Opzoek naar Master Savador

Rose liep rond in de bossen, en ze keek dan naar de hemel. Het was avond, en er waren sterren te zien. Ze glimlacht heel even kort, en ze hoopte hier eigenlijk master Savador te vinden. Ze zucht heel even diep, en ze keek dan voorzich. Gelukkig had ze een vlam op haar hand gezet zodat ze kon zien waar ze liep, en rekt zich even kort uit. Ze wist dat het hier gevaarlijk kon zijn, maar agh ze had er geen bang van. Niet veel later ging ze rustig zitten op een omgevallen boomstam, en ze keek wat in het rond. Ze doofde het vuur op haar hand, en ze bleef hier gewoon zitten. Haar ogen sloot ze dan ook heel even, en ze dacht dan heel even kort na aan bepaalde dingen.

(Enkel ik en Master Savador)

Savador liep op een rustig tempo door het duistere bos. Hij liet zich leiden door het kleine beetje licht van de maan dat nauwelijks door de dichte boomtoppen kon doordringen. Hij hield er van om kleine wandelingen te maken in het pikkedonker en zich in het holst van de nacht bezig te houden met zijn grootste passie, de magie van zijn thuisplaneet. Vaak ook tot in de vroege uurtjes - dat verklaarde zijn lijkbleke gelaat. Savador bleef abrupt stilstaan toen hij in de verte een klein licht zag doven. Behoedzaam sloop hij erop af en hief zijn armen op om zich te verdedigen als het moest. Maar toen hij naderde zag hij de vage omtrek van een silhouette die op een boomstam zat, en in die silhouette herkende hij Rose. Langzaam liet hij zijn armen weer zakken; hij wist dat hij Rose in zijn les had gehad en een leerling kon hij niet zomaar pijn doen. 'Moet jij op dit tijdstip niet in je bed liggen?' klonk Savador's norse stem vanuit de duisternis. Hij stapte uit de schaduwen en keek haar strak aan.

Rose keek rustig naar de sterren, en ze had niet door dat er iemand in haar buurt was. Ze wilde haar excuses aanbieden omwille van dat ze te laat was, en ze zucht dan ook heel even diep. Haar ogen sloot ze dan ook heel even, en ze voelde een licht briesje spelen met haar haren. Ze bleef echter stil zitten op de boomstam, en ze hoorde dan ineens een stem. Ze schrok er even van, en ze merkte dan dat het master Savador was. Ze bleef echter rustig kijken, waarna ze dan haar minirokje goed deed. "Uhm ik kon niet slapen, en ik zocht uhm jou." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek dan naar de grond. Dan stond ze op om naar hem te gaan, en ze stond dan ineens voor zijn neus. Ze keek hem recht in de ogen aan, en ze toonde geen angst voor hem. "Master Savador ik wil u mijn excuses aanbieden omwille van dat ik te laat ben." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze gaf hem ineens een kus op zijn wang. Dan draait ze zich om, en ze gaat weer op de boomstam zitten.

Savador streek met zijn vingertoppen over zijn ingevallen wang en staarde Rose ziedend aan. Een kus van een vrouw had hij nog nooit gekregen, wellicht ook met de reden dat hij niets van liefde wist en hij weinig tot geen kandidaten had. Even bleef hij aan de grond genageld staan, nietwetend wat hij moest doen, maar al gauw deed hij een stap naar voren en greep Rose bij haar kraag. 'Ben jij getikt?' siste Savador in haar oor. 'Wie denk jij dat je bent dat je dat zonder blikken of blozen bij je eigen leraar kan doen?!' Hij greep Rose steviger beet bij haar kraag om haar strak in haar ogen te kijken. 'Ik zweer je dat als je dat nog eens flikt ik je regelrecht naar Miss Madeline stuur, en als het er na een preek nog niet is ingestampt in dat kleine hoofdje van jou, ik je persoonlijk in vuur en vlam zet!'
Een leerling bedreigen mocht niet, des alniettemin was het ook niet toegestaan om lichamelijk contact met een leraar te hebben. Een snelle kus van dankbaarheid telde Savador zwaar mee. Het maakte hem woedend, en in zijn woedende buien kon hij rare dingen gaan doen. Hij trilde nog na toen hij zich omdraaide en weg wilde lopen. Echter bleef hij stilstaan onder de schaduw van een grote boom. 'Ik wil dat je hier niet te laat blijft rondzwerven,' zei hij grommend, maar toch een heel stuk minder kwaad als een paar seconden geleden, 'het kan hier gevaarlijk zijn.'

Rose schrok zich plots te pletter, maar ze bleef gewoon kalm staan. Ze keek de leraar in de ogen aan, en ze hoorde dan zijn woorden. "Uhm ik ben niet getikt meneer." Zei Rose dan tegen hem, en ze liet hem maar gewoon doen. "Denk je nou echt dat je vuur met vuur kan bestrijden meneer?" Vroeg ze dan aan hem met een droge blik, en ze merkte dan dat hij haar weer losliet. Ze deed haar kraag goed, en ze ging dan weer zitten. "Tja ik blijf hier zitten, en er zal mij niets gebeuren." Zei ze dan tegen hem, en ze keek naar de grond.

Savador draaide zijn hoofd en keek haar met een argwanende blik over zijn schouder aan. 'Ik heb een hekel aan stelletjes, eveneens heb ik een hekel aan leerlingen die iets voor me voelen. Ik hoop dat dat niet in jouw geval is, aangezien je dat flink in de problemen kan helpen,' zei Savador snibbig. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes toen hij zijn woorden vervolgde, reagerend op haar laatste zin: 'Je maakt het niet te laat! Zoals ik al eerder heb gezegd kan het hier gevaarlijk zijn, en een gewonde of gedode leerlinge wil ik niet op mijn geweten hebben.' Savador sloot zijn ogen even; hij wist dat hij de eerstvolgende keer als hij Rose weer zag hij zijn woede in toom moest houden.

Rose keek hem aan, en ze rolde met haar ogen. "Tja geen wonder dat ze je dan raar bekijken." Zei Rose droog tegen hem, en ze grinnikt heel even kort. Ze keek dan naar de sterren, en ze rekt zich even uit. "En waarom zou dat mij in problemen werken? ik ben niet degene die zijn baan zal verliezen met zo'n gedrag als u nu hebt." Zei ze dan weer droog, en ze stond dan even op. "Tja dan ben ik maar gewond, en ik ga echt nog niet slapen. Ik kies zelf wel tot hoe laat ik hier blijf." Zei ze dan tegen hem, en ze stond dan even recht. Ze hoopte niet dat hij haar weer zo zou grijpen, maar dan had ze wel een ideetje. Ze grinnikt heel even bij die gedachte, en ze keek dan wat in het rond.

Savador snoof luidruchtig. Hij had het gevoel alsof zijn tanden zouden afbreken, zo hard beet hij ze op elkaar. 'Ik kan je van deze school helpen als je je niet als een goede leerlinge gedraagt en me niet met respect aanspreekt!' snauwde hij terwijl hij weer naar Rose terugliep. Op een paar meter afstand bleef hij staan. 'Je behoort je niet te bemoeien met de persoonlijke zaken van een leraar. En dus behoor jij ook niet over mijn baan te spreken!' ging Savador verder. Hij zuchtte even toen hij haar laatste reactie hoorde. Waarom was luisteren voor sommige leerlingen zo moeilijk?
'Best, wees maar weer eigenwijs. Kom niet bij mij jengelen als je toch iets is overkomen. Ik neem je als leerling zijnde in bescherming en ik heb je gewaarschuwd!'

Rose keek hem aan, en ze rolt weer met haar ogen. "U doet je best maar, hoewel het niet zal lukken want dan zal ik eens naar Selavin stappen." Zei ze dan droog tegen hem, en ze merkte dan dat hij weer naar haar toekwam. Ze kwam ook dichterbij, en ze bekeek hem even kort van top tot teen. Dan richt ze haar ogen op de zijne, en ze hoorde dan zijn woorden. "Ik kan me heus wel verdedigen meneer." Zei Rose dan tegen hem, en ze deed nog een stap dichter. Ze gaf hem dan ineens weer een kus, en ze draaide zich vlug om zodat ze daarna een eind van hem vandaan ging staan. Dit eerder om te voorkomen dat hij haar weer kon vastgrijpen, en ze keek dan naar de hemel.

Savador keek Rose nijdig aan. Hij wist niet wie Selavin was, noch wist hij zijn functie op de Starshine Academy. 'Wie die Selavin ook mag zijn, ik weet zeker dat Miss Madeline het niet leuk zal vinden als ik haar vertel over jouw kus,' antwoordde hij korzelig. Rose's blik beviel hem niet toen ze hem van top tot teen bekeek; voor hem het toppunt van brutaliteit. 'Het gaat er niet om of je je kunt verdedigen of niet,' zei Savador grimmig terwijl hij voor de zekerheid een stap achteruit zette, 'het gaat erom dat je hier 's avonds meer gevaar kan lopen dan overdag, en daarbij wil ik je enkel en alleen in bescherming nemen door je te waarschuwen!' Er zwelde een ader bij zijn slaap op toen Rose hem toch weer een kus gaf. Savador greep haar bij haar pols beet en sloot zijn klamme handen om haar arm. Hij trok haar ruw naar zich toe. 'Ik breng je persoonlijk naar Miss Madeline!' siste hij op scherpe toon terwijl hij Rose aan haar arm meezeulde.

Rose keek hem aan, en ze rolde met haar ogen. Ze luisterde dan naar zijn woorden, en ze keek dan in zijn ogen. Plots nadat ze die kus had gegeven werd ze ruw teruggetrokken, en ze keek hem dan aan. "Laat me los of ik ga naar het hoofd van het bestuur die toevallig Selavin noemt." Zei ze dan tegen hem, en ze maakte dan een vuurbal met haar vrije hand. Ze zorgde ervoor dat zijn hand in brand stond, en ze trok zich ruw los. "Ik geef je enkel een kus omwille van je waarschuwing!" Zei ze dan tegen hem, en ze draait zich dan om. Alweer ging ze een eind van hem staan, en ze had haar rug naar hem gericht. Ze begon het wel een beetje koud te krijgen, maar dat liet ze hem niet merken. "Trouwens als u toch zo inzit met dat ik gewond ofzo zou geraken, waarom kom je dan niet gewoon mee wandelen?" Vroeg ze dan aan hem, en ze keek heel even om.

Savador stootte een kreet van pijn uit toen de vlammen langs zijn hand likten. Hij wapperde er wild mee. Toen het vuur doofde hield hij zijn hand tegen zijn borst en keek Rose woedend aan. Zijn hand zag rood en bonsde van de pijn. Alhoewel hij haar nu het liefste ook pijn wilde doen, hield hij zich in bij de gedachte dat ze volgens hem nu twee regels had overtreden. Savador haalde gejaagd adem en wendde zijn blik niet van Rose af. 'Hoe durf je?!' sneerde hij. 'Hoe durf je een leraar te bezeren! Ik probeer je te beschermen en jij accepteert dat niet!' Zijn hand trilde, eveneens als zijn stem. 'Je geeft een leraar geen kus ter wille van dankbaarheid! Dat doe je met woorden, en dat blijft alleen bij woorden!' Savador voelde de razernij door zijn lijf gieren. Hij voelde de neiging om haar weer bij haar kraag beet te pakken en haar door elkaar te schudden tot haar hersenen in haar schedel zou tollen. 'Je gaat mee naar Miss Madeline en wel nu,' voegde Savador er met een zachte dreigende stem aan toe.

Rose hoorde zijn woorden, maar ze reageerde er niet op. "Je had me maar niet zo moeten vastgrijpen." Zei ze dan boos, en ze keek dan naar haar arm. Deze zag rood door zijn handen, en ze zucht dan ook heel even. Dan keek ze even om naar hem, en ze bleef gewoon koppig staan. "Ik ga niet mee, aangezien ik mijn wandeling wil afmaken." Zei Rose dan koppig tegen hem, en ze deed dan enkele stappen naar voren.

'Jij gaat wel mee!' briesde Savador, maar hij bleef knarsetandend staan. Hij kon Rose moeilijk optillen en meenemen terwijl ze fel tegenstribbelde. Dat zou Miss Madeline ook afkeuren. 'Ten eerste hoor je naar een leraar te luisteren, en ten tweede heb ik je enkel zien zitten op een boomstam en niet rond zien wandelen! Die wandeling maak je morgen maar af, ik wil eerst dat je met me meekomt naar het schoolhoofd en haar haarfijn uitlegt wat je hebt uitgespookt!' Savador wilde haar zo graag laten voelen wat pijn was als ze niet wilde luisteren. Immers hadden zijn ouders hem zelf streng opgevoed met de gezegde 'wie niet horen wil, moet maar voelen'. Omwille van de gevolgen als hij haar pijn bezorgde bleef hij sidderend op zijn plek staan.

Rose negeerde zijn woorden gewoon, en ze stapte nog steeds verder van hem weg. "Ik ga niet mee met jou tenzij je meewandelt met mij en anders niet." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek even om naar hem. Nouja ze kon hem zo wel makkelijk afschudden, maar dat ging ze niet doen. Ze wilde hem niet nog bozer maken dan dat hij al was, en ze grinnikte heel even kort. "Nou dan zeg ik dat u mij hebt pijn gedaan!!!!" Riep ze naar hem toe, en ze bleef verder stappen.

Savador klaagde een zucht. 'Waarom wil dat kreng niet luisteren?' schoot het door zijn hoofd. 'Het was mijn bedoeling niet om je pijn te doen!' reageerde hij bits. 'Ik wilde je alleen meenemen naar het kantoor van Miss Madeline, maar als je niet mee wilt komen dan wil ik je ook meesleuren! Dan is het te verwachten dat er zoiets gebeurt - en loop niet van me weg als ik tegen je praat!' Savador liep Rose achterna en versperde haar weg door voor haar te gaan staan. Met een achterdochtige blik keek hij op haar neer. 'Als jij je aan je afspraak houdt en regelrecht met mij naar Miss Madeline gaat na je wandeling, loop ik met je mee,' zei hij nors. 'Anders niet.'
Savador had geen benul waarom hij instemde om met Rose mee te wandelen, maar hij kon geen andere manier verzinnen om haar anders mee te krijgen naar Miss Madeline. Om het schoolhoofd laat op de avond nog mee te nemen naar het duistere bos om Rose persoonlijk op te halen zag hij niet echt zitten.

Rose stapte gewoon door, en plots versperde hij haar weg. Ze stopte dan ook met stappen, en ze keek hem dan aan in de ogen. Kort luisterde ze naar zijn woorden, en ze keek dan even weg. "Dat zei ik toch net dat ik dat ging doen?" Zei ze dan tegen hem, en ze keek hem weer aan. Rustig sloot ze heel even haar ogen, en ze had het nog steeds koud. Natuurlijk probeerde ze dat niet te laten merken, en ze ging dan langs hem heen verder met stappen. Toch bleef ze een eindje verder staan om op hem te wachten, en ze hield haar beide armen met haar handen vast.

Savador beet op zijn tong toen Rose gewoon langs hem heen stapte en verder liep. Hij perste zijn lippen even samen; het leek wel alsof zijn woorden geen effect op haar hadden. Hij draaide zich om en zag haar een eind verderop op hem staan wachten. Met grote tegenzin liep Savador naar haar toe om de wandeling met haar te beginnen. Als het aan hem had gelegen en als hij geen leerkracht was geweest had hij Rose allang aangevallen - maar Miss Madeline hield hem vast in het oog en als leraar kon hij dat niet maken. Vanuit zijn ooghoeken keek Savador naar Rose, en vroeg zich af of ze zich werkelijk aan haar afspraak hield.

Rose bleef rustig staan wachten op hem, en ze had het wel echt koud nu. Dan gebruikte ze even haar vuurballen op haar, maar dat had niet veel effect bij haar. Even zucht ze diep, waarna ze dan merkte dat hij naar haar toe kwam. Ze keek hem even aan, nadat hij naast haar kwam. Rustig liep ze verder met hem naast haar, en ze keek dan naar de grond. Ze dacht even kort aan haar familie, en ze moest zich inhouden niet te gaan huilen in zijn buurt. Nee, dat wilde ze helemaal niet, en ze probeert dan te glimlachen. "Uhm sorry voor dat ik je had verbrand, maar u deed me wel pijn!" Zei Rose dan tegen hem, en ze keek dan gewoon nog steeds naar de grond. Dit omdat ze wat waterige ogen had, en hij mocht dat niet opmerken. Even schud ze kort met haar hoofd, en ze zou wel met hem mee gaan aangezien ze nu wel moest.

Savador staarde nors voor zich uit terwijl hij met Rose door het donkere bos wandelde. Ze zwegen allebei, maar dat vond hij niet erg. Hij hoorde Rose haar excuses aanbieden. 'Ik ben blij dat je je excuses aanbiedt met woorden, en niet met een kus,' reageerde hij op een ietwat boze toon nadat hij enkele seconden gezwegen had. Savador dacht er nog niet eens over om ook zijn excuses aan haar aan te bieden. Hij had het immers al in zijn ogen gedaan door duidelijk te maken dat het niet zijn bedoeling was geweest. Hij stak de kraag van zijn vest meer omhoog. Het was vanavond best koud, en dat was duidelijk te merken. Savador wierp een snelle blik op Rose toen hij merkte dat ze met gebogen hoofd naar de grond keek.

Rose keek nog steeds naar de grond, en ze hoorde zijn woorden. Ze reageerde er niet echt op, en ze voelde haar ogen nog meer waterig worden. De reden dat ze vaak zo deed tegen mensen was omwille van dat ze niemand meer kon vertrouwen, aangezien er mensen waren die haar familie hadden vermoord. Ze had haar handen nog steeds om haar armen, en ze wreef er dan ook over. Ze merkte dat hij naar haar keek, en ze keek hem heel erg kort aan. Dan keek ze weer terug naar de grond, en ze stapte weer verder met hem.

Savador zag Rose haar armen warmwrijven, maar stak er geen energie in. Hij zag zichzelf nog niet echt zijn vest aan haar uitlenen. Bovendien had hij het zelf ook behoorlijk koud. Echter keek hij Rose verbaasd aan toen hij haar vochtige ogen zag. 'Ook dat nog,' gromde hij in gedachten. Savador keek even zuchtend voor zich uit en bedacht zich dat het vast door zijn manier van doen was gekomen. 'Verspil geen tranen aan een misverstand als deze,' zei hij alleen maar. Hij was niet goed in troosten, noch wist hij iemand te kunnen opvrolijken. Savador stak zijn handen in zijn broekzakken - zijn gezicht betrok even van de pijn toen hij zijn pijnlijke hand erin stak - en gluurde vanuit zijn ooghoeken naar Rose.

Rose keek hem aan bij het horen van zijn woorden, en ze schud heel even haar hoofd. "Het gaat niet omdat misverstand, maar om iets anders." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek dan ook weer naar de grond. Ze keek dan voorzich in het geval ze tegen een boom zou lopen, en ze zucht dan heel even diep. Ze merkte dat hij naar haar keek, en ze bleef gewoon zo stappen naast hem. Bij het horen van wat geluid keek ze even om haar heen, en ze hield zich al klaar om aan te vallen. Niet dat het echt nodig was, want de leraar was erbij. Ze keek heel even naar hem, en dan weer vlug voorzich.

Savador wendde zijn blik van Rose af na haar woorden te hebben gehoord. 'Dan kan ik er ook niets aan doen,' zei hij bot, en met zijn blik strak gericht op het pad voor hen liep hij fors door. Hij zag dat Rose wat behoedzaam om haar heen keek en klaar stond om aan te vallen. Savador bleef stilstaan en keek haar vragend aan. 'Is er iets?' vroeg hij zacht, maar hij hield zich stil toen hij de geluiden ook hoorde. Hij hield zijn blik gericht op een grote struik waarvan hij dacht dat de geluiden daar vandaan kwamen. Savador greep zijn pijnlijke hand beet en wendde zijn blik niet van de struik af.

Rose keek op bij het horen van zijn woorden, en ze bleef toch behoedzaam rondkijken. Dan merkte ze dat de leraar naar een struik keek, en ze keek er ook naar. Ze wist wel dat ze veilig was, maar dan nog was die zekerheid er niet. Ze ging half acher hem staan, maar ook half naast hem. Ze merkte dat hij zijn pijnlijke hand beet nam, en ze nam dan dat hand uit zijn zak. Natuurlijk deed ze dit voorzichtig, en ze keek hem heel even aan. Ze gaf er een zacht kusje op, en ze liet dan zijn hand los. Even keek ze hem kort aan, maar daarna keek ze wat blozend weg als de wind ineens haar rokje omhoog blies.

PROFILE MAGICIAN

» Op zoek naar Master Savador
» op zoek naar master savador
» Opzoek naar meer informatie c:
» Genezen en opzoek naar mijn geliefde Kale
» Op zoek naar Savador.

Opzoek naar Master Savador

Opzoek naar Master Savador

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen