Hij had het affiche een tijdje geleden ergens in de hal zien hangen. De organisatie van een groots arena evenement onder de naam: Games of Magic. Jareth had er zijn twijfels bij gehad maar het had gebleken dat er veel leerlingen waren geweest die dit graag wilde doen. Uiteindelijk had hij besloten zijn naam op te geven als coach. Als ze dan toch vrijwillig die arena ingingen, dan het liefste zo goed mogelijk voorbereid. Hij had heel lang niks meer over het evenement gehoord tot hij laatst ineens een verzoek had gekregen of hij wilde helpen iemand te trainen. Jareth had geaccepteerd. Hij had zich immers opgegeven als coach. Hij kende de jongen, Nardo, verder niet. Hij wist niet eens hoe de student eruit zag. Maar hij had de vraag beantwoord met de melding dat hij op hem zou wachten in het bos met zonsopgang. Helaas had hij alleen de vroege ochtend vrij. De rest van de dag was druk ingepland met vergaderingen, bezoeken aan andere planeten en zelfs een trip naar Avalon stond in zijn agenda voor vandaag. Jareth zuchtte even. Hij had die reis weken geleden al gepland en had eigenlijk gehoopt om samen te kunnen gaan met zijn opvolger. Maar die had voor een ander bestaan gekozen en Jareth kon het hem niet kwalijk nemen. Al viel het hem zwaar op het hart om deze toch nu alleen te moeten maken.
Hij werd uit zijn gedachten gehaald door een jonge ree dat hem voorzichtig genaderd was tijdens zijn overdenkingen. Het dier schrok en deinsde een beetje terug toen Jareth ineens zijn hoofd bewoog maar kwam daarna toch langzaam weer dichterbij. Jareth glimlachte zwak terwijl hij zich door de nieuwsgierige ree liet besnuffelen. Toen het beest weer een paar passen wegsprong met grote angstige ogen wist Jareth dat hij niet meer alleen was.

Gekleed in een zwart trainingspak met een fancy oranje zweetband om zijn hoofd rende Nardo over het vochtige grasveld richting in bos. Het vest zat wat strak om z’n brede schouders – Carlos zou trots zijn op z’n uit gegroeide kleine broertje – en de zweetband gaf z’n morning bedhead hairdo een maffe frizzle, maar daar gaf Nardo geen ene sier om. Outfit of champions. Al zei hij het zelf. Want daar ging ie voor. Kampioen worden in de Games of Magic. In de categorie survival dan ofcourse. Of zou hij er nog een proberen? Misschien kan hij ze allemaal wel winnen! Joaaaah! Hij had toch voor de beste coach gekozen! Ik bedoel kom op! Een freaking legendarische magiër als coach! Wat wil je nog meer? Trainen in het bos? Kaching! Ook geregeld! Perfect gewoon. Die breedbek grijns van de knul was dan ook absoluut niet misplaatst die ochtend. Zelf het opstaan in de vroege uurtjes haalde zijn goedgehumeurde zelf niet onderuit.
Het rennen was vast voor wat opwarming geweest, maar nu moest hij die knakker nog zien te vinden. En hij had echt geen idee hoe die dude eruit zag. Met wat Grenaans Hutan bloed in zijn eigen aderen stromend zou Nardo misschien wel op hem lijken bedacht hij grinnikend. Hij had wel wat aanwijzingen gekregen met waar te wezen en waar Jareth op hem zou wachten, maar de overmoedige flierefluiter zat niet heel erg goed op te letten. Plus hij was een man. Die zijn niet zo goed met richtingsgevoel enzo. Dat was tenminste wat hij altijd te horen kreeg van zijn moeder en zusje. Nu in een rustige pas liep hij tussen de bomen. Het kon toch niet ver zijn? Hij zag beweging in zijn ooghoek. Ah yes! There he is! Met een enorm bokkensprongetje over een grote kei heen sprong hij achter Jareth tussen de bomen vandaan, met de breedste grijns die je ooit gezien had. “Buenos días señor! Muchas gracias voor deze training señor. Ik moet echt mijn skills wat bijslijpen.” De jonge Raziaan stak vriendelijk zijn hand uit om stevig de hand van de groenharige man te schudden. Toegegeven; niet het soort persoon die hij had verwacht, maar eh! Hij was niet voor niets een bescherm heer. Hij zag de ree weg springen tussen de bosjes. “Ah excusa! I didn’t see you there chico!” Maar het dier was al weg. Met een hand schuldbewust over zijn achterhoofd krappend wende hij zich verontschuldigend terug richting Jareth met een “Whoeps.”



ooc: Sorry voor de verwarring laatst XD ik dacht dat ik al had gepost hier maar ik was in de war ^^'
En sorry voor de laatheid >.<

Misschien was het omdat de ree zijn aanwezigheid al voorspeld had, al moest Jareth toegeven dat de jongeman niet bepaald een sluiper was, maar hij was niet heel erg verrast toen er een figuur tussen de bossen vandaan sprong. Hij draaide zich om naar de enthousiaste jongeman die ongetwijfeld Nardo moest zijn. Hij had overduidelijk de passie van een echte Raziaan. Iets waar Jareth innerlijk om moest lachen. Hij nam de hand van de jongen aan om hem na een stevige handdruk weer los te laten. De ree had het wel gezien en probeerde bang de vrolijkheid en de drukte van de jongen te ontkomen toen het weg sprong tussen de bossen. Jareth keek het dier even na. 'Je bent wel een energieke nietwaar?' vroeg hij eigenlijk meer retorisch met een lichte glimlach op zijn gelaat. 'Ik neem maar aan dat jij Nardo bent. Aangenaam. Mijn naam is Jareth Merewode. Ik ben niet echt een leraar dus je mag me gewoon Jareth noemen als je je daar confortabel bij voelt. Ik heb begrepen dat je mee doet aan de Games in de categorie Survival. Maar woudmagie is niet je primaire magie soort of wel? Misschien is het een idee als je me eerst laat zien wat je allemaal al kan en of je zelf ideeën hebt wat je graag zou willen bijleren,' begon Jareth waarbij hij met een klein gebaar aangaf dat Nardo zijn gang kon gaan.

(geeft niet, kan gebeuren toch. Sorry voor de korte post trouwens. Ik zal in de volgende je iets meer geven om mee te werken)