Apologize and give fathers gift

Nearvus liep volledig in pak door de gangen heen. Het pak was zwart met een bruine gloed er overheen. Zijn stropdas was beige met honing kleurige lijnen die kris kras door elkaar heen liepen. Zijn zwart gelakte schoenen zagen er piccobello uit en er was geen vuiltje op te vinden. Zijn haar hing losjes langs zijn hoofd, maar waren zo in model gebracht dat het er als nog netjes uit zag. Net als de eerste keer dat hij naar de hoofdmeester ging had hij dit keer ook een pakketje bij. Dit keer zat het in een paars fluwelen tasje met een gouden draad als hand vat. Met zijn rug kaars recht en zijn armen strak naast zijn lichaam liep hij met een rustige pas naar het kantoor van Savador. Hij was totaal niet zenuwachtig. De vorige keer dat hij bij hem geweest was wat hij vriendelijk tegen hun geweest en kon hun opgevoede manier zeer waarderen. Bellingar was er nu niet bij. hij had geen kans gehad om het tegen hem te zeggen en daarbij lag Bell nog op een oor toen hij de slaapzaal verliet. Niet dat hij het erg vond. Hij was tenslotte de gene die een andere studie van zijn vader met spoed moest volgen en hij was gewend zakelijke dingen alleen te doen. Bell ging meestal dan toch alleen maar flirten met het vrouwelijke gezelschap wat er meestal wel bij was. De overige leerlingen die door de gangen liepen keken hem vreemd aan, maar dat was hij ondertussen wel gewoon. Aangekomen bij het kantoor klopte hij driemaal strak op de deur en wachten daarna geduldig af. Hij bekeek zijn pak nog even en zag dat er een haar op zijn schouder lag. Voorzichtig met twee vingers pakte hij het er voorzichtig af en lied het op de grond dwarrelen. Hij hief zijn hoofd weer op en keek strak naar de deur. Van andere leerlingen had hij gehoord dat Savador ernstig ziek was geweest en een operatie heeft moeten ondergaan. Eigenlijk wist hij helemaal niet zeker of hij wel in zijn kantoor was, maar hij hoopte er het beste van.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

Plotseling zwaar overvallen door alle pijn en uitputting na de afmattende operatie die hij ondergaan was terug in het ziekenhuis op Shadra, had Savador zijn bed opgezocht. Deze stond sinds de reden dat geen van de leraren destijds een eigen kamer hadden nog altijd gewoon in zijn kantoor, tegen de muur en vlak onder het raam. Voor zijn nek en onderrug had hij speciale steunkussens zodat zijn ruggengraat ook in liggende positie hol stond en hij niet zou liggen op de plek waar hij geopereerd was. Zijn behoorlijk scheve rug was bewerkt met ijzeren plaatjes en pinnen om die weer in een kaarsrechte staat terug te forceren. Het was niet vreemd geweest dat hij daarom al die tijd zo onstabiel liep; de vergroeiingen van zijn wervels knelden zijn ruggenmerg af, waardoor belangrijke zenuwen werden aangetast. De afwijkingen waren het resultaat van een levensbedreigend virus geweest, dat het lichaam inwendig langzaam maar zeker afbrak. Gelukkig was dat nu grotendeels verholpen, al moest hij wel iedere dag medicijnen innemen. Dat was van levensbelang.
Uda, de vrouw die hij via het Shadraanse relatiebureau had leren kennen en die hij speciaal voor zijn kinderen had uitgekozen als nieuwe moeder, was met hem meegekomen, samen met haar zoon Thamias. Het was een tengere magere vrouw met onverzorgd lang zwart haar, jaloerse zwarte ogen, een haakneus en met in het geheel het gehavende uiterlijk van een foeilelijke heks. Thamias daarintegen zag er als een normalere tienerjongen uit, met olijfkleurige ogen en kort donkerbruin haar. De jongen was nogal zwijgzaam. Hij leek deze hele nieuwe situatie met een onbekende man als vader liever in stilte in te willen schatten.
Savador was door een broeder van de thuiszorgsectie - die onderdeel was van hetzelfde ziekenhuis als waar hij onder behandeling werd genomen - weer aan een catheter gelegd om daarna voor een paar enkele dagen met rust te worden gelaten. Hij mocht vervroegd naar huis mits hij alle verdere nodige zorg zou accepteren. Nu lag hij opnieuw met een buis in zijn snikkel en een diepe frons geërgerd de dramatiek van Uda aan te horen, die op een stoel naast zijn bed hem de oren van het hoofd ratelde met verhaaltjes over haar grote toekomstplannen met hem. Het was om van te huilen. Een beetje rust was blijkbaar teveel gevraagd. Hij was daarom ook opgelucht over het feit dat de snijdende situatie gelukkig verbroken werd door een driemalig geklop op de deur. Uda was eindelijk stil en loerde geniepig in de richting van de deur. Met een vastberaden strengheid die als een sluier voor haar afzichtelijke gezicht hing stond ze op.
'Ik jaag ze wel weg,' zei ze geïrriteerd.
Dat zal zeker lukken met dat voorkomen, schoot er heel onschuldig door Savadors hoofd. Hij hield zich echter zwijgende en keek toe hoe ze op haar veel te kleine hakjes naar de deur banjerde, die ze in een onnodig gewelddadige ruk openzwaaide. Vuurschietend moest ze met haar kleine gedaante wat opkijken naar de jongeman die daar stond. 'We hebben het druk, kom maar een andere keer terug om ons privé-leven te verstoren,' klonk het bars. Alsof zij dat niet deed. Zoals haar gezicht betrok als een uitdrukking bij het proeven van zure melk, zo klaarde Savadors gezicht na een lange tijd van zwaarmoedige expressies op toen hij langs Uda heen keek en het gestalte van de jongen die er stond uit duizenden kon herkennen. 'Cruentus!' riep hij opgelaten vanuit zijn bed. Een deel van het duo dat zich vanaf de eerste dag al zo keurig tegenover hem wist op te stellen, de twee excentrieke voorbeelden voor de school. En kort gezegd zijn gouden lievelingetjes. Het andere deel van de uitzonderlijke tweeling was er dit keer echter niet bij. 'Kom verder, kom verder!' Savador lag vanuit de kamer opgetogen te wuiven dat Nearvus verder mocht komen, waardoor Uda met haar gezicht op onweer geen andere keus had dan met tegenzin opzij te stappen en de jongen door te laten.

