Swimming and relaxing ||Rhine||

Sasori was op een rustig tempo samen met Rhine aangekomen aan de waterval. Ze zag er nog steeds even magnifiek uit. Hij had meteen al zin om gewoon het meer in te duiken. Hij legde zijn tas op de grond en haalde er een dekentje uit. Hij had voorzien voor lunch, maar niet om te zeggen voor een heel leger. Hij haalde er enkele sandwiches uit en gaf er eentje aan Rhine "Ik bedacht net, misschien heb je wel honger en een sandwich maken zonder rampen te veroorzaken kan ik nog net." Hij wreef beschaamd in zijn haar omdat hij niet echt serieus kon koken. Hij ging zitten en keek naar de waterval. Het was gewoon weer, niet te bewolkt, niet te zonnig, dus dit kon allemaal enorm goed meevallen. Hij keek glimlachend naar Rhine "Perfect weer vind ik." Hij dacht na, hij had toch een aantal vraagjes, maar die zou hij houden voor later, want als ze een verband met de dood had gesloten volgens zijn logica, dan was ze zo goed als onsterfelijk. Maar zijn logica klopte ook vaak niet. Hij had te veel boeken gelezen en maakte verbanden die geen logica bevatten. Hij stopte er over na te denken en rommelde eens in zijn tas. Wat had hij hier nog inzitten buiten een hoop scrolls? Boeken, eten en een fles water. Mooi, water, hetgene wat hij nu kon gebruiken. Hij nam de fles uit zijn tas en deed de dop eraf om er dan van te kunnen drinken. Hij veegde de fles schoon en gaf die dan aan Rhine: "Heb je dorst? Drink maar dan." Hij was doodnerveus, maar dat zag je helemaal niet, zijn kalme blik met de brede glimlach was er nog steeds.

[Rhine]

Ze was opgewonden, blij, nerveus en ook verward haar gedachtes waren een bende. Was dit nu echt allemaal echt gebeurd? Ja dat moest wel want hij was er nog steeds en ze rook de waterval. Dit kon geen droom zijn en als eht wel zo was wilde ze niet meer wakker worden! Toen ze aankwamen legde hij zijn tas op de grond ze tuurde even naar de waterval het zag er zo vredig uit. Ze draaide zich om toen ze geritsel hoorde hij legde een dekentje op de grond ze glimlachtte en ze kwam vlak langs hem zitten ze nam de sandwich dankbaar aan. "Ik bedacht net, misschien heb je wel honger en een sandwich maken zonder rampen te veroorzaken kan ik nog net." Hij wreef beschaamd in zijn haar omdat hij niet echt serieus kon koken. Nu hij over honger hebben begonnen was realiseerde ze zich eigenlijk pas dat ze echt trek had maar wanneer had ze voor het laats gegeten? Gistere avond? Gisteren middag? Ze wist het niet meer. Ze nam een hapje hij had ze goed gemaakt toen haar mond leeg was drukte ze een zoen op zijn wang. Mischien ben je geen top chef maar je broodjes zijn heerlijk Sasori. Zei ze met een vriendelijke glimlach ze vond het niet erg dat hij niet kon koken zelf was ze ook geen 4 sterren chef maar ze kende wel een handje vol resepten en ze leerde snel. Hij keek glimlachend naar Rhine "Perfect weer vind ik." Rhine keek even naar de lucht. Ja hij had gelijk het was wel aardig weer niet te heet net te koud nee precies goed. Dat is waar. maar al zou het min 10 vriezen dan zou ik nog het water in gaan als jij dat graag wou Zei ze vriendelijk terwijl ze een laatste hap nam en zo haar broodje doorslikte. Hij leek over iets na te denken en ze draaide wat met aar handen ze was best zenuwwachtig en ze kon het zo moeilijk verbergen. Hij nam de fles uit zijn tas en deed de dop eraf om er dan van te kunnen drinken. Hij veegde de fles schoon en gaf die dan aan Rhine: "Heb je dorst? Drink maar dan." Ze nam de fles aan haar handen trilde lichtjes en ze nam kleine slokjes voor ze de fles terug gaf en ze haar kin op haar knieën legde. Ze was dood nerveus en bang dat ze iets fouts zou doen en zelfs nog banger dat dit allemaal een droom was ze beet op haar lip en ze kon zich nog net bedwingen om niet te vragen aan hem of ze aan het dromen wass of hij een verziinsel van haar fantasie was.

Ze draaide zich om toen ze geritsel hoorde hij legde een dekentje op de grond ze glimlachtte en ze kwam vlak langs hem zitten ze nam de sandwich dankbaar aan. "Ik bedacht net, misschien heb je wel honger en een sandwich maken zonder rampen te veroorzaken kan ik nog net." Hij wreef beschaamd in zijn haar omdat hij niet echt serieus kon koken. Blijkbaar had ze trek want ze nam de sandwich aan om hem dan te verorberen. Ze drukte een zoen op zijn wang en nog steeds glimlachte hij verlegen. "Misschien ben je geen top chef maar je broodjes zijn heerlijk Sasori." Zei ze met een vriendelijke glimlach. "Bedankt" was zijn simpele antwoord. ij keek glimlachend naar Rhine "Perfect weer vind ik." Rhine keek even naar de lucht, alsof ze wou checken of het echt wel goed weer was. "Dat is waar. maar al zou het min 10 vriezen dan zou ik nog het water in gaan als jij dat graag wou" Zei ze vriendelijk terwijl ze een laatste hap nam en zo haar broodje doorslikte. Hij zag hoe zenuwachtig ze was eenmaal hij haar het flesje water aanbood want de fles trilde. Hij stond op en trok zijn schoenen, sokken, vest en t-shirt uit. Hij gaf Rhine een kusje op haar voorhoofd en liep naar het meer toe om er dan vervolgens in te springen. Hij kwam naar boven en spoot water uit zijn mond. Hij draaide zich dan naar Rhine en wachtte tot zij kwam.

Hij stond op en trok zijn schoenen, sokken, vest en t-shirt uit. Zonder dat ze het echt door had was ze hem zeg maar aan het aangapen, gelukkig wel op een nog redelijk subtiele manier. Hij zag er zo mooi en zo gespierd uit zonder al die kleren. Oké met kleren was hij ook geweldig maar nu kon ze zijn spieren gewoon zien. AZls ze niet zo gevoelloos was geworden de laatste jaren was ze zeker gaan kwijlen maar gelukkig deed ze dat niet. Hij gaf Rhine een kusje op haar voorhoofd en liep naar het meer toe om er dan vervolgens in te springen. Hij kwam naar boven en spoot water uit zijn mond. Hij draaide zich dan naar Rhine en wachtte tot zij kwam. Rhine slikte natuurlijk verwachtte hij ook dat zij nu ging komen haar knieên knikte en p dit soort momenten vervloekte ze het echt dat ze die eigenschap van haar vader over had genomen ze stond recht ze schopte haar laarsjes uit en ze trok haar zwarte jurkje over haar hoofd zodat ze alleen nog maar in haar zwarte ondergoed stond. Ze ontweek zijn blik en ze sprong snel in het water ze kwam boven water recht voor hem haar blonde haar in klitten tegen haar hoofd en rug geplakt. Ze was blij dat ze zo'n lang haar had nu kon hij de littekens op haar rug niet zo snel zien. Ze wilde niet dat hij ze zou zien want ze wist dat hij dan vragen zou gaan willen stellen en dat zou alles zo moeilijk voor haar maken dus zag ze geen andere optie dan het proberen te verbergen.. Ze glimlachtte zenuwwachtig naar hem. Hoe deed hij dat toch zo verschrikkelijk rustig blijven onder alles?

Sasori stond op en trok zijn schoenen, sokken, vest en t-shirt uit, zonder zich ook maar te schamen. Hij gaf Rhine een kusje op haar voorhoofd en liep naar het meer toe om er dan vervolgens in te springen. Hij kwam naar boven en spoot water uit zijn mond. Hij draaide zich dan naar Rhine en wachtte tot zij kwam. Ze ontweek zijn blik en ze sprong snel in het water ze kwam boven water recht voor hem haar blonde haar in klitten tegen haar hoofd en rug geplakt. Hij trok haar tegen zich aan en zei zachtjes "Zo verlegen heb ik je nog niet eerder gezien Rhine." Ze keek hem aan en glimlachte zenuwachtig. Hij begreep niet goed waarom ze zo zenuwachtig was maar ja. Hij snapte veel niet maar hij haalde zijn schouders op en zei dan: "Waarom ben je zo zenuwachtig Rhine? Ik ben het toch maar? Is er iets aan mij dat je afschrikt of zo? Want dan moet je het zeggen, dan ga ik wel een papieren bruine zak halen om over mijn hoofd te trekken of zo." Hij lachte en omhelsde haar. "Malle meid." zei hij al grappend en hij keek even naar de lucht en zwom dan rondjes rond haar. Hij nam haar haar vast en begon ermee te spelen. Hij merkte de lichtkleurige littekens op haar rug op maar hij zei er niets over, vast een ongelukje ofzo. Hij legde zijn armen op haar schouders en begon haar zachtjes te masseren. "Ontspan je." zei hij zachtjes.

Hij trok haar tegen zich aan en zei zachtjes "Zo verlegen heb ik je nog niet eerder gezien Rhine." Ze keek hem aan. Ach ja als je door mijn harde buitenkant dringt kom je mijn kwetsbare zachte kant tegen. Zei ze met een kleine grijns. hij haalde zijn schouders op en zei dan: "Waarom ben je zo zenuwachtig Rhine? Ik ben het toch maar? Is er iets aan mij dat je afschrikt of zo? Want dan moet je het zeggen, dan ga ik wel een papieren bruine zak halen om over mijn hoofd te trekken of zo." Hij lachte en omhelsde haar. Ze keek hem in zijn ogen. Het is niets. En het ligt echt niet aan jouw ik moet gewoon wennen aan dit alles ik ben het niet meer gewoon. Zo meteen doe ik nog iets verkeerd. Bekende ze. "Malle meid." zei hij al grappend en hij keek even naar de lucht en zwom dan rondjes rond haar. Ze grinnikte. Ik ben mal? En wat ben jij dan Sasori? Super mal? Zei ze met een grijns. Hij nam haar haar vast en begon ermee te spelen. Er gingen rillingen door haar heen fijne rillingen. Maar ze verstijfde ook even nu hij haar haar optilde zou hij de littekens zien ze slikte ze dacht dat hij er wat over zou zeggen maar tot haar grote verbazing gebeurde dat niet. Hij legde zijn armen op haar schouders en begon haar zachtjes te masseren. "Ontspan je." zei hij zachtjes. Ze keek hem over haar schouder aan en gelijdelijk aan ontspande haar spieren zich. Ze keek hem aan. Ik ben niet aan het dromen hè? Vroeg ze zachtjes het klonk mischien heel dom maar ze vond dit alles zo moeilijk te geloven. Dat iemand zoals hij echt de moeite deed om haar blij te maken.

Hij trok haar tegen zich aan en zei zachtjes "Zo verlegen heb ik je nog niet eerder gezien Rhine." Ze keek hem aan. "Ach ja als je door mijn harde buitenkant dringt kom je mijn kwetsbare zachte kant tegen." Zei ze met een kleine grijns. hij haalde zijn schouders op en zei dan: "Waarom ben je zo zenuwachtig Rhine? Ik ben het toch maar? Is er iets aan mij dat je afschrikt of zo? Want dan moet je het zeggen, dan ga ik wel een papieren bruine zak halen om over mijn hoofd te trekken of zo." Hij lachte en omhelsde haar. "Het is niets. En het ligt echt niet aan jouw ik moet gewoon wennen aan dit alles ik ben het niet meer gewoon. Zo meteen doe ik nog iets verkeerd." Bekende ze. "Malle meid." zei hij al grappend en hij keek even naar de lucht en zwom dan rondjes rond haar. Ze grinnikte. "Ik ben mal? En wat ben jij dan Sasori? Super mal?" Zei ze met een grijns.
"Inderdaad dat ben ik." zei hij trots en hij tilde haar haar op om er dan even mee te spelen. Hij zag de littekens maar gaf er geen commentaar op. Hij legde zijn handen op haar schouders en begon haar zachtjes te masseren. "Ontspan je." Ze keek hem van over haar schouder aan "Ik ben niet aan het dromen hé?"
"Hmm... Als je droomde... Zou dit dan gedroomd zijn?" Hij draaide haar om en kuste haar weer. Deze keer met zijn mond lichtjes open.

"Inderdaad dat ben ik." zei hij trots. Ze grinnikte ja mischien had hij daarin wel gelijk ze waren bijde mal. "Hmm... Als je droomde... Zou dit dan gedroomd zijn?" Hij draaide haar om en kuste haar weer. Deze keer met zijn mond lichtjes open. Ze sloot haar ogen. Ja nu wist ze het zeker ze droomde niet want zelfs haar dromen waren niet zo fantastisch. Haar handen gleden langzaam over zijn schouder tot haar vingers zich met zijn haar verstrengelde zijn prachtige vuurrode haar. Maar na een tijdje verbrak ze de kus er stonden tranen in haar ogen en ze maakte zich helemaal los van hem. Hoe fijn ze dit ook vond dit mocht niet ze verdiende hem niet hij verdiende iemand beter iemand die geen zwarte ziel had iemand die goed voor hem kon zijn en hem niet in gevaar bracht. Dit is verkeerd Sasori. Heel erg verkeerd... Zei ze hoofdschudden terwijl ze bij hem vandaan zwom en zich op de kant trok. Ze had haar hoofd in naar beneden gericht en ze huilde waarom moest ze hem zijn tegen gekomen? Waarom was hij haar niet gewoon voorbij gelopen? Waarom was ze niet eerder weggegaan? Voor alles zo ingewikkeld werd? Ze wilde zo graag bij hem zijn maar het was niet eerlijk tegenover hem helemaal niet eerlijk. Ze wilde hem niet in gevaar brengen niet zoals ze haar familie in gevaar had gebracht maar hoe kon ze het ooit uitleggen?

"Hmm... Als je droomde... Zou dit dan gedroomd zijn?" Hij draaide haar om en kuste haar weer. Deze keer met zijn mond lichtjes open. Hij sloot zijn ogen, dit was gewoon fantastisch. aar handen gleden langzaam over zijn schouder tot haar vingers zich met zijn haar verstrengelde. Hij ging zachtjes over haar rug met zijn vingers. Dit is verkeerd Sasori. Heel erg verkeerd... Zei ze hoofdschudden terwijl ze bij hem vandaan zwom en zich op de kant trok. Ze had haar hoofd in naar beneden gericht en ze huilde. Sasori keek haar geschokt aan en bleef als verdoofde daar drijven. Dan besloot hij zich naast Rhine te zetten. "Rhine, ik ga dit niet opgeven. Ik verbreek graag de regels. Ik wil bij je blijven Rhine, dat is alles wat ik wil." Hij duwde haar hoofd omhoog met zijn vinger onder haar kin zodat ze hem aankeek. "Liefste, ook al ben je misschien gevaarlijk voor mij ofzo. Dat kan mij niet schelen. Ik wil bij jou zijn, sinds dat ik je ken is dat gapende gat in mijn hart gevuld. Het gevoel van liefde... Heb ik door jou weer. Ga niet weg." Zijn ogen stonden vol tranen en hij keek haar triest aan. "Blijf bij me..." Hij omhelsde haar en liet haar niet meer los. "Ik zie je nu al graag, hoe vreemd het ook klinkt..." Hij gaaf zich over en kuste haar weer. Misschien zou hij dan wel een klap in zijn gezicht krijgen. Maar dat kon hem worst wezen op dit moment. Hij zag Rhine graag en hij wou dit laten zien.

Ze voelde een klein windzuchtje. Hij was langs haar komen zitten. "Rhine, ik ga dit niet opgeven. Ik verbreek graag de regels. Ik wil bij je blijven Rhine, dat is alles wat ik wil." Hij duwde haar hoofd omhoog met zijn vinger onder haar kin zodat ze hem aankeek. "Liefste, ook al ben je misschien gevaarlijk voor mij ofzo. Dat kan mij niet schelen. Ik wil bij jou zijn, sinds dat ik je ken is dat gapende gat in mijn hart gevuld. Het gevoel van liefde... Heb ik door jou weer. Ga niet weg." Zijn ogen stonden vol tranen en hij keek haar triest aan. Rhine keek hem aan de tranen bleven maar uit haar ogen stromen. Hier was ze al bang vooor. Langs één kant vond ze het verschrikkelijk , de kant die alle leuke dingen en liefde had afgezworen om pijn te verbannen. Maar de andere kant de kant die aan niets anders dan aan hem kon denken smolt voor die woorden ze bleven zich afspelen in haar hoofd ze wilde bij hem blijven de kant die zoveel van hem hield dat het pijn deed wilde niet meer zonder hem maar de kant die hem wilde sbeschermen werkte tegen. "Blijf bij me..." Hij omhelsde haar en liet haar niet meer los. Ze wilde altijd zeggen ze wilde het roepen maar er kwam geen geluid uit haar keel ze kon het niet zeggen. "Ik zie je nu al graag, hoe vreemd het ook klinkt..." Hij gaaf zich over en kuste haar weer. Ze probeerde zich niet meer los te wurmelen ze gaf zich over ze gaf zich gewonnen hoe graag ze hem ook wilde beschermen tegen zichzelf ze had er de kracht niet meer voor ze had de kracht niet meer om nog weerstand te bieden. Ze zoende hem vol overgaven mee maar ze wist ook dat ze haar geheim zou moeten gaan opbiechten ookal had ze geen flauw idee hoe ze dat moest gaan doen hoe ze de meest ddonkere tijden van haar leven moest gaan uitleggen aan het laatste en het enige dat haar nog dierbaar was....

Hij was langs haar komen zitten. "Rhine, ik ga dit niet opgeven. Ik verbreek graag de regels. Ik wil bij je blijven Rhine, dat is alles wat ik wil." Hij duwde haar hoofd omhoog met zijn vinger onder haar kin zodat ze hem aankeek. "Liefste, ook al ben je misschien gevaarlijk voor mij ofzo. Dat kan mij niet schelen. Ik wil bij jou zijn, sinds dat ik je ken is dat gapende gat in mijn hart gevuld. Het gevoel van liefde... Heb ik door jou weer. Ga niet weg." Zijn ogen stonden vol tranen en hij keek haar triest aan. Rhine keek hem aan de tranen bleven maar uit haar ogen stromen. Blijf bij me..." Hij omhelsde haar en liet haar niet meer los. "Ik zie je nu al graag, hoe vreemd het ook klinkt..." Hij gaaf zich over en kuste haar weer. Ze probeerde zich niet meer los te wurmelen ze gaf zich over. Ze zoende hem vol overgaven mee. Sasori keek haar aan: "I'll always fight for you." Hij trok haar tegen zich aan en hij sloot zijn ogen. "Waarom ben je zo bang Rhine? Ik zou graag je uitleg daarover willen hebben, want ik kan je op dit moment niet echt meer volgen liefste." Hij snapte het inderdaad niet meer en hij liet haar los en kruiste zijn armen. "Wat is er waarom je me soms zo van je wegduwt?" Hij keek haar vragend aan en hij liet zijn voeten zakken in het water.

Sasori keek haar aan: "I'll always fight for you." Hij trok haar tegen zich aan en hij sloot zijn ogen. Ze sloot haar ogen ook ze nam al zijn warmte in haar op en de laatste traan rolde uit haar oog. "Waarom ben je zo bang Rhine? Ik zou graag je uitleg daarover willen hebben, want ik kan je op dit moment niet echt meer volgen liefste."Ze zuchtte ze wist dat dat eraan zat te komen maar dat maakte het niet makkelijker. hij liet haar los en kruiste zijn armen. "Wat is er waarom je me soms zo van je wegduwt?" Hij keek haar vragend aan en hij liet zijn voeten zakken in het water. Ze keek hem aan en ze overpeinsde hoe ze het moest gaan uitleggen. Ze zuchtte nog eens en ze beet op haar lip. Ze keek hem recht aan. Oke wat ik je nu allemaal ga vertellen gaat heel erg raar en beangstigend klinken je mag best wegrennen als ik klaar ben maar laat me uitspreken oké? Ze keek hem nog een laatste keer aan voor ze begon te praten. vroeger was ik naïf en optimistisch ik zag overal de goede dingen van en ik was altijd vrolijk. Maar toen ik elf werd is er een nieuwe jongen in mijn dorp komen wonen. Hij was 14 en nja een echt stuk. Ze bloosde een beetje bij die gedachten. Zijn naam was jake, teminste dat vertelde hij ons. Ik trok veel met hem op en ik werd verliefd. Maar hij veranderde me ik was niet meer altijd vrolijk ik werd somberder. Ze keek hem niet meer aan ze staarde naar het water met een glazige blik in haar ogen die beelden had ze zo lang uit haar hoofd gebannen en nu kwamen ze allemaal terug. Hij beïnvloedde me sterk en op een avond de dag voor ik twaalf werd nam hij me mee naar een heuvel die over het hele dorp keek hij fluisterde lieve woordjes in mjn oor , hij kustte mijn hals tok me dicht tegen zijn koude lijf aan. Ik vond het zalig tot ik erachter kwam wat hij werkelijk was. Hij was geen mens geen licht magican nee hij….hij was de dood de dood in eigen persoon. Hij verzamelt al eeuwen zielen van onschuldige pure wezens en hij wilde mij hij wilde dat ik met hem meeging mee naar zijn dodenrijk. Ik was verbaasd zelfs geschokt dat hij me zo bedrogen had ik wilde niet mee ik wilde weg bij hem ik was bang en ik liep bij hem weg. Ik rende zo hard ik kon ik wilde naar huis maar toen ik thuis aankwam was alles gehuld in een mist in een verschrikkelijk duistere mist. Ze slikte haar tranen weg. Ik zag mijn familie mijn vrienden iedereen waar ik van hield verzwolgen worden door de schaduw tot er alleen maar as over was. Toen kwam Jake uit de schaduw met een grijns op zijn gezicht. Hij zei dat hij niet van afwijzing hield en dat ik nu beter met hem mee kon gaan dat ik toch niets meer over had en dat het allemaal mijn schuld was. Dat het mijn schuld was dat iedereen dood is en hij heeft gelijk het was mijn schuld. Ik dacht dat hij me zou meesleuren me ook zou doden maar dat vond hij te simpel, ik zou er te makkelijk vanaf komen. Mijn wolf was in die tijd niet zo als nu hij was echt en wit hij gaf licht. Toen de schaduwen hem grepen ging hij niet dood hij werd vervloekt tot het bestaan als een schaduw tot in de eeuwigheid. Jake liet schaduwen naar mij komen ik kon hun brandende klauwen voelen, daardoor heb ik ook die littekens. Ze gingen dwars door me heen ze stalen mijn licht de bron vn mijn kracht en ze vervingen het door pure duisternis de duisternis wrat nee wreet nog steeds aan me. Jake zou me laten leven lang laten leven me met niets achterlaten dat vond hij al een leuk begin van de straf hij gaf me ook die zandloper. Hij geeft geen tijd aan hij geeft de levensjaren van iemand aan ik zie bij iedereen hoelang hiij of zij nog leeft, als ze een wonde hebben en ik raak het aan zie ik hoe die wonde er kwam ik zie alle slechte dingen en dat maakt je hart donker het verzwelgt je ziel. Ik was bang, ik ben nog steeds bang dat de dood vind dat ik niet genoeg gestraft ben dat als hij weet dat ik een nieuw licht heb gevonden (bij die woorden keek ze naar hem) Iets dat me gelukkig maakt hij het komt afnemen zoals hij alles van me heeft afgenomen… Rhine keek niet meer naar Sasori hij vond haar nu vast een vreselijk egoïstisch kreng omdat het haar schuld was dat haar familie verzwolgen is.

