Tja daar had ze ook weer gelijk in. Maar wat kon hij anders zeggen? Toen Kojo begin te spreken was Iro gedwongen om opnieuw halt te houden, maart ergens vond hij dat helemaal niet erg. Het was gemakkelijker om de groeiende duisternis te bestrijden. Iro probeerde een volg spreuk uit te oefenen, maar meer dan een dunne zwarte nevel was niet zichtbaar. Echter was het schokkend genoeg wat de uitkomst van wat ze ontdeken. De woorden van Aurora waren meer dan waar, dit kon en groot probleem worden al wisten ze nog niet hoe erg. Hoewel Iro onstelt hier door een Aurora zich afsloot ging het gemakkelijker en voelde Iro zich ineens een stuk beter. Reaper kraste luid in Aurora's richting. Ze moest eens weten hoe dicht bij ze zat en toch nog zo ver weg. Iro moest aan Ro denken en kon zich niet voorstellen wat er dan gebeuren zou. Toch kon hij het niet laten nog even te grinniken. 'Dat zou inderdaad erg zijn, echter is de enige wiens hulp ik momenteel het beste kan gebruiken die van Reaper. Al wist ik niet dat ik dan energie als een magneet aantrok. ' zei hij hoofd schuddend. Wast alles het iets was dat hem over koppijn nemen en zijn ziel zou uitbanen uit zijn eigen lichaam? Reaper gaf hem te kennen dat het weer veilig was. Iro schudden zich even. Het voelde altijd vreemd leeg wanneer de duistere energie die hem zo negatief bij invloeden voorlopig weg was.

(Hij blijft koppig) xP

Aurora keek Iro even begripvol aan maar vroeg hem vervolgens: 'Ik denk dat ik nu wel het recht heb om te weten wat er gaande is met je though. Ik hou mijn mond tegen iedereen dicht over whatever het is, maar ik wil wel weten waarom een van mijn collega's mijn energie aan het aftappen was.'. Aurora keek naar Kojo die vol onbegrip zat te kijken naar Iro, waarom deed die zo moeilijk om Aurora te vertellen wat er was? Praten luchtte in zijn ervaring altijd op. Aurora wachtte rustig op Iro zijn reactie. Of misschien moest ze hem uitdagen in de Arena?

