Trainen.

"Ga je me naar mama brengen"zei ze en grijnsde eventjes. Ze liet een kleine bol licht voor haar verschijnen en gaf hem een trap met haar knie. Ze keek voor haar uit en waaide naar Master Savador. "Zet me nu maar neer of ik word boos"zei ze lichtjes kwaas tegen hem.

Savador hield zich kalm tegenover Kale en keek hem met een nonchalante blik aan. Maar toen hij zich omdraaide en met grote passen naar de deur liep, boorde hij zijn vingernagels in de stenen muur achter hem. Kale pakte Lentell op en droeg haar over zijn schouder. Savador was echter te gefrustreerd om te reageren op haar zwaaigebaar. Hij vond het al vreselijk dat Kale van zijn relatie met Diva afwist, maar dat Madeline dit ook wist had hij het liefst willen voorkomen. Savador voelde inmiddels bloed over zijn vingertoppen vloeien maar negeerde het. Met grote passen liep hij Kale achterna, de gymzaal uit en bleef pal voor hem staan om zijn weg te versperren. 'Hoe ben jij het te weten gekomen, Kale?' siste hij zacht. Hij sprak Kale's naam uit alsof het een enge ziekte was. 'En hoe is Madeline erachter gekomen?'
Savador staarde Kale minachtend aan. Na een kleine poos vernauwden zijn ogen zich. 'Ik weet het al. Het was Donovan, hè?' vroeg hij met een bevende stem. 'Donovan heeft je ingelicht en vervolgens heb jij me verraden aan Madeline. Daar zie ik jou wel voor aan!'
Hij merkte dat hij zijn stem begon te verheffen, maar probeerde hoe dan ook kalm te blijven. Dit lukte echter niet goed. Als hij alleen maar naar Kale keek werd Savador al woedend.

"Hou je kop over Donovan"zei Lentell kwaad. Ze keek hem aan met een kwade blik en gromde even. "Laat me los"zei ze nog kwader en verkocht Master Kale een klap tegen zijn hoofd. Ze keek dodelijk naar Master Savador en gromde diep naar hem. Haar ogen werden in een flits weer wit.

Kale liet Lentell vallen toen ze hem tegen zijn hoofd sloeg. Hij wreef over zijn achterhoofd en keek haar aan. ''Ben jij wel helemaal lekker? Je slaat geen leraren en zeker geen leraren die de macht hebben om jou van school te sturen'' snauwde hij daarna. Hij negeerde Lentell verder. Kale keek daarna naar Savador. ''Kom op Savador. Madeline is het schoolhoofd. Dacht je nou echt dat je dat soort dingen geheim kon houden. Wij weten dit al vanaf het begin. Madeline kwam erachter en omdat ik als vervangend schoolhoofd ook dat soort dingen moet weten mocht het nodig zijn te gebruiken heeft ze het ook aan mij vertelt. Madeline is niet achterlijk, ze weet meer van wat er hier omgaat dan jij denkt. Wij hebben hier beide gestudeerd, Madeline en ik. Wij en dan vooal Madeline weten alles van deze school af'' vertelde hij.

Savador wierp Lentell een giftige blik toe. 'Denk niet dat je zulke dingen tegen me kunt zeggen, brutaal nest!' snauwde hij verhit. Hij zweeg echter toen Lentell Kale een klap tegen zijn hoofd verkocht en hij haar wel los moest laten. Met zijn schouder leunde hij tegen de muur en keek Kale weer aan. 'Het kan me niets schelen dat jij en Madeline alles van deze school afweten! Het gaat erom hoe ze erachter is gekomen!' ging Savador nijdig verder. 'Ze heeft toch geen ogen in haar rug, wel dan? En leg me eens in ieder detail uit hoe Madeline er ooit achter kon komen als ze doodziek was en nog steeds is!'
Hij sloeg kalm zijn armen over elkaar heen, maar in zijn ogen lag een angstige blik. Hij wilde zijn baan niet kwijt noch wilde hij dat heel de school straks van zijn geheimpje afwist.

''Als eerst, Madeline is gisteren pas ziek geworden. Twee, nee ze heeft geen ogen in haar rug. Wel in de muren van de school'' zei Kale kalm. Hij liep naar de dichtsbijzijnde muur toe. Hij legde zijn hand erop en mompelde een spreuk. Een vals stuk muur verdween en maakte plaats voor een soort glasplaat die telkens van kleur veranderde. ''Hiermee heeft ze jullie gezien. Ze zijn echt overal in de school. Ze tonen wat is en wat is geweest. Zo kwam ze er ook achter waar Donovan en Diva aan het vechten waren zodat ik erheen kon'' vertelde Kale.

Savador keek met een blik vol ongeloof naar het valse stuk muur die Kale onthulde en balde woedend zijn vuisten. 'En waarom wist ik hier niets van?!' beet hij Kale toe. 'Als leraar hoor ik daar toch ook van op de hoogte te zijn, of val ik wellicht buiten de mand!'
Hij dacht even aan Norwood, die hem ooit een klap had verkocht, aan Kale's vijandige gedrag tegenover hem en aan Selavin en Madeline die beide op hem neer leken te kijken. 'Wat heeft Madeline?' vroeg Savador op een wat kalmere toon. Hij keek Kale scherp aan en scheurde zijn blik niet van hem los.

''Nee Savador. Rustig maar het heeft daar helemaal niets mee te maken. Zelfs ik mocht het eigenlijk niet weten. Enkel Madeline wist dit tot ik er per toeval achterkwam. Toen heeft ze me het verteld'' zei Kale zuchtend. Pas toen Savador over Madeline`s ziekte begon vertrok zijn gezicht wat. ''Weet ik niet. Het is voor mij een onbekende ziekte. Het enigste wat ik te weten ben gekomen is dat het veroorzaakt is door zwarte magie gemend met vuur magie. Het zou best een leerling kunnen zijn geweest maar dat denk ik niet. Daat is het een veelste krachtige spreuk voor'' zei hij.

Kale's uitleg kalmeerde Savador, al was hij nog steeds verward door het feit dat Kale en Madeline op de hoogte waren van hem en Diva. Ook zijn gezicht betrok toen hij Kale hoorde praten over Madeline's ziekte. 'Zolang jullie mij er maar niet van beschuldigen!' siste hij venijnig. Zover Savador wist was hij de enige op de Academy die zowel duister als vuur magie kon gebruiken. 'Ik heb het niet gedaan. Waarom zou ik ook.'
Hij vernauwde zijn ogen en keek even naar Lentell. Gelukkig hield ze nu haar mond; haar brutale reacties maakten hem nog norser. Savadors blik gleed weer naar Kale.

Lentell keek de twee aan. "Als jij nog een keer over Donovan praat,laat ik je oplichten,en verdwijnen"zei ze kwaad tegen Master Savador. "Ik mag misschien brutaal zijn,maar ik neem geen leerlingen op mijn schouder omdat ze brutaal zijn"zei ze en grijnsde even. Haar ogen waren nog steeds wit van de woede in haar. Haar hand zat om het metaal van het mes dat in haar mouw stak. "En trouwens ik doe en laat wat ik wil Master Kale"zei ze.

Savadors ogen schoten vuur toen hij Lentell weer aankeek. 'Dat flik je me niet, kreng!' grauwde hij woedend. Het kon hem niets schelen dat Kale ook eens kon zien hoe ruw hij met zijn leerlingen om kon gaan als hij boos was. Hij voelde nu niet alleen haat voor Donovan, maar ook voor Lentell. Het was vast Donovans werk om haar van alles wijs te maken dat er alles behalve iets goeds in zijn hart lag. 'Jij behoort je niet te bemoeien met zaken die ik heb met mijn leerlingen! Ik ben leraar, jij leerling - daar tussen ligt duidelijk een grens!'
Savador beet op zijn tong en telde in gedachten tot tien, al hielp dat niet veel. Hij kon niet geloven hoeveel brutale vlerken hier wel niet op de Academy zaten.

Kale keek even naar Lentell. ''Dan trap ik jou van school af, simpel weg omdat ik dat wil. En wij zeggen wat we willen over Donovan. Wij hebben dat recht verwaand kreng'' siste hij tegen haar. Hier kon hij gewoon echt niet tegen. Kale knipte even met zijn vingers zodat een geluidsdichte zwarte muur zich om hem en Savador heen vormde. Zij konden Lentell niet horen en Lentell hen niet. Daarna keek Kale weer naar Savador. ''Ik denk ook niet dat jij het hebt gedaan. Daar heb jij het lef niet voor'' verzuchtte hij. ''Persoonlijk denk ik dat Donovan hier verantwoordelijk voor is. Hij houd zich wel dom in mijn les maar ik zie gewoon dat veel dingen die ik hem leer hij allang kent. Het zou me niets verbazen als dat joch hier iets mee te maken heeft'' zei hij.

Savador zuchtte verveeld toen Kale met een knip van zijn vingers een geluidsdichte muur om hen heenvormde. Hij keek Kale aan, zijn lippen samenpersend van woede. 'Jij hebt niet te spreken over lef, Kale! Het was immers jouw doen om met Diva en Celedë de school toen op stelten te hebben gezet. Jij liet je manipuleren als een marionet, en ik en de rest van je collega's konden al het werk gaan doen!' beet Savador hem met een vuile blik toe. Het kon hem weinig schelen dat hij oude koeien uit de sloot haalde. Van binnen vond hij het nog steeds fantastisch dat Kale weinig kon doen tegen de magie waarmee Diva hem onder haar controle nam. 'Maargoed, het kan heel goed zijn dat die Donovan hier weer achter zit. Als ik jou was zou ik die jengel gelijk van school hebben getrapt. Veel anders dan problemen veroorzaken doet hij niet!' ging Savador nijdig verder.

''Dat was iets heel anders. Van iedereen zou jij moet weten hoe krachtig Diva`s spreuken zijn. Ze weet veel te veel voor een kind van haar leeftijd. Ze leert uit vergevorderde boeken Savador. Ze leert op eigen houtje stof voor examenstudenten'' snauwe Kale hem toe. ''Ik weet het, dat had ik het liefst ook gedaan'' gromde Kale zachtjes toen Savador over Donovan begon. ''Helaas is die vervelende klier steenrijk. Zijn ouders hebben veel inspraak in het bestuur van magisch onderwijs en zijn dikke vriendjes met Selavin. Als ik dat joch van school trap zijn we daarna allemaal onze banen kwijt'' zei hij met ingehouden woede.

Savador keek Kale zwijgend aan en kneep zijn ogen tot spleetjes. 'Als jij het in je broek doet en teveel last hebt van knikkende knietjes, los ik het wel weer op,' siste hij zacht maar dreigend. 'Fortuin van rijkelui moet ooit een keer opraken.'
Savador sloeg zijn armen over elkaar heen maar hield Kale strak in het oog. 'Wanneer hun laatste cent rolt hebben wij vrij spel, maar ik word zo ongeduldig van wachten. Ik vind het hoogst onwaarschijnlijk, maar heb jij wellicht nog ideeën, Kale?'

''In tegenstelling tot wat dat achterlijke verstand van je denkt heb ik wel degelijk een idee'' zei Kale hatelijk. ''Jongens als Donovan gaan altijd de fout in. Maar aangezien we daar niet op kunnen wachten...'' begon Kale. Hij mompelde zachtjes een spreuk. Zijn gestalte werd iets kleiner en zijn haar werd zwart. Zijn ogen verloren hun blauw/groene kleur en werden donker. In plaats van Kale stond nu Donovan voor Savador. ''...zullen we hem een zetje in de goede richting moeten geven'' zei Kale nu zelfs met Donovan`s stem. Een kleine valse grijns speelde rond zijn lippen.

Savador keek Kale met vuurschietende ogen aan toen hij zijn woorden hoorde, en even had hij de neiging om hem bij zijn keel te grijpen. Hij hield zich echter met veel moeite in en probeerde zich te concentreren op Kale's verdere woorden. Savador keek sprakeloos toe hoe Kale langzaam wat kromp en zijn haar zwart kleurde. Na een aantal seconden keek hij recht in het paar ogen van de persoon die hij zo verschrikkelijk haatte; Donovan. Savador deinsde achteruit, maar werd tegengehouden door de zwarte geluidsdichte koepel waar ze beide nog steeds in stonden. 'Donovan!' siste hij vol argwaan. Meteen voelde hij de drang om die misselijke grijns van zijn gezicht te slaan, maar hij merkte dat hij zich om de één of andere reden niet kon bewegen. Savador wilde niet toegeven aan zijn eigen angsten en keek met een giftige blik op Donovan neer, terwijl het zweet over zijn bleke huid parelde.

Kale gromde toen hij Savador 'Donovan' hoorde sissen. Hij zuchtte geergerd. ''Nee sukkel. Ik ben het, Kale. Ik heb enkel Donovan`s gedaante aangenomen'' zei Kale nu weer met zijn eigen stem om Savador niet te verwarren. ''Luister. Ik haal in de gedaante van Donovan iets uit dat zo erg is dat Madeline niet anders kan dan hem van school te trappen'' legde Kale kalm uit.

Savador voelde zich tot rust komen toen de persoon voor hem die zoveel op Donovan leek Kale beweerde te zijn. Hij legde een hand op één van Donovans - eigenlijk Kale's - schouders en kneep er hardhandig in. Hij boog zich wat voorover en keek hem minachtend aan. 'Als jij echt die mislukkeling van een Kale bent hoop ik maar dat je rotplan werkt,' siste Savador in zijn gezicht. Hij kon het niet hebben dat hij erin was getrapt en hij zelf niet op zo'n idee was gekomen. Savador ging weer rechtop staan maar liet Kale in zijn ruwe greep niet los. 'Als het totaal mislukt bewijs je nog maar eens wat voor ellendeling je bent, Kale.'

Het was nou net pech hebben dat Donovan wat kleiner was dan Kale. Nu kon Savador hem gemakkelijk vast grijpen. Rot lichaam ook dacht Kale geirriteerd. Ineens werd hij gealarmeerd door de muren. Hij maakte zich los uit Savador`s greep en richtte zich op de muur. Net zoals eerder liet hij het valse stuk verdwijnen zodat de gekleurde glasplaat tevoorschijn kwam. ''Tonen'' beval Kale de muur. Op de glasplaat vormde zich een donkere omgeving. Een ruimte die zich vulde met water en Diva die er bijna in verdronk. ''Dat ziet er uit als de kerkers'' mompelde Kale. ''Zo te zien is je liefje in gevaar Savador. Ik zou maar opschieten als je haar wilt redden van een zeemansgraf'' zei hij tegen hem.

Savador trok even zijn wenkbrauwen op. Het verbaasde hem dat hij geen beledigende opmerking terugkreeg. Hij keek zwijgend toe hoe Kale een vals stuk van de muur liet verdwijnen en een gekleurde glasplaat tevoorschijn liet komen. Wat hij daarop zag zou nog een lange tijd in zijn achterhoofd blijven steken. Savador keek Kale woedend aan; hoe durfde hij zo kalm te zijn nu Diva bijna verdronk! Hij plaatste een hand tegen de zwarte koepel en mompelde: 'Acerbus Oris!'
Er verscheen een gat in de koepel op de plaats waar Savador zijn hand tegenaan hield, die zich steeds vergrootte. Toen het gat groot genoeg was om erdoor heen te kunnen sprintte hij zo snel als hij kon weg, zonder nog iets tegen Kale te zeggen.

PROFILE MAGICIAN

» Trainen
» Trainen??
» Trainen met de zwaarden
» Trainen en voorbereiden
» Ephony trainen.

Trainen.

Trainen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen