Hij was niet eens zeker wat hij hier deed, buiten bij de stallen. Hij was gewoon gaan lopen en was hier terecht gekomen. Want langer binnen zijn, stilzitten en zijn huiswerk maken, daar had de zwartharige jongen geen zin meer in. De stallen waren voor hem vrij bekend terrein. Dit doordat hij er vaker was geweest doormiddel van de Verzorging van fabeldieren. Nog altijd hoopte hij dat hij later, ooit ook een huisdier zou krijgen. Dan geen dier zo groot dat het de stallen in moest. Nee, hij wist al precies wat voor een dier hij zou nemen; een vogel. En als het even kon het liefste een spreeuwachtige, papegaaiachtige of een soort uit de Corvidae familie. De laatste stonden ook wel bekend als Raven, kraaien en kauwtjes. Deze vogels trokken Olivier zijn aandacht doordat het vrij slimme dieren waren die veel leuke trucjes konden leren, soms konden zingen, sommige konden zelfs leren praten of in ieder geval woorden zeggen en sommige konden dansen op muziek. Of hij er dan, als de tijd daar was, één of twee zou nemen wist hij nog niet. Maar het was zover nog lang niet. Eerst moest hij genoeg geld hebben om het dier, de spullen en het voer aan te schaffen en dan ook nog genoeg geld over hebben om het dier te onderhouden. Dan was er ook nog dat hij tijd nodig had. Nu werkte hij op de drukke tijden in de Jolly Jester en als hij dan nog tijd en energie over had; voerde hij een dansact op in de straten van Oaks field. En dan doordeweeks ook nog naar school. Dus nee tijd, geld en ruimte voor een geliefd huisdier zat er voor hem nog niet echt in. Dus nu was het voornaamste waar hij naar uit keek de lessen die hem aanspraken. De lichtmagie lessen, aardemagie lessen, gym lessen en dan de lessen van VvF die over vogels zouden gaan. Met een zucht en het geluid van een briesend paard rekte hij zijn armen uit en leunde daarna tegen een boom aan. Hij had het vrij warm. Het was heerlijk lenteweer en zijn blauwe lange mouwen shirt maakte het er niet aangenamer op. Maar T-shirts met korte mouwen aantrekken zat er voor hem niet bij; dat was iets wat hij niet deed. Dan had hij ook nog een lange, dunne broek aan; want onder zijn shirt kon hij niet echt een korte broek aantrekken. Dus vandaar dat hij een dunne, lekker zittende spijkerbroek aan had getrokken. Aan zijn voeten had hij dan wel open schoenen. Een paar licht bruine sandalen om precies te zijn. De schaduw van de boom werkte wel degelijk verkoelend; dus daar was de jongen blij mee. Maar nu stond hij dus weer niets te doen en hij werd er een beetje onrustig van. Olivier duwde zich van de boom af en begon rustig aan te wandelen, zoveel mogelijk de koelte va de schaduwen opzoekend. Zo was hij toch nog een beetje in beweging. Onder het rustig wandelen door had hij zijn handen in zijn broekszakken gestoken en bekeek hij de verschillende dieren; waarvan de meeste van de leerlingen waren. Hij stopte pas met lopen toen hij wel een heel apart dier zag. Het dier leek verdacht veel op een draak. ‘Holy macaroni…’ mompelde hij grinnikend. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, maar de draak was er nog steeds, had hij nu al een zonnesteek?

// Voor Lizzy

Lizzy liep met een snelle pas door de lange gang heen. Ze zuchte, waarom zijn die gangen zo super lang. Nico rende achter haar aan. Lizzy had een zwarte korte broek aan en naveltruitje aan. Het naveltruitje had een licht roze kleur die mooi paste bij haar haren. Toen ze naar buiten kwam werd Lizzy even verblind door het zonlicht. "Oh Wow." Ze lachte even en schudde haar hoofd. "Volgende keer opletten." Mompelde Lizzy in zichzelf. Ze begon te rennen naar de stallen. Ze moest haar draak nog eten geven. Ze was het vanmorgen helemaal vergeten. Ze stopte met rennen toen ze in de buurt van de stallen kwam. Volgens mij mocht je niet rennen in de stallen, dus liep ze de stallen binnen. "Holy macaroni…" Hoorde Lizzy een stem zeggen. Het was een jongen met zwart haar, ook had hij een litteken onder zijn oog, die verbaast naar haar draak keek. Ze wist niet goed wat ze moest doen.  "Oh h-hai." Zei Lizzy verlegen. "M-mag ik er even bij. I-ik moet mijn d-draak nog eten geven." Nico ging naast Lizzy zitten en begon zijn witte vacht te wassen.

Voor een aantal seconden staarde Olivier naar de grote draak voor hem. Dit... was zeker iets was hij niet had verwacht aan te treffen in de stallen. Grote niet vuurspuwende en niet gevleugelde reptielen en paarden waren tot daar aan toe. Maar een draak? Hij wist dat draken bestonden maar had nog nooit een blijkbaar tamme draak in een stal gezien. Bij het horen van een stem keek hij om. Een verlegen meisje met paars haar stond in de stal. Ze was een aantal jaren jonger dan hij dat was en Olivier schatte zo dat ze een eerste of tweedejaars was. Bij het horen van haar stamelende woorden over dat ze er graag bij wilde omdat ze haar draak eten wilde geven, keek de jongen kort tussen haar en de draak. 'Hij is...?' begon hij zacht, schudde toen zijn hoofd en glimlachte naar het meisje. 'Maar natuurlijk mag je erbij.' vertelde hij haar om dan een paar stappen naar achteren te doen. De witte herder die naast het meisje zat, trok kort zijn aandacht. Dit meisje had dus twee huisdieren? 'Zijn ze allebei van jou?' vroeg hij haar wijzend naar beide dieren en vol verwondering maar stiekem toch ook wel een beetje jaloers. Hij vroeg zich af hoe ze het voor elkaar botste; al zou het natuurlijk heel goed kunnen dat zij nog beide ouders had die alles, of deels, haar kosten betaalde. Het paars harige meisje was dan nog niet eens een tiener maar nog echt een kind, in Olivier zijn ogen. Dus snapte hij het heel goed als haar ouders de kosten voor haar betaalde; want werken kon ze toch nog niet echt, toch? En er waren nog genoeg mensen die hun beide ouders hadden, maar daar was de zwartharige jongen er niet een van. Dan was hij ook nog een aantal jaren ouder, hadden zijn oom en neef ook geen geld boom in de tuin en onder andere daardoor moest en hij werken. En hij was maar wat blij dat hij kon werken en werk had kunnen vinden.

De jongen keek om. "Hij is...?" Begon de jongen zacht. Lizzy wist niet wat ze moest zeggen. Hij glimlachte naar haar. "Maar natuurlijk mag je erbij." Zei de jongen terwijl hij een paar stappen naar achter deed. "Zijn ze allebei van jou?" Vroeg hij. "Uhm ja, de draak heet Braveheart en de hond Nico. Je mag Nico wel aaien hoor." Zei Lizzy terwijl de stal in liep. Ze aaide over de blauwe kop van de rustige draak. Ze liep snel weer de stal uit en pakte uit een bruin bakje die aan de stal hing een stuk vlees. Lizzy gooide dat naar de blauwe draak toe en Braveheart die meteen opstond ving hem makkelijk.

Op zijn vraag had hij al snel antwoord. De witte hond, genaamd Nico, en de blauwe draak, genaamd Braveheart, waren beiden inderdaad van het meisje voor hem. 'Ah, cool.' antwoordde hij erop. Hierna bekeek hij de witte herder even. Eerlijk gezegd had de jongen vooral iets met vogels, dus snel zou hij een hond niet gaan aaien, maar ze had gezegd dat het mocht dus ach dan kon het wel voor een keertje. Voor een kort moment keek hij hoe de draak een stuk vlees ving, dat was indrukwekkend. Impressionnant' mompelde hij dan ook om hierna bij de grote witte hond neer te hurken. Hij stak zijn hand uit, stiekem toch wel een beetje nerveus, en liet de hond er aan snuffelen om daarna het dier over zijn rug te aaien.

Lizzy keek hoe de jongen de hond aaide. Nico genoot ervan zag ze. "Van welke dieren hou jij?" Vroeg ze aan de jongen, terwijl ze Braveheart aaide over zijn schubben. De draak genoot er ook van en opeens ging hij staan. Lizzy schrok er zelf van en het was nog haar draak ook. "Braveheart ga liggen." Meteen ging de blauwe draak liggen. Lizzy stapte uit de stal en deed de deur dicht. "Zo." Lizzy keek naar de jongen. Het zwarte haar deed haar denken aan haar kleine zusje en haar broertje die allebij ook zwart haar hadden. Alleen had deze jongen een litteken onder zijn oog en dat hadden haar zusje en broertje niet.

Hij aaide Nico voorzichtig over zijn rug en keek op bij het horen van het meisje haar vraag. 'Vogels. Vooral vogels.' antwoordde hij daarop. Hij schoot haar een brede glimlach en stopte daarna met de hond te aaien om te kijken naar de interactie tussen haar en Braveheart. Het dier was gaan staan, iets waar het meisje van schrok. Ze vertelde het grote en majestueuze dier dat het moest gaan liggen, wat de draak ook braaf deed. Dat was een beetje vreemd, vond Olivier, een dier als hij zou vast en zeker zijn grote poten willen strekken? Hijzelf dacht er zo over, vooral omdat stilstaan de hele tijd, of ja vrij weinig bewegen, niets voor hem was. Dan werd hij helemaal gek. Hierna, na de draak dus hebben laten liggen, liep het meisje de stal uit en keek naar hem. Olivier knipperde een paar keer en stond op vanuit zijn gehurkte positie. 'Zo een groot dier als hij... moet die niet uit zijn stal?' vroeg hij haar. 'Buiten staan en wonen en misschien wel vliegen?' vroeg hij haar. Hij bedoelde de vraag niet oneerbiedig. Het was gewoon iets waar hij aan dacht als hij het dier en de stal zag. Want zo binnen, in een relatief kleine ruimte, leek hem voor een dier als zo groot een draak helemaal niets.

De jongen stelde een vraag aan Lizzy. "Oh ja, maar ik durf het niet meer sinds hij een keer was weggelopen of nou eerder gevlogen." Zei Lizzy tegen de jongen. "Maar Wat is jou naam?" Vroeg ze jongen terwijl ze over het hoofd van Nico aaide. "Ik ben Lizzy." Lizzy begon zich steeds meer op haar gemakt te stellen en ontspande. Ze knuffelde Nico en liet hem los. De controleerde of de staldeur goed dicht zat. Ze haalde diep adem en deed de deur weer open. “Hij komt toch wel een keer terug.” Braveheart liep uit de stal en wou langs de jongen gaan, maar stopte voor hem. Hij hield zijn kop schuin en keek hem door dringend aan. “Ik weet eigenlijk niet echt veel over hem. Ik weet niet eens hoe groot ze worden. Nu is hij nog naar twee meter.” Braveheart bleef even staan om daarnaar naar buiten te rennen. Lizzy rende erachter aan en zag hem net de lucht in vliegen. Ze liep weer terug naar de stal. Ze deed de deur langzaam dicht.