Opzoek naar Master Savador

Savador bleef naar de struik staren en merkte dat Rose half achter hem ging staan. Hij keek verschrikt op toen ze zijn pijnlijke hand beetnam. Rose gaf er een zacht kusje op en Savador trok ruw zijn hand weg. 'Wil je nou wel eens ophouden!' gromde hij verbitterd. Zijn bleke gelaat verkleurde lichtjes toen hij zag dat Rose's rokje omhoog werd geblazen door de wind, maar hij wendde zijn blik af en deed net alsof hij het niet had gezien. 'Ugh, laten we maar gauw verderlopen. Ik wil dat deze wandeling zo snel mogelijk beëindigd wordt,' zei Savador zuur, en hij liep rustig verder.

Rose hoorde zijn woorden, en ze zucht heel even diep. Ze was wel nog rood van het feit dat haar rokje omhoog was gevlogen, en ze had gemerkt dat hij ook rood had gezien. Ze keek hem niet aan, en ze liep dan met hem mee. Ze had zijn woorden gehoord, maar zij wou nog langer wandelen. "Uhm ok Master Savador." Zei Rose zachtjes tegen hem, en ze keek dan weer voor zich. Ze deed haar rokje goed, en ze liep bijna te dicht bij hem. Ze ging vlug een paar stapjes van hem vandaan, en ze keek weer naar de grond.

Savador raakte echter geïrriteerd door Rose, al ging hij wel wat langzamer lopen. Hij keek haar even peinzend aan voordat hij zijn blik weer op het pad voor hen richtte. Voelde ze nou echt iets voor hem of was ze maar een beetje met hem aan het spelen? Hij gromde even zacht bij de gedachte dat Rose vanaf nu in iedere les die hij gaf vooraan zou gaan zitten en hem tot het einde van de les verliefd aan zou staren. Savador veegde wat lange haren uit zijn gezicht en keek vanuit zijn ooghoeken weer even naar Rose. Hij hoopte maar dat als ze echt iets voelde het snel over zou waaien. Wat kon ze van zijn lessen leren als ze alleen maar oog voor hem had?

Rose keek naar de grond, en ze liep flink een stuk door. Ze merkte dan dat hij langzamer ging, en ze bleef gewoon verder stappen. Ze keek op bij het zien van een vuurvogel, en ze herkende deze meteen. "Wat doet die hier?" Mompelde ze onhoorbaar tegen zichzelf, waarna ze dan heel even met haar hoofd begon te schudden. De vogel vloog gewoon weer weg, aangezien er iemand bij haar was. Ze keek even om naar master Savador, en dan weer voorzich. Ze zucht heel even diep, en ze blijft gewoon verder stappen. Plots stond ze een eindje verder stil, en ze keek dan naar de hemel. "Mam, pap iedereen ik zal jullie wreken, al kost het mijn dood." Zei ze dan mompelend, en ze liep dan weer verder.

Ook Savador had de vuurvogel gezien, en hij bleef stilstaan om het beest niet af te schrikken. Dit had echter niet veel nut want de vogel vloog alweer weg. Rose was inmiddels al een stuk doorgelopen en Savador hoorde haar iets tegen de hemel mompelen, waarna ze weer verder liep. Hij trok zijn wenkbrauwen op toen hij weer naast haar kwam lopen, maar vroeg niet tegen wie ze het had. Hij vond jonge mensen zowiezo wel een beetje vaag, al uitte hij dit niet. Savador ritste zijn vest dicht want hij merkte dat er een kille bries opstak. Hij mompelde iets binnensmonds over dat het kouder leek te worden en liep stug door.

Rose liep rustig door, en er rolde een kleine traan van haar wangen af. Ze probeerde dat te negeren, en ze merkte dan dat hij weer naast haar kwam lopen. Ze voelde het briesje, waarna ze haar rokje vasthield. Ook hoopte ze dat hij niet gezien had dat ze een traantje had gelaten, en ze keek weer naar de grond. Ze kon het maar niet geloven dat haar familie vermoord werd op haar 10e verjaardag, en ze zucht dan ook heel erg diep.

Savador zag Rose rustig verderlopen en een traan over haar wangen lopen. Hij beet zijn tanden op elkaar en probeerde het te negeren, maar hij pakte Rose's arm beet en bleef uiteindelijk stilstaan. 'Het ligt er niet aan dat je naar Miss Madeline moet. Waar ligt het dan wel aan?' vroeg hij op strenge toon. Savador wilde allerliefst voorkomen dat Rose huilend aan zou komen bij het kantoor van Miss Madeline. Dan zou hij daar vast weer iets over horen en daar had hij niet veel zin in. Savador keek Rose doordringend aan en wachtte haar reactie af.

Rose liep nog steeds door, en ze werd plots bij de arm genomen. Ze keek naar master Savador, en ze slikte dan even bij het horen van die vraag. "Ik wil er liever niet over praten meneer, het ligt erg gevoelig." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek dan naar de grond. Hoe moest ze het hem vertellen? Ze had dit nog nooit gezegd tegen iemand, op Selavin na maargoed. Ze keek hem dan weer aan, en ze slikte alweer een beetje. Ze voelde hoe haar hart sneller begon te slaan, en ze probeerde dat te negeren.

Savador liet Rose los en liep langzaam verder. 'Goed dan,' antwoordde hij zonder zich naar haar om te draaien. 'Als je die tranen maar wegveegt zodra we Miss Madeline's kantoor bereiken.' Hij snoof zachtjes en stak zijn handen weer in zijn zakken, niet de moeite nemend om op Rose te wachten of om haar te troosten. Savador wilde allerliefst voorkomen dat hij close met haar zou worden. Dat zou Rose misschien niet erg hebben gevonden als dat wel zo was geweest, maar Savador wilde niet dat ze zich aan hem ging hechten.

Rose keek hem niet aan, en ze bleef naar de grond kijken. Dan merkt ze dat hij doorliep, en ze bleef nog heel even staan. Daarna volgde ze hem gewoon, en ze zucht heel even diep. Waarom slaat mijn hart sneller? Wat gebeurd er met me? Dacht Rose dan even, en ze bleef gewoon achter hem stappen. Ze keek even naar de leraar, en ze schud dan kort met haar hoofd. Ineens uit het niets werd ze de struiken ingetrokken, en het was weer dat zelfde groepje dat haar tegen gehouden had bij het lanceringsplatform. Ze kon niet gillen om hulp, want ze hadden een mes tegen haar keel geplaatst.

Savador liep zwijgend door tot hij zich realiseerde dat hij enkel nog zijn eigen voetstappen hoorde. Hij bleef stilstaan en draaide zich om. Het pad achter hem was leeg en Rose was weg. Hij keek even een aantal keer om zich heen om te zien of ze zich voor de gein niet ergens had verstopt om hem te laten schrikken, maar kon haar nergens zien. 'Waar zit je?' siste Savador zacht. Hij liep een stuk terug en bleef weer stilstaan om te luisteren of hij haar ergens kon horen. 'Als je denkt dat dit grappig is moet je je maar eens inbeelden hoe diep je in de knoei zit!' vervolgde hij snerend, maar zijn stem verzwakte toen hij geen reactie terug kreeg. Savador voelde zijn hart sneller kloppen; hadden de nachtdieren haar te pakken? Maar Rose zou zich uitstekend kunnen verdedigen tegen hongerige wolven of beren. Ze had de kracht van vuur, en daar waren de meeste dieren bang voor. Er moest iets anders aan de hand zijn. Savador liep langzaam terug naar het punt waar hij vooruit was gelopen en bleef hier een aantal seconden stilstaan. Toen hij geritsel hoorde uit een struik links van hem, keek hij verschrikt op. Even twijfelde hij of hij zou zien wat het was of dat hij alleen terugging naar de Academy. Dat laatste leek hem echter een slechte keuze, dus deed hij behoedzaam een paar passen richting de struik. Zodra Savador zag wat zich achter de struik bevond bleef hij aan de grond genageld staan. Een groepje jongens had Rose stevig vast en één van hen drukte een mes tegen haar keel. Savador blies het mes weg met een Dark Magic bezwering en sleurde Rose aan haar arm mee uit de struiken. Vervolgens mompelde hij een spreuk en niet veel later stond de struik in lichterlaaie. Met zijn handen hield hij het vuur in bedwang zodat het niet zou overslaan op de bomen. Het groepje jongens maakte zich uit de voeten en verdwenen in de nacht. Savador liet het vuur doven door zijn handen bij elkaar te brengen en richtte zich met een woedende blik op Rose. 'Hoe haal je het in je hoofd om af te dwalen?!' riep hij woest. 'Ze hadden je keel wel kunnen openrijten!' Nog natrillend van de inspanning wierp Savador een blik op het mes dat achter de verbrande struik lag. Hij trok Rose mee aan haar schouder. 'Laten we maar gauw gaan,' zei hij op een rustigere toon terwijl hij voorzichtig verderliep.

Rose wist niet wat doen, en ze slikte heel even kort. Ze sloot dan ook haar ogen van angst, en ze trilde wel een beetje. Toch probeerde geen angst te vertonen, en ze had niet door dat master Savador terug kwam. Ze hield gewoon haar ogen gesloten, en ze werd dan plots aan haar arm weggetrokken. Ze deed haar ogen open, en ze keek naar hem. Ze zag de jongens dan weglopen, en ze hoorde dan de woorden van hem. "Ik liep gewoon achter jou, en ze zitten me al dagen te volgen en te pesten." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek dan naar de grond. Ze was echt niet aan het af dwalen, aangezien ze het niet eens verwacht had dat dit zou gebeuren. Ze keek de leraar aan, en ze keek dan naar de grond. "Sorry meneer, ik zal voortaan wel uitkijken." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze voelde heel even aan haar hals. Gelukkig was er geen schrammetje, maar ze wist wel iets dat kon helpen tegen verwondingen. De phoenix had een genezende traan, en die gebruikte haar familie al generaties lang. Ze voelde dan dat ze werd meegetrokken bij de schouder, en ze keek hem aan. "Ok meneer." Zei ze dan stil tegen hem, en ze liep dan naast hem mee. Ze zucht heel even diep, aangezien ze gedacht had dat hij haar zou achterlaten.

Savador keek Rose met een nijdige blik aan toen hij hoorde wat ze vertelde. 'In het vervolg meld je het gewoon aan een leerkracht of aan Miss Madeline,' zei hij zacht. 'Dan houden we toezicht op je. Ik weet niet wie die jongens zijn of wat ze van je willen, maar ze zitten niet op de Academy of wel?' Savador liep kalm door, en wierp nog even snel een blik over zijn schouder om te kijken of ze wel echt weg waren. Toen hij niemand zag richtte hij zich weer op het pad voor hem. Die twee bezweringen hadden hem wel wat kracht en inspanning gekost, helemaal nu één van zijn handen gewond was. Toch was het hem gelukt om zijn krachten onder controle te houden. Eén foute beweging met zijn hand en het vuur op de struik zou zijn overgeslagen op de rest van het bos. Savador keek even naar Rose, en hoopte maar dat ze niet al te erg geschrokken was.

Rose keek hem aan, en dan weer naar de grond. "Master Kale en Selavin weten er al van, en ze zitten ook in de school." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze keek hem aan. Ze wist even niet wat zeggen, en ze was eigenlijk wel blij dat er niets ergs met haar gebeurd was. Maargoed ze had wel spijt van zijn hand, en ze keek dan naar de hemel. Haar ogen glinsterde heel even kort door de sterren, en ze keek hem dan weer kort aan. "Uhm dankje." Zei Rose dan blozend tegen hem, en ze wend blozend haar blik af van hem. Ze keek hem dan blozend aan, en ze wist even niet meer wat doen.

Savador wreef kalm over zijn gewonde hand terwijl hij rustig doorliep en Rose hoorde. 'Als ik ze nog een keer in je buurt zie, spreek ik ze aan,' zei hij zacht. 'Maar je moet niet verwachten dat ik als je persoonlijke beschermengel uit iedere hoek tevoorschijn kom om je te verdedigen. Dat moet je zelf doen, en daarom wil ik dat je scherp oplet in mijn lessen.' Savador keek Rose met een strenge blik aan. 'Dus wil ik niet dat je dromerig naar buiten staart of zit te spelen.' Hij hoorde hoe ze hem bedankte, en even wist hij niet wat te doen of te zeggen. 'Het is al goed,' antwoordde hij uiteindelijk op norse toon. Savador beet even op zijn tong toen hij vanuit zijn ooghoeken zag dat Rose bloosde.

Rose luisterde naar zijn woorden, en ze knikt dan heel even kort. Toch was ze nog steeds aan het blozen, en ze keek dan maar weer voorzich. Ze zucht heel even diep, en ze stapte dan op een klein afstandje naast hem. Ze hoorde dan zijn andere woorden, en ze keek naar de grond. "Ik zal proberen master Savador, maar ik ken al enkele trucjes door mijn neef." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze probeerde de blos te laten verdwijnen. Hoewel dat het niet lukte, en ze zucht alweer even diep. Toch hield ze haar rokje goed vast, en ze vroeg zich eigenlijk af waarom haar hart steeds sneller sloeg.

Savador fronste even toen hij hoorde dat Rose al enkele trucjes kende door haar neef. 'Niet gebruiken tot ik het goedkeur,' antwoordde hij kortaf. 'Hoe goed je neef ook mag zijn in Fire Magic, je hebt altijd onervaren rotjochies die gevaarlijke trucjes verzinnen en het zelf benamen.' Savador keek Rose met een strenge blik aan en merkte dat haar blosjes nog niet verdwenen waren. Hij wendde zijn blik weer van haar af en keek strak voor zich uit.

Rose keek naar de grond, en ze bloosde echter nog harder. Even zucht ze diep, en ze stapt gewoon rustig verder. Ze luisterde naar zijn woorden, en ze knikt dan ook heel even kort. Ze wist echter niet meer wat zeggen, en ze keek dan naar de grond voor een tijdje. Dan richt ze haar blik weer voorzich, en ze had het nu wel kouder gekregen. Toch liet ze dat hem niet merken, en ze beet even op haar onderlip. Ze wilde wat doen bij hem, maar bij twijfel deed ze het toch maar niet.

Savador merkte dat Rose wat minder spraakzamer was en dat ze meer bloosde dan dat ze praatte. Vanuit zijn ooghoeken keek hij haar even onderzoekend aan en vroeg zich af wat de reden was waarom ze zo stil was. Hij vroeg het echter niet en richtte zijn blik weer op het pad voor hen. Savador wreef zijn handen warm toen hij zag dat hij condens wolkjes uitademde. Was de temperatuur vanavond zo snel gedaald? Hij wist maar één ding, en dat was dat hij een hekel aan kou had. Savador rilde onopmerkelijk onder zijn kleding en liep kalm door.

Rose merkte dat hij even naar haar keek, en ze bleef voor zich kijken. Ze dacht wat na over haar familie, en ze wist echt niet wat zeggen. Haar hoofd was knalrood, en ze ging dan ineens voor zijn neus staan. Ze gaf hem met een knalrood gezicht een kus, en ze rende dan weg nog voordat hij haar kon grijpen. Ze bleef maar hard door rennen in het bos, en het kon haar even niet schelen wat er met haar ging gebeuren.

Savador liep zwijgend door en staarde verbaasd op Rose neer toen ze plotseling voor hem kwam staan. Hij zag dat ze nu knalrood zag en hij vreesde het ergste. Nog voordat hij het tegen kon gaan kuste ze hem weer waarna ze hard wegrende. Savador beefde van woede en staarde haar met vuurschietende ogen na. 'Kom terug!' schreeuwde hij terwijl hij achter haar aan sprintte. Rose rende maar door en door, nietwetend dat er nog meer gevaar in dit bos op de loer kon liggen. 'Kom onmiddellijk terug!'

Rose hoorde zijn woorden niet, en ze sloot dan haar ogen terwijl ze wegrende. Ze wist echt niet meer wat doen, en ze rende zo hard door dat ze plots een grot tegen kwam. Ze keek om haar heen, en ze ging dan in de donkere grot zitten. Ze trok haar benen op, en ze plaatste haar hoofd dan ook op haar benen. Ze had nu wel bang gekregen omwille van de reactie die hij zou krijgen, en ze rilde dan ook nog eens van de kou.

Savador rende een heel stuk door en stopte bij een grote eikenboom om uit te hijgen. De lucht gierde door zijn longen en daarbij bezorgde de kille wind hem een snijdende pijn in de borst. Tijdens het uithijgen keek hij naar het pad voor hem en bedacht zich waar Rose heen kon zijn gevlucht. Savador kwam langzaam weer op adem en liep nu in een rustig tempo over het pad. Hij naderde een grot en bleef voor de grote opening even zoekend stilstaan. Hij klaagde een diepe zucht en besloot op een rots vlakbij de grot te zitten om te nadenken. Rose kon overal zijn; het duistere bos was niet echt wat je noemde klein. Daarbij kende Savador niet alle paadjes uit zijn hoofd. Rose ongetwijfeld ook niet, en hij hoopte maar dat ze niet zou verdwalen.

Rose zat in één of andere grot, en ze voelde plots een insect over haar schouder gaan. Dit deed haar dan ook luidkeels gillen, en ze klopte het beest dan van zich af. Ze stond op, en de liep de grot nog verder in, waarna ze dan weer ergens ging zitten. Ze wist totaal niet waar ze was, en ze rilde dan ook van de kou + angst. Ze durfde master Savador niet meer aan te kijken als hij hier zou zijn, en ze trilde nog harder. Even keek ze op naar de grot, en dan plaatste ze weer haar hoofd op haar benen. Ze wist niet wat ze had, en ze kon er geen woorden voor hebben. Alleen wist ze niet wat ze nu moest voelen, en ze schud haar hoofd dan ook even.

Savador schrok uit zijn gedachten op toen hij vlakbij een harde gil hoorde. Het deed de kraaien in de boomtoppen luid krassend opvliegen en hij sprong geschrokken overeind. Het leek uit de grot achter hem te komen. Behoedzaam en oplettend stapte hij de pikdonkere grot in. Bij de opening bleef hij even aarzelend staan, want hij zag geen hand voor ogen. Toen sprak Savador een sissende bezwering uit en verscheen er een klein steekvlammetje op de palm van zijn gezonde hand. Hij bewoog zijn hand langzaam door de grot heen en weer. Het verlichtte niet veel, maar het was beter dan niets. Savador liep een stuk de grot in en hoorde zijn eigen voetstappen nagalmen. Na nog een klein stuk verderlopen zag hij Rose met haar hoofd op haar opgetrokken benen zitten. Hij knielde voor haar neer en probeerde haar aan te kijken. 'Waarom deed je dat nu alweer?' vroeg hij op een zachte toon. 'En waarom rende je van me weg?' Savador hield zijn hand met de steekvlam op een meter afstand van Rose's gezicht, zodat hij haar goed kon bekijken.

PROFILE MAGICIAN

» Op zoek naar Master Savador
» op zoek naar master savador
» Opzoek naar meer informatie c:
» Genezen en opzoek naar mijn geliefde Kale
» Op zoek naar Savador.

Opzoek naar Master Savador

Opzoek naar Master Savador

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen