Puffoon was zwaar vermoeiend geweest die dag. Er waren dagen waarop Ronodan blij was als hij niet naar de luchtplaneet hoefde. Vandaag was zo'n dag. Zo'n feestdag. Iets waar hij eigenlijk niet veel om gaf. Toch had hij een officiële uitnodiging gehad van het keizerlijk paleis. Het was een plek die hij verafschuwde. Het was de autoriteit die daar zat waar hij zijn hele leven tegen gevochten had. Waar hij vrienden aan had verloren. Hij was wel heen gegaan. Maar alleen omdat zijn aanwezigheid meer goed zou doen dan wanneer hij geweigerd had. Door op te komen dagen had hij aangetoond niet als een marionet bestuurd te worden door het hof. Hij had nog steeds zijn eigen autoriteit als beschermheer van Puffoon die hij zou uitoefenen ook als dat nodig was. Daarom was hij nog altijd net gekleed toen hij de school weer betrad. Hij droeg een zwarte broek met zwart leren laarzen die er zowaar een keer niet afgedragen uitzagen. Voor de verandering had hij een witte herenbloes aangetrokken met zwarte rijgkoorden. Daaroverheen een gilet in herfstmotief met zwarte revers. Zijn felle rode haar stak af tegen het wit van de bloes en de piercings leken een valse noot in de klassieke melodie van zijn kleding. Maar dat kon hem weinig schelen. Hij was bereid om een van de weinige nette kledingstukken die hij in zijn kast had hangen aan te trekken. Maar hij weigerde om er verder nog wat aan te doen.

Zijn ogen gleden langs de drukke gangen. Ook hier waren de mensen, veelal studenten, in het net gekleed. De school had waarschijnlijk eenzelfde soort viering al zou dat er waarschijnlijk minder stijf aan toe gaan dan waar hij vandaan kwam. Het geluid van muziek dat vanuit de grote zaal afkomstig leek te zijn scheen dit vermoeden te bevestigen. Ronodan liep de zaal in die langzaam aan het volstromen was met studenten. Bij de aanblik van de tafels met eten rommelde zijn maag zachtjes. Wat ze hem op Puffoon hadden voorgezet was nou niet bepaald vullend geweest, hoe traditioneel het ook mocht zijn. Misschien dat hij snel iets te eten zou meepakken en daarna zich terug zou trekken in Angani.

(Klikkie voor kleding, because I love seeking out nice clothing for ma chars xD)

Het zwart, prachtig afstekend tegen het net gestreken overhemd. Eeuwen terug dat het allemaal zo netjes zat. Zijn haar was netjes gekamd en keurig in gel getemd. De jongen had speciaal zijn baard geschoren tot er geen tipje meer over was. Hij wreef nog even over zijn kin om dit extra te checken. De oranje ogen waren zo eens vrolijk als twee sterretjes. Onder de randen randen van zijn nagels geen viezigheid en keurig geknipt. De afgesleten Vans? Laten we zeggen net gelakte diepzwarte heren schoenen. De zwarte pantalon liet zien welk lekker kontje hij bezat. Hij trok zijn stropdas goed, keek of er geen haren zaten op het zwarte jasje. Zijn zilveren gesp scheen in het badkamer licht. Ergens hoorde hij nu Hayden in zijn hoofd zeggen dat het zo toch wel goed zat. Drake keek in de spiegel, een tevreden glimlach stond op zijn gezicht. Als zijn vader hem nu toch eens zou zien, als het hem kon schelen had hij verbaasd geweest dat Drake het in zich had. Hij keek naar het bed van Zean, al had hij geen idee waar zijn broer zich uitspookte. Hij was er in ieder geval niet geweest om de das te strikken. Met gezonde zenuwen liep hij even later de kamer uit.

