02:00 's Nachts.

Het was ongeveer 5 uur geleden dat het oppas-plan die Tilorcian helemaal uitgestippeld had ten werking kwam. Het water was gebroken van zijn vrouw, de hoofd-stalknechtin van Star Shine Academy die ookwel bekend stond onder de naam Mellisandra. De baby kon er elk moment aan komen, dus had Tilorcian een leerling van starshine academy geregeld die kwam oppassen op Jackie die aan het slapen. Mocht ze wakker worden was er iemand om te helpen. Het ging allemaal goed volgens plan, maar nog was Tilorcian helemaal de weg kwijt. Het is echt niet te geloven hoe dit kan, Tilorcian die onrustig was.. Maar het was waar, deze ene keer. De eerste geboorte die hij mee maakt als vader. Jackie was geboren uit een random moeder voor hem, dus die heeft hij niet  zo goed leren kennen en was al helemaal niet bij de bevalling. Tilorcian haatte dit, maar wist eenmaal niet anders. Hij was namelijk vijftien en was veelte jong om iemand die zelf al wat ouder is te haten. Hij leerde eenmaal in zijn opvoeding dat volwassene alwetende waren en je ze niks kwalijk moest nemen. En Ryan? Dat is nog altijd een pracht van een zoon volgens Tilorcian. Hij heeft nog altijd wel zijn momenten dat hij niet zo goed te verdragen is door zijn soms wat botsende karakter. Maar he! Het is een rasechte puber, hij weet niet beter! Tilorcian is daarom ook meestal blind voor het feit dat hij weer iets onverdraaglijks doet. Je went er eenmaal aan namelijk.

Maar nu kwam er dus nog een kindje in Tilorcian's en Mellisandra's leven erbij. 5 uur geleden brak het water en als de wiedeweerga nam Tilorcian een ritje naar het ziekenhuis van Oak's Field samen met zijn vrouw. Ze kwamen aan bij het ziekenhuis en ze werden meteen geholpen. En nu, 5 uur later is de baby er. Het is een pracht van een zoon geworden die Tilorcian groene haarkleur heeft overgenomen. Snel ging Tilo even weg van zijn vrouw en de baby om Jackie van thuis op te halen om te kijken naar de baby. Hij spreidde zijn libellevleugels en wat in no time thuis, waarna hij de oppas uitzwaaide en naar Jacobena liep. Het was 2 uur s' nachts, dus ze lag te slapen op haar kamertje in hun eigen huis in Oak's Field. Het was weekend, en dan mocht ze naar Tilorcian's en Mellisandra's huis om te slapen. Andere dagen sliep ze op school omdat dat de regels waren. Tilorcian glimlachte toen hij de slapende Jackie zag liggen in haar eigen bed in haar eigen kamer. Hij probeerde haar wat wakker te proberen te maken en strook wat over haar gezicht 'Jackie... Wakker worden, je hebt een broertje..' zij hij zacht.

Jackie woelde in haar slaap. Ze lag er al een paar uur in, maar af en toe werd ze weer wakker, draaide zich dan om en dommelde weer in. De eerste keer had ze vaag wat stemmen beneden gehoord, waarvan ze er één niet herkend had. Sinds ongeveer een maand sliep ze elk weekend in Tilorcian's huis, het hielp haar om zich aan te passen in het schoolritme, plus ze voelde zich een stuk veiliger. Ze had geen idee hoe haar moeder zou reageren, maar ze had het nog niet geschreven. Misschien was het beter als Tilorcian eerst met haar ging praten, want Jackie wist dat haar moeder haar eigenlijk niet bij elkaar wilde hebben vóór ze achttien was.
Ze knipperde weer een paar keer met haar ogen en voelde dat er een druk toenam op haar blaas. Met een zucht sloeg ze de dekens van haar af en stak haar voetjes in de sloffen die naast haar bed stonden. Ze opende de zachtjes haar slaapkamerdeur en trippelde naar de wc. Misschien moest ze papa toch maar wakker maken en vragen of ze bij hen in bed mocht. Jackie vond het leuk om haar toekomstige broertje of zusje te voelen in Mellisandra's buik. Haar stiefmoeder was altijd erg lief voor haar en ze hadden samen al vaak spulletjes voor de baby gekocht. Mellisandra wist hoe ze met haar moest omgaan. Als Jackie eens iets niet wilde doen, dan drong ze ook niet verder aan.
Ze trok haar onderbroek omlaag en hees zichzelf op de pot. Terwijl ze plaste, hoorde ze beneden een vaag gestommel. Was er iemand anders wakker? Ze trok door en liep naar de slaapkamer van haar vader. Ze deed de deur zachtjes open en trippelde naar het grote bed toe, maar het was leeg! Ze kreeg een koud gevoel van binnen terwijl ze over de gang naar de trap liep. Ze gluurde naar beneden en schrok zich een ongeluk; er zat een wildvreemde beneden! Ze holde terug naar haar eigen kamer, deed de deur zo snel mogelijk dicht sprong in bed en trok de dekens zo ver mogelijk over haar hoofd. Als Jackie ging peinzen, viel ze meestal snel in slaap. Dat gebeurde nu weer. Ze zweefde langzaam weg door een wolkendek met maar een vaag bewustzijn van een zachte streling over haar hoofd. 'Jackie... Wakker worden, je hebt een broertje..'
Heel langzaam kwam ze boven water en herkende in het donker de groene haren van haar Tilo. Ze keek hem met slaperige oogjes aan en geeuwde zachtjes. 'Papa...?' Het duurde even voor ze door kreeg wat er gezegd was. Meteen daarmee vielen de stukjes ook op hun plaats van waarom het bed leeg was geweest. Ze ging overeind zitten en wreef in haar ogen terwijl ze nog eens geeuwde. 'Waar...waar is'ie dan..?' Het koude gevoel van eerder maakte plaats voor een enthousiaste warmte. Ze had een broertje gekregen!

Tilorcian had zich in een lange tijd nog nooit zo onrustig gevoelt. Alles wilde hij goed doen, dit was de eerste geboorte die hij meemaakte en dat was niet zomaar wat. Eenmaal terug thuis aangekomen om Jackie te halen was hij eindelijk rustig. Het schattige beeld van een kleine Jackie die zo schattig sliep in haar prachtige gedaante die hem toch wel vaag aan Sally deden denken. De volledig bruine lokken, dat was het waarschijnlijk. Sally was bruinharig... toch? Hij liep dus naar de rand van het bed van Jackie en glimlachte. Het feit dat Jackie altijd al een beetje jonger is gebleken qua karakter vind hij zó enorm schattig aan haar. Ook al is ze eigenlijk al toch net een tiener, ze is op een of andere manier altijd wat blijven hangen in haar karakter. Dat maakte het voor hij een pracht taak om haar op te laten groeien en er als vaderfiguur voor haar te zijn.

Hoe dan ook, hij was hier om haar wakker te maken. Ze zou met Tilorcian mee vliegen in zijn armen naar de regenbo-.. Uhh nee, naar het ziekenhuis om eindelijk de baby te zien. Jacobena deed zachtjes haar ogen open en zag dus heel vaag haar papa voor haar bed staan. 'Papa...?' zei ze waarna overeind ging zitten. 'Waar...waar is'ie dan..?' begon ze. 'Als je je hebt aangekleed, gaan we samen naar de baby kijken goed?' Hij gaf haar weer een aai over haar voorhoofd, en hij liep eventjes de kamer uit. Een tijdje later kwam ze dan terug, en hij maakte even alles klaar voor vetrek. En na een tijdje kwamen ze allebei aan in het ziekenhuis. hij melde zichzelf weer, en toen mochten ze allebei terug naar de kamer waar Mellisandra en Benneit waren. Er was een verpleegkundige bij die Mellisandra hielp en Benneit verzorgde. Zo keken ze of hij genoeg woog, enzovoorts. De kamer was een geheel witte kamer met in het midden een ziekenhuisbed waar Mellis in lag met Benneit die schuin op haar schouder lag te rusten. Het was een paar uur verder, en de klok in de kamer tikte net 9 uur en Tilorcian stond in de deur met Jackie in zijn ene hand vast. 'Mogen we binnen komen?' fluisterde hij en Mellisandra knikte. Tilorcian liep samen met Jackie naar binnen, en wachtte tot dat Jackie overenthiousiast naar het babytje liep. 'Jackie, dit is je nieuwe broertje, Benneit.' begon Mellisandra.

Ze was nog ontzettend soezig en moe tegelijk. Haar periodes van slaap hadden maar kort geduurd en haar hoofd leek een beetje een warboel. 'Als je je hebt aangekleed, gaan we samen naar de baby kijken goed?' Half slapend bewoog haar hoofd op en neer om aan te geven dat ze het begrepen had. Tilo gaf haar een aai over haar hoofd en verdween door de deur naar de gang. Langzaam liet ze zich uit bed glijden en liep naar de stoel waar ze haar kleren had neergelegd. Nog steeds half in slaap trok ze haar trui en broek aan, bijna verkeerd om, en trok haar schoenen aan haar voeten. Haar bruine haren zaten in de war, maar ze merkte het niet eens. Ze liep de gang op, de trap af en trok haar jas aan. Buiten legde ze haar handje in die van Tilo.
Het ziekenhuis was vrij fel verlicht en ze moest een paar keer met haar ogen knipperen om helder te kunnen zien. Hoe laat was het inmiddels? Aan een klok aan de muur stond de grote wijzer op negen. Ze stonden in de deuropening van een kamer, ze had nog steeds haar vaders hand vast. 'Mogen we binnen komen?' Het bed stond iets te ver weg om binnen Jackie's, nog steeds half wakker wordende, zicht te komen. Tilo leidde haar mee naar binnen. Ze zag Mellisandra in een groot bed zitten met een bundeltje in haar armen. Ze liet Tilo's hand los en liep behoedzaam naar haar toe. Voorzichtig klom ze op het matras naast haar stiefmoeder. 'Jackie, dit is je nieuwe broertje, Benneit.' Langzaam ging haar blik naar beneden, naar het bundeltje. Ze zag een piepklein gezichtje, de ogen waren open. Ze waren groot en keken haar recht aan. Heel voorzichtig stak ze haar handje uit en aaide zachtjes over zijn wangetje. Ze voelde ene vreemd soort warmte in haar binnenste. Alles wat ze misschien wilde zeggen, bleef in haar hoofd, alsof Benneit haar alleen zo kon verstaan. 'Hallo Benneit, ik ben je grote zus en ik beloof je dat ik niet meer bang ga zijn, want ik kan geen goede grote zus zijn als ik bang ben toch?' Geen woord kwam over haar lippen, maar dit moment zou ze nooit vergeten.

Tilorcian zat iets wat gespannen in de woonkamer te wachten, wachtend op Jackie. Hij zat op de bank, kijkend naar het tafeltje met een radio en een prachtig fotolijstje met een foto erin natuurlijk. Het was uiteraard Jackie die op de foto stond, glimlachend en wel en het was de eerste foto die hij van haar kreeg en had gemaakt hier op Starshine, waar hij zijn dochtertje voor het eerst zag. Uiteindelijk hoorde hij Jackie naar beneden komen en Tilo liep naar de hal, pakte zijn jas samen met Jackie en toen liepen ze samen naar buiten, op naar de buitenwereld met als bestemming het ziekenhuis van Oak's Field. Eenmaal aangekomen was het ziekenhuis zoals altijd weer goed opgelicht. Het was wel een klein ziekenhuis, maar het zag er van binnen nog altijd het zelfde uit als alle ziekenhuizen. Extreem lichte linoleum-vloeren, en witte muren met soms wel wat muurversiering zoals schilderijen en lichtjes. Uiteindelijk kwamen ze aan bij Mellisandra, Tilorcian vrouw en hij glimlachte vol trots naar het plaatje van haar en de baby. Toen ze binnen mochten komen liep Jacobena behoedzaam naar de baby toe en vervolgens klom ze mee het matras op. Jackie kreeg de naam te horen en voorzichtig kwam haar handje naar Benneit's wangetje waarna ze hem vertroetelde. Jackie zat de even lang stil met de baby en Tilorcian en zijn vrouw hadden gewoon door dat er iets gebeurde met de twee. Iets goeds, iets zachts.. Iets fijns.. Tilorcian ging er even dichtbij staan en knuffelde Jackie vervolgens eventjes warm. Een traantje van vreugde verliet zijn ogen maar was al snel weg. Tilorcian keek even samen met Mellisandra en Jackie naar de baby, en Jackie leek zich zo blij te voelen van binnen. Ze genoten er met zijn drieèn zo veel van. 'Wil je hem op je schoot Jackie?' zei Mellisandra en Tilorcian keek vol positiviteit toe.


//Je mag Mellisandra ook bespelen tho, om bijvoorbeeld Benneit over te geven aan Jackie, etc.. C:

Het was een heel stil moment waarin ze zelf voelde hoe haar leven aan het veranderen was. Het bestaan wat ze gekend had tot nu toe, was voorbij. Tilo ging achter haar staan en omhelsde haar even. Mellisandra vroeg of ze hem wilde vasthouden. Een beetje opgeschrokken uit haar trance knikte ze zachtjes en ging zo zitten dat ze wat meer schootruimte had. Heel voorzichtig werd het bundeltje in haar armen gelegd. Het verbaasde haar hoe licht haar broertje was.
In haar stam waren er wel vaker baby's geboren, maar de Sijou geloofde dat een kind met magie in de aderen ongeluk bracht, daarom hadden ze altijd vermeden dat Jackie bij hun kinderen in de buurt kwam.
Ze was zo verdiept in die haast eeuwig durende trance, dat ze niet merkte hoe bij haar voet een klein bloemetje was gaan ontspruiten en wortel schoot in de lakens van het bed.