Oriël ademde diep in en weer uit waarna ze haar meditatie afsloot en langzaam weer opstond. Ze had die ochtend een coaching les gehad met Damian. Een vrij intense les waarin ze veel gedaan hadden. Het was uitputtend geweest, ook voor haar. Ze had een uur rust genomen. Gelukkig was haar tweede coaching les van die dag pas 's middags. Maar dat uur naderde nu akelig snel. De meditatie had haar goed gedaan en haar nieuwe energie gekregen voor de volgende les. Ze hoopte dat die net zo goed ging als de les van die ochtend. Ook Nariko was een leerling die ze behalve naam en uiterlijk niet kende. In elk geval geen student die ze daarvoor in haar lessen had gehad. Maar dat maakte niet uit.
Een snelle blik op de klok liet haar zien dat Nariko elk moment hier kon zijn, al was het niet de klok geweest die haar dat verteld had. Het was een reflex geweest daarheen te kijken. Het waren andere instincten die haar over de komst van Nariko hadden gewaarschuwd.

Wat nerveus friemelde het jonge meisje nog een laatste keer aan haar sjaal. Ze was er nog steeds niet over uit of dit nu een goede of juist slechte beslissing was geweest. Het was een hele uitdaging en ook nog eens een grote klus en ze had de motivatie en het doorzettingsvermogen wel. Maar aan de andere kant was het compleet uit haar comfortzone en voelde het alsof ze dit nooit zou kunnen redden. Wat als er iets gebeurde waar ze bij gewond raakte? De school zou er vast proberen ervoor te zorgen dat er niets zou gebeuren met de leerlingen die met het toernooi meededen, maar toch. Er was altijd een kleine kans dat het kon gebeuren. En Nariko wilde niet die persoon zijn wie het overkwam. Maar als ze dit zou doen, zou Dallas haar misschien zien staan dan? Zou hij haar ondersteunen bij deze keuze? Het jonge meisje begreep niet hoe ze ineens aan de jongen dacht. Zo heel goed kende ze hem niet eens. Hij had haar geholpen toen ze was gevallen, maar dat was het. Hij was heel lief geweest en ook heel aardig. Misschien ook wel een beetje mysterieus, maar toch. Hij was nog steeds onbekend terrein voor haar. En na hun ontmoeting bij de ruïnes had ze hem eigenlijk niet meer gezien. Hij leek verdwenen te zijn. Toch bleef ze van tijd tot tijd aan hem denken. Maar nu kon ze niet aan hem denken. Er stond iets heel anders op het spel. Misschien was het totaal over de top om te zeggen dat haar leven op het spel stond, maar zo voelde het wel voor Nariko. Dit was compleet anders, een uitdaging, beangstigend. Maar ook iets om naar uit te kijken. Voor nu dan. Nu had ze een afspraak met Oriël, om beter getrained te worden als de tijd er eindelijk was dat het toernooi ging beginnen. Hoe dichter ze bij het lokaal van de lerares kwam, hoe nerveuzer het jonge meisje werd. Ze friemelde wat aan het uiteinde van haar sjaal en uiteindelijk stond ze voor de deur van het lokaal. Onzeker of ze gewoon mocht binnenlopen klopte ze eerst en stapte toen het lokaal in. Oriël was er al, dat was duidelijk. Nariko ademde diep uit en probeerde haar nerveuze gevoelens onder controle te houden. 'Miss Oriël? I-ik ben Nariko.' Ze stamelde een beetje maar ze was goed te verstaan. Voor nu dan. Ze had geen idee wat Oriël voor haar in petto had en haar optimistische gevoelens gingen met de seconde naar beneden.

Het geklop op de deur vertelde haar dat Nariko er was. Maar Oriël reageerde niet op haar. Dat hoefde ze ook niet want het meisje stapte zelf het lokaal binnen. Ze stond er een beetje onzeker bij en was gehuld in een nerveuze sfeer. Ze stamelde haar naam om zich daarmee voor te stellen. Het meisje dat iedereen als timide en verlegen zou beschouwen. Ze was niet zeker van haar aanwezigheid hier en de hardheid waarmee Oriël omging met mensen zou haar af kunnen schrikken. Daar was de lerares zelf ook bewust van en probeerde haar eigen energie daarop aan te passen. Ze knikte naar het meisje. 'Welkom Nariko. Ik heb begrepen dat je een coaching les wilt voor de games of magic. Als ik vragen mag, waarom wil je meedoen?' vroeg ze kalm aan het meisje. Ze gaf haar de tijd om die vraag te benantwoorden maar gebaarde daarna dat Nariko voor haar mocht komen zitten. 'Aangezien het voor mij een vrij intense ochtend was stel ik voor dat we vandaag kalm beginnen. Het eerste dat ik je vandaag ga leren zijn drie magische tarot kaarten. We behandelen vandaag de dwaas, de magiër en de hoge priesteres. Deze drie kaarten hebben unieke magische eigenschappen die je kunnen helpen bij je uitdaging. Het makkelijkste deel is het maken van de kaarten. Als je dat gedaan hebt gaan we ermee oefenen,' vertelde Oriël terwijl ze drie blanco tarotkaarten voor Nariko op de grond legde. Voor haarzelf lagen haar eigen tarotkaarten, de Dwaas, de Magiër en de Hogepriesteres. Zodat ze een voorbeeld had mocht ze dat willen. 'Wat ik wil dat je doet is je hand op de kaart leggen. Denk aan wat je wilt maken. Stuur daarna je magische energie door je hand in de kaart. Uiteindelijk zal er een afbeelding verschijnen. Dan heb je de kaart opgeladen met magie en kan je hem in gebruik nemen,' legde ze uit. Daarna liet ze Nariko in concentratie haar gang gaan.