[Survival les 1] Learning the basics

Met een boterham in zijn rechterhand liep Alexander door zijn vertrekken heen. Waar had hij nu zijn schoenen…? Ah! Gevonden. Met een paar passen liep Alex naar de bruin leren bank toe, waar hij zijn grijze, stevige, sneakers zag staan. Met het laatste stukje brood in zijn mond gestopt pakte hij zijn schoenen met één hand. Al kauwend trok hij zijn schoenen aan. De ochtend was een rustige geweest, hij had uitgeslapen en wat buikspieroefeningen gedaan, en de eerste lessen om te geven begonnen pas over een half uurtje. Al uitrekkend stond hij weer op van de bank waarna hij de mouwen van zijn T-shirt oprolde tot aan zijn ellebogen. Zijn jas pakte hij om die dan om zijn arm te hangen. Nu hij binnen was had hij die niet nodig, strakjes pas, als hij met de leerlingen een kijkje ging nemen in de kassen om wat basis over de planten uit te leggen. Vanuit de hoek van de kamer pakte hij zijn rugtas, slingerde deze over zijn rechterschouder en liep de kamer uit. De sleutels van de deur deed hij in de achterzak van zijn broek om daarna verder te lopen richting het lokaal wat hij toegewezen had gekregen.

De gangen waren levendig, vele leerlingen zaten op een paar bankjes in de gangen. Weer anderen zaten in één van de andere lokalen. Vanaf zijn rechterkant rende een paar leerlingen in een rap tempo aan hem voorbij, terwijl hij ze hoorde pruttelen over hoe ze te laat waren voor de lessen lucht magie. Binnensmonds grinnikend wandelde de man gestaag verder. Hij was niet iemand die te laat komende leerlingen apprecieerde maar soms wist hij maar al te goed hoe het was om een tiener te zijn. Zoveel leukere dingen te doen dan lessen volgen. Licht geamuseerd en half hoofdschuddend kwam hij aan bij het lokaal, om dan de sleutels uit zijn andere broekzak te vissen en de deur te openen. Hij was net in het lokaal, of de deur viel met een zachte klik dicht. Hem weer open zetten, deed hij niet. De leerlingen wisten wat en waar ze les hadden en konden door een klein raampje zien dat hij in het lokaal was. En dan nog konden ze kloppen en of gewoon de klink proberen. De rinkelende sleutels in zijn hand gooide hij voorzichtig op zijn bureau en de sleutelbos belandde naast wat pennen, waarvan er één op de grond rolde. De rode, nu op de grond liggende, pen pakte hij op en legde weer terug op zijn originele plek waarna hij de rugzak van zijn schouder liet glijden. Vanuit de tas haalde hij wat touwen, een paar boeken, wat documenten en een herbarium. Dat laatste was iets wat de leerlingen later zelf ook zouden gaan maken, zodra het onderwerp planten breder aan bod kwam. Naast de handige trucjes zou hij een klein deel gaan besteden aan conditie. Teveel wilde hij niet, hij was immers niet de gymleraar, maar een paar oefeningen konden geen kwaad. Zo sloten de twee vakken ook beter aan, hopelijk. Hm… Wie weet, kon hij eens een praatje gaan maken met de gymleraar. Maar dat was voor een latere zaak. Zijn jas, die nog over zijn arm bungelde, gooide hij over de rug van zijn bureaustoel waarna hij daarin plaatsnam. De stoel had al de goede hoogte, dit doordat hij dit de vorige dag toen hij de meeste spullen in het lokaal legde, hij ook meteen de stoel had uitgetest. Na een kleine blik door het nog vrijwel lege lokaal (iets wat niet heel erg was aangezien hij er vanuit ging de meeste lessen buiten te geven of in de gymzaal als buiten geen optie was) pakte hij vanaf zijn stapeltje met documenten het lijstje met aangemelde leerlingen, en hij liet zijn ogen gaan over de namen en de pasfoto’s. Zo hier en daar had hij al wat opgevangen over een jongen genaamd Drake, en Syrax had hij de dag eerder gesproken. Hij liet zijn blik naar de deur gaan toen hij vandaar vandaan een geluid hoorde.

Aangemelde leerlingen:
@Syrax @Celia @Hayden @Ziva @Olivia Williams @Nardo @Drake
Postvolgorde staat vrij

Met rustige passen en een wakend oog liep een jonge vuur magiër door de gangen naar de slaap zaal van de vuur magiërs. Want Syrax had geen zin om Harold en Bart tegen te komen. Een enkeltje naar het schoolhoofd had niks uit gehaald helaas, maar Syrax ontliep ze nu al meerdere dagen en alles leek rustig. De vuur verdieping was druk en bruisend zoals altijd. Het was iets waar Syrax nooit aan leek te kunnen wennen, maar de jongeman wurmde zich tussen de andere studenten door tot zijn kamer en opende deze waarna Syrax er snel in slipte en de deur weer sloot. Het geluid van de gang kwam dan wel binnen, maar Sy luisterde er niet naar en begon alle spullen voor de lessen van vandaag te verzamelen. Het zou vast wel mee vallen, maar de eerste les zat Syrax eigenlijk tegen aan te hikken. Toen hij zichzelf op gaf had hij eigenlijk gehoopt dat Drake weg zou blijven... Hij en Drake waren als Oli en vuur. Dat ging niet samen en hoewel Syrax probeerde die jongen te negeren haalde deze het bloed gewoon uit zijn aderen! Als het nou zijn nagels waren dan kon hij nog wel eens de andere kant op kijken, maar dat ging gewoon niet bij Drake. Ach Syrax schudden zijn hoofd en maakte de tas dicht voor hij richting de badkamer liep om zich even op te frissen. Goed nu kreeg je niet gemakkelijk de drakenlucht uit je kleding of haren, maar Sy vond het lekker ruiken en sliep dan ook graag in de stallen ook al mocht dat eigenlijk niet. Maar zolang niemand dat wist deerde het ook niet. Dregoe verborg hem goed onder zijn vleugel, waardoor het lekker warm bleef in de winter en herfst of de lente en wanneer het warmer werd bleef er een koelere temperatuur aanwezig. De razaan kleden zich aan met schone kleding en pakte zijn tas. Syrax zou voor de verandering eens niet te laat komen. Zijn huiswerk was op peil en het studeren ging ook al beter, dus was hij ook uit geslapender dan in het begin dat hij hier op Star Shine aan kwam. Na de deur uit gelopen te zijn van zijn kamer en deze net dicht gedaan te hebben werd Syrax geplet tussen de deur en het lichaam van een andere vuur magiër. 'Oh sorry kleintje.' verontschuldigde de jongen man zich voor hij weer in een ruw stoei spel tussen hem en een andere vuur magican begon te stoeien. Syrax haalde even diep lucht in en schudden even zijn hoofd voor hij zich weer een weg baande de vuur afdeling af, Echter werd hem een voetje gelicht waardoor Sy al struikelend per ongeluk op de meiden afdeling kwam en een Meisje ondersteboven duwde in zijn struikelende poging om in balans te blijven. Wie hem een voetje gelicht had zou Syrax nooit achter komen, maar samen viel de jonge vuur magican boven op het vuur magie meisje. Heel even was Syrax blij dat hij zichzelf niet bezeert had, maar een oorverdovend gegil onder hem liet Sy zo schrikken dat hij als de bliksem achteruit kroop weg van de gillende bron. 'Engerd!' gilde ze woest en hoewel Syrax het zo nooit gedoeld had om haar in zijn struikelende val mee te nemen kwamen haar vriendinnen hun gevallen vriendin snel te hulp. Twee van de vier meiden hielpen het gevallen en gillende meisje overeind en de andere twee kwamen met zwaaiende handtasjes op hem af gestormd. Oh ho!!! Snel krabbelde Syrax overeind en maakte dat hij weg kwam met een groepje woeste meiden achter zich aan verontschuldigingen roepend. Maar de meiden staakte hun achtervolging bij de tweede trap. Syrax rende door in de hoop hen af te schudden en rende door tot hij het lokaal van Master Ryder zou bereiken. De andere studenten hadden hard gelachen toen ze Sy weg rennend voor een horde boze meiden hadden gezien. Hij was toch al het pispaaltje, dan kon dit er ook nog wel bij!!! De deur was dicht, maar er was duidelijk iemand binnen. Syrax maakte geen tijd om te kloppen, maar keek even over zijn schouder voor hij de deur opende. Nog half buiten adem kwam Sy het lokaal binnen. Fijn begin van de dag weer echt typisch een dag voor hem! 'Syrax Moonus present meneer.' heeg hij zwaar voor Sy op een van de stoelen in de tweede rij van de tafels ging zitten. hij planten zijn tas onder zijn tafel en consenteerde zich daarna op het kalmeren van zijn ademhaling.

(Voel je vrij hier iets aan toe te voegen.) XD

De grote zaal was behoorlijk druk geweest dus Celia had uiteindelijk maar besloten om haar ontbijt lopend op te eten terwijl ze terug naar de slaapzaal liep. De rest van de etage had nog geslapen toen zij weg was gegaan om buiten te gaan trainen. Ze had ook wel naar de gymzaal kunnen gaan, maar buiten trainen voelde toch anders. Meer vertrouwd. Of het regende maakte haar verder niets uit. Meestal als ze terug kwam nam ze toch eerst een douche. Zo ook nu en met haar lichtelijk vochtige haren was ze naar de grote zaal gegaan om wat ontbijt mee te grissen wat uit niet veel meer dan een appel, een stuk brood en een mok thee had bestaan. Ze zou de mok later wel terug brengen. Zelfs als het niet druk was geweest had ze waarschijnlijk alsnog besloten om in afzondering te ontbijten. Erg veel tijd had ze niet meer voordat de les zou beginnen dus ze moest wel terug naar de etage lopen als ze haar tas nog wilde halen. Iets wat ze eigenlijk een beetje overdreven vond. Waar had je een schooltas voor nodig bij de lessen survival. Alsof je die ook bij je zou hebben wanneer je dit survival lessen echt ging gebruiken. Zij in elk geval niet. Ze had veel liever haar zwaard meegenomen, maar dat zou de schoolleiding nooit toestaan. Dus met een misprijzende blik in haar ogen liet ze het wapen waar het was, rustend tegen de muur van de kamer die ze de hare mocht noemen.

Ze liep net de gang weer in, de tas over een schouder hangend, toen ze een vaag bekend gezicht voorbij zag schieten. Ze wist niet meer exact waar ze hem van moest kennen en erg belangrijk was het ook niet. Hij leek moeite te hebben zich tussen de mensen door te wringen. Iets waar zij met haar lange lijf totaal geen last van had. Mensen leken haar in te calculeren in hun loopbaan en automatisch voor haar opzij te gaan. Met rustige pas vervolgde ze haar weg naar het lokaal waar er vandaag les werd gegeven. Nog zoiets. Survival in een lokaal? Hmm. Daar was die knul weer. Kennelijk was hij gevallen en bovenop een meisje gevallen. Ze gilde met een schelheid die de ramen van de school zouden kunnen breken en zelfs Celia's gezicht vertrok even. Ze hield haar pas in om de kleine groep meiden langs te laten rennen die achter de jongen aanzaten. De jongen die ze, nu hij voorbij rende, ineens herkende. Hij was dat rare kleine joch geweest dat naar de vuurles was gekomen met zijn draak toen Master Geralt nog les had gegeven. Wat was zijn naam ook alweer?

Het maakte ook niet uit. Hij verdween in elk geval in hetzelfde lokaal als waar zij moest zijn vandaag. 'Excuseer me,' zei ze kalm en eigenlijk vrij emotioloos terwijl ze een van de meiden met zachte dwang opzij duwde om zelf ook het lokaal binnen te stappen. Ze zag dat de jongen al was gaan zitten. Haar ogen gingen naar de man bij het bureau in de buurt. 'Celia Cartagos,' meldde ze zichzelf waarna ze een tafel uitkoos om zelf te gaan zitten, iets meer naar achteren. De tas liet ze naar zich op de grond ploffen.

Olivia was al vroeg wakker, om zeker te zijn dat ze genoeg tijd had voor ze naar de les van deze morgen zou gaan. Met een boterham met ham, en nog extra sneetjes ham voor Siegmund loopt ze door de nu nog onbruikbare weides van Starshine. Even denkt ze eraan om naar de stallen te gaan, maar dan vreest ze dat ze de tijd uit het oog zou verliezen. Ze was niet van plan om te laat te komen bij een les van de nieuwste docent. Siegmund liep weer huppelend in de sneeuw, genietend van de laag die alles van de vorige dag had weg gesneeuwd en nu een vlakke laag vormt. Zelf stapt ze soms trager om het gekraak onder haar voeten te voelen, sinds ze hier is, is dat het enige dat ze aangenaam vindt aan dit ijskoud weer. Als haar voeten daardoor te diep in de sneeuw zakken heft ze wel weer haar voeten op, sinds ze nog altijd dezelfde versleten zwarte wandelschoenen draagt.
Als ze zich omdraait om terug naar het schoolgebouw te lopen, merkt ze nog een ander aangenaam element aan de sneeuw. De manier hoe de school onderdeel is van een sprookjesachtig tafereel, met de besneeuwde torens, hier en daar vensterbanken bedekt en de wakende zon. Het gaat wel een mooie dag worden als ze naar de lucht kijkt.
Met een tevreden glimlach loopt ze terug door de grote deuren, om dan de vele trappen naar de slaapvertrekken van de vuurmagiërs op te lopen. In haar kamer neemt ze haar zwart rugzakje en hangt ze haar dikke zwarte jas aan de rugleuning van de stoel. Nu heeft ze gewoon een lange zwarte broek, met een zwarte rolkraagpull. Volledig in het zwart, met de felle rode haren en de bleke handen en gezicht, waar twee helder blauwe ogen alles bestuderen, stapt ze terug door de deur. Haar Duitse herder had zich al op het bed geïnstalleerd. Paar dagen geleden had ze een extra dun deken gekocht dat ze op het bed legt zodat hij de lakens niet kan vuil en/of nat maken.
De laatste paar dagen maakte ze gebruik om Siegmund gewoon te worden aan heel de dag opgesloten te worden in de kamer. Als je twee jaar je tijd buiten moet doorbrengen, wist ze dat het niet makkelijk kan zijn om zich meteen aan te passen. Daarom heeft ze het elke keer afgebouwd tot hij een paar uur zonder problemen in haar kamer kan blijven.

Ze sluit de deur achter haar en loopt met een zekere pas door de gangen die zich vullen met wakende leerlingen. De meerderheid lijkt nog te slapen, waardoor ze minder snel stappen en Olivia minder moeilijkheden heeft om de grotere mensen te ontwijken. In gedachte gezonken denkt ze na over waar ze nu naartoe gaat. Ze had een drang om zichzelf meteen in te schrijven voor zijn mentorklas, deels ook omdat hij een vuurmagiër is en haar misschien met haar probleem kan helpen. Anderzijds is hij geen docent van vuurmagie en denkt ze even te wachten voor ze nog iemand in vertrouwen neemt, nadat Master Geralt zo ineens is vertrokken. Eerst moet ze zelf tot rust komen met zichzelf voor ze weer die stap kan nemen. Ze is wel heel benieuwd voor de les, daar had ze zich wel zonder twijfel voor ingeschreven. Wie weet zal dit haar van gedacht doen veranderen en zal ze zich daarna inschrijven in zijn mentorklas. Ze laat de mogelijkheid open. Zonder het te verwachten loopt een heel groep meisjes bijna haar aan. Die zijn ook met het verkeerde been uit bed gestapt, als ze hoort hoe ze klagen over onbeschofte (en nog andere woorden die niet mooi zijn om uit te spreken) jongens. Ze kijkt even om naar de groep die haar bijna als holgeslagen gnoes vertrappelen, maar heft dan ongeïnteresseerd haar schouders.

Ze stapt dan weer verder naar de open deur van het lokaal en werpt een blik in de ruimte. Meteen ziet ze de grote man, waarvan ze meteen concludeert dat het Master Ryder moet zijn. "Een goedendag Master Ryder, mijn naam is Olivia Williams," de heldere ogen kijken hem vol interesse aan en kijken daarna naar de andere studenten die hier al zijn. De jongen herkent ze al van de literatuur les en ze geeft hem een warme glimlach als herkenning. Het meisje die meer naar achter zat gaf ze ook een knik met haar hoofd en ze kiest een tafel uit. In de middelste rij, net niet in het midden.

Met een zwarte rugtas liet hij de slordige Vans over de stenen gaan. Een drukke gang van het eeuwenoude kasteel. Het was misschien druk, maar deze jongen had niet echt last van 'onder de voet gelopen worden' Zijn gehele houding sprak genoeg. Een gevaarlijk en mysterieuze sfeer plus de gluiperige ogen weerde menig student. De eerste jaars weken hem, anderen konden hem met walging nakijken. Hij hield zijn tas over zijn schouder heen met een hand er op. Het was het typische beeld van een ongeïnteresseerde leerling. In zijn andere hand hield hij een peuk vast die hij buiten al had opgestoken. De jongen had een paar dingen in Oak's Field gehaald en was nu net op zijn terugweg hiervan. Het tripje ging wel ten koste van wat theorielessen, maar dat was zijn laatste zorg. Hij had wat nieuwe zomerkleren nodig gehad. Daarbij was het hem opgevallen dat er een nieuwe winkel zat die zijn interesse had gelokt.

Het kasteel liet in deze periode haar schoonheid zien doordat het gras weer fris groen kleurde. Bloesem vormde zich rond de takken van de hoge bomen. Hij Was al wat eerder gegaan, want er was vandaag wel een les die zijn nieuwsgierigheid prikkelde. Het leuke toeval was ook nog eens dat hij deze samen met Hayden zou hebben, dus dit zou nog leuk kunnen worden. In een flits had hij ook de naam van Syrax zien staan. Een vlaag van walging was over hem heen gewalmd. Dat die nietsnut het überhaupt nog probeerde was Drake een raadsel. Hij kon beter zijn koffers pakken en naar huis gaan.
Drake nam een trekje van de sigaret en keek naar het zwarte horloge aan dezelfde arm. Ohh, hij had nog wel even. Hij kreeg vieze gezichten toegeworpen door het roken, maar zijn reactie was enkel een arrogante blik. Uiteindelijk was hij op zijn eigen etage zodat hij de spullen naar zijn kamer kon brengen en daarna zijn weg naar de les kon vervolgen. Het viel hem op dat er opeens ook mot ontstond, wat jongens waren aan het joelen. Er was een stoeipartij uitgebroken. Zo zag hij wat bekenden gek doen en Drake grinnikte. Hey... alsof je t over de duivel hebt. In de menigte zag hij het bruine koppie van de nietsnut. Op Drake zijn gezicht glipte een enge grijns. Syrax was er slachtoffer van net toen hij de deur uit liep, de jongen verontschuldigde zich. Hm.. Drake keek de jongen na vanachter, hij had Drake niet opgemerkt na de stoeipartij. Drake opende zijn hand en bewoog zijn handen alsof hij gereedschap vast had. Net voor Syrax ontstond een zwarte materie ter grote van broodtrommel. Het hing ten hoogte van zijn enkel. Wat hierna gebeurde.. had Drake zelf ook niet een van tevoren kunnen bedenken. Hierdoor moest hij naar zijn mond grijpen om niet in lachen uit te barsten. Het meisje gilde en Drake kneep zijn ogen bij elkaar terwijl hij binnensmonds lachte. Wauw, die meiden waren echt boos! ze kwamen achter het ventje aan die zich nu snel uit de voeten probeerde te maken. Drake keek naar de tijd, yup het was ook de tijd om die kant op te gaan. Hm, dan maar na de les zijn spullen naar zijn kamer brengen. Het zat toch in zijn rugzak. Drake haalde zijn schouders op en liep nu in dezelfde richting als de jonge Syrax. In zijn weg zag hij voor hem ook Celia lopen. Dat was ook zo, hij had haar naam ook zien staan. Leuk dat ze er bij was. Hij zag ook het rode haar van Olivia tussen de meiden dansen. Drake zijn stappen waren hoorbaar door de gang, maar de meisjes waren nog teveel bezig met de jongen die ze hadden achtervolgd. Ze stonden nu namelijk stil bij de trap. Celia en Olivia hadden zich er al doorheen gewurmd. De meisjes groep was ook groter geworden. Dit was omdat iedereen natuurlijk wilde weten wat er aan de hand was. Drake had lol om het feit dat hij weer eens de aanstichter was geweest. Hij hoorde de meiden kibbelen en kwebbelen. 'Ahum..' sprak de jongen met zijn arrogante houding en iets luidere stem. Een van de meiden keek om en zag de jongen, het leek alsof ze een geest zag. 'Oh hai Drake.' Bij de naam Drake keken meerdere meiden om. Het geluid werd zachter en je zag hoe er nu baan gemaakt werd voor de jongen. 'Bedankt, dames.' sprak de jongen met een smalende grijns. Drake stapte langs ze heen. Er waren verschillende blikken te zien van de meiden die er stonden. Drake negeerde ze en je zag hoe een van hen bijna wat wilde zeggen, maar dit besloot ze uiteindelijk te laten. Dit omdat ze wist.. als het een negatieve uitspraak zou zijn.. ze hier spijt van zou krijgen. Achter Drake sloot het zich weer. Nu ook Syrax uit beeld was dropen ze een voor een af.

Hij zag dat de deur al open was. De peuk in zijn hand drukte hij uit tegen de muur naast de deurpost, waarna hij het in de vuilnisbak gooide. Eenmaal binnen keek hij de klas rond. Hij zag de nieuwe docent zitten. Drake kruiste zijn blik. Beetje getint, sportief figuur, bruin haar en ook bruine ogen. Zijn gezicht was een beetje rechthoekig en de neus vormde zich mee in het gezicht. De man leek een zacht karakter te hebben en een typische feel good man te zijn. Dit werkte bij de meeste leerlingen, zo kon je ze winnen. Aardig zijn en meewerken, zo kon je bevriend worden en uiteindelijk gebruiken als je slaafjes. Toch zou het niet een man zijn als hij geen harde kant had, want zoals ieder wilde je geen ruzie met hem want een strenge hand was ook nodig als docent. Zo was hij ook de survival docent en Drake herinnerde zijn naam als Master Ryder. Nu de 'scan' van de persoon klaar was, binnen een paar seconden terwijl Drake hem aankeek snof de jongen even. ''Drake Burned.'' Sprak de jongen kortaf. Drake Liet zijn blik door de rest van de klas gaan. Celia en olivia gunde hij een vriendelijke blik als welkomme groet. Hij deed echter alsof Syrax zich niet in de ruimte bevond. Hij liep naar de andere kant van het lokaal, zette zijn tas op de grond. Die plaatste hij naast het kozijn wat oud was, zoals de rest van het kasteel. Drake ging op de vensterbank zitten en hield zich wel stil. De jongen haalde een hand door zijn zwarte haar en keek daarna naar de deur. Nieuwsgierig naar wie er nog meer binnen zou komen.

De riek boorde zich met gemak in het vuile stro, onder de hoop paardenvijgen door en werden met een goed gemikte worp in de kruiwagen gegooid. Het was misschien niet het schoonste werk, maar Nardo genoot ervan. Het maakte zijn hoofd leeg en het gaf voldoening als hij Cicero naderhand weer terug kon zetten in een schonen stal. Toen de kruiwagen vol was reed hij het ding naar de mesthoop om te legen. Vervolgens vulde hij de box met een lekkere laag schoon stro en uiteindelijk nog wat hooi in de ruif. De zilver grijze hengst stond aan de poetspaal met zijn oortjes naar voren toen de knul langs kwam lopen met zijn armen vol en Nardo grinnikte. "Dit is voor vanmiddag vriend," babbelde hij tegen het paard. Hij greep nog een wortel uit het krat en gaf deze aan Cicero voor hij het halstertouw lostrok en het dier voor ging naar het weiland waar hij lekker de hele dag in het zonnetje kon grazen.

Sinds enkele weken zagen bijna al zijn ochtenden er zo uit. Hij had een deal gemaakt met Krissandra om het paard te delen en hem beide om de dag te verzorgen. Alleen in het weekend niet gezien hij dan sowieso al de paarden van haar vader moest verzorgen. Het was een prima deal vond hijzelf, gezien hij en de dochter van zijn baas zo fijn op één lijn zaten. Zijn mondhoeken krulde even om in een grijns toen hij het paard los klikte en toe keek hoe het dier al bokkend en springend het veld op rende. "Enjoy it buddy," mompelde hij zacht tegen het dier, toen hij het hek van het weiland weer sloot. Nadat hij de stal had aangeveegd en alles weer had opgeruimd greep hij nog een wortel voor zichzelf en plofte neer op een stro baaldje. Zijn gedachten focuste zich voor een moment op twee prachtig groen glinsterende ogen en warm bruine lokken. Zich afvragend hoe het met haar ging knabbelde hij op zijn wortel. Maar zijn gedachte werd afgekapt toen er iemand de stallen in kwam. Hij herkende haar direct als de VvF lerares en glimlachte begroetend naar haar. "Heb je geen les?" Vroeg de zwart harige vrouw terwijl de jongen gemakkelijk achterover leunde in het stro. "Het eerste uur pas," grijnsde hij nonchalant terwijl hij zijn handen onspannend achter zijn hoofd plaatste. "Over 40 minuten pas." De vrouw keek hem even niet begrijpend aan. "Je weet dat het eerste uur over 10 minuten begint he?" Nardo keek de vrouw even grijnzend aan tot haar woorden pas door drongen. "Shit!" hij sprong overeind en rende direct de stallen uit, een grinnikende Roxanne alleen latend.

Met tien minuten zou hij het nog wel redden om op tijd de les in te komen, maar hij droeg zijn stal kleding nog. Tijd om zich om te kleden had hij dan weer echt niet. Gelukkig was het een les waar dat waarschijnlijk niet zo veel uit zou maken als hij zijn kisten met stalen neuzen en kleding die vies mochten worden droeg. En dan nog zou het Nardo niet veel uitmaken als zijn schoenen naar paarden poep stonken. Toen hij bij de gang kwam van het lokaal waar hij wezen moest nam hij pas gas terug. Hij zag net hoe een jongen het lokaal in verdween en liep hem vlug achterna. Maar in plaats van gewoon te gaan zit kwam de jongen tot stil stand en ging even uitgebreid het lokaal onderzoeken, waardoor Nardo tegen hem aan botste. "Yo gast, loop eens door," Grijnsde hij niet onvriendelijk bedoeld naar de jongen. "Oh hey Drake, jij ook hier?" hij sloeg de jongen vriendelijk op zijn schouder ter begroeting. Vervolgens stak hij zijn hand op naar de leraar achter zijn bureau. "Bernardo Vidal present," Hij liep naar de tafels waar al een aantal mensen zaten. Niemand die hij herkende though. Dus hij kwam tot stil stand voor de tafels en boog even frivool naar zijn mede leerlingen. "Good day to you all." en vervolgens plaatst nam ergens tussen iedereen in. "Oh shit.. heb m'n spullen niet bij me," Nardo keek met z'n karamel bruine ogen om naar de blondine... of bijna witharige dame schuin naast hem. Leunend met zijn stoel achterover hing hij op het tafeltje achter hem. "Ik mag vast wel bij jouw meekijken," zei hij grijnzend, al ging hij er niet van uit dat ze veel boekwerk gingen gebruiken. Dit was survival, dat betekende toch actie!

Le bow:

Zich goed uitrekkende vanuit haar bed liet ze zich met moeite er uit komen. Toch ergens dankbaar dat ze langer dan haar gebruikelijke twee tot drie uur, deze vijf en halve uur was een welkome verrassing. Ze rekte zicht nogmaals uit voor ze haar kleding in de wasmand gooide en liep naar haar douch om zich snel schoon te wassen. Gekleed in haar handdoek kamde ze voor de spiegel de lange rode lokken door en bond die tijdelijk op in een knot. Ze pakte snel haar eyeliner en mascara om daarmee haar ogen te versieren en zo netjes voor de dag te kunnen komen, gevolgd door dieprode lippenstift. Mocht dan we survival les zijn maar dat betekende niet dat ze smerig moest zijn en er niet netjes uit kon zien. Buiten dat had ze nog andere lessen die ze moest bijwonen dus om er nu uit te zien als een holbewoner was geen optie. Ze plukte een kort blauw plooirokje uit de kast en liet die op haar heupen hangen. Met een wit hemd en daar overheen een witte blouse waarvan ze de mouwen opstroopte door haar hand op haar dunne armen omhoog te trekken en dus de stof mee te nemen.
Ze stapte de gang op na haar bruine laarzen over haar voeten te hebben getrokken om enken een bekende voet uit gestoken te worden en zo een klein jochie onderuit te halen. Met een hoorbare grinnik schoot ze in de lach om de jongen die door de andere dames overdadig werd toegetakeld met handtasjes. Ze volgde hem langzaam en zag meer dan een persoon door de deur gaan van het lokaal.
Met een brede glimlach liep ze het lokaal in en liep regelrecht door naar Drake die ze meteen had herkend. Ze keek hem aan met een brede grijns op haar lippen en een zacht schuddend hoofd. 'Zeg mijn draakje, is het werkelijk nodig die imp te pesten?' Vroeg ze met de denigrerende klanken in haar stem zacht horend. De woorden Imp doelend op de jongen die Drake net nog had laten struikelen op de fire gang. Met een misachtende blik keek Hayden om naar het kleine jochie dat zichzelf ergens voorin had neergezet. 'Wil je de volgende keer niet zo aan mijn beste vriendin zitten frunniken jij viespeuk.' Zei de roodharige terwijl ze kort omkeek naar Drake en grijnsde. 'Dat vieze gedrag houden we niet zo van. Volgende keer dat je zo iets flikt heb je een probleem jochie.' Zei ze streng alsof ze werkelijk waar een vriendin aan het beschermen was voor een of andere viespeuk. Hayden draaide zich om om de jongen van bij het stille meer te spotten. De eerste gedachte enkel crap zijnde. Ze zuchtte bijna onzichtbaar en plofte op de stoel naast hem en zakte er bijna naast maar redde zich net op tijd. 'Ey dude..' Zei ze maar in een poging het niet awkward te maken maar het juist wel te doen. Ze zuchtte opnieuw en draaide haar hoofd naar achteren. Oh shit het bleke meisje kende ze voor haar gevoel ergens van. ze dacht diep na tot ze het eindelijk weer wist. Dat was het meisje van wie ze de hand een hele hele lange tijd geleden had gehecht. ze wist echt niet meer hoe ze heette. Niet dat ze nog zou verwachtten dat het meisje haar nog zou kennen. In de tussen tijd was ze al twee keer terug geweest op Razen.

De klok die aan de muur hing tikte rustig door. Alles lag en had hij al klaar, dus meer voorbereidingen hoefde hij niet meer te doen. Enkel de leerlingen ontbraken nog. Alexander keek op toen hij de deur hoorde. Een buitenadem zijnde Syrax kwam het lokaal binnen, waarna de jongen plaatsnam op een stoel. ‘Goedemorgen Mister Moonus. Ik zie dat jij je warming up van de dag al hebt gehad?’ grijnsde hij de knul vriendelijk toe. Zijn bruine ogen gingen weer naar de deur toen de volgende binnen kwam, een witharige dame die zich voorstelde als Celia Cartagos. Met een knikje heette hij haar welkom. ‘Welkom, Miss Cartagos.’ Leerling nummer drie, die binnen kwam, stelde zich voor als Olivia Williams. ‘Miss Williams. Goedemorgen.’ Sprak hij haar toe terwijl het meisje plaatsnam aan een tafeltje. Kort keek hij even op de leerlingen lijst, nog vier leerlingen te gaan. Een zwartharige jongen was de volgende die binnenkwam, hij stelde zich voor als Drake Burned. Met zijn bruine ogen bekeek Ryder hem, waarna hij zijn ogen op de jongen liet rusten. ‘Mister Burned. Neemt u ook plaats aan één van de tafeltjes.’ zei hij hem op gebiedende wijze terwijl hij met een hand naar een tafel wees. Het was duidelijk dat hij geen tegenspraak zou dulden. Wederom kwam er daarna een jongeman binnen, die op een haast theatrale manier de rest begroette. Hij keek toe naar de interactie tussen de nieuwkomer en diens medestudenten, waarna er een hand naar hem werd opgestoken en een naam werd gezegd. ‘Aangenaam Mister Vidal.’ Nog twee leerlingen te gaan. Het duurde niet lang of een roodharige dame stapte het lokaal binnen, waarna ze direct op Drake Burned afstapte. Haar toon liet Ryder streng opkijken. Het beviel hem niet. Hij luisterde nog even door, voordat hij ze begon toe te spreken. ‘Dat is een serieuze beschuldiging.’ zei de survival leraar terwijl hij zijn armen over elkaar deed, waarna zijn ogen van Hayden naar Draken en vervolgens naar Syrax gingen. Hij zuchtte zacht. Wat een begin van een dag en les. ‘Ik wil graag dat jullie drie na de les bij mij komen.’ Meldde hij ze. Dan zou hij wel met ze spreken, en indien nodig zou hij richting Eres stappen. Maar nu wilde hij zich eerst op de les richten. ‘Neemt u ook maar plaats aan één van de tafeltjes, Miss…?’ Dit was of Ziva of Hayden. Hij verachtte dat de dame het voor hem zou verduidelijken. En één van de twee miste nog. Dus dan waren het twee vliegen in één klap.

Nu met nog één leerlinge missende, keek hij op de klok. De bel zou zo gaan. Goed, het was gelukkig niet zijn opleiding. Hij zou niet achter leerlingen aanlopen of hun handje vasthouden. Als je niet kwam, was dat je eigen probleem. Vanaf zijn bureau pakte hij een krijtje en schreef zijn naam op. Alexander David Ryder. Daaronder schreef hij Master Ryder, welke hij tweemaal onderstreepte. Op het moment dat hij zich omdraaide, klonk de bel. Hij wachtte tot het geluid was weggestorven, voordat hij zijn mond opende om te spreken. ‘Aangenaam klas. Mijn naam staat op het bord, voor jullie ben ik Master Ryder. Entendido?’ Hij liet zijn ogen over alle leerlingen gaan. ‘Survival is een breed vak. We zullen dan ook vele verschillende onderwerpen gaan behandelen. Zo zullen onder andere knopen, vallen en planten langskomen. Jullie zullen ook een herbarium gaan maken met eetbare en niet eetbare planten, bessen en paddenstoelen. Hiermee zullen we al snel een beginnetje maken, omdat het een grote opdracht is. Een deel ervan zullen jullie dan ook buiten de les moeten doen.’ Begon hij de uitleg van het vak en de introductie van de les. Voordat zijn leerlingen zouden denken dat ze met dit vak niks gingen doen qua beweging, en ze hun ongenoegen zouden kunnen uitten, ging hij verder. ‘We zullen, net als tijdens gym, een stukje lichamelijke beweging en kracht gaan oefenen. Ook zullen we ons gaan richten op een stukje zelfverdediging.’ Legde hij uit. ‘Goed. We gaan zo meteen naar buiten, naar de kassen, om alvast een indruk op te doen van de verschillende soorten flora. Daarna zullen jullie vanzelf merken wat we erna gaan doen.’ Hij glimlachte, al leek het meer op een geamuseerde grijns. Hij wilde de leerlingen hun aandacht erbij houden. Een afgeleide of verveelde leerling was vaak een vervelende leerling. ‘Maar eerst wil ik jullie vragen om mij te vertellen wat jullie al weten van survival en wat jullie graag zouden leren of waar jullie het meest naar uitkijken.’ Na deze woorden gesproken te hebben keek hij zijn leerlingen aan. Eens zien wat ze te zeggen hadden. Daarna zouden ze naar buiten gaan, de kassen bekijken om erna nog een stukje praktijk te gaan doen.

Tag: @Syrax @Celia @Olivia @Drake @Nardo @Hayden
Note: @Ziva is te laat in de les, maar mag nog wel gewoon reageren.
*Entendido = Understood

Nog licht hijgend was hij aan zijn tafeltje gaan zitten en luisterde naar wat Master Ryder zei als begroeting. Ah ja zo kon je het ook noemen. Een warming up. De beste man moest eens weten hoe hij voor zijn leven had gerend om uit de klauwen van een stel boze meiden te blijven, maar echt reageren kon de bruin harige jongen niet, want er stroomde al snel meerdere leerlingen binnen. Dus deed hij er het zwijgen toe. Om tot rust te komen. Celia, Olivia en Drake herkende hij wel en knikte twee van hen vriendelijk toe, maar negeerde Drake totaal. Ze zouden nooit vrienden worden en dat zou misschien maar goed zijn ook? Een andere jongen man die zich Bernardo Vidal noemde kende Syrax niet, net als de laatste leerling die nog binnen kwam en hem beschuldigende woorden toe wierp. Viezerik? Syrax draaide zich half om om te protesteren, maar Master Ryder was hem voor. Al was zijn mededeling niet zo leuk om na de les nog even te blijven. Syrax draaide zich weer terug en probeerde zich op de komende les te reageren. Al voelde hij de spanning wel hangen. Syrax hield zich niet met zulke dingen bezig. Hij had het veelste druk met school werk of met Dregoe te verzorgen, dus waren meiden niet echt in zijn register om die lastig te gaan vallen zoals sommige mannelijke types daar tijd voor maakte. Master Ryder stelde zich voor en legde uit dat Survival een breed vak was. Dat was het vast en zeker, maar een herbarium was iets dat nieuw voor hem was. Al had zijn moeder wel een boek thuis op Razen waar veel over planten in stond. Toen de Master vertelde dat het over eetbare en giftige planten ging snapte hij waar de naam vandaan kwam. Het ging dus om een boek waar verschillende goede en slechte planten in stonden die je kon gebruiken om te overleven! Maar om die uit te breiden na de lessen was weer een hoop werk erbij buiten het gewone huiswerk om. Een onhoorbare zucht verliet zijn lippen, maar Sy wachten geduldig af op wat er nog meer komen ging... Syrax stak zijn hand op voor hij begon te spreken. Hij was niet zo'n pummel om meteen te gaan spreken, Dit was wel zo netjes. 'Op razen heb ik van mijn ouders geleerd hoe je een goede beschutting maakt waar men kan verblijven in de natuur.' begon Syrax. Nou eigenlijk was het zijn opa geweest die het hem geleerd had, maar zijn ouders had hem een dak leren maken waar de regen bij buiten bleef. 'Voor het survivelen wil ik alles leren wat er te leren valt.' voegde Syrax er aan toe. Hoewel hij op Dregoe kon rekenen, was het wel eens zo dat de kans er altijd bestond dat ze apart van elkaar konden geraken en dan moest Sy ook voor zichzelf kunnen zorgen tot er hulp kwam of dat zijn draak hem weer had terug gevonden.

Ze had even opgekeken toen er na haar een andere leerlinge binnen was gekomen en had de roodharige even kort toegeknikt. Ze kende haar niet en het is dat ze zichzelf aan Master Ryder voorstelde als Olivia. Vlak na haar kwam echter een zeer bekend gezicht het lokaal binnenlopen. Drake. Ze had hem al geruime tijd niet meer gezien. Soms in de gangen, maar wie weet waar hij af en toe heen verdween. Ook hij werd kalm terug geknikt. Celia's blik was daarna langzaam naar het raam gegaan en ze was naar buiten blijven staren als de nieuwe binnenkomer niet haar aandacht had getrokken. Ze had wel vaker excentrieke types op de school rond zien lopen, maar hij gaf toch wel nieuwe betekenis aan het woord met de manier waarop hij zich voorstelde en boog. Ze staarde alweer voor zich uit, totdat ze de stem van.. wat was het.. Bernardo, schuin voor haar, haar hoofd wederom opzij liet draaien zodat haar groene blik de zijne trof. Ze trok haar boek uit de tas. Waarom ze dat ding bij zich had wist ze ook niet precies, maar goed, als hij er gebruik van wilde maken. 'Leef je uit,'
Haar blik werd pas losgetrokken van hem toen er voorin de klas opnieuw tumult was en Syrax wederom het slachtoffer. Ze voelde er niet veel voor om op te staan en hem te hulp te komen. Hij moest zichzelf maar leren verdedigen. Maar het meisje wat hem had aangesproken dacht ze te herkennen. Ergens, vagelijk. De naam was ze kwijt. Het was iets met een “H”. Maar ze herinnerde zich dat ze haar ooit op de ziekenzaal was tegen gekomen. Op haar handpalm zat nog altijd het inmiddels vervaagde litteken van die bewuste dag. Het zag er echter naar uit dat Master Ryder het allemaal niet zo kon waarderen en na een paar strenge woorden richting de vaag bekende roodharige, Drake en Syrax de les blijkbaar wilde beginnen. Nog altijd zwijgend schoten haar ogen van de woorden die hij op het bord kalkte naar de man vooraan. Haar gedachten begonnen eigenlijk al weg te drijven naarmate hij verder sprak. In elk geval zouden ze niet de hele les in het lokaal blijven. Maar haar hoofd schoot op bij het horen van zijn vraag. Wacht, wat moesten ze doen? In elk geval leek Syrax enthousiast te zijn. 'Ik kan mezelf in leven houden,' was vervolgens het enige wat ze zei. Het was niet eens zozeer als “grap” bedoeld. Ze had er echt geen beter antwoord op gehad. Wat verwachtte hij nou precies?

Nadat Master Ryder haar vriendelijk groet en ze kennis heeft gemaakt met de eerste medestudenten, zet ze zich neer aan een tafeltje en neemt ze haar schriftje uit haar zwart rugzakje.
Survival les 1: inleiding schrijft ze sierlijk op een voorlopig leeg blad. Ze begint in het midden van het klein schriftje, sinds ze al andere lessen heeft gevolgd en alles nauwkeurig probeert op te schrijven. Niet lang nadat ze de woorden heeft opgeschreven, komt er nog een bekend gezicht binnen. Drake, ze geeft hem een stralende glimlach, blij dat ze toch nog iemand kent, maar voelt meteen hoe de sfeer wordt verstoord en Syrax en Drake elkaar negeren. Ze kan er niet verder over nadenken, sinds de volgende leerling waarmee ze nog geen kennis heeft gemaakt zich op een theatrale manier voorstelt. Met haar potlood nog in haar hand, verbergt ze haar lach achter haar hand. De pretlichtjes in haar ogen kan ze toch niet verbergen. We moeten al niet zoeken wie hier voor de speelse sfeer zal zorgen. De volgende studente doet de lach wel weer verdwijnen. Kunnen mensen hem gewoon niet met rust laten?! Ze kan duidelijk de spot in haar stem herkennen, wat dus maakt dat het waarschijnlijk gewoon iemand is die graag overdrijft, ook al moet ze zich niet met andermans zaken bemoeien. Dat ze Drake erbij betrekt staat haar ook niet echt aan. Waarom zijn kleine, soms onhandige, mensen altijd het mikpunt van spot? Gelukkige is ze niet de enige die niet is opgezet met het gedrag, want Master Ryder wilt dit al meteen na de les opklaren.
De bel galmt door het lokaal en ze spits haar oren naar de docent. Ook al heeft ze interesse voor het volledig vak, toch wordt haar grootste interesse gewekt door het zelfverdedigingsgedeelte. Voor kleine meisjes is het niet makkelijk in deze wereld, dus wilt ze daar wel het liefst aan werken. Ze wacht even dat de twee studenten hun zegje hebben gedaan en richt dan haar blik weer naar de docent. "Ik heb wel al een paar keer gekampeerd en sta open voor het volledig pakket maar mijn grootste interesse gaat naar de zelfverdediging," zegt ze eerlijk. Waarom daarover liegen? Master Ryder zal misschien ook wel begrijpen waarom zelfverdediging veel aandacht zal krijgen.

Ze trok haar wenkbrauw op en keek naar de man die waarschijnlijk wachtte op de stilte van zijn leerlingen. Ze rolde met haar ogen en keek hem zwaar geïrriteerd aan. ’Ik heb na deze les veel belangrijkere dingen te doen dan wachten op een preek omdat ik gewoon zeg dat hij een vriendin van mij betastte. Waarom moet ik blijven omdat hij een vies jochie is dat zijn handen niet thuis kan houden. Weet niet maar dat is zo seksistisch. Meteen de kant van de jongen kiezen, ik mis alleen nog de opmerking jongens zullen jongens blijven.’ Zei ze bloed serieus mompelend terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. Zonder een antwoord te verwachtten zette ze zichzelf op de stoel. ’Ziva is de naam.’ Zei ze zonder een teken van een leugen in haar doen en laten te laten merken.
Zuchtend zakte ze iets onderuit ’Wat ik al weet van survival is dat ik nog niet dood ben dus ik heb het zo ver overleefd, en waar ik naar uitkijk is het einde van de les.’ Ze zuchtte bijna onhoorbaar en zakte verder onderuit terwijl haar blik was gericht op het raam. Ja voor haar was de toon al weer gezet, ze was amper binnen en in haar opinie al weer de pik op haar. Totaal niet beseffende dat ze het werkelijk zelf deed en veroorzaakte.

@Master Ryder

Nardo's grijns verbrede bij de reactie van Celia en hij draaide zich meteen verder naar haar om."Mijn dank is groot, Juffrouw..?" Met zijn bruine kijkers staarde hij haar hoopvol en nieuwsgierig, als een trouw labrador aan. Ze had een beetje een ijzig randje om zich heen, deze blonde dame, maar zoals de persoon die toen naast hem kwam zitten al eens had bewezen... daar kon hij vast wel doorheen breken. Hij glimlachte nog even naar de blondine voor hij zich naar zijn nieuwe buurvrouw keerde. De.. situatie.. die zojuist veroorzaakt werd door onder andere Madam ijstenen hier, was Nardo niet ontgaan. En hij had toch echt beter van Hayden verwacht. Iets wat duidelijk van zijn gezicht te lezen was toen ze hem ongemakkelijk begroette. Hij vond het wel opvallend dat ze naast hem kwam zitten. En hij merkte dat, ondanks haar pesterijen, hij haar toch toe glimlachte. "Nooit geweten dat een les als deze iets voor een meisje als jij was. Het wordt toch echt eens tijd dat ik je beter leer kennen Madam ijstenen," grinnikte hij naar haar. Zijn aandacht werd echter getrokken door de leraar. Hij was ook niet bepaald te spreken van haar opmerking en dat kon Nardo hem niet echt kwalijk nemen. Hij sloeg enkel zijn armen over elkaar terwijl Hayden, Drake en die andere jongen een standje kregen. Hayden was het er dan weer totaal niet mee eens en had haar woordje al klaar. Hij kon het niet laten om zijn mondhoeken om te krullen. Ze was niet op haar mondje gevallen zeg! Nardo boog onopgemerkt een stukje richting Hayden, toen Master Ryder met de les begon. "Dat noem ik nog eens een mooi begin van de les.. Ziva.." fluisterde hij richting Hayden, zijn blik strak op het bord vooraan het lokaal gericht. Een grijns op zijn gezicht die duidelijk zijn amusement liet zien. Je kon nog plezier beleven met die meid.

Master Ryder had zich in de tussentijd voor gesteld en het een en ander verteld over de komende lessen. Klonk allemaal precies wat in zijn straatje lag. Nardo had genoeg ervaring opgedaan met zijn broers in de Grenaanse bossen tijdens familie weekenden of in scouting op Razen. Al kon je nooit genoeg leren. Iedereen melde wat ze te zeggen hadden op de vraag. Bij Celia keek Nardo een beetje om, om het meisje een veelbetekenende grijns toe te werpen. Hayden had waarschijnlijk heerlijke bijdehantjes als ontbijt genomen, te horen aan dat antwoord. Hij kon het niet laten om zacht te grinniken. Er viel een korte stilte toen niemand verder antwoordde. Even opgeschrikt door deze stilte en de realisatie dat het zijn beurt was kwam hij wat overeind. Sinds Nardo ook geen idee had wat hij op zo'n vraag wilde antwoorden draaide zich onverwachts om, greep het boek van Celia en liet deze op een willekeurige pagina openvallen om de titel te lezen. "Insecten beten en hoe ze te verzorgen!" riep hij vrolijk met een grote haast trotse grijns, alsof hij daar werkelijk nieuwsgierig naar was en meer van wilde leren. Een seconde later, toen hij zich realiseerde wat hij zojuist had gezegd keek hij verbaast neer op het boek "Nee wacht, daar is niks stoers aan.." Merkte hij droog op en begon verwoed door het boek te bladeren, met weinig succes. Daarom wierp hij het boek maar zonder om te kijken weer over zijn schouder op het tafeltje van Celia en riep er enthousiast bij "Wat Hayden zei!" Hij liet een geluid horen, alsof zijn tong struikelde in zijn keel toen hij realiseerde wat hij had gezegd "Ik bedoel Ziva..." mompelde hij er grinnikend achteraan. Hij blikte even opzij met een verontschuldigende grijns die hem niet echt schuldig liet lijken. "Whoeps?"

PROFILE MAGICIAN

» [Bijles] Learning the basics
» Les 1: The basics of survival
» [ Bijles ] The basics as our succes! [ Shintaro ]
» [bijles Dark Magic] The basics (Nikita)
» Reading is a way of learning something about others (Aloyisius)

[Survival les 1] Learning the basics

[Survival les 1] Learning the basics

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen