Maar Aurora zijn meester opbed had gelegd was ze gaan rond neuzen. Hij hield de wacht bij Iro een zag dat hij rustig aan meer menselijk begin te worden. Reaper trok de dekens over hem heen en bleef aan het voeteneind van het breed zitten.

[u]De duisternis leek lang zo donker niet meer als het ooit geweest was. Ook het gevoel bekeken of bedreigt te worden was niet langer aanwezig. Wel voelde hij de serene rust die de planten hem altijd gaven. Zonder waarschuwing begonnen overal in zijn slaapkamer prachtige lily achtige bloemen te groeien. Het leek wel een oerwoud, maar dan van een zee aan noemen. Iro had ooit per ongeluk wat zakjes laten vallen,maar door zijn herstelde contact met de bomen en de planten gaven deze zaadjes dit alles reactie. Binnen een mum van tijd rook zijn gehele vertrek naar deze bloemen.
XD

Aurora was inmiddels volop aan het koken toen ze ineens een geur rook die niet bij het eten hoorde. "Rosa, Kojo ga eens kijken waar die geur vandaan komt." vroeg Aurora waarna Rosa rond begon te vliegen en Kojo de woonkamer in slingerde, gebruik makend van zijn eigen vines. Toen Aurora klaar was met het ei en de pannekoeken stopte ze deze tijdelijk in haar voedingsmiddelen stuk van haar pocketdimensie, daar stond de tijd bijna stil zodat warm eten warm bleef, en koud eten koud bleef. Ook ging eten daar niet overdatum. Vervolgens vond ze dat Kojo en Rosa al erg lang weg waren, maar toen ze de woonkamer in liep zag ze prachtige bloemen overal. "Dus daar komt die geur vandaan" zei Aurora waarna ze Kojo en Rosa zag spelen tussen de bloemen. "Ah jullie zijn vergeten om mij te vertellen wat het was?" vroeg Aurora lachend aan de twee, die te druk bezig waren met spelen om het te horen. "Zeg Reaper weet jij hoe die bloemen hier zo plotseling zijn gekomen?" vroeg Aurora waarna ze een raam open zetten en de lucht in de kamer begon te verversen met haar lucht magie.

Het geluid van spelende wezentjes had zin aandacht getrokken. Reaper spreiden zijn vleugels en vloog de woonkamer in. Daar zag hij Rosa een Kojo samen spelen. Niet veel later kwam Aurora binnen een stelde twee vragen. Een aan het spelende volkje en een vraag aan hem. 'Dit zijn de bloemen zaden die mijn meester wel eens in een gevecht gebruik. Het zijn krachtige slaap bloemen, maar onschadelijk zolang je er geen spreuken op toe past.' zei Reaper een schudden zich even. Iro draaide zich nog eens lekker om, maar kon het niet helpen dat de stemmen hem wekte. Een zacht gekreun klonk op uit de slaapkamer en Reaper bromde even. Die twee werkte zijn meester nog een hij had zijn rust nog even nodig...

Reaper zei dat de planten van bloemzaden die Iro in gevechten gebruikte waren, en dat zolang je er geen magie op gebruikte alles prima was. Aurora pakte Kojo en Rosa en zei: "Doe eens rustig damen en heer, zoals Reaper zei zijn die planten niet echt speelgoed. Aurora hoorde een zacht gekreun van de slaapkamer komen en keek naar Reaper die bromde. [b]"Is er iets Reaper?" vroeg Aurora waarna ze op een bank ging zitten.

Met een nieuwe draai opende Iro toch maar even zijn ogen. Reaper zuchten en spreiden zijn vleugels voor hij weg vloog richting de slaap kamer. Zijn Meester was net wakker geworden en die zou vast hongerig zijn na dat ritueel van gisteren waar ze best lang mee bezig waren geweest. De grote vogel landen aan het voeten eind en keek toe hoe Iro zich omhoog werkte. Met een nieuw kreunend geluid ging Iro recht zitten. Heel even was hij zich niet bewust ervan dat Aurora nog in zijn vertrekken was nog haar twee kleine ondeugden. 'Lekker geslapen?' kraste Reaper mentaal tegen zijn meester die hem heel even vragend aan keek, maar Reaper leek echt bezorgd om hem te zijn... Dat was nieuw voor Iro. Meestal kwam zijn Soul beast met een of andere rot opmerking, maar dat scheen vandaag niet het geval te zijn. 'Het kon beter. Ik denk niet dat ik lekker kan werken. Ik weet niet wat er allemaal gebeurd is, maar ze is niet zacht zinnig geweest.' murmelde Iro terwijl hij zich uit probeerde te rekken, maar staakte deze actie toen zijn spieren het uit schreeuwde. De duisternis die verdwenen was had te veel van zijn lichaam gevraagd om Aurora te verslaan, maar hoe hard Iro ook probeerde het voor zijn geest te halen. Er bleef een hard nekkige muur tussen hem en de herinnering van gisteren staan. Iro legde zijn hoofd even in zijn handen en je kon zien dat hij geen kleding meer aan had wat gisteren nog wel zo was geweest. Hoe het kwam kon je zelfs niet aan Reaper vragen, want Iro kende de waarheid ook niet. Je kon verschillende littekens op zijn boven lijf getekend zien. Sommige kruisten elkaar zelfs. Dit had hij te danken aan al die ongewenste gevechten die Iro had moeten vechten.

Aurora zag dat Reaper naar de slaapkamer vloog. Zelf besloot ze om in de woonkamer te blijven zitten. Het was waarschijnlijk beter als Reaper eerst tegen Iro zou spreken. Aurora liet Kojo en Rosa op haar schouders zitten en ging wat nonchalanter zitten. Aurora probeerde nog wat te rusten en viel vervolgens in slaap. Rosa en Kojo gingen vervolgens rustig op de bank leuning zitten.
Aurora droomde over het gevecht wat ze met de duisternis in Iro had gehad. Het voelde als een nachtmerrie. Ze wist dat ze Iro zelf ook pijn had gedaan maar ze kon niet anders. Of misschien wel? Aurora wist het antwoord niet. "Het spijt me Iro, ik kon niet enkel de duisternis raken." zei ze buiten haar droom. Kojo en Rosa keken even op waarna Kojo een plant maakte waarvan de geur nachtmerries kon omzetten in fijne dromen. Al gouw werd Aurora rustiger en viel ze in een diepe slaap. Rosa en Kojo zaten nog altijd trouw bij haar hoofd te wachten.

Zijn soul beast schudden zijn veren even op, maar zei verder niets meer. De geur van bloemen dringen zijn neus gaten binnen en Iro keek even vragend op. Reaper haalde zijn schouders op een keek toe hoe zijn nakende meester even zijn hoofd om de hoek van zijn slaap kamer stak. Ah ja het potje zaden. Maar goed,zijn blik viel op de bank waar Aurora lag te slapen. Hij trok zich terug en trok eerst een broek uit zijn kleding kast die hij aan trok voor Iro een deken pakte een die mee naar de kamer. Voorzichtig legde hij die over haar heen. Zachtjes knikte hij naar Rosa een Kojo voor hij zich weer terug trok een in bed ging liggen. Hij was nog te moe en het was zowiezo donker buiten. Iro ging weer liggen en trok de dekens over zich heen tot onder zijn kin en viel vrijwel weer meteen in slaap.

Aurora droomde over een plek in haar verleden. Een tempel op Nova waar ze altijd mediteerde. Het voelde rustig en vredig, in haar droom kwam Aurora tot rust. Een van de monniken kwam naar haar toe en vroeg: "Jufvrouw Hikari, Wat is het waarvoor u hier mediteert? Is het rust? of heeft u een doel?". In haar droom en daar buiten reageerde Aurora met: "Ik wil sterk genoeg zijn om te beschermen en te helpen. Maar om dat niveau te bereiken zal ik mijn energie moeten raffineren.". De monnik knikte begrijpend en liep weg. Het effect van Kojo zijn plant begon af te lopen en Aurora kreeg weer een nachtmerrie. De monnik die weg liep werd in tweeën gesneden door een zwaard. Aurora zelf kon niet overeind komen, een zwarte smurrie hield haar tegen. In en buiten haar droom riep ze half in paniek: "Help dan!". Kojo en Rosa lagen in een diepe slaap. Aurora begon te zweten toen ze besefte dat ze niks kon doen en alleen maar kon toekijken naar hoe de monniken werden afgeslacht door een bende criminelen. Buiten haar droom begon ze te gloeien en haar energie bromde hoorbaar en diep. In haar droom vocht ze tegen de zwarte smurrie, maar kreeg op de een of andere manier geen controle over haar magie. Alles leek fout te gaan: "Help me dan, alstjeblieft!" zei ze. Daarna werd het zwart voor haar ogen. De droom was over, maar Aurora was nog niet wakker. Buiten haar droom snikte haar lichaam, maar ze stopte wel met gloeien. Ze begon net te herstellen toen er al weer een nieuwe droom begon. Deze leek wel fijn te worden.

Daar lag hij dan gezellig naast Ronodan genesteld. Ze lagen in een weide vol prachtige bloemen. Het was heerlijk rustig, maar toen gebeurde het. Er dreef een duistere wolk over hen heen waar zwarte regen uit viel. Rond om hen heen verschenen vreemd zwarte wezens die uit de zwarte regen ontstonden. Beide schoten over eind en probeerde de duistere wezens te bevechten. Ro had dat meer succes in dan Iro. Ze bleven vooral hem bestoken een Ronodan afleiden. De zwarte olie achtige smurrie verdreef zijn controle en dook op Ro af. De man riep nog zijn naam maar Iro kon hem niet antwoorden. De genade klap die Ronodan uit voerde liet Iro wakker schrikken. Deze nacht merrie had hij al vaker gehad, maar Aurora had de kwaad willende energie uit zijn lichaam verbannen?! Toch, maar niet uit zijn geest. Iro heg nog lichtjes en besloot maar op te staan. Het zou immers toch zo licht worden. Reaper was ook in gedut een sliep nog. Iro besloot om hem te laten slapen. Hij had niet gemerkt dat Aurora slecht sliep. Met alleen zijn broek aan klom hij uit bed en liep de woon kamer door om naar de keuken toe te lopen voor een glas water. Zijn schouders waren nog beurs van het gevecht tegen de demonen die Aiden hadden willen vermoorden waar hij nog korsten van de lange klauw achtige verwondingen op zijn schouders had zitten. Iro pakte een glas en hoorde opeens Aurora wat roepen. Met het lege glas in zijn hand keek Iro even in haar richting. Ah ze droomde vast... Eerst schonk Iro zijn glas voor vol water en liep naar de woon kamer waar hij een slok nam en het glas op tafel zetten. Iro ging op een stoel zitten die hij van de bloemen maakte die in zijn woonkamer groeide een kerk het nog even aan. Mocht ze weer een nachtmerrie krijgen kon hij haar nog altijd wekken.

een tijdje nadat Iro was opgestaan werd Kojo wakker van de aanwezigheid van Iro. Kojo wreef in zijn ogen en zwaaide vervolgens naar Iro, waarna hij op stond en rustig richting Iro liep. Eenmaal naast Iro staande vroeg hij rustig: "Goedemorgen, Hoe voelt u zich?". Daarna rekte Kojo zich uit.
Een paar minuten later rekte Aurora zich uit en werd ze wakker. Ze keek even verward om zich heen en herinnerde zich toen waar ze was. Opnieuw scande ze de omgeving. Ze zag dat Kojo naast Iro zat en het leek erop dat de twee aan het praten waren. Ook zag ze dat Rosa op de armleuning inslaap was gevallen. Rustig ging ze overeind zitten. "Goedemorgen Iro, Goedemorgen Kojo. Hebben jullie lekker geslapen? Hoe gaat het nu met je Iro?" vroeg Aurora slaperig. Vervolgens pakte ze Rosa voorzichtig op en legde ze het feetje op haar schouder waarna ze met licht magie een dun dekentje over Rosa liet verschijnen. "Zou je wat willen eten Iro? Ik heb me zo vrij gevoeld om wat te eten te maken. Ik heb roerbak ei met kruiden van gren, en ik heb pannenkoeken." bood Aurora aan. Kojo zei hongerig: "Mmm chefkok Aurora in the house.".

Kojo werd als eerste wakker en vroeg hoe hij zich voelde. 'Ik voel me anders dan eerst, maar niet onprettig. ' zei hij een voelde al snel dat Aurora ook wakker werd. ze ging recht zitten envroeg hoe ze geslapen hadden een hoe Iro zich voelde. ['Best, maar er is een zware last van mijn schouders gekomen, dankzij jouw hulp. '[/b] zei hij een Iro weg even over zijn rechter schouder wast hij op wakker geworden was. Het deed nog lichtelijk pijn nog maar verder ging het wel. 'Hoor is het met jouw? Je leek eerder niet zo fijn te dromen.' voegde Iro er aan toe en keek Aurora weer aan die hem vroeg of hij wast wilde eten. Het was niet iets wat Iro vaak deed. Echt een goed eten. Daarom was er ook zo weinig te vinden in zijn keuken. Maar Iro knikte op haar woorden. Een van Gren was altijd lekker.

"Ik voel me anders dan eerst, maar niet onprettig." zei Iro. Kojo knikte en zei: "Gelukkig.". Vervolgens werd Aurora vlot daarna wakker en vroeg ze Iro de zelfde vraag als die Kojo gesteld had. Iro gaf aan dat er een zware last van zijn schouders af was en dat dat mede dankzij Aurora kwam. Aurora knikte en glimlachte naar Iro. "Sorry dat ik niet al te voorzichtig kon zijn, je werd nogal uhm, geweldadig." zei Aurora waarna ze vroeg of Iro ook wat wou eten. Toen Iro hier positief op reageerde opende Aurora haar pocket dimensie, nam hier wat borden uit en legde deze op Iro zijn tafel. Vervolgens pakte ze het brood wat ze op tafel legde, en daarna haalde ze de pan met roerei uit de dimensie. Ze maakte even snel een onderzetter van licht zodat de hitte de tafel niet zou beschadigen. En last but not least pakte ze het bord met een stapel pannekoeken. Toen Alles op tafel stond geeuwde Rosa en keek ze slaperig om zich heen. "Hallo allemaal."[b] geeuwde Rosa waarna ze het dekentje weg toverde en op Aurora haar schouder ging zitten. [b]"Oe voedsel dat ziet er lekker uit!" zei Rosa wat opgewekter. "Pak maar als jullie iets willen." zei Aurora waarna Rosa direct naar de pannekoeken vloog, er een opvouwde en mee terug nam naar Aurora. Vervolgens ging ze op Aurora haar schouder kleine stukjes pannekoek op peuzelen. Het was een schattig iets om te zien. Kojo bleef nog even stil zitten en Aurora wachtte tot Iro iets gepakt had.

Kojo was net als Aurora blij dat het goed met hem ging. Dat was Iro zelf ook blij mee. De uitleg van haar liet Iro even grinniken. 'Tja dat was de duistere kant die dat deed. Ik had je al verteld dat wat je in het begin mee gemaakt had nog niets was. Ik weet alleen niet wat er gebeurd is. Wast ik me nog kan herinneren is dat ik je waarschuwde. Daarna slaat alles vaag of zwart.' zei hij een knikte kort op haar vraag of Iro honger had. Aurora was echt op alles voorbereid. Ze dekte het tafeltje met borden, bestek en een pan met roer ei en pannenkoeken. Nu was hij niet echt een pannenkoeken dan, maar klagen ging Iro niet. Rosa greep en pannenkoek en ging die op de schouder van Aurora op zitten eten. Hij zelf kots voor wat roer ei die Iro op brood legde. Pakte een mes en vork en begon rustig te eten. Reaper vloog de slaapkamer uit en trok even speels en pestend aan zijn rode haar en verdween in een van de schaduwrijke plekken. Zijn eigen ontbijt bij elkaar te jagen. Iro bromde even op die actie, maar zei er verder niets over. Hij kende zijn Soul Beast al langer dan vandaag.

Iro zei dat het de duistere kant was die aanviel, en dat hij zich nog kon herinneren dat hij haar waarschuwde. "Als je wil kan ik straks mijn herinnering terug spoelen en op de muur projecteren, dat je kan zien wat er gebeurd is. Ik ben blij dat je in ieder geval weer bij bent gekomen." zei Aurora. Toen ze het eten op tafel zetten en iedereen eten pakte zei ze: "ik heb wat van mijn energie herstellende elixer toegevoegt aan het eten, dan zal je snel weer vol energie zitten. Ik kan me voorstellen dat je momenteel een leeg gevoel hebt aangezien we je energie reserves helemaal leeg hebben gehaald. Zonder Reaper was dat mij niet gelukt.". Vervolgens pakte ze zelf ook brood met roer ei. Vervolgens pakte Kojo ook een stukje roer ei. "Itadakimasu" zei Aurora waarna Kojo en Rosa samen in koor haar voorbeeld volgend. "Itadakimasu!" klonken de stemmen van Kojo en Rosa. "Ik ben echt heel blij dat het ritueel goed is gegaan. Je energie volle connectie met de buitenwereld is ook weer tot stand gekomen, die zat verstopt met troebele energie van de duisternis." zei Aurora vervolgens waarna ze doorging met eten. Het was eigenlijk best wel gezellig om zo met iemand te eten. Een gek gevoel was het wel, eergisteren leerde ze Iro pas kennen, gisteren had ze een magisch ritueel op hem uitgevoerd, en vandaag ontbeten ze samen. Het was allemaal zo snel gegaan. "Normaal overnacht ik niet zo snel bij iemand, maar na gisteren was ik echt dood op. Heb jij die deken over me heen gedaan? Zo ja, bedankt, dat stel ik op prijs." zei Aurora tegen Iro toen ze de laatste hap van haar brood met roerei nam. Daarna pakte Aurora nog een pannekoek als toetje. Rosa greep ook nog een pannekoek, en zelf Kojo nam er een. Er lagen nog 2 pannekoeken op het bordje en er was nog wat roer ei over, misschien wou Iro nog wel wat meer eten? Aurora kon zich goed voorstellen dat Iro veel honger zou hebben naar gisteren.

De woorden om het straks te laten zien liet hem even nadenken. Eerlijk gezegd wilde Iro het eigenlijk niet eens weten. 'Nee laat maar. Ik wil het niet eens weten. Mocht jij het willen vergeten ik ken nog wel een geheugen wist spreuk?' stelde iro voor. Hij had wel eens vaker die spreuk gebruikt, maar niet op vrijwilligers. Het waren toevallige voorbij gangers geweest die hem hadden zien moorden vroeger. Het eten was lekker en toen Aurora begon te vertellen dat ze energie herstellende elixer door het eten had gedaan keek Iro haar even vragend aan. Zij kende dus ook een energie herstellend recept? Hm, elke planeet zou vast zo hun eigen middeltjes hebben. Die van Shadra was via stenen, maar die waren best zeldzaam en dus ook heel erg duur. Iro wilde er een paar gaan halen voor een van zijn lessen, maar kon ze uit eigen zak nooit betalen. Zelf dolven was een ander verhaal. Het zou wel lukken, maar die stenen lagen niet alleen diep onder de grond, maar ook op een gevaarlijke plek om ze te vinden. Dus hield hij het bij het Grenze recept. 'Ik ken een Gren's recept. Gisteren had ik expres mijn gewaad niet aan getrokken anders had je nog langer door moeten vechten tegen mij en de duisternis die in me gehuisd heeft.' zei iro en hij schudden even zijn hoofd. Hij moest er niet aan denken. Via een van de bloemen liet Iro eentje zo ver uit strekken tot het zijn gewaad van het bureau haalde. Echter koste dit hem meer energie dan hem lief was. Een stoel maken droeg verder geen gewicht en was minder moeizaam geweest, maar dit was zwaarder geweest. Toch zetten hij koppig door en pakte het gewaad vast naast zijn stoel en trok een zakje uit een van de binnenzakken eruit en gooide die op de bank naast Aurora. Kleine zweet druppeltjes waren op zijn voorhoofd te zien, maar Iro had nu eenmaal de Shadraanze koppigheid in zich gestampt gekregen. Hij liet het gewaad op de leuning liggen en at rustig verder. 'Je bent een goede kokkin Aurora. Niet beledigend bedoeld, maar als je geen baan als leerkracht had dan had ik je als kokkin aan genomen.' Je kon een kleine plagende toon in zijn stem horen, waardoor je kon horen dat hij het niet gelijk serieus meende. 'in dat zakje zitten de Grenze Magische energie opbouwende ingrediënten. Enkel heb ik hun recept verbetert. Het oude recept heeft suiker als zoetstof. Ik gebruik stevia. Ook zoet, maar draagt geen calorieën.' gaf hij info over de koekjes die in het zakje zaten. Eigenlijk zat Iro al vol, al was het maar 1 boterham geweest met roerei belegd geweest. Echter was hij geen grote eter dus ook nu legde hij het bestek wat Iro gebruikt had op het bord die hij later op tafel zetten. Het woord dat die drie eerder uit gesproken hadden bleef maar door zijn hoofd spoken en Aurora was blij dat het ritueel goed was gegaan en zei dat zijn connectie met de buiten wereld weer hersteld was. 'Daar ben ik je dankbaar voor. Mocht je me ooit ergens voor nodig hebben vraag gerust. Jij hebt mij immers ook geholpen. Maar wat betekend Itadakimasu?' vroeg iro aan het einde en was er best benieuwd naar aangezien hij het niet kende. Haar woorden over het niet snel bij iemand overnachten kon Iro goed begrijpen. 'Zeker, dat doe ik normaal ook niet. Ik heb Ronodan nog niet zo lang geleden uitgedaagd tot een drink wedstrijd. Ik was zo dronken dat ik bij hem op de bank in slaap was gesukkeld. Hij heeft me mijn roes laten uit slapen dat wel, maar daarna ben ik weer terug naar mijn vertrekken gegaan.' grinnikte hij, Iro had een betere band met de LM dan dat hij haar vertelde, maar dat zou vast wel ooit eens komen.

Toen Aurora had gevraagd of Iro wou zien wat er precies gebeurd wat schudde hij zijn hoofd. Vervolgens bood hij aan om te zorgen dat Aurora de herinnering zou vergeten. "Nee dankje, ik onthou liever wat ik gedaan heb, voor het geval dat ik ooit voor een soort gelijke situatie sta." zei Aurora vriendelijk. Na haar opmerking over de elixer zei Iro: "Ik ken een Gren's recept. Gisteren had ik expres mijn gewaad niet aan getrokken anders had je nog langer door moeten vechten tegen mij en de duisternis die in me gehuisd heeft.". Aurora knikte begijpend en zei toen "Ach zo lang duurde het gevecht zelf niet. Het uitrustten duurde langer.". Vervolgens liet Iro een plant groeien om zijn gewaad te pakken. Haalde hier een zakje uit en gooide het naast Aurora op de bank. Aurora pakte het zakje vast en keek naar de inhoud. Iro zei dat hij haar als kokkin had aangenomen als ze geen docent was. Aurora lachte en zei: "Dankje, ik ben blij dat je het ei lekker vond.". Vervolgens vertelde Iro dat in het zakje de Grenze ingredienten zaten voor een energie middel. En dat Iro stevia gebruikte i.p.v. suiker aangezien dat geen calorieën heeft. Aurora knikte en zei: "Bedankt! Ik gebruik zelf afwisselend suikers en stevia, ligt aan het gerecht.". Toen Aurora zag dat iedereen klaar was met eten knipte ze in haar vingers waardoor het eten, de borden en het bestek terug in haar pocket dimensie ging. Vervolgens sprak ze een spreuk en zei ze: "Zo opgeruimt en schoongemaakt.". Aurora zei dat ze blij was dat het ritueel goed was gegaan. Iro gaf aan dat hij daar ook blij mee was en dat Aurora naar hem kon komen als ze hem ooit ergens voor nodig had. Aurora knikte beleeft en werd toen door Iro gevraagd wat "itadakimasu" betekend. "Oh dat is een oud Novaans woord, in de huidige context betekend het smakelijk eten." zei Aurora. Vervolgens maakte Aurora een grap over niet zomaar bij iemand te overnachten. Iro grinnikte hier over mee en vertelde iets over een drink wedstrijd met de LM Ronodan. Aurora lachte en zei toen: [b]"Ik weet niet of jij graag nog iets wou bespreken, maar ik heb eigenlijk niet veel meer te zeggen. Mocht je problemen hebben met je energie stromen wees dan niet bang om naar me toe te komen, dan blast ik ze weer open.

Aurora zei dat ze het liever niet vergeten wilde, omdat ze dan wist wat ze moest doen als er ooit iets soort gelijke eens tegen het lijf zou lopen. Iro knikte begrijpend op haar woorden. Dan hoefde hij er niet meer over te beginnen. Dat zou zinloos zijn. 'Daar kun je best gelijk in hebben.' zei hij en voelde dat zijn spieren nog zwaar aanvoelde. Dat zou zeker even duren voor die weer rustig mee werkte. Op zijn opmerking dat Iro Aurora anders als Kokkin aan genomen zou hebben liet haar gelukkig lachend reageren. Zelf knikte Iro en het eten dat Aurora bewerkt had met haar energie elixer werkte net zo snel als zijn koekjes. 'Neem het zakje gerust mee. Ik kan er nog altijd meer maken.' grinnikte Iro zacht en moest een geeuw onderdrukken aangezien zijn kaken er het niet mee eens waren. 'Zo kun je het ook gebruiken, maar als ik mijn leerlingen wat geef doordat ze bijna uit geput zijn heb ik de vraag wel eens gehad of ze er niet dik van zouden worden, dus vandaar dat ik er Stevia voor gebruik. Het is ook natuurlijk als Suiker, maar dan klagen ze minder.' zei hij licht hoofd schuddend en keek toe hoe Aurora de spullen weer in haar onverzadigbare opslag ruimte liet verdwijnen. De vraag branden nog steeds op zijn tong. 'Hoe veel kan je eigenlijk kwijt in waar je de spullen ook heen doet?' vroeg hij en kon zijn nieuwsgierigheid niet langer meer bedwingen. Toen ze vertelde dat het een oud novaans woord was voor Smakelijk eten kon Iro enkel even knikken. Dat maakte het begrip voor het woord alleen maar tastbaarder. De laatste vraag van Aurora toen ze gelachen had om zijn uitdaging naar Ronodan liet Iro even denken, maar zijn brein wilde op het moment even niet mee werken en dreigde als een donkere donder wolk hem weer terug naar bed te sturen. 'Euh... op moment niet. Ik ben nog half suf, maar het was gezellig je hier te hebben. Je zult vast nog veel te doen hebben.' zei Iro en wreef even met zijn vingers door zijn rode lokken heen. Nee hij kwam echt even op niets anders.

(Yes internet doet het weer even!)

Iro zei dat Aurora het zakje ingrediënten mee mocht nemen. "Oh wat lief! Bedankt!" zei Aurora vrolijk. Vervolgens vertelde iro waarom hij Stevia gebruikte. Aurora lachte en zei: "Ah, ik zou gewoon zeggen dat mijn leerlingen die calorieën er in de les ook weer af bewegen.". Iro zijn volgende vraag verraste Aurora. "Oh dat is een pocket dimensie. Je hebt vast wel eens van een tas zonder bodem gehoord. Ik kan eigenlijk alles er in doen. In die dimensie staat tijd bijna stil. Als hier 1 jaar voorbij is, dan is daar 1 seconden voorbij. Dus blijft er ook veel houdbaar in. Ook behoud alles zijn temperatuur. Er is eigenlijk geen limiet naar hoeveel er in kan. Als ik iets wil moet ik me het object voorstellen en dan kan ik het eruit pakken." zei Aurora. Iro gaf aan dat hij ook niet veel te vragen of kletsen had, wel gaf hij aan dat hij Aurora gezellig had gevonden. Aurora glimlachte en zei: "Dat doet me goed om te horen. Ik heb het ook gezellig gevonden. Mocht je nog vragen hebben dan weet je me te vinden! Goed ik ga dan mijn les maar even voor bereiden. Bedankt voor de gast vrijheid Iro. Doeg.". Vervolgens stond Aurora op en liep ze rustig, samen met Kojo en Rosa, de vertrekken van Iro uit.

Hij moest even zacht lachen om haar woorden. Het bedankje liet hem niet lachen, maar wel de woorden die daarna kwamen. Tja zo kon je het ook bekijken. Maar Iro knikte enkel op haar woorden en luisterde naar wat ze over haar bodemloze put te vertellen had. Aurora noemde het pocket dimensie? Daar had hij nog nooit van gehoord dus Iro luisterde er met zorg naar. Hij liet een "Hum, hum"geluidje horen dat hij het snapte en toen hij zei dat ze toch een gezellig persoontje was zei Aurora dat ze dat goed vond om te horen en mocht Iro nog vragen hebben dan wist hij haar te vinden. Iro knikte waarna ze bedankte voor zijn gast vrijheid. Hij keek haar na en stond toen rustig op om nog even in bed te gaan liggen en nog wat te slapen, aangezien het zwaarder was geweest dan hij gedacht had en stuurde een klein berichtje richting de leerling waar hij eigenlijk les mee hebben zou en daar stond in dat hij zich niet zo lekker voelde, maar er waarschijnlijk morgen weer zou zijn. Daarna sloot Iro zijn ogen en viel al vrij snel weer in slaap.