Hij glimlachte half naar Luna. 'Aah ja... dat zou kunnen. Maar dan wel zijn notities. En misschien ook wel de notities van mijn mam, want mijn opa is, net als mijn moeder, overleden. Dus het hem vragen gaat niet meer lukken ben ik bang. En ik weet ook echt niet alles...' Onbewust wreef hij wat over zijn arm heen om dan kort zijn schouders op te halen. Een brede glimlach sierde zijn gelaat, denken aan zijn moeder, vader of Opa liet hem altijd wat down voelen en daar had hij geen zin in. Geen zin in om het te voelen of het te laten zien. Hierna vroeg hij haar over Claw, vertelde dat hij zo een soort als hij nog nooit eerder had gezien. Hij luisterde naar Luna haar antwoord en knikte half. 'Aha, vandaar.' sprak hij. 'Ikzelf eet graag vlees maar ik heb, zover ik weet, nog nooit hagedissen vlees gegeten enzo. Ik eet altijd de simpele standaard dingen zoals kippenbouten enzo... Weet je wel?' Zijn donkerbruine ogen richtte hij op het grote reptiel. 'Zonde dat ze uitsterven in het wild. Politiek is altijd lastig..' sprak hij sympathiek. Over dat ze het verbod wilde, daar was hij het roerend mee eens. En met politiek had de jongen toch al niet zo veel vooral omdat hij er vaak de ballen van snapte. Het gesprek ging naar hoe ze haar titel kreeg, waar de jongen toch wel wat nieuwsgierig naar geworden was en hij luisterde dan ook aandachtig naar haar verhaal. De zwartharige knul knikte, fronste wat bij haar toon; had hij een foute vraag gesteld? En vroeg daarna de vraag die op zijn tong brandde, over hoe lang geleden het gebeurd was. Het antwoord was 50 jaar geleden. 'Nou, Luna Stone, Dan wil ik je bij deze bedanken voor het redden van Erd en indirect het redden van onder andere mijn leven en dat van vele anderen.' Grijnsde en grinnikte hij, hopend dat het de sfeer weer iets omhoog zou trekken terwijl hij van de ene voet op de andere leunde. Het was niet dat hij nu oneerbiedig was of verveeld maar eerder dat het ging om het feit dat de zwartharige knul nooit lang echt helemaal stil kon zitten of staan.