Een dag waar hij even lekker niets te doen had. Rustig slenterde de jonge man door de straten terwijl hij met zijn hoofd in de wolken leek te zitten. Hij liep namelijk met zijn gezicht omhoog, hoe hij tegen niemand aanbotste was doordat iedereen voor hem uitkeek! Uit verveling keek hij weer naar voren met zijn handen achter zijn hoofd. [Gewoon niets te doen]  dacht hij bij zichzelf waarna hij toch tegen iets aanbotste en eenmaal naar beneden keek was het een meisje dat bloempjes verkocht… Het zag er lief en schattig uit, maar het mandje was uit haar handen.

Op zijn knieën hielp hij haar bloempjes bij elkaar te rapen en ze ging daarna weer verder. De meest verkreukte had hij wel genomen, iets wat hem wel juist leek om te doen. Met enkele bloempjes in zijn haren liep Lavi weer verder tot hij bij een kroeg kwam, daar deed hij deze uit zijn haar en ging op de barkruk zitten. Hij was haast vergeten hoe luxe barkrukken aanvoelde, tot hij hier op zat. Het zat niet zo houterig zoals zijn eigen bureaustoel, waar hij immers uren maakte. “Een bier alsjeblieft.” De barman had rustig een knik gegeven en hij rekte zich een keer, zou er nog wat leuks gebeuren? Joost mocht het weten, die er niet was.
Na de paar biertjes op de weg naar huis, kwam hij langs een oud vervallen huis. Ergens trok het zijn nieuwsgierigheid al direct waarna hij toch wat rond begon te kijken. Het had een kiezelpad…”Man… that is old.” Sprak hij tegen zichzelf in het raziaans terwijl hij het pad af ging. “Mosh-moshi~” Riep hij toen Lavi de zware deurknop omhoog haalde en weer neer lied gaan. “Anyone ho—“ De deur opende van zichzelf wat Lavi verschrikt liet staan. “oio i oi.!” Riep hij paar keer achter elkaar en deed een paar stappen achteruit. De veranda was wat aan de kleine kant waarna hij zijn balans achterover hij viel op de grond en was door de knal KO gegaan.

Momenten later kwam hij bij, maar in tegen dat hij buiten was, zat hij spontaan binnen alsof iets of iemand hem binnen had gezet. Een koud gevoel nam hem over en hij slikte een keer terwijl zijn ene oog rondkeek. [Waar…?] Hij wilde zo min mogelijk geluid maken, zoals hij nu kon zien… leek dit ooit op een prachtige eetzaal. Nu was het allemaal verstoft en oud, de stoel waar hij opzat leek wel onder zijn gewicht te kraken en te doen. “waar…” Klonk hij nu toch wel sinds hij ook vast zat. Gelijk stonden zijn zintuigen op scherp en begon te trekken aan de touwen. Het sneed in zijn vel waarna hij al snel dacht, vuur. Met een vuurbal in zijn handen begon hij het touw te verbranden en toen hij eenmaal los was begon hij een kant in te gaan. [deze kant?] Het waren simpele gedachten, wat niet zo simpel leek. Dit huis was gigantisch! Een gigantisch gebouw waar hij nu maar 4 kamers van verder was. Enkele zaten opslot… maar in de grote hal zag hij toch iets waar hij van schrok.