De hal werd verlicht door de magie die ze gebruikte. Een hoop schaduw ging hierdoor weg en ze maakte toch een kleine sprong uit schrik toen ze de raaf zaag. "D-daar ben je.." Sprak ze, niet eens door hebbende wat er gebeurde. Ze had haar 'guard' laag als het waren. Ze schrok erdoor meer toen Master Iro haar ineens naar achter trok via haar kraag. Haar haren zaten erdoor iets over haar gezicht, maar tussen de lokken door zag ze wel wat er nu stond. Ze bevroor, wat was dit? Zo in de school alsof het er altijd had gestaan! Snel was ze achter Iro gaan zitten, maar toch zo bedolven door de magie van de mensen kon ze niet staan, het onderdrukte haar als een leerling waardoor ze toch op haar knieën achter hem kwam. "A-.." Daar ging een klauw, een oorverdovend geluid waardoor ze zelf haar oren moest bedekken. Haar eigen hondje was zelfs met staart tussen de benen bij Syo gaan liggen. Een kleine kef kwam van het diertje dat die het niet prettig vond. "Nn... W-wat is dat? Meester?" Sprak ze toch bang door het gehele wat er gebeurde. Ze kende nu alleen raaf... dat was... een eng.... vriendelijk....iets...

Wat er nu voor haar gebeurde leek wel een cliff-hanger. Iets wat je alleen in films kon zien. "Wat... moeten we doen?" Ze ging weer staan, toch bijgekomen van de 'pressure'. "Kan ik iets doen?" Ze wilde hem niet alleen laten... dat alles behalve, ze moest toch een keer een beentje voor gaan staan toch?

'Dit is een schaduw wezen net als Reaper, alleen deze is veel sterker. Jij blijft waar me bent, dit is niets voor een leerling om tegen te vechten. Niet zo'n hoog level. Dit is een C klas. Hm, Misschien een andere keer.' Klonk de leraar tegenover haar. Toch ergens even wat... kleintjes voelend keek ze hem aan. "Okay.." Klonk ze novaans waarna ze toch door hem gebied de gang uit ging. "O-oke!" Even van stuk hierdoor maar ze liep wel met hem mee. "Zitten... die overal in de school?" Nu was haar interesse in deze dieren toch wel gegroeid maar keek hem ook serieus aan.
Wel was ze in ahar gedachten al bezig met eventuele routes die ze anders zou moeten gaan namen. "Reageren ze allemaal zo op licht magie?" Tsja... nu kon je jezelf beter op een vloedgolf van vragen voorbereiden..

Ze kunnen mij desnoods overal pakken?" Klonk ze toch wat minder prettig. "Wat is het verschil van de rangen? Zou ik er een nog aan kunnen?" Ze wilde meer weten, weten wat ze verwachten kon. Toch kon ze het niet laten dat ze hoorde hoe Iro tegen de raaf uitviel. Maar al snel kwamen er meer zorgen in haar op. "what... Sate? Hoop het toch niet." Daar stond ze maar weer als een brave, wat nerveuse leerling. "Als ze overal kunnen komen.. Moet ik me zorgen gaan maken? Sinds u zelf zei dat deze waarschijnlijk even op mij heeft... " Ja, ze was nu nerveus maar wie zou dat neit zijnonder deze omstandigheden?

Nu dat ze erover na dacht, ze had de les nu afgerond. "Heb... Ik de les voldoende afgerond Meneer Iro?" MEestecr, master... Ze wisselde erg op moment, maar ze moest ook erg wennen aan de titel waar ze tegenwoordig iedereen mee moest aanspreken. Nippy kwam van achter haar en begroette hun beide weer een stuk vrolijker. Echter begon het diertje ook bij Iro wat om aandacht zeuren sinds Syo deze op moment niet gaf. Ze was nog bezig met een les en mocht van andere docenten nooit het diertje voorrang geven.

Ze was aan het mompelen geweest. Ze had hem al een paar dingen gevraagd en het antwoord luidde als volgt; 'Maak je geen zorgen. Zolang jij je licht magie goed onder de knie hebt kun je de lagere klassen gemakkelijk aan. De E klasse schaduw wezens zijn de gemakkelijkste en jullie magie soort is het dodelijkste voor de schaduw wezens.'
Dit zorgde er toch wel even voor dat ze iets meer relaxed ging staan in haar houding. Verder wilde ze weten of ze zo de les goed had afgerond, dit bleek ook het geval en als ze vragen had moest ze naar hem toe… Natuurlijk had ze nog veel vragen! Moest hij maar wachten waarna ze hem even aankeek. Het was toch wel wat awkward zo in de gang te staan praten…
“Kopje koffie of iets anders? Mijn kosten.” Ze wilde gewoon even ergens anders, maar zelf had ze wel dorst gekregen. Ze zetten al een paar stappen en Nippy? Nippy zag dat er beweging in kwam en vatten het op als spelen. Het hondje ‘sprong’ een paar keer al rennend naar Syo toe en begon wat rondjes te draaien. Hierdoor werd haar aandacht wel op het hondje getrokken en moest toch wel even lachen, hopelijk niet te erg. Toch, beschaamd dat haar lach er openlijk uit gekomen was deed ze een hand voor haar mond en ging over het koppie heen van haar diertje.

Als Iro al met haar mee ging zou ze in de grote zaal gaan zitten, beetje aan de lichtere kant voor haar en de donkere voor hem overhouden en een drankje halen voor hun beide. Mocht dit niet het geval zijn, dan bleef ze gewoon bij hem staan en zou ze tegen de muur gaan aanleunen.

Ze nam een kopje thee mee voor de docent terwijl ze voor haarzelf een heerlijke zwarte smurrie dat een stoom gaf boven haar beker. Koffie, een heerlijke substantie voor haar. "niet?" Het verbaasde haar maar toen ze het opeet gedeelte hoorde... Tsja, daar slikte deze meid wel even voor en keek gelijk naar haar eigen hondje waarna ze die op schoot mocht zitten. "Daar... Houd raaf zich ook aan? of... Sorry, zijn naam was Reaper. " Ze verbeterde zichzelf al, al moest ze toch wel even van binnen giegelen. Het was zo stom van haar op deze manier te zeggen.

Haar hondje ging rustig liggen en zou wat gaan doezelen. Zijzelf nam een nip van haar koffie en keek even naar het licht. "Het word weer langzaam langer licht...Hebben jullie daar dan niet zo veel last van?" ergens was ze ook wel bezorgd voor deze Shadraan, licht was iets waar ze niet of zeker niet tegen konden. (In haar opinie.)

Haar koffie smaakte wel, het was wat bitterder dan wat ze gewend was, maar het was caffeine en dat kon ze gebruiken. Ze sprak haar zorgen uit, hij was immers een shadraan en iedereen wist dat Shadranen zwakker waren dan Novanen in licht. Daardoor vroeg ze ook hoe hij eronder was, maar ze kreeg half haar verwachte antwoord. "Andere soort magie..?" Ze keek hem even, probeerde te puzzelen wat er was, maar toch schudde haar hoofd. "Lijkt me soms wat rottig, dat je zo moet schuilen voor het licht als een Dark Magican.. Andere kant... Wij hebben dat met de grotten, wij kunnen haast niets voor ons zien!" Ze grinnikte en deed een vinger voor haar lippen. Toen ze opkeek naar de tijd kreeg ze pas door hoe laat het ondertussen geworden was. "Het word laat op deze manier, weet wel haast zeker dat we straks kunnen eten. " Sprak ze en keek opzij naar de leraar via haar ooghoeken. "Ik zal mijn best blijven doen, zullen wij dan vrienden zijn?" en ze hield haar hand uit, tjsa.. soms iet wat naive.

Een oorlog tussen de twee planeten… zou dat echt gaan gebeuren? ‘Laten we hopen van niet.’ Klonk ze altijd nog vrolijk en met een warmte ondertoon. Ze boog licht naar voren, handen achter haar rug gevouwen. “Dan zie ik U weer een volgende keer! En ik zal beloven voorlopig uit die hoek te blijven! “ Ze had een grote glimlach op haar gezicht. Ja, ze had veel geleerd deze les en voor haar gevoel een vriend bijgemaakt. Al was deze een stuk ouder, groter soms wat bot.. Ze had het idee dat ze nu wel een vriend bij had.
Ze zwaaide nog een keer en liep toen haar eigen kant in, naar de tafel waar ze altijd zat als het eten kwam. Nippy zat vrolijk op haar schoot en al snel was er een klein groepje meiden rond haar die vrolijk met haar aan het praten waren.