Een lange dag, dat was wat het zou worden. Hij had bijlessen, een aantal maar. Maar de man kennende ging het toch wel weer schoonmaken worden na die lessen. Zo gingen zijn dagen nu eenmaal, na de lessen was hij altijd wel iets aan het schoonmaken en daar nam hij duidelijk de tijd voor. Sinds Rivaille altijd wel even bezig was, en dat even kon soms zes uur aan een stuk doorgaan.

Maar alas, hij had eerst een bijles dans die hij moest geven. Gelukkig kon Rivaille zelf kiezen welke stijl het zou worden dus kon hij rustiger aan doen, zeker nu zijn rechteroog in het verband zat. Een leuk aandenken van het zien van zijn laatste familielied: Zijn oom. De twee hadden ruzie gehad en als gevolg had zijn oom hem zo hard geduwd, dat Rivaille was gevallen en een spijker in zijn oog was komen te zitten. Het enige geluk dat hij had gehad, was dat er alleen schade was aan het oogwit en dat hij niet 'permanent' blind zou zijn.

Met die gedachte in zijn hoofd gooide de man de deur van zijn vlekkeloze kamer dicht om zijn weg te maken naar de gymzaal. Want waar anders had hij nu een bijles dans kunnen geven als in zijn eigen lokaal. Nou ja, eigen lokaal. Dat was het natuurlijk niet, maar het voelde vertrouwd genoeg om te zeggen dat- dat het wel was. Met een zucht keek de ravenharige docent naar de deur van de gymzaal. De man had totaal geen zin om les te gaan geven, maar enkel en alleen om dat het dans was had hij er toch mee ingestemd om het eerder te doen als alle andere bijlessen. De tijd mocht hij gelukkig zelf uitkiezen. Zes uur in de ochtend, en de student, Olivier moest stipt op tijd zijn anders zou de les niet doorgaan. 

Rivaille gooide de deuren open en ging op zijn dooie gemakje op een van de stoelen zitten die er stonden voor wanneer hij toetsen gaf. Inderdaad ja, hij gaf toetsen over gym omdat hij vond dat het net zo belangrijk was als de praktijk. En nu, nu was het wachten op de student die nog precies tien minuten had om op tijd te zijn voor Rivaille de gymzaal terug op slot zou draaien en iets schoon zou gaan maken.

De wekker ging hem veel te vroeg af en mopperend en gapend zette hij het irritante geluid uit. Kreunend en steunend ging de zwartharige jongen rechtop in zijn bed zitten om zich daarna eens goed uit te rekken. Het was veel te vroeg. Het ontbijt was nog niet eens echt gestart, het was donker buiten en van Olivier werd verwacht dat hij in de gymzaal zou staan. Om stipt zes uur. Slaperig jammerde de jongen iets om zich dan met pijn en moeite uit zijn bed te slepen. In douchen had hij nu geen zin dus het enige wat hij deed was zich schoonmaken met een washand waarop wat water en zeep zat. Na de les zou hij wel uitgebreid gaan douchen.

De les waar hij heen moest was een Gym les, dus dat gaf hem wel wat goede moed en energie. Maar het was niet echt een gewone gymles. Het was een dansles en dat liet de jongen al helemaal vrolijker zijn. Hij hield van dansen maar kende niet veel stijlen. Enkel breakdance en streetdance, hiphop dus. Voor de rest kende hij de dans en de stijlen per naam, maar verder ook niet. Dus daar mocht wel een keer verandering in komen, dacht hij zo. Na zich gewassen te hebben, poetste hij zijn tanden en kleedde zich aan in trainingskleren. Een paar witte gympen, Een zwarte joggingbroek en een grijs T-shirt met lange mouwen. In zijn tas gooide hij een simpele pet. Eentje die hij kon gebruiken voor breakdance. Aangekleed en wel griste de jongen een muesli reep met karamel uit zijn lade. Dit zou moeten doen als ontbijt tot na de les. Als de grote zaal open zou gaan (of het er in ieder geval wat drukker zou zijn) zou hij pas echt gaan ontbijten. Dat was een stuk gezelliger ontbijten. Voor het goede pakte hij nog een appel eruit om deze ook op te gaan eten. Dat kon bij lange na geen kwaad, en zeker als hij ging bewegen kreeg hij toch altijd wel trek. Dus na zijn snelle, niet al te vullende maar toch wel lekkere en voedzame ontbijt liep Olivier met zijn sporttas over zijn schouder zijn kamer uit.

De gangen waren voor het grootste gedeelte rustig. Zo nu en dan zag Olivier een enkele leerling of leraar maar meer ook niet. Hij had ook niet echt het idee dat de meeste lessen ook om zes uur begonnen. De vroegste begonnen, dacht hij, zo tussen zeven en acht. Al kon hij het mis hebben natuurlijk. Op een slakken gangetje liep de zeventien jarige knul door de gangen van de school op weg naar de gymzaal terwijl de zwarte sporttas zo af en toe tegen zijn bovenbenen aan beukte tijdens het bewegen. Toen hij langs een grote klok kwam keek hij op de tijd en zag dat hij nog vijf minuten had. Mooi. Nog één gang door en dan was hij bij de gymzaal. Hij zou mooi op tijd komen maar toch liep hij iets sneller door. Gewoon voor de zekerheid. Om twee minuten voor zes trok Olivier de deur open naar de gymzaal, keek om zich heen en liep naar het lokaaltje waarin hij de docent zag zitten. Dus dit was Master Rivaille? Hij had wel wat dingen over hem opgevangen. Zwart haar, strikt, chagrijnig, schoonmaak freak en klein. Of ze allemaal waar waren of uit proportie waren getrokken viel nog te bezien. Enige wat zeker waar was, was dat de man zwart haar was en zo een vijftien centimeter kleiner dan dat Olivier dat was. 'Bonjour, Master Rivaille.' Groette hij de man nadat de jongen voor hem was gaan staan. 'Olivier Sean Hewley is present voor uw les, meneer.' vervolgde hij zijn zin daarna.

Natuurlijk, Natuurlijk was de man er niet blij mee dat hij les moest geven vandaag, maar het was een must en dat moest hij accepteren. Nu was het enkel wachten op de eerste leerling van de dag, Olivier Hewley. Hij had niks slechts over de leerling gehoord en daar was hij meer dan blij mee. Hij zou het niet aan kunnen om zo vroeg op de ochtend al met een vervelende leerling te zitten.

Niet dat hij er dan niks aan zou doen, we hadden het hier wel over Rivaille. Die zou de jongen elke hoek van de kamer laten zien net zo lang tot de desbetreffende leerling een greintje respect kon laten zien. Daarna zou de man wel verder kijken wat hij met de leerling zou doen en of hij nog uberhaubt zijn lessen in mocht. Want als je Rivaille boos kreeg, was de kans klein dat je ooit nog geaccepteerd werd in zijn lessen. Het enige wat de leerling dan zou bijwonen zou het nablijven zijn dat hij iedere dag gaf, en waar genoeg leerlingen zaten die hij erheen had gestuurd. Het laten nablijven van leerlingen vond hij uiterst geweldig, zeker als hij de hoofden zag van de kinderen die er zaten, en die er totaal geen zin in hadden om daar te zijn. Om het nog erger te maken liet hij ze altijd lekker veel schrijven, zodat hij zelf enkel hoefde na te kijken, en als ze iets fout hadden geschreven, liet hij ze alles opnieuw schrijven. Iets wat soms tussen drieduizend tot achtduizend woorden kon zitten. Als hij soms zag wat voor rare woorden sommige leerlingen schreven, kon hij wel lachen. Rivaille had de raarste dingen al gezien in opstellen en verslagen. Maar elke keer kon de man er weer om lachen.


Hij hoorde de voetstappen al voor de deur, hoe de klink naar beneden ging en hoe zijn eerste leerling van de dag verscheen in het nog vrij donkere gymlokaal. 'Bonjour, Master Rivaille.' Groette de leerling nadat de jongen voor hem was gaan staan. 'Olivier Sean Hewley is present voor uw les, meneer.' Rivaille kon wel met zijn ogen rollen, iets dat hij dan ook deed. Met een geirriteerde ondertoon ging de eenmeterzestig lange leraar staan. Het was raar, Rivaille had zijn pak niet aan maar een zwarte joggingsbroek, die misschien voor een normaal persoon en dan zeker een man, te strak zou zitten. Maar Rivaille vond het zelf een zeer comfortabele broek. Zijn blouse was vervangen voor een zwart shirt en een donkergrijs vest. Iets dat echt wel weer bij de leraar paste. "Bonjour , Olivier . J'ai jamais dit que vous pourriez dire, ai-je ?" Sprak de man met een dodende blik en een veel te lieve, zoete glimlach om zijn lippen. Een kleine tik van zijn vingers tegen de jongen zijn hoofd maakte duidelijk dat Rivaille het meende en geen zin had in spelletjes. " Je bent hier enkel om een dansvorm te leren, en niet voor een theepartijtje. Je naam noemen was onnodig sinds ik dat en al veel meer wist, sinds je mijn enige leerling bent om zes uur in de ochtend." De man zuchtte om daarna weer in te ademen als of er zojuist iets gebeurd was dat op zijn zenuwen werkten. " Maar alas, ik zal eroverheen kijken en er verder niets over zeggen." Rivaille schoof de stoel waar hij op zat naar achteren en ging met een hand door zijn zwarte haren. " Nu heb ik een voorstel, ik heb nog een aantal dingen die ik je kan leren met betrekking tot hiphop/breakdance/streetdance. Het ligt er maar net aan of je dat wilt." Eindigde de man zijn korte (maar toch zeer lange) vraag. Wachtend op een antwoord van Olivier.

Olivier was op tijd in het lokaal en bij de leraar aangekomen, waar hij zich dan ook netjes had voorgesteld. Blijkbaar schoot dit bij de leraar in het verkeerde keelgat want de man draaide met zijn ogen. Wow, rude. De Franstalige woorden van hem gingen gepaard met een dodelijke blik en een veel te zoete glimlach. Olivier knipperde met zijn ogen toen de man hem ook nog eens tegen zijn hoofd tikte. Hierna klonken de volgende woorden van de gymnastiek leraar. Over dat hij hier was voor een dansvorm te leren, niet voor theepartijtjes en dat hij zich niet had te hoeven melden. Ook Olivier zuchtte zachtjes waarna hij kort aan het litteken onder zijn oog krabde. Hij hoorde hoe hij sprak dat hij het voor deze keer over het hoofd zou zien en er niets van zou zeggen. Kort keek hij naar hoe de leraar een hand door diens zwarte haren haalde en Olivier grijnsde, half verontschuldigend. Hijzelf ging er wél iets van zeggen. 'Mijn excuses, Master Rivaille.' begon de zwartharige zeventienjarige knul. 'Ik wilde enkel beleefd zijn en mij netjes melden en zo gelijk voorstellen. Maar ook ik ben hier omdat ik meer, nieuwe of andere dansvormen en stijlen wil leren' sprak hij, vriendelijk en lichtelijk enthousiast. En dat terwijl deze man hem irriteerde door zijn hele houding, maar dat wilde hij natuurlijk niet laten merken. Echt anders had hij van de docent dan ook niet verwacht, na de verschillende verhalen gehoord te hebben. De laatste woorden die Master Rivaille sprak lieten Olivier oprecht vrolijk krijgen. Voor een keer was zijn enthousiasme en vrolijkheid niet eens 1% façade. 'Dat zou ik echt heel tof vinden meneer!' sprak hij vrolijk. 'Die stijl is de gene waarvan ik het meeste kan, welke ik het leukste vind en welke ik daardoor in mijn vrije tijd ook beoefen.' Zijn donkerbruine ogen fonkelden met optimisme. 'Van de andere stijlen heb ik trouwens niet veel meegekregen en al dat en deze vind ik daardoor ook minder leuk.' gaf hij wat schaapachtig grijnzend toe om dan een hand door zijn al warrige zwarte haren te halen. Olivier was er klaar voor. Nu hoopte hij nog dat zijn leraar er ook klaar voor was en er zin in had of iets. Of in ieder geval dat hij niet zo chagrijnig zou doen. Al viel dat nog te bezien. Deze man had een reputatie en dat wist hij wel, maar toch. Hij moest toch wel plezier beleven aan het lesgeven en het geven van gym. Waarom was hij dan anders een leraar geworden op Starshine? Ach, het maakte Olivier weinig uit. Zolang hij maar wat kon bijleren over Hiphop, streetdance en of breakdance. Daar ging het hem om. Dat hij iets meer in zijn arsenaal had, meer kon combineren, beter kon gaan leren dansen. Want er waren vast nog wel aspecten waarin de jongen kon beteren. Dat wist hij bijna zeker. Ergens wilde hij nog iets zeggen tegen de leraar. Dat hij er zin in had, er klaar voor was en al die gein. Maar dit deed hij niet. In plaats daarvan hield hij zijn mond en keek hij de docent verwachtingsvol en vol energie aan.