Adelardo: 'De afspraak was een bedrag van 10,000 ₮alons, contant, en geen cent minder! Raad eens wat ik in plaats daarvan in dat mooie koffertje vond dat me is overhandigd? Vis! Een geldtas vol dooie, stinkende vis. Je lijkt nogal een doodwens te hebben! *eyetwitch* Maar ik heb wel vaker met dit soort corrupte, letterlijk stinkende zaken te maken gehad om te weten dat dit een streek is van Günter, jakhalszoon. Luister, ik sta je toe om rond te lopen zonder dat ik je smoel verbouw, maar in ruil daarvoor ga jij die schoft flink laten voelen wat het betekent om met Adelardo te sollen. Ik beloon je rijkelijk. Doe je dit niet.. ik zou willen zeggen; daar komen we later op terug, maar ik vrees dat je bij die tijd op St. Sivella's begraafplaats ligt. Ja, volg je me, begrijpen wij elkaar? Mooi.'

Drake slikte terwijl hij voor de man stond. Hij was weer naar het Café terug geroepen. Nu keek hij weer benauwd in de ogen die dwars door hem heen leken te kijken. Drake slikte en knikte gehoorzaam. Het meest enge aan dit figuur vond Drake dat hij veel meer van Drake leek te weten dan hij zelf wist. De jongen wist niet hoe, waarom en hoe de fuck.. toch had Drake al zijn besluit genomen wat zijn taak was. Hij kon weigeren en proberen te ontsnappen? Drake keek naar de bewaking die bij de man stond en dacht na over wat Adelardo van hem wist. Het zou hem niks verbazen al zou hij het voor elkaar krijgen, dat de hele school, het hele dorp er achter komen wat voor jongen Drake eigelijk was. Toch was de houding van Drake trots en stond hij geen angst uit die binnen in hem borrelde. Hij snoof en knikte, vastbesloten de opdracht uit te voeren. Misschien dacht je dat Drake hier de held was, de jongen vol goedheid en dat hij altijd voor het goed zou kiezen? Fout. Drake was echter ook niet de slechterik, want hij had wel degelijk een hart maar deed de dingen gewoon het liefst op zijn eigen manier. Dit maakte Drake tot een antihero, als je hem in een verhaal zou plaatsen. De man wuifde Drake de deur, de jongen knikte.

Drake stapte de regen in toen hij buiten kwam. De kou hulde in de steeg en het was al avond. Jammer genoeg voor deze Günter, was Drake een informatiesmokkelaar. Hierdoor wist Drake veel van wat er zich in en rondom het kasteel afspeelde. Het handige van de jongen was dat hij ook weer mensen onder hem had die zakjes voor Drake regelde. Hij belde naar wat contactpersonen die surviant liepen in het gehele gebied. Deze personen zouden uitkijken voor de persoon waar Drke naar had gevraagd zoals hij ook bij Theneras had gedaan. Dit keer had Drake alleen een extra opdracht gegeven aan zijn ratjes, ze moesten de persoon naar hem toe brengen.

Drake liep twee dagen daarna met serieuze blik naar de Old Ruins. Hij keek op zijn klok en glimlachte sluuw. De lucht boven hem was grijs en het was nog altijd koud. De binnenvoering zat in de zwartwitte jas van Drake, terwijl hij stond te wachten. Na een paar minuten hoorde de jongen voetstappen van meerdere mensen. De jongen draaide zijn hoofd om en er verscheen een grijns op zijn gezicht. Daar was hij dan, Günter. De jongen werd vastgehouden door de handlangers van Drake. Drake liep op de Gunter af, een verachtende blik in zijn ogen. Hij hief zijn hand, pakte hiermee de kin van de blonde gast vast. Er vlamde vuur in de ogen van Drake, wallen stonden eronder. De zwartharige jongen slaakte een diepe zucht. ''Dat was niet leuk van je Günter. Ik had gekeken wat er in je tas zat, maar.. toen deze bij mijn opdrachtgever aankwam, zat er alleen nog rotte vis in.'' zei Drake met ijzige stem. Zijn ogen waren tot spleetjes getrokken. ''Nee! nee dat kan niet! ik heb het nog nagekeken!'' de jongen keek angstig en probeerde met alle kracht los te komen. Drake glimlachte. ''Hm.. leuk dat je probeert te liegen. Of je nou wel of niet de waarheid spreekt leukerd, ik heb een opdracht gekregen.'' Drake Drake zette zijn handen in elkaar en knakte deze. De ogen van Günter werden groot. Het was misschien niet helemaal eerlijk, of was de redenatie niet dat wat je van Drake verwachtte.. toch deed hij het. Drake had meer te verliezen wat hij lief had, hij was het zat dat allemaal kwijt te raken. Hij was het zat dat iedereen maar de dingen voor hem besliste. Daarbij, die Adelerdo, misschien zou Drake ooit nog iets aan hem hebben op een dag. Baf, oehf, Drake had de eerste klap uitgedeeld in de maag van de jongen. Hij voelde hoe er zich naast hem een figuur verscheen. ''Is dat alles wat je kan Drake? Laat deze jongen leiden.. hij heeft ervoor gezorgd dat jij.. nu voor zijn fout moet opdraaien.'' er volgde een kwaadaardig gelach. Zijn ogen en grote bek vol tanden keken verheerlijkt naar het schouwspel. De zwarte vacht bewoog mee op de wind. Drake grinnikte met Darkfire mee. ''Ach.. gelijk heb je.'' Drake spreidde zijn handen en vanuit het niets kwamen er vurige lianen op Günter af. Langzaam en vol dreiging dreven op het slachtoffer af die vol doodsangst er naar keek. Het vuur raakte zijn kleren deze vatte vlam en je hoorde de jongen schreeuwen van de pijn. Drake verscherpte zijn blik en er was geen medeleiden in te bespeuren. Hij liet het vuur zelfs groter worden tot het bloed uit de huid van zijn slachtoffer droop. Je zag Darkfire met glimmende ogen kijken, de kater genoot hier volop van. Als laatste handeling gaf Drake de jongen een klap in het gezicht. Hij viel uit de handen van de handlangers en bleef snikkend op de grond liggen met het bloed lopend uit zijn neus. ''Waar is de buit die je eigelijk had moeten leveren?'' sprak Drake ferm. ''I-in.. in de, de die grote boom aan de rand van het duistere woud.'' sprak de jongen huilend. ''Er zit een beschermingsspreuk op die je met honing kan opheffen. Het zit in het eerste gat van een verlaten uilenhol.'' zei de jongen. Drake wilde de reden van deze gast niet weten waarom hij het gedaan had, dat waren zijn zaken niet. Hij knikte naar een van de andere jongens, deze knikte en ging de buit voor Drake halen. Hij gaf de jongen een natrap tegen zijn maag, maar Drake bedacht zich iets. De jongen bkte zich tot hij vlak voor het gezicht van Günter hing. ''Oja, en als iemand er naar vraagt hoe dit gebeurd is, dan heb je een ongeluk gehad. Je kent mij niet en dit is nooit gebeurd.'' hierna stond de jongen weer op en liep richting het kasteel, de jongen achter hem latend. Toen de handlanger terug kwam met de buit betaalde hij de twee jongens met zijn eigen geld. Hij zou vanavond nog naar Oak's Field gaan om zijn opdracht helemaal te vervullen.