Een stille herfstdag, dat was perfect wat Sasuke nodig had. Gewoon rust en niet al te veel rumoer om zich heen, dat was alles wat hij wilde. Je kon hem asociaal noemen, misschien was hij dat gewoon ook wel. maar dat kon hem echt geen barst schelen wat anderen van hem dachten. Hij dacht goed over zichzelf, dat was het enigste wat eigenlijk telde. Sasuke had besloten om naar de oude ruïnes te vertrekken voor een training die hij zelf had opgesteld. Het was niet zo zwaar sinds hij spierpijn had. Dus dat ging ook zijn spieren losmaken zodat die irritante spierpijn verdween. Met een sporttas vol met eten en drinken liep hij op een serieus rustig tempo naar de ruïnes. Het ging allemaal wat langzamer sinds hij met elke stap een stekende pijn voelde in zijn bovenbeen. Het moest weggaan, dus hij ging serieus stretchen. Dat was een goed plan, de spieren laten werken zodat ze weer losser waren. Ja, dus een aantal lenigheidsoefeningen gevolgd door krachttraining. Eindelijk arriveerde hij aan oude ruïnes, het waren de overblijfselen van het oude kasteel dat hier voormalig stond. Sasuke dacht even na en hij zette zichzelf neer op een steen. Hij wist wel dat hij niet vaak opviel bij de mensen, dus ze zouden hem vast ook niet opmerken. Hij zag dat er een meisje voorbijliep met een wolf. Dat gezicht kwam hem niet bekend voor, dus ze was vast nieuw. Al snel verdween haar wolf en begon ze de naam van de wolf te roepen. "Maika" riep ze en Sasuke keek het meisje met zijn bloedrode ogen aan waardoor hij perfect in detail kon waarnemen wat ze deed, ook kon hij er bewegingen mee kopiëren. Het meisje draaide zich zuchtend om maar dan kwam haar wolf weer aanlopen met een konijn in haar bek. Blijkbaar had het dier honger. Ze keek om zich heen om te zien of iemand het had gezien.. ja iemand had het gezien, maar het leek net alsof hij onzichtbaar was voor het meisje, maar veel kon hem dat eigenlijk niet schelen. "Het is ook altijd hetzelfde" mompelde hij zachtjes.