Evelynn had zich terug getrokken tot haar lichte kamer Cahaya. Hier en daar hing een shirt over een stoel. Veel interesse in het opruimen was er niet, waarom zou ze zich daar druk om gaan maken? Weetje wel hoe onnodig het was om de kostbare tijd die voor haar minder betekende dan voor de standaard leerlingen leraren of andere sterfelijke wezens. Hoewel ze zonder Oriole nog steeds sterfelijk zou zijn. De vogel tjilpte duidelijk en genoot van de zaden die Evelynn on Oaksfield vanmiddag nog had gekocht voor het wezentje.

Ze keek op toen ze de deur hoorde open gaan zonder überhaupt een klopje. Ze tilde haar hoofd en sloeg haar armen over elkaar en probeerde vanaf de plek waar ze was te zien wie het was. Helaas was het niet mogelijk. Misschien was het wel Alaric die wraak wilde nemen op haar nog niet genomen wraak. Ze moest wel nog eens wat verzinnen. Hij kon daar natuurlijk niet mee wegkomen.

Met een verbaasde blik in haar ogen zag ze een rare verschijning terwijl ze naar haar deur liep. Evelynn duwde haar rode lokken over haar schouders naar achteren zodat ze op haar rug vielen en liep direct naar de deur, vergetende dat ze midden aan het omkleden was. Zonder shirt in een simpele zwarte bh met een simpele broek aan. 'Hey, kan ik je ergens mee helpen?' Vroeg ze geïnteresseerd aan uhm ja hoe noemde je zo iets. 'Het is buiten dat een beetje onbeleefd om zo maar iemand zijn vertrekken in te lopen.' Zei ze met een zachte stem zonder een enkele klank van boosheid te geven.

@Alpha

De ghoul stond op het punt om zich om te draaien en de kamer te verlaten alsof er nooit iets was gebeurd, maar voordat hij goed en wel een stap had gezet, klonk er een vrouwelijke stem. Een stem die ook duidelijk niet bij Alandria paste, wat hem er alleen maar zekerder van maakte dat hij zich in de totaal verkeerde ruimte bevond. Alpha verstarde en keek voor een kort moment recht voor zich naar de stenen muur van de toren, voordat hij zich omdraaide. Een excuses lag al op zijn tong. Echter, werd hij vrijwel direct afgeleid door de verschijning voor hem. Even leek het alsof de demon zijn woorden was vergeten, laat staand dat hij wist wat spreken was. Maar al snel herstelde hij zichzelf, rechtte zijn rug en keek de vrouw aan, proberend niet afgeleid te zijn door de kleding die ze aan had. Of beter gezegd, de kleding die ze níet aan had.
'Mijn excuses.' Sprak hij terwijl hij licht boog, deels ook als begroeting. 'Het ziet er naar uit dat ik mij vergist heb en verkeerd ben gelopen. Het spijt me dat ik u gestoord heb.' Haar stem en toon was zoveel anders als Alandria, in positievere zin. Uiteindelijk kon Alpha het niet laten om een blik over haar lichaam te laten glijden, misschien iets te lang blijven hangend bij haar bovenlichaam. Hij kon er ook niets aan doen dat zijn staart lichtjes op en neer danste bij de aanblik daarvan, maar al snel herpakte hij zichzelf, fronste en keek de vrouw met het rood-oranje krullend haar weer aan. Het boek lag losjes in zijn hand, al leek hij daar totaal geen oog meer voor te hebben.

@Evelynn

Natuurlijk merkte ze op hoe hij naar haar staarde, dat was niet zo heel moeilijk te zien aangezien zijn ogen het enige punt was op zijn gezicht wat goed zichtbaar was en dus waarschijnlijk sneller opvielen, al helemaal met de kleur, hij schaamde zich er niet voor, maar er op betrapt worden was altijd nog een beetje ongemakkelijk. De demon schuifelde even met zijn voeten over de vloer voordat hij zijn aandacht weer op de vrouw richtte, haar gezicht aankijkend deze keer. Het maakte het ook wat minder spannend om verder naar beneden af te dwalen sinds ze een shirt had aangetrokken. Alpha besloot er maar niet op te reageren en kort naar zijn schoenen te staren, als blijk dat het niet echt zijn bedoeling was geweest om te staren. Wat verbaasd door haar vraag keek hij haar aan. Hij had hoogst waarschijnlijk een legendarische magician voor zich, iemand die hem niet kende en waar hij zomaar diens vertrekken was ingelopen. En toch werd hij vriendelijk behandeld en werd er gevraagd naar wat voor boek hij las? Misschien was de demon niet helemaal wakker, want dit soort gastvrijheid had hij eigenlijk nooit echt mee gemaakt. Alpha schraapte zijn keel, al was dat niet helemaal mogelijk aangezien hij nooit via die weg sprak, voor hij antwoordde. 'The Wizard of Oz. Het stond ergens in een hoek in de bibliotheek, ik vond dat het wel wat aandacht verdiende.' Een flauwe glimlach lag op zijn lippen, verborgen achter het masker. Op de vraag of hij iets wilde drinken, schudde hij zijn hoofd. 'Ik zal uw aanbod helaas moeten af slaan. Maar dankuwel voor het vragen.' Zei hij beleefd met een lichte buiging, waarna zijn ogen even door het vertrek gingen. Er was genoeg licht dat naar binnen scheen, dus met een goede gok had hij hier te maken met de legendarische magician van het licht. 'Mijn excuses als dit geen gepaste vraag is, maar welk element representeert u?' Zijn vraag probeerde hij zo netjes mogelijk te stellen, in de hoop de vrouw niet te kwetsen of kwaad te maken. Je wist allemaal niet meer deze dagen wie nu echt vriendelijk waren of wie een masker droeg.

@Evelynn

Deze kamer was erg licht. Eigenlijk te licht, omdat hij zich er aan begon te ergeren. Misschien kwam het door al de zwarte stof die hij aan had, maar hij kreeg het er behoorlijk warm van. Een andere oorzaak zou ook kunnen zijn dat hij niet gewend was aan de hoeveelheid licht. Hij liep nu wel al een langere tijd rond op de planeten die niet de titel 'Limbo' droegen en hij had al een aantal zomers mee gemaakt, toch had de demon er nooit helemaal aan kunnen wennen. Van tijd tot tijd voelde het gewoon ongemakkelijk om zich in zulk daglicht te begeven en dan trok hij zich liever terug naar de wat donkere plekken op de locatie waar hij zich op dat moment begaf. Het klonk misschien wat emo, maar dat was dan nu maar zo. Alpha kon er weinig aan veranderen. Zijn ogen waren dwalend door de ruimte gegaan, lichtjes samengeknepen vanwege het vele licht waar hij nog steeds aan moest wennen. De greep om het boek verstevigde zich waarna hij zijn aandacht weer op de vrouw voor hem vestigde, die zich voorstelde als Evelynn, de legendarische magiër van het licht. Aha, dus hij zat gewoon een verdieping te laag. Dan was dat ook meteen opgelost. De demon besefte echter dat hij met eenzelfde persoon als Alandria te maken had en herstelde zijn houding om een lichte buiging te maken. Een lichte grinnik verliet zijn lippen bij haar opmerking dat het wel duidelijk had kunnen zijn waar hij zich bevond. 'Mijn oprechte excuses, vrouwe, dat ik zo ongegeneerd en lomp ben binnen gekomen. Als ik had geweten wie u was, dan was dit niet gebeurd.' Verontschuldigde de demon zich, terwijl zijn staart wat slap achter hem hing, als de staart van een hond die erachter kwam dat hij voor de gek was gehouden en dat de stok die zijn baasje leek te hebben gegooid, helemaal niet gegooid was. Alpha kwam weer overeind en streek met zijn zwarte klauw wat kreukels uit zijn tuniek. 'Alpha, ik ben de adviseur van vrouwe Alandria, legendarische magician van het duister. Maar ik kan denk ik aannemen dat u dat al wist.' Sprak hij rustig, terwijl hij zijn klauwen achterop zijn rug vouwde, het boek nog steeds vasthoudend. De demon bleef staan waar hij stond, zolang hem niet was verteld dat hij zich hier vrijelijk kon bewegen of moest oprotten, was het voor hem geen reden om zich door het vertrek te begeven. 'Ik heb geen intenties om u kwaad te maken of op stang te jagen, dus ja, wellicht ben ik wel bang om een ongepaste vraag te stellen.' Formuleerde hij waarna een beweging vanuit zijn ooghoek zijn aandacht trok. Een vogel, eentje die hij nog nooit eerder had gezien. Wat verbaasd draaide hij lichtjes zijn hoofd, het beestje bekijkend. Was die hier altijd al, of was die net aan komen vliegen? Zijn ogen dwaalden van de vogel naar Evelynn. 'Een mooie vogel heeft u.' Merkte Alpha op, waarna hij nogmaals naar het beest keek. Schattig haast. En Alpha vond haast nooit iets schattig. Al dit licht had duidelijk geen goede werking op hem.

@Evelynn

Ondanks dat het masker haast alle emotie van zijn gezicht onleesbaar maakte, lag er een kleine, zwakke glimlach op zijn lippen. Niet eentje van harte, de demon had moeite met hem terug te houden. Tegenover hem stond immers de tegenpool van zijn magie, iemand waar hij eigenlijk niet mee op zou kunnen schieten, maar hier stonden ze. Letterlijk lijnrecht tegenover elkaar en geen enkele vorm van spanning leek in de lucht te hangen. De enige spanning die men kon zien was Alpha's strakke, rechte houding en de manier hoe hij de boeken krampachtig in zijn klauwen hield. Toch kwam die glimlach niet van zijn lippen af. Hij voelde hoe haar ogen over zijn lichaam kropen, op een andere manier zoals hij net bij haar had gedaan. Hij liet haar begaan, ze had het recht. Daarbij was de demon het staren wel gewend, het was niet elke dag dat je zo een verschijning als hem tegen kwam. Dat was, als je niet op Starshine Academy rondliep.
Hij haalde zijn schouders op bij haar opmerking dat ze zijn naam was vergeten, het verbaasde hem niets. Het was niet alsof de twee zo bijster veel contact hadden gehad. In tegendeel, dit was waarschijnlijk de eerste keer dat ze een een op een gesprek hadden. 'Ik ben een Demon, specifieker een Incubus,' antwoordde hij op haar vraag wat hij nu eigenlijk was. Daar hield hij het even bij, er van uitgaande dat Evelynn wel de rest van de informatie bij elkaar kon schrapen. Ook zijn ogen dwaalden weer naar de vogel toen de legendarische magician er over sprak. Het was inderdaad een mooi beestje om te zien, zeker met de lichtinval die nu op zijn, of haar, veren scheen. Alpha knikte. 'Gezien hij nog vol op bezig is met zijn ontbijt, zal ik hem met rust laten.' Sprak hij kalm. Nog even keek hij naar het beestje voordat hij Evelynn weer aankeek. 'Ik heb nog andere taken waar ik bij tot moet richten, dus als u mij wilt excuseren,' Vervolgde de demon terwijl hij een lichte buiging maakte, wachtend op het woord dat hij kon vertrekken.

@Evelynn

Aangezien Evelynn leek te accepteren dat hij inderdaad nog andere dingen had te doen, die hem ondertussen weer waren ontschoten, leek het Alpha verder ook geen goed idee om hier nog langer rond te hangen. De zon prikte op zijn huid en hij had het warmer dan hij eigenlijk wilde. Hoewel Evelynn hem niet tot een irritatiepunt had kunnen krijgen, wat hem verbaasde gezien ze directe tegenpolen van elkaar waren, vond hij het geen goed idee om hier nog een minuut langer te blijven. Toch stond hij nog wat vertwijfeld in het rond te kijken toen de ander naar de deur liep om hem open te houden. De demon deed een paar stappen in haar richting terwijl zijn klauwen de boeken weer omklemden, van plan om ze niet uit zijn handen te laten vallen of er weer in te neuzen waardoor hij misschien weer op een plek zou uitkomen waar hij niet wilde uitkomen. Toen hij weer voor Evelynn stond keek hij haar aan en knikte. 'Beloofd, nogmaals mijn excuses daarvoor.' Bromde de demon terwijl hij een lichte buiging als groet maakte. 'Natuurlijk, ik zal het aan haar doorgeven. Ik denk dat ze het wel zal waarderen.' Om eerlijk te zijn had Alpha totaal geen idee of ze het zou waarderen, maar het was beter om een legendarische magician bevriend te houden dan hen tegen het harnas in te jagen. Hij zette twee stappen naar buiten, draaide zich om alsof hij nog iets leek te willen zeggen, maar bedacht zich en vervolgde zijn weg naar boven, terug naar Dorchadas.

[Alpha topic uit]

@Evelynn