"Kom op, kathy. Verman je, hij is het niet waard," mompelde de jonge vrouw terwijl ze de tranen van haar wangen veegde. "Percy heeft je in de steek gelaten voor en ander, zijn probleem." De spaceshuttle lande met een zachte bonk en Katherine stapte uit. De wind speelde zachtjes met haar rode lokken haar en haar groene ogen gleden over de omgeving. De plaats van docente drak magic was op starshine vrij gekomen en ze had die kans met beide handen gegrepen. Met snelle passen liep ze richting de school terwijl ze de positieve kanten van het single zijn bekeek. Ze kon nu met iedere man flirten als ze wilde, maar toch bleef het gevoel dat ze Percy verraadde hangen. Aan de andere kant kon ze zich op haar werk concentreren en Percy gewoon vergeten. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze de deur van haar kamer open duwde. De vorige eigenaresse had alles proper achtergelaten zo te zien. Een kleine zwrte kat trippelde door de openstaande deur naar binnen en nam al direct haar plaats in op het bed. "Slaapkop," zei Katherine zachtjes terwijl ze haar koffer aan het voeteinde zetten, de kamer uit liep en de deur achter haar sloot. Die koffer zou ze later wel uitpakken, nu eerst het klaslokaal gaan bekijken en misschien de stagaire darkmagic opzoeken.
De hakken van haar zwarte pumps tikten tegen de vloer terwijl ze het lokaal zocht. Natuurlijk was ze te koppig geweest om een plattegrond mee te nemen en liep ze telkens weer de verkeerde gang in. Ze had een dominante houding aangenomen: rechte rug, schouders naar achter en kin omhoog. Mensen die haar nu zouden zien zouden zeggen dat ze zo'n arrogant type is, maar daar vergisten ze zich in. Katherine verafschuwde mensen die deden alsof ze de wereld hadden gemaakt. Dit deed ze om mensen te testen, om te zien wie er mensenkennis had en wie niet. Na een tijdje had ze eindelijk het juiste lokaal gevonden en met een soepele beweging duwde ze de deur open. Het lokaal was donker, op de zwakke streep zonlicht die door de gordijnen scheen na. Goedkeurend knikte ze terwijl ze met een vingerknip de kaarsen die hier en daar verspreid stonden aanstak. Inplaats van een gele vlam zoals je zou verwachten verscheen er een zwarte. In lessen zou ze de kaarsen misschien normaal aansteken, maar voor nu was dat beetje licht genoeg. Katherine trok een van de kasten open en haalde daar een lijst met namen van leerlingen uit. Op haar gemak ging ze op het bureau zitten en begon de namen te overlopen. Haar groene ogen schoten naar de deur toen ze voetstappen hoorde.



Sephiroth :3

ik hoop dat ik dit goed speel

maxime kwam de klas binnen;
hoi zei ze ik ben nieuw

Sephiroth was zelf bezig het lokaal te zoeken. Hij keek op de kaart die hij zonet had gekregen en hij vloekte binnensmonds, waarom was hij altijd degene die de weg kwijtraakte? Hij zuchtte en terwijl hij dat deed merkte hij een deur op met het opschrift dat dit het lokaal dark magic was. Hij glimlachte flauwtjes en kwam het klaslokaal binnengelopen. Hij keek langzaam rond. Het was donker, dat was al een goed ding. Hij had een lange zwarte leren jas aan en zilverwit haar, ongewoon misschien voor een stagaire dark magic maar daar trok hij zich niets van aan. Nu pas merkte hij de vrouw op . Hij trok een wenkbrauw omhoog. Waarom huilde ze? Stress? Vast wel.. Dacht hij en hij naderde de vrouw. "Ik ben de stagair dark magic" zei hij langzaam goed articulerend. Hij keek dan naar de zwart flakkerende kaarsen. Hij grijnsde lichtjes "Mooi werk" zei hij en hij keek weer naar de vrouw. "Wie bent u?". Hij haalde uit zijn zak een zakdoek en snoot zijn neus. Hij wou niet voor schut gezet worden voor de klas met een loopneus. Ze was blijkbaar de namenlijst aan het overlopen. Misschien was dat voor hem ook wel eens handig. Het was niet altijd even leuk om aangesproken te worden met kledingstukken zoals hij wel eens deed. Hij bekeek de lerares eens goed, ze had een streng gezicht, maar dat was een vooroordeel dat hij niet zou vellen. Dat was niet zijn stijl.
(maxime dit was alleen voor katherine en mij ghaha :3)

Katherine keek de man even vluchtig aan voordat ze haar aandacht terug op het papier in haar handen richtte. "Ik ben de stagair dark magic" Nog altijd keek ze niet op of om. Een kleine glimlach vormde zich om haar lippen door het compliment en ze legde de papieren pas weg toen hij vroeg wie zij was. De blik in haar ogen verzachtte toen ze zich van het bureau liet afglijden. "Katherine Pierce, aangenaam." Ze veegde de tranen van haar gezicht en bekeek de stagaire wat beter. Ze richtte haar blik op de deur toen haar zwarte kat kwam aanlopen, met een brief tussen haar tandjes geklemt. Katherine ging op haar hurken zitten, krabte Minou achter haar oor en nam de brief aan. Ze onderdrukte de neiging om de brief te verscheuren toen ze Percy's handschrift herkende. Een frons verscheen in haar voorhoofd terwijl ze de envaloppe met haar nagel openscheurde en begon te lezen. Na de tekst twee keer te hebben door gelezen scheurde ze de brief in kleine stukjes en gooide ze in de prullenmand naast het bureau. Haar ogen lichte bijna op van woede. Hoe durfde hij haar een brief te sturen om vergiffenis te vragen? Ze was totaal vergeten dat de stagaire er nog was en begon een hele tirade in het Russisch. Ze schelde Percy uit voor van alles wat ze kon bedenken. Merkte toen dat de man er nog stond en kalmeerde. "Je hebt wel gezegt dat je stagaire dark magic bent, maar wat is je naam?" vroeg Katherine terwijl ze diep in en uit ademde.

Sephiroth keek hoe een zwarte kat Katherine een brief bezorgde en ze deze zorgvuldig begon te lezen. Ze kreeg haat in haar ogen, dat merkte hij toch allesinds op. Ze verscheurde de brief in stukjes en met een klein handgebaar door Sephiroth werd de brief omgevormd tot zwarte as. Dan begon ze een tirade in het Russisch en ze schold de schrijver van de brief uit voor vanalles en nog wat. Sephiroth keek rustig toe en aaide de kat die daar nog stond te kijken. Blijkbaar was Katherine hem een beetje vergeten maar dat deerde niet. Hij bleef rustig en begon dan te spreken "Is er iets mis?". Ze kalmeerde en vroeg naar zijn naam "Ik heet Sephiroth aangenaam.". Hij kreeg een kleine grijns op zijn gezicht en liet het as van de brief verdwijnen. "Om je even te helpen.". Hij legde zijn 2 meter lang zwaard naast de bezem voor te keren en liep weer naar Katherine. Hij zette zich neer op een van de schoolbanken en bekeek haar aandachtig met zijn groene ogen. "Is er iets wat ik al kan doen?" vroeg hij.

"Natuurlijk is er iets mis! Gaat die eikel er eerst met die bitch vandoor en dan vraagt hij of ik terug kom!" Je kreeg Katherine niet snel kwaad, maar as het iemand lukte was ze echt woest. "Ik heet Sephiroth aangenaam." Ze was al wat meer gekalmeert en glimlachte toen ze de as zag. "Dank je." Ineens vloog haar hand naar haar voorhoofd en greep ze de rand van het bureau vast. Waarom moest zij nu net diabetes hebben? Met een geoefend gebaar haalde ze het apparaat uit haar tas en prikte in haar vinger. Het druppeltje bloed werd 'opgezogen' op een kaartje en dat kaartje stak ze in het apparaat "Sorry, maar als ik nu mijn suikergehalte niet meet gaan er helemaal geen lessen komen vrees ik." Toen ze zag dat het gehalte veel te laag was haalde ze twee druivensuikertjes uit haar tas en stak die in haar mond. "Is er iets wat ik al kan doen?" Katherine schudde haar hoofd. "Op dit moment niet echt denk ik, maar als je ideën hebt voor lessen mag je ze altijd zeggen." Ze glimlachte even en stak het papier met de namen van de leerlingen naar hem uit. "Misschien handig om te weten?"

Sephiroth keek met een opgetrokken wenkbrauw hoe ze verbitterd over haar ex begon. Hij haalde zijn schouders op "Er zijn er zo veel mannen die zo doen, maar er zijn er ook die zo niet zijn. Ik ga geen voorbeelden opnoemen.". Hij grijnsde en ze kalmeerde en dat was al een goed teken. "Sorry, maar als ik nu mijn suikergehalte niet meet gaan er helemaal geen lessen komen vrees ik." . Sephiroth keek hoe snel ze dit allemaal deed "Suikerziekte. Niet leuk als je dat hebt.". Ze haalde druivensuiker uit haar tas en at ze op "Heb je niet zo'n spuit voor in je arm of buik te spuiten?". Hij keek haar vragend aan maar haalde toen zijn schouders op. "Misschien kunnen we ze vandaag wat praktijk geven, altijd leuker als droge theorie. Ik krijg dat er ook niet in met pure theorie.". Ze stak een papier naar hem uit en hij nam het aan en glimlachte "Heel handig bedankt, dan moeten ze geen papier verspillen aan naamkaartjes schrijven. Goed voor het milieu". Hij lachte zachtjes en keek dan weer naar Katherine.

"Suikerziekte. Niet leuk als je dat hebt. Heb je niet zo'n spuit voor in je arm of buik te spuiten?" Katherine glimlachte. "Soms is gewoon wat bloed genoeg om te zien of mijn suikergehalte te laag of te hoog ligt." Toen hij voorstelde om praktijk te doen begonnen haar ogen te schitteren. Ze hield van praktijk en wilde wel eens zien wat de leerlingen in hun mars hadden. "Heel handig bedankt, dan moeten ze geen papier verspillen aan naamkaartjes schrijven. Goed voor het milieu." Ze grinnikte even. "Naamkaartjes zijn nooit nodig, je kan makkelijk 'Hé, jij daar!' schreeuwen naar de persoon die je nodig hebt." Ze liet zich weer van het bureau afglijden en maakte aanstalten om naar haar kamer te gaan om de lessen voor te bereidden, maar draaide zich in de deuropening om. "Ik verwacht jou in de les, ik heb een proefkonijn nodig." Met een ondeugende grijns op haar gezicht draaide ze zich terug om en beende het lokaal uit.


[Ze is nog niet echt weg, dus je kan haar nog altijd terugroepen n_n]