Een nieuwe les beginnen {1}.

Akito gooide de deur van zijn lokaal open en keek even rond. Eigenlijk lag overal stof. Met een knip in zijn vingers vlogen de ramen open en schoven de gordijnen opzij zodat er wat licht in het lokaal viel. Akito haalde heel diep adem door zijn neus en blies toen. Door middel van een wervelwind blies hij zo al het stof uit het lokaal naar buiten. Hij zou maar met een nieuwe les beginnen, al zouden het niet meer dan een paar kleine opdrachten worden. Ze zaten al tegen het einde van het jaar en Akito kon nu pas Lesley vervangen. Hij wou de leerlingen toch wat bijbrengen over lucht magie. Dus daarom had hij maar een les gepland met een paar theorie lessen en een paar praktijk lessen waarvoor ze naar buiten zouden gaan. Akito pakte een krijtje en begon met een strak handschrift zonder sierlijke krulletters op het bord te schrijven. Hij had al een bericht naar Alusia gestuurt dus hij verwachtte zowel haar als de leerlingen over enkele ogenblikken in het lokaal.

Akito stond met zijn rug naar Alusia gekeerd toen ze binnen kwam lopen. Hij had een aantal papieren in zijn hand, het lessen plan. Hij keek erop waarna hij de zinnen overschreef op het bord. ''Goedemorgen Alusia'' zei hij kalm zonder zich om te draaien toen hij de stagiaire hem een goedemorgen hoorde wensen. Hij liep naar zijn bureau toe toen hij klaar was met het bord en legde het lessen plan daarop neer. ''Wat is er?'' vroeg hij kalm en keek Alusia even aan toen ze zijn naam zei. Waarschijnlijk om iets te vragen. ''Ben je nerveus?'' vroeg hij terwijl hij zijn mouwen oprolde tot halverwege zijn onderarmen. Ze zag er in elk geval behoorlijk nerveus uit. ''Dat is toch helemaal nergens voor nodig. Die leerlingen zullen je heus niet opeten hoor'' vervolgde hij op zijn eigen woorden.

Mitsu keek op zijn rooster. Voor de tweede keer. Even slikte hij. Hij was nog maar op de etage van woudmagiers maar dat was toch wel een eindje verwijderd van de lokaal waar hij moest zijn. Hij slikte even. Hij had verkeerd gekeken. Erg slim van hem. Met een rotvaart rende hij door de gangen. De leerlingen die in andere lokalen moesten zijn ontweek hij. Even later ging hij rustiger lopen. Hij mocht niet overkomen alsof hij gerend had. Hij haalde even diep adem en kalmeerde zichzelf. Rustig legde hij zijn hand op de klink en liep naar binnen. Hij keek rond. Zo te zien was er alleen Alusia en Akito nog maar. Hij had van Akito al vaker gehoord. En Alusia had hij ook verschillende geruchten over haar uiterlijk gehoord. Mitsu pikte soms teveel dingen op de gang op. Meisjes die zelfs zaten te roddelen dat die twee iets hadden. Dat durfde hij dan weer niet te geloven. Hij glimlachte. Hij was nog op tijd. Of de leerlingen waren enorm laat. Hij liep naar een tafeltje en ging daar rustig zitten. Afwachtend tot de les zou beginnen.

Mitsu pakte een stukje hout. Althans een stukje. Je kont het eerder vergelijken met een balletje, het was een soort knikker. Hij pakte een tweede en langzaam groeide er een dun draadje tussen. Een spinnenweb wikkelde zich naar de twee kleine gaatjes in de twee bolletjes. Mitsu glimlachte. Hij legde de ene knikker in de holte tussen zijn duim en wijsvinger en de ander klemde hij tussen zijn pink. Hij trok wat en het balletje tussen zijn pink schoot omhoog waardoor hij tussen zijn duim en wijsvinger ging liggen. Het andere bolletje ging weer tussen zijn pik. Een tijd-dodende en verslavende bezigheid vond Mitsu. Op Gren hadden meerdere kinderen zoiets. Allemaal anders, de ene had twee bloemen met een flexibele stengel. De andere had weer een onbreekbaar ei met een ketting van veren er aan. Je kon het zo gek niet bedenken. Mitsu had nu nog een simpel model maar hij wilde hem nog aanpassen en dat zou spoedig gebeuren. Hij keek naar het bolletje en ineens schoot zijn blik naar het meisje voor hem. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Aangenaam, Mitsu is de naam..." zei hij vriendelijk. Normaal zat hij naast Kori maar die was er nu niet. Hij wilde nog even wachtten op haar. Hij had haar al een lange tijd niet gesproken. En opnieuw voelde hij zich licht schuldig.

Sakura stapte langzaam de klas binnen een gooide haar boekentas naast een van de tafeltjes. Ze keek naar de leerlingen. Haar sandalen klakte op de houten vloer, en haar hanedn hield ze verborgen in de mouwen van haar kimono. Langzaam toen ze bij haar bankje stond liep ze verder naar de rest van de leerlingen. "Aa...Aangenaam , Mijn naam is ... Sakura kinomoto" Zei ze geforseerd en stak haar hand uit. Ze keek naar het meisje en de persoon naast haar.
Ze werd rood en knarste op haar tanden. Ze verplaatste haar boekentas naar de tafel oor hen.

Doodrustig liep ze door de gangen heen, terwijl haar haar als een soort opgetrokken muur langs haar gezicht hing om zich achter te verbergen. Ze had haar rooster goed gecheckt, en liep vol goede moed en vreugde naar het lokaal. Ze zat dan wel in de hoge klassen, maar dit was technisch gezien haar eerste jaar hier. Bij de deur aangekomen checkte ze het naamboordje wat ernaast hing en glimlachte. Ze had het gevonden, en redelijk vlot ook. Rustig drukte ze de deurklink in en stapte het lokaal binnen. Haar ogen gleden over de mensen die er waren, om daarna de leraar te bekijken. Ze vroeg zich af of iedereen van Puffoon kwam, of dat mensen andere krachten bezitte. Met rustige, voorzichtige passen liep ze het lokaal binnen. Ze hield haar ogen strak op het bord gericht, maar vanaf hier kon ze niet lezen wat het sierlijke hadschrift zei. Bij het bureau aangekomen keek ze naar de man die ze voor leraar aanzag en glimlachte lichtjes. 'Ephony, ze zeiden dat hier de luchtmagie lessen waren?' stelde ze de zin vragend. Vanuit haar ooghoeken nam ze de andere leerlingen in zich op. Ze merkte nu pas dat ze naast een meisje stond en glimlachte kort naar haar, waarna ze zich al gauw weer achter haar eigen haar verstopte. Meteen kwam de vraag in haar hoofd of het meisje altijd zo'n rode kleur op haar gezicht had, of dat er misschien net iets was gebeurd. Pas toen ze merkte dat ook Mitsu hier was, de jongen die ze in de gymzaal had leren kennen maar verder niet echt goed kènde, glimlachte ze wat zekerder naar hem als begroeting. Ze had weinig zin om iedereen langs te gaan en een hand te geven, dat was nergens voor nodig als je het haar vroeg. Er waren niet veel mensen, een teken dat de les nog lang niet zou beginnen, of dat de klas gewoon uit weinig personen bestond. Ze draaide zich vastbesloten om en liep naar een leegstaande tafel. Ze schoof de stoel naar achteren en gooide haar tas op de tafel, die neer kwam zonder geluid alsof het zo licht als een veertje was. Met een windzucht had ze dit voor elkaar gekregen, aangezien ze het nutteloos vond om haar pijnlijke schouder te bewegen om de tas met een zwaai op de tafel te krijgen. Zonder om zich heen te kijken ging ze zitten en staarde naar het bord.

Akito keek Alusia aan en zuchtte even. Echt waar, soms behandelde ze hem alsof hij een klein kind was dat pas tot vijf had leren tellen. ''Het is niet meer dan logisch dat je nerveus bent als je voor de eerste keer voor de klas staat. Maar je kunt misschien beter die nervositeit niet aan de leerlingen laten zien'' zei hij kalm tegen haar terwijl zijn paarse ogen de eerste twee leerlingen volgde die naar binnen liepen. ''Goede morgen Mimi'' antwoordde Akito kalm op de begroeting van het meisje. Zijn blik ging daarna even snel naar de jongen die net voor Mimi binnen was komen lopen. Mitsu was zijn naam als hij het goed had. Hij had hem nog nooit in zijn les gehad maar Akito had besloten de leerlingen namen en foto's uit zijn hoofd te leren. Hij keek niet op naar Alusia toen hij haar woorden over de leerlingen hoorde. ''Weet ik Alusia, ik kan ook tellen'' zei hij kalm. En dat moest dan de stagiaire zijn waar hij mee moest samenwerken. Hij keek even op toen de deur opnieuw open ging en er nog een leerling binnen kwam. Deze kende hij nog niet. Hij had ook haar dossier nog niet. Dat werd weer klagen bij Savador. Te gek, Akito zag er nu al tegenop. Hij leunde met over elkaar geslagen armen en opgestroopte mouwen tegen de rand van zijn bureau. Hij keek het meisje dat zich even later voorstelde als Ephony strak aan. ''Master Akito, je leraar lucht magie. Ga maar zitten Ephony'' zei hij kalmer tegen haar dan je zou denken met zijn strenge blik. Hij zuchtte even zacht en haast onhoorbaar terwijl hij met zijn handen nu ook tegen de rand van het bureau steunde en zachtjes trommelde met de vingers van zijn linkerhand.

PROFILE MAGICIAN

» Een nieuwe start vraagt om nieuwe kleren
» nieuwe school, nieuwe mensen ||Roakes
» Een nieuwe les.
» Een nieuwe les!
» Nieuwe omgeving.

Een nieuwe les beginnen {1}.

Een nieuwe les beginnen {1}.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen