Het was een vrij rustige zaterdagmiddag geweest. Zo een die je eigenlijk niet opgesloten ergens binnen zou willen doorbrengen. Maar het had de hele dag niks anders gedaan dan regenen. Naar buiten gaan was geen optie geweest. Na een week voelde ik me pas voor het eerst echt gevangen tussen de muren van de school. Het deed me afvragen hoe het kasteel in de winter zou voelen. Als de sneeuw buiten iedereen naar binnen zou jagen en de stormen van de herfst die daaraan vooraf ging meer van dit soort regenachtige dagen met zich mee zou brengen. Als noorderlijke Cassiaan was sneeuw geen vreemd verschijnsel voor me. Maar er kleefde een soort mistrostigheid aan de winter. Een haast letterlijk bevroren staat van zijn. De regen die vandaag mijn cipier was had me misschien de toegang naar buiten ontzegd, maar het had me er niet van weerhouden om mijn kamer op de etage te verlaten en zelf door de school te gaan dwalen. Het was immers zoals gezegd een vrije zaterdagmiddag. Maar ik moest ergens een verkeerde afslag hebben gemaakt. Het toch niet goed op de kaart gelezen hebben. Of het was mijn geroemde talent om te verdwalen die vandaag had besloten weer eens tevoorschijn te komen. Hoe het ook wezen mocht, de gangen waar ik doorheen zwierf herkende ik niet. Het was niet de weg naar de grote zaal. Die kende ik inmiddels wel, al was ik nog niet veel verder weg geweest dan de etage, de bibliotheek, enkele lokalen en een stukje van het buiten terrein. Ik was ooit misschien eerder deze kant op gelopen. Mijn eerste dag, naar het kantoor van de hoofdmeesteres. Ik herkende het schilderij op de hoek van de gang die ik tien minuten geleden gepasseerd was. Maar dat was al even terug en mijn geluk kennende zou ik waarschijnlijk niet veel verder komen door me om te draaien en proberen mijn weg terug te vinden. Het beste was om nu door te lopen en te kijken of ik ergens nog een andere levende ziel tegen kwam die hopelijk beter de plattegrond van het kasteel in het achterhoofd had zitten.
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark and a little bit of Earth Klas: - Partner: Clowns to the left of me, jokers to the right. Here I am, stuck in the middle with you.
Onderwerp: Re: Lost ma okt 02 2017, 01:40
Soms had je een baaldag. En dit was zo'n dag. Soms had je mensen die iets deden zonder over de consequenties na te denken. Zonder vooruit te kijken. En zo'n dag had Alandria, en zo'n persoon stond ze nu recht in de ogen aan te kijken. Het mollige mannetje die niet eens bij haar tot op borsthoogte kwam als ze stonden keek haar aan over zijn ronde brilglazen. Zijn onderlip trilde en kleine adertjes op zijn slapen waren opgezwollen. ''Néé'' een antwoord die ze al voor de derde keer had gehoord. ''Ik doe het niet, het kan niet, het is klaar nu. We kunnen er geen geld in blijven pompen.'' piepte hij hees terwijl zweetdruppeltjes uit zijn witte haarrand omlaag liepen, over zijn wang, om vervolgens in zijn nette met een stropdas om strikte kraag te verdwijnen. Deze werd ruw beetgegrepen toen Alandria uit haar stoel schoot, waarbij de man bleek om zijn neus weg trok en uit de zijne werd getild. Zijn tenen raakten nog net de grond en zijn brilletje hing scheef op zijn neusbrug door de ruwe beweging. ''Ik vind het schandelijk dat ik nu in detail uit moet leggen wat voor een gevolgen het kan hebben als U de geldkraan dichtdraait. Uw verachtelijke krenterigheid kan gezinnen, hele families, een héle stad de kop kosten.'' siste de Shadraanse kwaad terwijl haar vingers steviger in het stof knepen, waarbij ze niet door had dat ze hier een stuk vel mee nam. De man kon echter niks uitbrengen, maar ze voelde hem slikken. ''Als de fabriek niet snel uit zijn gat kruipt komen honderden mensen in geldnood voor hun gezin. Hun loon is al erg karig. U heeft miljoenen aan omzet gemaakt, maar nu deze fabriek net wat minder loopt door een grote fout door een door U aangewezen mannen vind U maar dat deze mensen er onder moeten lijden? Dus omdat deze man mooie praatjes heeft kan hij zijn baan wel blijven behouden terwijl de rest voor een rot loon de schade mag herstellen? Dit begint op slavernij te lijken. Ze worden onderbetaald en werken vele uren, maar door de grote populatie is er weinig werk te vinden dus is er geen keus. Ze kunnen nergens heen omdat ze al van een andere planeet met hun laatste centen afgereisd zijn naar Shadra. Daar waar hun werk werd beloofd, omdat op hun thuisplaneet armoede was. Straks komt er geen brood meer op de plank. En wat gebeurd er dan? Precies, meneer Felloni, diefstal. Mensen die wanhopig worden om hun gezin te onderhouden, om fatsoenlijk te kunnen eten, gaan stelen.'' ze liet het even doordringen voor ze verder ging, in korte adem teugen. ''Mensen die het geluk hebben er te zijn geboren en wel wat van hun leven hebben kunnen maken door de welvaart op Shadra worden de dupe. Ze hebben zaakjes in desbetreffende stad en zijn straks niet meer veilig omdat een groot deel van de populatie afhankelijk is van de fabriek. Uw fabriek.'' ze bleef opnieuw zwijgen. Werkelijk, dat mensen zoals hij zoveel invloed konden hebben op zoveel levens.. Het was zorgelijk. Business is business zeiden ze dan. Maar zij was beschermvrouwe van Shadra. Als schade op de planeet voorkomen kon worden deed ze hier alles aan. Met een kwade Alandria voor zich aan zijn bureau was hij stug blijven hameren op de leugen dat het niet mogelijk was geweest. Dat ook zijn geld op aan het raken was en hij nog andere fabrieken had die moesten blijven draaien. Maar wel dure feestjes geven, omringd met mooie vrouwen in de duurste huizen. Haar kon hij niet voor de gek houden. En dat realiseerde hij zich nu. Nu ze haar geduld had verloren met deze krentenkakker die de hele zaak van zijn vader had overgenomen zodra deze overleden was en het zo in zijn schoot geworpen had gekregen. Zodra de man enigszins knikte zette ze hem weer neer, liet hem los en rechtte ze haar rug terwijl ze een lok gitzwart haar achter een oor streek. Ze keek op hem neer waarbij de boze blik als sneeuw voor de zon was verdwenen en plaats had gemaakt voor de neutrale. Alsof ze nooit zo uit haar slof was geschoten ging ze weer zitten met haar benen over elkaar. ''Ik ben blij dat we in een overeenstemming zijn gekomen..'' ging ze verder...
Bekaf was Alandria weer op de planeet van de school aangekomen vanaf Shadra. Kleine beetjes modder spetterde op terwijl ze met haar zwarte kisten het schoolterrein op liep. De regen die onafgebroken uit de hemel neer daalde stroomde langs haar zwarte lange leren jas omlaag. Haar al even zwarte haren voerden de druppels af, die haar bleke gezicht omlijsten. Haar huid leek al jaren geen straaltje zonlicht meer te hebben aangeraakt. Bijna de hele zomer was ze dan ook niet op de school geweest, en dan hield ze ook niet van dit seizoen, dus Shadra was een goed excuus om haar toevlucht naar te zoeken. De schaduwplaneet waar ze was opgegroeid. Zodra ze de school binnen kwam was het gedaan met de stilte die buiten heerste. De regen had haar niet gedeerd. Weldra zou ze in een warm bad stappen, wijn nuttigen en met de benen omhoog een boek lezen om vervolgens hopelijk in slaap te vallen. En dus hopende dat Alpha in haar afwezigheid geen rotzooi had getrapt samen met zijn kleine kattenbende. In het voorjaar had hij twee meegenomen van straat en schoorvoetend had ze een akkoord gegeven toen hij ze wilde houden. Natuurlijk op voorwaarde dat hij de boel dus schoon hield omdat ze verhaarden. Een goed excuus voor haar om dit niet te doen. Ze liep de trappen van de toren op en stak de sleutel die aan een koordje om haar nek hing in het slot van de deur naar Dorchadas. Ook Alpha had een sleutel, die blijkbaar niet aanwezig was toen ze de deur van het slot haalde. Gemiauw was hoorbaar, en even met haar ogen draaiend deed ze de hendel van de deur naar beneden. Zodra deze op een kier was zag ze een grijs koppie verschijnen ''Nee poezebeest. Je blijft maar mooi binnen.'' mompelde Alandria, een kist voor het beestje houdend terwijl ze haar voorzichtig naar achteren duwde en de deur verder opende. Omdat ze nog jong waren bleven ze binnen en bovendien liep er van alles op de school rond. Nu was het dan wel rustig- vele leerlingen gingen naar huis in het weekend, als ze die nog hadden- maar alleen om de eerste redenen al hield ze de kat tegen. Zodra ze binnen was draaide ze zich om om de deur achter haar kont dicht te doen, om dan net te zien dat de ander- de zwarte, die ze niet had gezien- snel naar buiten schoot ''Kút!'' ontschoot het scheldwoord haar, om meteen weer naar buiten te gaan, de deur achter zich dicht trekkend met de sleutel nog in haar hand. ''Rotkat!'' vloekte ze, het beestje achterna gaand die de trap al af rende. great! ''Kom hier..'' wacht.. Wat voor gare naam had Alpha hem nog maar gegeven? Maakt ook niet uit. Rotkat voldeed. Ze wilde juist geen magie gebruiken, want hoe geïrriteerd ze nu ook was en hoe graag ze de kat ook zo snel mogelijk weer te pakken wilde krijgen voor Alpha er achter zou komen, kon ze het beestje daarmee bezeren. Haar magie had ze al even niet gebruikt, en er liepen mensen rond. Zodra ze de trap af was en nog net een zwart staartje een hoek om zag verdwijnen hield ze een lichtharige jongen staande die klaarblijkelijk wat aan het ronddwalen was. ''Hey, kiddo. Help mij die kat te vangen en ik geef je een extra zakcentje.'' zei ze haastig en liep al verder. Het beestje was makkelijk uit het oog te verliezen met alle gangen, deuren en kieren.
Ik stopte met lopen. Voornamelijk omdat een nieuw geluid mijn aandacht trok. Ik kon het niet precies plaatsen, al zou ik zweren dat ik het eerder gehoord had. Het klonk als scherpe nagels die over de stenen kraste. Een beest? Uit het niets kwam een klein, zwart gevaarte de hoek om gerend. Kleine pootjes. Klein staartje en felle ogen die haast zouden oplichten in het donker. Onmiskenbaar het gestalte van een zwarte, kleine kat. Een een redelijke snelle ook. Verbaasd om het beest hier te zien had ik geen spier meer bewogen. Ook de kat, die overduidelijk niet had verwacht mij hier aan te treffen was even in zijn vlucht gestopt. Maar het denderende geluid van stevige schoenen bracht de adrenaline terug in het kleine lijf en het schoot tussen mijn benen door. Mijn hoofd draaide zich om het beest de gang in te zien verdwijnen, waar ik vandaan gekomen was. Nieuwsgierig naar zijn achtervolger keek ik op toen de dreunende voetstappen mij ook bereikte. Ze behoorden toe aan een vrouw. Haar korte haar, even zwart als de vacht van de kat die me zojuist gepasseerd was, leek bijna verwilderd rond haar hoofd te dansen na haar klaarblijkelijke vlucht achter het kleine dier aan. Twee groene ogen leken in intensiteit toe te nemen zoals ze gelegen waren in haar egale, ietwat licht getinte, gezicht. Het brak met de donkere tinten waarin ze zich hulde en gaf haar bijna een onrealistisch beeld. Alsof ze niet echt kon zijn. Maar een tot leven gewekte manifestatie van een engelachtig schilderij. Zo een die imponeert en je aan lijkt te staren als je er te lang naar kijkt en de stilte volledig opslokt tot je zelf geen woord meer durft te uiten. Verontrustend en beangstigend op een indrukwekkend, wondeschone maner. Mijn hoofd draaide zich mee. Mijn ogen volgde haar toen haar betovering brak en ze tot me sprak. Nog iets langer blijven mijn voeten aan de grond genageld. Daarna kwam mijn lichaam in beweging. Ik liep haar voorbij, de hoek om waar ik de kat had zien verdwijnen. Een hoek die blijkbaar dood liep. Verscholen in een donkere nis zag ik twee glinsterende oogjes schichtig naar me kijken. Mijn pas vertraagde. Voorzichtig sloop ik dichterbij, maar ik werd akelig goed in de gaten gehouden. Op ruime afstand van het beest zakte ik op mijn knieën, mijn ogen al even strak op het dier gericht als hij op mij. Ik stak mijn hand uit, alsof ik iets lekkers te eten erin verborgen hield. 'Kom maar,' fluisterde ik, bijna onverstaanbaar door mijn accent. 'Het is goed. Kom maar,' ging ik door. Een warmte in mijn stem die de kou van mijn uiterlijk niet waar kon maken. Of hij me vertrouwde wist ik niet, maar langzaam zag ik het kleine dier in beweging komen, buik dicht bij de grond en langzaam schuifelend. Ik dwong mezelf te blijven zitten. Als ik te snel in beweging zou komen zou het schrikken en weer weg rennen. Traag snuffelde het dier aan me. Nog iets dichterbij... Het schrok en wilde wegschieten toen mijn hand uit schoot en het kleine lijfje omvatte. Maar het kreeg de kans niet. Opgeschept en tegen me aan gedrukt kwam ik voorzichtig weer overeind, de zachte vacht geruststellend strelend. Nu kijken waar die vrouw heen was.
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark and a little bit of Earth Klas: - Partner: Clowns to the left of me, jokers to the right. Here I am, stuck in the middle with you.
Onderwerp: Re: Lost ma nov 06 2017, 23:10
Toen de kat zijn sprint even staakte deed Alandria nog een poging het beestje te grijpen. Maar zijn korte pootjes bewogen hem sneller voort dan je zou vermoeden. Ze uitte een geërgerde keelklank toen de kat haar vingers wist te ontglippen, vertraagd door haar vermoeide lichaam die al een hele dag in de weer was geweest. De neiging om magie te gebruiken was aanlokkelijk, maar als de kat zich zou bezeren zou de Shadraanse moeilijk vergeving kunnen krijgen van haar Adviseur. Het was duidelijk dat hij aan de diertjes gehecht was geraakt. Maar ook zij moest zwijgzaam toegeven het gezelschap wel te kunnen waarderen. Maar op momenten zoals deze konden ze ook het bloed onder haar nagels vandaan halen. Piepend om eten zodra ze al even naar de keuken ging of liggend op haar schone was waar vervolgens haren op kwamen. Nu ze jong waren viel het nog mee, maar de kat in Dorchadas had langere haren dan haar zwarte broertje en nu waren ze nog klein. De jongen die ze toe had gesproken leek meer succes te hebben bij het jonge dier. Deze begaven zich naar een doodlopende hoek van het kasteel. Haar zware schoenen hadden ook niet bepaald geholpen het beestje te laten kalmeren in zijn vlucht. Maar dat was niet gek als je het vanuit zijn positie bekeek. Een wezen vele malen groter die een onaangename energie uitstraalde. Sommige dieren waren daar nou eenmaal gevoelig voor. Bij haar Adviseur leek het anders, die zich over het algemeen niet druk leek te maken over de gang van zaken waarbij Alandria zich ook vaak alleen, en dan vooral in de afgelopen maanden, naar Shadra begaf. Dit deels omdat de Demon een hekel had aan vliegen in Shuttles, maar deels omdat zijn kille verschijning mensen afschrikte. Maar katten blijkbaar niet. Sterker nog, ze leken zich erg aan de Demon te binden. Toen ze vanaf een afstandje zag dat de kat kon worden gepakt uitte ze een zachte zucht van opluchting. Dankbaar voor zijn hulp kwam er een kort knikje vanaf haar kant, waarbij haar houding iets leek te ontspannen. Toen ze echter haar hand uit stak om de kat over te willen nemen begon hij in de armen van de jongen te wurmen. Omdat ze niet het risico wilde lopen dat de kat zich weer vrij zou breken trok ze haar hand terug waarbij haar lippen zich tot een dunne lijn vormden. Goed dan.. ''Bedankt.. Als je hem mee zou kunnen nemen naar Dorchadas zou ik dat op prijs stellen.'' sprak ze met een monotone stem. ''Dan zal ik daad bij woord voegen.'' doelde ze op haar eerdere offer in ruil voor zijn hulp. Ondanks wat slechte gewoontes was ze wel iemand die haar woord na kwam. ''Bovendien leek je nogal afgedwaald te zijn van de gangen waar studenten zich normaal begeven.'' vervolgde ze, een dunne wenkbrauw vragend optrekkend. Althans, hij leek haar te jong om een stagiaire te zijn. Ze was nou eenmaal achterdochtig.
Volledig in het thema van Valentijn staan er twee Events op het programma van de site. Beide zullen van start gaan vanaf 14 februari, dus houd de site zeker goed in de gaten.
Cupid Hearts: Verras vrienden of in game characters met een vrolijk hartje deze Valentijn. Met of zonder lief berichtje eraan vast. Anoniem of juist niet. Stuur je hartjes naar het account van Alpha.
Valentine's Dance:Vanaf 14 februari zal de grote zaal van de school omgetoverd worden tot een danszaal vol met eten, drinken en live muziek. Iedereen is welkom om aan dit algemene topic deel te nemen.
WINTER
Tijdens de winter is het terrein van de school in diepe rust. De meeste dieren zijn onvindbaar verscholen en de ijzige wind houd ook de leerlingen binnen. De perfecte tijd om met een kop warme choco naar de vallende sneeuw te kijken.
PROFILE
Onderwerp: Lost 
zo sep 17 2017, 18:54
