Ze had vandaag werkelijk het heen en weer. Het ene moment moest ze daar zijn voor de les, vervolgens moest ze zichzelf haasten omdat haar volgende les weer ergens anders was. Ze raakte hier echter allee maar vermoeid door en lag erdoor in haar laatste les te slapen op haar boeken. Klasgenoten keken haar raar aan, sommige begonnen met een hand voor hun mond te mompelen over hoe ze sliep. Na een gesprek met haar broer was ze een stuk minder op haar tenen gaan lopen hier op school, ze was meer als zichzelf gaan gedragen.
Helaas werd haar heerlijk dutje verstoord door de leraar die met een liniaal vlak langs haar hoofd ging. Tja, daar schrok ze flink wakker van. De leraar was er altijd nog niet geamuseerd door en ze werd zonder pardon de les uit gezet. Dat had zij dus weer. Met een kleine zucht ging ze naar de schoolhoofd met een briefje van de docent. Een melding erbij… Na uitleg dat ze straks nog bijles had mocht ze dan wel gaan. De les nablijven mocht ze nog fijn gaan inhalen. Met een minuut langer leek deze dag ook nog zelf langer te worden.

De bijles, de laatste les van de dag. Nippy haar hondje had ze mee genomen. Ze had bijles bij hem gevraagd op het gebied van magie leren herkennen of zelfs maar te leren aanvoelen. Dit was bij haar een zwakke schakel geweest, zelf een andere novaan had zijzelf nog niet eens herkend. Laat staan dat de ergste persoon in de school een Shadraan was. Al spelend met NIppy zat ze in de gymzaal te wachten op de leraar. Wat ze best gek vond, normaal was zij er zelf wat later dan de leraar… Maar toen ze naar de tijd keek zat ze er ook al sinds een half uur tevoren. Met toch een zucht had ze wat huiswerk erbij gepakt om het te maken tot Master Iro zou komen.

Een half uur te vroeg… ach, alles was beter dan bij die persoon van een Savador blijven zitten. Die persoon had echt de pik op haar enkel vanwegen haar magie, niet eens vanwegen wie ze was van het innerlijk. Dat soort mensen kon ze vaak het minst hebben. Al was ze toch wat zachter aan het mompelen terwijl ze het huiswerk aan het maken. Soms ging het pennetje langzaam over het papier heen en een andere keer was ze aan het bijten op de onderkant van haar potlood. Er zou ook gumslijpsels liggen en het papier gekreukt. Leuk.. extra huiswerk. “Hmm… Dit is een lastige.” Dacht bij haarzelf. Terwijl ze de kont van de potlood tegen haar lippen aan liet tikken, diep in gedachten verzonken hoorde ze dingen toch een geheel stuk minder.
Nippy lag lekker tegen haar aan, opgerold als een klein bolletje terwijl het diertje rustig bleef liggen. Echter bij het geringste van geluid hief het diertje zijn kopje op en een staart begon langzaam aan te kwispelen. Hierdoor keek Syo op naar het dier, maar toen ze de eerste woorden hoorde keek ze toch geschrokken op. “U-h! H-hai!” Sprak ze snel ja en zou de spullen zo snel mogelijk aan de kant leggen. “S-sorry! “ Klonk ze maar in haar gedachten gingen al geheel andere woorden zoals; ‘ Sjeees! Ik was bezig ouwe zak!’ Zelf al geen goeie dag hebben… besloot ze toch haar beste beentje voor te zetten en stond zo snel mogelijk op van de grond en rende naar het midden toe. Daar bleef ze staan alsof ze voor het militair moest verschijnen, zo strak als mogelijk. Nu ze erover nadacht… Alle Shadranen waren blijkbaar hetzelfde, ook deze jongeman was niet vrolijk om een novaan… Althans, dat dacht zijzelf. “Syo… Kursair.. meld…zich..” Klonk ze nu toch wat aarzelend en al een geheel stuk minder zeker dan daarvoor.

Ze was langzaam..  Naja..  Hij kwam voor haar met de deur binnenvallen.  Letterlijk.  Het mocht minder van hem..  Dus ze ging wat rustiger gaan,  iets meer 'relaxed'.  Het viel iets mee dan de andere docenten.  Wel bedankte ze hem rustig ervoor waarna ze met haar handen achter haar rug geweven ging staan.
Ze keek hem aan en daar zat waarheid in.  "dat klopt..  Ik zou niemand kunnen zien aankomen.  Net..  Zoals u net al niet.."  mompelde ze de laatste wat zachter.  

Of ze wist hoe magie aanvoelde...  Tsja,  daar had ze nu nou niet een antwoord op.  "uhm...  Ik...  Denk het?"  vroeg ze wat meer dan dat ze een duidelijk antwoord gaf.  Ze kreeg wel het idee dat ze het wist,  maar het was haar nooit echt aangeleerd dus of ze het precies goed had met haar idee in der hoofd.

De kilte in zijn stem had hij niet verwacht waardoor ze toch even kort aanspande en hem met grote ogen aankeek. Ze slikte een keer waarna ze langzaam aan knikte.
Dat er iets achter haar vandaan kwam had ze niet eens door, pas toen het telaat zou zijn geweest. Want net dat ze haar haren voelde bewegen kwam ze pas geschrokken in beweging en verloor haar balans waarna ze naar achteren viel op haar achterste. "Au!" Riep ze kort uit en wreef over haar achterste heen. "hnn... " Het had haar flink laten schrikken. 'Denken en zeker weten is een groot verschil Miss Kursair!' klonk hij niet geheel vrolijk naar haar... "G-got it.." Mompelde ze en bekeek het dier dat nu op zijn schouder zat. Dat... was... een mega groot gevogelte naar haar idee.
'U gaat in kleermakers zit op de grond zitten en consentreerd u op uw magiache energie. Laat het door je heen vloeien, maar ik wil geen actieve magie zien! Voel hoe het door uw aderen vloeit en houd dat gevoel vast tot ik toestemming geen dat u mag stoppen. Daarna vertelt u mij precies wat u gevoeld hebt en geen onzekerheden dit keer!' Zo was zijn uitleg, een uitleg waar ze kort een frons bij had. Hoe moest ze dit precies doen..? Ze ging de woorden nog een keer na terwijl ze goed ging zitten. Met ogen gesloten, een rechte rug en een klein frons zat ze daar. Ze liet haar handen op der schoot rusten terwijl ze langzaam aan haar magie opbouwde, echter werd het wel zichtbaar in haar handen toen ze dacht het zelf niet te laten zien.

Syo was haar best aan het doen op het focussen op haar magie, zo erg dat ze niet eens door had dat er een bolletje was verschenen. Na de woorden van haar docent keek ze op en keek naar het bolletje. "Ah.." klonk ze toch wat neutraal. Ze liet haar magie weer minder worden en focusde op het doorvloeien van de magie. Ze voelde haarzelf wat warmer worden van binnen op een punt, maar ook voelde ze het door haar gaan stromen, welke richting en het center punt. Ze was zo blij geworden dat ze het afbrak, juichend opstond en een sprongetje deed. "het lukte! Ik voelde het!" Riep ze blij, tot ze herinnerde dat dit niet het juiste moment was geweest... ALs ze zich goed herinnerde.. moest ze stil blijven en het volhouden tot hij zei dat het goed genoeg was geweest. "Ah.... S-sorry.." mompelde ze een sorry, ging weer zitten en liet de magie weer door haarzelf heen gaan, maar niet zichtbaar worden.

[b]Z[b]e had het zo ver gekregen, ze wist hoe haar eigen magie aanvoelde.
Rustig zat ze nog op de grond en ze ging even verzitten. “Heh..? Kan je dat echt allemaal met magie?” Vroeg ze toch verbaasd, altijd nog vrolijk proberen te doen ongeacht deze narrige persoon voor haar. “hmm.. Voelen.. ruiken en ademen.. ik.. probeer het..” Zei ze zacht en ging weer zitten, haar ogen sloten zich weer terwijl ze dit keer haar handen op der knieën hield. Ze zou haar hoofd even losmaken door het naar links en naar rechts te bewegen. Ze zou een tijdje blijven zitten, eerst was het leegmaken van haar hoofd aan de beurt.. maar dat lukte niet zoals ze Nippy enkele keren hoorde, wel kon je een naald laten vallen en het geluid van de naald zou hoorbaar zijn.

Nu ze al een klein poosje zat begon ze het wel iets door te krijgen. Ze begon het te voelen, al was het eerder Master Iro dan de raaf, sinds hij dichterbij stond. Met toch een moeite was ze wat aan het puzzelen hoe ze de rest moest doen. Voor de verandering, haalde ze een keer diep adem via haar mond en schrok kort van de smaak. “ieuw..” klonk ze en hield haar tong uit. “Das goor….” Het was ook zo dat ze tegenpolen van elkaar waren waardoor ze de smaak natuurlijk (waarschijnlijk) ook had. “erm… u smaakt bitter..” merkte ze wat droog, misschien bijdehand op. Welliswaar klonk ze zachtjes en ze zou verder proberen te focussen. “Iemand… ruikt… zuur denk ik… en iemand anders zoet..” De zoete geur kwam van haar hondje af zonder dat ze het door had. Dit diertje kon er wel wat van sinds het een magische dier was. De vacht zou een heling kunnen geven. “Wie is die zoete geur dan meneer?” Vroeg ze aan hem en wat verrast.

Ze had nog een derde magie soort gevoeld, iets wat ze nogal raar vond sinds ze er maar met twee hier waren. De leraar en de raaf, maar de derde wist ze niet te plaatsen. Ze had het daarom ook gevraagd aan de leraar, maar die reageerde dat ze het zelf moest achterhalen… Met toch een kleine zucht begon ze weer beter te focussen en probeerde het te achterhalen maar, een koude rilling ging over haar rug heen door de magie nu zo spontaan voor haar. Ze schrok er iets van en bevroor erdoor. “Hnn..” Het was een intimiderend gevoel voor haar, maar ook zo ijs koud dat ze er rillingen van kreeg. “J-ja… Ik… voel het..” Merkte ze op en keek naar het ding voor haar. Ze wist nou alles behalve meer wat dit voor een iets was nog. “Het… voelt zo ijzig nu..” Klonk ze wat zachter, minder dominant of vrolijk dan daarvoor. Ja, dit zou ze zeker weten herkennen als het zo sterk en dichtbij was de volgende keer.

Ze was zich helemaal rot geschrokken door dit wezen. Ze slikte een keer toen het eindelijk minder was en ze zat licht te beven. “W-why me..” dacht ze in haarzelf.. Eenmaal dat de klanken begonnen van Iro’s stem keek ze omhoog naar hem. Wacht even, wat gingen ze doen?” Vroeg ze zich af en keek hem met grote ogen aan. Ze gingen een verstoppertje spelen? Zo gezegd in jip en janneke taal? “O-okay..” klonk ze al vond ze het toch gek, het dier verliezen aan haar magie terwijl dit dier zo… ijzig was? Zo sterk naar haar eigen idee. “Hnn..” Klonk ze niet vrolijk en beet op haar lip. Hoe moest ze dit nu precies gaan doen? Met een wat neergeslagen blik keek ze weg, maar zag via haar ooghoek een hand bewegen. Kort flinchde ze en keek hem iets geschrokken aan, maar toen het een hand was om haar op te helpen nam ze deze wel dankbaar aan. “danku..” Ze was altijd beleefd, okay.. soms… misschien… enkele keer… Het hing er vanaf in welke bui je haar misschien het beste kon vinden.
Ze haalde een keer adem nadat ze stond. “Nippy~” Riep ze haar hondje bij. “follow.” Klonk ze novaans tegen het diertje die naast haar ging staan en op haar begon te letten. Zijzelf begon op de magie te focussen, maar zodra ze moest lopen… Hield dit ook weer gelijk op. Hierdoor zou… het nog wel even duren op deze manier. “Uhm.. Meneer Iro? Die… zoete geur.. die… komt van Nippy af?” Vroeg ze het toen ze het eindelijk door had gekregen. Ze was echter verbaasd erover sinds dat Nippy een hondje was… maar een magische hond had zij niet aan gedacht.

Eenmaal overeind keek ze hem kort aan, hij bleek zo toch nog wel mee te vallen. Al... had deze persoon wel zijn trekjes naar vrouwenhaterij had ze begrepen ondertussen, of was het toch alleen haar? "U kunt mij gewoon Syo noemen als u wilt... Miss klink zo... oud.." Sprak ze zachtjes, er nu toch wel even flink gek van worden.
Tot de einde van zijn les.. dat... was nog wel een pittige opdracht in haar hoofd. 'Dat is een goeie... bedankt!" Zei ze wel wat vrolijker, nu ze toch een punt had om op te focussen. Zo begon ze toch te lopen en gebruikte haar magie tot zover ze kon. In het begin stond ze nog een paar keer stil voordat ze begon te focussen naar andere magie... Maar langzamer hand begon het lopend te kunnen. Natuurlijk eerst een stapje voordat ze een andere stap erbij kon zetten.
'Niet hier...' klonk ze nadat ze een ruimte had gehad en liep ze weer een andere ruimte in. Hier zaten veel schaduwen sinds de toren hoge boekenkasten van de bilbiotheek. "uhmm... Zou hij hier... nn.." Daar begon ze wel haar magie te gebruiken om bijna al het schaduw weg te krijgen wat haar toch wat flink uit putten. Na deze ding stond ze licht te hijgen en wankelde een enkele keer. "tehehe... Overdid it huh.." klonk ze novaans en grinnikte wat awkward. Ze was nog maar een leerling ten slotten, niet zo sterk zoals de leraar... Een enkele ruimte dusdanig verlichten had haar al sterk uitgeput.

Ze had geen idee wat die magische kruiden allemaal konden doen, wel hield ze er rekening mee dat ze het een en ander toch kon doen.
Na haar lokroep geprobeerd te hebben, paar keer gefloten te hebben ging ze toch naast haar leraar zitten. Kort zitten mokken maar ook puzzelen wat ze nu moest doen. Met toch wat gemopper dacht ze even na. De plaatsen die ze nu ook gelopen had.. had ze nu wel geprobeerd. Ze ging weer staan en keek hem aan. “Ik zal hem vinden! “ Vertelde ze toch vastberaden, maar werkelijk waar… Ze liep als een kip zonder kop rond op het moment.
Op de gangen liep ze rond, maar ergens pakte ze toch wat op. Ze keek even verbaasd richting de kerkers… Ze schudde haar hoofd… toch niet weer naar die enge plaats? Langzaam aan liep ze wel die kant in en keek om het hoekje heen. Yup… het leek sterker te worden… Zij? Zij werd minder vrolijk… Tsja.. het was shaduw, shaduwachtige waren Shardraans en ze had geleerd wat Shadraanse magie met haar deed… Ze werd er niet zo vrolijk meer van zoals hiervoor. “ nnn..” Klonk ze achterdochtig en maakte een bolletje van haar magie waarna ze deze liet uitvergroten om schaduwen te verminderen.