De gangen leken zich te vermenigvuldigen voor haar ogen. De muren kwamen op haar af. Kijito was de weg kwijt. Ze was nieuw op Starshine Academy, had net haar rooster gekregen en zocht haar lokaal voor Water Magic. Ze kwam ook van Cassia, dus leek dit haar een leuke les, waar ze niets van wilde missen. Kijito keek wanhopig om zich heen. Zou er nog iemand uit de klas van Master Norwood langskomen? Die zou het misschien wel weten.. Kijito keek wanhopig op haar rooster, en nog een keer om zich heen. De bel was al even gegaan, de tijd tikte sneller dan zij de nummers op de deuren kon lezen. Haar jurkje fladderde rond haar benen, alsof het net als zij alle kanten tegelijk op zou willen. Kijito zuchtte. Ze had juist niet op willen vallen, verlegen als ze was. Ze had de klas in willen sluipen en in de les verdrinken. Nu was ze te laat. Alle ogen zouden zeker op haar gericht worden als ze binnen kwam. Nachtmerrie, nachtmerrie. Dit was wat ze gevreesd had, een totale blunder op haar eerste dag, eerste uur. Nu zou Master Norwood zeker boos worden! Kijito streek wat haar uit haar gezicht. Kwam er nu maar iemand!

Kale liep met stevige passen door de gangen langs de lokalen. Onder zijn arm droeg hij een aantal dikke mappen. Werkstukken, proefwerken en andere dingen die hij nodig had voor de lessen. In gedachte om de volgende les tot een praktijkles te maken liep Kale verder. Hij keek op toen hij stappen hoorde verderop in de gang. Meteen stond hij op scherp. Zijn spieren waren gespannen en zijn stappen waren licht verend. Zijn blik was alert op het einde van de gang gericht. Hij was waarschijnlijk een leerling die weer eens te laat was voor een les. 'Incompetente idioten' mompelde Kale zachtjes. Zonder verder ook maar enig geluid te maken liep Kale naar het einde van de gang. Hij keek eerst voorzichtig half om de hoek en zag dat zijn vermoedens juist waren. Een klein eindje bij hem vandaan stond een blond meisje die een beetje verloren rondliep. Kale stapte de hoek om en leunde tegen de muur. 'Heb jij geen les op het moment jongedame?' vroeg hij uiterst kalm. Maar zijn stem die ineens de stilte doorbrak had ook een lichte kille ondertoon. 'Laat me raden. Nieuw en verdwaald? Geen goede start is het niet?'ging hij op dezelfde toon door met een wenkbrauw lichtelijk opgetrokken. Zijn twee kleurige ogen keken het meisje strak aan. Hij was sinds dat ongeluk al meer gewend geraakt aan zijn nieuwe uiterlijke veranderingen zoals het zilverblauwe haar en zijn linkeroog die niet langer blauw maar olijf kleurig was. Enkel zijn rechteroog had zijn normale kleur behouden.

Zachte voetstappen klonken achter haar. 'Heb jij geen les op het moment, jongedame?' De stem achter Kijito was kalm, maar met een kille ondertoon. 'Laat me raden. Nieuw en verdwaald? Geen goede start, is het niet?' Kijito draaide zich snel om. De man voor haar had tweekleurige ogen, zilverachtig haar en straalde autoriteit uit. Kijito knikte. 'Ja meneer, ik ben net nieuw. Ik heb les in de Watermagie.. maar ik kan het lokaal niet vinden.' Kijito keek snel even op haar rooster, gewoon om weg te kijken. Geweldig. Eerste dag; verdwalen, te laat komen en recht tegen een leraar op lopen. Was het lot bezig haar schoolcarrière te verpesten? De man had veel mappen onder zijn armen, en papieren. Waarschijnlijk was hij leraar. Kijito vroeg zich af van wat hij leraar was. Misschien wel van watermagie? Of van duistere magie? Woudmagie leek niet bij hem te passen. 'Kunt u mij zeggen waar lokaal 340 is?' vroeg Kijito toen maar. Beter laat dan nooit in de les.

Shong liep met een kleine bruine leren schoudertas door de gangen. Door zijn kleine gestalte leek hij haast wat huppelpasjes te maken hoe hij door het gebouw snelde. Niettemin was de altijd vrolijke uitdrukking ook vandaag op zijn gezicht aanwezig. Met goede moed sloeg hij glimlachend een hoek om, maar schoot gehaast weer terug zodra hij Kale en een meisje in de gang zag staan. Als er iets was wat hij liever vermijdde, dan was dat een confrontatie met één of ander luguber persoon. En Kale viel daar met zijn Shadraanse nationaliteit en recht-door-zee houding voor hem geheel onder. Shong drukte zich met zijn rug tegen de muur aan en slaakte een zachte zucht. Op het moment dat hij dacht zijn moed zo goed als bij elkaar te hebben verzameld, sloeg hij de hoek om en liep voorzichtig op het tweetal af. Die moed zakte hem al gauw weer in de schoenen nu hij dichterbij was gekomen. Hij moest ditmaal dan ook een glimlachje forceren. 'Kale, juffrouw,' knikte Shong hen beide vriendelijk toe. Althans, dat probeerde hij. 'Iets waar ik mee kan helpen?' bood hij zijn hulp daarna zacht aan, waarna hij het meisje even aankeek en vervolgens vragend naar Kale opkeek.

Kale's uitdrukking veranderde niet toen het meisje zijn vermoedens bevestigde. Hij wou net op haar vraag antwoorden toen Shong de hoek om kwam gelopen. Hij keek hem strak en zonder knipperen aan. 'Shong, je komt precies op het juiste moment aanlopen. Deze dame is verdwaald en op zoek naar jouw lokaal' zei hij kalm. Maar zelfs als Kale kalm was had hij toch iets over zich heen wat je bars en kil kon noemen. Zijn blik ging terug naar beneden, naar het meisje. 'Dat daar is Master Shong. Hij is je leraar watermagie. Ik denk dat je bij hem moet zijn' zei hij tegen haar.

Shong leek wat in elkaar te krimpen toen Kale zijn naam zei, ook al gebeurde het op een kalme toon. Hij durfde hem niet aan te kijken. Zijn blik dwaalde af naar het gezicht van het blonde meisje toen hij van Kale hoorde dat ze verdwaald was en zijn lokaal zocht. Als vanzelf verscheen er een klein glimlachje op zijn gezicht. 'Is dat zo?' vroeg hij op een vriendelijke bereidwillige toon. Nieuwe leerlingen moest je op weg helpen door ze te behandelen met beleid en vriendelijkheid. Hij geloofde dat dat nog wel het beste weg. Ergens was hij blij dat hij daarom precies op een gepast moment gekomen was. Hij vreesde dat het voor het meisje geen leuke eerste dag zou zijn als ze alleen met Kale was verbleven. Shong pakte voorzichtig haar hand om die met een hartelijke glimlach te schudden. 'Aangenaam. U moet vast nieuw zijn, is het niet juffrouw?' vroeg hij zacht. Hij wierp nog even een blik op Kale in de tevergeefse hoop een geaccepteerde reactie terug te krijgen.

Een nieuwe stem voegde zich bij de vreemde stemmen die ze vandaag al gehoord had. 'Kale, juffrouw. Iets waar ik bij kan helpen?' Kijito keek op, naar de nieuwe man. Hij was waarschijnlijk ook een leraar. De eerste man heette dus Kale. Hij sprak de hele tijd met die kille ondertoon. 'Shong, je komt precies op het juiste moment aanlopen. Deze dame is verdwaald en op zoek naar jouw lokaal' zei Kale. Kijito knikte. Kale sprak verder. 'Dat daar is Master Shong. Hij is je leraar watermagie, ik denk dat je bij hem moet zijn.' Kijito knikte nogmaals. 'Dankuwel, master,' zei ze rustig, hoewel haar hart heftig klopte. Ze was zenuwachtiger dan normaal. Maar ze kalmeerde weer iets; Master Shong glimlachte vriendelijk naar haar. Kijito glimlachte terug. Eindelijk iemand die ook van Cassia kwam! 'Is dat zo?' Kijito wachtte even. Master Shong pakte voorzichtig haar hand en schudde die. 'Aangenaam. U moet vast nieuw zijn, is het niet juffrouw?' Kijito toverde een voorzichtig glimlachje op haar gezicht terwijl ze zijn hand ook schudde. 'Aangenaam Master Shong, ik ben Kijito. Het spijt me dat ik te laat ben in uw les..' Ze keek even naar de grond en liet zijn hand los. Ergens was ze wel blij dat hij was gekomen. Master Kale sprak niet erg vriendelijk, hoewel ze zich af begon te vragen wat voor persoonlijkheid zich onder die façade bevond.

Shong hield glimlachend zijn hoofd wat schuin toen het blonde meisje zich voorstelde als Kijito. Haar naam weten was voor sommige dingen misschien van noodzaak, maar hij sprak al zijn leerlingen aan met 'juffrouw' of 'meneer'. 'Verrassend! Ik voel een sterke stroom aan watermagie door u heenvloeien, juffrouw,' zei Shong, zijn blik opgewekt op Kijito's hand gericht die hij nog vasthad. Hij keek haar daarna weer aan toen ze die losliet en zich verontschuldigde. 'Ooh!' riep hij zachtjes uit. Hij ging met een hand even verward door zijn haar. 'Ik vrees dat u zich vergist. Ik geef momenteel geen les,' deelde hij vriendelijk mee. 'Maar komt u toch naar mijn lokaal als u er iets voor voelt. Misschien kan ik u dan wat wegwijs maken.' Shong had zich vrolijk al omgedraaid, maar maakte nog geen aanstalten om haar naar zijn lokaal te leiden. In plaats daarvan richtte hij zich weer tot Kale. 'Of was u al van plan mejuffrouw te helpen?' vroeg hij zacht voor de zekerheid na.

Master Shong zag eruit als een vrolijke man, met wit haar en zwarte ogen. Kijito was blij dat hij haar leraar was voor watermagie; hij zag er vriendelijk uit. 'Verrassend! Ik voel een sterke stroom aan watermagie door u heenvloeien, juffrouw,' vertelde hij haar, zijn ogen gericht op haar hand. Kijito blossde een beetje. 'Ik kan wel wat met water, ja,' zei ze, alsof ze een bekentenis aflegde. 'Ooh!' Zijn hand ging door zijn haar, al vond Kijito dat daar niet zo veel aan veranderde. 'Ik geef momenteel geen les. Maar komt u toch naar mijn lokaal als u er iets voor voelt. Misschien kan ik u dan wat wegwijs maken.' De vrolijke Master draaide zich om. 'Graag!' stemde Kijito in. Dat was altijd handig.. plus dat ze dol was op watermagie en leren. Master Shong vroeg nog even aan Master Kale:'Of was u al van plan om mejuffrouw te helpen?' Kijito keek naar Master Kale. Volgens haar keek hij altijd zo. Ze wist niet of ze bang van hem moest zijn, of niet. Master Shong zag er in ieder geval aardig uit.

Kale had niet gereageerd op het feit dat Shong een beetje in elkaar was gedoken toen hij zijn naam zei. Hij was dergelijke reacties van mensen als hij wel gewend. Kale negeerde het liever. Hoewel hij ook niet het toonbeeld van goed gedrag was, was hij nog geen monster. Oké meestal kwam hij wel onaardig uit de hoek tegenover anderen, maar zo was hij gewoon. Zijn verleden samen met het feit dat hij Shadraans was én lid van de Suasama, de geheime huurmoordenaren van Shadra, hielp wel mee aan zijn afstandelijke houding.
Kale mengde zich niet in het gesprek tussen Shong en de nieuwe leerlinge. Hij stond zelfs al op het punt weer te vertrekken toen Shongs stem hem tegenhield en hem opnieuw strak in de ogen van de kleine man liet kijken. Tenminste, in vergelijking met Kale was hij klein. Hij schudde kalm zijn hoofd. 'Ik had niet echt die intentie nee. Ik wou haar naar jou brengen zodat jij het verder af kon handelen. Maar aangezien dat niet langer nodig is, is mijn aanwezigheid hier niet langer relevant lijkt me' zei hij simpel.
Kale liep langs het meisje en Shong heen maar draaide zich nog half om. Zijn lichtblauwe en zijn olijfgroene oog keken beide door de zilverblauwe haren naar het meisje. 'Als je gewoon je best doet op school zou je van niemand iets te vrezen hebben. Waar ik echt een hekel aan heb zelf, zijn onruststokers' zei hij misschien iets te kil zodat het meer als waarschuwing was van ''Haal dus maar niets in je hoofd''.
Het was niet Kale's bedoeling geweest de gedachten van het meisje te lezen. Hij had ze perongelijk opgepikt toen hij haar verwarring had gevoeld. Ze had teveel getwijfeld over haar vraag aan zichzelf of ze bang voor hem moest zijn of niet. En daardoor had ze die vraag te luid in haar gedachten gesteld waardoor Kale het had kunnen horen. Hij knikte zowel het meisje als Shong gedag en liep toe verder, zijn voetstappen na galmend in de gangen.

Master Kale antwoordde met zijn nu al bekende kille stem dat het niet meer nodig was om te blijven. Het viel Kijito vooral op dat Master Shong klein leek naast Master Kale, hoewel het lengteverschil niet eens zo groot was. Daarna draaide hij zich om en liep weg. Toch had Kijito het gevoel dat hij wist wat ze dacht.. Het was of hij dwars door haar heen kon kijken. 'Als je gewoon je best doet op school zal je van niemand iets te vrezen hebben. Waar ik echt een hekel aan heb zelf, zijn onruststokers.' Zijn stem verboog de woorden tot een kille waarschuwing. Kijito staarde hem even aan, had hij? Ze wendde haar blik snel af; staren was tenslotte onbeleefd. Master Kale vervolgde zijn weg door de gang, na haar en Master Shong gedag geknikt te hebben. Toen zijn voetstappen langzaam wegstierven, herhaalde Kijito de woorden in haar hoofd. Ze was niet van plan ook maar iets te doen dat op viel. Dit verdwalen viel al buiten die categorie. Nu begreep ze wel beter hoe Master Shong zich moest voelen; Master Kale kon nogal intimiderend over komen. Ze keek even naar Master Shong. Ze had zin in een soort les, met een aardige leraar.

Shong had Kijito een brede glimlach geschonken toen ze beweerde wel wat met water te kunnen. Het was altijd mooi mensen tegen te komen die over dezelfde magiesoort beschikten, vooral als dat het geval met water was. Het deed hem deugd te horen dat ze graag mee zou willen komen. Hij hield zijn opgetogen uitdrukking wat bedeesd toen hij weer naar Kale opkeek en naar zijn antwoord luisterde. Zijn hoofd moest hij daarbij wat in zijn nek leggen, aangezien Kale vele koppen boven hem uitstak. In dat geval leek hij nog amper de lengte te hebben van een eerstejaars-leerling en was hij maar kleintjes. Shong haalde een klein glimlachje te boven als mee instemming op Kale's woorden. 'Wel, ik was van plan mejuffrouw mee te nemen naar mijn lokaal en wat kennis te maken met een warme kop kruidenthee en koekjes. Als u wenste mee te komen.. vond ik dat geen probleem..' De vrolijke toon in zijn stem verminderde en zijn zijn verzachtte toen Kale al weg leek te lopen. Wat verbaasd keek hij hem na, tot hij uiteindelijk weer stilstond en zijn aandacht op Kijito vestigde. Shong keek zwijgend van Kale naar het meisje waarna hij zachtjes zijn keel schraapte. Pas toen hij met nagalmende voetstappen wegliep, leek het wel alsof hij weer tot Kijito durfde te spreken met al zijn optimisme. 'Goed, dat is dan duidelijk!' glimlachte hij breed. 'Gaat u mee?' Shong ging al met kalme pasjes op weg naar zijn lokaal.

Zijn hoofd in zijn nek leggend, keek Master Shong omhoog naar Master Kale. Hij leek zich niet op zijn gemak te voelen bij de man. Kijito snapte Kale niet helemaal, maar ze had helemaal geen zin hem wat te vragen. Master Shong leek wat bedeesd toen hij antwoordde. 'Wel, ik was van plan mejuffrouw mee te nemen naar mijn lokaal en wat kennis te maken met een warme kop kruidenthee en koekjes. Als u wenste mee te komen.. vond ik dat geen probleem..' Kijito glimlachte, dat klonk in ieder geval aardig. Master Kale liep weg, Shong verder negerend. 'Goed, dat is dan duidelijk!' Master Shong glimlachte breed en Kijito kon er niets aan doen dat ze ook glimlachte. Hij had een aanstekelijke lach, dat bleek. 'Gaat u mee?' Kijito knikte, en volgde Master Shong op de voet. Zou hij iedereen aanspreken met 'u' en 'mejuffrouw'? Vast wel, hij zag er wel beleefd uit. Kijito keek om zich heen, probeerde de weg naar het lokaal in zich op te slaan, voor later. 'Master Shong,' vroeg ze toen,'weet u wanneer ik wel les heb van u? Ik heb me duidelijk vergist in het uur.'

Met tevredenheid merkte Shong dat Kijito hem al op de voet volgde naar zijn lokaal. Daar aangekomen moest hij met de sleutel even in het slot sjorren voor de deur met een droge klik van het slot sprong, waarbij genoodzaakt was dat hij op zijn tenen ging staan. 'Master Shong,' klonk Kijito's stem vragend, en hij draaide zijn hoofd even naar haar toe. 'Weet u wanneer ik wel les heb van u? Ik heb me duidelijk vergist in het uur.' Hij glimlachte het blonde meisje hartelijk toe en wuifde de mogelijke schuldgevoelens die ze voelde kalmpjes weg. 'Tja.. dat verschilt natuurlijk per klas en per leerjaar. U heeft les van me wanneer u les van me heeft!' antwoordde hij uiteindelijk simpel. 'Maar ik verzeker u dat ik er geen punt van maak als nieuwe leerlingen om welke reden dan ook te laat komen. Mits als er mensen opzettelijk van gaan profiteren, natuurlijk.' Shong deed de deur naar zijn lokaal open en maakte een uitnodigend gebaar dat Kijito meer dan welkom was. Glimlachend sloot hij vervolgens weer de deur om haar achterna te lopen. Het watermagie-lokaal droeg echt de term 'magisch' met zich mee. De wand achter het lerarenbureau bestond niet uit een simpele stenen muur, maar het was een reuzengroot aquarium die voornamelijk in de breedte heel de achterwand besloeg. Vlak onder het plafond zweefden tientallen luchtbellen die een blauwachtige gloed verspreidden, en de ramen en de wanden ernaast waren zo betoverd dat een enorme glaswand dusdanig zou zorgen voor afleiding voor verveelde leerlingen, aangezien het door sierlijke onderwaterwereld-aspecten en voorbijzwemmende waterdieren leek alsof je je echt onder water bevond. Hier en daar door het lokaal stonden kandelaars met dikke donkerblauwe kaarsen erin, die ieders een turkoois-gekleurd vlammetje produceerden. Het rook er naar zee en strand, maar had toch genoeg kenmerken voor een klaslokaal zoals alle andere. Tafels, stoelen en bankjes, een lerarenbureau met daarachter een grote boekenstapel op de lerarenstoel, die diende als extra verhoging voor Shong. Uitnodigend en inclusief met een brede glimlach maakte hij nog een gebaar richting zijn lokaal. 'Gaat u toch ergens zitten!' Zelf waggelde hij met een vriendelijke uitdrukking richting zijn bureaustoel om bovenop de boekenstapel te klimmen. Shong zou enkel met zijn bleke hanenkam en de helft van zijn gezicht boven de rand van zijn bureau uitsteken als hij gewoon op het zitvlak van de stoel plaatsnam.

Het lokaal voor waterrmagie bleek erg dicht in de buurt te liggen van de plaats waar Kijito gestrand was. Ze zorgde ervoor dat ze de weg zou onthouden. Master Shong moest even op zijn tenen gaan staan om de deur open te sjorren, hij was aan de kleine kant. Op haar vraag reagerend, keek hij met een vriendelijke blik om. 'Tja.. dat verschilt natuurlijk per klas en per leerjaar. U heeft les van me wanneer u les van me heeft!' antwoordde hij, wat eigenlijk best voor de hand lag. 'Maar ik verzeker u dat ik er geen punt van maak als nieuwe leerlingen om welke reden dan ook te laat komen. Mits als er mensen opzettelijk van gaan profiteren, natuurlijk.' Kijito knikte. Gelukkig! Terwijl ze zichzelf nog zo had beloofd niet te laat te komen.. in ieder geval stelde hij zich begripvol op voor haar situatie, in tegenstelling tot Master Kale, met zijn kille stem. De deur zwaaide zachtjes open. Kijito moest een paar keer met haar ogen knipperen voor alles van het lokaal tot haar doordrong. In een soort trance stapte ze het lokaal binnen. Het was niet wat ze had verwacht, maar toch weer wel. Het was gevuld met watermagie, met macht, met schoonheid.. Kijito keek met haar normaal toch al grote blauwe ogen verwonderd om zich heen. De muur achter Shongs bureau was een enorme glazen ruit, zo leek het, waar het waterleven rustig achter zweefde. Ook de ramen en overige wanden leken net een enorme glasplaat. Het leek net of je echt onder water was! Kijito voelde zich gelijk beter; water had een ontspannend en genezend effect op haar. Hoofdpijn verdween binnen de kortste keren! Het lokaal werd verlicht door zwevende bollen. Her en der stonden kandelaars met turquoise gekleurde kaarsen, vermoedelijk voor de sfeer. Kijito hoorde het nauwelijks toen Shong haar uitnodigde ergens te gaan zitten. Het viel haar op dat hij een stapel boeken had, om boven het bureau uit te komen. Kijito ging maar voor het bureau zitten, nog steeds verwonderd om zich heen kijkend. De wereld om haar heen was getransformeerd. Waar eerst stenen muren haar zicht beperkten, bevonden zich nu onderwater-taferelen. Vissen zwommen rustig en sierlijk voorbij. Kijito voelde zich als een vis in het water; rustig en ontspannen. Ze wist direct dat dit haar lievelingslokaal zou worden.. Je naam betekent rivier, of niet, toch? Na een tijdje gezwegen te hebben keek ze naar Master Shong, nog steeds was de verwondering van haar gezicht af te lezen. 'Wat hebt u een prachtig lokaal!' zei Kijito zacht. Ze meende het echt.

Shong kon het niet laten even te lachen bij het zien van Kijito's verwonderde blik. De helderblauwe ogen van het meisje gingen groot het lokaal rond, als van een klein meisje dat voor het eerst een reusachtig pretpark bezocht. Uiteindelijk staakte ze het om haar heen kijken om aan te schuiven aan een tafel pal voor het bureau. 'Bevalt het u een beetje?' vroeg Shong vriendelijk toen hij glimlachend opmerkte dat ze nog niet helemaal uitgekeken was. Ondertussen was hij water in een grote kan zo aan het verhitten dat het haast de temperatuur bereikte van heet kokend water. Opgewekt keek hij weer naar Kijito bij het ontvangen van haar complimentje. 'Wel, dankuwel! Ik hou ervan het dusdanig te onderhouden dat het een fijne sfeer voor de leerlingen heeft. Het is al hinderlijk genoeg dat ze hele lessen lang binnen stoffige lokalen moeten zitten en zo ontrokken worden van frisse lucht, niet?' Uit kleine zakjes haalde hij verschillende natuurlijke kruiden, die hij toevoegde aan het hete water. Na een tijdje roeren door simpelweg met zijn wijsvinger draaiende bewegingen boven de kan te maken, waren de kruiden opgelost en had het water een goudbruinige kleur aangenomen. Aangenaam ruikende damp sloeg er vanaf. Het rook naar aardbei, bosbessen en frambozen. Verschillende variaties aan fruit door elkaar. Dat was wat het ook maakte tot pure traditionele Cassiaanse kruidenthee. Shong schonk twee glazen vol, waarna hij er één richting Kijito schoof. 'Alstublieft,' bood hij met een vriendelijke glimlach aan, waarna hij zijn beide handen om zijn eigen glas sloot.

Shong leek al helemaal gewend te zijn aan de wonderbaarlijke omgeving van het lokaal. 'Wel bedankt. Ik hou ervan het dusdanig te onderhouden dat het een fijne sfeer voor de leerlingen heeft. Het is al hinderlijk genoeg dat ze hele lessen lang binnen stoffige lokalen moeten zitten en zo ontrokken worden van frisse lucht, niet?' Kijito knikte en glimlachte. Een leraar die aan de leerlingen dacht, zelfs zijn lokaal gedeeltelijk voor hen aanpaste! Het was gewoon prachtig. Ondertussen had hij water aan de kook gebracht, blijkbaar voor de thee. Kijito keek nog steeds om zich heen. Het leek net of er allerlei vissen langs het raam zwommen, sereen als altijd. Het was werkelijk betoverend. Kijito liet haar blik afdwalen naar Master Shong, die thee maakte. Ze kon de kruiden al bijna ruiken voor hij ze uit het zakje haalde. Zo maakte haar oma ook altijd kruidenthee, herinnerde Kijito zich met een kleine glimlach. Echte Cassiaanse thee. Wat had ze die gemist. Haar moeder hield er niet van, net zoals haar vader. Master Shong schonk twee glazen vol en schoof er eentje in haar richting. 'Alstublieft,' sprak hij met een glimlach. 'Dankuwel,' antwoordde Kijito. Ze sloot haar koude handen om de dampende mok thee. Na een tijdje besloot ze wat te vragen. Ze nipte even aan haar thee. 'Kunt u wat vertellen over de school?'