Rosalie liep na de laatste les weg van het gebouw. Ze had voor zichzelf een beetje rust nodig en dus liep en liep ze. Door de bossen, over taken, langs van alles moois en ze keek haar ogen uit. Na een enkele striem die ze kreeg van een paar losgeslagen takken kwam Rosalie uit bij een waterval. Ze keek haar ogen uit naar het prachtige gebied waar ze, vlak naast de waterval een klein ietsie pietsie schattig regenboogje zag. Haar mond viel open van verbazing en bleef zo een tijdje open staan. Al snel zakte ze door haar knieën en keek met grote ogen naar het spetterende water. Hier kwam ze voor. Zo'n plek had ze in tijden niet gezien, en zoiets had ze nog nooit op Gren, Razen of Puffoon tegen gekomen. Rosalie kneep zichzelf even in haar arm. "Ja het is echt!" Zei ze zelfverzekerd en hard op terwijl ze knikte met haar hoofd. Op haar knieën zittend op een rots stuiterde ze letterlijk op en neer. Tot ze uiteindelijk van het rotsblok af viel. PLONS! Ja daar lag ze in het water. Terwijl ze omhoog zwom, happend naar adem, probeerde ze wanhopig naar een rotsblok te grijpen waar ze geen grip op kreeg. Wanhopig keek ze in het rond, niemand te zien.

(Lolz, ik dacht, niemand reageert, dan ik maar XD)

Verliefd en helemaal in gedachten verzonken kwam Xalina terug van een momentje met Sevalin. Het was echt heel erg leuk geweest. Toen hoorde ze iemand vallen in het water. Water... Haar haat. Ze keek naar beneden. Zag ze daar nu iemand of was het een tak? Xalina rende gauw naar voren. Haar bange gevoel werd steeds groter. Als hier iemand van de waterval zou aftuimelen, zou die met geen succes het overleven. Xalina zag een meisje in het water die grip probeerde te krijgen. Xalina dacht niet na en sprong meteen in het water. Ze kwam neer en voelde tegelijk een harde krak. Haar been was het en een snijdende pijn drong door Xalina heen, maar dat was niet van belang. Snel probeerde Xalina met haar armen vaart te maken. Ze zag het meisje en ze dook steeds sneller. Haar voet wou niet meewerken en het werd stijf omdat het zo koud was. Geschrokken keek Xalina naar het hulpzoekende meisje. Snel ging ze verder met zwemmen, tot ze het meisje kon grijpen. Ze greep het meisje bij haar middel en drukte haar stevig tegen zich aan. Ze zag een rotsblok op hun afkomen. Ze kreeg er echter geen grip op. Een volgende rotsblok kwam op hun af. Xalina strekte haar arm en kon de rotsblok nog net pakken. Een pijnlijke klap drong tot haar ribben door en Xalina snakte naar adem. Ze trok het meisje aan haar op met al haar kracht. Het lukte niet echt. Het rotsblok was glibberig. Toen zag Xalina een tak en greep die. De tak hing vlak boven hun hoofden. Xalina trok met haar laatste kracht hun op het rotsblok en het lukte. Ze hield het meisje tegen zich aangedrukt. Ze hadden geluk. Het rotsblok zat precies een beetje aan de kant. Met een grote sprong moest het lukken. Xalina kon niet staan op haar been. Het was waarschijnlijk gebroken. Op een voet stond ze op, zich steunend aan de laaghangende tak. Toen sprong ze en viel ze hard neer op een ander rotsblok, dat nog net tegen de kant aanzat. Een nieuwe pijn drong door haar ribben. Ze had zich niet op haar benen kunnen laten landen, omdat een voet gebroken was. Vol pijn keek ze naar het meisje. Stijfheid drong door haar been en Xalina schreeuwde het uit. Nee, hier kon ze echt niet mee lopen. 'Spring dan!' riep ze tegen het meisje. Ze snakte weer naar adem. Omdat ze zo hard neergekomen was op dat rotsblok, voelde haar buik en haar ribben ook pijnlijk aan.

Voor Rosalie het echt doorhad werd ze bij haar middel gegrepen. Het grote nadeel was dat ze zelf niet goed tegen water kon en het brandde dan ook op haar huid. Maar ook het niet zwemmen hielp haar bij het verzuipen. Rosalie hing wat slap terwijl iemand haar mee trok naar een rots. Wat niet echt lukte. Tot ze ineens stopte met drijven. Rosalie's met pijn overgoten lichaam was slap. Het meisje die haar had gered van de ondergang trok hen op en sprong omhoog. Met een knal kwam ze neer en Rosalie's ogen schoten open. Wat was dat mens allemaal aan het doen. Ineens klonk er een felle stem, vond Rosalie. Het riep dat ze moest springen. Met veel moeite pakte Rosalie de tak en wierp zichzelf omhoog om met een knal neer te komen op de rotsen. Het meisje dat niet veel verder lag hoorde ze naar adem snakken. Rosalie schoot omhoog. Zonder op haar, met rode plekken bezaaide, lichaam te letten liep ze, eerder strompelde, ze naar het meisje toe. Ze knielde naast het meisje. Mompelde een zachtjes; "Bedankt" en keek vriendelijk maar bezorgd naar het meisje. "Gaat het een beetje?" Ze kon niet zien wat het meisje had, maar aan haar snakkende ademhaling te horen was het niet goed. Rosalie keek even wanhopig op haar heen. Ze had wel eens het een en ander geleerd van haar moeder over genezing. Het was een of ander middeltje dat je kon maken. Haar moeder had het ooit een keer laten zien hoe ze het kon maken. Maar Rosalie had het nog nooit gedaan en dacht hard na wat ze er voor zou moeten hebbe. Gewoon voor het geval dat.. toch? Daarna keek ze weer het meisje aan. De wanhoop stond in haar ogen al zat er een voorzichtig vriendelijk glimlachje om haar mond.

Xalina keek adem snakkend in het meisje haar ogen. Ze schudde haar ogen met tranen. Haar been was naar het bleek gebroken en Xalina tilde haar trui een beetje op. Bloed droop van haar buik af en Xalina ging liggen. 'Breng me alsjeblieft naar de ziekenzaal,' kreunde Xalina en ze keek het meisje met pijnlijke ogen aan. Spirua kwam bezorgd aanrennen. Haar tijger keek haar aan. 'Spirua,' kreunde Xalina en Spirua bukte. Xalina klom op Spirua's rug, die haar gek genoeg kon dragen. Xalina keek naar het meisje. 'Kom mee. Jij moet ook naar de ziekenzaal,' zei Xalina zwakjes. Ze zuchtte even en probeerde zo goed mogelijk adem te halen. Ze keek naar het meisje en trok een wenkbrauw op.

- Moet er nu een topic door een van ons tweeën bij de ziekenzaal worden aangemaakt? XD -

Rosalie bekeek het meisje en kreeg meteen medelijden. Ze moest iets doen. Rosalie zag dat ze bloedde en schrok. Ze smeekte Rosalie om haar naar het ziekenhuis te brengen en tot Rosalie's verbazing kwam er een tijger(?) het bos uit lopen. Ze zag hoe het meisje op de tijger klom en Rosalie wilde wat uitspreken maar haar verbazing en ongeloof deed haar de mond snoeren. Nadat het meisje zei dat Rosalie ook moest komen keek Rosalie verbaasd, Ze had toch nergens last van.. Maar al snel vielen haar rode brandende plekken op een knikte ze. Hierna volgde ze de tijger en het meisje naar SSA.

~ ik zal wel een topic openen, ~