Sommigen zouden hem niet eens herkennen en de gene die het wel deden zag je bijna met open mond kijken. Hij slikte en hij voelde zich er voor het eerst opgelaten door. Even later klopte hij aan bij de kamerdeur die hij goed kende. Toen ze open deed.. slikte Drake nogmaals. Waar was zijn gevechtsmaatje gebleven? Er stond een werkelijk meest prachtige jonge vrouw in de deur opening. Het rode haar sierlijk opgestoken en de zwarte jurk stond haar beeldig, Drake moest knipperen om te geloven dat zij het echt was, maar er verscheen een grote warme glimlach op zijn gezicht. ''Yang, wauw. Je ziet er beeldschoon uit. Je gaat alle meiden nog jaloers maken zo.'' Drake gaf haar een schattige knipoog. Eigelijk werd er al aanstalten gedaan om te vertrekken, maar Drake hield haar even tegen. ''Wacht, ik heb nog wat voor je.'' En vanachter zijn rug, wat hij bij zich had gehad, toverde hij een prachtig rode roos. Het was net zo rood als haar golvende haar. Dit was niet het enige, want rond de steel zat een goud kettinkje met een hartje geknoopt. Drake glimlachte bijna verlegen, tot hij het uiteindelijk om kon doen. Nu konden ze vetrekken.

Met Yang aan zijn hand liepen de twee bijna sierlijk door de gang heen. Iedereen was in een goede stemming, de muziek speelde al in de grote zaal. Hij zag hoe al vele mensen zich verzameld hadden op de dansvloer. Hij zag zelfs Ronodan, de Legendarische magier van lucht, hoe hij netjes in pak was gekomen. Drake was onder de indruk van de prachtige versieringen, details en prachtige uitvoering. De kleuren maakte hem vrolijk en hij genoot met volle teugen. Drake slikte en hij merkte nu hoe er verschillende mensen naar de twee keken. Hij beet op zijn eigen lip toen het hem opviel. Iedereen kende zijn reputatie. Hij had ieder meisje van de school kunnen vragen wat zich voor hem had geworpen, maar hij had voor Yang gekozen. Op dit moment was zij de gene met wie hij het meeste omging en hij voelde zich helemaal bij haar op zijn gemak. Misschien op sommige momenten kon hij zelfs Hayden uit zijn hoofd laten varen. Zijn ogen schitterde in het licht en met een warme glimlach aanvaarde hij de aandacht. Om het prachtige meisje wat hij met zich mee droeg en.. dat nu hij er netjes uitzag wel echt een vreselijk lekker ding was. ''Zullen we dansen?'' fluisterde hij lieflijk in haar oor.

Ging hij dit doen? Hij ging dit doen. Wilde hij dit doen? Nee. Voor de laatste keer keek hij in de spiegel, naar zijn eigen, vermoeide, chagrijnige blik, die afdwaalde naar zijn hals waar hij probeerde de losse stropdas wat recht te leggen. Als dat ding zo strak zat voelde het alsof hij stikte en hij wilde dat gevoel niet graag opnieuw ervaren. Voor een moment bekeek hij zichzelf. Het zat niet mooi, dat kon hij duidelijk toegeven. De witte blouse zat niet netjes in zijn broek en door de losse das zag het eruit alsof hij net uit bed wakker was geworden en nu al klaar stond om zich weer helemaal vol te zuipen. Want daar ging hij in eerste instantie voor. Er zouden genoeg hapjes en drankjes zijn waar hij op los kon gaan. De rest van heel dat bal-gedoe deed hem niets. Het verbaasde Oliver al dat hij dit pak had toe gestuurd gekregen van Melody. Ze hield hem ook altijd in de gaten. Ergens maakte hem dat paranoia, was zij nu ook al van zijn vader? Kon hij haar nog wel vertrouwen? Oliver schudde zijn hoofd en ging door zijn warrige, witblonde haren die hij voor deze gelegenheid had gekamd en geprobeerd op orde te krijgen. Wat niet erg had geholpen. Nog een laatste zucht en de jongeman verdween de kamer uit, richting de grote zaal, zijn handen in zijn zakken.

Zijn chagrijnige blik sprak waarschijnlijk boekdelen, hij wilde hier niet zijn, maar ook weer wel, want eten, maar als er ook maar een iemand op hem af zou stappen, dan zou hij zich linea recta omdraaien, de punch schaal mee nemen naar zijn kamer en het daar allemaal verder opdrinken. Oliver was wat later gearriveerd dan de openingstijd, dus de zaal was al wat gevuld. De jongen probeerde zo onopvallend mogelijk naar de tafels te schuiven waar de hapjes en drankjes stonden en hij een grote beker punch voor zichzelf maakte. Met het even chagrijnige gezicht staarde hij voor zich uit, de blije blikken van menig leerling proberend te vermijden en de dansvloer zo veel mogelijk rechts te laten liggen, want hij kwam hier alleen voor de gratis drank, dat was het. Dus, dat was Olivers doel en daar wilde hij het dit bal voor al bij laten.

Le outfit (minus the mask:

Met haar haren half opgestoken in een gevlochten knot, hoe ze het gedaan was haar zelf ook een wonder. Ze zwiepte de rest van haar lokken over haar schouders zodat ze tot haar middel vielen. Haar van zichzelf donkere lippen staken af bij haar bleke huid. Ze keek naar de mascara en deed deze zo voorzichtig mogelijk op. Geen afleidingen, laat je niet afleiden Kyna. Dat ding ziet er niet goed uit in je oog. Na de Mascara op gedaan te hebben was dat wel genoeg make-up. Haar lippen lekken van nature al gestift, haar huid was bleek en vol met sproetjes en haar wenkbrauwen toch donker van zichzelf.

Ze pakte haar jurkje, het roze ding was iets waar ze nog niet helemaal zeker over was. Een sweetheart neckline met kant er overheen om haar beter te verstoppen. Ze hield niet van strakke dingen. Maar zoals Lydia haar zou vertellen, 'Je gaat niet in een hobbezak.' Ergens moest ze haar wel gelijk geven maar dat zou Lydia nooit te weten komen. Ze trok het aan en trok een paar witte ballerina's er bij aan.

Ze vervolgde haar weg zonder voor een keer te vallen, misschien omdat ze elke keer naar beneden keek of haar jurkje nog goed zat. En dus waar ze liep, naar de eetzaal. Ze keek rond en glimlachte bij het zien van de koperen ketels met snoepjes. Al moest ze toegeven het was best freaky die zwevende tafels en de gekleurde lichtbollen. Maar het gaf absoluut sfeer! Ze bezette een plekje naast de snoepketel en plukte er zo onzichtbaar mogelijk een uit en stopte die in haar mond.

Tag: open
Outfit: Click

Jurkje:

jurkje Anne-Fleur:

Zijn hand hield het glas lichtjes vast, terwijl zijn turquoise ogen zich richtten op de omgeving. Overal pratende jongens en meisjes, wat gegiegel en gelach, mensen maakten gebruik van het buffet dat vol lag met snoep en andere lekkere hapjes, een aantal mensen durfde de dansvloer al op en Oliver stond sikkeneurig te drinken. Hoe typischer kon het. Het maakte de jongen helemaal niet uit wat hij hier deed, zolang hij maar gratis van de drank kon genieten. Zijn andere hand hield hij in zijn zak, om er voor te zorgen dat hij er absoluut niet blij uitzag en mensen niet naar hem toe zouden komen en hem zouden gaan vervelen met hun koetjes en kalfjes. Als er iets was wat Oliver haatte, dan was het nutteloze gesprekken. Maar dan ook echt nutteloos. Zoals het weer. De jongen staarde naar zijn drinken, wat nu voor de helft leeg was. Dronk hij echt zo snel of ging de tijd gewoon langzaam?
Een bekende stem trok vrij snel daarna zijn aandacht. De blik van de jongen veranderde vrijwel direct van chagrijnig, naar een seconde van angst naar iets van blijdschap naar weer iets neutraals. Zoveel emoties die in een keer door hem heen gierde brachten hem een beetje van zijn stuk. Oliver schraapte zijn keel. 'Hi Koi,' Shit nee dat was niet zijn naam. 'Euh.. Kai, I mean.' Oke, gered. Maar alsnog een van de domste acties die hij ooit had kunnen doen. Wat was dit voor bullshit. 'Het was een mooie dag vandaag hm?' Zei hij nietszeggend terwijl hij strak voor zich uit staarde en de blauwharige jongen niet wilde aankijken. Het haatte hij het om het te hebben over het weer, maar nu was dat een stuk beter gespreksonderwerp dan al het andere wat je kon aansnijden.

Tag: Koilee Kailee

Massive Yang Post, sorry x3:

Kleding/uiterlijk:

Tag: Drake~

Hij zette zijn voeten voor de deur van Yang. De kieren van vele jaren, hoe er jaren achter jaren zou moeten hebben geleefd door verschillende personen. Je zag de deuken, schrammen en zelfs wat vlekken. Het was een lelijk oud ding. Drake schraapte zijn moed bij elkaar, zenuwachtig voor het moment dat hierna komen zou. Zijn hart bonkte in zijn borstkas en hij beet even op zijn liep toen hij de ruwe oppervlakte van het houd voelde. Het waren wat rustige gelijkmatige klopjes. Het duurde even voordat de deur opende en Drake hoorde er achter ook wat geluiden. Hij had geen idee wat zich daar op dit moment afspeelde. Uiteindelijk zag hij hoe de deur werd open gedaan, op dat moment moest hij echt slikken. Het was bizar, zo mooi als een mens kon zijn en zij was er het voorbeeld van. Drake beet aan de binnenkant van zijn lip, nam elke detail van haar beeldschone uiterlijk in zich op. Zo had hij Yang nog nooit gezien, zelfs niet in zijn wildste dromen. Er verscheen een warme en misschien zelfs voorzichtige glimlach op zijn gezicht. Hij voelde hoe zijn gehele lichaam moest wennen aan haar nieuwe look. Zo te zien was hij niet de enige die onder de indruk was. Er was een moment van stilte, een moment waarop Yang Drake helemaal van top tot teen bekeek. Ze bracht bijna stamelend zijn naam uit, zijn schattige blik liet haar uitspreken. Nu vooral nadat Drake had gezegd dat ze vast alle meiden jaloers zou maken. Ze was gewoonweg prachtig en dat liet hij haar merken. ‘Ik denk eerder dat ik alle meiden jaloers maak als ik met ‘jou zo’ op het ball verschijn.’ Drake draaide grinnikend met zijn ogen. Ach.. liet ze jaloers zijn, op deze avond maakte hem dat niet uit. Hij liet wel even doorschemeren dat hij het fijn vond, dat hij zich zo netjes had gemaakt voor haar. Hij was en bleef een jongen die niet altijd even makkelijk was, zijn kleding wat altijd maar een beetje nonchalant langs zijn schouders zat. Het haar wat altijd maar voor zijn ogen hing. Als hij nu zou willen dan kon hij niet eens zijn hand er doorheen halen. Het stond strak van de gel, maar het was wel nog mooi casual. Toen Yang aanstalten maakte om samen met hem naar de grote zaal te vertrekken hield Drake haar even tegen. Achter zijn rug vandaan haalde hij de prachtige roos met het gouden kettinkje. Hij zag haar blozen bij het rode haar, de zilveren ogen twinkelde, het blozen op haar wangetjes was aandoenlijk en hij kon niet anders dan gewoon naar haar kijken. Yangs mond viel een klein beetje open, wat hij erg schattig vond. Drake zag hoe ze haar hand omhoog rijkte, zijn wang zacht streelde. Hij sloot even zijn ogen en bracht zijn hoofd een beetje schuin om dichter naar haar hand te komen. ‘Enorm bedankt,’ Sprak ze en glimlachte vertederd vriendelijk. ‘Echt, I love it.’ Drake glimlachte ook. ''Ik vind het fijn dat je er blij mee bent.'' sprak de jongen zacht. Door zijn neus rook hij de zoete geur van Yang haar gewassen lichaam en de nieuwe jurk die haar beeldig stond. Hij wist het nog goed, hoe hij met haar handen in de zijne, staand in die kleine winkel elkaar hadden aangekeken. Het moment dat hij haar vroeg en zij ja zei! Zijn hart had een sprongetje gemaakt en hij had haar een lieve knuffel gegeven. ‘Wouw,’ Uitten ze en een twinkeling was te zien in haar ogen. ‘Het is echt prachtig.’ Drake knikte. ''Net als jij.'' sprak de jongen zacht. Opeens viel hem op dat het licht van de fakkels heftiger was, maar liet het voor wat het was. Yang liet Drake toe om het kettinkje om te doen. Hij voelde haar zachte huid, zelfs een beetje van de kippenvel die er was door zijn aanraking. Toen hij haar weer kon zien, zag hij dat het geweldig paste bij haar outfit, gelukkig. Yang besloot ook nog even snel de roos in wat water te zetten, dus Drake wachtte op haar. Ondertussen keek hij een beetje de kamer binnen. De kat op het bed met vleugels keek Drake even waarschuwend aan toen Yang met het water bezig was, Het was geen vijandige houding van het dier, eerder een 'pas wel op met haar of ik zorg ervoor dat je er spijt van krijgt' houding. Drake slikte even. Okey, dit was hij meer gewend van de vaders, maar een kat? Dat voldeed ook. Vooral als hij dacht aan.. Yang kwam weer terug lopen en de kat keek weer naar het baasje. Nu konden ze gaan

Het was een werkelijk geweldig gezicht. Al die jurken, pakken, zelfs wat kostuums en ander gek gespuis. Adviseurs, legendarische magiers tot leerling was aanwezig. Ze liepen door de gang waar meenegeen zich te samen had opgetrommeld. Zenuwachtige voeten, nerveuze of juist arrogante blikken overal. Drake voelde ook blikken op hen gericht, maar hij schonk er niet veel aandacht aan. Hij merkte wel op dit moment dat Yang dichter bij hem ging lopen, waardoor hij haar even aankeek, maar ook aangaf in zijn blik het te begrijpen. Toen ze de grote zaal in mochten was iedereen vrolijk en enthousiast. Hij hoorde Yang naast zich, hoe ze verpletterd was door het bizar mooie uiterlijk van de plek. Het eten, de slingers, een glanzende vloer zonder etensresten. Ook Drake keek overal zijn ogen uit. Hij was naar herinnering tijden terug ook wel naar een bal geweest, maar hij kon zich niet herinneren dat het zo mooi was. Misschien omdat hij toen nog net op school zat, niemand kende en daarom ook vooral niet een meisje met zich meegenomen had. Zacht en teder legde Drake zijn hand rond die van Yang, kwam dicht bij haar oor om er daarna in te fluisteren. Ondertussen hoorde je op de achtergrond de muziek spelen. Hij vroeg haar ten dans maar was ergens ook zenuwachtig. ‘I would love to.’ sprak ze, Drake zijn gezicht stond op stand gelukkig. Zijn hand werd extra gegrepen door Yang. Hij zag hoe nieuwsgierig ze was toen ze de dansvloer op liepen. De vraag was onverwacht, maar Drake vond het leuk dat ze het vroeg. ‘Kan Drake Burned wel dansen?’ Hij liet het even stil en keek in haar mooie ogen. ''Dat kan hij. Geleerd van...'' Hij streek over haar wang, maar was niet van plan het standaard dansen uit te voeren zoals je in de sprookjeswerelden zag. Misschien wel iets mooiers. Ondertussen speelde het perfect liedje hiervoor ook. Hij liep voorzichtig om haar heen en legde zacht zijn hand net boven haar hart, daarna fluisterde hij zacht. ''Mijn aller eerste grote liefde die ik ooit heb gehad.'' Daarna legde hij zijn hand op haar voorhoofd. ''Haar naam is Hayden.'' Hij gaf aan dat ze hem mocht volgen. ''Ze heeft hier op school gezeten, maar toen zij weg ging was jij hier net.'' Bij het woord weg bewoog hij zijn arm omhoog alsof hij vleugels had. Hierna bewoog hij rustig zijn hand rond haar middel en pakte haar op. ''Maar zij is nu niet het meisje waar ik me op wil concentreren.'' Hij voelde hoe ze zich naar hem toe draaide. Terwijl hun neuzen vlak bij elkaar kwamen keek hij haar met warme en vurige ogen aan. ''Weet je zeker, dat je me beter wilt leren kennen?'' Hij glimlachte na de fluisterende woorden, maar voordat ze kon antwoorden liet hij haar met haar rug naar achteren vallen. De rest van de dans, spraken ze niet. Het was meer het laten zien en opgaan in hoe zij twee met elkaar omgingen. Het zachte en toch ruige. Hoe Yang graag dichterbij wilde komen, maar Drake haar soms ontweek. Hoe hij zelfs met zijn rug naar haar toe ging staan. Toch tilde hij haar ook soms weer op, omdat ze zo licht als een veertje was. Een moment dat Drake haar vasthield tot de grond waarbij je even dacht dat ze gingen zoenen, maar dat was het leuek. Ze waren daar eerder geweest. Het was als hun vechten, zo goed konden ze dansen. Door de vele trainingen die ze ondertussen samen waren gewend, vertrouwde ze zo op elkaars lichaam dat het dansen bijna moeiteloos leek. Hij wist dat er mensen keken, hij wist dat zelfs sommige naar anderen seinde. Toch was Drake daar echt niet mee bezig, omdat hij helemaal op ging in het prachtige moment. Zelfs dat Yang tegen Drake opsprong en daarmee haar benen om hem heen sloeg (Als je het hier mee eens bent Rubs) Hij keek haar aan liet haar zakken, liet weer los, ze wentelde om elkaar heen en de muziek leek hen te dragen. Na de prachtige bewegingen kwamen ze uiteindelijk tot stilstand. Ze stonden tegenover elkaar met hun handen in elkaars net. Ze zoende niet, maar keken elkaar gewoon aan. Alles wat van hen afstraalde was plezier en vertrouwen, terwijl ze niet eens alles van elkaar wisten. Drake grinnikte even, slikte. Hij had nooit verwacht dat de dans zo intens zou worden.

Jurkje Esther-Anne:

Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij de naam van die gast weer eens verkeerd moest uitspreken. Vanuit zijn ooghoeken gezien leek de blauwharige jongen er wel om te kunnen lachen, aangezien het sap weer terug het glas in gleed. Niet het fraaiste om te zien, al helemaal niet uit je ooghoeken, maar het zorgde ervoor dat er bij Oliver ook wel een klein grijnsje af kon en hij snel van zijn glas nipte om het te verbergen. De punch was niet slecht, had een mooi kleurtje, maar de jongen had liever gezien dat er iets meer smaak aan zat. Een bepaalde smaak. Maar voor de rest moest hij niet klagen want het zorgde ervoor dat hij ergens mee bezig was en niet een of ander diep gaand gesprek moest houden met zijn verre vriend die naast hem stond. Toch besloot hij dat een stilte te ongemakkelijk was in deze situatie dus vroeg hij maar naar het weer, zichzelf meteen weer vervloekend want hij haatte dit soort gesprekken. Maar Kailee leek het op te pakken, dus liet Oliver zijn schouders wat zakken en besloot er in mee te gaan. Hoe erg kon het worden? De jongen knikte instemmend met Kai's antwoord. Het was inderdaad ook geen mooi weer. Herfst was gewoonweg kut. Net toen Oliver zijn mond open wilde trekken en hem gelijk wilde geven, moest Kai weer met een rot opmerking komen die Olivers nek lichtjes rood liet kleuren. Snel nam hij nog een slok van de drank voordat hij even naar zijn schoenen keek en vervolgens weer naar Kai toen die zich afvroeg wat Oliver hier deed. Die haalde zijn schouders op. 'Er was gratis drank dus daar was ik wel voor te porren.' Bromde Oliver maar, nog een slok nemend om zijn woorden kracht bij te zetten. 'De therapeut vind dat ik meer contacten moet leggen om niet in de oude shit te vervallen en een normaal leven op te bouwen.' De jongen keerde zich weer naar de dansvloer. 'But then again, ze zei ook dat ik niet meer mocht drinken en roken en look where we at.' Met een grijns schudde Oliver zijn hoofd, waarom moest hij dit soort situaties nu zelf ongemakkelijk maken?

Tag: Kailee

Met een glimlach pakte ze nog een snoepje, niemand die het zag toch? Zou het überhaupt uitmaken als ze veel snoepjes at? Ze werd misschien wat druk maar dat was ze al van zichzelf dus veel verschild zou het niet uitmaken. Ze keek even rond naar de dansende mensen. Toch knap hoeveel controle andere over hun lichaam hadden Ze zou zichzelf misschien 2 minuten geven voor ze zou vallen.

Ze speelde met wat krullerige lokken die over haar schouders lagen terwijl andere delen van haar haar gevlochten en opgestoken waren. Ze keek op met een paar grote blauwe ogen. Ze had niemand verwacht bij haar in de buurt buiten de snoepketel. ’Heey, Ik ben Kyn, jou ken ik nog niet, hoe heet je? Wil je ook een snoepje of ben je niet zo een snoeperd? Ik dacht dat iedereen danste moet jij niet dansen?’ Zei ze maar door ratelend zonder een duidelijke adem teug te nemen. Ze glimlachte en stak haar hand uit naar haar.

Tag: Jayla, open
Outfit: Click

De jongen hield zijn glas wat krampachtig in zijn handen. Hij voelde de ongemakkelijkheid langzaam in het gesprek sijpelen. Hij zou beter moeten weten wie de persoon naast hem was, wat die voor hem betekend had en wat ze allemaal wel niet samen hadden gedaan. Maar voor nu was het nog steeds vaag, bepaalde stukken waren duidelijk, maar hielpen hem niet op weg. Dus Oliver probeerde zo goed als het kon de oude relatie die de twee hadden op te pakken, ook al had hij geen idee hoe die in de eerste plaats tot stand was gekomen en hoe die nu daadwerkelijk in elkaar zat. Een onhoorbare zucht ontsnapte uit mijn mond terwijl hij nogmaals een slok van zijn drank nam en voor zich uit staarde. De zaal begon al voller te worden en daar was Oliver wel ergens dankbaar voor. Mocht dit hele gesprek op niets uitlopen, dan kon hij vast naar iemand toe gaan. Of er de brui aan geven en gewoon terug naar zijn kamer gaan en zich daar vervelen. Er was niet veel verschil. Oliver merkte de handelingen van zijn gesprekspartner naast zich op en draaide zich net op tijd om, om zijn glas te heffen en kort te glimlachen. 'Ik denk dat die meid zelf geschift was.' Zei hij na de toast, om vervolgens een slok te nemen van zijn punch en het ook bij te vullen. 'Meest gare gesprekken gehad, weet er echt niets meer van.' Met een zucht keek de jongen weer voor zich uit, af en toe een slok nemend van zijn drinken, zijn ogen glijdend over de zaal. 'Dus hoe was jou leven.' Nog meer small-talk, nog meer irritaties. Maar Oliver wilde niet dat het ongemakkelijk werd, dus bleef hij maar door praten, in de hoop eindelijk ergens op te landen wat er weer voor deed zorgen dat hij wat meer te weten kreeg over hem en Kailee. Eigenlijk smachtte hij er naar.