PortalIndexHurt&Happy HpD5UwnHurt&Happy 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Hurt&Happy

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
William
.
.
William

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Jussels
Posts : 259
Points : 10
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: AirxWater
Klas:
Partner: ~There's nothing either Good or Bad; Thinking makes it so ღ

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimezo sep 18 2011, 17:19

De shuttle had niet teveel geschokt, gebotst of abrupt gestopt, waar Anouchka heel blij om was. Haar arm deed zeer, een soort bonzende pijn die vanuit haar aderen via haar ruggenmerg naar haar hersenstam pulseerde en haar continu aan haar gekneusde arm herinnerde. Ze had de arm in een mitella laten hangen, hoewel ze die er zo snel mogelijk vanaf wilde halen. Irritante dingen. Ze kon het nu echter niet maken om Dimitri tegen het lijf te lopen terwijl ze dat ding er aan het afhalen was. Dus wachtte ze netjes tot de shuttle helemaal stilstond en pakte haar koffer met haar gezonde hand, waarna ze vrolijk langs de chauffeur huppelde. Ze bedankte hem met een vrolijke stem en een brede glimlach, waarna ze de shuttle uitstapte en op het perron bleef staan. Ze liet haar koffer tegen haar been leunen, zodat ze haar andere hand niet hoefde te belasten. Een bries liet haar haren over haar hoofd heen waaien toen de shuttle weer vertrok en haar bijna mee wilde nemen in zijn slipstream. Ze was nu eenmaal niet één van de stabielste meisjes, viel vaak en had dan ook vaak gebroken of gekneusde ledematen. Ze was ook nogal vatbaar voor ziektes en dergelijke, wat Dimitri vaak bezorgd maakte. Hij zou vast blij zijn dat ze er was; kon hij op haar letten. Dat was wel schattig aan hem.
Ach wat, ze haalde het er gewoon vanaf. Anouchka keek even om zich heen en zag niemand, dus besloot ze om de mitella gewoon te verwijderen. Hij zou het met een beetje geluk niet doorhebben.. Ijverig begon ze aan de knoop in haar nek te peuteren, om het maar zo snel mogelijk los te hebben. De dokter had het vast overdreven, geschrokken door haar lange ziektegeschiedenis. Arme man, ze had hem bijna meer gezien dan haar eigen ouders! Anouchka had niet in de gaten dat er iemand aankwam, dus bleef ze gewoon aan de mitella frunniken, onwetend.

~Dimitri graag~Sorry voor de flutpost D:~
Terug naar boven Ga naar beneden
Hero
.
.
Hero

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Henk.
Posts : 425
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lots of Light and a pinch of Air
Klas: //
Partner: it's such an Ignorant bliss, when the whole Fucking world wants to be like Me.

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimezo sep 18 2011, 17:40

Vond het hij het eigenlijk wel leuk? Misschien… Natuurlijk was hij blij dat ze nu weer dichterbij was, dat hij haar kon zien wanneer hij wou. Maar deze plaats was in zijn ogen niet veilig genoeg. Er waren zoveel trappen, en het was allemaal begonnen met een trap. Nog maar te zwijgen over puntige voorwerpen, die waren overal. Thuis had hij vroeger de gewoonte gekregen om werkelijk alles wat puntig was weg te gooien, of het nou mooi of duur was; het moest weg want het was gevaarlijk. En dan had je hier ook nog al die kinderen, die alle kanten op renden. Het leek net alsof die kinderen een oneindige bron aan energie hadden. Het was wel goed voor haar om eindelijk eens contact te hebben met meer mensen dan alleen de dokter, hun ouders en hij. Maar alsnog, het baarde hem ontiegelijk veel zorgen.
En nu pas leek hij alles te zien. De afgelopen maand was hij te druk geweest met andere dingen; zoals zijn trillende handen rustig krijgen, niet om de haverklap dingen laten vallen enzovoort. Nu de dag aanbrak van haar aankomst leek hij al de dingen pas te zien die hij was vergeten. Hoe had hij het in zijn hoofd kunnen halen zijn ouders te vragen of ze naar Starshine mocht komen? Het was hier levensgevaarlijk, voor iemand zoals zijn zusje dan. Andere kinderen zouden er geen problemen mee hebben. Maar zij was niet zoals de anderen, ze was fragiel. En alles, maar dan ook echt alles, kon haar fataal zijn. En dat zorgde voor de nodige angst voor de mensen om haar heen, die haar dierbaar hadden.

Hij herkende haar gestalte uit duizenden. En hoewel het enige echt herkenningspunt dat hij kon zien vanuit dit oogpunt, haar rug, haar bruine haren waren; herkende hij haar alsnog. Hoe kon hij haar niet herkennen? Ze waren familie, bloedverwanten; en zij had hem meer liefde gegeven dan zijn ouders. Zo iemand kon je niet vergeten. Of ja, eigenlijk wel… Maar daar ging het niet om; dat had meer met zijn studie te maken en nog een boel andere zooi. Waar hij geen zin in had om aan te denken.
Met een zwakke glimlach, en gefronste wenkbrauwen legde hij een hand op haar schouder. Zijn handeling was nogal langzaam en uiterst voorzichtig; alsof hij dacht dat hij haar schouder uit de kom zou laten schieten als hij dat niet deed. ‘Anouchka,’ fluisterde hij zachtjes, ‘Hoe was de rit?’ Pas toen het meisje zich had omgedraaid maakte de bezorgdheid zich meester over de jonge volwassene. ‘Wat is er met je arm gebeurt? Waarom zit er een mitella omheen, en nog een betere vraag; waarom heb je hem er… Een soort van vanaf gehaald?’ Zijn glimlach was abrupt verdwenen, kon haar enkel met een bezorgde blik aankijken; die ze toch niet serieus zou nemen. Wat haar ziekte betreft, was ze volwassener dan hij ooit zou worden. Want acceptatie was iets moeilijks, en het feit dat hij geneeskunde studeerde bewees des te meer dat hij het nog lang niet had geaccepteerd.

» Ach, mijn post is ook flut o3o. Moeten nog eventjes inkomen.
» En andere zijn mensjes zijn ook wel welkom, later c:...
» Anders wordt het topic misschien zo saai x') [Hoe meer zielen hoe meer vreugd, hoezee 8D]
Terug naar boven Ga naar beneden
William
.
.
William

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Jussels
Posts : 259
Points : 10
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: AirxWater
Klas:
Partner: ~There's nothing either Good or Bad; Thinking makes it so ღ

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimezo sep 18 2011, 20:03

Een hand op haar schouder liet haar omkijken, recht in het gezicht van.. Dimitri. De enige jongen die ze zou herkennen tussen allerlei gezichten. Zijn blik straalde gewoonweg al zijn bezorgdheid uit, die hij altijd getoond had. Anouchka had het in het begin niet zo doorgehad, maar ze had later al snel gemerkt dat hij overdreven veel op haar lette vergeleken met andere grote broers. Ze kende wel meer families, maar haar vriendinnen zeiden allemaal dat je niet zomaar bestek weggooide omdat je zusje er vaak in de buurt was. Eerst had had ze het een beetje eng gevonden, maar gaandeweg had ze geaccepteerd dat dat nu eenmaal was wat hij wilde doen om haar te beschermen. Ieder zijn ding; zij viel vaak, hij beschermde haar. Hij gaf haar ook nooit een stevige omhelzing, alsof hij bang was dat ze zou breken. In zekere zin zou ze dat ook sneller doen dan anderen; haar botten waren redelijk zwak en haar immuunsysteem was niet zo goed. Toch vond ze het wat overdreven. Als ze dan toch sneller iets had, kon ze beter genieten van de tijd dat ze beter was. Dimitri was het daar eigenlijk niet zo mee eens, blijkbaar. Waarschijnlijk wilde hij dat ze méér tijd had om van te genieten en dat ze dus heel voorzichtig moest zijn. Ze hoorde dat zijn stem ontzettend zacht was, alsof hij bang was dat ze uit elkaar zou vallen van een beetje geluid. Anouchka porde Dimitri met een ondeugende lach op haar gezicht. 'Het ging best goed! De chauffeur heeft z'n best gedaan.' Het zou haar niets verbazen als Dimitri de arme man bedreigd had, dat hij voorzichtig moest reizen. Ze zag het Dimitri op zich niet doen, maar wel zodra de gedachte hem besprong dat het niet goed kon zijn voor zijn zusje. Hij vroeg direct wat over haar arm, wat ze al verwacht had. 'Niets bijzonders, hoor, Dimi!' riep ze vrolijk. 'Ik struikelde alleen maar een beetje. En die mitella, die zit hopeloos in de weg. Ik kan niet eens fatsoenlijk mascara opdoen!' Hij keek niet zo vrolijk meer. 'Het is helemaal niets,' vond ze, terwijl ze iets te enthousiast met haar arm zwaaide, waardoor haar gezicht even kort vertrok van pijn. 'Echt waar, Dimi, ik ben de tel al kwijtgeraakt van al die keren dat ik een mitella had,' lachte ze. 'En hoe is het met jou? Hoe is het hier trouwens? Zijn er veel aardige mensen?' vroeg ze aan een stuk door. Dimitri zag er redelijk blij uit. Nou ja, misschien kreeg hij hier meer aandacht dan thuis. 'Ik zal in ieder geval vaak langskomen,' zei ze blij.
Terug naar boven Ga naar beneden
Hero
.
.
Hero

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Henk.
Posts : 425
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lots of Light and a pinch of Air
Klas: //
Partner: it's such an Ignorant bliss, when the whole Fucking world wants to be like Me.

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimezo sep 18 2011, 22:19

Hij wist met moeite wist hij een zwakke glimlach op zijn gezicht te krijgen, maar zijn frons bleef. En het was gewoon te zien dat het hem zoveel energie als mogelijk koste om zijn gezicht in die plooi te houden. ‘Ik ben blij om dat te horen.’ En anders was hij wel persoonlijk naar die chauffeur gegaan, als die er nog geweest zou zijn, en had hij hem uitgelegd dat zijn zusje zo als andere meisjes was; en hij van geluk mocht spreken dat hij de verantwoordelijkheid had gekregen om haar te vervoeren in zijn shuttle.
Ze struikelde… En opnieuw had ze zich weer pijn gedaan, en opnieuw scheen het weer niet tot haar door te dringen dat ze zich wat voorzichtiger moest gedragen. Wat dat betreft vond hij haar altijd maar roekeloos en te zorgeloos. En ze probeerde zelfs haar mitella ergens te lozen. Dat was wel het laatste wat ze kon doen; dadelijk zou ze blijven letsel oplopen. En hij zou zichzelf nooit vergeven als dat zou gebeuren, en vooral als hij het had kunnen voorkomen.
Hij maakte aanstalten om haar arm vast te pakken, haar te dwingen te stoppen met dat gezwaai; dadelijk zou ze het erger maken. Maar hij staakte zijn beweging, was bang dat hij haar pijn wou doen en liet zijn arm weer zakken. ‘Niet doen, Nouch, dadelijk doe je jezelf weer pijn,’ fluisterde de jongen zachtjes, ‘Laat mij die mitella weer omdoen, je bent voor je het weet weer in orde. En wie weet leer je hier wel iemand kennen die je mascara voor je kan doen… Ik had het ook wel willen doen, maar ik heb er geen verstand van.’
Hij had nog geen antwoord gegeven op haar vragen, simpelweg omdat hij er geen wist. Hij had nog niet echt contact opgezocht met anderen, en veel mensen had hij nog niet behandeld. Dus hij wist het eigenlijk niet. Maar tot nu toe waren ze wel aardig geweest, de personen die hij had gesproken. ‘Het gaat prima, en de mensen zijn hier wel aardig. Je zult je hier vast wel thuis voelen, geloof me. En het is leuk als je me komt opzoeken; maar het liefst zie ik je natuurlijk zonder een of ander kwaaltje, dat begrijp je toch wel?’ Zijn stem klonk opgetogen, maar die bezorgde ondertoon bleef. Hij kon gewoon geen andere toon tegenover haar opzetten.

» Meh, flut ><
Terug naar boven Ga naar beneden
William
.
.
William

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Jussels
Posts : 259
Points : 10
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: AirxWater
Klas:
Partner: ~There's nothing either Good or Bad; Thinking makes it so ღ

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimema sep 19 2011, 18:41

Zijn zwakke glimlach vertelde haar dat hij ontzettend bezorgd om haar was, zoals altijd. Op de één of andere manier kon Dimi dat nooit loslaten, terwijl zij juist ontzettend onbezorgd was. Daar was hij dus echt niet goed in; veel te serieus. Het sierde hem dat hij zijn best deed om te glimlachen, maar het lukte niet erg. 'Vrolijk eens wat op, Dimi,' lachte Anouchka. Zwakjes probeerde hij haar van het zwaaien af te brengen, wat ze dus ook maar liet. Ze wilde hem niet expres bezorgd maken; ze deed het al vaak genoeg onbewust. Iemand die haar mascara kon doen.. Anouchka grinnikte en gebruikte daarbij per ongeluk haar 'gewonde' arm om voor haar mond te houden. 'Doe niet zo gek, Dimi. Maar als je het graag wilt.' Ze stak hem de net met veel moeite losgehaalde mitella toe, met een instemmende zucht. Anders kreeg hij nog een rolberoerte; ze wist het zeker. Hij vertelde wat meer opgetogen over het feit dat de mensen hier wel aardig waren. 'Ik zal het proberen, Dimi,' stelde ze hem een beetje gerust, om dat per ongeluk met een grapje weer weg te vagen. 'Maar je weet toch dat ik bijna áltijd wel een kwaaltje heb! Gelukkig ben jij de allergeweldigste doktersassistent,' zei ze, met een lieve glimlach die ze alleen bij hem echt gebruikte. Voor andere mensen was er ook wel een glimlach; Anouchka was nu eenmaal een happy persoontje dat tegen iedereen vrolijk en druk was, of ze nu griep had of een gebroken been. Alleen voor Dimitri was ze altijd extra vrolijk, alsof ze zijn bezorgde kant moest compenseren. Anoucka wist in ieder geval zeker dat ze haar eigen make-up zou blijven doen; ze moest er gewoonweg niet aan denken om iemand anders aan haar gezicht te laten zitten; ze was 16 en niet gehandicapt! Ze kon zelf best wel haar mascara en oogpotlood opdoen.. Maar ja, Dimitri meende het goed, dus ze zou er niets van zeggen.. voorlopig. Het was dat Anouchka niet snel boos werd en dat Dimi haar wilde beschermen, maar anders.. Anouchka behield haar stralende glimlach terwijl ze een stap naar Dimitri toe wilde doen zodra haar mitella vastzat, even vergetend dat er een tas stond. Daardoor viel ze voorover. Met een verschrikt gilletje greep ze naar Dimitri's mouw - wel met haar gezonde arm. Toen ze weer overeind stond schoot ze in de lach, van de zenuwen en haar onhandigheid. Ze wist heel goed hoeveel botten ze had kunnen breken met een val als deze, maar ja.. Zoveel maakte het nu ook weer niet uit, toch? 'Relax, Dimi,' zei ze alvast, wetend hoe hij zou reageren. 'Het is allemaal toch goed afgelopen!'

- Klaar :3 -
Terug naar boven Ga naar beneden
Hero
.
.
Hero

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Henk.
Posts : 425
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lots of Light and a pinch of Air
Klas: //
Partner: it's such an Ignorant bliss, when the whole Fucking world wants to be like Me.

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimedi sep 20 2011, 23:48

Hoe deed ze dat toch? Hoe kon ze het eigenlijk nog? Ze was altijd vrolijk, wat ze ook had. Die eeuwige glimlach van haar, hij verdween nooit van haar gezicht. Hoewel de mensen om haar heen, die afwisten van haar probleem, nooit konden glimlachen in haar bijzijn. Meestal was deze geforceerd. Hij was de enige die het een tijdje had gekund, als klein jochie dat zo onwetend was als maar kon. Maar zij had altijd onwetend geleken, het leek soms wel alsof ze het leuk vond. Er was zelfs geen verdriet te zien in haar blauwe ogen. En het bleef hem een raadsel hoe ze zo vrolijk kon blijven. Misschien was dat ook – Nee, hij moest nu niet domme conclusies gaan trekken die niet waar konden zijn. Ze was gewoon een vrolijk meisje, en dat was goed. Of ja, als ze wat meer zou oppassen zou dat mooi meegenomen zijn.
Blij nam hij de mitella in zijn handen. Haar protesten duurden nooit lang, meestal deed ze het alleen om te laten zien dat het wel ging. Maar in feite ging het helemaal niet, ze was en bleef ziek of gewon. En daar kon je niets aan doen, enkel de medicatie gebruiken die ervoor geschikt was. En in haar geval kon zelfs magie niets uithalen, dus hadden ze dat al opgegeven. Niet dat hij er een liefhebber van was; het was levensgevaarlijk. En hij vermeed het gebruik er zelf ook van. Je hoefde maar een woord, een simpele klank, anders uit te spreken en het kon de dood van je patiënt betekenen. De gedachte eraan zorgde voor een zachte huivering. Hoe waren ze op het idee gekomen? Magie in combinatie met geneeskunde, het was absurd. Kon ook komen omdat hij van de moderne generatie was.
Zonder enige problemen, nou haar haar zat een beetje in de weg – maar dat was hij gewend, deed hij de mitella om. Zijn handen trilden pas achteraf, balde ze tot vuisten in de hoop het zo te stoppen. Een nerveus glimlachje was alles wat ervan af kon bij haar complimentje. ‘Niet overdrijven jij,’ was zijn enige reactie. Hij was niet goed, hij was eigenlijk bar en bar slecht. En hij vroeg zich soms zelfs af waar hij aan begonnen was. Maar er was maar een herinnering nodig aan die val van Anouchka en hij ging er weer honderd procent voor. En toch bleef het ergens nogal hopeloos. Want zou hij het ooit wel leren? Zou hij ooit wel een oplossing vinden voor zijn zusje, als die er al was.
‘Maar je kunt toch ook proberen jezelf op te maken met je andere hand?’ Hij pakte haar pols zwakjes vast, tilde haar arm omhoog en zwaaide er nogal debiel mee; doelend op zijn woorden. ‘Want gehandicapt ben je niet.’ Nee, dat was ze zeker niet. En dat wist hij maar al te goed, hoewel het soms niet zo over kwam. Ze had weliswaar wel een of twee keer in een rolstoel gezeten om een of andere reden. Maar ze had zich altijd weten te herstellen. Haar lichaam mocht dan geen goede weerstand hebben; ze wist wel altijd weer boven op te komen. En dat was toch best speciaal, omdat ze het voor het grootste gedeelte op eigen kracht deed.
Geschrokken hapte de jongeman één keer naar adem, waarna hij vrijwel meteen – door een half aangeleerd automatisme – zijn zusje vastpakte aan haar arm. Zijn greep was stevig, de druk die hij op de arm uitoefende misschien iets te overdreven. Maar als hij moest zou hij al zijn kracht gebruiken om haar aan die arm op te tillen, haar gezonde arm natuurlijk, om te voorkomen dat ze viel. Want als ze viel zou dat ook vele gevolgen hebben, gevolgen waar normale mensen niet eens over nadacht.
Hij hield haar weer om rechtop te gaan staan, maar daarna fronste hij vrijwel gelijk zijn wenkbrauwen. Ze lachte, wat best typerend voor het meisje was. Maar alsnog kon hij de humor er niet van inzien, had hij nooit gekund. ‘Ja, nu wel. Maar wat als ik net buiten je bereik had gestaan? En jij buiten het mijne? Dan had ik je gelijk naar de ziekenzaal kunnen dragen, dat realiseer je je toch ook wel, hoop ik?’ Ze zou het zich vast wel overdenken, voor een minuut en niet langer. Of ja, dat dacht hij dan. Want niemand kon zo zorgeloos blijven in die conditie, als die persoon over iedere schram en wond na ging denken. Dus… Dan was het toch duidelijk dat ze het niet lang zou doen? Stond ze er überhaupt ooit wel bij stil?
‘Zal ik je tas dragen? Het lijkt me nogal lastig voor jou, met een arm. En vooral aangezien je niet de sterkste bent die ik ken,’ de laatste woorden kwamen er een beetje plagerig uit, kon hij niets aan doen – bleef toch broederlijk instinct. Zonder op antwoord te wachten pakte hij haar tas en tilde hem op, ging naast haar staan. ‘Moet je nog ergens langs om te melden dat je er bent of zo?’ Misschien had ze daar een vrijstelling op gekregen, wie weet. ‘Ik kan je ook een rondleiding geven… Voor zover ik het gebouw ken.’ Hij fronste, hij kende deze plek eigenlijk helemaal niet goed. Hij wist waar de ziekenzaal was, de plek waar hij moest slapen… Bibliotheek ook nog wel, met een paar omwegen. Maar stiekem kende hij eigenlijk helemaal niets van het gebouw. Ook lekker handig.

» Als je wilt dat ik iets aanpas in mijn post moet je het eventjes zeggen (;
Terug naar boven Ga naar beneden
William
.
.
William

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Jussels
Posts : 259
Points : 10
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: AirxWater
Klas:
Partner: ~There's nothing either Good or Bad; Thinking makes it so ღ

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimewo sep 21 2011, 20:35

Ze zag zijn zorgen bijna één voor één door zijn blik glijden, alsof ze zijn gedachten kon lezen. Nou ja, als hij bezorgd keek ging het meestal om haar; zeker nu hij haar mitella vakkundig vastmaakte. Ze had best vaak een mitella aangehad; was het niet haar pols die pijn deed, dan was het wel haar sleutelbeen, bij wijze van spreken. Haar andere hand? Toen Dimitri daarmee begon te zwaaien schoot ze wel in de lach. 'Ja, dat kan ook nog.. Maar dat gaat wel onhandig! Jij hebt geluk dat je geen make-up op hoeft te doen,' lachte ze. Dimitri met make-up.. Anouchka grinnikte wat, het beeld was gewoon te lachwekkend. Met van die rode wangetjes en dan zijn serieuze blik.. Nee, dat was het niet helemaal. Ze was inderdaad niet gehandicapt en daar was Nouch heel blij om. Wat zou het moeilijk zijn om altijd in een rolstoel te zitten! Zij genas tussentijds nog, wel zo gemakkelijk.
Wow! Die val was goed afgelopen! Anouchka haalde even diep adem en glimlachte toen weer, zeker naar Dimitri toe. Hij zou flippen als hij haar zag huilen, zeker weten. Dat wilde ze hem niet aandoen. 'Ja, ja,' probeerde ze hem gerust te stellen. 'Alleen niet altijd! Anders zou ik nog depressief worden,' zei ze, lachend alsof dat een belachelijk idee was. Bij zijn volgende opmerking tuitte ze haar lippen wat, maar hij had haar tas al gepakt en dwong haar zo achter hem aan te lopen. 'Maar dat kan ik zelf ook wel!' Haar protest stopte algauw. 'Melden? Moet dat ook? O.. Weet jij waar?' Ze vertrouwde hier totaal op Dimitri, hoewel hij niet zo zeker van zijn zaak leek. 'O, een rondleiding!' Enthousiast klapte ze in haar handen, de mitella vergetend. 'Ja, zou je dat willen doen, Dimi?' Haar glimlach was nog breder geworden; Anouchka was één van de meest enthousiaste mensen als je haar eenmaal meekreeg in iets. 'En vertel eens over je studie?' vroeg ze, terwijl ze verder liep. Ze wilde de school echt graag zien!
Terug naar boven Ga naar beneden
Hero
.
.
Hero

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Henk.
Posts : 425
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lots of Light and a pinch of Air
Klas: //
Partner: it's such an Ignorant bliss, when the whole Fucking world wants to be like Me.

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimedo sep 22 2011, 20:38

Ze had wel een punt. Er was de kans dat ze depressief zou zijn geworden als ze zich altijd zorgen zou maken om haar kwaaltjes. En als dat door hem zou komen, dat ze depressief werd, zou hij zichzelf nooit kunnen vergeven. Maar hij kon zich al zoveel dingen niet meer vergeven qua Anouchka. Hij had dolgraag van plaats willen wisselen met het meisje, zou zelfs smeken om ervoor te zorgen dat ze ervan verlost was. Maar hij dacht alleen aan de nadelige kant. Want al die gebroken ledematen, al die dagen dat ze ziek was; ze had compensatie. En haar glimlach was het bewijs daarvan, maar hij kon het gewoon niet zien. Wou het niet zien en kon het niet geloven. Het was gewoon te absurd voor woorden, in zijn ogen natuurlijk. Maar zijn visie op het leven was anders dan die van zijn zusje, en het was de vraag of het ooit bij elkaar in de buurt zou komen. Laat staan overeenkomen.
‘Nee dat kan je niet. Je goede arm zit in een mitella, of je hem er nou uithaalt of niet; hij is niet volledig genezen. En ik wil niet dat je hem overbelast, en met je andere arm kun je niet eens je make-up doen.’ Ja, laatste woorden waren ietwat plagerig bedoeld. Dat deed hij altijd, zou hij waarschijnlijk ook blijven doen tot ver over zijn dertigste zelfs. Hij hoefde zich niet als ‘wijze volwassene’ te gedragen tegenover zijn zusje, ze zou hem toch nooit zo zien. Hij was en bleef Dimi in haar ogen. Ze zei niet eens zijn volledige naam, maar een lieve schattige bijnaam. En hoewel het gênant zou zijn als ook maar iemand het zou horen; schaamde hij zich er niet voor. Hij droeg zijn bijnaam met trots, enkel omdat zij hem had verzonnen. Zijn ouders hadden daar nooit de moeite voor genomen, en die bijnaam koesterde hij dus met heel zijn hart. Net zoals haar hele bestaan. En daarom wou hij dat ze niet meer ziek werd of iets brak. Enkel omdat hij bang was dat het de eerst volgende keer wel fataal zou zijn en hij haar zou verliezen.
‘Bij de directeur,’ antwoordde hij onder het lopen, zijn tempo aan het hare aangepast, ‘Het zou misschien handig zijn als je hem zelf ook eventjes inlicht over alles… Rondom jou. Het staat waarschijnlijk ook in je dossier, maar de makers van dat soort dingen denken tegenwoordig erg snel dat mensen overdrijven. Dus de ware ernst van de situatie zou daar waarschijnlijk niet aanbod komen.’ Hij twijfelde er zoals gewoonlijk weer eens aan; de veiligheid van Anouchka. En daar twijfelde hij vrij vaak aan, en dat kwam mede door het feit dat hij weer eens bang was voor sommige gevolgen.
‘Nou, we kunnen misschien als eerste langs de etage gaan waar je moet slapen. Kunnen we daar gelijk je tas laten. Daarna zal ik je wel naar het kantoor van de directeur brengen en dan zien we wel verder,’ had hij de rondleiding al in zijn hoofd gezet. Hij knipperde eventjes met zijn groene ogen. Zijn studie… ‘O, mijn studie… Niets speciaals, ik heb nog veel te leren zoals gewoonlijk. En ik denk dat ik je ook teleur moet stellen door te zeggen dat ik er weer verder mee moet als ik je dadelijk bij het kantoor heb gebracht. Zoveel vrije tijd kan ik mezelf niet permitteren op het moment.’

» Nieuw topicje?
Of verder gaan met deze o3o ?
En flutje btw x')
Terug naar boven Ga naar beneden
William
.
.
William

Hurt&Happy UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Jussels
Posts : 259
Points : 10
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: AirxWater
Klas:
Partner: ~There's nothing either Good or Bad; Thinking makes it so ღ

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitimevr sep 23 2011, 19:32

- Nieuw topicje? :3 Jij mag wel beslissen waar :3 Dan ga ik verder met mijn inhaalslag qua posts >D -

Bijna meteen werd hij weer serieus, ze zag het aan hem. 'Maar ik word niet depressief, hoor, Dimi. Daar moet je echt niet bang voor zijn. En als ik jou zie is het allemaal weer goed,' zei ze, met het doel hem gerust te stellen en die bezorgde blik uit zijn ogen te jagen. Eigenlijk wist ze dat dat niet zou lukken; hij was al bezorgd vanaf het moment dat zij het kon kenmerken en labelen. Ergens voelde ze zich schuldig dat hij zo bezorgd om haar was, maar had besloten dat niet te vertellen. Het zou Dimi alleen maar forceren en dat wilde ze nu echt niet. Ze kon haar tas wel dragen! 'Maar.. Bedankt,' gaf ze halverwege de eerste klanken haar protest al op. Van Dimi kon ze op dit vlak niet winnen; hij zou haar nooit zomaar iets laten doen waarvan hij dacht dat het niet goed voor haar was; en daar kwam ze niet onderuit. Ze liep nu weer naast hem en dacht nu pas na over de directeur. 'O, ja, dan moet ik maar naar hem toe,' besliste ze. 'Maar Dimi, in dat dossier zal vast wel alles staan. Misschien zelfs mijn ziektegeschiedenis,' grapte ze. Wat geen grap was, was dat deze lang was. Anouchka was nu eenmaal niet echt.. de gezondste aller personen. 'En niet iedereen hoeft het te weten,' voegde ze er lichtelijk mopperend aan toe. Ze konden haar toch gaan pesten? Nou ja, als Dimi erbij was niet, maar hij moest natuurlijk vaak in de ziekenzaal zijn. Haar gedachtes dwaalden alweer af toen hij over de etage waar ze moest overnachten begon en naar het kantoor van de directeur. 'Ja,' knikte Anouchka enthousiast, al wist ze dat ze heimwee ging krijgen. 'Maar kan ik wel naar je toekomen als er iets is, als ik heimwee heb?' vroeg ze, haar stem wat zachter. Ze zag zichzelf al door het gebouw rennen, op zoek naar Dimi. Misschien was dat niet nodig, maar ze wilde toch even weten of ze zomaar de ziekenzaal in mocht of niet. 'O! Dus je moet weer terug zo? Dan moeten we snel lopen!' Ze zette de pas er nu flink in; zonder tas was dat wel zo gemakkelijk. 'Want ik wil niet dat je te laat op je studie komt,' zei Anouchka vastbesloten. Ze zou echt Dimi niet achter laten lopen, hoewel hij het zou doen ook als ze hem smeekte. Zo lief was hij nu eenmaal.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Hurt&Happy UTL8oxA PROFILE
Hurt&Happy UTL8oxA MAGICIAN

Hurt&Happy Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hurt&Happy   Hurt&Happy Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Hurt&Happy

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Hurt.
» You know I never wanted to hurt you ღ
» Baby, don't hurt me [o p e n]
» Everything will hurt, from this moment on||Lie
» Just a drink can't hurt. ( OPEN )

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Launching Platform-