Snel, zo snel als ze kon rende ze naar Oaksville.. ze had niet lang meer of de windels zouden hun deuren gaan sluiten. Dan zouden alle bordjes worden omgedraaid, waar ze al een paar mee bezig zag. Ze moest en zou het halen! Ze had immers meer papier nodig om schoolwerk op te schrijven.
Helaas, de winkel die zij nodig had, had zijn bordje al omgedraaid, geen enkele kaars branden nog binnen. Met een gefrustreerd kreetje zou ze weer gaan zitten en mokte even flink. Ze baalde, ze had zo snel als ze kon gerend, maar dat mocht niet blijken. Ze zou steen een harde trap geven en langzaam aan weer naar school gaan. Ze nam een langere route om weer rustiger te worden, iets wat in haar idee niet verkeerd was.
In het kasteel liep ze langzaam aan naar boven toe, de trapen leken zwaarder dan daarvoor. Elke stap leek moeizamen te gaan tot ze eindelijk het laatste deel begon te printen. Boven, zetten ze zich af en had niet door waar ze heen ging, ze zag nog een jongen, in een flits en botste frontaal tegen hem op al had ze nog geprobeerd het te ontwijken.

Ze had zich zo erg gehaast dat ze niet eens had opgelet waar ze heen sprong met de laatste treden, tot het haast telaat was. Ze voelde zich gewoon vallen, met de rug naar de grond toe, maar al snel leek het vallen te stoppen.
Voor haar idee ging het allemaal zo snel. Ze was er even van haar stuk gebracht, ze kon zweren dat ze ging vallen. Een paar stamelende woorden kwamen van jongen af. “A- alles oke? Had hij geklonken. Even was ze nog van de schrik aan het bijkomen, maar toen ze naar zijn ogen keek leek het net alsof de tijd even stilstond. Haar andere hand had ze voor haar borstkas en ze keek naar hem… Ze voelde een tintelend gevoel in haar onderbuik en al snel kwam een gesprek van die middag omhoog. “Ze zeggen dat verliefdheid net zoals vlinders in je buik voelen.” Langzaam aan kwam er een kleur op haar wangen en kreeg ze door dat ze nog niet geantwoord had. “A-ah! J-ja natuurlijk! B-bedankt dat je me opving!” Zei ze al snel en bleef zo echter staan bij hem. Haar ogen twinkelde lichtjes en ze kon niet eens meer goed nadenken. “U-uhm..” Zei ze later en zou een hand voor haar mond doen toen ze eindelijk een stap van hem vandaan deed. “S-sorry dat ik zo tegen je opbotsten. “ Ze ontweek zijn zicht, even beet ze op ahar lip en keek hem weer aan, maar de blush werd erger. “D-dus.. Uhm… d..drankje op mijn kosten?”

Even was ze van haar ritme. Iets leek deze jongen gewoon met haar te doen. Door de gebeurtenissen wou ze hem toch iets geven zo van spij tme. Dus offerde ze een drankje om te drinken. Tot haar verbazing sprak Damian al snel dat hij het zou gaan betalen. “oh! U-uhm, natuurlijk! Ik kan je wel een rondleiding geven. “ zei ze en glimlachte. “Laten we dan eerst wat drinken?” Zei ze en zou naast Damian de trap af gaan lopen. Toch nerveus voor de ander maar bovenal het gevoel wat in haar maag rond ging.
In de kantine zou Damian een drankje betalen, wat voor haar een thee werd dit keer in plaats van een koffie. Ze zou nog even vrolijk met hem praten en daarna zouden ze weer terug naar boven keren. De trappen leken moeizamer te gaan nu het echt einde dag was. Waarschijnlijk was haar diertje dan ook nog aan toe voor een rondje uit. Even liet ze een tevreden zucht horen en kalmeerde toch wat meer. Ze voelde zich gelukkig rond Damian en voordat ze uit elkaar zouden gaan zou ze heel verlegen een kusje op zijn wang geven waarna ze snel haar weg vervolgde naar haar kamer.

In haar kamer zou ze vrolijk der gebeurtenis tegen het diertje praten.

Occ;; afgesproken godmod post is klein.