Het jubbelde van binnen terwijl ze zich op een met een hoog tempo over het grasveld voort bewoog. Haar lange blonde haren wapperde wild achter haar aan, waarbij haar wangen lichtelijk rood waren van de vreugde en de wind die er langs streek. Van haar ene schouder diagonaal naar beneden hing een oude, donkerbruine boog. In haar hand waren een stuk of vijf pijlen geklemd, die er al even oud uit zagen. Ze vervloekte haarzelf dat ze, sinds ze hier was, niet haar gehele hutkoffer had uitgeruimd. Haar moeder had blijkbaar haar oude boog waar ze vroeger altijd de bomen mee aan het pijnige was in de tuin als eerste in haar koffer gedaan, maar had dat nooit tegen haar gezegt. Naja, het vertrek was ook zo rommelig gegaan dat ze het haar moeder niet echt kon verwijten, aangezien Ené hem ook weer op een rondtrip door de wijk had gezet en ze haar eerst moest gaan zoeken en zien te vangen. Maar ze was dolblij dat ze hem had gevonden. Nu ze er bij nadacht, Ené haar draakje zou rond deze tijd weer moeten terug keren. Het was bijna middenzomer, en de tijd die Ené elk jaar afzondelijk doorbracht om reden die Ephony niet wist zat er op. Haar ademhaling was al aardig zwaar, en Ephony ging langzamer lopen om niet uitgeput te raken. Ze zag in de verte het meertje liggen, maar besloot niet verder te lopen. Als ze het warm zou krijgen zou ze wel naderhand een duik nemen. Ze stond nu stil, en bleven even staan om om zich heen te kijken. In een opwelling van haar gemis bij het draakje bracht ze haar vingers naar haar mond en sloot haar ogen voordat ze diep adem haalde. Krachtig blies ze de lucht weer uit waarbij een schelle fluit te horen was, gericht op Ené. Als ze in de buurt zou zijn zou ze haar horen, zo niet dan was het jammer. Ze haalde haar boog van zich af en legde de pijlen naast haar voeten op de grond. Toen ze weer rechtop ging staan had ze er nog ééntje in haar hand. Even streelde haar vinger langs de gespannen haren van de boog terwijl ze zacht en teder zuchte. Toen, in een geoefende handeling legde ze de pijl goed en hief haar boog op. Ze kneep haar ene oog dicht terwijl de andere geconcentreerd langs de boog keek. Ze draaide haar boven lichaam terwijl haar blik op een stevige boom viel. Met een glimlach op haar mond draaide ze haar lichaam een stukje verder en liet de pijl los. Tegelijkertijd sloot ze haar ogen en volgde de luchtverplaatsing rond de pijl. Ze speelde ermee, stuurde ermee totdat de pijl plots ophield met zweven. In zijn vlucht had hij een scherpe bocht gemaakt en met zijn pijl in de boom verdween. Vreugdevol opende ze haar ogen en keek naar de pijl. Haar ogen schoten omhoog toen ze in de verre verte een zachte brul hoorde die duidelijk uit het luchtruim kwam.

Diva sprintte over het grasveld. Haar haren had ze snel in een vlecht moeten vastbinden en die wapperde nu achter haar aan. Haar felle blauwe ogen waren op het luchtruim gefikseerd. ''IMETHIAS BREADAN CRESCENZO RADOVAN LENORE. KOM NAAR BENEDEN ONMIDDELLIJK!'' schreeuwde ze naar de lucht. Ook Diva hoorde de zachte brul. Ze keek even naar het meisje dat erbij stond. Haar ogen gleden over de pijl en boog die ze in har handen had. ''Heb je hem geraakt?'' vroeg ze enkel verbaasd en keek het meisje weer recht in haar ogen. Diva had zelf haar pijl en boog ook bij zich. Een lange, slanke, zwarte boog versierd met donkerblauwe tekens die alleen in het felle zomlicht erop te zien waren. Diva keek weer naar de lucht. ''Dat brengt me wel op een idee'' mompelde ze. Ze greep een pijl uit de zwarte koker om haar heup en legde die aan. De pijl zelf was van zwart hout. Hij had twee zwarte veren en èèn donkerblauwe. verder had hij een zilveren punt die schitterde door de weerkaatsing van het zonlicht. ''Ik zou eigenlijk geen pijlen aan die knul moeten verspillen maar nood breekt wetten'' zei ze zacht en meer tegen zichzelf dan tegen het meisje naast haar. Diva richtte haar boog op en volgde een vage zwarte stip. Ze ankerde de pijl en nog geen seconde later liet ze hem los. Alles binnen een minuut van het pakken van de pijl tot het wegschieten ervan.

Imeth schoot door de lucht. Hij moest zo snel mogelijk bij Diva vandaan komen. Hij was niet bepaald bang voor haar maar met die boog was ze dodelijk. Zijn fel paarse ogen speurde de grond af. Ze waren geheel paars. Enkel en klein, verticaal, zwart streepje was erin te zien als pupil. Imeth was nu net zo groot als een volwassen draak. Drie tot vier meter dus. Zijn huid was zwart en van een soort leer. Aan zijn lange staart zaten gifstekels net als op zijn klauwen, armen en benen. Hij sloeg zijn reusachtige vleugels uit en probeerde om nog sneller te gaan zodra hij op het grasveld onder hem een zwarte rennende stip zag. Hij brulde toen hij plotseling een stekende pijn in zijn vleugel voelde. Hij keek met een ruk opzij en zag dat er een pijl dwars door zijn vleugel zat. Hij gromde nogmaals maar nu zachter. Zijn blik speurde opnieuw de grond af. Dit was namelijk geen pijl van Diva. Diva schoot altijd met de Suasama pijlen. Hij hield zijn blik bij het zwarte stipje dat hem toeschreeuwde. Dat moest Diva zijn. Buiten haar en Celedë kende niemand zijn volledige naam. Savador misschien want zijn volledige naam stond ook in zijn dossier. Na nog een schot cirkelde Imeth met hoge snelheid richting de grond. Hij keek even opzij. Dit was wel een pijl van Diva. Hij herkende hem aan de zilveren punt. De pijl was zelfs zo dichtbij dat hij de gravering erin kon zien.

Die brul, een brul die haar vaag bekend voor kwam, hoewel hij zwaarder klonk dan ze normaal gewend was. Ze wist niet of het Ené was, of iets anders, maar zo'n brul kon maar van één machtig dier afkomstig zijn. Haar hoofd schoot met een verbaasde ruk om toen ze plots een schreeuwende stem achter zich hoorde. Haar blik viel op het meisje met lang zwart haar, en blauwe ogen. Even stond ze haar met een schaapachtige uitdrukking haar aan te staren, maar kwam met een schok tot leven toen ze haar vraag hoorde. 'Nee, nee. Ik mikte op die boom daar,' sprak ze warrig terwijl haar hand een vage zwaai maakte in de richting waar de pijl nu uit de boom stak een stuk verderop. Met nog steeds een verbaasde uitdrukking die van haar hele lichaam afstraalde staarde ze naar het meisje terwijl zij haar boog aanspande en twee pijlen afschoot. Ze had een prachtige boog, en ze voelde zich plots heel klein met dat krakkemikkige ding dat zij in haar handen had. Zelfs haar pijlen waren drie keer zo mooi en beter. Haar ogen gleden verder naar haar gezicht, waar ze er voor een moment bijna gefocust naar staarde. 'Jij bent Diva, is het niet?' sprak ze in een opwelling uit. Je had het muntje bij haar bijna kunnen zien vallen toen ze met een flits de foto van Savador weer voor zich kreeg. 'Ik.. sorry, ik wilde niet zo direct zijn,' mompelde ze er beschaamd achter aan waarna ze haar blik naar de grond richte. Ephony's hoofd kwam weer met een ruk in haar nek te liggen toen ze de grote schaduw over de grond had gezien. Haar mond viel een stukje open toen ze de zwarte draak zag, en hield even haar adem in. Dat was niet Ené, totaal niet. De schreeuw van het meisje kwam weer in haar op, de volledige naam die ze had uitgeschreeuwd en die gene had beveelt dat hij naar beneden moest komen. 'Dat kan niet...,' mompelde ze bijna onhoorbaar. Die draak kon onmogelijk een persoon zijn. Ze stond nog steeds vastgenageld aan de grond, en wensde opeens dat het Ené was geweest die naar beneden zou zijn komen zetten.

Imeth koerste op de grond af. Door de twee pijlen in zijn vleugels kon hij zijn balans in de lucht niet meer vinden en stortte ter aarde. Met gesloten ogen bleef hij even liggen. Alleen aan de zware ademhaling was te zien dat hij nog leefde. Langzaam verdwenen de gifstekels terug in zijn huid en veranderde zijn klauwen weer in handen en voeten. Zijn zwarte, leerachtige huid werd sneeuw wit en weer normaal. Zijn vleugels waren verdwenen maar er staken nu twee pijlen uit zijn lichaam tussen zijn schouderbladen. Imeth zat hijgend op de grond, weer helemaal in zijn menselijke vorm. ''Bij Ereshkigal Diva. Ik zal jou eens lekschieten met pijlen'' siste hij kwaad naar haar. Ruw en terwijl hij een kreun van pijn onderdrukte trok hij de pijlen uit zijn rug. Hij kon er gelukkig nog net bij. Hij stond een beetje wankelend op en smeet de pijlen met de punt naar beneden in de grond. Zijn felle paarse ogen die nu weer menselijk leken, keken Diva strak aan.

Diva hield een een hand boven haar ogen om die af te schermen van de felle zon terwijl ze naar Imeth keek die langzaam terug naar aarde keerde. Ze maakte alleen maar een 'hmm' geluid toen het meisje zei dat zij Imeth niet geraakt had. Die eerste pijl was dan toch nog verder gekomen dan ze had verwacht. Ze keek het meisje even aan toen ze haar naam zei. Ze glimlachte even naar het meisje. ''Oh dat geeft niet. Maar ja, ik ben Diva Lenore. Maar dat wist je kennelijk al'' zei ze op een vriendelijke toon. Ze richtte haar blik weer op Imeth die naar beneden kwam. ''Oh ja, dat kan wel. En dat gedrocht heeft mijn dagboeksleutel'' mompelde ze zachtjes. Ze keek weer naar het meisje. ''Excuseer me even'' verontschuldigde zich tegen haar waarna ze op Imeth afliep die weer terug veranderd was en kwaad haar pijlen in het gras smeet. ''Niet gaan schelden met godinnen uit de onderwereld Imeth. Dat is oneervol tegenover hen'' zei ze op vrij strenge toon tegen hem. Ze stopte vlak voor hem. Diva was kleiner dan Imeth. Nu ze voor hem stond moest ze ook omhoog kijken. ''Geef m'n dagboeksleutel terug of ik zal je eens iets geven wat echt het schelden waard is'' siste ze kil tegen hem terug.

Ze glimlachte even toen Diva haar naam bevestigde, blij dat haar stomme directheid haar niet had geïrriteerd. Haar wenkbrauwen werden opgetrokken toen ze de rede van hun achtervolging uit de woorden van Diva haalde. Haar lichaam bracht zichzelf haastig in veiligheid door een paar stappen opzij te doen toen de draak uit de hemel kwam vallen. Haar adem stokte in haar keel, en de rest ging wazig voorbij. Hoe de draak zich terugtrok en de jongen te voorschijn kwam, hoe hij pijlen die uit zijn schouderbladen trok en hoe hij Diva uitschold. Ephony's ogen bleven stomverbaasd op de rug van de jongen gericht, zonder een woord uit haar keel te kunnen krijgen. Haar uitdrukking bleef nog steeds stomverbaasd, zelfs toen Diva zich verontschuldigde en haar aandacht op de jongen vestigde. Ze haalde diep adem en wreef met de vingers van haar ene hand in haar ogen, waarna ze een lichte zucht slaakte. Ze grijnsde flauwtjes in zichzelf. Probeerde je je oude eigenschappen op te pakken, komt er een draakenjongen uit de lucht zetten gevolgd door een woedend meisje die haar dagboek sleutel terug wilt. Haar oude bruine boog hing slapjes in haar handen, en haar ogen gleden even naar de nog vier overige pijlen die achter de jongen in het gras lagen. Ze had nooit gedacht dat ze op zo'n manier kennis zou maken met de vrouw van Savador, waar ze eigenlijk al een tijdje nieuwschierig naar was geweest. Ze had niet eens geweten dat ze hier op school zat. Half geïntreseerd richte ze haar aandacht weer op de twee voor haar, benieuwd wat er komen zou.

''Alsof jij weet wat eer is Diva'' beet Imeth haar toe. Diva zou wel begrijpen dat hij doelde op het feit dat zij zijn ouders gedood had. Daar haatte hij haar nog steeds om. Zijn paarse ogen keken vol vuur en haat op Diva neer. ''Als je hem zo graag hebben wil, ga hem dan maar zoeken'' zei hij waarna hij de sleutel uit de zak van zijn vest viste en weg smeet. Het grasveld was breed. Het zou lang zoeken worden voor ze hem gevonden zou hebben. Imeth snoof nog even minachtend en liep toen weg. Hij voelde bij elke beweging het bloed over zijn schouder stromen. De pijl had dwars door zijn vleugel gezeten dus het was wel logisch dat hij nu bloedde. Imeth keek even minachtend naar het meisje waar Diva eerder mee had staan praten en liep toen weer richting de school om naar de ziekenzaal te gaan.

''Ga niet te ver Imeth'' zei Diva met opeengeklemde kaken van woede. Ze greep razendsnel naar een nieuwe pijl. met geroutineerde bewegingen schoot ze hem binnen een paar seconde ook weer af. De pijl schoot door het gat van de sleutel waar je hem vast kon pakken en boorde zichzelf in het hout van de boom vlak onder de pijl van het meisje waar het einde van de zwarte pijl trillend tot stilstand kwam terwijl de sleutel eraan bungelde. Ze keek Imeth na en gromde zachtjes een verwensing. ''Rotjong'' mompelde ze iets harder daarna. Ze liep weer op het meisje af. ''Sorry voor zo'n botte kennismaking. Dat was Imeth, mijn neef. We hebben nogal wat familievete's samen'' verontschuldigde ze zichzelf tegenover het meisje. ''Maar door al die omstandigheden weet ik nog steeds jou naam niet. Of hoe je die van mij kent'' vervolgde ze daarna met een lichte glimlach. Haar blik gleed even naar de boog om de schouder van het meisje. ''Dat was trouwens een mooi schot. In die boom bedoel ik'' zei ze daarna om het gesprek maar een beetje gaande te houden.

Haar blik schoot naar de ogen van de jongen, maar zijn blik erin beviel haar voor geen meter. Zonder enige uitdrukking staarde hem aan totdat hij zijn blik afwende en weg liep. Haar hand ging door haar blonde lokken om ze uit haar gezicht te halen waarbij ze ongelovig naar het gras voor haar op de grond keek. Ze glimlachte flauwtjes naar Diva toen ze naar haar toe kwam lopen en tegen haar sprak. 'Ik ben Ephony, Ephony Duvessa, aangenaam,' grijnsde ze waarna ze rustig inademde en een beetje ontspande. 'Naja, eigenlijk kende ik je alleen maar vanaf een foto, als ik eerlijk ben,' mompelde ze lichtelijk beschaamd. 'Ik was bij je man.. ik bedoel master Savador...,' ze schudde verward haar hoofd maar haalde daarna diep adem voordat ze in een keer door ging met haar verhaal. 'En daar zag ik bij toeval de foto van jullie tweeën, met de kinderen. Hij had me verteld dat jij zijn vrouw was. Het is een prachtige foto,' ze glimlacht naar haar na haar woorden. 'Ik wist niet eens dat je hier op school zat,' ze schudde ongelovig haar hoofd, soms moest ze eens beter opletten op haar omgeving. Ze grijnsde opgelaten om haar compliment en tilde even haar oude boog omhoog. 'Dat was niets vergeleken met die van jou. Ik heb het geluk dat ik de lucht kan manipuleren rond de boog waardoor ik een valse start heb,' verzuchte ze grijnsend naar haar. 'Mooie materialen trouwens,' doelde ze op haar boog en pijlen.

Diva luisterde naar het verhaal van het meisje die zich aan het begin ervan had voorsteld als Ephony Duvessa. Ze glimlachte even kort toen ze eerst man zij in plaats van master Savador. Maar ze bleef zwijgen tot Ephony was uitgesproken. ''Hier op school heb ik hem leren kennen. Onder bizarre omstandigheden welliswaar maar toch'' zei ze zachtjes na haar verhaal. Met 'hem' doelde ze uiteraard op Savador. Diva glimlachte opnieuw om Ephony's woorden over haar boog. ''Ik speel ook niet helemaal eerlijk hoor. Ik heb zeven jaar lang les gehad'' gaf ze eerlijk toe. Diva's blik gleed even naar haar eigen boog en pijlen. ''Dank je. Ik krijg om de zoveel weken nieuwe materialen van mijn....vereniging'' zei ze en keek Ephony weer aan. De Suasama waren niet bepaald een vereniging maar je ging niet zomaar aan iedereen rondbazuinen dat je bij een geheime groep van huurmoordenaren van Shadra hoorde. Wat de Suasama waren was bekend, maar als lid mocht je nooit zomaar je indentiteit onthullen. ''Toch maak ik de pijlen het liefst zelf. Dan hebben ze echt iets van jezelf begrijp je'' zei ze daarna om maar gauw verder te gaan. ''Ik kan je leren hoe je ze maakt. Als je dat zou willen tenminste'' zei ze daarna met een opgewekte blik.

Ze grijnsde om haar woorden over haar kennismaking met Savador. 'Volgens mij maakt nietmand 'normaal' met hem kennis,' sprak ze licht grinnikend, eigenlijk ook doelend op haar eigen kennismaking met hem. Hoewel ze meende wat ze zei, vond ze het aan de ene kant ook wel weer grappig. Er kwam een korte lach uit haar keel toen ze de bekentenis van Diva hoorde. 'Ach, zo heeft iedereen z'n geheimpjes. Niet?' grinnikte ze gevolgd door een grijns. Ze zuchte bij een tweede blik op de boog van Diva, er was geen ander woord dan prachtig voor om hem te beschrijven. Ze knikte op haar uitleg van haar pijlen, en dat ze hem zelf liever maakte. Daar was ze het mee eens, zo kende je je pijlen en zouden ze meer een verlengstuk van jezelf zijn. Ze had haar hapering niet echt opgemerkt, en schonk er ook geen aandacht aan. 'Zou je dat echt willen doen?' sprak ze ongelovig, waarna er een lach op haar gezicht door brak. 'Vroeger toen ik nog op school ging op Puffoon en daar nog woonde, maakte ik ze ook altijd zelf. Maar na zo lang mijn boog niet meer te hebben aangeraakt ben ik het weer verleerd,' ze haalde opgelaten haar hand door haar haar. Ze liep naar de overige pijlen op de grond en raapte ze op. Het waren krakemikkige dingen, en als ze iets meer kracht had gezet bij het afschieten en sturen zouden ze waarschijnlijk gebroken zijn. 'Misschien moet je eerst maar je sleuteltje gaan halen,' sprak ze schouderophalend en met een glimlach naar Diva, waarna ze zelf in de zelfde richting liep om haar eigen pijl op te halen.

Diva grinnikte zacht om Ephony's opmerking. ''Dat lijkt me ook niet'' zei ze zachtjes. Met Savador was het ook niet makkelijk om normaal kennis te maken zo nors als hij altijd was. Maar als je eenmaal tot hem doordrong dan kon hij echt ongelofelijk lief zijn. ''Ach ja, het dood de tijd als je je verveeld. En daarbij, zo kunnen we even kletsen'' grijnsde Diva met een kleine onschuldigde grijns. Diva liep achter Ephony aan toen die zelf haar pijl ging ophalen. Met veel kracht trok Diva haar eigen pijl die er tot halverwege in had gestoken uit de bast en liet het sleuteltje eraf glijden waarna ze de punt van haar pijl inspecteerde en daarna terug in de koker liet glijden. Ze greep de twee andere pijlen die Imeth op de grond had gesmeten en inspecteerde deze ook voordat ze ze terug stopte. ''Misschien kunnen we bij de rand van het bos goed hout vinden voor je pijlen'' zei ze tegen Ephony en draaide zich even naar haar toe.

Ze schoot even in de lach door Diva's woorden en keek haar vrolijk aan. 'Dat is een heel leuk plan. Eigenlijk, sinds ik die foto had gezien ben ik wel nieuwschierig naar je geweest,' sprak ze bedenkelijk waarbij ze haar blik strak voor zich uit gericht hield. 'En aangezien ik bijna nooit in het gezeldschap ben van meiden, ik weet niet hoe het komt maar op de een of andere manier zijn er geen meiden waarmee ik echt gesproken heb, vind ik dit eigenlijk wel prettig,' ze glimlachte wat bedrukt naar Diva waarna ze haar blik weer op de boom richte die dichterbij kwam. Ook zij trok de pijl uit de boom, maar hij brak vlak voor de punt af, waardoor de punt in de boom bleef steken. Verbrouwereerd staarde ze schaapachtig van het stokje in haar handen naar de pijl die nog uit de boom stak en liet voor een moment haar hoofd zuchtend hangen. 'Stoffige, oude dingen,' mompelde ze geïrriteerd en begon de punt uit de boom te pulken. Geïrriteerd fronsde haar wenkbrauwen toen het niet lukte en sneed haar aandacht er vanaf. Die oude dingen zou ze toch niet meer nodig hebben. Ze keek op naar Diva toen ze haar stem hoorde die haar uit haar irritatie haalde en knikte. 'Dat lijkt me de beste plek,' antwoorde ze vaagjes. Ze had totaal geen behoefte om het bos werkelijk ín te gaan, maar de rand klonk acceptabel. Terwijl ze richting het bos liep ging ze naast Diva lopen. 'Waarom had... Imeth was het toch? Waarom had hij je dagboeksleutel gestolen? Ik bedoel, het is een erg persoonlijk iets, maar jullie ruzie leek een stuk agressiever dan je zou bedenken bij zo'n onderwerp,' haar ogen gleden naar Diva terwijl ze haar vragend aankeek. Ze vond het een gekke gedachte dat een jongen zo ver zou gaan om in een drakenlichaam te vluchten, alleen voor een dagboeksleuteltje.

Diva keek Ephony glimlachend aan. ''Ik weet hoe je je voelt. Ik heb ook vaak jongens om me heen hangen'' zei ze en rolde even met haar ogen. ''Het enige meisje waar ik vaak mee spreek is mijn zus'' grinnikte ze daarna. Ze keek naar Ephony toen ze haar pijl weer uit de boom trok maar zonder punt eraan. ''Geen zorgen. We zorgen er wel voor dat je nieuwe pijlen goed tegen die kracht in je armen kunnen'' zei ze. De glimlach vervaagde even van Diva's gezicht toen Ephony over de ruzie tussen haar en Imeth vroeg. ''Ik zei je al dat we wat ruzie hebben. Mijn neef en ik. Die gaan wel al wat verder terug dan vandaag. Waar het op neerkomt is dat hij mij een aantal onvergeefelijke dingen heeft geflikt en vise versa. Ik heb, naast de gewoonlijke meidendingen, in mijn dagboek ook een aantal brieven zitten. met die brieven kan Imeth me weer chanteren wat een overwinning voor hem inhoud. Je moet het zien als een oorlog. Elke gewonnen slag is er een. Ach ja, deze heeft hij verloren'' zei ze terwijl ze een schouder ophaalde. ''Goed, we zoeken hout dat net zo lang is als je heudige pijlen, je punt niet meegerekend. Als ik er even eentje mag lenen ga ik deze kant van de bosrand afzoeken en dan kan jij de andere kant doen. Mee eens?'' vroeg ze toen ze bij de rand aangekomen waren.

Ze lachte wat opgelucht toen ze Diva's woorden hoorde. 'Blij om te horen dat ik niet de enige ben. Ja, kun je na gaan dat mijn zusje hier niet op school zit. Aardig eenzaam als je meiden dingen wilt bespreken,' pruilde ze waarna ze in de lach schoot. Het was gek om te merken dat ze gewoon met Diva kon praten. Misschien kwam het door het beeld in haar hoofd dat ze had gevormd onder de naam 'Vrouw van Savador' waardoor dit haar zo verbaasde. Maar ze was een gewone meid, wat had ze anders kunnen verwachten. Ze glimlachte als een boer met kiespijn toen Diva haar geruststelde over haar pijlen en gaf het afgesbroken stukje hout in haar handen voor het laatst een geïrriteerde blik. Ze luisterde bedachtzaam naar Diva's woorden over haar neef en de ruzie en knikte. 'Moet dan wel zwaar irritant zijn als je hem ook nog eens in het schoolgebouw tegenkomt,' opperde ze na Diva's woorden. Ze haalde diep adem als symbolisch teken dat ze flink aan de slag zou gaan en knikte weer naar Diva. 'Jup, mee eens,' antwoorde ze waarna ze een van haar oude pijlen aan Diva overhandigde. In het stuk hout van de pijl zaten in een patroon kleine nerfjes gesneden, met ongelijken dieptes, maar allemaal ongeveer de zelfde kant op. Gelukkig was ze dat deel van het pijlen maken op de Puffoonse manier niet vergeten, anders zou ze nog verder in de put zitten en zou ze net zo goed doodnormale pijlen kunnen nemen. Met de luchtmanipulatie die ze er altijd op toepaste zou het geen ene reet uithalen zonder nerven. Even gingen haar ogen zoekend over de grond waarna ze al gauw af en toe door haar hurken zakte om bepaalde takken te en ze te keuren, om daarna de ongeschikte weer terug te gooien en de goede bij zich te houden.

''Er heerst wel altijd rivaliteit ja'' gaf Diva eerlijk toe toen Ephony haar mening opperde over Imeth. ''Maar soms is dat goed. Bij dingen als gym bijvoorbeeld'' grapte ze. Imeth probeerde altijd beter te zijn bij gym. Op sommige gebieden was hij dat ook wel. Imeth was groter en had langere benen dus was iets sneller. Ook was hij iets sterker dan Diva. Maar Diva daarentegen was lenig en had goede reflexen ontwikkeld waardoor ook zij behoorlijk snel kon zijn. Ze nam de pijl over van Ephony en bekeek hem even. Ze waren op Puffoonse stijl gemaakt. Niet de manier die Diva gewend was omdat Shadraanse pijlen geheel glad geschuurd waren. Zij gebruikte geen wind om ze te sturen. Maar de pijlen moesten dienen als snelle, geluidloze moordwapens. Maar ondanks dat feit was de Puffoonse stijl de enige die ze het meest beheerste na de Shadraanse samen met de Raziaanse. Ze keek Ephony even na en ging toen haar kant van de bosrand afwerken. Af en toe bukte ze en hield een stukje hout naast de pijl om te kijken of hij lang genoeg was. Als hij aan de juiste lengte voldeed nam ze hem mee. Anders legde ze hem terug.

Ze grinnikte door de opmerking van Diva over de rivaliteit bij gym. Zolang ze dit soort ruzies ook op een luchtige manier kon bekijken was het minder erg, en hoe ze het verwoorde was grappig. Ze zuchte even toen ze de zoveelste tak wegsmeet die bij het eerste opzicht er veel belovend uit gezien had. Te veel kromming of oneffenheden zouden niet werken, en de pijlen moesten ontzettend nauwkeurig gemaakt worden wilde ze op goed niveau te sturen zijn. Bijl en boog was niet alleen een wapen, voor verdedeging en aanval, maar had ook een symbolische waarden die bij de lucht heersers een hoge waarde hadden. Het stond voor kracht en soeplesse, iets wat je moest hebben wilde je de top berijken en één woorden met de onzichtbare kracht die in de lucht en zijn ruim schuilde. Daarnaast was het het pefecte wapen om te bundelen met je kracht. Het zwaard was te zwaar en had geen connectie met het luchtruim, de speer en andere hand wapens waren precies het zelfde verhaal. Haar boog lang weer diagonaal van haar schouder naar haar heup, waardoor hij het makkelijkst te dragen was en het minst in de weg zat. Na een stuk of vijf takken te hebben verzameld die er stevig uitzagen, goed oppervlakte hadden en bijna geen kromming hadden rechtte ze met een kreun haar rug. Vooroverbuigen was geen positie waarin het menselijk lichaam was gemaakt en dan ook niet echt lang kon volhouden zonder de gevolgen. Ze vestigde haar blik op Diva en liep naar haar toe. 'Hoe staat het er bij jou voor?' vroeg ze, duidend erop dat zij voor dit moment genoeg takken had verzameld. Ze hief het bosje takken in haar hand op om haar bedoeling te bevestigen en glimlachte opgetogen naar haar.

Diva had haar boog afgespannen en omgehangen zodat hij nu schuin voor haar borst langs liep. Haar boog was anders gemaakt dan die van Ephony. Als je ze naast elkaar zou leggen was hij iets kleiner. Dit omdat Diva's boog nooit zijn oorsprong had gevonden bij luchtsturing of jacht zoals bij Epgony's boog waarschijnlijk het geval moest zijn geweest. Die van haar was puur voor aanval en als wapen gemaakt. Hij was extreem licht zodat hij makkelijk mee te nemen was. Behalve dat was ook de soepelheid van het hout belangrijk. Er waren momenten dat je de pees van je boog razendsnel moest aanspannen. Als je dan geen hout had dat makkelijk meebuigt dan heb je al snel een probleem. Die drie seconden extra die je dan nodig hebt om je boog te spannen kunnen op zo'n moment je dood betekenen. Ook de graveringen waren er niet enkel voor de sier. In de onderste helft stond haar eigen teken dat aangaf dat het haar boog was. In de bovenste helft was ruimte voor verschillende kleine edelsteentjes tussen de graveringen. Deze waren er om pijlen een speciale kracht mee te geven waar ze zelf niet over beschikte. De inkepingen vielen totaal niet op tussen de rest van de graveringen. Diva keek om toen ze Ephony's stem achter zich hoorde. ''Ik heb ook genoeg zo denk ik'' zei ze terwijl ze naar haar eigen verzameling keek. Ineens schoot haar wat te binnen. ''Ik ga even spullen halen om je pijlen te bewerken. Ik ben zo terug'' zei ze terwijl ze Ephony voorzichtig haar stokken overhandigde en weg sprintte.
Na een klein tijdje kwam ze weer terug met een donkere lap stof in haar handen. Toen Diva Ephony had bereikt ging ze bij haar op de grond zitten en rolde de lap uit waardoor allemaal kleine vakjes die erin genaaid waren zichtbaar werden en gereedschappen onthulde. Behalve dat ook kleine toutjes in verschillende kleuren en veren, eveneens in verschillende kleuren. Diva legde haar eigen boog naast zich neer. In een van de zakjes zaten ook de edelsteentjes. Diva pakte twee kleine, scherpe mesjes. ''Eerst moeten we de bast van de nieuwe pijlen halen. Daarna kunnen we ze gladschuren. Bij mijn eerste les werd mij verteld dat je in je pijlenkoker twee dozijn mensenlevens hebt zitten. Een pijl die afwijkt en het kan een wereld van verschil maken'' zei ze terwijl ze Ephony een mesje overhandigde. Zelf ging ze ook aan het werk daarna. ''Waar komt het boogschieten op Puffoon eigenlijk precies vandaan?'' vroeg ze plots en keek Ephony even aan. ''Dat van Shadra weet ik wel. Maar zoveel kennis over Puffoon beschik ik ook weer niet'' glimlachte ze schuldbewust.

Ze knikte en haar ogen schoten van Diva's pijlen naar Diva zelf toen ze haar vluchtige woorden hoorde. Snel pakte ze de takken van haar aan en bleef haar even stijfjes na kijken toen ze weg sprinte. Lanzaam liep ze wat verder van de bosrand vandaan en hurkte door haar knieën. Ze nam haar boog af en ging in kleermakerszit zitten waarbij ze de takken voor zich neer legde. Haar vingers gleden teder over het verweerde hout van haar boog. Ze had hem al zo lang ze kon herinneren, en in het begin was hij eigenlijk altijd te groot voor haar geweest. Haar moeder had altijd gezegt dat ze er wel in zou groeien, en zoals altijd had ze gelijk gehad. Hij was oud, en eigenlijk moest ze een nieuwe. Zeker nu ze ook nieuwe pijlen zou maken. Maar dat kwam nog wel, hij was stevig en een goed oefenstuk om haar verloren krachten weer op pijl te krijgen. Ze had haar boogschieten te lang moeten missen, en het voelde alsof het verlore puzzelstukje weer op zijn plaats viel. Haar vinger gleed door naar het kettinkje om haar nek, die ze van Zalas had gekregen. De verschillende stenen die een draak en een slang voorstelde, met daartussen een bergkristal die de maan voorstelde. Dag en nacht, draak en slang. Ze keek op toen haar aandacht werd getrokken door Diva die naast haar kwam zitten, en haar blik werd doorgetrokken door de spullen die ze had mee gebracht. Haar blik ging gretig over de verschillende dingen die te voorschijn kwamen, en ze luisterde aandachtig naar Diva's uitleg waarna ze knikte en het mesje aanpakte. Ook zij pakte een tak van de stapel en ging aan het werk. In het begin ging het onwennig, met ongelijke halen. Maar hoe langer ze bezig was hoe vertrouwder het aanvoelde, en kwamen langzamerhand haar oude handelingen weer bij haar terug. Haar ogen schoten naar Diva toen ze haar plotse vraag hoorde en glimlachte. 'Over het algemeen is het bij ons het nummer één wapen om te jagen, aangezien we veel vliegend wild hebben wat natuurlijk niet zo gek is,' begon ze grijnsend. 'Maar verder, eigenlijk als je naar hogerop kijkt is de symbolische waarde ervan veel belangrijker, wil je een goede indruk maken. Vooral bij ceremonies of bij speciale bijeenkomsten worden er shows gegeven met de boog. Aangezien ze speciaal zijn gemaakt, de pijl én de boog, om de lucht verplaatsing rondom te kunnen te beheersen en manipuleren kunnen wij er veel meer mee dan eenvoudig rechtuit schieten,' haar ogen waren tijdens het praten weer op haar handen gericht, en ze was gedachteloos door gegaan met haar werk. 'Sierlijk en krachtig, de algemene kenmerken van ons volk en hun kracht. Luchtmagie gaat vaak niet samen met spreuken, maar meer met gevoel en samenwoorden met, natuurlijk, het luchtruim. Het sturen ervan zal meer op een sierlijke dans lijken, dan de krachtige halen die je vaak bij vechtmagie ziet. Luchtmagie maakt gebruik van de handelingen van de tegenstander, breekt ze op hun zwakke punt en brengt ze uit balans. Dat soort dingen zie je weer terug in de boog. Of het nou in een gevecht is of bij een voorstelling,' ze stopte even met praten en hield het takje omhoog dat nu verlost was van zijn schors waarna ze een volgende pakte en verder ging. 'Het boogschieten heeft altijd al deel gemaakt van ons en onze innerlijke kracht om de lucht te besturen,' ze stopte weer met haar handelingen en keek even bedenkelijk voor zich uit. 'Je zou kunnen zeggen dat het boogschieten al is ontstaan op de eerste momenten dat wij op onze planeet de magie ontdekte en het gebruikte om dingen te verplaatsen. Of dat nou met een noodgang was om wild te doden, of voor praktische, dagelijkse dingen. Het is er eigenlijk altijd al geweest, misschien in andere vormen, maar altijd aanwezig,' eindigde ze haar geschiedenis verhaal. Je kon merken dat ze zich in geschiedenis intreseerde, door de overige informatie die ze automatisch had verteld. Ze was dol op geschiedenis, en kon dan ook uren zoet zijn met een boek.

Diva keek zo af en toe vanuit haar ooghoeken naar Ephony hoe zij het er vanaf bracht. Ze had wel gezien dat het in het begin haar bewegingen er nogal onwennig hadden uitgezien, maar dat zou bij iedereen het geval geweest zijn als je het lang niet meer gedaan had. Diva luisterde met oprechte nieuwsgierigheid naar Ephony's verhaal. Ze knikte zo af en toe om aan te geven dat ze luisterde maar ging ondertussen door met haar werk. ''Dat hij voor jacht gebruikt werd had ik wel al verwacht. Dat valt te zien aan de manier waarop je boog gemaakt is. Maar dat er van die symbolische dingen bij horen had ik niet geweten'' zei ze zachtjes toen Ephony klaar was met vertellen. ''De Shadraanse bogen stammen ook af van de Puffoonse. Ze zijn kleiner en lichter omdat ze enkel als wapen worden gebruikt maar ook deze boog heeft zo zijn geheimen'' zei ze en legde haar werk even neer om haar hand op de zwarte boog te leggen. ''Hij is misschien wel mooi maar alles heeft een nut op deze boog. Zie je die graveringen hierboven?'' vroeg ze en liet de bovenkant van de boog zien waar de donkerblauwe inkepingen en graveringen te zien waren. ''Die zijn er echt niet allemaal voor de sier'' glimlachte ze. Uit een van de zakjes pakte ze een blauwe edelsteen. Ze drukte hem in een van de inkepingen tussen de graveringen. Daarna spande ze de boog aan en legde een pijl aan. Zodra de pijl in contact kwam met de pees lichtte rond de zilveren punt een blauwe cirkel op. Als je jehand dichtbij bracht voelde je de kou ervanaf slaan. Diva rees haar boog en richtte op een boom. Ze liet de pees schieten en de pijl zoefde emt een rotvaart weg. Zodra hij contact had gemaakt met het hout van de boom bevroor de boom. Diva spande de boog weer af, haalde het edelsteentje eruit en ging weer zitten. ''Deze bogen zijn er speciaal op gemaakt ook andere magie waarover wij niet beschikken uit te oefenen. En tussen de graveringen vallen die inkepingen niet op. Je kan trouwens met meerdere edelstenen verschillende combinaties maken'' vertelde ze terwijl ze het steentje weer in het zakje opborg. Diva pakte een nieuwe tak en ging weer verder. Zonder het zelf echt door te hebben begon ze zachtjes te neuriën. En na een tijdje zelfs echt te zingen.

( https://www.youtube.com/watch?v=gxs2vS2gJ-c&p=DCD67CE98D531DCE&index=3&playnext=3)

Ze glimlacht naar Diva toen ze over de Shadraanse bogen begon. Eigenlijk was ze daar ook wel nieuwschierig naar, aangezien ze alleen de hele bedoelingen van de Puffoonse dingen wist. Ze knikte bij haar vraag of ze de graveringen zag. Nieuwschierig volgde ze haar handelingen en luisterde naar haar woorden die ze erbij sprak. Haar wenkbrauwen trokken wat op bij het zien van het effect van de steen op de boog. Verbaasd staarde ze naar de bevroren boom. Haar blik gleed weer terug naar Diva toen ze er uitleg bij gaf, en ze knikte geïntreseerd. 'Dat is eigenlijk wel verdomd handig, die stenen,' mompelde ze bedachtzaam. 'Maar eigenlijk gewoon fals spelen,' vervolgde ze er grijnsend op. Even bleven haar ogen gevestigd op Diva's boog, terwijl Diva zelf verder ging met de takken. Ze sneed haar aandacht van de boog los en ging zelf ook snel verder met haar werk. Het was een handig iets, maar zij zelf hield het liever bij haar vertrouwde manier van het luchtsturen. Dat kon ze vertrouwen, wist wat ze er mee moest doen. De dingen van Diva zouden waarschijnlijk jaren oefening opeisen, en hoewel het een handig iets was had ze het er niet echt voor over om die oefening uit te zoeken. Ze bleef door gaan met haar werk, zelfs toen ze Diva zachtjes van nuriën naar zingen hoorde overgaan. Het bracht iets gezelligs bij de steeds herhalende handelinen. Het klonk als een mooi liedje, en was nieuwschierig waar het vandaan kwam maar voelde niet de nood om Diva te onderbreken en het te vragen. Na een tijdje legde ze het mes neer en bekeek de nu kale takken. 'Ik wist dat het veel werk was, maar was vergeten hoewel werk het precies was,' grapte ze kreunend waarna ze haar benen met haar handen afklopte. 'Okee, volgende handeling,' grijnsde ze nog steeds en keek Diva vrolijk aan.

Diva lichte even. ''Noem het vals spelen of noem het je mogelijkheden verbreden. Misschien is het oneerlijk, maar in principe is het niet anders dan dat de leerlingen hier ook andere soorten magie leren. Is het dan ook geen vals spelen dat jij als Puffoonse leert over de Cassiaanse magie? Om maar een voorbeeld te noemen. Dit is precies hetzelfde maar dan op kleinere schaal'' zei Diva kalm nadat ze uitgezongen was. Ze had nu pas eigenlijk door dat ze überhaupt had gezongen. ''Ik was aan het zingen hé? Sorry, ik heb het zelf nooit in de gaten als ik bezig ben'' zei ze zachtjes en beschamend. Diva grinnikte zachtjes om Ephony's woorden. Diva maakte ze mesjes eerst zorgvuldig weer schoon met een klein fluwelen doekje dat ze ook mee had genomen. Ze borg ze mesjes weer op en pakte twee stukjes schuurpapier. Eentje gaf ze aan Ephony. ''We moeten ze eerst nog even gladschuren. Als je ze nu wilt bewerken krijg ze alleen maar splinters in je vingers. Mij is geleerd dat als je pijlen maakt je dat altijd met een rede doet. Bijvorbeeld voor de jacht, dan zorg je ervoor dat je pijlen niet opvallen omdat ze anders te snel gezien worden. Maar dat een van de veren wel een opvallende kleur heeft zodat je hem makkelijk terug vind. Het is de rede waarom mijn pijlen zwart zijn. Als ik schiet, is dat bijna altijd 's nachts. Door dat zwart vallen ze niet op. Maar die blauwe weer zie je zelfs in het donker nog. Ik heb hier zelf ook veren liggen, als je wilt mag je er daar een paar van uitzoeken'' zei ze en begon met het gladschuren van de pijlen.

Ze grijnsde om de woorden van Diva en knikte. 'Daar heb je een heel goed punt,' sprak ze haar verlies jegens haar woorden. Ze had gelijk, het was eigenlijk precies het zelfde als wat er hier op deze school gebeurde. Ze maakte een wuivend gebaar met haar hand en keek Diva vrolijk aan. 'Het is niet erg, ik zit ook vaak te zingen als ik bezig ben,' lachte ze naar haar. Ze zette haar handen naast elkaar voor haar op de grond en leunde naar voren om Diva's handelingen te volgen. Ze pakte het papier aan en pakte gelijk een van de takken. Ze knikte op haar woorden en liet het schuurpapiertje even tussen haar vingers door gaan. Verast keek ze Diva weer aan toen ze haar voorstel hoorde en grijnsde. 'Als je het niet erg vind, zou het wel gaaf zijn ja. Ik denk dat de lichte kleuren het beste zijn. Misschien iets in de richting van wit en zilver ofzo als basis. We moeten wel in de stijl van lucht blijven natuurlijk,' grijnsde ze waarna ze ijverig verder ging met de takken. Af en toe blies ze de houtschilfertjes weg om haar werk te kunnen bekijken. Het was weer een eentonig werkje die er bij hoorde, en haar herinneringen van het zelfde werk van vroeger kwamen weer bij haar op. Hoewel ze nu gezeldschap had, wat heel erg hielp omdat je anders nogal verveeld raakte, voelde ze de drang om de stilte te verdrijven in zich op komen. Haar gedachtes vlogen naar Diva, die rustig naast haar zat en het zelfde werk deed. Ze hield haar ogen gefocust op haar handen gericht terwijl haar gedachtes door raaste. Ze was nieuwschierig naar haar, gewoon om het feit dat ze van haar stuk was gebracht dat ze haar opeens op zo'n manier was tegen gekomen. Toen ze de foto had gezien had ze eigenlijk nooit verwacht dat ze hier op school zou zitten. Ze fronste haar wenkbrauwen lichtelijk. Savador had gezegt dat de roddel over zijn trouwerij waarschijnlijk voor haar aankomst hier door de gangen was gegaan, nu snapte ze het. Natuurlijk, de mensen hier op school kende hun allebij, tenminste Diva waarschijnlijk van gezicht of uit de lessen. Vanuit haar ooghoeken ging haar blik naar Diva. 'Mag ik je iets persoonlijks vragen?' kwam het voorzichtig uit haar mond.

Diva glimlachte toen Ephony al helemaal ging bedenken welke kleuren ze haar pijlen wou hebben. ''Ik geloof dat ik nog wel zilveren en witte veren heb liggen voor je'' zei ze bedachtzaam terwijl ze verder ging met de pijl waar ze mee bezig was. In haar eigen hoofd zat ze ook al na te denken over mogelijke dingen die ze met de pijlen kon doen. Zo af en toe legde ze een pijl die klaar was neer en pakte een volgende op. Ze blies even over de laatste tak waar ze mee bezig was en streek er even over om te voelen of hij glad genoeg was. Daarna pakte ze twee potjes. De een met zilver en de ander met gebroken wit. Eerst maakte ze de tak geheel zilver en blies er zachtjes overheen tot het opgedroogd was. Daarna ging ze er met het gebroken wit overheen. Ze maakte een spiraal over de hele lengte van de tak. Nadat ze dat gedroogd had pakte ze het mesje weer en kerfde in de spiraal op gelijke afstand kleine inkepingen zodat Ephony gewoon haar magie ermee kon gebruiken. Diva keek op toen ze Ephony haar vraag hoorde stellen. Ze legde de tak even te rusten op haar schoot. ''Natuurlijk vraag maar'' zei ze zacht. ''Wat vindt je trouwens hiervan. Ik hoop dat dit een beetje was wat je in gedachten had'' zei ze er gauw achteraan en liet Ephony even de tak zien.