Stappen in de gang, zijn haar die fabulous voor zijn ogen werden weg gewuifd door zijn eigen hoofd. Het licht van de middagzon brak door de ramen heen. Het was een lekkere dag waarbij de gehele lucht blauw was en de zon straalde. Hij had een zwarte spijkerbroek aan, een roodgeruite blouse met een zwart shirt er onder en een zonnebril op. Zijn dunne maar toch gespierde lichaam liep zelfverzekerd door de gang terwijl de meisjes hem nakeken. Er stond een grijns op zijn gezicht, hij was bijzonder in zijn nopjes. Het was zelfs zo dat er een grote vrolijkheid van hem afstraalde en dat.. gebeurde toch niet vaak. Hij zag dat er twee meisjes zaten te studeren bij een van de randen naar de binnenplaats waar bankjes stonden. Drake grinnikte bij zijn plan dat hij op dat moment ook uitvoerde. Met een kleine aanloop sprong met zijn handen in de lucht Drake op de rand van het bankje waar de twee meisjes op zaten. Ze schrokken op en keken verwoed naar achteren Drake kreeg boze blikken op hem geworpen. Er waren wat boeken gevallen. Hij lachte ze uit. ''Klootzak dat je bent. Ik ga dit melden Drake!'' Nu lachte hij nog veel harder, de hele school mocht het van zijn part horen. ''EN AAN WIE WIL JE DAT DOEN, HAHA HIJ IS EINDELIJK WEG!'' Beide armen schoten enthousiast de lucht in. Hij klapte een paar keer en lachte. De meisjes keken hem verbouwereerd aan, wilde wat zeggen maar daar kregen ze de kans niet voor. Met een grote sprong en een salto die bijna fout ging kwam Drake op de grond. Nog altijd in een opperbest humeur. Hij liet de meiden achter zich terwijl hij bijna dansend de gang door liep. Het liefste zou hij nu naar het kantoor van hem gaan en alles helemaal overhoop halen, maar dat deed hij niet aangezien de gene die hier nu de baas was wel zijn respect in haar bezit had. Uiteindelijk kwam Drake bij de grote zaal en keek naar de tafels vol leerlingen die allemaal wel een andere mening zouden hebben over Drake zijn vrolijkheid. Het was algemeen bekend in de school hoe Drake en Saf altijd tegenover elkaar hadden gestaan. Zodra Drake had gehoord dat de man van zijn functie was ontdaan en de school had verlaten, was hij een gat in de lucht gesprongen. Met een grijns keek hij de ruimte door. Aan de hoofdtafel zag hij een prachtig blondharige vrouw zitten, Drake kon het zelfs niet laten om even naar haar te zwaaien, hij maakte nog net niet een dankbare buiging. Met zijn vingers naast zijn hoofd, half dansend liep hij door de zaal, tot hij een roodharig hoofdje zag. Gelijk liep hij naar haar toe. Dit was echter wel voorbedacht, ze zat met haar rug naar hem toe. Drake greep haar vast in een liefdevolle knuffel van achteren, al had ze hem waarscheinlijk al aan zien komen, dat was namelijk niet moeilijk. Hij fluisterde in haar oor. ''Yang, ik heb een reden voor een feestje. Wil jij een lekkere taart met mij bakken?'' vroeg hij zacht terwijl hij even naar de mensen of vrienden keek waar ze bij zat.

--
Note:
Ja, Drake zijn reactie op het vertrek van Saf, Ik moest dit even doen xD

Ik zelf vind het nog altijd erg jammer dat Saf een periode weg is. Hopelijk zien we hem snel weer terug ^^

In zijn nopjes liep hij de zaal door en genoot van de aandacht die hij kreeg wanneer meiden naar hem keken. Sommige knipoogde hij naar en dat was voor hun leuk. Hij zag de blosjes op hun wangen en Drake lachte breed. Hij genoot van Eres zijn aanzicht op de grote stoel, kon dansen en zingen als hij wilde. Vreselijk vrolijk door de gebeurtenissen, zo vrolijk was hij in maanden niet geweest, dus de gene die hij nu kwam verassen zou wel even opkijken. Vooral omdat ze hem niet gewend was zo. Ze was gewend aan zijn stille en kalme manier van doen met dat serieus mysterieuze tintje. Toch was het weer zo dat dit ook Drake was, vooral wanneer hij vrolijk was, dit kwam gewoon niet vaak voor. Hij kon het zich wel herinneren, de laatste keer was met Hayden geweest, de dagen van chillen in de zon met haar, of het relschoppen met Gilbert wanneer hij al zijn problemen kon vergeten. Zijn handen vonden een weg langs haar lichaam, hij voelde hoe ze hier niet helemaal blij mee was. Toen Yang in de gaten had dat het Drake zelf was, zag hij haar rustiger was. ‘Gelukkig, jij bent het maar.’ Drake glimlachte en snoof de zoete lucht uit haar lokken op. Hij zag de jaloerse blikken van de meisjes tegenover hun. Het enige wat hij deed was ze een knipoog geven. ‘I hear cake, ofcourse I'm in. Whats the plan?’ Drake grinnikte en speelde met dr haar. ''Ehh, sneaking into the kitchens and than messing around with baking a cake'' sprak hij zacht in haar oor. Zo te zien maakte Yang zich nog altijd zorgen over de meisjes. ‘Volgens mij heb jij een paar bewonderaars en ik zojuist weer wat vijanden er bij.’ Drake grinnikte en rechtte zijn rug. ''Nee hoor, hun probleem dat ze er niet tegen kunnen, dat jij veel mooier bent dan hun. En als ze je een haar durven te krenken, krijgen ze écht met mij te maken, maar niet op de manier die ze willen.'' De manier waarop hij het zei was charmerend, maar de kilte en dreiging erdoorheen terwijl hij naar de meiden keek was duidelijk te merken. Op dat moment keken ze weg en deden ze alsof ze niks hadden gehoord. Een wilde haar smoel nog open trekken, maar de ander gaf haar een trap onder tafel, waardoor ze nu onderling ruzie kregen. Drake kon een grijns niet onderdrukken en keek naar Yang, hij stak zijn hand naar haar uit. ''Ga je met me mee Ruby?''

‘Yas, lets go on our quest to bake a cake!’ Er verscheen een grote grijns op zijn gezicht, terwijl zijn handen in zijn zakken hingen. Samen liepen ze de grote zaal door en om de meiden extra te pesten en omdat Drake om Yang gaf, sloeg hij een arm om haar schouder heen. Nu hij dat had gedaan was het zelfs zo dat anderen opkeken van hun eten met vragende ogen. Iedereen wist hoe grote player Drake was, maar het leukste voor Drake was dat het dit keer anders voelde. Hun passen liet hij samen gaan en als twee goede vrienden liepen ze langs de tafels. Hij zag zelfs hoe een van de meiden zich in haar sapje verslikte. Hij zag Kriss verderop zitten met een grijnsje, dat ze met haar ogen rolde. Ze wist wel beter. Nu ze de ruimte hadden verlaten vroeg Yang hem iets. ‘Someone is in a happy mood today?’ Drake grinnikte en keek haar met vrolijke ogen aan. ''Dat kun je wel zeggen ja.''
zei hij met een ondeugende toon. Uiteindelijk zag hij de ruimte waar zich de keukens van de school bevonden. Drake wist dat tijdens het middag eten, de koks ook pauze hadden en daarom niet in de keuken kwamen. Het meisje was gelijk enthousiast toen ze de grote ruimte binnen kwamen, Drake keek ook wonderend rond. Hij zag het ijzer van de ovens, alle tools om mee te koken, van hout tot de grijze instrumenten. Verder was de keuken behoorlijk hout gebaseerd met vele plankjes en daarop potjes met ingrediënten. Hij zag de grote afzuigkap boven het fornuis, het ving het licht op dat via het raam naar binnen kwam. Aan rekjes hingen er grote pol en soeplepels. Je zag een groot messenblok staan en er was een grote deur, daar moest de grote voorraad kast zich bevinden. Deze keuken was zo groot dat hij over meerdere kookeilanden beschikte, dit was ook niet zo gek als je voor de hele school moest koken. ‘Lets begin our quest!’ riep Yang uit, waardoor Drake met geluid begon te lachen, op een manier dat hij hier vermaak in had. Dit gebeurde niet vaak meer. Meestal waren het korte lachjes, of een cynische. Hij zag uiteindelijk hoe Yang op een van de keukens klom, bij de specerijen plank waar ook meel en dat soort dingen stonden. Drake keek er was nieuwsgierig naar in een soort frons, maar niet afkeurend. ‘GOT ONE OF OUR ITEMS!’ Drake schoot in de lach, opnieuw. Dat hij het daarna moest vangen had hij al snel in de gaten. Hij wist de zag uit de lucht te grijpen, maar zo te zien was hij half open geweest. Zijn zwarte haar was niet zo zwart meer en hij zag zegmaar wat witter dan normaal. Eerst stond hij een momentje stil, om te beseffen wat er zojuist was gebeurd. Toen hij een diepe neusblaas deed vanuit onmacht, zag je hoe de meel langs zijn gezicht naar beneden dwarrelde. Hij had ook goed geweten dat hij dit ding niet kon afweren met vuur, want dan had hij letterlijk een bom in de keuken laten afgaan. Ijzig kalm zette hij de meel op een ander aanrecht naast hem. Daarna deed hij zijn ogen open en keek Yang aan met een ondeugende blik. ''Hier komen jij!'' Sprak hij met de lach in zijn stem, en hij stoof op yang af, wist haar te grijpen om haar middel en droeg haar door de keuken heen richting de oven. ''Zullen we jou anders gaan bakken?'' sprak hij grijnzend.

