Zack was gaan winkelen in Oak's field, hij had een nieuwe garderobe aan truien nodig sinds hij wist dat Rhine zijn kleren tot stof zou laten vergaan elke keer als hij er eentje zou aantrekken om haar te pesten. Het was mooi zonnig weer en hij was dan ook helemaal in zijn nopjes. Alles verliep goed, Rhine begon hem eindelijk te vertrouwen en alles ging gewoon perfect eigenlijk. Misschien kon hij wat materiaal aanschaffen voor haar te verrassen met iets zelfgemaakts? Hij had alleen geen idee wat hij dan kon doen, misschien ook zo’n balletje maken, zo’n kubus van papier. Alleen had hij geen flauw benul hoe je zo’n dingen moest vouwen. Dus dat moest hij dan maar eens gaan uitvissen dan. Het was wel een mooi idee om te doen dus hij ging een winkel binnen die een grote keuze had aan allerlei kleuren. Dit ging leuk worden, meteen had hij een aantal kleuren uitgekozen, betaalde hij en besloot hij naar het park te gaan om daar zijn lunch op te eten. Hij had een excellent plaatsje gevonden, open veldje, een paar bomen errond en de zon scheen. Hier zou hij gaan zitten. Langzaam wandelde hij naar het plekje toe, zette hij zich in kleermakerszit om dan zijn zelfgemaakt broodje kip kerrie op te eten. Met een glimlach op zijn gezicht at hij van zijn broodje. Opeens hoorde hij voetstappen achter zich en hij draaide zich om. Zijn helsblauwe ogen keken naar die van RHine “Hee schat” zei hij met een brede gemeende glimlach. “Ik ga eerst eventjes mijn broodje opeten voor ik jou een dikke kus en knuffel geef.” Hij draaide zich vervolgens weer om om verder te eten.

(kort sorry)

Rhine had geen idee waar ze Zack moest gaan zoeken. Na al een paar uur met een capuchon ver over haar hoofd getrokken liep ze over het schoolterrein opzoek naar zack. Maar hij was niet meer op school mensen hadden hem zien weggaan hij was boodschappen gaan doen. Ze had ook gevraagd hoe hij eruit zag en iedereen zei hetzelde : Hij had er goedgemutst en vrolijk uit gezien. Rhine snapte er niets van hoe kon hij zo snel al weer vrolijk zijn? Rhine liep door oak's field. Hij moest hier ergens zijn dat voelde ze gewoon, en ja hoor al gauw zag ze hem. Hij zat een broodje te eten en aan zijn tassen te zien had hij een hele hoop boodschappen gekocht. Ze ging dichterbij en toen hij haar opmerkte verstijfde ze en slikte ze. Zijn helsblauwe ogen keken naar die van RHine “Hee schat” zei hij met een brede gemeende glimlach. “Ik ga eerst eventjes mijn broodje opeten voor ik jou een dikke kus en knuffel geef.” Hij draaide zich vervolgens weer om om verder te eten. Oké daar snapte ze dus niets van. Probeerde hij haar soms te treiteren? "Hoe bedoel je? We hebben het uitgemaakt..." Zei ze zachtjes haar stem kraakte haar houding gebroken. Ja Rhine was wat licht in haar hoofd ze wist dat ze nu weer in een soort winterslaap zou moeten, dat deed ze altijd als ze aan imens verdriet leed. Dan sloot ze zichzelf dagen op en deed ze niets anders dan zitten en staren, staren in de leegte. Tot de klauwen van vermoeidheid haar grepen en haar vast zette in nachtmerries. Zo ging het altijd, iedere keer weer opnieuw. "Ik dacht dat je me vertrouwde Zack...Ik dacht dat ik jouw kon vertrouwen maar je wilde me niet geloven" Zei ze met een gekwetste stem terwijl ze zich van hem wegdraaide.

Hij had een excellent plaatsje gevonden, open veldje, een paar bomen errond en de zon scheen. Hier zou hij gaan zitten. Langzaam wandelde hij naar het plekje toe, zette hij zich in kleermakerszit om dan zijn zelfgemaakt broodje kip kerrie op te eten. Met een glimlach op zijn gezicht at hij van zijn broodje. Opeens hoorde hij voetstappen achter zich en hij draaide zich om. Zijn helsblauwe ogen keken naar die van RHine “Hee schat” zei hij met een brede gemeende glimlach. “Ik ga eerst eventjes mijn broodje opeten voor ik jou een dikke kus en knuffel geef.” Hij draaide zich vervolgens weer om om verder te eten. "Hoe bedoel je? We hebben het uitgemaakt..." Zei ze zachtjes haar stem kraakte haar houding gebroken. Zack verslikte zich in zijn broodje en hij hoest nogal zwaar. Hij keek haar wat niet-begrijpend aan. Waarover had ze het? Sinds wanneer waren ze niet meer samen. "Ik weet niet waarover je het hebt eigenlijk. En waarom weet ik er niets van dat het gedaan is? Of is dat nu een tip om me te dumpen ofzo?" vroeg hij zachtjes, zijn stem zo zacht. Hij stopte zijn broodje weg en hij keek haar aan. "Ik dacht dat je me vertrouwde Zack...Ik dacht dat ik jouw kon vertrouwen maar je wilde me niet geloven" Zei ze met een gekwetste stem terwijl ze zich van hem wegdraaide. "Hey hey hey hola... Meisje, ik vertrouw je ook, waarover heb je het in godsnaam?" Zijn stem klonk verward en eerlijk. Zack stond meteen op om haar te omhelzen. "Waarom zou ik jou nou niet vertrouwen schatje?" vroeg hij zachtjes en zijn trouwe eerlijke helsblauwe ogen keken naar haar terwijl hij haar naar zich toe draaide zodat ze wel in zijn ogen moest kijken. "Meisje, wie heeft jou wijsgemaakt dat ik jou niet vertrouw? Desnoods laat je me het zien ofzo." zei hij met een lichte glimlach maar nog steeds stonden zijn trouwe eerlijke ogen naar haar te kijken.

Zack verslikte zich in zijn broodje en hij hoest nogal zwaar. Hij keek haar wat niet-begrijpend aan. Ik weet niet waarover je het hebt eigenlijk. En waarom weet ik er niets van dat het gedaan is? Of is dat nu een tip om me te dumpen ofzo?" vroeg hij zachtjes, zijn stem zo zacht. Nu keek Rhine hem ook verward aan. "Jij hebt het uitgemaakt...Bij de waterval..." Zei ze zachtjes haar gezicht lijkbleek. "Hey hey hey hola... Meisje, ik vertrouw je ook, waarover heb je het in godsnaam?" Zijn stem klonk verward en eerlijk. Zack stond meteen op om haar te omhelzen. "Waarom zou ik jou nou niet vertrouwen schatje?" vroeg hij zachtjes en zijn trouwe eerlijke helsblauwe ogen keken naar haar terwijl hij haar naar zich toe draaide zodat ze wel in zijn ogen moest kijken. Maar Rhine maakte zich van hem los en deed een stap achteruit. Ze vertrouwde het niet. Hij wilde haar alleen maar kwetsen. dat wilde mensen altijd ze wilde altijd elkaar kwetsen daarom mocht ze hen niet vertrouwen. "Meisje, wie heeft jou wijsgemaakt dat ik jou niet vertrouw? Desnoods laat je me het zien ofzo." zei hij met een lichte glimlach maar nog steeds stonden zijn trouwe eerlijke ogen naar haar te kijken. Rhine keek hem tiwjfelend aan vewarring speelde in ahar op. Zou ze het wagen? Zou ze het hem laten zien? Hij klonk zo eerlijk nu, net alsof hij echt neit wist wat er was gebeurd. Langzaam stak ze haar hand naar hem uit en toonde ze hem de beelden, liet ze hem voelen wat er door haar heen was gegaan, hoe Sasuke haar getroost had. "Je rende weg...je gaf me geen kans om het uit te leggen..." Zei ze met een zwakke stem terwijl ze weer achteruit ging.

Zack verslikte zich in zijn broodje en hij hoest nogal zwaar. Hij keek haar wat niet-begrijpend aan. Ik weet niet waarover je het hebt eigenlijk. En waarom weet ik er niets van dat het gedaan is? Of is dat nu een tip om me te dumpen ofzo?" vroeg hij zachtjes, zijn stem zo zacht. Nu keek Rhine hem ook verward aan. "Jij hebt het uitgemaakt...Bij de waterval..." Zei ze zachtjes haar gezicht lijkbleek. "Uhm... Nee... Sorry meisje, je hebt een nare droom gehad denk ik" zei hij en keek haar serieus aan. "Hey hey hey hola... Meisje, ik vertrouw je ook, waarover heb je het in godsnaam?" Zijn stem klonk verward en eerlijk. Zack stond meteen op om haar te omhelzen. "Waarom zou ik jou nou niet vertrouwen schatje?" vroeg hij zachtjes en zijn trouwe eerlijke helsblauwe ogen keken naar haar terwijl hij haar naar zich toe draaide zodat ze wel in zijn ogen moest kijken. Maar Rhine maakte zich van hem los en deed een stap achteruit. Hij liet het toe, want hij wist helemaal niet wat er aan de hand was. Hij snapte het niet en waarschijnlijk wilde hij het ook geeneens snappen. "Meisje, wie heeft jou wijsgemaakt dat ik jou niet vertrouw? Desnoods laat je me het zien ofzo." zei hij met een lichte glimlach maar nog steeds stonden zijn trouwe eerlijke ogen naar haar te kijken. Ze keek hem met een twijfelende blik aan en hij trok zijn wenkbrauw omhoog. Langzaam stak ze haar hand naar hem uit en toonde ze hem de beelden, liet ze hem voelen wat er door haar heen was gegaan, hoe een zwartharige jongen haar had geknuffeld. Hoe hij jaloers was op een simpele knuffel en haar had gedumpt. "What the... " zei hij en hij liet haar los "Ik was daar vandaag helemaal niet, ook niet gisteren en de dag ervoor ook niet. Wat is hier aan de hand? Ben jij met mijn voeten aan het spelen?" vroeg hij met een hulpeloze blik in zijn ogen en hij deinsde net zoals Rhine achteruit maar hij struikelde over zijn spullen en belandde op het gras. "Je rende weg...je gaf me geen kans om het uit te leggen..." Zei ze met een zwakke stem. "Ik was daar helemaal niet, ik was kleding gaan halen" zei hij en hij krabbelde recht "Die jongen heeft je gemanipuleerd ofzo want, kijk in mijn herinneringen.." zei hij voor hij weer naar toeliep en haar hand weer vastnam. "Kijk maar, dan zal je zien dat ik je nooit heb gedumpt, waarom zou ik dat in godsnaam doen? Ik hou van je Rhine!" zei hij voor hij zijn ogen sloot en zijn herinneringen voor haar open zette. Zo zou ze zien dat hij niet loog.

"Uhm... Nee... Sorry meisje, je hebt een nare droom gehad denk ik" zei hij en keek haar serieus aan. Rhine schudde haar hoofd. "Het was geen droom...Sasuke heeft het ook gezien en gehoord" Zei ze vastberaden. Hij kon haar niet vertellen dat het een droom was geweest want dat was het niet daar was ze zeker van. "What the... " zei hij en hij liet haar los "Ik was daar vandaag helemaal niet, ook niet gisteren en de dag ervoor ook niet. Wat is hier aan de hand? Ben jij met mijn voeten aan het spelen?" vroeg hij met een hulpeloze blik in zijn ogen en hij deinsde net zoals Rhine achteruit maar hij struikelde over zijn spullen en belandde op het gras. Rhine keek hem aan de pijn nog steeds in haar ogen. "Denk je dat ik lieg?! Denk je dat de pijn die ik voel niet echt is?!" Zei ze nu lichtelijk kwaad. Nee hij was degene die haar had gedumpt hij was degene die gelogen had niet zij. "Ik was daar helemaal niet, ik was kleding gaan halen" zei hij en hij krabbelde recht "Die jongen heeft je gemanipuleerd ofzo want, kijk in mijn herinneringen.." zei hij voor hij weer naar toeliep en haar hand weer vastnam. "Kijk maar, dan zal je zien dat ik je nooit heb gedumpt, waarom zou ik dat in godsnaam doen? Ik hou van je Rhine!" zei hij voor hij zijn ogen sloot en zijn herinneringen voor haar open zette. Rhine vertrouwde het niet helemaal maar ze keek toch in zijn herineringen. ja hij had gelijk! Hij was daar niet geweest! Rhine zette als gestoken een paar passen achteruit. Nee! Nee dit kon niet! Hoe was dat beeld dan?! Waarom had ze hem dan gezien?! Rhine greep met haar handen naar haar hoofd. Ze maakte een paar krampachtige bewegingen tot het haar ineens duidelijk werd. Zijn rode ogen, dat wapen...Hij had haar aangeraakt! Hoe had ze zo stom kunnen zijn?! Sasuke! Hij...Hij had haar bedrogen, belogen....Maar waarom? Waarom wilde hij haar zoveel pijn doen? Rhines ogen waren nog steeds zwart haar blik ging naar zack. Ze voelde zich verschrikkelijk maar ze kon zichzelf er niet toezetten om naar hem toe te gaan om hem te omhelzen. Het was net alsof iedere aanraking giftig was, alsof ze niet meer aangeraakt kon worden. Ja Rhines vertrouwen in anderen was nu echt tot een minimum gedreven. Ze keek hem recht aan haar blik nog steeds gevuld met pijn. "Hij....Hij heeft me belogen...Hij heeft me zitten bespelen...Hij wilde me pijn doen...Maar waarom?" ze vroeg het meer aan zichzelf. Rhine voelde nu ook een vlaag van woede maar niet alleen woede jegens sasuke nee deze woede was ook voor zchzelf. "Ik vertrouwde hem...Dat was de fout ik mag niemand vertrouwen..." Mompelde ze terwijl haar blik naar de grond ging haar lange haren als een sluier haar gezicht omlijstte. "Vertrouwen leid altijd tot pijn en bedrog..." Zei ze haast onhoorbaar.

"Uhm... Nee... Sorry meisje, je hebt een nare droom gehad denk ik" zei hij en keek haar serieus aan. Rhine schudde haar hoofd. "Het was geen droom...Sasuke heeft het ook gezien en gehoord" Zei ze vastberaden, maar toch was hij er zeker van dat hij daar niet was geweest die tijd dat hij haar zogezegd had gedumpt. Maar waarom zou hij dat doen? Hij zag haar doodgraag. Hier klopte iets gewoon niet. "What the... " zei hij en hij liet haar los "Ik was daar vandaag helemaal niet, ook niet gisteren en de dag ervoor ook niet. Wat is hier aan de hand? Ben jij met mijn voeten aan het spelen?" vroeg hij met een hulpeloze blik in zijn ogen en hij deinsde net zoals Rhine achteruit maar hij struikelde over zijn spullen en belandde op het gras. Rhine keek hem aan de pijn nog steeds in haar ogen. "Denk je dat ik lieg?! Denk je dat de pijn die ik voel niet echt is?!" Zei ze nu lichtelijk kwaad. "De pijn is echt maar die beelden niet! Ik zou je nooit voor zoiets dom dumpen. Als jij een jongen wilt knuffelen is echt geen probleem voor me. Ik had je iets beloofd en ik kom mijn beloftes na, ik laat je niet alleen." zei hij en zijn stem was een gemompel. "Ik was daar helemaal niet, ik was kleding gaan halen" zei hij en hij krabbelde recht "Die jongen heeft je gemanipuleerd ofzo want, kijk in mijn herinneringen.." zei hij voor hij weer naar toeliep en haar hand weer vastnam. "Kijk maar, dan zal je zien dat ik je nooit heb gedumpt, waarom zou ik dat in godsnaam doen? Ik hou van je Rhine!" zei hij voor hij zijn ogen sloot en zijn herinneringen voor haar open zette. Ze zette stappen achteruit, wetend dat de illusie die die jongen had getoond niet echt waren. Zack zag hoe Rhine naar haar hoofd greep en hij begreep haar acties, ze was gemanipuleerd geweest en door iemand die er serieus veel verstand van had. Ze keek hem recht aan haar blik nog steeds gevuld met pijn. "Hij....Hij heeft me belogen...Hij heeft me zitten bespelen...Hij wilde me pijn doen...Maar waarom?" Zack haalde zijn schouders op "Jaloezie misschien?" vroeg hij zachtjes en hij keek haar aan. Hij wist niet echt wat hij kon doen. "Ik vertrouwde hem...Dat was de fout ik mag niemand vertrouwen..." Mompelde ze terwijl haar blik naar de grond ging haar lange haren als een sluier haar gezicht omlijstte. "Vertrouwen leid altijd tot pijn en bedrog..." Zei ze haast onhoorbaar. "Ik ga het nog eens herhalen" zei zack zachtjes terwijl hij naast haar ging zitten en haar tegen hem aandrukte "Ik ben niet zoals alle anderen, ik ben te vertrouwen." zei hij maar hij kon er zicht niet tot zetten om haar een kus te geven. Ook hij voelde zich beroerd omdat zij zich zo slecht voelde "Rhine ik hou van je, ik zou nooit je vertrouwen willen schaden. Het spijt me dat ik er niet was voor je. Het spijt me zo" Maar voor de rest kreeg hij er geen geluid meer uit en hij liet haar los om met zijn felgele ogen voor zich uit te staren. Zijn blik was gevuld met pijn, pijn omdat Rhine hem niet vertrouwde.

Rhine snapte er niets meer van. Er klopte vanalles niet! Waarom was alles zo verwarrend?! "De pijn is echt maar die beelden niet! Ik zou je nooit voor zoiets dom dumpen. Als jij een jongen wilt knuffelen is echt geen probleem voor me. Ik had je iets beloofd en ik kom mijn beloftes na, ik laat je niet alleen." zei hij en zijn stem was een gemompel. Rhine keek hem twijfelend aan, loog hij? Probeerde hij haar in de val te lokken? Rhine wist het niet. ze dacht hem te kunnen vertrouwen maar nu twijfelde ze zelfs daar aan. Kon ze eigenlijk wel iemand vertrouwen? Ook daar was ze niet meer zeker van. Zack haalde zijn schouders op "Jaloezie misschien?" vroeg hij zachtjes en hij keek haar aan. Rhine schudde haar hoofd. nee dat kon niet ze kende sasuke goed genoeg voor jaloezie zou hij het zo niet doen. Dan zou hij haar neit getroost hebben. Nee er moest gewoon wat anders achter zitten. Ze moest alleen nog uitvinden wat. "Ik ga het nog eens herhalen" zei zack zachtjes terwijl hij naast haar ging zitten en haar tegen hem aandrukte Rhine liet hem begaan ze was te verdoofd om nog iets te kunnen doen. "Ik ben niet zoals alle anderen, ik ben te vertrouwen." zei hij. Rhine snikte en tranen begonnen op te wellen. Ze trekte het echt niet meer. Hoe kon ze er zeker van zijn dat hij te vertrouwen was? Ze vertrouwde Sasuke ook maar hij had haar zoiets vreselijks aangedaan, en ze wist niet eens waarom. "Rhine ik hou van je, ik zou nooit je vertrouwen willen schaden. Het spijt me dat ik er niet was voor je. Het spijt me zo" Maar voor de rest kreeg hij er geen geluid meer uit en hij liet haar los om met zijn felgele ogen voor zich uit te staren. Rhine schockschouderde maar zei niets. Ze kon niets meer zeggen. Nu had ze echt in niets vertrouwen meer ze wilde zich oprollen tot een balletje en dagen slapen weg zijn van de wereld. "Ik heb ze nodig...." Zei ze zachtjes haar blik gleed naar hem. "Ik heb de blauwe pilletjes nodig..." zei ze haar blik vastberaden. "Ik moet ze hebben...Nu..." Zei ze voor ze wankel opstond en begon te wandelen ja ze moest ze hebben!

"De pijn is echt maar die beelden niet! Ik zou je nooit voor zoiets dom dumpen. Als jij een jongen wilt knuffelen is echt geen probleem voor me. Ik had je iets beloofd en ik kom mijn beloftes na, ik laat je niet alleen." zei hij en zijn stem was een gemompel, hij voelde pijn, verwarring maar blijkbaar wilde zij zelfs geen moeite doen om hem te geloven. Zack haalde zijn schouders op "Jaloezie misschien?" vroeg hij zachtjes en hij keek haar aan. Rhine schudde haar hoofd. "Ik ga het nog eens herhalen" zei zack zachtjes terwijl hij naast haar ging zitten en haar tegen hem aandrukte, maar ze reageerde er zelfs niet eens op. Wat kon hij nog doen? Natuurlijk hoopte hij dat ze niet weer aan die pillen ging zitten. Rhine ik hou van je, ik zou nooit je vertrouwen willen schaden. Het spijt me dat ik er niet was voor je. Het spijt me zo" Maar voor de rest kreeg hij er geen geluid meer uit en hij liet haar los om met zijn felgele ogen voor zich uit te staren. Rhine schockschouderde maar zei niets. "Ik heb ze nodig...." Zei ze zachtjes haar blik gleed naar hem. "Ik heb de blauwe pilletjes nodig..." zei ze haar blik vastberaden. "Ik moet ze hebben...Nu..." Zei ze voor ze wankel opstond en begon te wandelen. Zack's ogen werden groot en gaven licht terwijl de klare dag veranderde naar een onweer dat zich plaatselijk boven hen bevond. Zack stond op en greep haar vast "Ben je nou helemaal op je kop gevallen? Je gaat elke belofte die je hebt gemaakt breken! Doe je dat echt om mij pijn te doen?!" Hij had haar beet bij haar schouders en had haar naar hem toe gedraaid terwijl zijn felgele ogen naar haar keken. Hij was wel boos deze keer "Verdomme Rhine! Ik zie je graag, waarom doe jij altijd zo moeilijk? Wat moet ik nog meer bewijzen? Want ik weet het niet meer, ik weet het niet meer..." Zijn ogen werden weer helderblauw en hij zakte in terwijl hij begon te snikken. Hij rolde zich net zoals Rhine op in een balletje en hij sloot zich af, ze kon nu haar pillen gaan halen of Zack troosten, ze had de beslissing en ze mocht kiezen wat ze wilde. Hij zou haar niet tegenhouden.

Rhine wist dat ze hem pijn deed. Veel pijn zelfs. Ze wilde hem geen pijn doen maar ze wist niet wat ze nu anders moest doen. Ze had zulke pijnlijke momenten nog nooit met iemand gedeeld nu was hij een vreemde voor haar een vreemde waarvan ze niet wilde dat hij in haar bol van pijn kwam. Ze zag hoe het weer veranderde en al gauw voelde ze de ijzeren greep om haar schouders, de ruk die haar naar hem deed kijken. Haar blik was hol. Het was vreemd om zack kwaad te zien. Als ze niet zo verdoofd was had ze het ergens waarschijnlijk ook fascinerend gevonden. "Ben je nou helemaal op je kop gevallen? Je gaat elke belofte die je hebt gemaakt breken! Doe je dat echt om mij pijn te doen?!" Zijn ogen waren felgeel. Rhine schudde heel kalm haar hoofd. "Ik doe nooit iets om jouw pijn te doen..." Zei ze rustig. "Ik heb ze nodig ik moet vluchten voor de pijn al is het maar voor een uurtje" Zei ze rustig. ja ze hunkerde echt naar zo'n heerlijk moment van de drugs. de tijd in haar fantasiewereld. Zack kon het niet begrijpen waarom ze er heen wilde waarom ze alles wilde ontvluchten. Hij had de wereld niet door haar ogen gezien hij wist niet wat er in rhines hoofd omging. Dat wist niemand hoe hard ze ook haar best deed om het te verklaren. "Verdomme Rhine! Ik zie je graag, waarom doe jij altijd zo moeilijk? Wat moet ik nog meer bewijzen? Want ik weet het niet meer, ik weet het niet meer..." Zijn ogen werden weer helderblauw en hij zakte in terwijl hij begon te snikken. Hij rolde zich net zoals Rhine op in een balletje en hij sloot zich af, ze kon nu haar pillen gaan halen of Zack troosten, ze had de beslissing en ze mocht kiezen wat ze wilde. Oké die woorden drongen wel tot haar door. Hier had ze hem altijd voor gewaarschuwd een normaal leven met rhine ging niet ze was niet normaal, ze zou het nooit kunnen zijn. De nood aan drugs was groot maar haar liefde voor hem over won de innerlijke strijd waar ze mee woelde. Ze ging naar hem toe kroop langs hem ze haalde hem uit zijn bolletje. liet schaduwen komen die hen van de buitenwereld schijdde doormiddel van een zwarte koepel. rhine was stil terwijl ze zijn tranen wegvoog. Ja net was een moment van zwakte ookal had ze zo'n nood aan een pil ze mocht er niet aan toegeven. "het spijt me" zei ze zachtjes. "Soms is het...Moeilijk, bijna ondraagelijk om de lok van dat vervloekte medicijn te weerstaan" Fluisterde ze terwijl ze over zijn hoofd bleef strelen. Ze wilde hem geen pijn doen maar ze wist niet waar ze met haar eigen pijn heen moest.

Rhine deed hem pijn en ze had dat vast wel door. Hij voelde zich een vreemde, een vreemde voor haar en dat was hetgene wat hem nog het meest van al kwetste. "Ik heb ze nodig...." Zei ze zachtjes haar blik gleed naar hem. "Ik heb de blauwe pilletjes nodig..." zei ze haar blik vastberaden. "Ik moet ze hebben...Nu..." Zei ze voor ze wankel opstond en begon te wandelen. Zack's ogen werden groot en gaven licht terwijl de klare dag veranderde naar een onweer dat zich plaatselijk boven hen bevond. Zack stond op en greep haar vast "Ben je nou helemaal op je kop gevallen? Je gaat elke belofte die je hebt gemaakt breken! Doe je dat echt om mij pijn te doen?!" Hij had haar beet bij haar schouders en had haar naar hem toe gedraaid terwijl zijn felgele ogen naar haar keken. "Ik doe nooit iets om jouw pijn te doen..." Zei ze rustig. "Ik heb ze nodig ik moet vluchten voor de pijn al is het maar voor een uurtje" Zei ze rustig. "Die dingen zijn rommel eet dan maanzaad ofzo, als je daar ook veel van eet kom je ook in een staat van extase." zei hij botweg. het was wel de waarheid. "Verdomme Rhine! Ik zie je graag, waarom doe jij altijd zo moeilijk? Wat moet ik nog meer bewijzen? Want ik weet het niet meer, ik weet het niet meer..." Zijn ogen werden weer helderblauw en hij zakte in terwijl hij begon te snikken. Hij rolde zich net zoals Rhine op in een balletje en hij sloot zich af, ze kon nu haar pillen gaan halen of Zack troosten, ze had de beslissing en ze mocht kiezen wat ze wilde. Hij ging haar niet tegenhouden, het had toch geen zin. "het spijt me" zei ze zachtjes. "Soms is het...Moeilijk, bijna ondraagelijk om de lok van dat vervloekte medicijn te weerstaan" Fluisterde ze terwijl ze over zijn hoofd bleef strelen. "Ik weet het "zei hij zachtjes terwijl hij haar hand vastnam. "Het deed pijn om te horen dat je me niet vertrouwt. Dat snap je hopelijk en ik hou enorm veel van je, waarom zou ik je dumpen voor een stomme reden? Nee lieverd, ik zou je voor geen geld van de wereld willen missen." zei hij en hij trok Rhine op zijn schoot "Ik had trouwens een nieuwe verassing voor je in petto en die zit in een van de zakken." zei hij met een lichte glimlach voor hij zijn lippen op de hare drukte.

"Die dingen zijn rommel eet dan maanzaad ofzo, als je daar ook veel van eet kom je ook in een staat van extase." zei hij botweg. Rhine schudde haar hoofd. "Dat is niet sterk genoeg" zei ze rustig. ze had het ooit wel geprobeerd maar het werkte niet voldoende bij haar. "Ik weet het "zei hij zachtjes terwijl hij haar hand vastnam. Rhine was blij dat hij nog tegen haar wilde praten. Dat hij haar niet verafschuwde zoals ze zelf al deed. "Het deed pijn om te horen dat je me niet vertrouwt. Dat snap je hopelijk en ik hou enorm veel van je, waarom zou ik je dumpen voor een stomme reden? Nee lieverd, ik zou je voor geen geld van de wereld willen missen." zei hij en hij trok Rhine op zijn schoot "Ik weet dat het je pijn deed..." Zei ze zachtjes ja daarvoor verafschuwde ze zichzelf. "Het is gewoon zo lastig om mensen te vertrouwen nu het eindelijk beter ging gebeurde zoiets en dan...dan val ik weer terug in oude gewoontes." Zei ze terwijl ze hem aankeek. ze wilde hem niet ongelukkig maken. Ze kroop dicht tegen hem aan. "Ik had trouwens een nieuwe verassing voor je in petto en die zit in een van de zakken." zei hij met een lichte glimlach voor hij zijn lippen op de hare drukte. Rhine gennoot van zijn kus. Het hielp haar om hem te vertrouwen, zack was te vertrouwen dat wist ze hij was geweldig, lief en gewoon helemaal zack. Ze keek hem in zijn blauwe ogen. "Ik hoef niets van je, jij bent het grootste geschenk dat je me kon geven" Zei ze voor ze haar lippen weer op de zijne duwde. ze was blij met de donkere koepel ze wilde alleen met Zack op deze aarde zijn alleen hij bestond nog voor haar. Na de kus keek ze hem even serieus aan. "Ik zal hem ooit nog wel eens om een verklaring vragen, maar beloof me dat je me alleen laat gaan ik wil dit zelf afhandelen" Zei ze met een dreigende ondertoon in haar stem. >Volgende keer dat ze sasuke zou zien zou ze het hem niet gemakkelijk maken dat was zeker!

Drugs, wat had het voor nut? Je een tijd je zorgen en miserie laten vergeten? Check. Verslaafd aan worden? Check. Er niet meer door nadenken? Nog maar eens check. In Zack’s ogen hadden drugs compleet geen nut en mensen die hij liefhad mochten er absoluut niet aanzitten en dit probeerde hij te allen tijde te vermijden. Maar deze keer verliep het moeilijker dan verwacht. Rhine was een lastig pakketje, iemand waar hij zijn twee handen vol mee had maar dat was perfect. Zo kon hij zichzelf bezig houden en dat was exact wat hij nodig had. "Die dingen zijn rommel eet dan maanzaad ofzo, als je daar ook veel van eet kom je ook in een staat van extase." zei hij botweg. Rhine schudde haar hoofd. "Dat is niet sterk genoeg" zei ze rustig. Daar had ze gelijk in, maar als je er zakken van opat in korte tijd gaf dat net hetzelfde effect als haar pillen die ze met hopen innam. Zack overdreef misschien maar ze nam er wel veel voor zichzelf te kunnen kalmeren. "Ik weet het "zei hij zachtjes terwijl hij haar hand vastnam. Rhine zou vast wel doorhebben hoe geduldig hij met haar wel niet was. Hoe hij alles opofferde om haar toch bij haar te kunnen houden en haar overtuigde dat die pillen niks voor haar waren. "Het deed pijn om te horen dat je me niet vertrouwt. Dat snap je hopelijk en ik hou enorm veel van je, waarom zou ik je dumpen voor een stomme reden? Nee lieverd, ik zou je voor geen geld van de wereld willen missen." zei hij en hij trok Rhine op zijn schoot "Ik weet dat het je pijn deed..." Zei ze zachtjes. Dat besefte ze vast maar al te goed, anders zou ze dat nooit zeggen en dan zou ze koppig blijven. Dus dat zorgde er natuurlijk ook voor dat Zack begon te glimlachen en met elke seconde werd die glimlach breder en breder. "Het is gewoon zo lastig om mensen te vertrouwen nu het eindelijk beter ging gebeurde zoiets en dan...dan val ik weer terug in oude gewoontes." Zei ze terwijl ze hem aankeek. “Rhine, er zullen altijd mensen in de wereld zijn die jou het leven willen zuur maken. Maar houdt dat je tegen? Houdt dat je tegen om gelukkig te worden? Nee, trek je er gewoon niets van aan. Word zoals ik, ik ben toch ook gelukkig? Ook al zeggen ze dat ik nergens voor deug dan haal ik mijn schouders op sinds ik de enigste ben die mijzelf vanbinnen en vanbuiten ken.” Zei Zack terwijl hij troostend over haar rug wreef. Ze kroop dicht tegen hem aan. "Ik had trouwens een nieuwe verassing voor je in petto en die zit in een van de zakken." zei hij met een lichte glimlach voor hij zijn lippen op de hare drukte. Dit voelde goed, dit voelde alsof dit bestemd was. Dat ze bestemd waren voor elkaar. "Ik hoef niets van je, jij bent het grootste geschenk dat je me kon geven" Zei ze voor ze haar lippen weer op de zijne duwde. Zack wilde wat zeggen, dus hij hield de kus kort. “Haha, ik ben uit de lucht komen vallen denk ik” mompelde hij met een lichte grijns. “Goh, het is weer iets waar ik me een hele dag mee kan bezig houden denk ik” Ja origami was nu niet bepaald iets waar hij goed mee weg was. Dus hij zou vast erg veel falen, maar dat had hij wel over voor haar. "Ik zal hem ooit nog wel eens om een verklaring vragen, maar beloof me dat je me alleen laat gaan ik wil dit zelf afhandelen" Zei ze met een dreigende ondertoon in haar stem. “Ik zou je wel willen vragen om niets dom te doen sinds die jongen er gevaarlijk uitziet volgens je herinneringen. Meester der manipuleren denk ik. Ik ben meester van de happiness factor denk ik. Alhoewel ik kan wel degelijk vechten, maar daar schrik je vast wel van.” Daar moest hij toch wel even om lachen. Ja mensen zouden nooit verwachten dat hij wel degelijk kon vechten en zich kon verdedigen. Hij kon zowel zijn geest openzetten en helemaal afsluiten. Zijn handen gingen naar Rhine’s nek en hij kuste haar dan vervolgens lang en liefdevol.

Ergens had ze medelijden met Zack hij had zoveel werk aan haar. ja ze wist ook wel dat ze een lastig persoon was om mee om te gaan. maar zo was ze nu eenmaal en het leek hem nog best goed te lukken om er mee om te gaan. Hij was een van de weinige personen die tot haar kon doordringen ja Zack had een gave. Ze vond het ongeloofelijk hoeveel geduld hij met haar had. Hoe vaak hij haar vergaf en haar hielp. Ja Zack was gewoon geweldig. Toen ze hem vertelde dat ze wist dat ze hem pijn deed - dus eigenlijk toegaf dat ze fout zat - begon hij te glimlachen. Natuurlijk begon hij te glimlachen hij deed bijna niets anders. ebn dat vond ze nu zo geweldig aan hem hij wist altijd alle positieve dingen te zien. Zijn glimlach was zelfs zo prachtig dat Rhine ook een klein lachje toonde. “Rhine, er zullen altijd mensen in de wereld zijn die jou het leven willen zuur maken. Maar houdt dat je tegen? Houdt dat je tegen om gelukkig te worden? Nee, trek je er gewoon niets van aan. Word zoals ik, ik ben toch ook gelukkig? Ook al zeggen ze dat ik nergens voor deug dan haal ik mijn schouders op sinds ik de enigste ben die mijzelf vanbinnen en vanbuiten ken.” Zei Zack terwijl hij troostend over haar rug wreef. Rhine keek hem aan met een kleine trieste glimlach. "Ik weet het maar soms wordt het gewoon allemaal teveel, maar ik zal het proberen, proberen voor jouw" Zei ze zachtjes. Ja ze wilde het voor hem proberen maar ze beloofde niets. Nee Zack was geen nietsnut en mensen die dat beweerde waren fout. Ze kende hem niet goed genoeg. Ze kende hem niet zoals Rhine hem kende. Zack wilde wat zeggen, dus hij hield de kus kort. “Haha, ik ben uit de lucht komen vallen denk ik” mompelde hij met een lichte grijns. “Goh, het is weer iets waar ik me een hele dag mee kan bezig houden denk ik” Rhine grinnikte. "Je bent echt gestoord Zack, Dat mag ik wel" Zei ze plagend. Het was hem weer gelukt hij had haar helemaal opgebeurd. “Ik zou je wel willen vragen om niets dom te doen sinds die jongen er gevaarlijk uitziet volgens je herinneringen. Meester der manipuleren denk ik. Ik ben meester van de happiness factor denk ik. Alhoewel ik kan wel degelijk vechten, maar daar schrik je vast wel van.” Daar moest hij toch wel even om lachen. Rhine keek hem aan. "Ik kan je niets beloven. Ik zal hem niet nog eens laten winnen, nooit meer zal hij me nog pijn kunnen doen." Zei ze terwijl haar ogen even naar zwart flitste. Maar al gauw weer blauw werden. ja ze wist wel dat Zack kon vechten dat had ze gemerkt tijdens het basketten. Ja rhine zag snel dingen neits ontkwam aan haar ogen. Ze merkte gewoon snel dingen op. Zack zag eruit als een teddybeer- en vaak was hij gewoon ook een echte teddy beer- maar als het echt moest kon hij veranderen in een ijskoude vechtmachine. ja dat had ze opgemaakt uit observering en zijn leerlingen dossier. Misschien een beetje vreemd en eng dat ze dat alles wist maar zo was ze nu eenmaal Rhine deed altijd achtergrond opzoekwerk. Hoe moest ze anders zeker zijn hem te kunnen vertrouwen? Zijn handen gingen naar Rhine’s nek en hij kuste haar dan vervolgens lang en liefdevol. En weg was het logische denken zijn kussen waren net een schoonmaak ploeg. Ze wistte al haar gedachtes zodat ze alleen maar aan zijn heerlijke warmte, zijn zachte lippen dacht. Ze voelde hoe ze zichzelf nog harder tegen hem aandrukte. Ze wilde een met hem zijn...

Rhine was zeker niet een van de gemakkelijkste en dat moest Zack wel toegeven, maar dat vond hij totaal niet erg dus ze zou niet alleen gelaten worden. Je kon zeggen dat Zack een bepaalde gave had ofzo maar dat was niet zo, hij was gewoon extreem geduldig met anderen, met de ene al wat meer dan de andere dat moest je wel weten. Met Rhine had hij alle geduld van de wereld. Toen ze hem vertelde dat ze wist dat ze hem pijn deed - dus eigenlijk toegaf dat ze fout zat - begon hij te glimlachen. Natuurlijk begon hij te glimlachen hij deed bijna niets anders. Hij was nu eenmaal een heel positief ingesteld persoon die altijd wel het licht aan het einde van de tunnel zag. Alles zou altijd weer op zijn pootjes terecht komen en daar had hij ook altijd al gelijk in gehad. “Rhine, er zullen altijd mensen in de wereld zijn die jou het leven willen zuur maken. Maar houdt dat je tegen? Houdt dat je tegen om gelukkig te worden? Nee, trek je er gewoon niets van aan. Word zoals ik, ik ben toch ook gelukkig? Ook al zeggen ze dat ik nergens voor deug dan haal ik mijn schouders op sinds ik de enigste ben die mijzelf vanbinnen en vanbuiten ken.” Zei Zack terwijl hij troostend over haar rug wreef. Rhine keek hem aan met een kleine trieste glimlach. "Ik weet het maar soms wordt het gewoon allemaal teveel, maar ik zal het proberen, proberen voor jouw" Zei ze zachtjes. Zack grijnsde, dat was nu heel lief van haar, ze zou het proberen, ze zou haar best doen. “Dankje dat je het op zijn minst wilt proberen, dat betekent heel veel voor me meisje.” Zei hij en hij ging met zijn hand over haar haren die hij nu ondertussen in de war aan het wrijven was. Zack wilde wat zeggen, dus hij hield de kus kort. “Haha, ik ben uit de lucht komen vallen denk ik” mompelde hij met een lichte grijns. “Goh, het is weer iets waar ik me een hele dag mee kan bezig houden denk ik” Rhine grinnikte. "Je bent echt gestoord Zack, Dat mag ik wel" Zei ze plagend. “Normale mensen zijn saai” zei hij en hij stak plagerig zijn tong uit en hij kruiste zijn armen voor zijn borstkas. “Ik zou je wel willen vragen om niets dom te doen sinds die jongen er gevaarlijk uitziet volgens je herinneringen. Meester der manipuleren denk ik. Ik ben meester van de happiness factor denk ik. Alhoewel ik kan wel degelijk vechten, maar daar schrik je vast wel van.” Daar moest hij toch wel even om lachen. Rhine keek hem aan. "Ik kan je niets beloven. Ik zal hem niet nog eens laten winnen, nooit meer zal hij me nog pijn kunnen doen." Zack knikte “Pak het sluw aan, dus niet hem aanvallen want dat zal hij verwachten, speel het slim en wat je ook doet, ik zal jou nooit laten vallen.” Zei hij al glimlachend. Ja elk woord dat hij zei meende hij uit de grond van zijn hart. Nooit zou hij liegen, nooit of te nimmer. Zijn handen gingen naar Rhine’s nek en hij kuste haar dan vervolgens lang en liefdevol. Het was al haast een automatisme geworden maar hij drukte zich tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. Het deed goed om zo dicht bij haar te zijn, zijn zorgen te vergeten. Maar hij eindigde de kus om dan uit zijn tas zijn broodje weer te grijpen en ervan te eten. Zijn maag begon namelijk weer te grommen en het was ook deels om haar wat te plagen. Hij draaide zijn rug naar haar toe en at zijn broodje rustig verder. Niet wetend hoe ze hierop zou reageren, hij wilde compleet verrast worden, ook al zag je dat op dit moment totaal niet.

Zack grijnsde, dat was nu heel lief van haar, ze zou het proberen, ze zou haar best doen. Ja ze was erachter gekomen dat proberen beter was dan dingen beloven, beloftes waren zo kwetsbaar. ze waren zo snel gebroken en zorgde nadien alleen maar voor ellende. Nee proberen was beter. “Dankje dat je het op zijn minst wilt proberen, dat betekent heel veel voor me meisje.” Zei hij en hij ging met zijn hand over haar haren die hij nu ondertussen in de war aan het wrijven was Rhine kneep even haar ogen dicht en deed haar schouders omhoog. Fijn nu was haar haar ook helemaal door de war. “Normale mensen zijn saai” zei hij en hij stak plagerig zijn tong uit en hij kruiste zijn armen voor zijn borstkas. Rhine moest lachen "Daar heb je een punt" zei ze nagrinnikend. Soms kon hij echt een klein kind zijn, maar dat vond ze nu net zo leuk aan hem hij was niet bang om een beetje vreemd over te komen. Zack knikte “Pak het sluw aan, dus niet hem aanvallen want dat zal hij verwachten, speel het slim en wat je ook doet, ik zal jou nooit laten vallen.” Zei hij al glimlachend. Nu knikte Rhine. "Ik val nooit aan. teminste niet op een opvallende manier. Ik wacht tot mijn prooi overmoedig wordt en dan grijp ik hem met een snelle en krachtige aanval" Zei ze met een duistere blik in haar ogen. Ja Rhine kon een echte killer zijn. Haar wilde je niet kwaad maken want dat kon nooit goed aflopen. Ze voelde de golf van warmte die ze altijd kreeg als hij haar kustte. maar hij stoptte de kus al gauw en haalde zijn broodje tevoorschijn? Rhine keek er met een opgetrokken wenkbrauw naar. Meende hij dat nu? Ging hij serieus weer eten? Rhine kruistte haar armen en tuitte haa rlippen. Ze moest even denken. Maar al gauw wist ze het. Ze legde haar handen op zijn schouders liet zijn shirt oplossen en vervolgens zijn broodje. Ze drukte hem op de grond en ging op hem zitten maar met haar rug naar zijn gezicht toe. "Jij bent heel ondeugend Zack Flair" Zei ze terwijl ze haar armen kruistte. "Daar zal ik je toch voor moeten straffen" Zei ze op een duister toontje. Ze keek hem over haar schouder aan op haar gezicht een klein grijnsje te zien. Ze had zijn shirt en broodje al laten verdwijnen dus wat kon ze nog meer doen? ze draaide met haar haar en toen kreeg ze een geniaal idee. Ze nam haar rugzak beet en haalde er lippenstift uit, een zacht roze natuurlijke kleur. Ze draaide haar hoofd naar hem toe en begon de lippenstift op zijn lippen te smeren. zodat ze vervolgens haar lippen op de zijne kon drukken en haar lippen gestift waren. ze grinnikte. "Bedankt voor de assistentie bij mijn make-up" Zei ze grinnikend nog steeds boven op hem zittend.