Zijn gezichtsuitdrukking was haar zeker niet ontgaan en Celia begon de man steeds vreemder en vreemder te vinden. Was het niet de bedoeling om als leraar ook echt zin te hebben in lesgeven, of kinderen in het algemeen. Sinds wanneer was het niet langer beleefd om jezelf even voor te stellen. Celia zuchtte in haar hoofd. Als hij de hele tijd zo was, dan ging dit een lange, lange les worden. Hij stelde zichzelf even later ook voor. Celia moest serieus de sterke neiging onderdrukken om nu heel overduidelijk met haar ogen te gaan rollen. Ze wist zichzelf in te houden en bleef luisteren naar wat deze Julius haar dan wel niet allemaal te vertellen had. Ze knikte enkel op zijn min of meer vraag waarom ze hier was. Daar ging ze geen woorden aan verspillen, dat wisten ze allebei donders goed. Eindelijk gingen ze dan toch met de les beginnen. En wat denk je, begint meneer met een quiz. Welk onderdeel van praktisch geen ervaring had deze man niet begrepen? Celia begon er sterk aan te twijfelen of hij de betekenis ervan wel wist. Nog een innerlijke zucht. Best. Wat wist ze wel van aardmagie behalve dat het lomp en luidruchtig was? Wat had ze gezien in de mensen in Ark? 'In mijn ervaring is aardmagie altijd de magie van het lichaam geweest. Sterk staan, onbuigzaam zijn. In balans. En geconcentreerd op wat je doet. Het buigt pas als jij dat wilt,' antwoordde ze. Het was heel anders dan vuurmagie. Dat was bewegelijk en soepel. Je gebruikte je gevoel. Het was iets wat je moest voelen en waar je niet bij nadacht.
Toen ze achter zich een geluid hoorde trok Celia voor het eerst die avond haar blik van Julius af. Hij had een bankje gemaakt. Haar blik ging terug naar hem toen hij weer sprak. 'Ik was ervan in de veronderstelling dat ik hier een aardmagie les volgde. Ik zie het praktisch nut er niet van in als in daarbij ga zitten. Dat zou mijn efficiëntie teniet doen als er praktijkoefeningen zouden zijn,' gaf ze als enige reactie. Ze liet zich niet door hem klein krijgen.

Verbazingwekkend, de man was daadwerkelijk in staat om te kunnen glimlachen. Al wist ze niet zeker of zijn woorden erna gemeend waren of sarcastisch bedoeld. Ze besteedde er verder geen energie meer aan. Ook omdat Master Julius al verder was gegaan met de les. Ze begon nu al spijt te krijgen dat ze deze les aangevraagd had. Zij en haar hart lagen nou niet bepaald op dezelfde golflengte om het maar even zo te zeggen. Ze was een logica denker. Dat was alles wat ze altijd gedaan had. Gevoelens en passie was er alleen on het oncontroleerbare. Verwilderde, ongetrainde magie dat altijd zijn gang had mogen gaan. Ze knikte op zijn vraag of ze alles begrepen had. Begrijpen was het punt hier niet. Het ook echt moeten doen was een heel ander verhaal.
Hij had zich weer naar haar toegedraaid, zijn ogen starend in de hare. Ongegeneerd staarde ze terug in de zijne. Ze gaf niet echt wat om de praktijk oefeningen. Maar zittend zou je helemaal niks gedaan krijgen. Ze hoorde hoe het bankje achter haar verdween maar keek dit maal niet om. Master Julius stelde een nieuwe vraag. Kalm knikte Celia bij wijze van antwoord al wist ze niet wat het feit dat zij een vuurmagiër was te maken had met deze les. Onstabiel was haar vuurmagie zeker. Ze had nooit goed les gehad in haar magie gebruik. Dat was niet waar ze voor getraind was en dat was ook zeker niet waar ze aandacht aan hadden besteed. Bij Augustus was dat anders geweest. Hij had haar geprezen dat ze magische krachten had al had ze het zelf destijds als een defect gezien. Een systeemfout in haar lichaam.
Bij zijn derde vraag veranderde er iets in Celia's houding. Twee mooie elementen noemde hij het. Haar vuurmagie was onderontwikkeld en gewoon gevaarlijk om los te laten. De duistere magie die ze kende was een overblijfsel aan de dagen van indoctrinatie. Het stroomde als vergif door haar aderen. Het was magie die ze het liefste van zich afstootte. Ze verzamelde haar gedachten weer en borg ze diep weg terwijl ze Master Julius recht aankeek. 'Ik ben geïnteresseerd in aardmagie omdat ik meer wil leren óver magie. Er is zo weinig wat we weten over deze schijnbaar onzichtbare substantie die om een of andere reden wel waarneembaar is. Met dit ''spul'' manipuleren we de werkelijkheid zoals we hem kennen. Om zelfs maar een flintertje te kunnen begrijpen van die chaos is het van belang dat iemand de elementen kent. Aardmagie is een basiselement. Het is de structuur die de solide grond onder onze voeten heeft gevormd. Alles wat ik probeer is om het iets beter te begrijpen,' vertelde ze uiteindelijk. Haar reden om in te stemmen met Augustus' idee om haar naar Starshine te sturen, het kleine beetje dromen en gedachten dat ze van zichzelf durfden te noemen. Ze lagen open en bloot tussen hen in. Het was de eerste keer dat ze het aan iemand vertelde.

Celia zweeg weer, en sloot zich opnieuw af voor de buitenwereld. Master Julius ging verder met zijn les en het was bijna alsof ze nooit iets gezegd had. Ze keek naar de steen die hij haar aanreikte en pakte hem, na nog een blik op de man geworpen te hebben, aan. Haar blik was op de steen gericht terwijl haar docent haar uitlegde wat hij van haar verlangde. Toen hij zei dat ze haar gang kon gaan spande haar spieren in haar arm zich aan. Haar grip om de steen werd steviger. Celia mocht er misschien niet zo uitzien, maar ze had bijna geen vetpercentage. Het vlees dat om haar boten zat was bijna alleen maar spier. Dat mocht ook wel, anders had ze haar leven in een rolstoel door mogen brengen met haar zwakke botten. Langzaam ontstonden er scheuren en uiteindelijk begaf de steen het. Toen ze haar hand weer opende lag er enkel nog wat zandsteen poeder.