De laatste voor haar pauze. Met een lichte zucht viel de jonge vrouw terug in haar comfortabele stoel. Tot nu toe was er nog niets gebeurd. Niets ernstigs in ieder geval. Het was even wennen, een volledige werkdag waar ze er meteen vol tegenaan ging. Deze dag zou slopend zijn maar aan de andere kant was het meteen een goede ervaring. Het was fijn om weer helemaal vol aan de bak te gaan. Hoewel ze haar werk op Razen een verademing vond na haar tijd in het leger, miste ze toch de spanning. Natuurlijk had ze ook makkelijk in een ziekenhuis op Razen kunnen solliciteren, maar het voelde daar anders. Als het niet de hitte was die haar daar liet zweten, dan was het wel de superhoge werkdruk. En daar was Rae nog niet helemaal klaar voor. Dit was een goede opstap voor mogelijk ander werk. Een fijn, nieuw begin. Ze zou hier geen bekende gezichten tegenkomen die haar wellicht zouden doen terug denken aan haar tijd op Nova, en niemand kende haar hier. Niet dat ze een voortvluchtige crimineel was, maar toch. Dit voelde.. vrij.

In de tussentijd dat ze de dossiers had bijgewerkt had ze nog gauw een appel opgegeten om haar maag wat te stillen. Ze was vergeten dat hard werken een maag snel leegmaakte. De volgende keer moest ze dus wat meer eten dan alleen een broodje ei. Haar waterfles had ze ondertussen ook nog een keer bijgevuld want ze dronk veel. Heel veel.
Rae maakte even haar haren los om ze opnieuw in een staart te doen, wat uiteindelijk een kleine knot werd. Ze strekte zich uit, bekeek haar klembord met de lijst namen en trok haar wenkbrauw op. Nog een Legendarische magiër? Haar geluk kon niet op vandaag. Positief bedoeld dan. Opnieuw zette de jonge vrouw haar glimlach op en liep naar voren. 'Jareth Merewode? Welkom, loopt u maar mee.' Zei ze vriendelijk terwijl ze richting haar kamertje wees om het gesprek te vervolgen.

@Jareth

De groene lokken waren een duidelijke aandachtstrekker, voordat zijn ogen het deden. Ze maakten haar een beetje ongemakkelijk, de kleur van het groen was fel, misschien zelfs pijnlijk om naar te kijken, dus haar eerste reactie was om meteen de wachtkamer rond te kijken. Genoeg mensen om langs te gaan, maar minder voordat ze was begonnen. Een onzichtbare en geluidloze lucht ontsnapte haar longen terwijl haar laarsjes lichtelijk galmden door de gewelven toen ze terug liep naar het kantoor. Hoewel ze van te voren had kunnen zien aankomen dat dit een lange dag ging worden, had ze niet verwacht dat ze nu al naar de klok zou kijken. Haar maag maakte ook toonbaar dat hij liever even gevoederd wilde worden dan bezig zijn met medische dossiërs. Ze was vergeten hoe snel werk een maag eigenlijk leeg maakte.
De heer van het woud sloot de deur al achter zich voordat zij het had kunnen doen, alsof hij maar al te graag snel ter zake wilde komen. Daar had Rae geen problemen mee. Ze schudde vriendelijk maar ferm zijn hand. 'Raelyn Althea, maar zeg gerust Rae. Het is een eer.' Stelde ze zich vervolgens ook maar officieel voor. Natuurlijk had haar naam op het lijstje gestaan van de aanmeldingen en had ze net zijn naam opgenoemd, het voelde toch steeds als een formaliteit. En het voelde ook als een eer.
Het was niet elke dag dat een legendarische magician in haar kantoor zou staan. Daar ging ze vanuit tenminste. De magiërs waren immers onsterfelijk. 'Gaat u zitten.' Verwees ze hem vervolgens naar de stoel die voor haar bureau stond. 'Uw medisch dossier is op dit moment erg.. leeg.' Stak ze maar meteen van wal. 'U heeft in het verleden nergens last van gehad?' Ze zou haar weg wel naar het heden werken, maar eerst moest ze duidelijk hebben en zeker weten dat alles klopte.

@Jareth