Sinds de dood van haar moeder was het weer een hele tijd geleden dat ze zich weer in Oak's Field had gewaagd. Ze had zelf een jurkje gekocht en stond deze nu te bewonderen in een andere kledingwinkel. Ze zag een leuk shirtje, maar wist niet zo goed of ze deze wel zou kopen. Ze kreeg iedere maand geld van haar broer. Omdat hij dankzij de dood van hun ouders nu alleen woonde, was hij verhuisd naar een huisje die hij gemakkelijk kon betalen. Hij verdiende naar eigen zeggen heel erg goed en dat kon Spell zien aan het bedrag die hij haar zo nu en dan in de maand opstuurde. Het was genoeg om er een maand mee rond te komen. Haar broer wuifde het steeds weg als ze hem beloofde dat ze haar studie gauw zou afmaken en ook geld zou gaan verdienen. Ze hadden besloten om, zodra Spell van school was, samen te gaan wonen in Puffoon. Haar broer wilde geen vriendin hebben en zij was ook niet toe aan een vaste relatie, dus dat kwam goed uit. Mochten ze toch verliefd worden dan zouden ze dat eerlijk tegen elkaar zeggen en dan zou diegene die geluk in de liefde kreeg mogen verhuizen en de ander runde het huis maar verder. Ach, ze zouden het wel uitvinden tegen die tijd. Ze was in elk geval niet van plan om samen met een jongen te gaan wonen, behalve haar broer dan. Haar broer begreep haar op een manier die andere jongens niet begrepen. Haar broer had dan ook samen met haar hun moeder en vader verloren, dus ze wisten al wel hoe ze met elkaar om konden gaan. Ze waren van jongs af aan al erg volwassen, maar hun band werd nog sterker toen hun ouders beiden overleden waren. Haar moeder was nog maar pas recent overleden en het deed Spell nog altijd pijn om er aan te denken. Haar moeder en vader waren beiden overleden aan een hartaanval. Spell en haar broer hadden afgesproken dat ze samen in de grote vakantie zich zouden laten testen. Mochten ze het hartprobleem dan ook hebben, dan konden ze dat voorkomen door er medicijnen tegen te slikken. Spell vermoedde dat het een kleine kans was dat ze er ongeschonden uit zouden komen. Hun ouders hadden het beiden gehad, dus wat was de kans dat zij het niet hadden?

Het dipje waar Spell de afgelopen weken in had gezeten was zo goed als voorbij. Het meisje kon weer positiever kijken naar het leven en kon weer vrienden maken op die manier zoals ze dat altijd gedaan had. Ze had recent geleden Ha Muon ontmoet en daar ging het ook goed mee, dus waarom zou ze zich beletten om nog meer vrienden te maken? Ze besloot om nog een keertje bij de Bokkenburcht langs te gaan. Ze had nog wel wat geld over voor een lekker drankje. Ze zou in elk geval geen tonic meer nemen, want die drankjes waren maar vies. Het meisje liep opgewekt door de straten van Oak's Field heen. Het duurde dan ook niet lang voordat ze de Bokkenburcht gevonden had. Een warme lucht drong zich in haar gezicht toen ze de deur opende en het gelach vulde haar gehoorgangen. Ze koos een plekje bij de bar uit, naast een jongen met wit haar. Ze voelde de blik van de jongen op haar branden. Hij was vast nieuwsgierig wie er binnengekomen was. 'Een cola graag,' zei ze tegen de man achter de bar, waarna ze het juiste geld neerlegde voor haar drankje. Ze draaide haar hoofd opzij naar de jongen. 'Hallo,' zei ze vriendelijk tegen hem. Ze wist niet zo goed wat ze anders tegen hem moest zeggen. Ze schrok op van het harde gelach. 'Jeetje, het is druk hier,' grinnikte ze. Ze keek gretig naar de cola die voor haar met een klap op de bar gezet werd en nam gulzig een slok. Ze wachtte af of de jongen naast haar iets zou zeggen.

OOC: Can I join? c:

Het bewings-loze popje zette de jongen al snel weer terug op zijn schouder. Hij bekeek de dame die binnen kwam, zwart haar blauwe ogen. Een populair iets onder de mannen, maar hij zelf zag er geen schoonheid in. Zijn bloedrood gekleurde oog keek haar aan terwijl ze plaats nam. “Emily~” Klonk hij poeslief. Het popje dat zojuist een echte pop was kwam krakend overeind en bewoog wild. Het klonk alsof er hout tegen elkaar geslagen werd en een krakende stem kwam van het popje vandaan. “Measure 'Spell' Spark, 17 years and from Puffoon. Master Norwood and air x dark magic. “ Een grijns vormde op het gezicht van Break die in een keer het drinken achterover sloeg. Hij luisterde naar haar en had de grijns binnen een seconde als een glimlach gezet. “ Ohaio~” Zijn stem was vrolijk en zorgeloos terwijl hij zelf naar haar draaide. Een arm vestigde zich op de bar en een been werd over het andere geslagen. Hij keek met interesse naar haar verhaaltje, of eerder de woorden die ze zei, maar hij zelf was haar al compleet aan het uit pluizen. Ze kwam hier blijken lijk niet vaak want de drukte was haar veel. Het werd even overschakelen van shadraans naar kovomaans maar hij zou het gewoon moeten doen. “Natuurlijk is het hier druk~. “ de woorden waren speels maar hijzelf keek echter niet speels naar haar. “Ben je er overheen gekomen?” Hij wist wel dingen door Emily die hem toe geluisterd werden als het waren, zo iets als een vogeltje dat luistervinkje speelde. Zo deed deze jonge dat ook.

// Sure you can =3

Spell luisterde met een half oor naar wat de jongen zei. Ze had het ding dat bij hem in de buurt stond nog niet echt opgemerkt, maar was dan ook niet echt oplettend voor haar omgeving. Haar grootste zorg was op dit moment de cola die vlak voor haar neus stond. Haar hand gleed over het glas heen. Het glas voelde koel aan, iets wat wel fijn was met deze benauwdheid die zich in dit café bevond. Spell hield wel van drukte, maar dat was nog voor ze haar beide ouders verloor. Ze wist dat ze emotioneel gezien nog niet genezen was, maar ze wilde zich niet langer verstoppen. Ze vond het maar vervelend als ze als een zielig hoopje zich ging storten op het schoolwerk. Natuurlijk moest ze er voor zorgen dat haar schoolwerk niet achteruit ging, maar ze mocht haar schoolwerk ook weer niet gebruiken als een middel om maar te kunnen vergeten. De aanvaring met Ha Muon had bovendien ook best veel in haar losgemaakt. De gevoelens die vrijkwamen als ze de jongen zag waren niet normaal. Ze kon in heel dat moment dat ze met hem praatte weer helder denken, weer genieten van het leven. Het was alsof de dood van haar moeder nooit had plaatsgevonden. Nu was het echter alsof de negatieve gevoelens weer invloed op haar begonnen te hebben en de blik van de jongen hier naast haar hielp daar niet echt bij. Ze beet op haar onderlip toen ze zijn blik op haar voelde branden en vroeg zich af wat in godsnaam zijn probleem nu eigenlijk met haar was. Ze had echter de laatste tijd de hele tijd het gevoel alsof ze bekeken werd en alsof mensen meer van haar wisten dan dat werkelijk het geval was, dus dit zou waarschijnlijk weer zo'n illusie-beeld moeten zijn. Ze probeerde om niet te veel aandacht op de jongen te richten en concentreerde zich in plaats daarvan op de cola. Ze volgde de kleine druppeltjes die aan de binnenkant van het glas naar beneden gleden geconcentreerd met haar ijsblauwe ogen. Ze voelde haar bloed echter ijskoud worden toen ze de jongen weer hoorde praten. Dit was geen speelse opmerking. Dit was geen opmerking die zomaar gegeven werd omdat ze hier toevallig samen zaten. Die jongen wist iets van haar. Hoe hij het wist was voor haar een raadsel, want niemand op Starshine wist de dood van haar moeder en haar vader. Het was... vreemd.

Het meisje draaide haar hoofd naar de jongen toe. Ze trok haar geëpileerde spitse wenkbrauw omhoog en keek hem een lange tijd aan, niet wetend wat ze moest zeggen. Ze wilde ontkennen, wilde niet toegeven dat hij geen gelijk had. Want nee, ze was er nog niet overheen gekomen. Ze voelde een brok in haar keel komen. Ze voelde de muur weer opkomen die zich zo makkelijk had afgebrokkeld toen ze met Ha Muon had gepraat. Ze probeerde haar ademhaling onder controle te houden. 'Waar heb je het over?' wist ze uiteindelijk uit te brengen. Ze nam nog een slok van haar cola om haar droge keel te verdoezelen, om hem niet meer teken te geven van de angst die zich meester van haar maakte. Ze vond het maar eng hoe hij dat deel van haar bleek te weten, alsof hij een stalker was. Ze keek onopvallend om zich heen om te zien of er een paar sterk uitziende jongens in de buurt waren mocht ze hulp nodig hebben, maar draaide vrijwel meteen haar hoofd weer naar de jongen toe om hem geen achterdocht te geven. Ze wist dat ze zichzelf niet zo gek moest maken en dat ze niet zo overstuur mocht zijn, maar dat ging nog al moeilijk als ze keek naar de blik van de jongen. Het leek net alsof hij alles van haar wist. 'Sorry, maar ik begrijp volgens mij echt niet waar je het over hebt,' zei ze nog eens zo rustig mogelijk, waarna ze weer nerveus nipte aan haar cola.

OOC: Gemeen om haar bij zo'n gevoelige snaar te raken, hoor