Tears&rain

Kijito genoot duidelijk van het vosje van Tomari, ze stak al snel haar hand naar hem uit en begon hem te kriebelen, Toki leek net zo hard van de aandacht te genieten als Kijito die een brede glimlach op haar gezicht had, zo te zien vond ze Toki echt geweldig, Tomari moest zijn lachen inhouden toen Toki Kijito's hand likte waar Kijito op reageerde met 'Nee, ik ben niet eetbaar,' Kijito was duidelijk helemaal verliefd op het beestje net als dat Tomari zijn zusje was geweest, er was gewoon iets aan Toki dat meisjes zwak tegen hem maakte, Tomari grinnikte "Als je ook zo'n vosje wilt kan ik je het adres wel geven van waar ik Toki vandaan heb hoor" zei Tomari tegen Kijito, hij wist dat ze van haar ouders eigelijk geen huisdier mocht, maar van wat hij gehoord had mochten waar ouders haar toch al niet, zoiets als een huisdier kon dus geen kwaad, bevendien zou het haar afleiden als ze verdriet had of pijn of zoiets dergelijks zoals nog geen half uur geleden

Kijito bleef het vosje zacht aaien. Het beestje leek het helemaal niet erg te vinden. "Als je ook zo'n vosje wilt kan ik je het adres wel geven van waar ik Toki vandaan heb hoor" zei Tomari. Kijito stopte even met aaien toen ze opkeek naar Tomari. Toki drukte zijn neusje tegen haar hand aan. Snel begon ze hem weer te aaien, wat het diertje blijkbaar wilde. 'Uhm.. Zou je dat echt willen?' Ze kon het bijna niet geloven. Zou ze ooit een dierengezel krijgen? Dat had ze zich zo vaak afgevraagd. Haar ouders kwamen toch niet naar Starshine, en ze kon altijd vragen of Sapphire of Faith of misschien zelfs Tomari op het diertje wilde passen.. Het kon wel.. Kijito voelde plotseling een soort opstandigheid tegen haar ouders. Het maakte hen niet uit. Dan mocht ze wel een huisdier. Vosjes zorgden wel een klein beetje voor zichzelf als het moest. 'Zou je dat echt willen doen,' vroeg ze nogmaals, de mogelijkheid die haar in de schoot geworpen werd bijna niet kunnen gelovend. Ze zou het leuk vinden.. haar ouders zouden er toch nog niet achter komen.

Kijito vroeg hem keek op keer of hij het echt meende, ze was duidelijk een beetje overweldigd door het feit dat ook zij zo'n schattig beestje kon krijgen, het adres dat Tomari had had er zeker wel een voor haar, het was een oude vriend van Tomari doe voor zijn beroep vossen fokte en trainde, ze hadden ongeveer elke twee maanden nieuwe welpjes dus zou het waarschijnlijk geen probleem vormen om voor Kijito ook een vosje zoals Kijito te regelen, Tomari probeerde eerst even Kijito tot rust te brengen en zei "rustig maar, ik kan echt wel wat regelen, ik moet alleen nog even contact leggen met een vriend van me" Kijito zou waarschijnlijk echt uit haar dak gaan als ze besefte dat het geen grap was en dat ook zij een vosje zoals Toki kon krijgen, om dit wat te dempen besloot Tomari om Toki even wat aandacht te laten geven aan Kijito, Tomari floot heel zachtjes zodat Kijito het niet kon horen maar Toki's oortjes wel spitste, deze begreep meteen wat er van hem verlangt werd en sprong op Kijito haar schoot waar hij op zijn rug ging liggen en geluidjes maakte om duidelijk te maken dat hij aandacht wilde hebben, dat zou Kijito haar gedachtes wel iets afleiden dacht Tomari zo

'rustig maar, ik kan echt wel wat regelen, ik moet alleen nog even contact leggen met een vriend van me,' verzekerde Tomari haar. Kijito echter bleef verbaasd kijken. Meestal moest ze alles zelf opknappen. Dit was echt gewoon.. geweldig. Net zo'n vosje als Toki.. Een zacht, lief bolletje, dat energiek op en neer kon stuiteren als het moest. Kijito kreeg een brede glimlach op haar gezicht. Dit was gewoon zo lief van Tomari! Het begon eindelijk tot haar door te dringen en haar hart riep naar haar dat ze moest dansen en springen, vrolijk zijn en haar ouders uitlachen. Dat laatste leek haar niet zo slim, maar toch. Plotseling voelde ze een gewicht op haar schoot. Toki! Het vosje was op haar schoot gesprongen. Glimlachend begon Kijito het te aaien. Na een paar seconden keek ze op naar Tomari. 'Echt heel erg bedankt, echt waar!' Ze voelde zich vrolijker dan ooit, zeker vrolijker dan net.

Kijito keek alsof haar wereld net was gered zo blij, zeker toen ze ook nog eens Toki ging aaien, ze keek op naar hem en bedankte hem, Tomari voelde dat het uit de grond van haar hart kwam en hij voelde het geluk dat ze uitstraalde, in elk geval was zijn eerste bedoeling toen hij haar zag gelukt, hij had haar weten te troosten en zelfs meer dan dat, hij had haar gelukkig gemaakt, of in elk geval een gigantisch stuk vrolijker dan eerst, Toki was een goed hulpmiddel gebleken net zoals zijn connecties, hij besloot een brief naar zijn oude vriend te schrijven zodra hij de kans kreeg "geen probleem" zei Tomari met een brede glimlach op zijn gezicht, de lach op Kijito gezicht had wat hem betreft goud waard kunnen zijn, hij hield er nu eenmaal van om mensen te helpen en het resultaat was altijd al beloning genoeg

'Geen probleem,' lachte Tomari breed terug. Kijito knikte blij. Hoe een mislukte dag toch nog een mooie wending kan krijgen, niet? Haar vingers bleven de pels van het vosje strelen, terwijl ze nu haar blik naar buiten richtte. Van de bladeren drupten nog een paar regendruppels, maar de regen was nu zo goed als gestopt. Als ze goed door de wolken tuurde, kon ze zelfs de zon zien. Kijito had nu een glimlach op haar gezicht. Ze dacht na over het vosje. Haar vosje, ooit. Hoe zou ze hem noemen? Ach, dat zou ze wel zien.. Kijito vond dat je eerst naar iemand moest kijken voor je het een naam gaf. Anders wist je toch nog steeds niets? Het vuur dat Tomari had gemaakt brandde door, maar was wel wat kleiner geworden naarmate de behoefte aan warmte minder groot was geworden. Kijito riep wat water, dat zich materialiseerde vanuit de damp die het was. Door snel met haar vinger te draaien ontstond er een soort bel. Kijito was zo bezig met het water dat ze nauwelijks merkte dat Toki zijn oortjes spitste en omhoog keek. Wat ze echter wel merkte was dat het vosje zich afzette en naar de bel sprong. Kijito trok snel haar hand omhoog en het vosje sprong eronder door. Het landde zacht. Zijn oogjes richtte hij omhoog, naar de bel. Kijito glimlachte en liet de bel wat bewegen voor het vosje, dat er na even kijken direct achteraan ging.

Tomari keek even en zag dat het weer behoorlijk was opgeklaard, bijna of Kijito haar humeur invloed had op het weer. Tomari bedacht zich nu dat het vuur nu onnodig brandde en wou het net uit gaan doen met wat zand toen hij zag dat Kijito in de weer ging met water. Het begon als een zeer goed idee maar veranderde al snel in een pleeltje zodra er werd beseft dat het eigelijk ook wel grappig speelgoed was, zeker voor energieke beestjes zoals Toki, Tomari moest lachen toen hij zag hoe Kijito het balletje water liet bewegen, met Toki er direct achteraan, dat beestje was soms echt te energiek voor zijn eigen bestwil. Tomari keek nog even en deed toen het vuur uit met wat zand, hij stond langzaam op en zei "het wordt nu weer zo'n beetje tijd om iets te gaan doen" Tomari rekte zich uitgebreid uit terwijl hij opstond en keek nog even naar Toki waarna hij zijn hand uit stak om Kijito overeind te helpen "ik moet ten slotte nog een brief schrijven naar een oude vriend, nog voorkeuren voor het vosje trouwens?" vroeg Tomari met een glimlach op zijn gezicht

De bel knapte toen Toki er met zijn poot tegenaan sloeg. Kijito lachte vrolijk en zag toen dat het vuur uit was gegaan. Door Tomari, waarschijnlijk. "het wordt nu weer zo'n beetje tijd om iets te gaan doen,' meldde Tomari. Kijito keek op en knikte. 'Ik denk het ook.. hoelang zitten we hier nu al?' Ze had echt totaal geen spijt van het feit dat ze hier had gezeten, al was de reden... niet om te herhalen. Ze had het idee er een vriend bij te hebben. Toen stak Tomari zijn hand naar haar uit. "ik moet ten slotte nog een brief schrijven naar een oude vriend, nog voorkeuren voor het vosje trouwens?" Met een glimlach pakte Kijito zijn hand. 'Nee hoor, als het maar lief is en niet gemeen ben ik allang tevreden,' antwoordde ze blij. Een vosje.. het klonk nog steeds zo onwerkelijk. Toki was ondertussen al weggestoven, op weg naar iets wat alleen hij kon vinden. Kijito rekte zich een beetje uit een richtte toen haar blik op de Academy. Lessen zouden weer beginnen, ze moesten maar eens terug.
Tomari moest ook weer terug. Met een tevreden gevoel bleef ze nog staan, terwijl hij alweer weg liep. Ze was getroost en nog beter, ze had er een vriend bij. En dat was een hele schat op zich!

[Einde Topic, dan Razz

]

Tomari keek naar de lucht en besefte zich dat hij zo les zou hebben, Tomari keek naar Kijito terwijl ze zei dat ze tevreden was, als ie maar lief was. Tomari zette een glimlach op en verontschuldigde zich "sorry, ik moet nu echt gaan, ik heb zo les".
Tomari draaide zich om en liep met een lach op zijn gezicht richting de Academy, hij had en weer een vriend bij besefte hij, Tomari draaide zich nog even om en zwaaide waarna hij uit het zicht verdween

(P.S. ik denk dat dit wel het officiële einde van het topic wordt, tenzij jij nog wat toe wil voegen)

PROFILE MAGICIAN

» [D] Crocodile Tears
» A wolf cries, but without tears.
» Blood, sweat and tears for what exactly
» Dancing with tears in my eyes.
» [One Shot] Tears Into Roses

Tears&rain

Tears&rain

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen