Het was goed terug te zijn… Ze had het al geweten sinds ze eergisteren voet uit de shuttle had gezet. Maar net zo had ze met volle teugen genoten van haar tijd buiten de school. Na maar liefst twee mentoren te hebben verloren, had de jongedame in goed overleg met de hoofdmeesteres een besluit genomen om voor nu maar een andere koers te varen. Nog geen twee dagen later was het eerste ticket al geboekt. Haar eerste bestemming? Razen. Ze moest en zou de grootste vulkaan van het universum zelf zien en het verwerken in haar kunst. Na Razen werd het Shadra, Nova, Cassia… Er was geen planeet gebleven die ze het afgelopen half jaar had overgeslagen in haar zoektocht en dwaling nieuw inspiratie op te doen zolang ze toch geen nieuwe mentor had om haar in haar toekomstig beroep te begeleiden. Met het jungleachtige Gren als laatste bestemming,  waar ze gedurende een maand bij een inheemse stam had geleefd, was ze tenslotte gebruind en tevreden terug gekomen. Haar laatste prul had nog maar net haar koffer verlaten om net als alle andere souvenirs sierlijk uitgestald te worden in haar vertrouwde kamertje in het kasteel, toen ze de zachte plof had gehoord. Hm? Verwonderd had ze zich op haar plaats omgedraaid, om daar verrast te worden met de kleine enveloppe. Zelfs het zien van de buitenkant bracht al een vertederde glimlach om haar volle lippen. Wat was dat..? Haast voorzichtig was ze op de toppen van haar tenen op het berichtje afgestapt. Al bij de eerste letter verbreedde haar glimlach zich dusdanig dat witte tanden zich ontblootten. “Oh you adorable sweetheart…”

Welgeteld één uur, zeventien minuten en vijftig seconden later haastte de jonge vrouw zich de lange hal door. De grote mand aan haar arm bemoeilijkte haar stap enigszins, maar ze liet het haar niet vertragen. Over haar schouder geslagen had ze een traditioneel Grenaanse deken hangen voor de kou. Haar winterjurk was een elegante Cassiaanse. Ze was als een mengelmoes van culturen en kunsten op zich. Haar lange, donkere lokken gingen gedeeltelijk verborgen achter een wollen muts, waardoor de losse vlecht nog net zichtbaar was in de vrolijke stapjes die haar kleine voeten -gehuld in leren laarsjes- zetten. “Rhysand!” Een grinnik klonk door in de uitroep welke door de omgeving schalde zodra ze hem opmerkte. Nog voor ze hem geheel bereikt had, drukte ze al een eerste kus van de drie op zijn wangen. “Of course I want to join you, silly. I have so much to tell you and I can’t wait to hear what you have been up to these past few months.” Ze had hem laten weten van haar vertrek, maar er was toentertijd weinig tijd geweest om uitgebreid afscheid te nemen. Gelukkig was haar reis maar een tijdelijke geweest. Verheugd keken twee twinkelende, hazelnootbruine ogen hem stralend aan. “I brought some things to keep us warm and cozy for as long as we need.” Bevestigend tikte haar hand op de goed gevulde picknickmand en de deken die over haar winterjurk hing. “You just pick the right spot and we’re set.”

Zijn reactie op haar geroep en geschater was op z’n zachtst gezegd… aandoenlijk. Het gestamel, de rode wangen… Ze weet het maar aan de verrassing van haar plotselinge verschijning. “What? Don’t tell me you already don’t recognize me anymore…” grapte ze in eerste instantie na hem uitbundig begroet te hebben en wat van haar lippenstift weer van zijn wang te vegen met haar handschoen. “Oh, nonsense,” wuifde ze zijn verontschuldiging vrijwel direct weer weg. “I love surprises. Especially this one.” Op het moment dat hij haar vervolgens zijn arm bood, had ze deze dankbaar aangenomen en reeg haar eigen arm vertrouwd door de zijne. Het voelde dan ook alsof ze elkaar al jaren kenden. Kort waren de donkere ogen weer zijn kant opgegaan bij het compliment. “Oh, why thank you, Rhys.” Hoe je het wendde of keerde, ze was een bleef een vrouw, waardoor ze het niet kon helpen ietwat gevleid te glimlachen en onbewust met een pluk haar te spelen. “I thought I should dress the part while going on our little midnight adventure,” babbelde ze enthousiast verder, hem meer de poort door slepend dan andersom. “So, tell me: What have you been up to while I was away? And don’t spare any details. I want to know everything!” Ondertussen werden ze begroet door een sterrenhemel die haar even van de adem benam. Prachtig… Het was zo helder vannacht dat ze bijna het stille meer in de verte kon zien liggen.