Moest hij zich nu eigenlijk niet zenuwachtig voelen? Waarschijnlijk wel, maar toch voelde hij zich redelijk kalm. Ach, zo erg zou het niet zijn dat hij niet zenuwachtig was. Wie weet zou het zelfs in zijn voordeel werken, vast. Hij zocht eventjes met zijn ogen naar iets, om vervolgens iets groens ermee te volgen. ‘Faith,’ sprak hij op een vragende toon, de aandacht van het groene diertje vragend. ‘Kun je me eventjes helpen?’ Alsof hij het diertje een commando op had gedragen vloog het gelijk naar hem toe, om iets van zijn riem af te pakken. Kundig pakte het beestje de sleutel goed beet tussen zijn snavel, om de deur daarna open te maken en naar binnen te vliegen en de sleutels te laten vallen op het bureau. Het was fijn dat zijn vogeltje zo intelligent was; waardoor het gemakkelijk was om hem dat soort trucjes te leren. Rustig liep de man het lokaal binnen. Rustig zette hij zijn koffer naast het bureau neer en de vissenkom erop. Hij verwachtte niet dat hij echt papierwerk zou moeten verrichten tussen deze les; het was immers zijn eerste. En om ervoor te zorgen dat de leerlingen hem niet als een of andere saaie kwal zouden zien zou hij met een nogal soepele les beginnen. Hij draaide zich een kwartslag, zodat hij het bord in beeld kreeg. Rustig pakte hij een krijtje tussen zijn duim en wijsvinger, om vervolgens iets op het bord te kalken. Met soepele bewegingen schreef hij zijn naam op het bord; J. Storey. Zijn handschrift was niet slordig, maar ook niet vrouwelijk. Iets ertussen in.
Rustig draaide hij zich weer om, liep naar de ramen toe om er eentje op een kier te zetten. Het was zo’n lekker weer, dat hij het eigenlijk wel zonde vond dat hij les moest geven. De leerlingen zouden vast protest tonen; die wilden ook net zoals hem lekker buiten zijn. Maar wat moest dat moest. Hij ging leunde tegen het bureau aan en volgde Faith met zijn ogen. ‘Faith, gedraag je wel als de leerlingen er zijn. Dat is alles wat je voor vandaag nog zal vragen, mits je er ook iets van aantrekt.’ De vogel leek hem te negeren, maar had hem wel degelijk gehoord. Hij richtte zijn blik weer op de deuropening. Veel leerlingen zou hij niet verwachten; ze hadden allemaal verscheidene roosters. Dus de kans dat het er echt meer dan tien zouden zijn was klein. Afwachtend bleef hij kijken, was best wel nieuwsgierig naar de nieuwe gezichten en natuurlijk hun reacties op hem.

{3 tot 5 leerlingen aub ;3
Wil niet gelijk ondergespamt worden D:}

Watermagie! Al ging ze dan met een serieus naar al die andere lessen, watermagie toverde toch serieus een brede lach op haar gezicht. Water was de enige magiesoort waar ze echt affiniteit voor had; ze kon alleen water besturen. Voor de rest van haar lessen deed ze alleen aan de theorie mee, om zoveel mogelijk te leren. Zodra ze ook maar iets met een andere magiesoort probeerde, ging het mis. Dat had je, als je totale familie Cassiaans was. Ze had de uren afgeteld naar de eerste les watermagie van deze week, met een nieuwe leraar. Ze kende hem nog niet, maar het zou vast leuk zijn. Kijito had het vorige uur de hele tijd naar de klok zitten kijken, iets wat degene naast haar heel storend had gevonden. Nou, pech! Kom op zeg. Mocht zij ook eens zin hebben in een les! Trouwens, normaal zat ze altijd helemaal stil, dus ze mocht best een keer bewegen. Puh. Kijito bande die redelijk negatieve gedachten uit haar hoofd en concentreerde zich volledig op water en de volgende les. De glimlach kwam direct terug, zodat ze er heel opgewekt en enthousiast uitzag toen ze het lokaal binnenstapte. 'Hallo meneer!' Ze keek even rond en zag dat er nog niemand was. 'Ik ben Kijito, aangenaam,' stelde ze zichzelf voor, waarna ze ging zitten, nog steeds vrolijkheid uitstralend. Zelfs al was hij saai, dan nog zou ze het leuk vinden. Op het bord stond zijn naam geschreven: J. Storey. Best een mooie naam, wat zou zijn voornaam zijn? Daar kwam ze vast nog wel eens achter. Geduld..

Goed haar eerste les op deze school, in haar 'nieuwe' leven. Ze zuchtte toen ze opstond van haar bed waar ze zojuist zat te lezen. Met een simpele tas waar net een schrijfblok in paste en een potlood liep ze van de etage af. Treuzelend, want hier zag ze zo tegenop. Dit was dus het echte begin. Vanaf nu zou ze echt geen 22 meer zijn, maar 19. Ze zuchtte en liep, zoekend, door de gangen. En als het niet erger kon naar Alyssa's idee, was ze ook nog eens de weg kwijt. Ze was langs wat lokalen gelopen die ze open had getrokken en wat boze blikken kreeg door een enkele leraar die ze stoorde in hun les. Ze verontschuldigde zich en liep met een licht aangelopen rood hoofd richting het goede lokaal. Eenmaal bij het lokaal aangekomen was de kleur in haar gezicht vertrokken. Vlocht ze haar twee staarden in die er langzaam weer uit zakte. Zette een spontane lach op. Niemand hoefde te weten wat ze echt voelde bij deze les. Dus probeerde ze haar oprechtste lach te toveren die zin had in de les. Vol vrolijkheid liep ze het lokaal in waar een jonge man voor de klas stond. Alyssa vond het meteen een stuk minder erg, Ze moest toch ooit over een verloren liefde heen komen. "Goede dag Master. Lekker weetje buiten hea.." Grijnsde ze. Alsof het nog niet erg genoeg was dat de les nu was. "Ik ben Alys." Ze glimlachte opgewekt en ging ergens zitten toen haar ogen vielen op een meisje, duidelijk een meisje. Gingen ze haar nou ook nog indelen bij een bruggertje. God, had ze nou maar geen vals identiteit genomen, Nog steeds stonden haar ogen vrolijk. Niks aan de hand Alyssa, het komt goed, het komt goed, je zult het zien..

Een nieuw leven, een nieuw begin, een saaie dag. Met een geeuw liep de lange, roodharige jongen door gangen heen. Hij had een schouder tas aan en zijn gebruike kleding en had zijn haar opgestoken met een bandana. Met zijn handen diep in zijn zakken en de oortjes van zijn MP3 speler diep in zijn oren liep hij een beetje onderuit gezakt door de gangen heen. Hij had les, ergens, iets, maar wist niet waar hij moest zijn en wat 'ie had. Hij was een duidelijk voorbeeld van lak aan regels hebben. Hij floot zijn liedje mee en zijn ogen, achter zijn zonnebril, schoten alle kanten op. Hij had geen zin om gesnapt te worden. Zeker niet door een of andere idioot die dacht dat hij alles beter wist. Hij rekte zich uit en knakte zijn nek aan beide kanten. Hij stopte en bleef in een nogal vreemde positie staan, terwijl hij luisterde naar de geluiden die hem bereikt hadden. Er kwam iemand aan, waarschijnlijk een leraar. Damn, er was geen plek om zich te kunnen verstoppen. Hij keek om zich heen, bedaarde zichzelf en schoot een lokaal in. Hij draaide zich om toen hij de deur achter zich dichtgooide en merkte dat hij in een vreemde klas stond. Zo te zien een klas voor water-magie. Heerlijk, hij zat precies in de klas waar de magie werd gegeven waar hij een hekel aan. Iets wat verbijsterd stond hij om zich heen te kijken en trok daarna een wenkbrauw op. Achter de deur hoorde hij de voetstappen verdwijnen. Hij draaide zich om en wilde het lokaal weer uitglippen.

[Kleding + zonnebril kan je aanklikken >D]

Mana liep vrolijk door de gangen naar ijsculpturen. Ze had er echt veel zin in. Ze had al van vele gehoord dat het erg gezellig was bij die meneer in de lessen. Ze vroeg zich af of dat ook zo was. Mana keek om zich heen en zag dat het prachtig weer was. Plushje had zich in haar tas genesteld. Mana had in haar toverboeken een toverspreuk gevonden. "Krimpen" grijnsde ze breedt. Haar grote plushje was veranderd in een mini wolfje. Het was zo schattig om te zien. Ze hoopte alleen dat de spreuk lang genoeg zou duren, anders zou het dier groter worden in haar tasj. Dat was ook zo onhandig. Mana liep de klas binnen en stuitte zo op een jongen met lang rood haar. Ze viel achter over op de grond en keek verbluft even naar haar boeken die op de grond waren gevallen. Plushje kroop uit haar tas om te kijken wat er gebeurde en likte even aan haar wang. Mana schudde verduft haar hoofd en keek even omhoog naar de jongen. "Kan je niet uit kijken soms?" vroeg ze mokkend en stond gauw op. Ze liep stug langs de jongen. Even bekeek ze de master die voor de klas stond. "Goede middag meneer" glimlachte ze. "Lekker weertje niet waar?". Mana keek even gauw de klas door en ging toen achter het meisje met de twee blauwe vlechten in het haar zitten. "Ook nieuw?" vroeg ze en glimlachte naar het meisje voor zich. Ze was hier al wat langer, en kende al bijna iedereen hier van gezicht, maar dit meisje had ze nog nooit gezien hier op SA.

Alsof hij gehypnotiseerd werd, of in trance was, staarde de man met glazige ogen door het raam naar buiten. Zijn glimlach was verdwenen, en hij zag er eerder droevig uit. Als hij zo door zou blijven gaan zou hij dadelijk nog eens hoofdpijn krijgen, maar dat deerde hem toch niet. Het zou niet zo heel veel uitmaken als hij de leerlingen eerder liet gaan. Want met zijn inlevingsvermogen had hij allang door gehad dat ze maar een vierde van de les opvingen, en dat was dan alleen als er iets gebeurde dat echt hun aandacht moest grijpen; zoals iemand die de volle laag kreeg van een overspanne docent. Rustig bleef hij zitten, verroerde zich niet. Waarom zou hij? Nee, niet doen. Geen waarom vragen stellen, die zorgden altijd voor problemen.
Alsof het een natuurlijke reflex was schoten zijn mondhoeken omhoog, hierdoor zijn lippen een warme glimlach vormend, wanneer hij de stem van iemand hoorde. Van een meisje, om precies te zijn. Hij draaide zijn hoofd, keek over zijn schouder naar het kleine gestalte van haar. Hij liet enkel zijn ogen niet over haar heen glijden, dat zou haar enkel angst aanjagen. ‘Ook leuk U te leren kennen, Kijito,’ sprak hij rustig. Het had geen zin zichzelf uitgebreid voor te stellen, aannemend dat het meisje natuurlijk wel zou kunnen lezen. Ze was jong, erg jong. Maar dat betekende niet dat hij haar zou onderschatten, nee dat helemaal niet. Wie weet zou ze juist een groot talent hebben voor de magie, wie weet. Zou wel leuk zijn. Hij volgde haar niet met zijn ogen, richtte in plaats daarvan zijn blik op de deur opening. Er zouden nog meer leerlingen komen; want hij was geen privéleraar.

Een nieuwe leerlinge kwam de klas binnen, opnieuw een meisje. Of eerder een jonge volwassene, adolescent. Leeftijdsverschil was zo te zien niet echt het belangrijkste punt in deze school. Want Kijito leek erg jong en zij overduidelijk ouder. Wat meteen zijn aandacht trok, aan haar uiterlijk, waren haar lange blauwgroenige lokken. Die in twee nonchalante staarten waren gevlochten. Kalm knikte hij. ‘Maar natuurlijk Alys. Bij deze zeg ik dan maar dat ik er ook tegenop zie om hier binnen in een lokaal… opgesloten te zitten.’ Opnieuw weigerde hij de persoon met zijn ogen te volgen, bleef naar de deuropening kijken.
De volgende persoon die voet zette in het lokaal maakte een nogal… Vreemd entree. Alsof hij zich eerder probeerde te verstoppen in dit lokaal, dan er een les te volgen. Nog steeds stond er een zwakke glimlach op zijn gelaat, maar deze keer sierde ook een frons zijn gezicht. Hij hapte één keer naar adem, wanneer hij merkte dat deze jongeman wellicht helemaal niet in de wieg was gelegd voor water magie. Als je zo rond de dertig bent, met een bepaald soort magie, leer je zo’n soort dingen voelen. Hij maakte daarom ook weer aanstalten om het lokaal uit te glippen, maar een iemand botste tegen hem op en weerhield hem dus hiervan. Opnieuw een meisje. Met een glimlach knikte hij naar het meisje, wanneer deze liet zien dat ze hier wel was om zijn les te volgen. Rustig liep hij naar de deuropening toe, tikte de jongen op zijn schouder. ‘Van plan om ergens anders naar toe te gaan?’ vroeg hij, met een vriendelijke toon. Maar de mensen die Joshua kende wisten dat hij op het punt stond om nogal… Vreemd te gaan doen. Vriendelijk en soft eruit zien, maar angstaanjagend overkomend op de persoon waartegen hij sprak. ‘Ik denk dat als U nu weg gaat, U alsnog gesnapt wordt. Het is beter om een kwartier tot een half uur te blijven; werkt beter. Geloof me,’ glimlachte hij, een glim van begrip in zijn ogen. Hij was zelf ook zo vaak op de vlucht ergens voor geweest. Meestal omdat hij iets fout deed in verband met de cultuur op de planeet waar hij huisde. Dus ja, hij sprak wel een beetje uit ervaring.

{ Sorry voor late reactie, maar zat in Turkije.
Ja ja, had wel internet. Maar die herkende de site vreemd genoeg niet
Eigenlijk al de fora waar ik probeerde op te komen D: }