Zijn overhemd zat netjes dichtgeknoopt en de kraag was omhoog getrokken om er een beetje nonchalante draai aan te geven. Zijn witte haren zaten warrig, wat voor hem in model was. Hij liep rustig het schoolgebouw in, nadat hij zijn kleding recht had getrokken en nog wat aanpassingen in zijn haar had gedaan. Hij keek rond in het grote gebouw en besloot maar de gang aan zijn linkerhand te nemen, om te kijken waar hij uit zou komen. Eigenlijk was het de bedoeling om de kamer van de hoofdmeester/es te vinden, maar dat zou nog wel even duren met zijn kennis over het schoolgebouw. Zeno was al bijna de hele school doorgelopen op zoek naar de kamer van de hoofdmeester of hoofdmeesteres. Hij had geen enkel idee wat hij zou moeten verwachten. Moe van al het lopen door het schoolgebouw liep hij de laatste paar trappen op, totdat hij bij een deur kwam, waar netjes 'Hoofdmeester' op stond. Al direct werd zijn vraag of het een vrouw of een man was beantwoord. Hij liep er rustig naar toe en maakte zijn hand tot een vuist, waarmee hij netjes twee keer op de oude houten deur klopte. Hij wachtte rustig op een antwoord dat hij naar binnen zou mogen komen. Vele gedachten gingen door zijn hoofd over hoe de hoofdmeester was en hoe hij eruit zag. Hij kende hier nog niemand op school en had ook geen verhalen gehoord over wat er in deze school gebeurde of wie hem leidde.

Vanaf het raam, waar een bed stond alsof dat doodnormaal was in een kantoor, tot aan het bureau was alles netjes opgeruimd. Het gaf een strak en schoon beeld aan het anders zo rommelige kantoortje, want moeite om het eens een schoonmaakbeurt te geven had Savador nooit genomen. Daar wilde hij conciërges voor hebben die dat voor hem deden. Hij was geen Assepoester. En daarbij had hij het al druk genoeg. Uiteindelijk had hij dan toch maar de handen uit de mouwen gestoken, want als hij het niet deed dan deed niemand het. Een deel van de ruimte had hij gelukkig al gehad. Maar het andere deel - van het bureau tot de deur - lag nog bezaaid met allerlei propjes perkament en verscheidende andere spullen. Saethion, een grote paarsgeschubde slang, lag opgerold op het bed en keek doodstil toe hoe zijn meester de rotzooi onder handen nam. Savador had er zijn vest voor uitgetrokken en liep nu van de ene kant van de kamer naar de andere in een zwarte colltrui, die hij er altijd onder droeg. In zijn armen wankelden een hoop spullen - van boeken tot rondslingerende kleding - , want behalve het hoofdkantoor was het ook een beetje zijn eigen slaapkamer geworden tijdens zijn verblijf op de school. Met een nors gezicht stortte hij de halve inhoud van de spullen in zijn armen in de prullenmand bij de muur en liep daarna naar het bureau om de lang verloren kledingstukken op te vouwen. Toevallig stond hij vlakbij de deur toen hij tot zijn grootste ergernis gestoord werd door aankondigend geklop. Savador draaide zijn hoofd met een ruk om alsof hij door het hout heen de persoon die erachter stond al een priemende blik in diens ogen kon werpen. Hij draaide zich om om de kleding op zijn bureau neer te leggen en liep vervolgens met galmende, benende passen naar de deur, die hij met een ruk opentrok. Met een gebruikelijke, onhartelijke uitdrukking op zijn bleke gelaat nam hij de witharige jongen die daar stond minachtend van top tot teen in zich op. Nog niet een bekend gezicht hier. Toen hij hem nog eens nauwkeurig bekeken had, gleed zijn blik omhoog naar zijn gezicht om de paarsige ogen van de jongen te ontmoeten. 'Wat?' kwam het er uiteindelijk niet bepaald vriendelijk uit. Savador bleef de jongen afwachtend aanstaren terwijl hij de deur nog op een kiertje hield aan de deurknop.

Tijdens het wachten waren wat voetstappen en andere geluiden hoorbaar. Met een frons keek hij naar de deur en wachtte af totdat er een seintje kwam dat hij binnen mocht komen. Echter werd de deur met een ruk opengetrokken en was er een lange bleke man met lange haren en een zwarte koltui zichtbaar in het kiertje dat de deur openstond. Hij zag dat de man hem bekeek en ook hij kon het niet laten om de man van top tot teen te bekijken. De man zag eruit alsof hij druk bezig was met iets en het leek erop dat hij liever niet gestoord wou worden. '' Ik zou mij graag willen voorstellen als nieuwe leerling op Starshine Academy, meneer. '' antwoordde hij netjes op vraag van de man die met een onvriendelijke klank was uitgesproken. Hij stak zijn bleke hand uit zodat de man, die voor hem stond, hem zou kunnen schudden, al had hij het gevoel dat het wel eens zou kunnen dat dat niet zou gaan gebeuren. '' Mijn naam is Zeno Khale Hiyuun. '' zei hij kalm. Hij knikte even met zijn hoofd als een beleefd gebaar naar de man toe, hij wou echter geen slechte indruk maken. '' Als ik u stoor zou ik wel op een ander moment terug komen, al is het niet veel wat ik wou bespreken. Ik wou mij alleen voorstellen en misschien wat meer informatie krijgen over deze school, maar dat is niet heel belangrijk. '' zei hij op dezelfde kalme toon.

Er verscheen een gleufachtige diepe frons tussen zijn wenkbrauwen toen hij merkte dat de jongen hem op zijn beurt bekeek. Wat deed hem denken dat hij ook het recht had dat te doen? Niet bepaald een eerste indruk van een voortreffelijke leerling met een respectvol beeld. Dat terzijde straalde de jongen wel een aura aan een mengeling van duistere en vurige magie af. Het was in ieder geval aanwezig. En iedereen die ook maar een druppeltje Shadraans bloed in zijn of haar aderen had, maakte bij hem automatisch meer kans. Stiekem voortrekkerij, al zou hij zich daar bij lange na niet bij neerleggen. Savador richtte zijn goudkleurige slangachtige ogen weer op de ogen van de jongen toen hij zijn reden voor zijn bezoek verklaarde. Hij bleef een tijdje roerloos in de deuropening staan waarbij hij alleen maar afkeurend naar de uitgestoken hand staarde. 'Werkelijk,' bracht hij op een ongeïnteresseerde toon uit. Hij liet zijn ogen weer naar die van de jongen glijden, die hem als diepe paarse poelen aankeken. Welke nieuwe leerling zou dat nu niet willen, waarschijnlijk hopend op een goede uitleg en een steuntje in de rug om het ongemak van de nieuwigheid wat helpen weg te drijven? Als ze eens wisten wat voor persoon het schoolhoofd was zouden ze er vast niet over getwijfeld hebben het absoluut niet te doen. De jongen stelde zich even later voor als Zeno Khale Hiyuun een - naar zijn gevoel - aparte naam. Alsof zijn kennismaking voor Savador het sein was ook wat van zijn kant te laten zien, pakte hij met een klamme hand de uitgestoken hand van Zeno beet. Echter schudde hij die niet op vriendelijke wijze, maar kneep er even koudhartig in en misschien ook iets te hard dan noodzakelijk was. 'Savador. Het schoolhoofd en leraar in vuurmagie. Voor jou is het Master Savador,' maakte hij zich nors bekend. Hij bleef met dezelfde kille uitdrukking op Zeno neerkijken toen hij zijn woorden vervolgde, en had in de tussentijd nog steeds zijn hand vast. 'Hoe sneller het gedaan is, hoe eerder ik ervan af ben,' stootte hij Zeno's voorstel af om het een andere keer te doen als hij het momenteel druk had. Zonder er een woord aan te verspillen, trok Savador de nieuwe jongen aan zijn hand mee zijn kantoor in en gooide de deur achter hem dicht. Met een kort zwiepgebaar van zijn hand liet hij een stoel in de hoek uit zichzelf verschuiven zonder er ook maar naar te kijken in het voorbijgaan. 'Ga zitten,' zei Savador meer commanderend dan uitnodigend. Hij schoof met een armbeweging de kleding van zijn bureau alsof het bij de troep hoorde en zeeg neer op zijn eigen bureaustoel.

Zeno voelde zich even ongemakkelijk toen hij de frons zag die op het gezicht van de Master lag, het had er misschien erg onbeleefd uitgezien hoe hij de man aankeek. Hij wist niet wat hij moest zeggen op het woord dat de man zijn, dus bleef hij maar stil en keek de man in zijn goudkleurige slangenogen aan. De hand die hij had uitgestoken hangde wat en er werd pas laat een erg hardhandige handruk op gezet. Om maar niks te laten merken dat de man hard kneep zette hij maar een droge uitdrukking op zijn gezicht. '' Aangenaam Master Savador. '' zei hij rustig. Hij knikte alleen even snel op de woorden dat hij er zo alleen maar sneller vanaf is. Hij had niet verwacht dat de man hem in de ruimte zou trekken dus was bijna gestruikeld over zijn eigen voeten, maar kwam - gelukkig - goed terecht op beide voeten. Hij keek even rond in het kantoor dat er aan de ene kant netjes uitzag en aan de andere kant ietwat slordig. Zijn blik gleed naar de stoel die in beweging kwam. Hij wachtte totdat de stoel klaarstond en ging er toen opzitten. Een licht gekraak was hoorbaar toen hij zijn gewicht op de stoel liet zakken. Hij zette zijn voeten naast elkaar en legde zijn handen op zijn schoot, hij had geen idee hoe hij anders moest gaan zitten. '' Juist.. '' zei hij even twijfelend, alsof hij het allemaal niet meer zo nodig vond. '' Waar kan ik de plaats vinden waar ik slaap? '' vroeg hij rustig. Hij had helemaal niks voorbereid toen hij hierheen kwam en wist ook niet of hij dit hoorde te weten.

Savador had, zodra hij op het zitvlak van zijn stoel zat, zijn armen over elkaar heen geslagen om zijn gebruikelijke nonchalante uitdrukking compleet te maken. Tussen een aantal zwarte steile lokken door die altijd wel in zijn gezicht bleven hangen, hoe vaak hij ze ook naar achteren streek, staarde hij Zeno een lange tijd al net zo roerloos aan als zijn slang op het bed. Haast alsof hij degene was die moest spreken, en niet hij. Saethion, de slang, liet een zacht gesis hoorde en aan een zacht ratelend geluid dat steeds luider werd, was te horen dat hij dreigend met zijn ratelstaart begon te schudden. 'Rustig,' beval Savador het dier op een duldende toon met een extra duidelijke klemtoon op iedere lettergreep, zonder zijn blik van Zeno af te scheuren. Het leek effect te hebben, want het geratel stierf langzaam weg en Saethion legde zijn kop gehoorzaam neer op het dekbed. De felle turkooisgekleurde ogen van de slang waren echter nog strak op Zeno gericht. Hij moest het van velen niet hebben, en al helemaal niet van totale vreemdelingen. Savador trok even een enkele wenkbrauw op bij Zeno's eerste reactie, die eigenlijk niet echt toevoegend was. Hij vouwde zijn handen tegen zijn borst ineen bij het horen van zijn vraag daarna. Dat begon er al meer op te lijken. 'Waar de bedden zijn,' antwoordde hij kortaf. 'Tenzij je een voorkeur hebt voor een plekje op het buitenterrein.' Het was alles behalve als grap bedoeld, want zijn uitdrukking was nog altijd even doodserieus. 'Zoals normaal is op een Academy hebben we hier ruimtes die slaapzalen heten, voor iedere magiërsoort apart. Het is ten strengste verboden 's nachts door de bossen rond te dolen. Leerlingen eten in de aula en gaan op tijd naar hun lessen. Er wordt geen rotzooi getrapt, tenzij je de behoefte hebt een kerker van binnenin te bekijken. Daarbij zijn voor twaalf uur alle lichten uit en is het stil,' begon Savador in een raptempo een kleine greep uit het schoolregelement op te noemen. Hij vouwde zijn handen ineen terwijl hij zijn ellebogen op zijn bureau liet steunen en snoof zacht voor hij verdersprak. 'Nu vraag ik me toch af hoe je bent geregistreerd; als Shadraan of Raziaan?' vroeg hij loom mompelend in zichzelf zonder zijn blik van Zeno af te wenden. Hij wachtte niet op antwoord van de jongen, maar trok een la open om daar een bruinige map uit te pakken. Alsof Zeno er niet meer bijzat, begon Savador op zijn gemak in het leerlingendossier van de jongen te bladeren.

Toen de jongen binnen was gekomen had hij de slang niet opgemerkt, hij vroeg zich dan ook af waar het gesis en geratel vandaan kwam. Hij wierp een snelle blik naar achter en vond een paars geschubde slang met zwarte strepen op het bed achter hem. Hij had niks tegen slangen maar deze had duidelijk wel iets tegen hem. Hij keek snel terug naar Master Savador toen hij zei dat de slang rustig moet zijn. Het hielp echter wel en de slang werd wat stiller. Hij luisterde met aandacht naar de woorden van Master Savador, het was duidelijk dat hij nu ook een paar belangrijke regels opdreunde. Hij knikte tussendoor een paar keer om duidelijk te maken dat hij luisterde. Nadat de man klaar was met spreken knikte hij nogmaals. '' Sha.. '' antwoordde hij, maar zag dat de man zijn dossier al pakte. '' draan '' kwam er even later wat zachter uit om zijn antwoord toch maar af te maken. Hij volgde met zijn ogen de bruine map die uit de la kwam en daarna op de tafel werd gelegd. Zeno bekeek de muur achter de Master toen hij begon te lezen in zijn dossier, hij had dan ook niet veel anders te doen nu de man zijn dossier aan het lezen was. Hij streek een haar uit zijn oog en wachtte af tot de man klaar was.

Savador negeerde Zeno's pauzerende antwoord op zijn eerder gestelde vraag, die vooral retorisch was bedoeld, en bladerde ongestoord verder door het dossier. Achter hem liet Saethion zich met een doffe plof van het bed glijden om met langzame kronkelende bewegingen zijn plekje over de schouder van zijn meester te bemachtigen. Zijn strenge slangenogen staarden Zeno onbeweeglijk, haast met een kleinerende blik aan. Savador leek het niet eens te merken dat de slang naar hem was toegekomen. Hij was de aanwezigheid van het dier inmiddels al zo gewend dat niets meer vervreemd was. 'Ik zie dat je bent aangemeld in mijn klas,' concludeerde hij terwijl zijn ogen nog een keer over de regel gingen waar het zwart op wit op papier stond. Zwijgend keek hij van het dossier op, om Zeno met een lichte frons aan te staren. 'Dat betekent dat ik je mentor zal zijn voor het komende jaar. En ik kan je nu al zeggen dat enige gedragsvorm die ook maar in de buurt komt van brutaliteit, niet geduld wordt. Voor een softere instelling ga je maar naar een school op Nova, hier zul je het niet vinden.' Savador vouwde het dossier dicht en legde het op zijn bureau, waarna hij zijn armen over elkaar sloeg. Met een gebruikelijke norse blik keek hij Zeno aan. 'Anders nog iets dat je zo nodig aan me moet vragen of aan me kwijt moet?' verbrak hij de stilte uiteindelijk met een verveelde vraag.

Zeno staarde wat verveeld naar de muur die zich achter Master Savador bevond terwijl de man zijn dossier bekeek. Zijn blik gleed naar het gevaarte die op de schouder van de Master was gaan liggen. De slang keek hem vrij streng aan. '' Dat klopt. '' zei hij rustig. Er kwam een rilling over zijn rug aan de gedachte om op Nova naar school te gaan, het zou daar veel te licht voor te zijn en naar zijn smaak te soft. '' Alles behalve Nova. '' zei hij grijnsend. Hij volgde de handelingen van de man met zijn blik. '' Geen vragen meer.'' zei hij kalm. Nadat hij nog even was blijven zitten stond hij op en keek de man aan in zijn gouden slangenogen. '' Ik dank u voor dit gesprek en als het zou mogen zou ik nu graag verder willen gaan, Master. '' Hij knikte vriendelijk naar de man en wachtte op het antwoord.

Savador boog zijn hoofd wat en wreef met duim en wijsvinger even langs zijn neusbrug. Hij stopte even middenin een beweging en bleef in dezelfde houding zitten om Zeno tussen een aantal doffe lokken door zwijgend aan te staren op zijn reactie over Nova, die gepaard ging met een grijns. Hij dacht er precies hetzelfde over, maar hield zijn gedachtes met een zuur gezicht voor zich. Zacht snuivend liet hij zich met over elkaar geslagen armen wat onderuit zakken in zijn stoel toen Zeno aangaf geen vragen meer te hebben. Dat was mooi; hij kon er van uit gaan dat dat het einde voor dit korte kennismakingsgesprek betekende. Zwijgend keek Savador toe hoe de jongen na een tijdje opstond, hem bedankte voor het gesprek en er direct een vraag achteraan plakte. 'Ik dacht dat je beweerd had geen vragen meer te hebben?' wees hij hem er met een opgetrokken wenkbrauw op, alsof dat kleinigheidje al een gigantisch probleem vormde. Echter besteedde hij er verder geen aandacht meer aan, maar sloot zijn ogen terwijl hij zijn adem langzaam door zijn neus liet ontsnappen. 'Het mag niet,' gaf hij uiteindelijk antwoord op Zeno's eerdere vraag. 'Het moet. Je dacht toch niet dat je hier nog iets te zoeken had nu ons gesprek gedaan is, wel dan?' Met een kritiserende blik liet Savador zijn ogen even onderzoekend over de jongen glijden, alsof hij hem ervan verdachtte tijd te rekken om iets uit zijn kantoor te stelen. Sinds het gedoe met Alwir en die hele geheime Re Aston-zooi beweging, was hij leerlingen in zijn kantoor helemaal niet meer zeker.

Het leek wel of de man er totaal anders over Nova dacht, te zien aan zijn zure gezicht. Maar misschien had hij altijd wel dezelfde uitdrukking, daar had hij nog geen benul van. Hij grijnsde om de reactie van Master Savador, al was het waarschijnlijk niet zo bedoeld, het kwam er voor zijn gevoel nogal droog uit. '' Nee, Master. '' zei hij rustig en liep met kalme passen naar de oude houten deur. Hij pakte de knop vast en trok hem open, gekraak en gepiep was hoorbaar. '' Nogmaals bedankt. '' zei hij nog snel zonder zich naar de Master om te draaien. Hij stapte naar buiten en sloot de deur. Deze man was erg van het discipline, was hij nu wel achter. Hij ademde even diep in, nu zou hij zijn etage gaan moeten vinden. Hij liep rustig de trap af en zocht verder voor de etages, ooit zal hij deze school uit zijn hoofd weten.