, niemand niet!!!

Iro was duidelijk uit balans gehaald door Aurora. Ze maakte hier in haar hoofd een aantekening van. Zie je wel! Die Iro was interessanter dan de meeste docenten hier zouden zijn. Hmm kon het zijn dat Aurora daar een tikje paniek in zijn ogen zag? Ze speelde even met de gedachten en liet het toen vallen omdat Iro zei: 'Zoals ik al zei het is niets, niets waar jij je druk om hoeft te maken.'. Aurora zuchtte even en zei toen: 'If you say so. Er zal vast een reden zijn dat je hier les mag geven. Dus ik ga er vanuit dat je prima weet wat je aan het doen bent.' zei Aurora. Ze voelde weer dat ze wat vermoeider werd, ook al was daar geen reden voor. "Hey Iro, enig idee wat zo veel energie aan het slurpen is?" besloot Aurora aan haar collega te vragen waarna ze nog een slok van haar elixer nam.

Gelukkig gaf Aurora in. Dat maakte het voor Hemzelf ook weer gemakkelijker. Hoewel ze niet zijn les kwaliteiten ging beoordelen. Dat ging hij ook niet doen bij haar. Hoewel Iro zich nog niet op een top voelde vroeg Aurora wat zoveel energie slurpte. Het negatieve dat met zijn duistere kant verbonden was nam alle soorten energie dat het vinden kon. Zelfs buiten Iro's lichaam, maar dat wordt hij niet. 'Geen idee, misschien ligt het aan het weer?' zei hij nu minder spottend maar nog altijd kil. Het leek als of ze hem beledigd had, maar Iro deed dit voor haar eigen bestwil. Hoe verder ze van hem vandaan bleef te beter het voor hem beide was.

(Ze mag best op dringeriger zijn.) XD

'Geen idee, misschien ligt het aan het weer?' zei Iro. 'Pff Iro kom op zeg, ik ben een light magician, ik laad op van de zon, ik weet zeker dat je dat wel weet.' reageerde Aurora bot. Het hielp ook niet dat Kojo de bron van de weglekende energie aan het traceren was. Plots vroeg hij: 'Zeg Master Iro, volgt u de weg ebbende energie van Aurora eens alstublieft, Ik denk dat het interessant is voor u om te weten.'. Aurora zelf sprak een spreuk waardoor ze zelf haar energie kon zien rond vloeien. Vervolgens keek ze met fel witte ogen vol ongeloof naar Iro. 'Hmm zou dat te maken hebben met die duisternis die ik net voelde?' vroeg Aurora zichzelf af. Als dat zo was dan kon het nog lelijk aflopen. Aurora had enorm veel geraffineerde energie door dat ze veel met de monken van de verschillende planeten had geoefend. Nog niet eens 1% van de hoeveelheid magische energie in Aurora was ruw, alle andere energie was gekalmeerd zodat het vele malen efficiënter gebruikt kon worden. Als een duistere entiteit daar te veel van binnen kreeg kon het een serieus probleem worden. Toen Aurora zeker wist dat Iro het ook het ook had uitgevonden sloot ze zichzelf af voor de rest van de wereld, zodat haar energie en aura niet meer buiten haar lichaam kwamen. Veilig in haar eigen lichaam kon niemand de energie op slurpen. 'Ik verwacht dat je dit probleem tot de bodem uitzoekt en oplost, als dit in de buurt van leerlingen, of god forbid een Adviseur of legendarische magier gebeurd hebben we een groter probleem. Mocht je niet weten waar je moet beginnen of hoe je het moet tackelen zoek dan hulp. Ik zou er een hekel aan hebben als een collega die mij zo prettig als jij heeft opgevangen problemen krijgt door iets waar hij geen macht over heeft.' zei Aurora vervolgens.

// meestal zal ze afstand enzo respecteren Razz

ze houd er niet van om te graven, althans niet met de pet die ze hier op heeft. Misschien komt Iro haar donkere kant ook nog wel tegen Razz

PROFILE MAGICIAN

» Eerste Les:. Kennismaking
» Vroege ochtend, vlak voor de eerste lessen.
» eerste les...of toch niet...[open]
» Ochtendroutine [OPEN VOOR IEDEREEN! :)]
» My dress! [Open voor iedereen]

Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Eerste dag |Kennismaking| open voor docenten en hoger

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen