Esther-Anne stond vrolijk op. Ze had van Master Kalkstein een missie gekregen. Ze moest een paar verloren documenten ophalen. Bij een grote bibliotheek, ze had er veel zin in. Esther-Anne had ook veel ervaringen met een bibliotheek dus dat moest wel goed komen. Esther-Anne had een gehaakte jaszak in haar jaszak gehaakt zodat daar haar dagboek in kon.

Esther-Anne had ze even verkleed en naar het lancerings platform. Ze moest naar de planeet Shadra. Dat was de duistere planeet. Esther-Anne was er nog nooit geweest maar ze maakte er geen zorgen over. Veel leerlingen hadden haar heel raar aangekeken toen ze vertelde dat ze die taak kreeg van Master Kalkstein. Sommige leerlingen hadden zelfs geruchten vertelt dat de bibliotheek waar zij naar toe ging dat daar al veel mensen waren gestorven. Esther-Anne geloofde dat niet. Ookal word ik aangevallen ik kan me zelf heel goed verdedigen. Intussen was Esther-Anne al bij de grote massive deur van de academy aangekomen. Ze deed de deur open en toen weer dicht. Er waaide een stevig windje. Het blies Esther-Anne's haar alle kanten op.

Toen Esther-Anne bij de lancerings platform aankwam kwam al snel een man op haar afgelopen. "Ben jij Esther-Anne?" vroeg hij. "Ja," antwoorde Esther-Anne. "Loop dan maar met mij mee," zei de man. Esther-Anne gehoorzaamte de man maar ze had nog wel een vraag: "Heo heet u?" vroeg Esther-Anne. "Nu even geen vragen!" zei de man bot. Esther-Anne hield gelijk haar mond. De liep naar een shuttle toe en opende het luik. Hij gebaarde dat Esther-Anne er in moest lopen. Esther-Anne liep gelijk naar binnen. Toen de man ook binnen was sloot hij het luik. "Ik ben je begeleider. Ik had van Kalkstein gehoort dat er een meisje met blonde haren naar Shadra moest worden gebracht. En hij zei dat ik jouw ook terug moest brengen," zei de man. "Dat klopt," zei Esther-Anne. Ze had wel een vraag maar die stelde ze wel later. De man keek Esther-Anne aan met een stel-geen-vragen-meer gezicht.

De shuttle kwam langzaam neer op de planeet Shadra. Esther-Anne liep naar de klep van de shuttle. De man opende de klep van de shuttle. "Dank u wel dat u mij wilde brengen!" riep Esther-Anne naar de man. De man zei niets terug en sloot snel de klep van de shuttle en vloog weg. Ik moet dus naar die bibliotheek. Het moet opvallen dacht Esther-Anne. Terwijl ze het lancerings platform van Shadra verlaatte.

-Ik splits het even in 2 delen anders word de post wel heel lang ;-)

Esther-Anne had de bibliotheek nog niet gevonden. Ze liep over straat opzoek naar een bibliotheek. Daar was de bibliotheek! Yeah! Dacht Esther-Anne blij. Ze opende de deuren van de bibliotheek.

De bibliotheek zag er prachtig uit. De vloer glansde mooi en de boeken in de kasten waren goed onderhouden. Al snel kwam en medewerkster aangelopen. "Wat zoek je?" vroeg de medewerkster. "Ik zoek de documenten 'Grand Fragments Of Runedh," zei Esther-Anne vriendelijk. "Ssttt, niet zo hard. Loop maar met mij mee," zei de medewerkster. Esther-Anne gehoorzaamde meteen. De medewerkster bleef maar lopen, het leek wel alsof ze de hele bibliotheek aan het doorzoeken was. Opeens ging de medewerkster een donker gangetje in. En ze liep helemaal door tot het einde van het gangetje. Ze tikte op de muur en opeens was Esther-Anne met de medewerkster in een ruimte. "De documenten zijn heel erg geheim. Neem het mee en ga gelijk terug naar huis," zei de medewekster terwijl ze Esther-Anne een paar documenten over handigde en de ruimte verdween. Esther-Anne stopte gelijk de documenten in haar gehaakte jaszak. En liep terug naar de ingang samen met de medewekster. "Dankjewel," zei Esther-Anne. De medewerkster had al de deuren gesloten. Esther-Anne liep terug naar het lancerings platform.

Toen Esther-Anne bij het lancerings platform aan kwam, kwamen er bewapende mannen naar Esther-Anne toe. "Heb jij de ducomenten?" vroeg een man. Esther-Anne wilde gaan reageren maar de man was haar voor. "Jongens, dat meisje is het zeker niet. Ze is zo onschuldig," zei de man tegen de andere mannen. "Sorry voor het ongemak," zei de man en hij liep verder met zijn mannen. Esther-Anne haalde opgelucht adem. De mannen hadden har niet te pakken kunnen krijgen. Gelukkig dacht ze. Esther-Anne hoorde toen een geluid van een shuttle. Het was de meneer die haar ook gebracht had. "Kom maar mee," zei de meneer die haar ook gebracht had, na dat hij zijn shuttle had geparkeerd en was uitgestapt. Esther-Anne liep samen met de man de shuttle in.

Esther-Anne ging weer op de stoel zitten bij de cockpit. "Ging het goed?" vroeg de meneer. "Ja hoor, ik," zei Esther-Anne maar de meneer praatte door Esther-Anne heen dat ze stopte. "Niet al te hard zeggen. Ze kunnen ons nog steeds horen," zei de meneer. Hij startte te shuttle op. Toen ze de lancerings platform verlieten kwamen dezelfde mannen naar buiten bij een café die haar hadden tegengehouden. "Komen ze nu achter ons aan?" Vroeg Esther-Anne. "Misschien niet, maar misschien ook wel," zei de meneer.

De shuttle landde veilig op Starshine's lancerings platform. Esther-Anne bedankte de meneer. En liep naar de kamer van Professor Kalkstein kamer. "Goedemorgen meid," zei Professor Kalkstein vriendelijk. "Hier zijn de documenten, professor," zei Esther-Anne. "Goed zo, dankjewel meid," zei Professor Kalkstein. En hij nam de documenten van Esther-Anne over.

-Ik hoop dat het zo goed is. Je laat me hopelijk wel weten of het goed genoeg is.