Ze had zichzelf een dagje vrij gegeven en was naar de dierentuin op noord-Puffoon gegaan. Daar was ze nog niet geweest maar ze had wel superleuke verhalen gehoord ook over hoe de verblijven van de dieren waren.
Ze keek naar het arme dier dat zichzelf had vastgeklampt aan een boomstronk. Het dier kon niet hoger klimmen dan een meter, hij zat alleen terwijl het overduidelijk groepsdieren moesten zijn. Het bordje voor het verblijf zei het namelijk ook! Ze keek om zich heen, er liepen hier wel behoorlijk wat mensen die hier werkte, niet veel bezoekers. Misschien kwam dat door het wat sombere weer en de doordeweekse dag. Toch haalde ze bijna onzichtbaar haar schouders op en liep naar de entree van het verblijf. Ze maakte de deur open door haar lichtmagie de vorm van een sleutel te geven die zich aanpaste naar het slot. Ze draaide de sleutel om en liep het verblijf binnen wat meteen een verzorger zijn aandacht riep. ’Uhm mevrouw, dat is niet de bedoeling wilt u daar weggaan. Anders moet ik de beveiliging roepen!’ werd haar gevraagd met duidelijk de vriendelijkste stem die die man had. ’Nou nee, dat arme dier zit in een walgelijk verblijf en ik red hem. Roep ze maar.’ Zei ze schouderophalend terwijl ze haar armen naar het dier uitstak die deze kans graag aanpakte om gewoon de warmte van een ander levend wezen te voelen.
Ze liep het verblijf weer uit deze keer met de Maki op haar arm, het dier klampte zich stevig vast aan haar en leek niet van plan snel los te laten. Het was ook niet behoorlijk verantwoord om met een maki op je arm over straat te gaan. Wat ook de waarschijnlijke reden is dat de beveiliging intussen al was gekomen. Eva glimlachte, ze gebruikte eigenlijk nooit haar titel om ergens mee weg te komen maar eens moest de eerste keer zijn natuurlijk. ’Mevrouw, zet de maki terug, dit is ronduit raar gedrag. De politie is al gebeld.’ Eva tilte haar hoofd en zette een zachtte glimlach op. ’Wat wil je doen, planetaire oorlog starten?’ Vroeg ze bloed serieus terwijl ze nu pas nadacht dat ze misschien niet op de juiste planeet was voor deze opmerking. ’Mijn naam is Evelynn, ik ben de legendarische magiër van Nova, wat wil je doen om mij tegen te houden. Ik neem deze Maki mee. Jullie veranderen hier niets aan, pas je je verblijven maar aan. Miss Wiggledrop is moedersziel alleen in een slecht verblijf.’ Zei ze terwijl ze gewoon de dierentuin uitliep en de shuttle instapte.
Ze voelde het dier dat zijn handjes op haar huid had vast geklampt en de zachte staart die om haar keel lag als een soort van sjaal. Het arme dier moest wel getraumatiseerd zijn, zich waarschijnlijk ook alleen voelen. Zelf had ze niet de tijd om het dier te geven wat het nodig had, wie wel? Jareth? Ach ja die had ze toch nog niet gehad. Ze stapte de shuttle uit om de school in te lopen met een aantal verbaasde blikken naar het dier op haar arm. Ze liep regelrecht naar de toren en klopte aan bij Erdore.

@Jareth