De regen die zich de hele dag over de kleine stad had uitgestort had zich eindelijk terug getrokken. Het had een ongemakkelijk kou achtergelaten die door de stof van de kleding heen kroop en zich als een parasiet onder je huid nestelde om je botten te verkillen. Om die reden waren er dan ook weinig mensen op straat te vinden. De avond was langzaam aan het indalen en de bewoners van het stadje hadden de behaaglijkheid van hun eigen huizen opgezocht. De rook die uit de schoorsteen kringelde en de warme gloed van kaarslicht samen met dat tegenstrijdige grijs van de buitenlucht deed hem aan thuis denken. Voor het eerst sinds hij hier was. Dit was dan ook het eerste moment wat hij sinds zijn aankomst voor zichzelf had om de stad te ontdekken. Oaks Field was niet bepaald groot. Het had een duidelijk winkel district en wat uitgaansgelegenheden. Midden in de stad bevond zich een park waar ze de rust en sereniteit van de vrije natuur en buitenlucht probeerde na te bootsen. Niet.. altijd met succes. Maar het was wat zich tussen die grote districten bevond wat echt zijn interesse wekte. De afgelegen steegjes.. de in elkaar gedrukte winkelpanden die door hun grotere concurrenten haast tot faillissement gedreven waren. De schots en scheve huizen die het onderspit hadden moeten delven van een stad die steeds verder probeerde uit te breiden tot het van de rand van hun kleine wereld zou vallen. Dat waren de plekken waar echt leven in zat. Waar echte pijn uitgeademd werd. Dwalend door deze steegjes was hij zijn reis door de stad begonnen. Niet specifiek ergens heen. Zijn voeten hadden hem langs de duistere marktkraampjes gebracht vol illegale waren en schimmige verkopers. Zonder er echt naar om te kijken was hij verder gelopen. Genietend van de sfeer, de inspiratie die het verschafte. Mentale notities makend van alles in zijn omgeving. Tot hij staande was gehouden door een groot en donker huis. Er brandde licht achter de half verduisterde ramen en gelach liet blijken dat het hier om een kroeg of iets dergelijks moest gaan.
Het was genoeg geweest om zijn interesse te wekken en Gabriël was naar binnen gelopen. Donkere houten vloeren werden afgewisseld door zachte bordeaux kleurige tapijten. De inrichting was smaakvol en straalde enige klasse uit. De gasten.. de verrotting uit de maatschappij die zichzelf in een net pak of een strakke jurk had gehesen en nu hier liep te paraderen, sigaren rokend en wijn drinkend. Hij was naar de bar gelopen om zelf ook deel te nemen aan dat bizarre ritueel van zelf vergiftiging waar je op den duur toch een zekere genegenheid voor begon te ontwikkelen. Het had ook niet lang geduurd voordat hij aan de praat was geraakt met een van de andere aanwezigen aan de bar. Een man van ongeveer zijn leeftijd. Een entrepreneur naar eigen zeggen in bijzondere kruiden. Al met al had deze plek.. en de man zijn interesse gewekt. Na een lang gesprek waren ze opgestaan om buiten te ontsnappen aan de intense hitte die binnen zijn terreur op de aanwezigen uitoefende. Hij met een pakje sigaretten, Gabriël zelf met zijn glas, leunend tegen de donker uitgeslagen muur van het pand. 'It's getting me too cold out here.. Maybe until next time..,' Met die woorden was zijn gesprekspartner wankel de donkere nacht in verdwenen, op weg naar zijn eigen huis en draak van een vrouw als hij hun eerdere gesprek mocht geloven. Zijn eigen grijze ogen hadden zich in zijn rug geboord en hem nagekeken tot hij de hoek om was gegaan. Zijn hand draaide traag de laatste twee slokken whiskey in zijn eigen glas rond. Tot zover.. een interessante avond. En het was nog vroeg..

@Leandra