“Kleed je je wel warm aan? Het heeft gesneeuwd vannacht.” Roxanne schoot met een half slaperig hoofd en haar lange zwarte lokken als een grote warboel rond haar gezicht omhoog. “What?!” De warme dekens gleden van haar naakte borst af waardoor de kou van de vloertegels kil langs haar warme huid streek. Haar blauwe ogen schoten naar het raam waar Richard net de gordijnen had geopend en nu in zijn pyjama naar buiten keek. Zijn blik draaide haar kant op en een teleurstellende frons liet haar merken dat hij niet zo tevreden was over haar kledingkeuze. Of beter gezegd haar no kleding keuze.. “Heb je nou alweer naakt geslapen. Roxanne, zo wordt je nog eens ziek! En wat als er nou plots brand uit breekt hmm? Ga je dan uitgebreid aankleden voor je naar buiten rent?” De jonge vrouw zuchtte nadrukkelijk waarna ze met een plof terug in de kussens viel. Altijd maar dat gemopper elke ochtend. Toen ze 20 was vond meneer het geen enkel probleem..
Ze voelde hoe hij haar pyjama naar haar toe smeet en de kamer uit beende. “Goodmorning Richard..” Mompelde ze met een krakende stem van de slaap.

Roxanne baalde enorm van de nieuwe lading sneeuw. De laatste dagen was het beetje sneeuw dat begin deze maand gevallen was eindelijk gesmolten. Ze had vandaag een les gepland die ze eigenlijk alleen buiten wilde doen. Voor de simpele reden dat ze de ruimte ervoor nodig had. Maar in dat koude gure weer was het ook niet te doen. Dus ze had een besluit moeten maken. Ze had een memo naar Master Rivaille gestuurd en gevraagd of ze vandaag een paar uur van zijn gymzaal gebruik mocht maken. Het kon gewoon niet anders…
Gelukkig mocht het net aan. Alle leerlingen hadden een zelfde memo gekregen dat hun les verplaatst was naar de gymzaal. En wie weet zou iemand voor een keer het zwembad ook gebruiken.

Nu stond Roxanne bij de deur van de gymzaal te wachten tot alle leerlingen, en niet te vergeten haar stagiaire Calli, zich bij haar hadden verzameld. Ze was benieuwd hoe Calli het zou vinden aangezien dit een eerste keer voor haar in de les zou zijn. Ze had haar niet eens gevraagd wat de dierenvorm van het meisje was! Dat zou ze dadelijk meteen gaan doen bedacht ze zich met een glimlach.

Zachtjes mee-neuriënd op het deuntje van de muziek die uit de oude radio kwam, bond het meisje haar groene haren in een losse knot. Haar heupen wiegden mee op de melodie terwijl ze zichzelf in de spiegel bekeek. Ze was wat vroeg op gestaan aangezien de spanning in haar lijf haar ervan weerhield om nog even haar ogen dicht te doen en zich om te draaien. Het was haar eerste dag dat ze mee zou draaien met Roxanne en ze had er onwijs veel zin in, maar er was natuurlijk altijd de angst dat dingen misschien verkeerd zouden lopen. Of wat als ze de tijd verkeerd had ingeschat en te laat kwam? Haar bruine ogen vlogen even naar het papiertje wat ze op haar spiegel had geplakt. Er stond een datum en een tijd op, iets wat ze ondertussen al in haar hoofd had geprent door er zo vaak naar te kijken. Maar toch, misschien had ze het toch verkeerd begrepen. Eronder hing nog een ander briefje met de mededeling dat de plek waar de les zou plaatsvinden, gewijzigd was en nu in de gymzaal zou zijn. Op zich vond Calli dat niet heel bijzonder, het had weer goed gesneeuwd en binnen blijven was op dit moment gezonder dan buiten in de kou te staan bibberen. In haar dierenvorm had ze er waarschijnlijk niet veel last van, maar ze kon begrijpen dat voor beginnende leerlingen die pas nog hadden ontdekt dat het mogelijk was naar een dier te veranderen, het niet zo prettig zouden vinden. Met een laatste blik op haar uiterlijk pakte ze haar tas van de grond en liep de kamer uit. Beter te vroeg dan te laat.

Met een glimlach en het muziekje nog steeds in haar hoofd wandelde Calli de juiste gang in. Voor de zekerheid had ze een paar dagen geleden de gangen al een beetje doorgelopen om er bekend mee te worden en de gymzaal was vrij makkelijk te vinden. Al van ver weg stak ze haar hand op als begroeting op Roxanne, die stond te wachten. 'Goedemorgen Roxanne!' Glimlachte ze, de tas losjes op haar schouder hangend. Haar ogen gleden naar de nu nog lege gang, het kon elk moment zijn dat de eerste leerlingen zouden arriveren en met enthousiasme keek de stagiaire er naar uit. Zoals ze altijd deed.

Caraphernelia was die ochtend opgestaan met een uiterst goed humeur. Ze had zich de hele vorige avond al verheugd op de les van de volgende dag: verzorging van fabeldieren. De jongedame hield van dieren. Eden, haar rat, verzorgde ze ook alsof het haar eigen baby was. Dat was hij ook, op een manier. Hij was het enige wat ze echt had. Het meisje was die ochtend dus vrolijk en goedgezind opgestaan en had een douche genomen. De mensen die op de kamer naast haar verbleven zullen haar luidkeels gezang waarschijnlijk ook gehoord hebben. Ze borstelde haar haar, reinigde haar gezicht en deed haar make-up op: donkere ogen en donkerbruine lippenstift. Met een brede glimlach trippelde ze de trappel af, op haar combatboots die doffe geluiden maakten op iedere trap die ze afliep.

Ze moesten bij de gymzaal zijn. Het meisje had haar winterjas aangedaan, haar handen in haar vingerloze handschoenen gestoken en een sjaal om haar smalle hals heen gedraaid. Samen met de muts op haar hoofd zou ze die dikke dingen uit doen zodra ze aankwam.
Caraphernelia duwde met haar schouder de deur van de gymzaal open terwijl ze in haar tas aan het rommelen was om eventueel iets interessants te vinden om te eten. Ze vond een verkruimeld koekje dat ze nog gauw in haar mond stak voor ze haar muts, handschoenen en sjaal van haar outfit verwijderde en ze in haar tas stak. Toen ze aankwam bij het kleine groepje wat er was, zag ze miss Roxane, een meisje dat er net te oud uit zag om een leeftijdsgenoot te zijn dus gokte ze op een stagair of een zittenblijver, en een ander meisje dat Cara nog nooit gezien had. De dame met het zwartpaarse haar gaf haar vriendelijkste glimlach en keek miss Roxanne aan. "Goedemorgen, miss, Caraphernelia meldt zich."