Yang merkte dat door Drake zijn ongewone, maar wel aangename, vrolijkheid zij zelf een soort energie boost kreeg. Ze was sowieso gevoelig voor sferen laat staan die van iemand die ze erg mocht. Dus nu hij zo vrolijk er bij liep werd zij ‘nog’ vrolijker dan ze normaal was. En dit resulteerde in dat ze een soort hypere bui kreeg. Ze had ze wel eens vaker maar natuurlijk was het leuker als er iemand bij was die het kon waarderen. Of nja, die het niet vervelend vond. En aan Drake zijn reacties te zien vond hij het niet verschrikkelijk. Althans, dat hoopten ze.. en ze was te druk om daar bij stil te staan.
Toen ze het zakje met meel zijn kant op had gegooid realiseerde ze zich pas dat het wellicht door de impact open zou gaan. Ergens wilde ze roepen dat hij moest duiken maar het was al te laat en de jongen had het meel uit de lucht gevangen. Het witte poeder vloog door de lucht en kwam terecht in zijn as zwarte haar en op zijn gezicht. Het zwarte haar wat normaal echt ‘zwart’ was, was nu bedekt met een dun laagje wit poeder. Hierdoor leek hij haast grijs te worden. Zijn gezicht had ook een dun laagje en het zag er uit als een soort schoonheids masker.
Even had Yang hem geschokt aan gekeken, misschien was ze té enthousiast geweest. Een stilte viel in de keuken en ze hield haar adem in. Hij slaakte een diepe zucht waarbij er wat meel weg stoof. Heel kalmpjes, de kalmpjes wanneer een cheeta een antilope ging aanvallen, zetten hij het meel neer. Nog steeds met grote ogen en een houding die aangaf dat ze een ‘beetje’ angstig was, keek ze de jongen aan. Toen hij echter zijn ogen opende en ze de ondeugende blik zag wilde ze al weg rennen over het aanrecht, weg van de cheeta. Maar Drake was snel, net als z’n cheeta. Dus nadat hij zijn woorden had gezegd, stond hij eigenlijk al direct naast haar en sloeg zijn armen om haar middel heen.
Als een kleine kitten die op gepakt werd tegen haar zin in begon ze te spartelen. ‘Aah nuuu! Zet me neer!’ riep ze lachend uit en hoorde daarna zijn plan. ‘No... NO!’ Protesteerde ze. ‘Ik ben niet lekker! Rood is slecht voor je huid! M’n sproeten zijn giftig!’ Het ene vage excuus na het andere klonk tot ze een beter idee had. Een grijns verscheen bij de rood harige. Ze hief haar handen op en maakte een gebaar, alsof ze een bal op de grond gooide, naar de grond toe. Met een enorme lucht stoot werd ze de lucht in gelanceerd, uit Drake zijn armen. Gelukkig was het een redelijk hoog plafond dus stoten ze nét niet haar hoofd.
Met lucht sturing kwam ze vredig naar beneden gedwarreld en stond alweer op het aanrecht. Al grijnzend hurkte ze neer en keek hem met speelse oogjes aan waarbij ze lachte. ‘Je ziet er niet uit Drake Burned.’ Sprak ze tegen de jongen waarvan zn haren nu recht overeind stonden door haar lucht truc. Zelf moest ze niks zeggen want haar haren waren ook helemaal door de war gegaan waardoor haar paardenstaart er nu slapjes bij hing en er wilde lokken langs haar gezicht vielen. Even blies ze met een hand gebaar nog een keer in Drake’s gezicht en kon een grinnik niet onderdrukken.
Alsof het de meest normale zaak van de wereld was stond ze weer op en sprong van het aanrecht naar het keuken eiland. Hier hurkte ze weer neer, pakte drie eitjes en kwam weer overeind. ‘Wat voor taart gaan we eigenlijk maken?’ Vroeg ze zo serieus als ze kon en begon te jongleren met de eitjes. ‘Kan jij eigenlijk jongleren?’ Kwam de best wel random vraag. Waarna al snel een eitje tegen het plafond aan ketste en zo een smerige vlek boven hun creëerden. Hier bij schoot de roodharige in de lach om over te gaan op gegrinnik. ‘Oeps... Ik blijkbaar niet zo goed als ik had gedacht.’ Beaamde ze nog altijd grinnikend en kijkend naar het kapotte ei wat langzaam naar beneden begon te druipen.

Drake keek naar Yang, de grote lach op haar gezicht en haar hieperheid maakte hem vrolijk. Meestal was het effect juist totaal de andere kant op bij hem. Hij werd er meestal geïrriteerd van wanneer mensen overdreven enthousiast werden van helemaal niks. Het gekke was nu alleen dat Drake het bij Yang totaal geen probleem vond, hij werd er wonderbaarlijk genoeg juist nog vrolijker van. Misschien kwam het ook wel door de reden, dat hij voor zijn komende schooltijd en misschien de rest van zijn leven van Savador af zou zijn. Dit idee gaf hem al een geweldig gevoel. Drake keek Yang met een grote grijns aan en doordat zij zo blij was, werd zij nog veel blijer. De jongen lachte, maar tot zijn schrik zag hij opeens een pak meel zijn kant op komen, jammer genoeg was het te laat. Hij wist het ding te vangen, maar zijn oh zo 'keurige' uiterlijk lag nu bedekt onder een zacht laagje meel. Het ooit zo half glanzende zwarte haar leek bijna grijs en zijn zwarte kleren leken zowat besneeuwd. Beduusd en verbijsterd van haar actie, stond Drake de eerste seconden even naar zichzelf te kijken. Hij bleef stil en er was een soort spanning in de keuken te voelen die moeilijk te beschrijven was. Drake Blies zijn neus uit, hierdoor ontstond er een kleine meelwolk rond de jongen. Hij nam hierna nog niet gelijk actie, maar kon wel voelen dat Yang nu aan het afwachten was. Hij zette de meel op het aanrecht, dit zorgde ervoor dat hier ook nog een wolkje er boven verscheen. Na de snijdende seconden en Yang in misschien bijna angstige afwachting, gaf Drake zijn move weg. Hij keek op en opende zijn oranje ogen, er was een soort lichtflits in te zien door de zon. Er stond een gigantische ondeugende grijns op zijn gezicht en het was ook terug te zien in de ogen. Je hoorde hem ook zacht grinniken en Yang had ook in de gaten, dat Drake haar toch nooit echt iets zou doen. Ze wist wel dat ze benen moest maken, maar Drake was haar te snel af. De jongen greep haar vast en al meteen begon ze als een kitten te spartelen in zijn sterke en getrainde armen. Dit werd nog erger toen Drake verkondigde dat hij haar maar zou bakken. Ze begon te schreeuwen en als het meisje dat ze was te gillen. ‘Ik ben niet lekker! Rood is slecht voor je huid! M’n sproeten zijn giftig!’ Drake lachte luidkeels en hield haar nog steviger vast. ''Nou, daar kom ik dan vanzelf wel achter!'' en de jongen liep al richting de oven. Wat daarna echter gebeurde had hij zo snel niet zien aankomen. Hij had het kunnen verwachten met haar luchtmagie, maar ze bleef hem verbazen. Ze schoot als een bal uit het water tussen zijn armen vandaan. De jongen keek omhoog naar hoe ze het luchtruim in schoot. ''Dat is valsspelen!'' riep Drake lachend. Uiteindelijk dwarrelde het meisje weer als een teer blaadje naar beneden. Ach, zo teer was ze ook weer niet.

Gehurkt op het aanrecht keek ze hem aan, Drake staarde uitdagend terug met zo'n kleine jongensblik. ‘Je ziet er niet uit Drake Burned.’ Drake schoot in een luide lach, van oor tot oor. Als ieder ander meisje dit ook maar tegen hem had durven zeggen, had ze een lelijke sneer gekregen. Hij deed dit niet en kon haar tot elke detail waarderen voor wie ze was. ''Moet jij nodig zeggen rooie!'' en met deze zin maakte hij zijn beweging naar haar toe, woelde met zijn handen door de rode haren heen. Hij had nu ook door dat zijn eigen haar helemaal in de war zat. Dit maakte hem op dit moment ook eigelijk niet uit, hij wilde hiervan genieten. Ze blies in zijn gezicht, Drake blies terug. ‘Wat voor taart gaan we eigenlijk maken?’ Drake keek haar even aan, naar hoe ze was verplaatst. ''Uhhm, ik weet het recept voor een monchu taart?'' Sprak Drake suggestief. Hij had het ooit geleerd van een van de meest aardige huishoudsters bij zijn oude thuis. Toen hij er over nadacht glimlachte hij onbewust best schattig. Dit kwam omdat deze houdhuodster tenminste wel een beetje aardig was geweest in het verleden van de twee broertjes. Hij zag hoe Yang een aantal eieren pakte en hiermee begon te jongleren ‘Kan jij eigenlijk jongleren?’ het resultaat was echter dat het nu aan het plafond hing. Ze moest er vreselijk om lachen, Drake draaide zijn ogen zoals een echte vriend kan doen. ‘Oeps... Ik blijkbaar niet zo goed als ik had gedacht.’ Drake grinnikte. 'Zou het? haha en nee. Ik kan veel, maar niet jongleren.'' sprak hij rustig. Hij greep haar even bij d'r neusje waarna Drake door de keuken begon te streunen, opzoek naar de spullen die hij nodig had. Uiteindelijk stonden ze samen voor het aanrecht inclusief alle spullen. Drake keek naar de materialen en begon echt heel lief stap voo stap alles uit te leggen. Van de roomkaas in de mixerbak, plus de andere ingrediënten. Hij hielp haar met de bastonje bodem, waar ze beide lol mee hadden omdat ze geen idee hoe de complexe gasfornuis werkte. Uiteindelijk besloot Drake zelf maar een vuurtje te maken onder het pannetje om de boter te smelten. Dit deed hij zodat de boter door de verkrummelde koek gemengd kon worden. Uiteindelijk na veel lol kon de monchu de koelkast in en wanneer deze was opgestijft hoefde enkel nog de kersen er op. Drake keek Yang trots aan, trots op hen en het resultaat. Ze bleken perfect te kunnen samenwerken, dit kwam vooral bij Drake niet vaak voor. De jongen gaf haar een van de mixer ijzers en had een grote grijns. ''En nu het leukste gedeelte, het uitlikken van de bak en zijn ijzers.'' glimlachte hij. De jongen haalde zijn dunne vinger door de witte room en wilde deze in zijn mond stoppen, op de helft bedacht hij zich alleen. Hij hield het voor Yang haar gezicht. Er vlamde even een gekke gedachte door zijn hoofd, maar wuifde dit weg. Die vulgaire gedachtes vond hij bij Yang niet belangrijk. Daarom bleef het bij het simpele gebaar, waarbij hij een witte stip op haar neus zette. De rest slikte hij zelf af. ''Heerlijk spul dit.' sprak Drake terwijl het ook eigelijk rond zijn hele mond verdeeld zat.

Het voelde alsof ze weer even haar veel te vrolijke kant kon laten zien. Het was een aangename ervaring en ze had het zeker gemist. Ze was wel vaker vrolijk maar zo hyper en enthousiast als nu was niet iets wat ze dagelijks mee maakten. Dit mede door de mensen waar ze mee om ging, vele konden het niet waarderen, en omdat ze er niet altijd een reden voor had. Vandaag was echter anders. Met Drake bij haar zeiden had ze het gevoel zich niet te hoeven in houden. Daarbij was zijn goede humeur al reden genoeg om zo vrolijk te zijn. Ook al was Yang een vechtersbaasje ze hield er toch van als mensen waar ze om gaf zich goed voelden. Een tik wat ze mee had gekregen van haar veel te lieve, zorgzame moeder. Dus nu dat Drake duidelijk iets had om te vieren deed ze gezellig mee. En natuurlijk zou ze een zoete taart niet af slaan. Ze hield nou eenmaal meer van zoete dingen dan van zouten.
Na de gestoorden introductie van hun missie, eieren op het plafond, meel in het haar, Yang in de oven en lopen over het aanrecht kwamen ze uiteindelijk aan bij het punt dat de jongen opzoek ging naar spullen. Zelf wist ze ook wel ‘iets’ van bakken maar ze vond het veel interessanter om te weten wat Drake van plan was. Dat was dan weer iets wat ze van hem te weten kreeg en ergens vond ze dat erg leuk. Ze had gevoeld hoe hij haar neusje had vast gekapt waarna ze als een kitten, die je op het neusje tikte, haar gezicht in een plooi trok, ogen gesloten, neus gerimpeld. Om daarna haar hoofd te schudden en de jongen met haar grijze ogen te volgen. Zelf was ze wat comfortabeler gaan zitten en zat nu met bengelende benen op het keuken eiland.
Toen hij de spullen begon klaar te zetten was ze met een lachje er vanaf gesprongen en stond al snel naast hem. Nieuwsgierig bekeek ze alle spullen om daarna Drake aan te kijken die het woord nam. Vaak als de roodharige in een groep was nam ze het woord. Dit omdat mensen vaak te sloom waren of geen keuzes konden maken. Dan zou ze zich daar aan gaan irriteren om uiteindelijk zelf maar een plan te trekken. Maar nu met Drake was het anders. Net als bij het sparren hadden ze samen de regie. Waar je bij sparren er steeds om ‘vocht’, was het nu gedeeld. De jongen had wel vaak het woord maar in handelingen werkten ze goed samen. Haast alsof hun gedachtes met elkaar synchroniseerden. Beide waren ze even schaap achtig om het fornuis en lagen ze al snel in een deuk, niet goed wetende wat ze moesten doen. Als een echte vuur magiër toverde de jongen dan maar zelf een vuurtje en had Yang goedkeurend geknikt en beaamd dat dat sneller en handiger was.
Met haar vingers onder de boter en de kruimels had ze door Drake zijn haren willen woelen maaar hij had haar nog net tegen kunnen houden. Al grinnikend was ze haar handen gaan wassen en hielp hem verder met de monchu vulling. Hierbij viel de bak bijna van het aanrecht af en zoals verwachten moest het melige duo daar om lachen. Gelukkig was de bak niet écht gevallen dus goot Draken, met zijn iets handigere lengte, de inhoud over de bodem en plaatste de taart in de koelkast. Nu maar wachten tot het opgestijfd was. Al met een verlekkerd kopje staarde ze naar de koelkast en zuchtten. Wachten was altijd zo lastig.

Het was echter toen de jongen haar een mixer gaf dat bij haar, net als bij hem, een grote grijns verscheen. Dat was waar ook! Ze konden de overblijfsels uitlikken! Met een veel te blije grijns pakte ze dan ook de mixer aan en likte het af als een lolly. ‘Hhm~’ klonk het tevreden bij haar vandaan waarna ze hem weer even aan keek. Opeens voelde ze hoe er, voor de tweede keer vandaag, op haar neus werd getikt. Deze keer wist ze het ‘kitten gebaar’ voor zich te houden maar keek wel scheel naar het witte toefje. Al grinnikend probeerde ze het van haar neus af te likken. Wat er vast heeel slim uit zag. Om uiteindelijk het toefje met een vinger er af te halen en in dr mond te stoppen.
‘Hmhhhm, helemaal mee eens!’ beaamde ze zijn woorden, nam nog een lik van de spatel en ging daarna ook met haar vinger door de kom. Alleen werd deze niet naar haar mond gebracht, nee ze smeerde het spul op Drake zijn wang. Hier voor terug kreeg Yang nog een toef op haar neus en zo gebeurde het dat de twee in een soort ‘besmeur elkaar’ gevecht kwamen. Om uiteindelijk helemaal onder de witte zoete smurrie te zitten. Toen Yang hier een opmerking over maakten en dat het plakte zag ze bijna de gedachten door Drake z’n hoofd vliegen en schoten ze allebei keihard in de lach. Normaal zou ze zich hier wellicht ongemakkelijk bij voelen. Maar bij hem kon ze er om lachen, zich genoeg op haar gemak voelende.
Na deze oorlog had ze de jongen een thee doek toe gegooid en was zelf op het aanrecht gaan zitten, langs de kraan, om zichzelf te fatsoeneren. Ze draaide de kraan open, maakte een puntje nat en begon haar gezicht en kleren schoon te maken. Terwijl ze hier mee bezig was viel het even stil en dacht Yang aan iets wat ze al langer in haar hoofd had. Ze had er vaker over nagedacht en zelfs al met haar moeder besproken. Deze vond het helemaal prima en zelfs leuk dat haar dochter met z’n idee aan kwam. Vast blij dat het meisje een vriend had gemaakt. Nu wist ze alleen niet goed ‘hoe’ ze het aan Drake moest vragen. Ze hoorde hem amper spreken over zijn familie, waar hij vast zijn redenen voor had. Maar wellicht wilde hij met die tijd naar huis toe om bij deze mensen te zijn. Altijd als ze hier over nadacht kwam ze op het zelfde punt uit; ze moest het maar gewoon vragen.
Een beetje zenuwachtig haalde ze dan ook adem, blies een verdwaalde lok uit haar gezicht en keek de ruimte rond terwijl ze sprak; ‘Soooo Drake,’ begon ze. ‘Wat doe jij eigenlijk met... kerst?’ Haar ogen gleden naar hem toe en toen ze de zijne hadden gevonden merkte ze hoe ze de spanning in haar lichaam voelde tintelen. ‘Ik bedoel... blijf je op school... ga je naar je familie... ga je in de sneeuw spelen op Cassia of verkleed als kerstman door Oaks Field lopen?’ Met de laatste twee dingen kon ze een speelse grijns niet onderdrukken om daarna weer over te gaan op haar, lichte, zenuwachtige meisjes kant. ‘Want ik bedacht me laatst.... en zeg gerust nee! Maar,’ Met een hand begon ze wat afwezig te spelen met een losse pluk terwijl ze bedenkelijk weg keek, al zitten met haar benen over de rand op het aanrecht. ‘Zou je het leuk vinden om bij mij thuis kerst te komen vieren?’ Met die vraag keek ze hem aan, opeens helemaal zeker van haar zaak, en speelde er een liefelijke glimlach om haar lippen. Zo eentje die je niet snel zag bij het stoeren meisje maar zeker oprecht was.
Ze had het gevraagd, nu was er echt geen weg meer terug... hopelijk nam hij het goed op en ging hij haar niet drie dubbel dik uitlachen vragende hoe ze bij dat verschrikkelijk idee kwam. Dit was echter maar een doem scenario en probeerde ze er geloof in te hebben dat hun vriendschap toch wel iets meer was dan dat.

Hij liet zijn blik gaan over een van de liefste meisjes die hij kende. In zijn ogen lichaam en gehele zijn, kon je zien dat hij van haar hield. Misschien niet zoals je doet bij een relatie, maar de pure liefde voor vriendschap. Het was zo zuiver en vol lol met een warme vlaag plus de geur van verse appeltaart in de ochtend. Hij glimlachte naar haar enthousiaste grijns wat hem nog vrolijker maakte. Hoe die twee door de keuken banjerde was werkelijk een feest om te zien. Meel, eieren en ander gekke spullen volgen door de lucht terwijl ze lol maakte. Nadat Drake met Yang in zijn armen had gesuggereerd dat hij haar in de oven zou doen, had zij natuurlijk een meesterlijke move gemaakt. Vanuit zijn armen omhoog geschoten en zo stond ze nu boven op het aanrecht. Drake lachte om haar en wreef door het met meel en eieren besmeurde haar heen. Normaal had hij dit vreselijk gevonden, maar door de lol boeide het hem niet meer.

Samen gingen ze aan de slag voor de monchu taart. Drake begon met de bastonje koek onderkant. Helemaal verkrummelt, maar door de boter werd het weer een plakkend geheel op de bodem. Het verwarmen in het pannetje had Drake uiteindelijk met zijn eigen magie opgelost, Yang vond het leuk om te zien. Toen ze klaar waren met de bodem konden ze beginnen aan de tweede laag: De room. Als een geoliede machine gingen de twee samen te werk; Drake gooide alles de kom in en Yang mengde het vervolgens allemaal door elkaar. De bak viel nog bijna van het aanrecht, maar ze waren gelukkig net op tijd. Drake begon zelfs te fluiten terwijl ze zo samen bezig waren, waardoor er ook een leuk deuntje in de keuken ontstond. Ze maakte veel grappen samen en waren ook vreselijk melig. Uiteindelijk was de witte substantie klaar, deze moest alleen nog in de taartvorm. Drake keek met een serieus gezicht naar zijn werkje, met tong uit zijn smoel. Toen deze in de koelkast stond hoefde ze alleen nog te wachten tot deze zou opstijven. Met een grote grijns keek hij Yang aan, want dit was het leukste gedeelte van taarten bakken. Nu mochten ze de beslagkom uitlikken en dat was echt zo heerlijk. Hij gaf haar een van de mixer spatels, daar zaten de grootste klodders aan. Samen slikte ze de boel af en hij genoot van de heerlijk zoette smaak. Hij hield zo erg van zoetigheid, maar niet veel mensen wisten dit ook echt. Hij dipte ook even wat spul op het gezicht van Yang, dus nu had ze een wit puntneusje. Drake zijn gezicht zat onder door Ruby. Samen raakte ze in een groot besmeur gevecht tot ze nog viezer leken dan dat zeal waren.Drake grinnikte en lachte om de situatie, zijn ogen straalde. Het was heerlijk om even niet te hoeven denken aan zijn zeikerige leventje vol gedoe. Alsof ze samen in een soort bel zaten, waar de tijd was gestopt en de walm van vreugde overheerste.

Uiteindelijk was er het moment dat ze allebei waren 'uitgevochten'. Yang maakte een theedoek nat en wreef haar gezicht ermee schoon. Drake glimlachte en draaide toen de kraan open op een warmere straal. Hij stopte zijn hoofd hier onder en waste zijn haar en gezicht voor zover als kon. Toen hij daar mee klaar griste hij een theedoek van het aanrecht en maakte zichzelf daar mee droog. Nu stond zijn haar écht alle kanten op. Drake grinnikte en probeerde het wat te fatsoeneren met zijn vingers, maar hij had weinig kans. Ondertussen was Yang ook wat stiller geworden, hierdoor wist Drake dat ze nadacht. Hij had de theedoek in zijn handen waar hij dus ook zijn handen mee droog maakte. Hij keek Yang geduldig maar vragend aan tot ze met de gedachte naar hem toe kwam. ‘Soooo Drake,’ begon ze. ‘Wat doe jij eigenlijk met... kerst?’ Hij trok zijn wenkbrauwen wat omhoog na haar vraag. De jongen dacht even na, besloot op het tweede aanrecht tegenover haar te gaan zitten. ''Ehh..'' De jongen legde de theedoek naast zich neer. Hij dacht na over zijn kerst van vorig jaar, hoe hij samen met Xavier was gaan drinken op school. Het was op zich leuk geweest, maar echt fantastisch ook niet. Hij had naast Yang dan ook niet echt de behoefte om naar mensen toe te komen. De jongen bleef een beetje een einzelganger en dat was ook zo met kerst. Het was voor Drake absoluut geen optie om naar huis toe te gaan, hij maakte zichzelf nog liever van kant. Hayden had al een tijdje niets van dr laten horen. Je zag hoe de jongen nadacht en zijn opties naging maar het uiteindelijk eigenlijk niet zo goed wist. ‘Ik bedoel... blijf je op school... ga je naar je familie... ga je in de sneeuw spelen op Cassia of verkleed als kerstman door Oaks Field lopen?’ hij werd uit zijn gedachten gehaald. Hij moest om haar woorden grinniken, maar je zag iets in zijn houding. Het was veranderd, niet omdat hij de vraag van Yang niet leuk vond, maar omdat hij nu moest gaan nadenken over.. hij voelde zich op dat soort dagen altijd zo eenzaam. ''Ehh haha, nee. Al zou ik een geweldige kerstman zijn, ik heb eigelijk geen idee wat ik ga doen met kerst.'' Hij keek haar aan, maar wendde zijn blik na een tijdje af. Hij dacht na over dat hij dan maar met een fles amaretto in de grote zaal zou gaan zitten? Drake werd al grillig bij de gedachte aan kerst, hij had het nooit leuk gevonden thuis. Altijd de nette kleren aan, de nep grijns van zijn vader en oom. Hoe hij bij elke misstap er achteraf straf voor kreeg. Tijdens.. een witte kerst. Achteraf? Een bont en blauwe kerst. De jongen slikte even, maar luisterde naar Yang haar woorden. ‘Want ik bedacht me laatst.... en zeg gerust nee! Maar,’ Drake keek nu vragend, wreef over zijn achterhoofd terwijl zijn blik richting Yang ging. ‘Zou je het leuk vinden om bij mij thuis kerst te komen vieren?’ Er gleed een soort vlaag van kippenvel langs Drake zijn lichaam. Het bleef een lang moment stil, Drake kon haar niet aankijken. Hij beet op zijn lip en de jongensblik lag op de grond. Was dit serieus? Yang was ondertussen een goede vriendin van hem en hij waardeerde haar heel erg. Alleen.. het was zo vreemd. Kerst vier je met je familie en meest dierbaren. Het is een soort privefeest waar je je familie verteld dat het weer goed gaat elk jaar. Dit gold niet voor Drake, het was voor hem altijd met de zakenmensen van zijn vader en oom geweest, omdat zij geen vrienden hadden. Maar.. hij wist wel hoe het werkelijk in elkaar zat, alleen niet uit eigen ervaring. Yang had niet in de gaten, ook maar het beetje besef van wat ze zojuist had gevraagd aan deze jongen. De jongen liet het langzaam doordringen. Hij had leuke kerstfeesten gehad met Gilbert en Hayden op zijn oude school die dan voor hem bleven, maar.. nog nooit was hij bij een familie geweest tijdens de kerst. Dit betekende dat Yang, Drake zijn eerste echte kerst zou geven. Toen de vraag tot hem doorgedrongen was die zo simpel was, keek hij Yang aan. Zij zou zich wel zorgen hebben gemaakt of ze niet iets verkeerd had gezegd. Dit was niet het geval, het was juist iets zo bijzonders voor hem dat hij er even stil van was. De jongen slikte en stapte van het aanrecht af, hij kwam heel dichtbij haar staan en keek diep in Yang haar ogen. Je kon het beetje emotie in zijn ogen zien, maar Yang zou nu nog geen idee hebben waar die vandaan kwam. De jongen sloeg zijn warme armen om haar heen, ondanks dat ze nog wat viezig waren. Drake glimlachte met een diepe warmte. ''Heel erg graag Yang, niets liever.'' Hij hield haar vast en voelde haar armen om hem heen sluiten, hoe hun band nog steviger werd door dit moment.

-Topic closed-