[Timothy] Story: Remember Everything.

This story’s about a boy, a boy who made all of the bad decisions in life, took the wrong directions of the road. Made the wrong friends and ended up in the corner of the street, high, drunk and alone.

Nate was een simple jongen, geboren en meteen ook de oudste van de familie. De ouders, met de naam: Jack en Sabrina. Beide ouders waren van het idee dat veel kinderen een goed idee was, dus Nate kreeg er nog 4 broertjes en 2 zusjes erbij, een grote gelukkige familie waren ze. Onmogelijk kon hij zeggen dat hij geen gelukkig leven had, want dan zou hij liegen en dat was niet iets wat hij ooit zou kunnen doen. Zijn eerste levensjaren liepen van een leien dakje werkelijk, maar wat als hij tijdens zijn tienerjaren de verkeerde mensen tegenkwam en zo zijn eigen leven om zeep hielp? Nate was een voorbeeldig kind, deed wat er van hem werd gevraagd, speelde lief met zijn broertjes en zusjes, was behulpzaam en toonde op jonge leeftijd al dat hij aardig slim was. Zelfs zijn ouders konden van hem zeggen dat hij het perfecte zoontje was. Maar in zijn tienerjaren liep gewoon alles mis.

Laat ik je voorstellen aan Kristof, de badboy, diegene die Nate als een typisch pestdoelwit zag omdat hij de nieuwe jongen was in de middelbare school. Nate kwam elke dag thuis met blauwe plekken, maar daar bleef het niet bij.

“Ma er is niets gebeurd!” beet de zwartharige jongeman zijn moeder toe die vol shock naar haar zoon staarde, die vol blauwe plekken stond. De jongen stampvoette naar boven en hoorde de “Nate! Wacht!” nog nagalmen in zijn oren terwijl tranen in zijn ogen prikten zodra hij de deur met volle kracht had dichtgeslagen. De jongen zakte in elkaar op de grond en tranen stroomden rijkelijk over de grond om dan een SMS te krijgen van Kristof die op een of andere vage manier zijn nummer had bemachtigd.
“Als je onze gang joint, zal er nooit meer wat met je overkomen (; “
Nate begreep niet wat er aan de hand was, wat er in het hoofd van de pestkop omging maar zolang het pesten maar ophield, was hij er helemaal oké mee, hij was het beu. “Oké, sure.”
Na een paar minuten kreeg Nate weer reactie op de SMS die hij zonet nog had verstuurd. “Wees bij het achterpoortje van de school om 17u30 stipt, ben je te laat, dan maak ik je leven tot een hel. (;”

Vermoeid schreef Tim de laatste regels van zijn eerste hoofdstuk af en fronste kort. Hij was niet geheel tevreden met het resultaat, maar besloot het hierbij te laten voor vandaag. Het werd immers al laat en hij had nog die vuurmagie bijles op de planning staan.

Chapter 1
Dear mother, I love you.
I’m sorry, I wasn’t good enough.

De schooluren kropen voorbij, Nate was nerveus. De jongen tikte met zijn potlood op de schoolbank terwijl zijn bruine ogen gefixeerd waren op de klok die mooi boven de deur hing van het klaslokaal. De SMS dwaalde door zijn gedachten en het schrok hem af. Wat als er toch nog gepest kwam en wat als hij te laat kwam op de tijd van afspraak? Hij wilde er niet aan denken. Zijn wenkbrauwen toverden zich om in een diepe frons terwijl hij de laatste notities van de zanikende leerkracht neerpende in zijn kladschrift die hij overigens altijd bij had op school. Wat maakte het dat ze hem nodig hadden? Waarom niet een of ander willekeurig zwartharig joch die hier in overvloed rondliepen? De leerkracht stelde Nate een vraag, die zo diep in gedachten verzonken was, dat hij geneens antwoord gaf. Het enige waar hij op reageerde was het geluid van de bel die door het leslokaal galmde en als de vliegende springboon die hij was, had hij alles als de bliksem ingepakt en was hij het lokaal uitgestormd zonder dat de leerkracht nog maar een woord met hem kon spreken. Onwennig was Nate naar de plek van afspraak gerend, zijn bruine ogen onwennig rondkijkend op zoek naar Kristof, die hij na vijf minuten rondzoeken had gevonden. De jongen was niet alleen. De drie andere mensen die bij de vijftienjarige jongen stonden waren meerderjarig, dat kon Nate zo al duidelijk genoeg zien. Hij admireerde ze met hun stoere leren jassen met een leeuw op de achterkant genaaid en de rode tattoo’s onder hun ogen. “Natie-boy, dit zijn Joël en Gianni, mijn twee bro’s in arms. Zij zullen jou opleiden en in de gang inwerken, snappie? In no time zal je zo awesome als ons zijn,” sprak Kris met een heimelijk lachje op zijn gezicht terwijl hij zijn armen kruistten voor zijn borstkas. “Dus... eh... oke?” Nate kon niet weigeren, dat was zo in de SMS verteld geweest. Het maakte het er allemaal niet gemakkelijker op. “Je tattoos komt als je je volledig hebt ingewerkt in de gang. Dus pakt, binnen een aantal weken ofzo,” sprak de jongen genaamd Joël. Hij had lichtbruine haren, een strenge frons op zijn gelaat en een bouw waartegen je ‘u’ kon zeggen. Hij was ruw geschat een 1m90, zal ongeveer tegen de 95 kg gewogen hebben. De andere jongen, Gianni, had gitzwart haar en een slankere athletische bouw waarvan je duidelijk kon uitgaan dat hij snel was en heel beweeglijk. Kris was een tussenin, hij had de spieren en de athletische bouw, maar echt indrukwekkend kon je hem niet noemen, maar hij was het brein, de andere twee waren de brawn.

Hier was geen uitweg voor. Hij moest in dit meegaan. Nate knikte en het trio trok hem mee. “We nemen je mee naar onze base. You’ll love it,” sprak Gianni met een vriendelijke stem en Nate voelde zich quasi gerustgesteld, alsof die kerels echt nice en vriendelijk waren. Zo leek het ook en de jongen glimlachte toen hij de oude garage van Kris’ ouders binnen wandelde en zag hoe’n gezellige boel het was. Alleen had het een typerende geur die hem deed kokhalzen. “Ooit al geblowd?” vroeg Joël die ondertussen een plastieken zakje had boven gehaald waarin een soort gemalen plant in zat. Nate schudde zijn hoofd, "Nog nooit." De andere twee jongen glunderden haast bij het zien er van. “Ah Joël man, weer nieuwe kunnen te pakken krijgen? Awesome!” sprak Kris enthousiast alsof hij een snoepje zou krijgen. Nate keek met een lichtelijke frons naar het plastieken zakje. “Wiet,” legde Gianni uit. “Het maakt je helder zeg maar, kom dan gaan we je er lekker laten mee kennismaken, je zal in het begin wel effe hoesten, maar het gevoel daarna is zalig.” Nate kon niet ontkennen dat Gianni hem een vertrouwd gevoel gaf en hij knikte instemmend.
De joint werd doorgegeven en iedereen in de kring nam drie trekjes elks, dus Nate volgde gewoon hun voorbeeld om dan zodra hij inhaleerde, heftig te beginnen hoesten en tranende ogen te krijgen. En door het hoesten moest hij kokhalzen, dit was vreselijk! De zwartharige jongen werd geamuseerd aangekeken om dan op de rug geklopt te worden door Gianni. “Je wordt het gewend hoor man, de eerste keer is altijd zo. Geef het vijf minuten en je gaat jezelf geweldig voelen.” En inderdaad, zoals Gianni had gezegd, na vijf minuten stond onze Nate te giechelen om elke droge grap die door Kris werd verteld terwijl de joint werd rondgegeven tot hij opgerookt was.

Het werd laat. 15 gemiste oproepen, 16 SMSjes. Nate rende als de bliksem naar huis, gefascineerd door de omgeving waarnaar hij nooit had gekeken, knetterstoned en giechelend terwijl hij de berichten van zijn moeder las:
“Nate, waar ben je?”
“Waarom neem je niet op?”
“Ik snap niet waarom we jou een mobiel hebben gegeven.”
“Kom nu onmiddelijk naar huis!”
“Nathan! Waar ben je in godsnaam?! Zometeen bellen we de politie!”
De andere SMSjes had hij niet meer gelezen en gewoon verwijdert om dan naar binnen te wandelen met een brede grijns op zijn lippen. De hele avond, wat er nog van resteerde, werd al ruziënd doorgebracht en Nate werd voor de eerste keer in zijn hele leven geslagen door zijn moeder.

Tim was in slaap gevallen na de laatste zin van zijn hoofdstuk omdat hij gisteren de hele nacht had door geleerd en geen kans had gehad om serieus te slapen. Zijn gezicht stond in een duidelijke frons terwijl zijn armen gespreid over het bureau lagen.

» Toiletmead and Lighthouses || Timothy
» Timothy Marco Valkery
» Drowning in sadne-.. Oh hay hottie! (+Timothy)
» Sitārōṁ kē sātha nr̥tya||Timothy
» Lost in the endless maze (Timothy)

[Timothy] Story: Remember Everything.

[Timothy] Story: Remember Everything.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen