Opzoek naar Master Savador

Savador perste zijn lippen woedend op elkaar. 'Ik doe wat ík wil dat ik doe! Jij bent nog steeds een leerlinge en ik ben nog steeds een leraar! Je moet niet verwachten dat ik mijn gedrag ga veranderen voor jou!' Savador wist niet precies waarom hij zich zo opwond, maar hij kon geen brutaliteit uitstaan. Hij haalde Rose even in en zei toen: 'Ik denk niet dat jij die gedachte kan behouden, met je jonge brein. Als je hart echt naar mij uitgaat denk ik dat het steeds erger en erger gaat worden. Uiteindelijk zal je eigen verliefdheid je overnemen, net zoals bij al die anderen.' Savador dacht even aan een aantal stelletjes op de Academy en snoof geïrriteerd.

Rose keek hem aan, en ze liep echter gewoon door. "Ik weet dat je mijn leraar bent, maar je kan toch ook vriendelijk doen? Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze voelde dan dat haar handen weer begonnen te branden. Ze liet het dan maar zo, en ze zucht dan ook heel even diep. Ze keek hem aan, en ze zucht weer kort. "Dan zal ik het je bewijzen dat het me wel lukt!!" Zei ze dan tegen hem, en ze ging dan tegen een boom staan. Ze luisterde naar zijn woorden, en ze keek naar hem. Dan liep ze op hem af, waarna ze dan hem heel diep in de ogen aankeek. "Ik ga echt niet anders doen tegen je in de les, en dat is de waarheid. In de les zal ik zoals de andere leerlingen doen, en dus je moet niet denken dat ik enkel alleen oog voor jou ga hebben want ik wil mijn krachten onder de knie krijgen." Zei ze dan verder tegen hem, en ze liep dan weer gewoon verder.

Savador negeerde Rose's eerste vraag en ontblootte zijn tanden. Dat had hij in zijn hele leven al zo vaak gehoord dat het niet echt iets nieuws was. 'Dat valt nog te bezien!' brieste hij. Hij geloofde Rose niet en hij keek nors op haar neer toen ze hem in de ogen keek. 'Hoe dan ook is het verkeerd als ik dit niet aan Miss Madeline meld! Ik was van plan je er heen te brengen en ik kan niet zomaar mijn beslissingen wijzigen.' Savador liep zwijgend door en gaf Rose geen blik waardig. In een fors tempo ging hij haar voorbij. Al die positieve woorden maakten hem door de war en bovendien nog chagrijniger dan hij al was.

Rose keek hem aan, en ze negeerde zijn woorden gewoon. Ze voelde haar handen heviger branden, en haar rode ogen keken hem even na. Ze zucht heel even diep, aangezien ze weer zoals vroeg zou doen. Iets wat ze niet wilde, en ze bleef dan nog heel even staan. Ze wist niet wat te doen, en haar neef kon haar wel helpen om haar brandende handen tegen te houden. Ze merkte dat hij goed doorliep, en ze kon hem amper bijhouden. Ze zucht heel even zachtjes, waarna ze dan gewoon achter hem aan gaat in een rustige stap.

Savador besefte dat hij niet zo bot had hoeven doen en verminderde zijn snelheid tot hij weer naast Rose liep. Hij wierp haar even een blik toe om te zien of ze gekwetst was, maar kon niets opvallends zien. Hij wist niets om te zeggen dat haar zou kunnen opbeuren, dus zweeg hij maar.Wellicht was dat ook beter om te doen sinds hij er niet echt goed in was.

Haar handen begonnen heviger te branden, en ze keek er dan ook heel even naar. Ze zucht heel even diep, en ze merkte dan dat hij langamer begon te lopen. Ze ontweek zijn blik dan ook gewoon, en ze bleef naar haar handen kijken. Ze zweeg gewoon de hele tijd, en ze had zelf geen idee meer wat ze zou kunnen zeggen tegen hem. Ze liet haar handen maar branden, want het hielp toch niet.

Savador had opgemerkt dat Rose zijn blik ontweek. Ze keek alleen maar naar haar handen die onophoudelijk brandden, alsof ze besmeurd waren met een dikke laag olie. Zonder iets te zeggen bracht hij zijn rechterhand boven haar handen en siste een zachte spreuk. Uit de palm van zijn hand kwam een zwarte rookachtige sliert, die zich langzaam om Rose's handen en polsen kronkelden tot ze helemaal bedekt waren. De zwarte rook loste langzaam op. Met een tevreden blik keek Savador naar haar vuurvrije handen en liep zwijgend door.

Rose liep gewoon verder, en ze bleef naar haar handen kijken. Ze zucht heel even diep, en ze merkt dan plots iets zwarts op haar handen. Ze keek even naar hem, en dan weer naar haar handen; Ze kon het even niet geloven van wat ze zag, maar toch zou dat niet lang weg blijven. Dat is iets wat ze heel goed wist, en ze wist verder niets te doen. "Dankje, maar helaas zal het niet veel helpen." Zei Rose dan tegen hem, en ze liet haar armen ontspannen hangen langs haar lichaam. Ze liep nu iets rustiger verder, en ze keek dan voorzich.

'Het zal je helpen voor een kleine tijd,' antwoordde Savador nors en hij keek Rose even aan. Toen richtte hij zijn blik weer op het donkere pad voor hen. 'Wat heb je aan je handen?' vroeg hij na een tijd gezwegen te hebben. Savador keek even naar Rose's handen, maar er was gelukkig nog geen vuur te zien. Hij vroeg zich af wat het kon zijn, misschien een ziekte?

Rose merkte zijn opmerking daarop, en ze keek hem niet aan. Ze deed alsof ze zijn nors gedrag niet had gemerkt. Ze keek dan wat in het rond, en ze hoorde dan plots zijn vraag. "Uhm dat is een nog langer verhaal meneer." Zei Rose dan maar tegen hem, en ze wilde er niet over praten. Ze wist zelf wel degelijk goed wat ze had, en ze was dan ook even machtig als de phoenix. Hoewel ze nog niet wist hoe machtig ze was, waarna ze dan weer voorzich kijkt. En daar gingen haar handen weer, aangezien ze hen voelde warm worden. Ze keek naar haar handen, en ja hoor net wat ze dacht ze vlogen weer in brand. "Imfelis Dragonis Filleth Suspendo." Mompelde ze dan tegen haar handen, en deze werden ineens weer normaal. Ze zucht dan ook opgelucht, en ze liep weer een stuk door.

Savador keek wat nijdig op Rose neer toen hij geen uitleg kreeg. 'Misschien kan Master Norwood of Miss Madeline je helpen,' zei hij kortaf. Hij wist dat Miss Madeline een paar genezingsbezweringen wist, en Norwood had allerlei drankjes van planten waarvan sommige ongetwijfeld ook een helend effect zouden hebben. Savador zelf wist geen spreuken om vuur permanent te doen doven.

Rose keek hem even aan, en ze schud dan met haar hoofd. "Gaat niet aangezien het in mij zit, en als je dat dooft ben ik mijn kracht kwijt. Het zit zo dat ik een stuk van de phoenix zijn macht bezit, maar ik zelf weet niet hoe krachtig die macht is. Mijn ouders wisten dat wel, nouja heel mijn familie wist dat aangezien ik al enkele mensen daarmee heb vermoord van toen ik nog klein was." Zei Rose dan maar tegen hem, en ze keek dan even in het rond. Ze wilde er liever niet over praten, maargoed ze had ook geen zin om een nijdige blik of norse opmerking te krijgen. Laat staan dat ze een preek van hem wilde, en ze keek dan weer gewoon voor zich.

'Dan kan ik je ook niet helpen,' antwoordde Savador toen hij Rose's woorden hoorde. 'Ik ben blij dat ik je heb horen zeggen dat je studie belangrijk voor je is. Om die kracht onder controle te houden zul je rijk toegewijd moeten zijn aan krachten en bezweringen, dus zullen de lessen op de Academy je goed van pas kunnen komen.' Savador keek Rose even met een serieuze blik aan en liep kalm verder.

Rose keek hem aan, en ze luisterde dan naar zijn woorden; "Ik hou school en privé gecheiden hoor meneer." Zei Rose dan rustig tegen hem, en ze keek dan even naar de grond. Ze voelde de kou op haar lichaam, en ze kreeg er kippenvel van. Toch liet ze dat niet aan hem merken, en ze liep gewoon verder. Ze voelde dan weer een windvlaag, en haar rokje + topje vlogen wat omhoog. Ze slaakte een gilletje toen dat gebeurde, en ze deed blozend haar kleding weer naar omlaag. Ze keek blozend weg van hem, en ze stapte dan wat sneller verder.

Savador keek verschrikt op toen hij Rose een gilletje hoorde slaken, maar wendde zijn blik gelijk weer af op het moment dat hij zag wat er aan de hand was. 'Waarom trekt ze dan ook geen langere kleding aan,' ging het door zijn hoofd. 'Ik had het erover dat hoe meer je spreuken en bezweringen leert, hoe beter je die kracht onder controle kan krijgen,' ging Savador verder alsof er niks gebeurd was. Hij streek even over zijn lange zwarte haren om er een takje uit te pulken en versnelde zijn pas om Rose bij te kunnen houden.

Rose keek blozend naar de grond, en ze liep dan ook nog steeds een stuk door. Ze zucht heel even diep, en ze besefte nu pas dat ze nog nieuwe kleren thuis moest gaan halen. Alleen ze durfde niet alleen het huis meer in, maar dan omwille van andere dingen. Ze hoorde dan zijn woorden, en ze keek hem heel even kort aan. Toch bleef ze nog verder stappen, en ze keek dan weer naar de grond. Ze slikte heel even kort, en ze wist niet wat ze nu moest doen.

Savador slaakte een onhoorbare zucht toen Rose een klein eindje voor hem uit liep. Hij vond het nu wel mooi genoeg geweest. Hij had met haar meegewandeld zoals beloofd, dus zou ze zich aan haar belofte moeten houden om met hem mee te gaan naar Miss Madeline. Zijn ogen bestudeerden het pad voor hen, en Savador hoopte eigenlijk dat deze wandeling niet te lang meer zou duren. Hij bedacht zich in gedachten al hoe ze alles zou moeten opbiechten aan het schoolhoofd, en een klein geamuseerd grijnsje sierde zijn gezicht. Hij was nog altijd de leraar die het leuk vond om leerlingen te kunnen straffen. Hoe dan ook had Savador een klein hartje en aan de andere kant vond hij het toch wel hard om te doen. Maar wanneer hij dacht aan hoe ze hem zonder pardon gekust en verwond had, zwelde de woede weer in hem op. Savador hield het onder controle door hard op zijn tanden te bijten.

Rose keek even in het rond, en ze zag dan de phoenix weer. Deze knikte even kort naar haar, en dat betekende dat het nog juist een klein stukje lopen was. Ze keek echter niet om naar hem, en ze knikte terug naar de vogel. Daarna stapte ze nog wat sneller, en ze zag het einde al in zicht komen. Ze zou met hem mee moeten naar miss Madeline, maar daar had ze om eerlijk te zijn geen zin in. Ze wilde geen straf krijgen, maargoed ze had wel bot tegen hem gedaan. Ze zucht heel even diep, en ze keek dan naar de grond. Ze stond aan de rand van het bos stil, en ze keek even om naar hem. Ze sloot haar ogen heel even, en ze merkte het vuur weer om haar handen op. Ze keek hem heel even aan, en ze liep dan weer gewoon verder ookal kende ze de weg niet eens. Haar ogen hield ze wat op de grond gericht, en ze voelde de wind rondom haar. Nouja er was weer veel wind, en ze begon ineens te trillen van de kou. Ze negeerde het enkel, en ze liep gewoon verder.

Savador slaakte een zucht van opluchting toen de Academy in de verte in al haar glorie opdoemde. Hij was blij dat deze wandeling eropzat. Hij ging wat dichter bij Rose lopen om er zeker van te zijn dat ze niet weer zomaar weg kon glippen. Ze zou haar straf niet ontlopen, ze had het immers beloofd. Savador stak zijn handen in zijn zakken en versnelde zijn pas. Hoe eerder ze bij Miss Madeline zouden zijn, hoe beter.

(link: https://staracademy.forumtwilight.com/kantoor-van-de-hoofdmeesteres-f27/opbiechten-t60.htm#976)

PROFILE MAGICIAN

» Op zoek naar Master Savador
» op zoek naar master savador
» Opzoek naar meer informatie c:
» Genezen en opzoek naar mijn geliefde Kale
» Op zoek naar Savador.

Opzoek naar Master Savador

Opzoek naar Master Savador

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen