5:15 en ze was klaar wakker. Voor haar was het simpel, slapen zodra de rovers sliepen en wakker zijn wanneer hun wakker waren. Simpel liep ze naar haar badkamer en ging daar al snel onder de warme douch. Ze kon toch ook wel genieten van de warmte. Rustig ging ze naar haar kleding, een zwarte stretch pak met daarover een orange sweater, Beenwarmers en schoenen aan. Vandaag, zou ze voor ieders veiligheid haar wapens maar even in haar kamer laten, opgeborgen natuurlijk. Wat nou als er wat zou gebeuren? Dan moest ze maar voor een keer op haar magie gaan focussen.
Nu ze hier leraar was, moest ze wel eens les gaan geven. Ze keek op haar agenda en zag dat ze voor vandaag een introductie les had gepland.  “Groep A huh…?” Zei ze grijnzend en klapte het boekje simpelweg weer dicht. Ze begon al naar de gymzalen te lopen, ze wist dat niet iedereen het makkelijk vond om buiten te starten, vooral als je alleen maar uitleg kreeg van de stof en andere dingen. Terwijl ze liep vormde ze naar haar dierenvorm, ze vond het zo veel prettiger in deze vorm. Het ging ook zo veel sneller nu ze kon rennen. Binnen no time stond ze voor de gym deuren, haar ogen glinsterde op en de deuren waren open, rustig liep ze naar binnen en legde bij de jongens en de meiden brieven neer.
‘ Schoenen uit in de gymzaal, sierraden en gewone kleding kan je aan houden. Tassen en dergelijke netjes op een rek en je kent het ritueel wel.’

Nu ze in de gymzaal stond keek ze op de klok. 5:50. De leerlingen konden al snel komen aangezien ze om 6:00 uur moesten melden. In haar dierenvorm ging ze rustig op een soft ball zitten en bleef rustig. Achter haar in het hok stonden boeken en een boel papier werk.

Delphi was nog voor dat haar wekker was gegaan opgestaan, geen probleem voor haar. Als leerling die liever goede cijfers haalde en het niet slecht wilde doen hoorde er ook bij dat je op tijd bij de les moest zijn. Alleen met deze tijd had ze wel een beetje moeite. Normaal waren er nooit zulke vroege lessen, maar blijkbaar vond de nieuwe lerares het nodig. Het zou ook meteen laten blijken welke leerlingen het er voor over hadden om naar zo'n les in de vroege ochtend te gaan. Delphi gaapte en rekte zich uit. Ze zat op de rand van haar bed en was de enige die op dit moment wakker was. Het was tenslotte pas vijf uur, dus ze had nog genoeg tijd om zich even te douchen, aan te kleden en de nodige spullen te pakken. Met enige moeite slofte ze met de benodigde spullen naar de badkamer om zich op te frissen en alle andere dingen om er een beetje sportief uit te zien.
Na een kwartiertje kwam ze de badkamer weer uit, gekleed in een zwarte spijker-stretch broek met een licht hemdje met een donker vest. Laagjes was een must voor haar. Haar haren liet ze zoals ze waren maar zette een lok, die continu in haar gezicht kwam, vast met een clipje. Ze trok haar zwarte, glimmende docs aan en voor de rest alleen witte knopjes in haar oren. Als ze zich moest omkleden bij survival moest het wel simpel en snel gaan.
haar boeken had ze de avond ervoor al ingepakt en praktisch gezien was ze klaar om te gaan. Alleen, het was tien over half zes. Een beetje vroeg om aan te komen niet? Misschien dat ze met een volle maag en een sapje er beter tegenaan kon. Het was een omweg naar de gymzalen, maar met een lege maag vond ze het moeilijk om zich te concentreren. Dus pakte Delphi haar tas en gymtas en bewoog zich naar de grote zaal, die compleet leeg was. Er was niet veel dus ze dronk alleen wat sinaasappelsap, om gewoon iets binnen te krijgen.
Rond tien voor zes vertrok ze weer, deze keer richting de gymzalen. In de kleedkamers trof ze nog een tas en schoenen aan en een brief op de banken. Ze las hem snel, maar toch aandachtig, door en trok vervolgens haar schoenen uit en liet haar tassen achter, om de gymzaal binnen te gaan.
Ze trof er alleen een meisje aan dat een beetje vaag iets tegen een kat zei, die op een softbal lag. Ze grijnsde. Had dat kind niet door tegen wie ze aan het praten was?