Het was niet iets wat hij trots op was. Helemaal niet zelfs. Iro haten het dat hij zichzelf soms niet in de hand had. Maar als iemand die hij nog niet vol kon vertrouwen zijn duistere kant moest gaan uit leggen? Reaper maakte hem mentaal kenbaar dat het ooit eens zou uitkomen en ondanks dat ze een light magiër was een zee beloofde om haar mond te houden??? Eerst leek het of Iro nadacht, maar hij was echter in een verhitte discussie met Reaper. Eentje die Iro verloor door de vele feiten was zijn Soul Beast me aan kwam zetten. Echt veel magische energie had hij niet meer na het terug dringen van de duisternis, hij zou zich enkel nog 1 keertje via de schaduwen kunnen verplaatsen. Maar aangezien er geen schaduw Zich direct in zijn buurt bevond buiten die van Aurora die waarschijnlijk hem niet zou toe staan om zich zelf uit de voeten te maken zwichten uit eindelijk. Normaal zou zoiets niet gebeuren,maar ze was te dichtbij gekomen om dat nu ongedaan te maken en aangezien hij geen vergetelheids spreuk kon zat hij er mooi mee op geschept. 'Mocht jij je ooit verspreken dan doe ik je wat, maar niet hier. ' ze was nog erger dan een kakerlak. Iro kon het niet langer voor haar verzwijgen. Zonder haar te waarschuwen legde Iro zijn hand op haar schouder en liet Reaper heen mee voeren de duisternis in. Schaduw wezens hadden zo hun eigen manier van hier naar ergens anders toe te reizen, maar dat gebruikte ze maar zelden. Meestal reisden zo via de schaduwen. Na de duisternis kwamen ze in het midden van zijn vertrekken aan. Iro liet Aurora's schouder los en liep richting het bureau waar hij een laatje opende en er een zakje uit haalde. Dat zaten zijn magische energie opbouw koekjes in. Hij at er eentje en haalde het lege zakje uit zijn binnenzak waar Iro het volle zakje weer in stopte een het lege zakje op het bureau legde. Ondertussen haalde Reaper het kistje van een kast en zetten het op tafel. Iro haalde uit het laatje ook een klein sleuteltje voor hij de la dicht deed. 'Ga zitten, want het in geen lichte kost.' zei Iro een legde het sleuteltje voor het kistje neer voor hij zelf op een van zijn nieuwe meubels ging zitten. Aangezien hij een Theneras samen de oude gesloopt hadden. 'Voor zo lang als ik weet komt die duistere negatieve energie uit het niets op zetten. Enkel voor ik Reaper had gevangen kon ik het nooit de baas. Wat jij me gemaakt heb ik nog niets. Dat dat zwarte niets energie van buiten af ben ik nu net achter gekomen. Ik ken de spreuk wel, maar ik heb hem nooit ingezet. Normaal maakt het zich richting het weekend merkbaar, maar het komt zelden voor dat het midden in de week gebeurd. Jouw open energie moet het gewerkt hebben.' begon hij een probeerde het zo goed als hij kon te verwoorden. 'Al eens het gevoel gehad dat je verdrinkt? Wanneer ik er mee tegen verzet raak ik vaak genoeg buiten bewustzijn, geef ik me er aan over weet ik alles na de hand nog. Ik weet niet wat het is nog hoe ik er aan kom, nog hoe ik het anders kan bestrijden dan het niets van zijn energie bron afsluiten. Je kunt het niet zien maar Schaduw wezens kunnen mentaale klauwen door je huid steken om je van alle energie aftappen. Zowel positief als negatief. Dus heb ik Reaper altijd bij me voor het geval dat zoiets zie als net gebeurde.' Iro was gewoon eerlijk dat was het beste natuurlijk. [b]'Volgens mijn groot ouders zou er in dit kistje de sleutel voor mijn aandoening. Ik wil het niet eens weten, de leugenaars. Wie weet wat daar ook in zit geen leugen zijn kan. Weg gooien of verbranden heeft geen nut, want ze komen steeds weer terug.' zei hij een leunde achterover in de stoel.

(Derest komt in de volgende post)

Aurora keek Iro doordringend aan en ze voelde dat Kojo ook naar Iro zat te staren. Een lange tijd bleef het stil waarna Iro plots zei: 'Mocht jij je ooit verspreken dan doe ik je wat, maar niet hier.'. Aurora lachte hard om het dreigement, het was duidelijk dat hij het lastig vind om iemand te vertellen wat er gaande was. Vervolgens keek ze met een ijzere en kille blik naar Iro en zei: 'Mocht je dat proberen dan is er geen Iro meer, niet hier en niet ergens anders.'. Er was geen grijntje novaanse vriendelijkheid meer te bespreuren bij Aurora, ze leek eerder op een vrouwelijke versie van Iro, alleen killer aangezien ze niet in het nauw gedreven was zoals Iro. Ze vond het heerlijk om hem te zien afbrokkelen. Al gauw veranderde haar humeur van kille moordenaar terug naar de knuffelbare novaanse schooljuf. Ze maakte zich zorgen om haar collega, niet dat hij dat zou willen horen, maar ze vond Iro wel aardig. Vervolgens voelde Aurora dat iro een hand op haar schouder legde en werd alles zwart. Aurora haar ketting was gaan gloeien. Mocht Iro een poging doen om aan te vallen zou de ketting op zijn minst de eerste aanval blokkeren, dat zou Aurora genoeg tijd geven om zich te gaan verdedigen. Maar dat was niet nodig geweest. Kort daarna stonden Aurora en Iro in een kamer misschien wel de slaap vertrekken van Iro? Of was het zijn geheime laboratorium? Aurora kon het niet plaatsen. De kamer zag er oud en vervallen uit. Ook zag Aurora dat de kamer niet super netjes werd bijgehouden. Het was niet smerig, maar het kon wel een goede deep clean gebruiken. Aurora zag dat Reaper ergens heen vloog en een doosje pakte ook zag ze Iro iets uit een la trekken. 'Ga zitten, want het is geen lichte kost.' zei Iro. Zijn toon klonk iets minder kil en Aurora zuchtte even opgelucht, het leek erop dat Iro gewoon nerveus was voor wat er hen te wachten stond. Mocht dat inderdaad zo zijn dan kon Aurora dat begrijpen, open zijn was een lastig iets voor veel Shadranen. Aurora ging tegenover Iro zitten en luisterde aandachtig toen hij begon te vertellen. Aurora merkte dat Iro probeerde om niet beledigend te zijn en het leek er zelfs op dat de Shadraan op zijn woorden lette. Hmm interressant dat was een ongekent iets. Iro legde duidelijk uit wat de situatie was. Aurora keek met respect in haar ogen naar de Shadraan. Iro sprak open over de situatie waarin hij zich bevond, dat was een hele stap vond Aurora. Iro zei dat er in het kistje een sleutel zat voor zijn aandoening. Wat hij daarmee bedoelde was Aurora nog niet helemaal duidelijk maar ze wachtte geduldig af. Iro zei dat het kistje vernielen geen nut had. Dan rustte er dus een spreuk op het kistje. Aurora zuchtte even diep en keek Iro toen doordringend aan waarna ze zei: 'Ik zag dit niet omdat ik vind dat je zwak bent, want dat vind ik niet, maar wat er ook gebeurd, je bent lid van een team, wees niet bang daar gebruik van te maken, indien er iets is waar ik mee kan helpen doe ik dat graag voor mijn collega's, dus ook voor jou.'. Het klonk misschien cheesy, maar het voelde goed om dat toch nog eens te benadrukken, ze wist tenslotte dat Iro voor een uitdaging stond.

Aurora zag er op de eerste plaats onschuldig uit, maar uit haar woorden kon Iro een heel andere eigenschap van haar zien, al reageerde hij er niet op een bracht haar maar zijn kamers. Daar luisterde Aurora naar hem en zei dat hij deel uit maakte van een team... Ondanks de serieusheid van de gehele situatie moest hij toch even lachen. Het was geen vreugde of een uitlachende lach, maar het diende geen doel. Al klonk het niet geheel vruchteloos. 'Ik ben nog niet klaar. Dat hele team gedoe waar jij net over sprak zal niets uit halen mochten de andere er achter komen. Doe duisternis blijft niet onschuldig zien wachten tot het zich weer terug trekt. Het neemt de controleren over een dood dat mensen voor de lol! Ik houd zelf wel van pijn, maar niet op de manier die de duisterheid met zich mee brengt. Ik kan hem misschien nog redelijk richten, maar sturen niet. Het ontzien niemand die op dat moment in mijn buurt op houd en dood alles en iedereen. Man, Vrouw, zelfs kinderen als het de kans krijgen zou.'Iro had haar nog gewaarschuwd dat het niet zo maar iets was. Hij schaamde zich er niet voor, maar kon het momenteel niet op brengen haar aan te kijken. Reaper bleef verstandig even uit de buurt van zijn meester, maar hield beiden goed in de gaten. 'Ik ben oorspronkelijk geen shadraan. Eigenlijk ben ik geboren op Gren, maar mijn groot ouders wilde geen bloed van buiten af in de familie. Ze hebben mij als baby aan mijn ouders ontfutseld een me mee genomen maar Shadra wat ze me groot gebracht hebben een zeiden dat mijn ouders in een ongeluk om gekomen waren. Maar bleek niet waar te zijn, dus ga ik dat kreng ook niet openen.' zei hij knorrig. Iro was nog steeds pist op de manier zoals ze hem groot heden gebracht, maar hij zou niets meer van ze aan nemen.

(Ah langer dan gedacht, maar komt goed. ) XD

Iro had Aurora verteld dat hij geen controle had over de duisternis en dat het mensen voor de lol vermoordde. Ook zei hij dat een team niets uit haalde. 'Ik bedoelde niet dat we het kunnen stoppen, misschien helpt het je om gewoon te weten dat je niet overal alleen voor hoeft te staan. Ik snap dat ik vandaag erg dicht bij je in de buurt ben gekomen, maar ik denk echt dat je een aardig persoon bent. Iedereen heeft wel iets, maar toch blijf je doorzetten. Ook voel ik dat je gepassioneerd bent in het vak wat we hebben. Dat is een belangrijk iets voor mij. Zelfs als ik je niet direct kan helpen, wil ik graag dat je weet dat ik toch klaar sta voor je.' zei Aurora, aan haar stem was te horen dat ze dit niet uit Novaanse vriendelijkheid zei, maar recht uit haar hart. Vervolgens vertelde Iro over zijn geboorte en dat hij zijn Ouders niet gekend had. Dat klonk als een lastig verleden. Aurora zag inmiddels wel dat onder dat ruige uiterlijk een zachte ziel met een probleem zat. Waarschijnlijk was dat niet iets wat Iro fijn vond om toe te geven dus Aurora zei er maar niks over. Toen Iro zei dat hij de box niet wou openen zei Aurora: "Vind je het goed als ik hem open maak? Ik ben wel benieuwd naar wat er staat, leugen of niet het lijkt me wel interessant.".

Iro kon zijn oren niet geloven, Wat dreef haar dat ze iemand als hem wilde helpen. Om andere te beschermen voor het alles verwoestende Niets dat in zijn lijf huisde deed Iro afstandelijk en Kil om eigenlijk geen vriendschappen te hebben met andere. Toch waren er een paar geweest die ermee konden leven en die hem graag wilde steunen. Nu zat hij opgescheept met een vrouw die hij nauwelijks kende en die hem toch wilde helpen. Een diepe zucht verliet zijn mond, maar toch bleef Iro's blik van Aurora af gericht. Hij kon het niet op brengen haar aan te kijken. Ook al had ze haar Aura af gesloten, toch voelde hij haar sterke aanwezigheid. Maar het was niet enkel haar novaanse energie. Ze droeg nog iets anders mee, iets duisters zoals hijzelf had, maar dan toch weer anders. 'Dat zeg je nu, maar wat zeg je als het Niets me overneemt en je aanvalt? Ik weet hoe gevaarlijk het zijn kan. Het heeft me zelfs bijna een oude vriend van me de kop gekost.' Nu had hij het over Meno, maar die had zich kranig weten te verweren net als Theneras. Meno was dan ook een jaar of twee ouder dan hem, maar Iro had hem zins hun school tijd nooit meer gezien nog gesproken.  Toen Aurora vroeg of ze in het kistje mocht kijken kon hij het haar niet weigeren. 'Ga je gang.' zei hij en maakte een gebaar dat ze vrij was om het kistje open te doen.

Brief
Geachte Kleinzoon
Wanneer je dit kistje in je bezit krijgt zullen je oma en ik er niet meer zijn. We dragen een grote schuld op onze schouders met een zwaar geweten, maar die kun je oplichten of leren beheersen en om te zetten in energie. Ieder mens draagt een geheime energie bron met zich mee die bijna nooit kenbaar is. Maar nu de reden waarom jij daar zo veel last van hebt. Toen we je pas meegenomen hadden van Gren wisten we niet zeker of jij die vervuilde woud magie in je bloed mee zou dragen dus wilde ik en je Oma een ritueel uit voeren die je voor de volle 100% Shadraan maken zou, maar bij het uit voeren ging iets mis. Het demonische wezen die we opgeroepen hadden wilde je helemaal niet je woud magie weg halen, Wat hij precies deed hebben we nooit gesnapt, maar waar we al snel achter kwamen was dat hij je verborgen energie bron sterker maakte en een eigen leven liet leiden. Het slurp andere energieén uit je omgeving op om een ramp zalige troep achter te laten. Die ruwe energie hebben we nog vele keren proberen op te sluiten via rituelen, maar niets hielp. Wij waren niet sterk genoeg om die bron weer te doen sluiten. We kwamen er na vele pogingen achter dat een Light magican daar de beste hulp bij zou zijn, maar ik zou nog liever dood gaan dan ooit een Novaan een vinger op je te laten krijgen! Ik hoop dat je er wat aan hebt. We hebben het ritueel dat er voor nodig is en de benodigde spullen in het kistje erbij gedaan. Ik hoop dat je er wat aan hebt Iro. Het spijt ons beide heel heel erg.
Inhoud van het kistje
https://nl.pinterest.com/pin/195414071309398979/

