Vel gekleurde lichten schoten door de levendige ruimte. De drank werd ruim geschonken. Aanstekelijke dansmuziek klonk net boven het rumoerige gewauwel van de vele mensen uit. Het was een drukte van jewelste in de Jolly Jester. En dat kon maar één ding betekenen. KARAOKE AVOND!

Misschien niet altijd de meest gewenste thema-avond maar toch altijd wel heel populair. Kijken hoe mensen zwaar voor lul stonden door als een stel ekster op het podium de teksten van ieders favoriete foute nummers te blèren. Of juist je angst overwinnen en de show stelen met een geweldig duet. Vaak draaide het allemaal om de fun. En dat was waarschijnlijk ook wat het meisje had gedacht dat nu op het podium stond. Haar stem klonk onzeker en zacht door de boxen. Ze kwam amper boven de muziek uit. Maar ze ging helemaal op in de muziek. Haar vriendinnen stonden aan de rand van het podium haar toe te juichen en mee te zingen met het nummer dat duidelijk een favoriet was onder het vrienden groepje. Maar een echte showsteler was ze niet. Veel mensen waren meer bezig met elkaar dan met degene op het podium. Een beetje dansend, drinkend en vooral kletsend… of meer schreeuwend…

“Dames en heren geef haar een warm applaus! Julia!” weerklonk de iet wat verveelde stem van de dj zwaar – helemaal vergeleken bij Julia’s zangkunsten – door de zaal. Er werd hier en daar geklapt en het meisje werd door haar gillende vriendinnen van het podium af getrokken om vervolgens naar de bar toe te dansen en de overwinning van haar angst te vieren. Ondertussen speelde de dj weer een ander dansplaatje af waar de nietsvermoedende jongeren weer verder op feestte. Achter het podium stond de kleine rij van mensen die op hun beurt wachten voor de karaoke, zenuwachtig of juist enthousiast. Toen het dansnummer afgelopen was knipperde alle lichten op het podium opeens uit. Mensen draaide zich verbaast en nieuwsgierig om, afwachtend tot de dj de volgende zou aankondigen. Maar het bleef stil uit de boxen en leeg en donker op het podium…

Opeens schoten de lichten vel aan op het podium op hetzelfde moment dat de muziek begon. Het aanstekelijke intro van het foute nummer weerklonk door de zaal en mensen begonnen te grijnzen of te lachen, wijzend naar het podium. Het podium bleef leeg. Verschillende mensen begonnen te fluiten en te joelen. Iemand durfde niet? In afwachting had inmiddels de halve zaal zich naar het podium gedraaid in de korte 15 seconde durende intro. Opeens sprong een breed grijnzende jongeman op het podium, compleet in pak. Zijn half lange donkerbruine lokken zaten aantrekkelijk naar achteren gewaxt. Op zijn neus stond een zwarte zonnebril waarin de lichten van de dansvloer werden weerspiegeld. Met een vlotte zwaai van zijn arm en swingende benen greep hij de microfoon en begon te zingen. Right on que. Zijn lichaam zwaaide soepel mee op de muziek en werkte aanstekelijk op het publiek. Het duurde niet lang voor mensen zich dichter op het podium drongen en mee begonnen te dansen en juichen. De jongen maakte gebruik van het hele podium, wees met zijn brede grijns naar random meiden in het publiek alsof hij voor hen zong. De knul was overduidelijk een meester in het bepalen van de sfeer met zijn uitstraling en aanstekelijk grijns. Hij zong alsof het niets was en danste met een goofy toch sexy ondertoon. Hij ging, samen met het publiek, helemaal op in de muziek en dans en over en weer interactie met mensen in de menigte. Tot het bittere eind die eindigde met hem die zijn zonnebril theatraal van zijn neus trok en in het publiek wierp. Inclusief zijn brede goofy grijns, maar dit keer leek hij wat afgeleid. Door een paar prachtige groene ogen die glinsterend tussen het publiek uitstraalde…

De zaal vulde zich met enthousiast applaus en gejoel. ”Geef hem een daverend applaus! Bernardo!” riep de dj nu net zo enthousiast als de zaal. Hij liet de zaal met een grote grijns even juichend begaan waarna hij met een soepel gebaar zijn colbertje losknoopte en een extravagante buiging maakte. Vervolgens sprong hij moeiteloos van het podium tussen de mensen waar hij hier en daar een hand moest aanpakken om te schudden en klopjes op zijn schouders ontving. Meiden hingen meteen rond zijn armen en bestookte hem met vragen waar hij dat geleerd had en of hij niet een liedje speciaal voor hen konden zingen. Hij wimpelde ze wat af, al bleef hij vriendelijk. Het duurde niet lang voor iedereen weer op het podium gericht was waar de volgende was begonnen. Net zo enthousiast als Nardo was geweest, want ja.. de sfeer zat er nu goed in.

Het zweet stond nog op zijn voorhoofd toen hij met een plof op de barkruk lande en een biertje vroeg. Het leek dan misschien moeiteloos voor hem, toch was het een aardige inspanning zo dansend en zingend op het podium. Hij nam een gulzige slok van de koude drank en smakte van genot. ”Aaaah, lekker..” Zijn karamel bruine kijkers wende zich weer met pretlichtjes op het publiek terwijl zijn vingers even door zijn donkere lokken streken. Zijn blik onbewust zoekend naar die groene pareltjes van daarnet. Hmm… misschien zou hij haar voor het einde van de avond nog vinden…

Le Song :

Le outfit:

Le bow:

Le song:

“Hey Bernardo, dat was een pittig staaltje showmanschap jongen. Had je geoefent?” De barman die hij kende als Berry leunde over de bar naar de jongen toe die lachend zijn hoofdschudden. ”Je hebt het of je hebt het niet Berry… en blijkbaar” hij knikte even met een troste grijns richting het podium waar mensen nog enthousiast een het springen waren voor een ander. ”Heb ik het,” Berry lachte en sloeg de droogdoek in zijn handen over zijn schouders. “Als je opzoek bent naar een baan in het weekend ken ik nog wel een adresje die ‘het’ zoeken.” Nardo keek de man even aan met een grijns. ”Sounds awesome, maar ik heb al een prima baan. Besides.. als ik professioneel ga zingen in bars en clubs.. mag ik niet meer meedoen aan deze amateur avonden.” Kletste hij wat met de barman toen er een blond clubmeisje met een dikke laag make-up en more skinn then clothes naast hem aan de bar kwam zitten. Een duidelijke blik in haar ogen. Nardo liet zijn ogen even over het knappe ding gaan toen ze hem aansprak. “Dat zag er anders helemaal niet amateuristisch uit. Ik wilde je al bijna aangeven voor je podiumtalenten,” ze grinnikte en legde niet bepaald subtiel haar hand op zijn schouder, terwijl ze een drankje bij Berry bestelde. “Mijn naam is Angie,” sprak ze naar hem toe gebogen in zijn oor. Nardo glimlachte alleen maar. “Nardo, aangenaam Angie.” Elke keer als hij of zij sprak bogen ze een beetje naar elkaar toe om boven de muziek uit te komen, maar Nardo was niet achterlijk. Hij kende de spelletjes die Angie speelde. Hij speelde ze zelf ook vaak. Dat hoorde bij het uitgaan. Maar deze avond was er iets anders. Angie deed haar best, maar wat ze ook zei of deed Nardo bleef beleefd maar ontzettend cool en terughoudend. Hij was duidelijk niet geïnteresseerd in een opgemaakt popje als zij. Uiteindelijk draaide ze zich dan ook van hem af om met een jongen aan de andere kant van haar te kletsen. Nardo schudde enkel weer grinnikend zijn hoofd en nam een slok van zijn biertje.

Hij had nog met zijn rug naar het podium gezeten toen wederom de lichten werden gedoofd en de muziek werd uit gezet. Nardo zelf was in eerste instantie nog te veel in gedachte verzonken. De mysterieuze groene ogen plaagde zijn gedachtes. Maar het duurde niet lang voor ook hij de stilte opmerkte en de mensen om hem heen wederom verbaast klonken. “Hmmm.. iemand steelt je idee Nardo,” grinnikte de barman die achter hem wees waardoor Nardo zich omdraaide. Net op het moment dat de muziek begon werd zijn aandacht getrokken door een enkele spot die neer scheen tussen de mensen.
Daar tussen de menigte vond hij ze… Die groene parels glinsterend tussen die glanzende roodbruine lokken. En ze keek hem recht aan. Nardo stond perplex..
Zijn mondhoeken in een verslagen grijns opgetrokken keek hij toe hoe ze begon met zingen. Alles om hem heen vervaagde en alleen zij was nog helder tussen de juichende mensen…God..Wat een vrouw…
Ze was recht op hem afgelopen, het oogcontact niet verbroken, zonder moeite zong ze een – ook voor hem – maar al te bekend nummer en opeens stond ze achter hem.

Het duurde even voor hij uit zijn trance gehaald was en hij door had was ze van plan was. Nardo’s grijns verbreden toen hij voelde hoe het pilsje in zijn hand vervangen werd door een microfoon. Hij voelde de warmte van haar lichaam afstralen en een vage zweem van haar parfume prikkelde zijn reukvermogen. Zo dichtbij stond ze voor dat moment. Het was alsof ze hem in een betovering van spontaan plezier mee trok toen haar hand langs zijn schouderbladen gleden. Hij draaide zich vlug haar kant op en wist nog net zijn vingers om de hare te slaan voor ze langzaam achteruitliep. Op hetzelfde moment had hij de microfoon in zijn eigen hand naar zijn mond gebracht en alsof het zo hoorde begon hij met haar mee te zingen in dat spontane duet. Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden en voelde hoe haar vingers uit zijn griep gleden te meer ze afstand van hem nam. Uit het niets greep ze zijn bowtie en werd hij meer dan gewillig achter haar aan van de barkruk het publiek in getrokken, en moest hij even moeite doen zijn microfoon bij zijn mond te houden.

De mensen om hen heen maakte ruimte voor hen al deden ze wel juichend en joelend mee. Er werd geklapt en gedanst en zelfs de DJ stond te zwaaien met z’n armen in de DJ booth. De perplexe uitdrukking die zo even nog op Nardo’s gezicht stond was nu toch wel eindelijk vervangen met een verleidelijke grijns toen ze hem midden tussen de mensen los liet en zich weer naar hem omdraaide. Hij keek haar recht in haar uitdagende ogen en greep haar hand zodat ze met een draai met haar rug tegen zijn borst terecht kwam en zijn arm nog rond haar middel. Zijn vingers rond haar kleine hand. Meer mensen joelde ze toe en begonnen te fluiten. In die houding bewoog hij al zingend met haar in zijn armen wat heen en weer op de muziek. Hij draaide haar onverwachts maar in een gracieuze beweging weer terug en knikte haar speels toe bij die handeling. Zijn karamel bruine ogen gleden van haar glinsterende ogen tot haar pumps en weer terug en in een paar passen stond hij weer recht voor haar neus om het gevoel in het liedje nog meer uit te dragen... Al waren zijn eigen prikkelende gevoelens niet ver weg van die van het nummer. Nardo was werkelijk door haar betoverd met een brandende nieuwsgierigheid naar dit geweldige wezen die hem zo goed leek aan te voelen.. of voelde hij haar zo goed aan? Ze leken in ieder geval perfect samen te komen in het nummer bij alles wat ze deden.

Ze waren inmiddels al zingend naast het podium beland en met een soepele sprong klom hij op een stil moment in het nummer de verhoging op, waar hij zijn hand naar zijn prachtige duet partner uitstak om haar ook het podium op te trekken. De spot nog steeds als enige belichting op hen gericht zong hij daar tegenover haar. Zijn blik enkel van haar afhalend als hij in een passievol moment zijn ogen dichtkneep en op ging in het zingen. Ze leken alleen nog met elkaar bezig en voor Nardo was dat ook zo. Hij wilde haar op de juiste momenten aanvullen en werd in de ritme en klanken van het nummer getrokken waarbij hij ritmische bewegingen maakte die hem steeds dichter bij haar brachten. Hij keek toe hoe ze zong en zelf het nummer geweldig wist over te brengen. Gebiologeerd door haar groene ogen. Voor hij het wist waren hun gezichten nog maar enkele centimeters van elkaar verwijderd alsof het nummer hem dichter naar haar toe bracht om haar werkelijk naar die vurige kus te leiden.

Maar net toen ze beide hun laatste woord zongen en de muziek abrupt stil viel kon Nardo het niet laten en met een korte beweging van zijn hand liet hij een kleine vuurbal boven de twee uit een springen. Het publiek werd gek van razende enthousiasme en begon ze keihard toe te juichen, helemaal omdat Nardo zijn arm om haar middel sloeg en haar even de lucht in tilde waardoor ze boven het juichende publiek uit torende. Zijn uitdrukking wederom in die doofy maar uitdagende grijns en twinkelende lichtjes in zijn ogen.
Dit moment duurde hoog uit… 2 seconde?
Want ookal was de vuurbal een perfect timing en letterlijk vlammende finale geweest. De Jolly Jester had natuurlijk ook zo zijn veiligheidsmaatregelen en uit het niets sprongen de cassiaanse watersproeiers op het plafond aan. Er klonk direct gegil door de hele danszaal toen iedereen binnen no time nat gedoucht werd. Nardo, die het meisje inmiddels weer op de grond had gezet, stond daar nog, haar breed grijnzend aan te kijken waarbij hij enkel schuldbewust zijn schouders ophaalde... Oepsie..
”You wanna get out of here?” riep hij boven het nu geïrriteerde rumoer uit naar het meisje en trok vlug zijn colbertje uit om deze beschermend boven haar te houden tegen het water. Zonder op antwoord te wachten greep hij haar hand en begeleide hij haar van het podium. In tussen waren de meeste mensen al in paniek bezig hun weg naar de uitgang te zoeken en liep iedereen door elkaar te lopen en te schreeuwen.
Meiden die krijsend hun kleding en make-up probeerde te beschermen terwijl ander, voornamelijk de aangeschoten heren, juist weer ontzettend genoten van de actie en sliddings over de gladde natte vloer maakte. Het was in één klap een groot rommeltje en de dader ervan trok nu zijn duet partner vlug tussen de menigte door naar een kleine achteruit gang die ze naar een vaag verlicht steegje brachten.

De deur sloeg met een klap achter hen dicht en verbrak het helse kabaal van de grote groep onrustige tieners haast direct. Opeens waren ze alleen buiten in de kouwe winternacht en begon hij zich af te vragen of dit nou wel zo slim was geweest. Ontschuldig lachend draaide hij zich om naar het meisje aan wie hij zijn colbertje had gegeven. “Hmmm.. ik denk niet dat ik daar nog welkom ben,” Hij keek even richting de deur, die geen deurklink aan de buitenkant had, dus terug naar binnen was ook geen optie meer. Niet dat hij dat van plan was aangezien Berry nu naar hem opzoek zou zijn... en niet meer met zoveel plezier als enkele minuten geleden aan de bar..
Hij wende zich weer tot het meisje ”Are you ok?” vroeg hij met witte walmen uit zijn mond van de kou..

Perplexe uitdrukking:

Nardo's donkerbruine lokken, die de hele avond keurig naar achter waren gewaxt, hadden de douche van net jammer genoeg niet overleefd en hingen nu wat druiperig langs zijn gezicht, waar een breedde glimlach op sierde. Zijn karamel kleurig ogen konden namelijk niet losbreken van het meisje. Haar ietwat verleidelijke woorden zorgde voor een speelse grijns bij hem waarop hij enkel zacht instemmend knikte. Zonder dat hij het doorhad kwam hij dichter bij haar staan en vroeg hij of ze wel oké was. Haar reactie liet hem vervolgens afvragen of hij niet gewoon z'n snavel had moeten houden en zijn achterlijke capriolen een keer moest laten varen. De aangename grijns smolt, tot zijn grote verdriet, van haar mooie gezicht. Haar sprankelende groene ogen staarde hem nu met diepe ernst aan... shit... Nardo's uitdrukking sprak boekdelen toen zijn haast speelse en verliefde uitdrukking neer zeeg in twee grote puppy ogen vol spijt en een klein pruillipje. Hij volgde de beweging van haar handen, die haar vochtige roodbruine lokken aan de kant schoven en bedacht zich voor een moment hoe hypnotiserend dat eigenlijk was. In de stilte die volgde zette hij zich schrap om de wind van voren te krijgen. Bij haar volgende woorden staarde hij haar enkel met grote ogen aan. Wederom perplext. Wat een imbeciel was hij toch ook. Natuurlijk trapte hij regelrecht in haar geveinsde reactie. Zijn hand sloeg op naar zijn borst, ter hoogte van zijn hart, terwijl zijn knieën wat verzwakt inzakte alsof hij zojuist een hartverzakking had gekregen. 'Dear Gods... Don't ever do that to me again..' verzuchte hij in een grijns. Zijn blik vond, iet wat verrast, de hare toen ze zijn onderarmen vast pakte. Zijn grijns verbreedde zich bij haar woorden. 'You're very welcome my lady.. but this one is all on you.' Een van haar roodbruine lokken was weer terug voor haar gezicht geschoven en hij kon het niet laten om zijn duim teder langs haar wang te strijken om deze weer achter haar oor te schuiven. 'I Couldn't have done that without you.' Nardo's blik bleef als een stel magneten naar haar sprankelende groene ogen staren. God wat voor magie bezat deze vrouw, dat ze hem zo wist te betoveren.    

Hij merkte op hoe ze begon te rillen en realiseerde opeens hoe de kou ook door zijn natte kleding trok. 'It's getting a little cold huh..' hij keek een beetje schuldbewust neer op haar pruillipje. Nardo had nog een jas in de Jolly jester hangen die de douche wellicht gespaard was gebleven. Achter zich kijkend, op zoek naar een mogelijkheid om toch nog snel naar binnen te glippen voor de jas, voelde hij plots haar hand de zijne pakken. Met een nieuwsgierige blik keek hij weer om. Hmmm... deze dame zat werkelijk vol verassingen. Zonder nog te wachten op een reactie van hem trok ze Nardo mee, die zich maar al te graag door haar liet leiden. Maar toen ze zich even vlug over haar schouder voorstelde zette hij er toch even de remmen op. Zo was meneer Vidal namelijk niet opgevoed. Hij hield haar hand wat steviger vast om haar tot stil stand te brengen en naar zich om te draaien. Zonder haar los te laten begon hij haar hand te schudden. 'My name is Bernardo. It's very nice to meet you ...Rinn,' herhaalde hij haar naam met een geïntrigeerde doch warme ondertoon in zijn stem. Wederom met die aanstekelijk grijns op zijn gezicht gebaarde hij vervolgens met zijn vrije hand naar de steeg voor hen. 'Gaat u voor.'

Rinn leidde Nardo door een wirwar van donkere straatjes en steegjes, naar een kant van het dorp waar de Raziaan nog niet eerder was geweest en zijn nieuwsgierigheid werd steeds meer en meer geprikkeld. Al ging die nieuwsgierigheid meer richting Rinn dan om de daadwerkelijke eindbestemming. Ze leek de weg moeiteloos te kennen en hij begon zich af te vragen of ze hier misschien woonde. Hij liet zich gewillig door haar leiden en stribbelde geen moment tegen gezien ze al die tijd zijn hand vast bleef houden. Het voelde fijn aan. Haar kleine vingers in de zijne verstrengeld en de verzekerde manier waarmee ze elkaar vast hielde. Het was haast vertrouwd. En toen Rinn eindelijk even halt hield liet ze hem niet los.. interesting... Nardo kwam schuin naast haar staan. Hij keek kort om zich heen maar betrapte zichzelf al snel op het feit dat hij liever naar de vormen van haar gezicht wilde staren. Helaas had hij geen tijd om haar te bewonderen want kennelijk waren ze er bijna.

Hij keek op toen ze een klein gebouw naderde. Een klein restaurant... wacht eens.. hij was hier eerder geweest.. Was dit niet de plek waar hij Alice... Hij slikte die gedachte in.. niet nu..
Rinn stapte zonder blikken of blozen naar binnen, Nardo achter zich aan slepend die iets begon te prevelen over het "gesloten" bordje aan voordeur. De deur viel achter hen dicht en Nardo keek het verlaten restaurant rond, nog altijd mee getrokken wordend door Rinn. Hier en daar was nog wat verlichting en er waren stemmen te horen, dus compleet verlaten was het ook niet. Ondanks de weinige verlichting en de omgekeerde stoelen herkende hij de ruimte. Haast automatische zocht hij naar de hoek waar ze toen hadden gezeten en toen hij deze vond kneep hij iets onopgemerkt in Rinns hand... Waarom had ze hem precies hier naartoe gebracht...

Afgeleid door een aantal opborrelende emoties werd hij verrast toen hij en Rinn plots tot stilstand kwamen voor een groepje mensen. 'Oh...' piepte hij zacht. Dit had hij dan weer niet verwacht... en de 6 mensen aan de tafel duidelijk ook niet. Er viel een ongemakkelijke stilte en even keek hij om naar Rinn om te zien wat zij deed, toen de stilte plots luid werd verbroken door twee van de mannen. Een tikkeltje opgelucht, het waren in iedergeval niet volslagen vreemde, grijnste Nardo nog wat ongemakkelijk toen een derde man naar ze toe kwam om Rinn aan te spreken. Nardo keek van de man terug naar het groepje die hen allemaal grijnzend aan zaten te staren. Who were these people.... Stilletje luisterde de jongeman mee naar de korte conversatie tussen Rinn en de restauranteigenaar, onderwijl ongemakkelijk terug lachend naar het groepje. Totdat Rinn hem plots maar vrij subtiel eindelijk los liet en een vreemd leeg gevoel in zijn hand achterliet. Hij keek even opzij maar kon het al gauw niet laten om met het zestal mee te grijnzen. Rinn was duidelijk in een staarstrijd met de andere en hij had al zo'n vermoeden waarom, wat hij ergens wel aandoenlijk vond. Hij liet een zacht snuivend gegrinnik horen en kreeg een bepaalde blik in zijn ogen, die de dames aan tafel hoogstwaarschijnlijk niet anders dan verliefd zouden bestempelen. Gelukkig voor Rinn werd de stilte onderbroken en wees de man die haar had aangesproken naar de keuken. De brunette snelde direct weg, maar Nardo bleef nog even staan om het groepje vriendelijk te bedanken, onderwijl nog altijd veelbetekenend aangestaard te worden door de dames in het gezelschap.

Hij draaide zich haastig om, om Rinn niet uit het oog te verliezen, waarna hij haar door een stel klapdeuren zag verdwijnen. Hij volgde haar hoofdschuddend met zijn mondhoeken nog opgetrokken. Grinnikend om de situatie kwam hij de keuken binnen, waar Rinn bezig was met een stapel handdoeken. 'Well.. that was unexpected..' merkte hij op, waarna hij haar glimlach beantwoorde en begrijpend knikte op haar uitleg. 'Ik vermoede al zoiets. Aardige lui.' knikte hij met een gemoedelijk waarna hij de handdoek aannam die ze hem overhandigde. Hij wierp de handdoek over zijn hoofd om zijn doorweekte haar droog te wrijven maar staakte al snel met die handeling toen hij een tedere hand op zijn borst voelde. Zijn hart begon sneller te slaan onder haar aanraking en haar zacht fluisterende woorden. In stilte keek hij toe hoe ze het water uit zijn kleding onttrok, wat meteen een vraag voor hem beantwoorde. Ze bezat watermagie...

Zijn adamsappel ging moeizaam maar duidelijk op en neer in zijn keel in een slikreflex bij de eerste korte aanraking van haar hand palm. Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden terwijl zij juist zo geconcentreerd bezig was. Hij bekeek elk detail van haar gezicht. De vorm van haar wenkbrauwen die geconcentreerd boven haar ogen rusten, de lange wimpers die haar vel groene ogen omlijste, de vage sproetjes op haar neus en jeukbeenderen... haar volle lippen..
Gedachteloos antwoordde Nardo haar "You know..." met een zachte 'Hmmm..' waarna ze hem terug uit de trans trok, omdat hij zich moest focussen op wat ze zei. Luisterend naar haar complimentjes glimlachte hij met haar mee toen ze begon te grinniken. Zijn mondhoek schoof in die welbekende doofy grijns op toen ze haar zin eindigde. 'Good,' merkte hij tevreden op. Maar voor hij zijn zin af kon maken wende ze zich van hem af met haar rug naar hem toe. Hij vervolgde het drogen van zijn haar met de handdoek, toekijkend hoe ze haar vlecht losmaakte.

'Well.. ' begon hij zacht, terwijl hij het niet kon laten om haar van top tot teen te bekijken. 'Like you said.. I don't care what any other girl and... uhm... gay guy?... thinks of me?" Hij grinnikte even, niet precies wetend wat ze daarmee had bedoeld.. ahum.. en legde de handdoek op het aanrecht. 'But ..somehow.. I'm beginning to care about what you think of me.. so I'm glad I got your attention..' vervolgde hij kalmpjes en ontspannen leunend tegen het aanrecht. Een warme glimlach op zijn mond. Hij haalde zijn handen door zijn nu warrige kapsel om het nog een beetje te fatsoeneren, maar er was niet veel meer over van de wax en zijn onstuimige lokken hadden weer alle vrijheid om te doen en laten wat ze wilde. Nardo keek even om hen heen, de keuken door en kreeg een spontaan ideetje. Zonder toestemming begon hij door de kasten en lades in de keuken te rommelen en verzamelde een aantal keukenmaterialen op het aanrecht, naast een fornuis met 6 pitten. Met een triomfantelijke grijns greep hij een schort van de kapstok naast de deur en knoopte deze rond zijn middel. Met een zeef mengde hij wat bloem, bakpoeder, zout en suiker in een grote schaal. Hij brak er een paar eieren in, goot er een scheut melk bij en smolt wat boter in een bakje met zijn magie alvorens deze ook toe te voegen. Met een garde klopte hij het beslag tot een egaal mengsel. Hij greep een gietijzeren koekenpan uit de kast en draaide het vuur aan om de pan te verwarmen. Vervolgens draaide hij zich om naar Rinn. 'Could you grab a couple of plates for me?' Met een grote lepel schepte hij wat van het beslag in een beboterde pan voor 3 kleine pannenkoekjes. Hij liet een handjevol chocolat chips op de bovenkant van de pannenkoekjes vallen en draaide deze met een handige beweging om. Toen de pannenkoekjes gaar waren en de chocolat chips lekker gesmolten waren plaatste hij ze in een mooie stapel op een bord en zette deze voor Rinn op het aanrecht. 'My lady..' Knikte hij vriendelijk naar haar, waarna hij begon met de volgden paar pannenkoekjes. 'I figured you could use something warm to eat after that cold shower.'

Terwijl ze zich inmiddels in de volle keuken van het knusse restaurant vertoefden, gingen haar gedachten nogmaals naar het moment dat hij zich voor had gesteld. Bernardo… Plotseling kwam de naam haar enigszins bekend voor, evenals zijn gezicht. Had ze hem misschien al eens eerder ontmoet? Nu hij zich afdroogde, had ze weer even de kans hem vanuit haar ooghoeken te observeren. Bovendien… bezat hij vuurmagie. De kans was groot dat hij net als zij een leerling op Starshine Academy was. Wat op zijn beurt tot haar genoegen betekende dat ze elkaar misschien vaker tegen het lijf zouden lopen dan alleen vanavond…

Deze realisatie werd kort onderbroken toen tot haar doordrong wat hij had gezegd. Wacht... Het deed er voor hem wel toe wat… zíj van hem vond..? Ze kon de verrassing nauwelijks uit haar blik houden op  het moment dat deze woorden haar kort lieten omkijken vanaf het aanrecht. Waar hij zich concentreerde op de warrige, bruine lokken die haastig werden gefatsoeneerd, waren de smaragdgroene ogen bedachtzaam op zijn gezicht gericht gebleven. “It’s nice to meet a kindred spirit. I was starting to think most people our age only worry what others might think of them,” klonk het uiteindelijk met een hint van tederheid. Vreemd… Hoe langer ze tijd met hem doorbracht, hoe meer hij haar nieuwsgierigheid leek aan te wakkeren. De enige andere keren dat ze eenzelfde sensatie ervoer was tijdens het schrijven van een nieuw boek, alsof zelfs zij niet zou weten wat er op de volgende bladzijde zou belanden als haar fantasie eenmaal met haar op de loop ging. Even bedacht ze zich dat hij best een goed karakter voor haar verhalen zou zijn. Makkelijk te mogen, grappig, knap… Het luchtige personage voor als dingen tegen zaten. Het luchtige wat ook haar vanavond meer had doen glimlachen dan zij in tijden had gedaan...

Om dezelfde reden dacht ze er niet eens aan te protesteren zodra Nardo plotseling in beweging kwam en in kasten en lades begon te rommelen. Ze was veel te benieuwd wat zijn impulsieve meesterbrein nu weer zou bedenken. Als het ook maar iets weg had van zijn stunt op het podium, dan zat ze goed.
Al snel herkende ze de ingrediënten die erbij werden gepakt en toen ook de koekenpan tevoorschijn kwam, ontsnapte een grinnik van herkenning haar. “Yes, chef!” ging ze dan ook vrolijk in het spel mee bij de instructie die haar werd gegeven en pakte borden, maar ook grote bekers, extra melk en een cacaomengsel. De borden werden zorgvuldig naast hem neergezet waarna ze op haar beurt rommelde in een kast, schaamteloos haar derrière opzij gooiend om er beter bij te kunnen. Eén van de vele tekenen dat ze het in feite niet gewend was zich… ultra vrouwelijk op te stellen, met alle afwezigheid van enige bescheidenheid van dien. Een kleiner pannetje werd naast de koekenpan op het vuur gezet, met een scheut melk en tenslotte wat flinke scheppen van de donkerbruine poeder. Ondertussen kon ze het niet helpen dat haar lippen als vanzelf zacht weer een liedje begonnen te neuriën en binnen de kortste keren zingen. Een seconde werd het liedje gestaakt toen de eerste heerlijk geurende pannenkoeken recht voor haar op een bord belandden. “Oh that smells absolutely amazing,” verzuchtte ze hongerig, voor ze vlug de warme drank in de pan nog eens omroerde en het liedje zich opgewekt vervolgde...

Le song:

@Nardo

Het was absoluut niet nieuw voor Nardo dat hij zich zo op zijn gemak voelde in vrouwelijk gezelschap. Dat was gewoon iets dat altijd in hem had gezeten. Hij was een flirt. Met iedereen. En dat kon nog wel eens voor problemen zorgen in relaties. Niet alleen in zijn eigen. Hij kon al bijna niet meer op één hand tellen hoe vaak hij wel niet een blauw oog geslagen was, als hij gewoon gezellig stond te kletsen met een leuk ding in de Jolly Jester.
Wat wel nieuw voor hem was... was Rinn. Of.. haar manier van doen.. ze leek net zo op haar gemak bij hem als hij bij haar. En dat was nieuw.. Ze was anders. Het voelde niet alsof hij over hoge muren moest klimmen of ze moest doorbreken om bij haar kern te komen. Ze was als een open boek voor hem en wat hij daar kon lezen maakte hem ontzettend nieuwsgierig. Het maakte dat hij alleen meer dieper in dat verhaal wilde komen. En dat voor iemand die helemaal geen boekenwurm was! Rinn was... ze voelde als thuis. Als een herinnering van vroeger, waar hij zijn leven lang naar had gezocht. En Nardo kon haast zweren dat hij dat al had geweten op het moment dat hun blikken elkaar gevonden hadden in de Jolly Jester.

"Yes chef!" Nardo kon het niet laten om even te grinniken, onderwijl soepel het eerste pannenkoekje in de hete pan te gieten. Gekke meid.. Hij wierp even een blik opzij toen die gekke meid ook in de keukenkastje begon te rommelen.. hmmm wat zou ze van plan zijn? Zijn nieuwsgierige ogen werden plots getrokken door haar... ahum.. well let's say.. nice shape.. I wonder... how many fingers will I lose if I slap tha a-"Hey!" protesteerde Nardo lachend toen hij een douw kreeg van die mooi gevormde derrière en haar een zacht zetje terug gaf met zijn heup. Zijn karamel bruine ogen volgde nieuwsgierig haar handelingen, al duurde het ook niet lang voor hij door kreeg wat ze van plan was. En daar stonden ze dan. Zij aan zij. Laat op de avond, in een vreemde keuken. Pannenkoeken te bakken en warme chocolade melk te warmen. Hij had nooit gedacht dat zijn avond zo'n wending zou nemen toen hij een paar uur geleden zijn kamer verliet om te gaan swingen op de karaoke avond. Ze zeiden beide op dat moment niet veel, maar dat hoefde eigenlijk ook niet. En helemaal toen Rinn zacht begon te neuriën wilde Nardo haar niet onderbreken. Plots staarde de jongen met een bedenkelijke frons voor zich uit, alsof hij iets uit zijn herinneringen op probeerde te halen, op het moment dat het meisje zorgeloos naast hem begon te zingen. De frons werd al snel vervangen met een glimlach van herkenning. En met die glimlach legde hij de eerste pannenkoekjes op het bord voor haar klaar. Het moment dat Rinn, zoals hij had verwacht, het liedje weer vervolgde floot Nardo opgewekt mee. Met weer precies die goeie timing als ze samen hadden tijdens hun duet. Alleen wist hij dit keer de woorden niet uit zijn hoofd. Niet dat dat een probleem leek te zijn voor die twee. Hij sloeg zo af en toe over op een gehum en geneurie tussen het fluiten en het bakken door, en flipte de tweede lading pannenkoeken kundig de lucht in. Onderwijl zijn spatel als luchtgitaar gebruikend, want de akkoorden kende hij zeker wel. Af en toe Rinns groene ogen opzoekend met een plezierige twinkel in de zijne.

Toen ook de tweede lading pannenkoekjes klaar waren en op het bord lagen te stomen, knopte hij vlug het schort los, draaide hij het gas uit van alle pitten - ook die onder het pannetje van Rinn (aangebrande melk stonk anders zo)- en pakte teder de handen van Rinn in de zijne met een een geheimzinnige maar uitnodigende glimlach. Nardo trok haar bij het aanrecht vandaan naar waar wat meer ruimte was. Hier begon hij zacht zwingend te dansen en te draaien met zijn heupen, dansend op muziek die hij alleen leek te hoorde, nog altijd haar handen vasthoudend. Hij legde kort zijn vinger over haar volle zachte lippen, gebarend dat ze voor dat moment even stil moest blijven en fluisterde toen "I'm sure you know this one too," met een geamuseerde grijns. De vingers van zijn ene hand begonnen te knippen op de rustige maat, waar hij op scheen te dansen. Zijn andere hand plaatste hij in de kromming van haar rug en trok haar dichter tegen zich aan op het moment dat hij begon te neuriën. Hij pakte haar kalm over in een danshouding en begon toen in alle serieusheid een ontzettend slap kwijl nummer te zingen. Dansend met Rinn over de keukenvloer. Ondanks dat hij dit ontzettend humoristisch vond bleef hij compleet in zijn dramatische liefdes rol terwijl hij woord voor woord voor haar zong. Hij liet haar een rondje draaien, weer terug komen in zijn armen en sloot dramatisch zijn ogen voor de uithalen van het nummer, die lekker galmde in de ruimte.. En uiteindelijk, zoals hoorde bij het einde van het nummer, bracht hij zijn lippen naar haar oor en fluisterde zacht glimlachend
"I love you."
Zo dicht op haar nek, haar warmte voelend, realiseerde hij opeens hoe dicht bij ze was. De zoete geur in haar bruine lokken brachten hem in een trans en hij.. hij kon het niet laten... Hij drukte zacht zijn lippen op de warme huid in haar nek, waar haar hartslag onder te zien .. en nu ook te voelen was.

Le Song:

Zijn reacties, zijn stem, zijn… ALLES, wat vond ze het heerlijk. De manier waarop hij direct leek te herkennen wat ze zong en zonder een zweem van schaamte gewoon met haar mee deed. Zijn gefluit en later geneurie en gehum moedigden haar alleen maar meer aan nog opgewekter en vol overgave het liedje te brengen. Ook haar heupen leken niet langer stil te kunnen blijven staan en zwierden even op de melodie mee, vrouwelijker dan ze van zichzelf had verwacht eerlijk gezegd.
Te snel leek het liedje dan ook weer afgelopen. Eveneens hadden die pannenkoekjes en melk wel langer op mogen staan. Alsof ze ergens hoopte dat dit kostbare momentje nooit voorbij zou gaan. Tegelijk besefte ze zich dat ze deze avond niet snel zou vergeten, hoe dan ook… Misschien dat ze- Abrupt werd ze uit haar gedachten gehaald bij het voelen van zijn warme handen in de hare. Haar blik leek direct te vragen wat hij van plan was toen hij haar al dichterbij trok en ze een grinnik van pure aangename verrassing gewoonweg niet kon onderdrukken. Ondanks het gebrek aan muziek, begon hij daarop te bewegen. Zelf had ze niet meer dan een seconde of vijf nodig eer ze zijn bewegingen beantwoordde met de hare. Muziek of niet, het kon haar weinig schelen. Ze knikte dan ook gretig op zijn verzoek stil te blijven. Oké! Dat kon ze. Hopelijk. Het was een uitdaging! Even speelde ze met de gedachte zijn zachte vingertoppen te kussen, voor hij ze net op tijd weer terugtrok. Nog geen tel later volgde een pakkend ritme, hetgeen dat ze herkende van langzamere nummers waar stelletjes zwijmelend op dansten. Oh jee… Met een hint van een grijns liet ze zich verwachtingsvol dichterbij trekken en plaatste op haar beurt haar slanke hand netjes op zijn schouder. De ander bleef in de zijne rusten. Goed, wat was dit mysterieuze nummer nou- Oh! Oh ja die kende ze wel. Over een rustig ritme gesproken… Dit was één van die typische nummers waarop een date zijn eerste kus zou stelen ergens op de dansvloer van een schoolfeest. Het maakte haar onverhoopt aan het lachen uit amusement (mede vanwege de overduidelijke verwijzing naar haar jurk) en… een tikkeltje verlegenheid, waardoor ze haar gezicht vlug in zijn borstkas begroef om zijn zang niet te verstoren, zich braaf aan haar belofte te houden en de lach te smoren.
Pas toen ze rond werd gedraaid, keek ze weer op met een lach die haast van oor tot oor reikte en haar gezicht deed stralen. Ze vond het duidelijk geweldig en deed haar uiterste best haar rol als zwijmelende vrouw te spelen, zichzelf hier en daar even koelte toe wapperend en hevig blozend. Al… hoefde ze voor dit laatste vrij weinig moeite te doen zodra het nummer zijn einde naderde en Nardo zich plotseling wel erg ver naar haar toeboog. Wacht… Wacht wacht wacht…!
Een ongekende rilling schoot tegelijkertijd met zijn fluistering als een koele druppel regen langs haar gehele ruggengraat. Pas nu merkte ze op hoe haar hart zodanig vlug bonsde dat ze haast bang was dat hij het zou horen. Haar hartslag nam wederom een vlucht toen… hij haar kuste… Het voelen van zijn mond op haar huid liet haar ademhaling hoorbaar haperen en een schokje door haar lijf trekken. Als door de bliksem geraakt, draaide haar hoofd traag bij om zijn ogen te kunnen ontmoeten en hem verbluft aan te kunnen staren.
“Nardo…” Onbewust had haar ene hand al een weg gevonden naar zijn wang. Hij was niet de enige die in een plotselinge trance verkeerde. “I…” Langzaam maar zeker zocht zij dit keer toenadering, waarbij de smaragdgroene irissen waren afgedwaald van het karamelbruin naar die twee zachte lippen… Zonder zelf helemaal door te hebben wat er gebeurde, boog ze verder, slechts een centimeter overlatend tussen hun monden-
“Rinn?”
Ze veerde overeind en trok zich geschrokken terug. “A.. Angus! What.. How.. Yes? What can I do for you?”
De man keek even… onderzoekend van de één naar de ander. “For me? Nothing. Just wanted to let you know Harry fixed the heater up there, so you can sit on the roof terrace again if you want.”
Haar handen, welke zich nu onschuldig in elkaar hadden gevouwen, grepen de twee mokken warme chocolademelk al haastig vast. “Oh! Great. We could eat and drink there then. C.. Come on, Bernardo.” Ze slikte haar kurkdroge mond droog en was nog nooit zo snel de trap richting het dak opgestormd…

Angus had niet gelogen. Integendeel. Het terras was sinds de laatste keer dat ze hier was geweest ook nog eens behoorlijk opgeknapt. De oude tuinstoelen waren vervangen voor een zachte loungebank met donzen kussens, een koffietafel, deken om je onder te warmen en de gerepareerde vuurkorf nabij. Een glazen afdak maakte dat je van de prachtige sterrenhemel kon genieten zonder nat te spetteren als het toch weer zou gaan sneeuwen of regenen. Maar zelfs als de regen het doorzichtige plafond zouden blinderen, verschafte het dak zelf alsnog een prachtig uitzicht over het knusse dorpje. Ze kon Starshine Academy bijna in de verte zien liggen. Kleine lantaarns als dansende vuurvliegjes verlichtten hun weg vanaf de deur. De platenspeler in de hoek maakte het geheel af en nodigde haar uit de mokken zorgvuldig neer te zetten op de koffietafel alvorens een plaat uit de houten bak uit te zoeken en deze zachtjes aan te zetten…

@Nardo

Le song~:

Zo warm, zo zacht, zo zoet... Zo voelde haar huid onder zijn lippen. Al was het maar een vluchtig moment. Zijn adamsappel schoof zichtbaar op en neer toen hij slikte, want zijn mond was opeens gortdroog. Hoe... Hoe wist ze hem zo te betoveren? Wie was dit magische meisje die hem zo kon laten verliezen in... in haar. In dit moment. De haartjes in zijn nek gingen zowat recht overeind staan van de elektriciteit die door zijn lichaam schoot toen Rinn zijn naam fluisterde. Zijn bruine ogen vonden de hare, haast net zo verbluft als zij. Het was zo impulsief geweest. Haar vingers werden zacht op zijn wang geplaatst. Zijn hartslag versnelde, als dat al mogelijk was, en beukte als een hamer tegen zijn ribben aan. God die ogen.. die oren strelende fluistering in haar stem.. die zachte volle aanlokkende lippen. Hij moest.. hij kon niet anders.. hij wilde zo graag.. almost...

EN DAAR WAS ANGUS! Alsof een ijskoude emmer water over hem heen gegooid werd. Gevolgd door een koude douche.. een dikke vette regenbui... een kille sneeuwstrom.. een lawine.. - T^T -  So soft.. so beautiful.. her lips, O you, The doors of sweet breath, almost sealed with a righteous kiss.. So close.
Rinn trok zich, opgeschrikt door de zware stem van Angus, weg van Nardo. Die voor een fractie van een seconde nog steeds in het moment verdiept leek te zijn. Completely ready for that goddamn righteous kiss! Damn you Angus! In zijn gedachten liet Nardo zich dramatisch op zijn knieën vallen om ongecontroleerd te huilen en de goden te smeken om de tijd terug te draaien. Zodat hij toe had kunnen geven aan zijn passie en haar vast had kunnen pakken met beide handen om haar op het aanrecht te zetten en haar hnnnnnnngrgmmgf. Maar in realiteit bleef hij kalm en liet hij enkel zijn ingehouden adem los. Hij week opzij voor Rinn waarna hij Angus even vriendelijk aan keek. Yeah great.. amazing.. thanks HARRY! It's not like I could keep her warm in my arms! Fire magician standing here! She would've loved that dammit! - T^T - Nog voor Nardo goed en wel iets kon zeggen was Rinn er al vandoor met de twee mokken warme chocomel. De twee mannen achterlatend in de keuken. Nardo schraapte even ongemakkelijk zijn keel. "Well.. I guess I'll follow her upstairs... Thanks.." Hij zette de twee borden op een arm als een ware ober - die zomer in de horeca was toch nog ergens goed voor geweest - en liep langs Angus om Rinn naar boven te volgen. En hij kon zweren dat hij de waarschuwende blik van Angus in zijn rug kon voelen priemen. Alsof hij haar iets aan zou doen... pfft...

Het was nog best fris toen ook Nardo het daktarras opstapte en even stond hij verrast stil... "Damn.." merkte hij zacht en duidelijk onde de indruk op bij het zien van de knusse plek. Rinn stond met haar rug naar hem toe bij een platenspeler en dat was misschien maar goed ook want op dat moment schoot er een heldere herinnering door zijn hoofd. Zij had precies daar gestaan en hij op de bank, wachtend met het kleedje om zijn schouders heen. Een kant open houdend voor haar zodat ze lekker dicht tegen hem aan kon kruipen. Hij was hier eerder geweest... Hij keek pas op toen de zachte muziek klonk. Get it out of your head. Hij zette een glimlach op voor Rinn waarna hij de twee borden bij de mokken op het koffie tafeltje plaatste. Zijn blik zocht vlug het terras af op zoek naar hout voor in de vuurkorf, waarna hij neerknielde om het de gevonden blokken in de korf aan te steken. "Man make fire." grapte hij, zijn stem vervormend alsof hij een een oer hutan strijder was. Het duurde niet lang voor een warm knapperend vuurtje branden, met de hulp van zijn magie. Hij kwam tevreden overeind. Waarna hij naar de rand van het dak liep om het uitzicht te bewonderen. Of tenminste, hij hoopte dat Rinn dat dacht. In werkelijkheid moest hij even een moment voor zichzelf nemen. Het had zo lang geduurd voor hij zichzelf weer bij elkaar had geraapt na.. na alles. Hij wilde nu niet weer uit elkaar vallen. Helemaal niet waar Rinn bij was. Maar die muziek maakte het hem wel verdomde moeilijk. De zachte maar koude wind liet hem even sidderen. Het leek te werken. Just.. focus on Rinn. You'll be fine. Hij draaide zich om en zochten haar ogen op. Haar prachtige groene ogen. Damn..

Een rilling trok langs haar rug het moment dat ze de mokken had weggezet en de platenspeler draaide. Oef, door de gezellige setting, zou je haast vergeten dat het nog best koud werd ’s avonds! Alsof hij haar gedachten had gehoord, begaf Nardo zich als eerste naar de vuurkorf om deze aan te steken. Een zachte grinnik kon ze niet weerhouden bij zijn zachte gebrom. Iets langer dan nodig was haar blik daarna bij hem blijven hangen… Om verschillende redenen. Allereerst om zijn geconcentreerde gezicht, bruine ogen en… aangespannen spieren te bewonderen. Met het vochtige shirt nog om zijn lijf, was het niet moeilijk te zien dat hij goed in vorm was. Maar ondanks dit zeer aangename uitzicht, was er al snel iets anders wat nog meer haar aandacht trok. Iets… waar ze in eerste instantie maar moeilijk haar vinger op kon leggen… De glimlach die om haar lippen was geslopen week enigszins om plaats te maken voor een onderzoekende uitdrukking. Ja… Plots was er iets… iets minuscuuls… in zijn gelaat veranderd. Voor een seconde dacht ze zich vergist te hebben en wilde ze bijna alweer naast hem neerploffen. Tot was hij opgestaan.

Ze had gezwegen op het moment dat hij zich van haar weg draaide en naar de rand was toegelopen, maar herkenning schemerde in haar blik. Zijn stap, die spanning in zijn schouders, zelfs de doffe glans in zijn ogen. Er was íets. Gelijktijdig flitste een beeld van enkele minuten geleden door haar hoofd welke ze toentertijd onbewust had opgemerkt. Nardo die rondkeek met een blik van… verrassing? Bijna alsof hij schrok. Misschien zat ze er compleet naast. Misschien zou ze zichzelf compleet voor schut zetten als ze hier wat mee deed, maar… voor ze zichzelf had kunnen tegenhouden, was ze al op hem afgelopen. Doelgericht.

Nog voor hij weer naar haar was omgedraaid, kwam ze voor hem tot stilstand. Het moment dat hun ogen elkaar wederom vonden, schonk ze hem een kostbare glimlach, één die de laatste jaren zelden het licht had mogen zien. Gevolgd door haar armen die zich zorgzaam om zijn middel vouwden tegen de siddering die ze had opgemerkt, ongeacht dat hij een fire magician was. Al was het niet voor de warmte, dan zou hij het wellicht om andere redenen nodig hebben. “Nardo?” Haar slanke vingers onder zijn kin richtten zijn gezicht op naar haar, zodat hij in haar smaragdgroene ogen de rust en tederheid kon lezen. “I have the feeling something is on your mind suddenly. Something else than… all this.” Bevestigend knikte ze richting het knusse terras, daarmee ook op zichzelf doelend. “Something which isn’t caused by Angus interrupting us just now either.” Nog steeds bleef ze hem kalm aankijken met een open blik die niet snel afgeschrikt leek te worden. Wat het ook was. “If you don’t want to tell me, that's fine too. Just know…” Haar vingers verplaatsten zich van zijn kin naar zijn wang om hier zacht, haast troostend, langs te strijken. “You can tell me anything…” Met haar andere arm bleef ze hem stevig vasthouden, hem beschermend voor het hele universum als het moest. "Anything.." herhaalde ze terwijl ze een seconde op de toppen van haar tenen was gaan staan om het in zijn oor te fluisteren. Ze oogde misschien klein en jong, maar haar woordkeuze en blik vertelden plotseling iets anders…

@Nardo