'Delphi Agaue is present Miss.' Zei ze met een heldere stem, en ze nam plaats op een van de banken die tegen de muur aanstonden om zich even te oriënteren en te kunnen zien wat ze vandaag misschien gingen doen. Ze had geen enkel idee.

DEAR WHOEVER DECIDED TO START THIS EARLY
I hope you hit your head really hard and die.

Words 688
Mood Tired
Notes I honestly don't know where all those words came from

Het leek een goed idee. Survival les, adventure, al fun and things. Had me dus met plezier opgegeven: wat kon er mis zijn met een lekker uurtje geen saaie les op een stoel - ik hoopte toch dat het zo ging zijn. Helaas was uitschrijven niet meer mogelijk toen ik hoorde dat de les om zes uur ging beginnen. ZES UUR! Wie kwam op die dingen? Om zes uur was ik gewoonlijk nog niet eens m'n bed uit! Dat werd sowieso geen uitgaan dus, aangezien ik vaak maar om drie uur stiekem de academy binnenglipte en om half vijf zou moeten opstaan. Met de tijd waarin ik niet kon slapen door de muziek die nog nagalmde in mijn ogen eraf gerekend, een half uur slaap. Dat was zelf voor mij iets te weinig slaap, waar koffie niet tegen zou helpen. Met een half uur slaap zou ik zitten slapen in de les, en dat hoefde ik niet uit te testen om dat te weten.
Niet dat ik zo al niet sliep in de les, maar zo'n situatie zag ik gewoon niet zitten.
Ik was dus braafjes gaan slapen om middernacht, mezelf uitscheldend omdat ik niet zo flink was. Wanneer had ik de schakelaar van awesome naar saai gezet? Kon ik me niets van herinneren. Ik zou 'm maar beter eens terugzetten..
Mijn hoofd kantelde zich naar de klok. Kwart voor vijf. Ik zou er maar beter eens uitkomen als ik op tijd wou zijn - maar dat hoefde niet per se. Who cares als ik te laat was? Goed, dan miste ik de inleiding, whoa. Dat saaie kwartier waarin de leerkracht zich voorstelt en zijn eigen levensverhaal wil vertellen terwijl iedereen slaapt. Yeah, dat kon ik missen.
Het was vijf uur als ik uit m'n bed rolde. Moeizaam, met mijn voeten over de grond slepend, alsof ik niet eens moeite deed om ze op te heffen, ging ik richting de badkamer. Bijna in slaap vallen in de wasbak, tandpasta naast mijn tandenborstel duwen of in plaats van over m'n haar over m'n oren kammen. Ik had eeecht slaap nodig. Of koffie. Yeah, koffie.
Welke les had ik nu ook al weer? Oh ja, survival. De reden waarom ik om zes uur op moest. Hmm, comfortabele kleren dus. Ik sprong in een strakke zwart-witte legging, horizontaal gestreept, een los zwart shirt met een grijs leren vest erover en stevige zwarte laarzen. Naah, was te zwart-wit. Ik wisselde snel het zwarte shirt voor een rood exemplaar waar met dikke strepen een schedel op was getekend. Je kon het misschien zien als een soort vergezochte belediging. Dear teacher Survival, I hope that your head looks like this in a couple of weeks for making me get up this early. Sincerely, Roakes.
Ik haalde eerst even snel een beker koffie voor ik naar de gymzaal liep. De hete vloeistof brandde op mijn tong, en ik genoot ervan. Net voor de deur van de gymzaal dronk ik het laatste restje op en trapte ik de lege beker ergens in een hoekje. Taak voor de schoonmaakster, hoera.
Met een al iets wakkerder gezicht gooide ik de deur open. Mijn ogen gleden door de ruimte, op zoek naar de leerkracht die ik dood kon wensen voor het vroege opstaan. Maar nee, enkel een blauwharig meisje, een zwartharig meisje en nog een andere dude, en een kat op een softbal. Oké dan, leerkracht was er niet. Kon ik nu weer verder slapen?
'Uhh.. Roakes Dust,' mompelde ik nors. Geen idee tegen wie ik het zei, en het kon me ook niet schelen, maar goed. Misschien zat dat mens hier ergens verstopt, klaar om ons te laten schrikken. Wie van jullie heeft geen hartaanval gekregen? Goed zo, een 10 voor survival! Jullie hebben het immers overleeft!
Ik grijnsde even om mijn eigen grap, maar de grijns viel snel weg toen ik merkte dat ik met mijn hoofd tegen de muur stond, klaar om in slaap te vallen. Oh. Ik schudde m'n hoofd even en ging zitten op een bankje. Wanneer zou deze verdomde les eindelijk eens beginnen? Ik was niet voor niks om half vijf wakker geworden.

De staart van de kat zat rond de bal heen, er was geen enkele beweging te zien. Ze hield haar balans goed en gefocust. Ze had gelijk want al snel kwam er een leerling binnen. Ze leek toch even van slag om geen mens te zien maar een kat. In haar hoofd zaten de namen van de 5 leerlingen al verwerkt. Nu maar hopen dat deze zich zou gaan voorstellen en ja hoor, daar hoorde ze al een naam. Wren Máraz, als ze het nog goed wist een lucht magiër. Haar haren… zagen er echter toch wat statisch uit naar haar idee. Maar zoals ze er stond, moest ze toch al snel dingen doorhebben, vooral dat zij geen gewone kat was. Maar ach, wat deed een kat dan ook wel op een gewone bal..?
Het was goed om te zien dat mensen gewoon voor zes zelfs binnen kwamen. Ze gaf een knikje dat ze de naam gehoord had en begrepen. Al snel kwam er nog iemand binnen en die klonk een stuk helderder, wakkerder en bovendien wist ze waar ze het over had, of was dat niet zo heel juist? Deplhi Agaue een water magiër. De klok zei 5:54. Ze waren op tijd, zelfs te vroeg. Ze knikte weer dat ze de naam doorhad gekregen.
Rustig ging de staart van Yoruichi heen en weer. de bal kreeg daardoor kleine bewegingen, kleine waardoor je er echt naar moest gaan kijken om ze te zien. Weer kwam er iemand binnen, eerst naar de klok kijkend. 5:56… De naam, deze persoon kende ze nog niet, had ze nog niet in een van de dossiers gezien van school. Sepulcrus Falx… Deze moest ze toch maar even goed gaan herinneren. De deur ging al snel weer open. Zelfs zonder naam herkende ze deze nog wel. Roakes, een herrieschoppertje had ze vernomen. Roakes Dust… Tja, deze moest wel even wat meer aangepakt worden dus, ook leek deze niet wakker te worden of te zijn. De hoofd van deze leerling zat tegen de stenen aan geplant. Even zuchtte de kat kort en knikte toch maar weer, nu naar allebei.  Het was 6:00 uur geworden ondertussen en de 5e student was nergens te bekennen. Yoruichi sprong op de bal waardoor deze omhoogkwam. Met een enkele beweging wist ze de bal precies naast Roakes op de muur te laten landen en deze stuiterde terug recht in de hand van Yoruichi. Je moest echt op haar gelet hebben want precies dat de bal wegschoot was ze van gedaante veranderd. “Slapen doe je in je eigen tijd Roakes Dust. “ Ze zelf ook met een heldere stem. “Jullie vragen je vast af waarom dit tijdstip hmm?” Ze sprak met een glimlach en was zelf opgewekt als wat. “Zullen we beginnen met jullie hebben al een voorsprong op anderen?” Ze grijnsde nu terwijl de bal op haar vinger spinde. Ze deed het zonder enig iets. “1 van de 5 is niet op komen dagen. “ ze pauseerde kort in haar praten. “Wie denkt dat dit enkel praktijk is… daar is de gat van de deur.”  Ze was misschien kortaf op het moment, maar het was enkel om ze bij de les te houden. “Ik ga beginnen met wat simpels voor jullie.. “ Haar toon had wat zoets, wat sluws. Echt bewegen zouden ze niet, maar ze moesten toch wel slim zijn. “Dodge.” Weer gooide ze de bal met een snelheid naar de muur, ditmaal naar Deplhi, maar ze gooide altijd omhoog omdat leerlingen niet te voorspellen waren. “Dodge!” Zei ze weer en gooide ze de bal naar Wren toen ze het nog geen seconde vast had. Weer gooide ze waardoor ze haar nooit zou kunnen raken. “catch.” Zei ze rustig en gooide de bal met een boog naar Sepulcrus, benieuwd naar zijn reactie. “hold it.” Het waren kleine commanderende dingen, maar ze moesten het wel volgen. Intussen was ze alweer verder gelopen naar de materialen hok en pakte daar een paar lijsten. Deelde de lijsten nu uit en ruilde de bal voor de lijst. “Deze dingen zijn een must op deze lessen.. heb je ze niet, kom je er niet in en heb je een aantekening.. volgende keer een kladje ofzo met uitleg of iets… Zolang je het bij je heb, zijn er geen problemen. “ Nu stond ze weer in het midden van de zaal en stuiterde een keer met de bal. “Vragen so far?”

Langzaam, heel langzaam drupte de laatste twee leerlingen naar binnen. Allen waren ze nog duf en moesten ze nog wakker worden. Al was Delphi's uiterlijk misschien helder, van binnen verlangde ze ook naar haar eigen bed en de andere twee uurtjes slaap voor de echte lessen zouden beginnen. Helder genoeg was ze wel om te zien hoe de bal, waar zojuist de zwarte kat op had gelegen, recht naar Roakes suisde naast haar tegen de muur stuiterde en vervolgens weer terug ging naar zijn plek. Echter werd hij opgevangen door een vrouw. De kat was weg dus Delphi kon makkelijk de conclusie trekken dat de kat inderdaad Miss Yori zou zijn geweest. Niemand kon anders zo snel zijn geweest. Delphi leunde wat achter over, ze was wat wakkerder als daarnet en vond dat ze niet meer zo heel erg moest opletten. Echter volgde haar ogen elke beweging van Miss Yori. Je wist nooit wat er allemaal kon gebeuren. En daar kwam de uitleg slash voorstelgedoe, elke keer als er een nieuwe leraar of lerares was, had je dat wel, het was een standaard ding waar je rustig je gedachten bij kon laten afdwalen omdat er toch niets ernstigs of spannends zou gaan gebeuren. Alleen was het geen voorstel, er viel niet eens een naam. Je werd meteen de les ingezogen.
“Slapen doe je in je eigen tijd Roakes Dust. “ Zei miss Yori met een heldere stem. “Jullie vragen je vast af waarom dit tijdstip hmm?” Ze sprak met een glimlach en klonk erg opgewekt. Delphi kon de humor er zelf niet inzien, was het niet een beetje té vroeg? “Zullen we beginnen met jullie hebben al een voorsprong op anderen?” Ze grijnsde nu terwijl de bal op haar vinger spinde.  “1 van de 5 is niet op komen dagen. “ ze pauseerde kort in haar praten. Delphi voelde al iets dreigends in de lucht hangen. Die kreeg het waarschijnlijk moeilijk als hij nu binnen kwam. Voor de rest had ze zelf geen idee gehad dat ze met z'n vijven waren. Ze had eerder verwacht dat het een nog kleinere groep was vanwege het zo vroege tijdstip. Iedereen zou nu wel in zijn warme nest willen liggen. “Wie denkt dat dit enkel praktijk is… daar is de gat van de deur.”  Het vriendelijke leek er van af te gaan en de echte leraar kwam nu in haar op. Dat voorspelde veel goeds. “Ik ga beginnen met wat simpels voor jullie.. “ Het klonk Delphi niet vertrouwelijk in de oren en ze keek Miss Yori strak aan, oplettender dan eerst. Echter was het toch onverwachts.
“Dodge.” De bal kwam op een zekere hoogte snel op haar afsuizen en met een snelle beweging bukte ze. De bal kwam met een harde klap op de muur waar zojuist haar voorhoofd had gezeten. Ietwat verbaasd en verschrikt keek Delphi op, waar was dat nou voor nodig? Ze lette toch op? Maar ze was niet de enige. Zodra de bal weer terug was klonk hetzelfde woord. “Dodge!” Zei miss Yori weer en gooide ze de bal naar Wren toen ze het nog geen seconde vast had. Weer gooide ze waardoor ze haar nooit zou kunnen raken. “catch.” Zei ze rustig en gooide de bal met een boog naar Sepulcrus. “hold it.” Het klonk vriendelijk maar commanderend. Vervolgens liep de lerares naar het materialenhok om een aantal lijsten te pakken en aan ieder een uit te delen. Ze pakte de bal van Sepulcrus terug en ging weer voor hun staan. Delphi gaf een blik op de lijst en vervolgens weer naar Miss Yori.  “Deze dingen zijn een must op deze lessen.. heb je ze niet, kom je er niet in en heb je een aantekening.. volgende keer een kladje ofzo met uitleg of iets… Zolang je het bij je heb, zijn er geen problemen. “ Nu stond ze weer in het midden van de zaal en stuiterde een keer met de bal. “Vragen so far?” Delphi schudde vanzelfsprekend haar hoofd en bekeek de lijst. Simpele dingen waren het, die moeilijk te vergeten waren.

I HOPE YOU'RE HAPPY WITH YOURSELF
'cause I'm not laughing at all

Words 671
Mood Annoyed
Notes Derpsels

Vlak naast mij knalde de bal op de muur, waardoor ik in sneltempo mijn hoofd wegtrok van de muur. Ik draaide me om. De bal was beland in de handen van een zwartharige vrouw en de kat was verdwenen. Wat?
'Slapen doe je in je eigen tijd Roakes Dust.' Zij was vast de leerkracht. Ik rolde met mijn ogen. Mensen op zo een vroege tijd naar de les laten komen doe je niet, Miss.. Geen idee wat haar naam was. Maar veel kon het me ook niet schelen. 'Jullie vragen je vast af waarom dit tijdstip hmm?' sprak ze met een glimlach. Oh god, wat had ik zin om die glimlach van haar gezicht te vegen. 'Zullen we beginnen met jullie hebben al een voorsprong op anderen?'
Ik had geen voorsprong nodig. Ik had slaap nodig.
'1 van de 5 is niet op komen dagen.' Ze pauzeerde even. Goede keuze, wie die persoon ook was. Ik zou beter ook niet geweest zijn. De problemen die erbij kwamen kijken nam ik maar bij, zo veel kon het me niet eens schelen. 'Wie denkt dat dit enkel praktijk is… daar is de gat van de deur.'
Ik grijnsde even. Waar wachtte ik nog op? Ze gaf ons soort van toestemming om te gaan. Dit was ideaal. Ik stond best ver van de deur, maar ik zou er misschien nog kunnen raken. Moest ik alleen het geluk hebben dat ze niet op mij lette.
Ik schoof langzaam weg, niet lettend op wat er gezegd werd, tot ik plots opschrok van het geluid van een bal die tegen de muur botste. In een reflex werd ik plots zo alert als mijn half slapende brein toeliet. Als ze hem nog eens mijn richting op zou gooien, zou het niet weer gebeuren dat ik niet oplette.
Maar nee, enkel de oplettendheid van de andere leerlingen werd getest. Had ik echt mijn ontsnappingspoging onderbroken voor dit? Nu zou het ook nog onmogelijk zijn weg te glippen, want ze was al meer op iedereen aan het letten. Andere keer, misschien.
'Deze dingen zijn een must op deze lessen.. heb je ze niet, kom je er niet in en heb je een aantekening.. volgende keer een kladje ofzo met uitleg of iets… Zolang je het bij je heb, zijn er geen problemen.' Ik las even snel de lijst. Een drang om niks mee te nemen wat volgens mij niet nuttig was - en daar zaten er wel een aantal van bij - gewoon om haar pissed te maken. Het had geen nut, dat wel, maar wat voor nut had dit vroege opstaan dan ook?
'Vragen so far?' vroeg Miss. Ik wachtte eerst even op anderen om hun vragen te horen. 'Je zei daarnet dat we ons vast afvroegen waarom de les zo vroeg begon, maar hebt daar niet verder op in gegaan. Ik heb mijn vermoedens, maar zou dit nu toch willen weten. Ook zei je dat we nu een voorsprong hadden op andere leerlingen. Wat bedoel je daar mee? ……. En oh, wat gebeurt er met laatkomers? Dat is alles tot nu toe.' zei iemand. Mijn ogen gleden naar waar het geluid vandaan kwam. Die ene dude. Sepulcrus, heette hij volgens mij. En als het niet zo was, niet mijn probleem.
Had ik nog vragen buiten de vraag die hij net gesteld had? Niet echt, maar ik kon natuurlijk ook nog altijd iets vragen om de les wat uit te stellen. Een ingewikkelde, zodat ik de tijd die zij nodig had om te antwoorden kon gebruiken om wakker te worden. Het zou echt idioot klinken om zo'n random vraag te stellen, maar dat was niet iets om me zorgen over te maken. Ik wou gewoon iets wakkerder worden.
Helaas was ik niet in staat om langdurig na te denken, dus liet het maar gewoon zo. Ik kon straks het beginnen nog wat uitrekken, als dat nodig zou zijn. Zuchtend leunde ik met mijn schouders tegen de muur achter me. Ik had hier eerlijk gezegd écht geen zin meer in.

Ze had toch al flink met de ballen gegooid en hield deze nu gewoon rustig bij zich. Zij vond het maar al te geweldig om al die reacties te zien. Nu ze de bal weer terug had van de jonge man stuiterde ze er kort mee. Ze had zelfs gevraagd of er vragen waren en het leek erop dat leerlingen die wel hadden. Aandachtig luisterde ze naar de vragen, het waren goeie vragen. “ Het is ook gezond voor jullie om de vragen zelf ook te bedenken en te beantwoorden. Maar aangezien dat ik nu de docent ben..” En ze hield er een korte pauze in. “ Ik deed vandaag de les zo vroeg om te kijken of jullie inderdaad wel komen, inderdaad ook motivatie tonen. Verder zijn de lessen altijd nog eerder dan het eerste school lesuur als het praktijk is, is het theorie dan krijgen jullie daar bericht over. “ Het was een simpele uitleg en ze hield het simpel. “ Jullie laten wel zien, wat de tijd ook is dat jullie komen. Dat bedoel ik met een voorsprong hebben op… en met de telaatkomers reken ik wel af. Daar hoef jij je geen zorgen om te maken, natuurlijk komen ze er niet al te simpel mee weg. “ Ze keek de leerlingen nog een keer af en bekeek ze allemaal een voor een, maar voor Roakes hoefde ze niet te zoeken. “Roakes… ga dan, ga je gang en loop naar buiten, maar verwacht niet dat je het dan makkelijk krijgt de volgende lessen, of het makkelijk krijgt met mij. En..” Binnen een flits in bewegingen stond ze voor de dame. “je komt niet makkelijk van me af. Hoe hard je het ook zal proberen. “ En liep de bal recht op der hoofd landen die daarna rustig wegrolde. Ook stuiterde de bal een beetje en daar hoorde ze de deuren open gaan.
“De laatste.” Sprak ze enkel kort en keek naar de laatkomer, het was een hij. Ze trok haar wenkbrauw op, armen over elkaar en kijkend naar de jongen. “ Je bent inderdaad telaat ja… “ Ergens moest ze toch even diep grijnzen en liep zo voor hem weg. “Naoki Perusu. “ Haar lippen tuiten alsof ze de naam proefde. Ze wist de bal zo omhoog te halen met haar magie en vast te pakken tussen haar handen. Kort keek ze naar de bal en gooide deze recht naar de jongen toe met de enige waarschuwing. “Think fast.” De bal raakte hem op een haar na. Toen ze de bal weer had begon ze wat meer te mikken naar de jongen toe. Bij de laatste keer maakte ze een halve draai en trapte het een keer flink. Als de jongen niet oppaste dan had die nog wel een bal zo in zn maag. “Je lijst ligt in de materialen hok, pak die snel en sluit je aan bij de rest. Verder blijf je hier na deze intro les. Doe je dat niet heb je ergere dingen… “ Ze keek hem kill aan. Daarna ging ze gewoon weer normaal staan. “ Verder krijgen jullie twee boeken, deze zijn nog wat ouder, in leer gebonden iets, zorg dat je ze in ieder geval water schade vrij houd en alle papieren erin. Verder is het je eigen verantwoordelijkheid. Lees je dit niet door zoals ik het je zeg wat je door moet lezen, dan weet je snel genoeg wat je kan verwachten. “ Boeken kwamen als een stapel naast haar. “Veel zullen jullie niet hoeven, tenzij het echt nodig is. Hou dit dus ook in de gaten. De boeken kunnen trouwens wild zijn… Dan zul je zelf moeten oplossen hoe je ze tam krijgt. “ Ze maakte met haar hand een beweging van is niet moeilijk, maar als je er niets vanaf wist, ja dan had je zelf een probleempje.

Words 688
Mood Pissed
Notes -

'Het is ook gezond voor jullie om de vragen zelf ook te bedenken en te beantwoorden. Maar aangezien dat ik nu de docent ben..' Ze pauzeerde kort. 'Ik deed vandaag de les zo vroeg om te kijken of jullie inderdaad wel komen, inderdaad ook motivatie tonen. Verder zijn de lessen altijd nog eerder dan het eerste school lesuur als het praktijk is, is het theorie dan krijgen jullie daar bericht over. Jullie laten wel zien, wat de tijd ook is dat jullie komen. Dat bedoel ik met een voorsprong hebben op… en met de telaatkomers reken ik wel af. Daar hoef jij je geen zorgen om te maken, natuurlijk komen ze er niet al te simpel mee weg.' De leerkracht keek naar de rij leerlingen, en ik stond nog altijd gevaarlijk dicht bij de deur. En yep... Ze had het door.
'Roakes… ga dan, ga je gang en loop naar buiten, maar verwacht niet dat je het dan makkelijk krijgt de volgende lessen, of het makkelijk krijgt met mij. En..' Plots stond ze recht voor me. Met een botte blik keek ik haar aan. Oh, nu zou ik het merken. 'je komt niet makkelijk van me af. Hoe hard je het ook zal proberen.'  Ze liet de bal in haar handen op mijn hoofd neerkomen. Het deed geen pijn, maar oh. Mijn. God.
Ohohohoh, nu zou ze met mij te maken krijgen. Ultieme bitchmode, laten we maar zeggen. Dit was nog mijn normale gedrag, maar ik kon nog een andere schakelaar omslaan als het echt nodig was. En die had ze nu echt wel verdiend. Ik zei het niet vaak, maar nu had ze me zo ver gekregen dat ze me echt zou opmerken. Het strafwerk dat erbij kwam nam ik er maar bij, dat was niet het ergste.
De deuren gingen plots open. 'De laatste.' zei ze. 'Je bent inderdaad telaat ja.' Wow. Mooi opgemerkt. Écht slim van u. Zou ik zelf nooit achtergekomen zijn. 'Naoki Perusu.' Ze gooide de bal in zijn richting. 'Think fast.' De bal raakte hem net niet. Ik grijnsde even. Dat was niet zo mooi gemikt, Miss. Toen ze de bal weer had, trapte ze er eens flink op, alsof ze wou dat alle leerlingen hier weggingen met een mooi blauw oog. 'Je lijst ligt in de materialen hok, pak die snel en sluit je aan bij de rest. Verder blijf je hier na deze intro les. Doe je dat niet heb je ergere dingen…' Nablijven omdat hij een beetje te laat was? God, wie had dit mens toestemming gegeven om les te geven? Een duif? Van mij mocht ze zo weer terug naar waar ze heen kwam. 'Verder krijgen jullie twee boeken, deze zijn nog wat ouder, in leer gebonden iets, zorg dat je ze in ieder geval water schade vrij houd en alle papieren erin. Verder is het je eigen verantwoordelijkheid. Lees je dit niet door zoals ik het je zeg wat je door moet lezen, dan weet je snel genoeg wat je kan verwachten.' De boeken kwamen in een stapel naast haar. 'Veel zullen jullie niet hoeven, tenzij het echt nodig is. Hou dit dus ook in de gaten. De boeken kunnen trouwens wild zijn… Dan zul je zelf moeten oplossen hoe je ze tam krijgt.' Boeken? Really? Er was echt niks saaier dan dat. Weinig kans dat ik ze dus zou lezen.
Even werd er niet veel gezegd. Stiekem had ik wel zin om iets in brand te steken, maar ik zat nog altijd in de gymzaal en de gymzaal wou ik niks aandoen. Met de gymzaal had ik geen problemen, allesbehalve, maar met de les wel. Haar haar misschien? Haha, zou nog grappig kunnen zijn.
Maar nee, ik zou later wel nog iets doen. Als ze het niet verwachtte. Nu zat ze vast te wachten op een reactie, zoals de meesten zouden doen, en dan zou ze meteen kunnen reageren. Zo hard ging ik niet afgaan. Ik hield het voor later. Nu was het nog 0 -1 voor haar, maar dat zou veranderen. Als het nodig was wachtte ik nog een jaar. Het was nog niet gedaan.

Delphi wachtte geduldig tot de vragen eraan kwamen. Deze werden gesteld in de vorm van Sepulcrus. Voor iemand die op dit moment nog moest wakker worden zouden de vragen irritant zijn, maar Delphi vond het knap dat Sepulcrus gewoon zijn mond open kon trekken zonder dat hij zich nog maar van iemand of iets aantrok. “Je zei daarnet dat we ons vast afvroegen waarom de les zo vroeg begon, maar hebt daar niet verder op in gegaan. Ik heb mijn vermoedens, maar zou dit nu toch willen weten. Ook zei je dat we nu een voorsprong hadden op andere leerlingen. Wat bedoel je daar mee? ……. En oh, wat gebeurt er met laatkomers? Dat is alles tot nu toe.” Dat waren een heleboel vragen, maar slimme vragen. Miss Yori beantwoorde de vragen snel en duidelijk en hield het simpel. Voor deze tijd in de ochtend vond Delphi dat alleen maar fijn aangezien ze zelf meer zin had om iets te doen dan echt de hele tijd te blijven zitten. Daar was ze toch niet haar bed voor uit gekomen?
“ Het is ook gezond voor jullie om de vragen zelf ook te bedenken en te beantwoorden. Maar aangezien dat ik nu de docent ben..” Miss Yori lastte een kleine pauze in om de aandacht te trekken van iedereen die nog half lag te slapen. “ Ik deed vandaag de les zo vroeg om te kijken of jullie inderdaad wel komen, inderdaad ook motivatie tonen. Verder zijn de lessen altijd nog eerder dan het eerste school lesuur als het praktijk is, is het theorie dan krijgen jullie daar bericht over. Jullie laten wel zien, wat de tijd ook is dat jullie komen. Dat bedoel ik met een voorsprong hebben op… en met de telaatkomers reken ik wel af. Daar hoef jij je geen zorgen om te maken, natuurlijk komen ze er niet al te simpel mee weg. “ Miss Yori kruiste even blikken met Delphi en de andere leerlingen, en richtte zich toen tot Roakes, die er duidelijk uitzag dat ze hier geen zin meer in had. Als Delphi anders was opgevoed, had ze waarschijnlijk hetzelfde gevoeld. “Roakes… ga dan, ga je gang en loop naar buiten, maar verwacht niet dat je het dan makkelijk krijgt de volgende lessen, of het makkelijk krijgt met mij. En..” Binnen een flits in bewegingen stond ze voor de dame. “je komt niet makkelijk van me af. Hoe hard je het ook zal proberen. “ Miss Yori liet de bal boven op Roakes hoofd vallen, die toen zachtjes weer weg stuiterde. Delphi was daar niet zo geïnteresseerd in, want de deuren waren zojuist opgegaan, om de telaatkomer te laten zien.  ''Uh, mevrouw? Ik ben te laat geloof ik?'' sprak de nieuwkomer wat zacht maar hoorbaar. ''Oh! Ik ben dus Naoki Perusu..'' Zei de jongen iets te opgewekt voor Delphi's doen. Zou hij niet gewoon beschaamd moeten zijn om zo laat de les nog in te gaan? Zou hij niet met ogen naar de grond starend piepend moeten zeggen dat het hem speet? Ze mocht hem niet, ze vond hem maar wat vreemd. Maar haar mening hield ze voor zich, hij was tenslotte nog net een minuut binnen en ze kon nu nog niet vertellen hoe die jongen, Naoki blijkbaar, in elkaar zat. ''Maar dat had u vast al.. gezien.''
“De laatste.” Sprak miss Yori kort en ze keerde zich naar hem toe. “ Je bent inderdaad te laat ja…  Naoki Perusu.“ De lerares pakte de bal met haar magie op, om deze vervolgens recht naar de nieuwe jongen te gooien. “Think fast.” Delphi hield even haar adem in, maar zag dat de bal Naoki miste. Eigenlijk vond ze het niet eerlijk dat Miss Yori hen zo kon behandelen. Ja, het was survival, maar iemand bekogelen met ballen zonder waarschuwing? Je kon gewond raken! Toen ze de bal weer had begon ze wat meer te mikken naar de jongen toe. Bij de laatste keer maakte ze een halve draai en trapte het een keer flink. Als de jongen niet oppaste dan had die nog wel een bal zo in zijn maag. “Je lijst ligt in de materialen hok, pak die snel en sluit je aan bij de rest. Verder blijf je hier na deze intro les. Doe je dat niet heb je ergere dingen… “ Ze keek hem kil aan. Delphi slikte even en keek naar haar handen.“ Verder krijgen jullie twee boeken, deze zijn nog wat ouder, in leer gebonden iets, zorg dat je ze in ieder geval water schade vrij houd en alle papieren erin. Verder is het je eigen verantwoordelijkheid. Lees je dit niet door zoals ik het je zeg wat je door moet lezen, dan weet je snel genoeg wat je kan verwachten. “ Boeken kwamen als een stapel naast haar. Delphi trok even e en wenkbrauw op. Ze had altijd in haar hoofd gehad dat survival gewoonweg praktijk was. Vuurtjes maken, de natuur leren kennen, dat soort dingen. Boeken had ze er niet bij verwacht. Gingen ze dan meer theorie doen dan praktijk? Dat werd wat.“Veel zullen jullie niet hoeven, tenzij het echt nodig is. Hou dit dus ook in de gaten. De boeken kunnen trouwens wild zijn… Dan zul je zelf moeten oplossen hoe je ze tam krijgt. “ Oh, daar kwam survival om de hoek kijken. Wilde boeken. Zouden ze bijten? Delphi hoopte van niet, straks kwam ze haar kamer binnen en dan lag hij daar op haar kleding te kauwen, wat een nachtmerrie zou dat zijn. Sepulcrus wilde al een boek pakken en Delphi keek wat het ding zou doen. Hopend dat het niet zijn hand eraf zou bijten, keek Delphi van miss Yori naar Sepulcrus.