'Dat zeg je nu, maar wat zeg je als het Niets me overneemt en je aanvalt? Ik weet hoe gevaarlijk het zijn kan. Het heeft me zelfs bijna een oude vriend van me de kop gekost.' zei Iro. Aurora keek beledigd naar Iro: 'Als ik iemand vertel dat die op mijn steun kan rekenen dan meen ik dat, mocht je de controle verliezen en mij aanvallen dan zal ik blijven vechten tot de energie weg is. Ik zou niet zomaar vluchten en je rond laten lopen, en ik zou je niet aanvallen. Ik heb nogal wat ervaring met vechten en ken meer dan genoeg defensieve maatregelen.'. Toen Aurora het doosje opende zag ze dat er een brief en wat spullen in zaten. Ze las de brief even snel door en legde toen het briefje op zijn kop op tafel. 'Als de gedachten aan je grootouders je al kwaad maakt zou ik die brief inderdaad niet lezen, al klinkt de boodschap erin redelijk logisch.' zei ze. Ze zou Iro niet gaan verplichten om de brief te lezen. Aurora had wel eens van het ritueel gehoord. Normaliter werd dat gebruikt om verwelkte planten te laten bloeien en om feeën op te roepen. Maar Aurora had nog niet gezien of gehoord dat je het ritueel op mensen kon gebruiken, ook wist ze niet zeker of ze dat wel wou uitproberen bij haar collega.

Zo te horen had hij haar beledigt, maar ondanks dat zou hij wanneer het. Niets de overhand had zouden de beledigingen nog veel erger zijn. Maar ondanks dat knikte hij op haar woorden. Ze leek serieus genoeg te zijn om er mee door te gaan. Echter verstijfde hij toen ze over een brief had die er in lag blijkbaar. Licht brommend gritste hij het perkament van tafel en lees het even snel door. Ondanks zijn boosheid al op zijn groot ouders zakte zijn wenkbrauwen nog dieper dan dat ze al deden. 'Die zijn echt niet goed snik geweest!' woede was niet langer aan de orde, maar Iro was goed razend op hen. Iro maakte een prop van de brief en drukte die met kracht op tafel voor hij op stond en richting het raam liep. Iro moest het eerst even laten bezinken.

Aurora keek naar Iro en zuchtte. Iro had de brief gelezen en was erg kwaad geworden. Begrijpbaar aangezien zijn grootouders een magisch ritueel had uitgevoerd dat gevaarlijk en illegaal was. Dat niet alleen, ze hadden het ritueel ook nog niet goed uitgevoerd waardoor ze min of meer een monsterlijke energie in Iro hadden gestopt. Aurora volgde Iro met haar ogen en zag dat het hem even overvallen was. Zachtjes vroeg ze: 'Is dit ook een leugen, of denk je dat dit misschien echt iets is wat ze gedaan hebben?'.

Waarom hadden ze dit gedaan? Hem bij zijn echte ouders weg gehaald en dan nog dat ritueel? Wat in de brief stond kon niet meer dan waar zijn, waarom had hij er anders zo veel last van... Maar toch bleef de vraag hem niet los laten. Waarom... waarom kon hij zich wel normaal gedragen met Ronodan in de buurt? Iro legde zijn armen op de vensterbank en staarde niets ziende in de verte. De vraag van Aurora liet hem uit zijn gedachten getrokken worden. Hij was nog steeds woedend, maar Iro besefte heel goed dat hij die woede niet op haar kon uiten. Als je goed keek kon je kleine bloed rode vonken om hem heen zitten bewegen alsof het kleine vlammentjes waren. 'Aangezien ik er zoal last van heb hebben ze misschien voor deze keer de waarheid geschreven.' Iro's stem klonk niet langer kil nog afstandelijk, maar boos en onbegrepen. Zo voelde hij zich ook, maar dat was nog geen reden om op te geven! Zijn blik ging weer naar voren, al wist hij nog niet waar hij moest beginnen...

Aurora zag dat er rode vonken van Iro afkwamen en hield hem even in de gaten. 'Aangezien ik er zoal last van heb hebben ze misschien voor deze keer de waarheid geschreven.' zei Iro. Aurora knikte en zei toen: 'Ik heb geen flauw idee wat er op dit moment door je heen gaat, en ik kan het me voorstellen dat je dit nu niet wil horen, maar mocht je het ritueel waar ze het over hebben ooit willen proberen dan wil ik je best proberen te helpen. Ik heb het ritueel wat beschreven is al vaker uitgevoerd alleen normaliter word het gebruikt op verwelkte planten of om feeën op te roepen, niet op mensen.'. Vervolgens vroeg ze: 'Waarschijnlijk is je antwoord nee, maar las het helpt kan ik mijn aura wel kalmerend maken, laat maar weten als dat je handig lijkt.'.

Aurora opperde haar hulp. Eigenlijk was Iro helemaal niet in de stemming om nu ook maar iets te ondernemen, maar misschien zou het helpen? Of het kon helemaal mis gaan? Hij zuchten even en legde zijn kin op rug van zijn handen en sloot voor heel even zijn ogen. Wat kon er mis gaan? Misschien verloor hij wel helemaal zijn duistere magie? Of werd het zo sterk dat hij het helemaal niet meer kon controleren? Reaper hield zich nog altijd af wijzig, maar hij zou al snel erbij betrokken worden. 'Wat denk jij Reaper?' vroeg iro nog altijd wel boos, maar het leek minder erg te zijn dan eerst. De grote zwarte vogel schrok op en keek zijn meester aan met zijn rode kraal oogjes. 'Gewoon doen wat je het beste lijkt zal ik maar zeggen.' was Reaper's antwoord en hij beperkte zich nu niet alleen tot zijn meester, maar Aurora zou hem mentaal ook kunnen verstaan. Iro duwde zich weg van het venster en liep weer terug naar de bank en boog zich naar voren en bekeek ze spellen eventjes. 'Wanneer wilde je beginnen?' vroeg hij haar en Iro keek haar bloed serieus aan.

Aurora zag bijna stoom uit Iro zijn oren komen. Je kon duidelijk zien dat zijn hersens op volle toeren draaide. Plotseling hoorde Aurora dat Iro aan Reaper vroeg wat Reaper van de situatie dacht. Plotseling hoorde ze Reaper in haar hoofd praten: 'Gewoon doen wat je het beste lijkt zal ik maar zeggen.'. Aurora knikte, dat leek haar inderdaad de beste reactie. Iro dacht even na en vroeg toen plotseling: 'Wanneer wilde je beginnen?'. Aurora zag dat Iro het meende. Aurora dacht even na en zei toen: 'Zodra je er klaar voor bent. Maar door veiligheids overwegingen zou ik het graag in het zonlicht uitvoeren. Mocht de duisternis je tijdelijk overnemen dan ben ik daar in het voordeel en kan ik je tijdelijk isoleren. Ik neem aan dat je dat begrijpt.'. Vervolgens tekende ze een stuk papier in de lucht en daar kwamen vervolgens letters op te staan. Ze gaf het papier aan Iro, het was een contract waarop stond dat Iro het toe zou laten dat wanneer hij door wat voor reden dan ook niet meer in kon staan voor zijn acties hij door Aurora geisoleerd mocht worden van de rest van de wereld, tot hij weer de oude was. Onderaan het contract stond een open gedeelte waar Iro zijn eigen toevoeging kon zetten. Helemaal aan het einde stonden twee hokjes voor handtekeningen. 'Graag zou ik dit magische contract met je opstellen en ondertekenen. Op die manier kunnen we niet perongelijk of expres het contract doorbreken. Lijkt me verstandig in deze situatie. Voel je vrij om het aan te passen en dingen toe te voegen. Het gaat tenslotte over de veiligheid van ons en van de school.' zei Aurora kil. Ze had lessen in Rechten gehad op Shadra en wist daarom hoe ze een geldig contract kon maken wat door magie staande gehouden zou worden.

Wanneer hij er klaar voor was?! Maar Iro begreep haar wel, begin al avond te worden. Ondanks dat was het voor Aurora wel handiger om in het zonnelicht te zijn. 'Dat is waar en aangezien het al donker begint te worden kunnen we morgen beter beginnen.' zei Iro een zag dat ze een papier aan het tekenen was met magie. Dit soort magie contacten werden vaak op Shadra gemaakt. Iro luisterde naar wat ze zei een knikte begrijpend. Het zou niet gemakkelijk worden en dus ging hij met de voorwaarde in zee. 'Mocht het niet lukken, bedank ik je vast voor het proberen. ' zei hij een tekende met zijn dadel magic een hand tekening.

'Dat is waar en aangezien het al donker begint te worden kunnen we morgen beter beginnen.' zei Iro. Aurora knikte waarna ze een contract ging maken. Ze glimlachte toen Iro het tekende en drukte Aurora op het hart dat hij het fijn vond dat ze het wou proberen. 'Dat is fijn om te weten Iro, maar nu je je lot in mijn handen legt ken ik het woord falen niet. Ongeacht hoe moeilijk dit gaat zijn, ik werk nooit alleen, ik heb de steun van mijn dierlijke vrienden, mijn verleden en ik heb jou vertrouwen, meer kan ik op dit moment niet wensen.' zei Aurora. Als iemand in haar vertrouwde zou ze niet falen, hoe moeilijk dan ook. Vervolgens tekende ze zelf het contract waarna het van kracht werd. 'Wil je dat ik het ritueel voor doe bij een verwelkte plant? Dat je een beetje kan zien hoe en wat?' vroeg Aurora vervolgens.

Hm, ze had een goed argument daar, maar dat mam nog zijn onrust niet weg. Al knikte Iro wil naar haar toen ze klaar was met spreken. Toen ze vroeg of hij het ritueel een keer wilde zien. Het zou wel handig zijn om het eens te zien. 'Zeker. ' zei hij een knikte en keer.

Aurora knikte even toen Iro aangaf dat hij het ritueel wel eens wou zien. "Ik zag een aantal verwelkte plantjes in het donkere bos, als je wil kan ik je het daar nu meteen laten zien, voor een plantje heb ik geen spullen nodig, daar kan ik het ritueel met puur magie op uitvoeren. Voor het oproepen van feeën of het herstellen van grotere planten heb ik wel spullen nodig. Zou jij ons naar het bos kunnen brengen?" vroeg Aurora. Ze rekte zich uit en stond op waarna ze wachtte tot Iro het voortouw nam.

Haar uitleg was goed genoeg voor hem. Iro was nog wel boos maar niet op Aurora. Zij kon er immers niets aan doen. Toen ze opstond en zich uit rekte ging Iro ook staan. Reaper vloog van zijn plaatsje op de kast naar de schouder van zijn meester. 'Dat is zo geregelt. Pak mijn hand vast een laat niet los. ' zei Iro een strekte zijn hand naar haar uit. Toen ze zijn hand vast had liet hij richting een schaduw rijke hoek en stapte erin. Zodra ze omhult waren met schaduwen kon je zien dat niet alles zwart was zoals men denken zou. Natuurlijk was het donker, maar je kon ook vele donkere blauw en paarse tinten zien. Vooral wat de andere uitgangen waren. El beetje licht werd door de schaduwen om hen heen verzwolgen. Maar Iro liep door een je kon ook verschillende bewegende schaduwen zitten. Voor hem was het zonne klaarde wat dat was, maar hij zei er niets over. Toen er bomen in zicht kwamen stapte hij uit de schaduwen en stonden ze beide in het donkere bos.

Iro zei dat Aurora zijn hand moest pakken en niet los moest laten. Nadat ze dat deed stapte ze samen de schaduwen in. Aurora kon in de schaduw nauwelijks iets zien, zo nu en dan leek het alsof er een schim door de schaduw bewoog. Kort daarna stonden ze samen in het donkere bos. Aurora vond al gauw een verwelkt plantje. 'Goed ik zal dit plantje gebruiken als doel.' zei Aurora waarna ze met haar light magic een hexagoon om het plantje op de grond liet verschijnen. Haar ogen werden wat lichter en haar handen begonnen lichtjes te gloeien, vervolgens hield ze haar vinger op het plantje en zei ze: 'White as light, black as death, hereby your inner energy streams are what I resurrect.' in het Novaans. Kort daarna begon het plantje groen te gloeien en na een halve minuut stond het plantje weer te bloeien.
'Dat is het ritueel op een klein voorwerp. Dit plantje was nog niet lang verwelkt dus dan is het erg makkelijk.' zei Aurora vervolgens waarna ze naar Iro keek.

Aurora had haar proef konijn al snel gevonden en zei dat ze het ritueel op dit plantje ging gebruiken. Iro knikte en ging een beetje scheef van haar staan om goed zicht te hebben, maar Aurora niet in de weg te staan. Het plantje zelf lichten groen op en nadat ze wat woorden in het Novaans gesproken had. Iro verstond er niets van, maar hij snapte haar bedoelingen maar al te goed. Na een halve minuut stond het plantje weer in bloei. Iro was onder de indruk. 'Dat kan alleen jij weten. Jij hebt het erop gebruikt dus heb je dat ook kunnen voelen. Maar het ziet er indrukwekkend uit.' zei Iro, maar diep van binnen voelde hij weer wat bewegen al hielt het zich nog afzijdig. Iro bespeurde het wel, maar wilde het niet laten merken, maar de impuls was er even geweest en nu weer verdwenen. Alsof het zich zo diep als het kon in Iro zijn gene wilde verstoppen. Het wilde niet weg, maar dat was iets wat iro ook niet wilde proberen. Hooguit controleren, maar alleen kon hij dat helaas niet...

Iro zei dat alleen Aurora iets kon weten, waarschijnlijk doelde hij op hoelang het plantje verwelkt was. Echter kon je dat zien aan het plantje. Aangezien Iro eerder deze dag planten had gebruikt om een luik open te doen zou hij toch wel de energie stromen kunnen voelen? Of zouden Iro zijn connecties naar de buitenwereld zijn dicht geroest? Aurora wist het niet en gaf dus maar een glimlach naar Iro. Plotseling bedacht ze zich iets. Als dit ritueel was om de energie paden te openen, en Iro zijn energie paden gesloten waren, dan kon het zijn dat de duisternis in hem niks meer was dan kwade energie van het verleden gecombineerd met de emoties van zijn grootouders en het ritueel wat zei hadden neergezet, opgesloten door de blokkade van Iro zijn paden. Dan zou door de emoties de druk oplopen wat de aanvallen zou kunnen verklaren. Aurora wist niet of haar gedachten gang correct was, maar het leek wel te passen.
'Op een groter object of in het geval wat we morgen doen, op jou, zal het ritueel langer duren, meer energie kosten en meer energie verspillen. Bedankt dat je me dit toevertrouwt hebt. Ik hoop dat ik je kan helpen hiermee.' zei Aurora vervolgens.

Hoe het kon wist Iro niet, maar het was de laatste jaren moeilijker om de planten aan te voelen. Gelukkig hielp Lilly heb daar nog bij. Maar dat hoorde verder niemand te weten. Aurora bedankte hem voor zijn vertrouwen en dat het morgen langer duren zou morgen. Als het je lukt dan pas vertrouw ik je. Nu heb ik eigenlijk geen keuze.' zei hij een draaide zich half van Aurora af.

"Als het je lukt dan vertrouw ik je. Nu heb ik eigenlijk geen keuze." zei Iro. Aurora zei: "Ik had het over de informatie die je me hebt gegeven. Jij en Reaper hoefde mij niet hierheen te brengen. Jullie hadden ook bot tegen me kunnen doen en me weg proberen te duwen. Zoals ik zei, ik zal niet zomaar een collega zijn of haar baan in gevaar brengen. Het was een keuze van jou om me meer te laten weten. Maar ik vind het fijn om te weten dat je me nog niet met het process zelf vertrouwt. Dat belooft veel goeds wanneer het moet gebeuren. Zeker wanneer je op mijn stem moet kunnen en durven vertrouwen. Ik hoop dat dat je gaat lukken Iro.". Vervolgens liep Aurora naar het plantje wat ze had laten bloeien en gebruikte de energie in het plantje om hem wat groter te maken. "Hoe laat en waar wil je morgen afspreken?" vroeg Aurora vervolgens.

'Dat had ik kunnen doen, maar die duistere aanvallen af te wenden vergt veel magische energie, als ik het al gewilt had ik het niet gekunnen. Ik moest wel op Reapers vorm van transport hebben. Plus dat als ik jouw schaduw had willen gebruiken dan had je dat nooit toe gestaan.' zei hij een haalde licht zijn schouders op. Reaper kraste zachtjes instemmend. De vraag van wanneer ze het ritueel zouden houden dacht hij even na. ['Wat dacht je van na 12 uur?'[/b] vroeg Iro en hij keek haar met een ligt scheef gehouden hoofd in haar richting.