Nearvus stond nog steeds keurig in zin pak voor de deur. Zijn gezicht stond geheel neutraal, bijna zakelijk. Wat gemompel van achter de andere kant van de deur was te horen en voetstappen naderde de deur. De deur werd met een flinke zwaai open gedaan waardoor Nearvus recht in de ogen van de vrouw keek. Ze was nu niet bepaald mooi en haar woorden waren niet erg vriendelijk, maar Hij vertrok geen spiertje in zijn gezicht en keek de vrouw doodserieus aan. Op het moment dat hij wilde gaan antwoorden dat hij wel op een andere dag terug zou komen hoorde hij de stem van Savador achter in de kamer zijn achternaam zeggen. Dat was ook wel logies, want hij kon niet weten of hij of Bell hier nu stond. Tot zijn opluchting lag Savador in zijn bed opgetogen te wuiven dat hij naar binnen kon komen wat hem van binnen een glimlach gaf. Aan de buitenkant gaf hij echter alleen een knikje naar de vrouw toe als begroeting en stapte rustig naar binnen. De vrouw was het er duidelijk niet mee eens dat Savador hem naar binnen lied. Haar gezicht stond al niet al te vriendelijk maar na de uitnodigende woorden van Savador leek het wel of ze vuur kon spuwen, maar hij schonk er geen aandacht aan. Hij kwam hier immers voor Savador en niet voor zijn gezelschap. Eenmaal binnen in de kamer zag hij nog een jongen staan en hij gaf hem het zelfde knikje als begroeting. Rustig liep hij naar het bed waar Savador in lag. ‘Goedemiddag, mijnheer.’ Zei hij op een uiterst beleefde toon waar hij een halve buiging bij maakte. ‘Ik vraag u toestemming om te spreken.’ Zijn rug stond kaars recht en zijn hoofd ietsjes naar beneden gebogen dat hij Savador aan kon kijken. Je zou bijna zeggen dat hij in een militaire line-up stond in plaats van voor zijn hoofdmeester.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

Het was niet moeilijk te zien geweest aan de uitdrukking op haar gelaat dat Uda nog nodig moest wennen aan alle omstandigheden hier. De man waar ze zich zo wanhopig aan vasthaakte was weer eens wat anders dan de doorsnee simpele mannetjes van het laagste niveau die ze normaal gesproken al met moeite aan de haak wist te slaan. Deze had een fortuin in zijn portefeuille en nog een groot bedrag op zijn bankrekening staan waar iedere maand nog eens een geldsom aan duizenden contanten werd gestort, hij had ervaring als ex-tandarts, ging nu als zowel leraar als directeur over een grote toegewijde school en had het geschopt tot opvolger van de Heer der Duisternis. Kortom; het perfecte plaatje wat ze zich bij een ideale man voor de geest kon halen. Alleen het feit dat hij waarschijnlijk een erg druk bestaan lijdde viel haar niet behoorlijk in de smaak. Met minachting achter haar kiezen had ze de jongeman langs gelaten en vervolgens de deur weer demonstratief dichtgesmeten, geprikkeld door het feit dat Savador het volk allemaal maar accepteerde en binnenliet. Ze wilde gewoon even alleen met hem zijn, verder ingaan op de brutale vragen in haar brief waar ze nog steeds geen antwoord op had.
Met een kleine glimlach lag Savador half rechtop in zijn bed, zijn niet al te opgepepte verschijning passend met de cruciale toestand die hij een aantal dagen geleden had moeten ondergaan. Zijn nog doffe blik was gevestigd op de blonde jongen die zichzelf naar binnen leidde en allereerst Thamias begroette met een enkel knikje. Het was altijd moeilijk om de twee uit elkaar te houden als identieke tweeling, maar meestal was het wel te merken aan de manier van doen en de karakteristieke houding die ze zichzelf aanhielden. Hij waagde een betwistende gok dat dit Nearvus moest zijn, de zakelijkere van de twee.
'Goedemiddag, mijnheer.' De jongen maakte een buiging zoals het hoorde en stelde hem hiermee al aardig tevreden. Savador reageerde erop met een klein knikje van zijn hoofd. Nearvus kwam weer overeind en keek hem aan. 'Ik vraag u toestemming om te spreken.' Met een voldane glimlach maakte Savador een klein wuivend gebaar met zijn hand, waarvan zijn pols aan een infuus was gelegd. 'Spreek,' voegde hij kalm de woorden bij de daad toe om zijn toestemming aan Nearvus te laten blijken.

Nearvus stapte de kamer binnen zoals Savador hem daar bij uitnodigde terwijl de vrouw bij de deur hem nijdig aan keek en hem hier nu duidelijk niet wilde hebben. Onderweg naar het bed hoorde hij de deur met een knal achter zich dicht gaan maar hij vertrok er geen spiertje onder, behalve dan de spieren die hij nodig had op te lopen. Met een simpel knikje begroete hij de stille jongen die zich ook in de kamer bevond. Nearvus stopte voor Savador’s bed, begroeten hem en vroeg op hij mocht praten. Nearvus kreeg samen met een wuivend handje van Savador toestemming om te spreken. Weer gaf hij een knikje en begon te spreken. ‘Zoals u waarschijnlijk wel gemerkt heeft ben ik de afgelopen paar maanden afwezig geweest hier op Starshine Academy. Mijn reden hier voor is dat ik een dubbele opleiding moest volgen van mijn vader en daardoor tijdelijk naar een andere school moest om de korte cursus te volgen.’ Eigenlijk was het helemaal geen cursus geweest maar een volledige 1 jarige opleiding die Nearvus in een paar maanden had weten te voltooien. Hij liep nooit graag te koop met zijn genialiteit en zijn snelleersigheid, ondanks anderen juist tegen hem zeiden dat hij dat wel moest doen en zo meestal ook al snel een leuk meisje aan de haak had. Vooral bell had dat tegen hem gezegd en veel ook, maar volgens mij had hij hem er nu eindelijk van overtuigt dat hij dat zo op die manier niet wilde. ‘Wij vinden het daarom ook erg spijtig dat ik hier voor absent ben geweest vandaar dat ik me nu hier vertoon. Ook heb ik een cadeau van mijn vader meegenomen voor u omdat hij wegens zijn werk hier nu helaas niet bij kon zijn.’ Voorzichtig deed Nearvus zijn hand naar voren zodat Savador het tasje aan kon pakken. Net als de vorige keer zat er dit maal ook een dure rode wijn in, maar dit maal twee flessen in plaats van een. Nearvus wachten rustig af totdat Savador het cadeau open had gemaakt voordat hij verder sprak. ‘Vader wilde dat u een keer een diner bij ons komt eten zodat mijn vader weet hoe we het hier op school doen en door wie de school nu gerund word. Helaas heeft hij het erg druk dus het kan nog even duren, maar hij wilde graag dat ik het alvast aankondigde zodat u er niet totaal mee verrast werd.’

Het had Uda totaal geen jolijt geleverd, maar ze had de jongen in de deuropening op woordeloze aandrang van Savador toch maar binnen gelaten, haar vuurschietende blik brandend gericht op diens rug toen de jongeman direct zijn weg naar het bed van haar geliefde vond. Thamias zat met zijn ellebogen steunend op zijn knieën voorover gebogen in een stoel en sloeg zijn olijfkleurige ogen zwijgend op om de oudere jongen tussen de lange lokken van zijn pony een blik toe te werpen bij het begroetende knikje dat hem geschonken werd. Inmiddels stond Nearvus bij zijn bed om toestemming te vragen om te mogen spreken, dat hij van Savador kreeg door middel van een goedkeurend wuifje. 'Zoals u waarschijnlijk wel gemerkt heeft ben ik de afgelopen paar maanden afwezig geweest hier op Starshine Academy. Mijn reden hier voor is dat ik een dubbele opleiding moest volgen van mijn vader en daardoor tijdelijk naar een andere school moest om de korte cursus te volgen,' vertelde de jongeman hem. Rechtop zittend in zijn bed staarde Savador even zwijgend voor zich uit voor hij weer beweging toonde en een kleine ademteug nam, als belang van het antwoord dat hij Nearvus wilde geven. 'Wel. Het was wel zo efficiënt geweest als je me dat van tevoren gemeld had,' bracht hij zijn mening tewee. Hij keek Nearvus weer aan. 'Maar omdat ik zelf ook een lange tijd absent ben geweest wegens mijn instabiele gezondheid en ik graag geloof dat je vader je belangen in leer en studie van grote importantie vind, zie ik het deze keer door de vingers,' voegde hij er met een matig glimlachje aan toe. 'Wij vinden het daarom ook erg spijtig dat ik hier voor absent ben geweest vandaar dat ik me nu hier vertoon. Ook heb ik een cadeau van mijn vader meegenomen voor u omdat hij wegens zijn werk hier nu helaas niet bij kon zijn,' sprak Nearvus weer, waarna Savador de tas in zijn handen opviel. 'Ah!' Zijn bleke gezicht klaarde op en hij richtte zich wat in het bed op om er al helemaal voor te gaan zitten; presentjes kreeg hij immers niet iedere dag van zijn leerlingen. Zijn slangachtige ogen gleden over de tas heen om die voorzichtig aan te pakken en op zijn schoot te zetten. In stilte en met een lichte glimlach opende hij de tas. 'Ha.. hahaha.' De lach waarbij hij zijn hoofd even achterover in het kussen legde kwam er in een brede grijns zacht maar gemeend uit bij het merken wat de inhoud van de tas opvulde, iets dat hij de vorige keer voldaan zoals hij toen was geweest ook in ontvangst had kunnen nemen. Twee flessen wijn van een duur huismerk, rood en onweerstaanbaar zoals de glazen flessen glommen in het daglicht. Die sloten mooi aan op de overige wijnflessen van zijn persoonlijke collectie. 'Wat had ik anders ook kunnen verwachten?' glimlachte hij hoofdschuddend. 'Daar kan ik voorlopig wel mee vooruit.' Kalm stopte Savador de flessen terug in de tas die hij er half had uitgehaald om het etiket te bekijken. Joviaal richtte hij zijn blik en zijn glimlach daarna weer op Nearvus. 'Bedank je vader voor me. Het lijkt me een zeer sympathieke man om op deze manier zijn gulheid te tonen en twee haarfijne zoons te hebben,' uitte Savador zijn dankbaarheid met een klein tevreden hoofdknikje. 'Vader wilde dat u een keer een diner bij ons komt eten zodat mijn vader weet hoe we het hier op school doen en door wie de school nu gerund word. Helaas heeft hij het erg druk dus het kan nog even duren, maar hij wilde graag dat ik het alvast aankondigde zodat u er niet totaal mee verrast werd.' Zijn mondhoeken krulden lichtjes om bij dat geopperde voorstel. 'Werkelijk?' vroeg Savador zacht, de ondertoon in zijn stem iets verrast. Loom helde hij wat opzij om de tas met de twee wijnflessen naast zijn bed op de grond weg te zetten. 'Ik zou me er zeer vereerd door voelen,' sprak hij met een plechtige glimlach. 'Laat het me maar weten wanneer je vader er de tijd voor kan vinden. Ikzelf ben wegens mijn drukke schema doordeweeks vaak bezet, maar 's weekends heb ik zo nu en dan wel een gaatje in mijn agenda vrij. Eventueel kan ik je vader mijn rooster geldend voor de komende weken doorsturen. Wellicht kan hij dan de gelegenheid nemen om een toepasselijke datum uit te pikken,' legde Savador zakelijk voor, waarna hij Nearvus ten slotte opnieuw een openhartige glimlach schonk.

PROFILE MAGICIAN

» 'Cause I don't give a thing
» To give the Right Name || Norwood
» I give up [Hunter]
» Hit me with your best shot, give me all that you've got~ [&Maze]
» I'll give myself a spectacular welcome! - Ziva

Apologize and give fathers gift

Apologize and give fathers gift

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen