Een tas. Dat is alles wat ze bij zich had. Meer niet. Of.. tja.. als je de instrumententas over haar schouder meetelde waren dat twee dingen. En de kleding aan haar lijf uiteraard. Oke, waar het op neer kwam was dat het niet veel was. Haar lichte bruine ogen, de kleur van vloeibaar karamel, keken even de ruimte rond. Het voelde zo.. gesloten hier. Als een plek vol strikte regels en tradities. Een kleine, bijna gepijnigde grijns verscheen op haar gezicht. Was ze niet juist vertrokken van Shadra om daaraan te ontkomen? Haar ogen sloegen zich ten hemel. Alsof ze daar.. in de blauwe, wolkenloze lucht iets zag wat niemand anders kon zien. 'You sure about this, Bonni?' glimlachte ze voorzichtig naar boven. De lucht bleef stil. Natuurlijk. Ze schudde zuchtend, maar glimlachend haar hoofd terwijl ze de instrumententas verder op haar schouder hees en doorliep.
In de gang moest ze een stap opzij zetten voor een haastige mede student die langs haar schoot. 'Jeez.. these people need to learn how to relax..,' mompelde ze zacht tegen zichzelf waarna ze verder wandelde. Maar.. het vinden van haar etage bleek een moeilijkere opgave dan ze aanvankelijk gedacht had. De vele gangen en trappenstelsels waren verwarrend en.. bijzonder hoofdpijn verwekkend. 'Hey excuse me... and nevermind..,' De persoon die ze staande had geprobeerd te houden was haar al voorbij gerend voordat ze zelfs maar haar vraag had kunnen stellen. 'Well we're off to a great start,' zuchtte ze zacht waarna ze maar verder liep. Wat anders kon ze doen.
Het was het kabaal in de verte wat uiteindelijk haar aandacht had getrokken. Hm.. dat klonk tenminste een stuk levendiger.. Ze liep door en bleef in de deuropening even stilstaan. Een kleine grijns was op haar gezicht verschenen. Als ze haar etage niet kon vinden kon ze zich in elk geval hier volproppen. Met hernieuwde energie liep ze de zaal in. Haar blik ging langs de lachende groepjes studenten die van een late lunch of een tussenuur aan het genieten waren. Misschien was deze plek zo slecht nog niet. Zelfverzekerd liep ze op een van de groepjes studenten af. 'Hey. Can one of you help a new girl out by any chance. I'm... kinda lost,' grijnsde ze zacht.

“It’s all about hand-eye coordination. A demonstration…” Met een dikke grijns op zijn gezicht geplakt en met één been staande op zijn stoel, maakte Bellamy een schijnbeweging met zijn hand, alsof hij de precieze worp wilde afmeten alvorens de chocoladebal op te gooien en keurig met zijn mond op te vangen. Het leverde wat vermakelijk geklap en gegiechel op. “See?” Zijn blik zocht even geamuseerd die van Fremont op, waarna hij op verzoek instructies begon te geven aan de betrokken medeleerlingen om de perfecte worp te creëren om de chocolade op te vangen. “No… Too much force. Gently.” “That’s what she said!” “Not exactly. More like the other way around.” Het wiebelen van zijn wenkbrauwen liet gelach rond de tafel gaan, tot hij nog geen seconde later stil kwam te vallen door de onbekende stem. Oeps. Lekkere eerste indruk!
Met een ietwat schaapachtige grijns had de jongen zich daarom al staande omgedraaid naar het nieuwe meisje. Zijn donkere ogen zochten de hare. “Hey there, new girl. I think this semi-new boy should be able to fix that. And otherwise: adventure awaits us!” Grinnikend had hij zijn been van de stoel gehaald om zich fatsoenlijk tegenover haar op te stellen en haar goedgemutst zijn hand voor te houden. “Bellamy. Nice bag you got there.” Doelend op de instrumententas over haar schouder waar zijn blik ook even geïnteresseerd op was blijven hangen. Nonchalant blies hij even een donkerbruine krul voor zijn ogen weg om haar weer aan te kunnen kijken.

@Dagda

She said what now? Een grijns was op haar gezicht verschenen. Ze had het idee dat ze een wel erg interessant gesprek hier aan het onderbreken was. Ach ja, het was nu al te laat om zich terug te trekken uit de conversatie en.. ze wilde echt graag weten waar de etages waren. Haar karamelkleurige ogen waren daarom even bij de jongen blijven hangen die zich naar haar had omgedraaid. De schaapachtige grijns op zijn gezicht zeiden genoeg. Wat een perfecte timing van haar kant was het geweest om hem in zijn acrobatische demonstratie te storen.
Hij was langer dan dat zij was. Zijn donkere ogen stonden vriendelijk en de krullen die bij elke beweging in zijn zichtveld leken te vallen gaven hem een speelse en toegankelijke vibe. Zijn woorden ontlokten een zachte lach aan haar. 'Sounds like a plan. Now you almost make me hope we get lost somewhere on the way,' Een avontuur met deze bom van energie leek haar in elk geval zeker een interessante ervaring op haar eerste dag. Ze nam ondertussen zijn hand aan om deze te schudden en knikte even naar de rest van de aanwezigen aan de tafel. 'Dagda. And thanks... you should see what's inside..,' grijnsde ze naar hem toen ze zijn hand weer losliet. 'I was wondering if you could help me find my way a bit. I.. have a bit trouble finding everything here. This is my first time in a place this big..,' ging ze daarna verder. Dit was überhaupt haar eerste keer in een school.. als ze de basisschool niet meetelde waar ze een paar jaar naartoe gegaan was toen haar ouders nog leefden. 'Maybe I could buy you a drink for the trouble?' De grijns was daarbij niet meer van haar gezicht geweken terwijl ze een lok lang, zwart haar achter haar oor streek.