Wat is er waarom je me soms zo van je wegduwt?" Hij keek haar vragend aan en hij liet zijn voeten zakken in het water. Ze keek hem aan en ze zuchtte diep. Ze keek hem recht aan. Oke wat ik je nu allemaal ga vertellen gaat heel erg raar en beangstigend klinken je mag best wegrennen als ik klaar ben maar laat me uitspreken oké? Ze keek hem nog een laatste keer aan voor ze begon te praten. vroeger was ik naïf en optimistisch ik zag overal de goede dingen van en ik was altijd vrolijk. Maar toen ik elf werd is er een nieuwe jongen in mijn dorp komen wonen. Hij was 14 en nja een echt stuk. Ze bloosde een beetje bij die gedachten. Zijn naam was jake, teminste dat vertelde hij ons. Ik trok veel met hem op en ik werd verliefd. Maar hij veranderde me ik was niet meer altijd vrolijk ik werd somberder. Ze keek hem niet meer aan ze staarde naar het water met een glazige blik in haar ogen. En toen begon het negatieve stuk van het verhaal. Eenmaal ze klaar was keek Sasori haar met opengevallen mond aan. "Je bent dus... Onsterfelijk om het zo even te noemen? En volgens mij klopt iets niet wat je zegt, jij hebt je familie en vrienden niet vermoordt, dat heeft die Jake gedaan als ik je verhaal even goed doorpluis. Je zei dat je familie en vrienden in schaduw werden opgenomen, dat was Jake zijn schuld, niet die van jou schatje. En trouwens, als hij me wegwilt, dan mag hij proberen, hij krijgt me niet te pakken. Ikzelf ben ook speciaal Rhine." Hij zweeg even. "Als ik wil kan ik mijn ziel en hart laten hertransformeren in een pop en dan leef ik verder daarin. Alleen krijgt die pop dan ook weer een niet-permanente levensduur en wordt die ook van vlees en bloed. Maar ik heb het nog nooit moeten doen, gelukkig maar. Pijnlijk proces." Hij zweeg eventjes en pakte dan Rhine vast "Ik ga jou niet verlaten omdat je zo'n rotverleden hebt hoor." Hij kuste haar nogmaals en glimlachte.

Eenmaal ze klaar was keek Sasori haar met opengevallen mond aan. Maar tot haar grote verbazing bleef hij zitten. "Je bent dus... Onsterfelijk om het zo even te noemen? En volgens mij klopt iets niet wat je zegt, jij hebt je familie en vrienden niet vermoordt, dat heeft die Jake gedaan als ik je verhaal even goed doorpluis. Je zei dat je familie en vrienden in schaduw werden opgenomen, dat was Jake zijn schuld, niet die van jou schatje. En trouwens, als hij me wegwilt, dan mag hij proberen, hij krijgt me niet te pakken. Ikzelf ben ook speciaal Rhine." Hij zweeg even. Ze keek hem aan. Dat hangt van hem af Sasori als hij me langer in leven wilt laten dan een normaal mens dan doet hij dat gewoon om me langer te kwellen. En ik weet dat Jake hen vermoord heeft maar als ik hem niet had afgewezen was het niet gebeurd als ik was meegegaan was ik de enige geweest die gestorven was. zei ze met een krop in haar keel. Ze keek hem echt aan hij was nog niet klaar dat hoorde ze aan zijn stem. Ze wist dat hij speciaal was gewoon al door het feit dat hij van haar hielt maar ze zweeg ze wist dat er iets anders was. "Als ik wil kan ik mijn ziel en hart laten hertransformeren in een pop en dan leef ik verder daarin. Alleen krijgt die pop dan ook weer een niet-permanente levensduur en wordt die ook van vlees en bloed. Maar ik heb het nog nooit moeten doen, gelukkig maar. Pijnlijk proces." Hij zweeg eventjes en pakte dan Rhine vast. Ze keek hemlichtelijk verbaasd aan. Oké zoiets had ze ook niet zien aankomen maar het luchtte haar wel een beetje op. "Ik ga jou niet verlaten omdat je zo'n rotverleden hebt hoor." Hij kuste haar nogmaals en glimlachte. Ze kustte met hem mee en ze keek hem recht aan. Dus wacht zelfs nu je weet dat ik vervloekt ben, mogelijk niet dood ga, dat de dood mischien je wilt vermoorden blijf je bij me? je bent echt goed gek! Zei ze voordat ze haar lippen weer op de zijne drukte hij was geweldig.

"Je bent dus... Onsterfelijk om het zo even te noemen? En volgens mij klopt iets niet wat je zegt, jij hebt je familie en vrienden niet vermoordt, dat heeft die Jake gedaan als ik je verhaal even goed doorpluis. Je zei dat je familie en vrienden in schaduw werden opgenomen, dat was Jake zijn schuld, niet die van jou schatje. En trouwens, als hij me wegwilt, dan mag hij proberen, hij krijgt me niet te pakken. Ikzelf ben ook speciaal Rhine." Hij zweeg even. Ze keek hem aan. "Dat hangt van hem af Sasori als hij me langer in leven wilt laten dan een normaal mens dan doet hij dat gewoon om me langer te kwellen. En ik weet dat Jake hen vermoord heeft maar als ik hem niet had afgewezen was het niet gebeurd als ik was meegegaan was ik de enige geweest die gestorven was." zei ze met een krop in haar keel. "Die kerel is niet goed wijs, als ik nou door jou zou afgewezen worden, zou ik nooit jouw familie met een vinger aanraken. Die gast heeft geen respect voor anderen, ook al is hij de dood in eigen persoon, hij is psycho en jou laten doodgaan? Nooit Rhine, als ik moest kiezen tussen jou of alles hebben van de wereld, dan kies ik toch voor jou." zei hij met een opgetrokken wenkbrauw.
"Als ik wil kan ik mijn ziel en hart laten hertransformeren in een pop en dan leef ik verder daarin. Alleen krijgt die pop dan ook weer een niet-permanente levensduur en wordt die ook van vlees en bloed. Maar ik heb het nog nooit moeten doen, gelukkig maar. Pijnlijk proces." Hij zweeg eventjes en pakte dan Rhine vast. Ze keek hem lichtelijk verbaasd aan, dat was wel normaal. "Ik ga jou niet verlaten omdat je zo'n rotverleden hebt hoor." Hij kuste haar nogmaals en glimlachte. Ze kustte met hem mee en ze keek hem recht aan. Dus wacht zelfs nu je weet dat ik vervloekt ben, mogelijk niet dood ga, dat de dood mischien je wilt vermoorden blijf je bij me? je bent echt goed gek! Zei ze voordat ze haar lippen weer op de zijne drukte. "Ja ik blijf bij jou Rhine en ik ben misschien gek, maar wel verliefd op jou." Hij moest even lachen en wreef dan Rhine's haren in de war.

"Die kerel is niet goed wijs, als ik nou door jou zou afgewezen worden, zou ik nooit jouw familie met een vinger aanraken. Die gast heeft geen respect voor anderen, ook al is hij de dood in eigen persoon, hij is psycho en jou laten doodgaan? Nooit Rhine, als ik moest kiezen tussen jou of alles hebben van de wereld, dan kies ik toch voor jou." zei hij met een opgetrokken wenkbrauw. Ze glimlachtte flauwtjes. Ja haar ouders nu vermoorden ging natuurlijk niet meer maar ze snapte wel wat hij bedoelde. Mischien had hij gelijk maar haar schuldgevoelens gingen niet weg. "Ja ik blijf bij jou Rhine en ik ben misschien gek, maar wel verliefd op jou." Hij moest even lachen en wreef dan Rhine's haren in de war. Ze gaf eerst een gilletje toen hij haar haar in de war deed. Ze moest lachen. Dan hebben we dus al 2 dingen gemeen beide gek, en beide verliefd. Ze ging nu ook met haar handen in zijn haar tot het alle kanten opstond. Gahahaha! Nu hebben we dus 3 dingen gemeen. Zei ze met een grijns. Ze was wel blij dat ze naar hier waren gekomen en niet ergens waren gaan eten anders zouden ze wel hee raar bekeken worden.

"Die kerel is niet goed wijs, als ik nou door jou zou afgewezen worden, zou ik nooit jouw familie met een vinger aanraken. Die gast heeft geen respect voor anderen, ook al is hij de dood in eigen persoon, hij is psycho en jou laten doodgaan? Nooit Rhine, als ik moest kiezen tussen jou of alles hebben van de wereld, dan kies ik toch voor jou." zei hij met een opgetrokken wenkbrauw. Ze glimlachtte flauwtjes. "Schatje, je weet wat ik bedoel." zei hij met een pruillipje. "Ja ik blijf bij jou Rhine en ik ben misschien gek, maar wel verliefd op jou." Hij moest even lachen en wreef dan Rhine's haren in de war. Ze gaf eerst een gilletje toen hij haar haar in de war deed. Ze moest lachen. Dan hebben we dus al 2 dingen gemeen beide gek, en beide verliefd. Ze ging nu ook met haar handen in zijn haar tot het alle kanten opstond. Gahahaha! Nu hebben we dus 3 dingen gemeen. Zei ze met een grijns. "Bedankt om mijn haar perfect in model te hebben gelegd." Hij glimlachte en keek naar zijn weerspiegeling in het water, ja het lag veel beter. "Hmm, misschien." zei hij en hij boog voorover, "Maar jij ziet er wel véél beter uit als ik." Hij kwam zichter en haalde zijn voeten uit het water zodat hij nu op zijn handen en knieeën voor Rhine was. Nog steeds dicht. "Hoe zenuwachtig ben je nu?" hij daagde haar nogmaals uit. en grijnsde.

"Bedankt om mijn haar perfect in model te hebben gelegd." Hij glimlachte en keek naar zijn weerspiegeling in het water. Ze trok een wenkbrauw op. Dan wil ik je haar echt niet zien als het slecht ligt. Plaagde ze. "Hmm, misschien." zei hij en hij boog voorover, "Maar jij ziet er wel véél beter uit als ik." Ze bloosde lichtjes. Da's niet waar jij bent veel schattiger met die rode piekjes. Zei ze met een grijns. Hij kwam zichter en haalde zijn voeten uit het water zodat hij nu op zijn handen en knieeën voor Rhine was. Nog steeds dicht. "Hoe zenuwachtig ben je nu?" hij daagde haar nogmaals uit. en grijnsde. haar adem versnelde een beetje maar dit keer zou ze hem niet laten winnen. Behoorlijk zenuwwachtig. Zei ze ze ging ook op handen en knieën zitten ze bracht haar hoofd dicht naar het zijne toe zodat hun neuzen elkaar bijna raakte. En jij? Vroeg ze met een uitdagende grijns.

"Bedankt om mijn haar perfect in model te hebben gelegd." Hij glimlachte en keek naar zijn weerspiegeling in het water. Ze trok een wenkbrauw op. "Dan wil ik je haar echt niet zien als het slecht ligt." Plaagde ze. "Niet echt, dan is het werkelijk een ramp." Hij grijnsde "Maar jij ziet er veel beter uit als ik." Ze bloosde lichtjes, bingo!. "Da's niet waar jij bent veel schattiger met die rode piekjes."
"Oh welles." zei hij terwijl hij zijn voeten uit het water haalde zodat hij nu op zijn handen en knieën voor Rhine was. Nog steeds dicht, heel dicht. "Hoe zenuwachtig ben je nu?" hij daagde haar nogmaals uit en grijnsde. Hij keek haar aan en hoorde hoe haar adem versnelde, mooi, hij was heel goed bezig. "Behoorlijk zenuwachtig". Zij ook ging op handen en knieën zitten en ze bracht haar hoofd dichter zodat hun neuzen elkaar bíjna raakten. "En jij?" Hij moest lachen: "Ik kan nog dichter, zonder mijn rustige ik te verliezen." Hij sloot zijn ogen en liet zijn lippen de hare raken. "Ik word nooit onrustig meisje." Hij zette zich weer neer en genoot van de rust rondom hem. Hij geeuwde en ging dan op de grond liggen, met zijn onderbenen in het water. Dat deed eigenlijk best goed. Hij was helemaal rustig. Hij sloot zijn ogen en genoot gewoon van de stilte en de rust. Dat was hetgene wat hij nu helemaal nodig had.

"Oh welles." Ze fronste. Niet liegen jij! Zei ze met een grijns. Ze was niet mooi teminste dat vond ze zelf toch niet. En het is niet dat iemand haar de laatse jaren nog complimenten heeft gegeven omdatze eigenlijk altijd gemeen was tegen iedereen of ze gewoon negeerde. Hij moest lachen toen ze vroeg of hij zenuwwachtig was en daardoor werden haar wangen alleen maar roder. "Ik kan nog dichter, zonder mijn rustige ik te verliezen." Hij sloot zijn ogen en liet zijn lippen de hare raken. Ze sloot haar ogen ook ze gennoot van de aanraking van zijn zachtte lippen. "Ik word nooit onrustig meisje." Hij zette zich weer neer. Ze trok een wenkbrauw op. Nooit hè? zei ze met een duister ondertoontje. dat ging dus een uitdaging worden hem ook eens ekker laten stressen. Hij geeuwde en ging dan op de grond liggen, met zijn onderbenen in het water. Hij zag er zo moe uit en zo schattig als hij daar lag. Ze grinnikte en ze ging bovenop hem zitten ze woog niet erg veel omdat ze niet al te vaak at. Ze drukte haar lippen tegen zijn voorhoofd. Je ziet er moe uit schat. Zei ze op een liefdevolle toon.

"Oh welles." Ze fronste. Niet liegen jij! Zei ze met een grijns. "Jij niet liegen ja, je bent prachtig." Hij moest lachen toen ze vroeg of hij zenuwwachtig was en daardoor werden haar wangen alleen maar roder. "Ik kan nog dichter, zonder mijn rustige ik te verliezen." Hij sloot zijn ogen en liet zijn lippen de hare raken. "Ik word nooit onrustig meisje." Hij zette zich weer neer. Ze trok een wenkbrauw op. Nooit hè? zei ze met een duister ondertoontje. Hij geeuwde en ging dan op de grond liggen, met zijn onderbenen in het water. Ze grinnikte en ze ging bovenop hem zitten ze woog niet erg veel. "Je moet wat meer eten, je bent mager Rhine, een gast zoals ik daar mag gewicht op gaan zitten." zei hij droogjes. Ze drukte haar lippen tegen zijn voorhoofd. Je ziet er moe uit schat. Zei ze op een liefdevolle toon. "Ik weet het, ik ben ook uitgeteld van al die emoties Rhine en al hetgene wat vandaag is gebeurd, al moet ik toegeven. Ik heb er geen greintje spijt van." Hij zette zich recht en hij was nu heel extreem dichtbij, haar lippen waren zo dichtbij, haar adem rook zoet en hij sloot zijn ogen en begon heen en weer te wiegen. Alsof dat de normaalste zaak was van de wereld. Hij had een dromerige glimlach op zijn gezicht en hij neuriëde een liedje, dat onverstaanbaar was spijtig genoeg. Hij bleef doorgaan met heen en weer te wiegen op het ritme.

"Jij niet liegen ja, je bent prachtig." Ze draaide met haar ogen en ze werd alleen maar roder "Jij wilt echt dat ik in een tomaat verander hè?" Vroeg ze met haar handen in haar zij. "Je moet wat meer eten, je bent mager Rhine, een gast zoals ik daar mag gewicht op gaan zitten." zei hij droogjes. En waar moet ik eten vandaan halen? Jij kan het niet maken Zei ze plagend. "Ik weet het, ik ben ook uitgeteld van al die emoties Rhine en al hetgene wat vandaag is gebeurd, al moet ik toegeven. Ik heb er geen greintje spijt van." Ze aaide over zijn hoofdje. Zolang je maar zorgt dat je vanavond voldoende slaapt anders ga ik je aan bed vastbinden. Zei ze plagend. Hij zette zich recht en hij was nu heel extreem dichtbij ze keek hem aan haar wangen nog steeds vuurrood. hij sloot zijn ogen en begon heen en weer te wiegen. Alsof dat de normaalste zaak was van de wereld. Hij had een dromerige glimlach op zijn gezicht en hij neuriëde een liedje, dat onverstaanbaar was spijtig genoeg. Hij bleef doorgaan met heen en weer te wiegen op het ritme. Ze keek hem aan wat was hij toch bezig? Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder. Wat doe je? Vroeg ze zacht.

"Jij niet liegen ja, je bent prachtig." Ze draaide met haar ogen en ze werd alleen maar roder "Jij wilt echt dat ik in een tomaat verander hè?" Vroeg ze met haar handen in haar zij. Hij knikte "Je moet wat meer eten, je bent mager Rhine, een gast zoals ik daar mag gewicht op gaan zitten." zei hij droogjes. "En waar moet ik eten vandaan halen? Jij kan het niet maken" Zei ze plagend. "Ik weet het, ik ben ook uitgeteld van al die emoties Rhine en al hetgene wat vandaag is gebeurd, al moet ik toegeven. Ik heb er geen greintje spijt van." Ze aaide over zijn hoofdje. "Zolang je maar zorgt dat je vanavond voldoende slaapt anders ga ik je aan bed vastbinden." Zei ze plagend. "Ik ben geen fuifbeest dus ik zal er wel op tijd inliggen." Zei hij met een grijns en hij zette zich recht en kwam zo extreem dichtbij. Hij sloot zijn ogen en begon een liedje te neuriën en heen en weer te wiegen. "Wat doe je?" vroeg ze zacht. Toen stopte hij en raakten zijn lippen bijna de hare "Ik ben van je aan het houden." zei hij met een dromerige glimlach. Hij sloot zijn ogen weer "Ik moet toegeven, ik heb er last mee om te proberen je te weerstaan." Hij grijnsde en opende zijn ogen weer. en geeuwde weer om dan zichzelf rustig weer op de grond te leggen en zijn ogen te sluiten. Hij was te moe nu.

hij stopte en raakten zijn lippen bijna de hare "Ik ben van je aan het houden." zei hij met een dromerige glimlach. Ze keek hem wat verward aan. Dus hij was van haar aan het houden door een liedje? Hij sloot zijn ogen weer "Ik moet toegeven, ik heb er last mee om te proberen je te weerstaan." Hij grijnsde en opende zijn ogen weer. Ik weet wat je bedoelt Sasori. Ze grijnsde ook naar hem. Hij geeuwde weer om dan zichzelf rustig weer op de grond te leggen en zijn ogen te sluiten. Ze kroop van hem af en ze ging langs hem liggen haar hand op zijn borst. Ze zei niets hij zag er zo verschrikkelijk moe uit. Ze had medelijden met hem de arme jongen was echt doodop.
Zal ik gaan? Zodat je kan rusten? Vroeg ze zachtjes.

hij stopte en raakten zijn lippen bijna de hare "Ik ben van je aan het houden." zei hij met een dromerige glimlach. Ze keek hem wat verward aan. Hij sloot zijn ogen weer "Ik moet toegeven, ik heb er last mee om te proberen je te weerstaan." Hij grijnsde en opende zijn ogen weer. "Ik weet wat je bedoelt Sasori." Ze grijnsde ook naar hem. Hij geeuwde weer om dan zichzelf rustig weer op de grond te leggen en zijn ogen te sluiten. Ze kroop van hem af en ze ging langs hem liggen haar hand op zijn borst. "Zal ik gaan? Zodat je kan rusten?" Vroeg ze zachtjes. "Nee blijf maar, ik kan jouw gezelschap goed gebruiken." Hij glimlachte en opende zijn ogen weer om haar aan te kijken. "Ik wil niet dat je gaat. Dan is er een kans dat je weg bent voor altijd." Zijn blik werd serieus. Hij keek haar serieus aan. Hij wou echt niet dat ze wegging, dan bleef hij liever wakker zodat ze hem niet verliet. Hij zette zich recht en hij probeerde wakker te blijven, zodat Rhine er niet vandoor kon gaan. Er was vast iets mis aan hem, misschien dat ze daarom weg wou. HIj zuchtte diep en probeerde met alle macht om niet in slaap te vallen. Hij wreef door zijn ogen en staarde naar het niets voor zich. Hij verveelde zich een beetje. Hij ging met zijn handen over de tas waar zijn scrolls in zaten. Misschien ging hij zo wel een beetje trainen, dat hielp hem wel wakker te houden.

PROFILE MAGICIAN

» Swimming ||Rhine||
» Swimming...
» Relaxing (open)
» i thought it was relaxing, but hey
» Just relaxing [sasuke]

Swimming and relaxing ||Rhine||

Swimming and relaxing ||Rhine||

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen