Het paarsvurige wiel had nu een lang, smal gat gemaakt en Sevalin deed zijn capuchon af, steekte zichzelf in zijn hand met een mes en liet het bloed in het smalle gat vallen, waardoor kort daarna, Sevalin verdween, overgedekte kleding, waarmee ik bedoel de cape en de robe bleven over en lagen op de grond. Nu creeërde hij van het overgebleven bloed een slang die door het zand heen ging en bovenkwam bij de struiken waar de schutter zat. Hij zag niks via de slang dus hij liet de de slang maar naar de andere kant gaan om te bekijken wat er gaat gebeuren.

Shima schrok even toen sevalin weg was en werd toen een beetje boos 'ga maar weg scheiterd' zei ze terwijl ze haar paarse lange haren in een knot nonchalant liet hangen.Ze sprong omhoog en vloog met haar vleugeltjes boven het bos langs, Toen ze niks zach behalve de klas, dook ze gauw omlaag en liep ze verder, Ze liep de andere kant dan de klas uit.Ze was overal op voorbereid, ze stond nogsteeds in de vechthouding terwijl ze liep.
Vlug verlichtte ze haar hele stuk. Maar ze zag niemand.

''Die durft.'' zei Sevalin in zichzelf, terwijl hij verder keek met zijn slang. Nogal lang ziet hij niks, maar toen zag hij een voetafdruk. Een grote, dus het moest wel iemand volwassen zijn. Sevalin kwam uit de grond in zijn overdekte kleding, of er niks was gebeurt, en hij nam het bloed terug die hij in de slang had gestopt, waardoor de slang in het niets verdween. Hij sprong naar Shima en liep nu naast haar. ''Het kan zijn dat iemand het, of op de hele school, of op de hele klas, of op ons, of wie dan ook hier het heeft gemunt, dus we moeten oppassen, ik zelf heb een voetafdruk gevonden die richting de klas uit gaat.''

Shima zuchtte 'laat maar komen' Zei ze terwijl ze op haar hoede het bos door liep, ze werd bozer en bozer.Ze zette telkens grotere stappen, ze gebruikte al haar kracht en verlichte het hele bos. 'HE KLOOTZAK!' zei ze woedend, zonder op haar taalgebruik te letten. Ze deed haar mond weer open, en weer schreeuwde ze het uit 'ALS JE MET JE POTEN AAN MIJN KLAS ZIT, DAN VERMORSEL IK JE HELEMAAL' schreeuwde ze boos toen ze het licht weer doofde. Het kon haar niks schelen of de klas haar had gehoord,ze moest en zal diegene tegenhouden.

Silvana was gewoon rustig achter de klas aangewandeld, soms zag je, als je goed keek, een zachte lichtflits, wat Shima wel moest zijn. Maar de klas, en vooral Master Savador, gaven daar geen aandacht meer aan. Pas toen een felle lichtflits een groot gedeelte van het bos verlichte werd er gereageerd, kort daarna hoorde ze geschreeuw, het was van Shima dat kon je zo horen. Ze spitste haar elfen oren en hoorde dat Shima het had over iemand die de klas zou aanvallen. Ze kreeg grote ogen, vooral nu, nu Shima het bos verlicht had was er gevaar. '' Verdomme. '' mompelde ze zachtjes maar goed hoorbaar voor een groot gedeelte van de klas. Ze had er geen zin in om bang te zijn, er waren dan wel veel magicans die hun krachten al goed beheerste, maar altijd kon het fout aflopen.

Shima hijgte zwaar 'KOMDAN!' ze dempte de felle lichtflits. 'IK KAN JE AAN!'
ze vloog de lucht in. ze vloog boven de klas langs 'HEE SUKKEL, BLIJF MET JE VOETEN VAN MIJ EN MIJN KLAS AF, IK ZAL JE VERMOORDEN ALS HET MOET' zei ze toen ze een zwarte scchim in de verte zag wegrennen, ze vloog als een gek naar de schim toe en belande op de grond achter hem, Ze voelde ineens een harde klap in haar gezicht , en toen viel ze neer. Ze kon nog net op tijd , met haar laatste kracht een felle lichtflits wat hem voor een half uur blind zou maken, afschieten op de schim. 'ik zei tog, ik zou je vermoorden als het moest...' zei ze brutaal terwijl ze op de grond zat te hijgen.

Sevalin was sprakeloos over wat Shima deed, en ze was nogal dom om er zo maar achter aan te rennen. Sevalin liep gewoon rustig de kant in waar zij heen ging en volgde daarna haar voetstappen. Een halfuur later naderde hij en keek hij naar de niet meer verblinde man.
''Hehehe, wie ben je?'' zei Sevalin tegen de man terwijl hij ondertussen zijn kracht oplaadde, om als het nodig was een van zijn spreuken af te vuren.

TWEEDE keer mensen: er zitten nog wel meer mensen in dit topic, een paar daarvan zijn of kunnen nu afwezig zijn. Het is niet handig als jullie het topic verder volposten, dan moet iedereen een tiental posts lezen voor hij/zij kan posten. Doe dus een beetje rustig aan met posten, danku.

Savador was al verdergelopen en keek even zwijgend op Felicia neer bij het horen van haar woorden. Hij schonk haar even een droevige glimlach. 'Die boom zal je daar niet bij helpen. Zover ik weet laat het je alleen je slechtste herinneringen zien, stuk voor stuk als je niet uit zijn greep weet te komen. Maar wellicht kan Deshas iets aan je geheugenverlies doen? Desnoods vraag je het aan Zalas, ik denk dat hij er ook wel wat mee weet,' gaf hij zacht als advies. 'Als dat je gelukkig maakt, ga ik er wel van uit dat ze het voor je over hebben.' Hij legde een hand even te rusten op Felicia's schouder. 'Dat is begrijpelijk,' zei hij kalm op haar vervolgende woorden. 'Maar veel anders dan rust nemen kun je er ook niet tegen doen. Dat is ook waarom ik je eerder de gelegenheid heb gegeven terug naar het kasteel te keren als het niet gaat. Wanneer je je alsnog bedenkt hoef je het maar te zeggen.' Savador liet Felicia's schouder los en begon vooruit te lopen. Hij blikte even achterom. Shima bleef kennelijk achter, dat moest ze nu zelf maar weten, en Sevalin had zich ondertussen ook bij de groep gevoegd. 'Je bent ontieglijk laat!' siste hij de jongen kwaad toe. Verder besteedde hij er geen aandacht meer aan, waardoor hij ook niet zag dat Sevalin zich even later ook van de groep verwijderde. Hij leidde de groep tot halverwege het grasveld in het open veld, daar kwam hij uiteindelijk tot stilstand. Aan een trillende bleke vuist was te zien dat hij behoorlijk zijn best moest doen het geschreeuw verderop te negeren. Hij hoefde niet te raden wie dat kon zijn geweest. Maar behalve dat hij zich eraan ergerde, was er nog iets veel gevaarlijkers wiens geduld werd geteisterd. Een tweede schelle roep kwam van boven, waarna er niet veel later een groot vlammend gevaarte tussen de bladeren doorstreek en in cirkels boven de open plek bleef zweven. Savador voelde een steek door zijn hart gaan toen hij zag dat het een geïrriteerde feniks was. 'Laag blijven!' siste hij de klas toe waarna hij zich op zijn knieën liet vallen en op zijn buik in het gras ging liggen. 'Laag blijven, monden dicht en niets doen!' Terwijl hij lag blikte hij woedend richting de bossen waar ze net vandaan waren gekomen. 'Verdomme!' vloekte hij zacht, waarna hij er nog een aantal zachte verwensingen in het Shadraans erachteraan plakte. 'Bedank jullie klasgenote maar. Dat komt door dat verwende nest en haar geschreeuw!' bracht Savador op een snauwende, terughoudende toon uit. Als ze ooit nog levend dit bos mocht verlaten, zou Shima het zwaar gaan bezuren.

Shima dacht niet aan haar klas, Ze stond hijgend op, ze kwamen er levend uit, allemaal!
ze liep naar de man en pakte hem van achter bij zijn schouder 'zo...en wat ben jij van plan met mij en mijn klas' Zei ze terwijl ze een zachte grinnik hoorde, en ze ging ervanuit dat het van de man was. 'grinnik niet zo dom, en geeft andwoord!' zei ze iets harder,bijna schreeuwend. De man was ineenkeer weg, zo in rook op de grond gevallen en toen helemaal weggedreven. Shima rendde keihard het bos door, zo kwam ze bij het stille meer, Het was er donker , en het meer zag er doodseng uit. Ze liep naar het meer. Ze zette haar voet een beetje in het water. Ze hoorde een stem. 'dagdag' zei een zware stem gemeen. Gelijk het volgende moment viel shima het water in. Ze spartelde in het rond, en probeerde al haar krachten. Ze hield even op met paniekerig zijn en dacht na. 'ik moet me aan mijn belofte houden, ik zou hem vermoorden als het moest' zei een stemmetje in haar hoofd, maar door al haar lichtflitsen af te vuren in het bos, had ze geen genoeg kracht meer over om zigzelf uit het water te halen.

[Dat probleem had ik juist lol.]

''Verdomme, rent ze weer weg.'' zei Sevalin nadat alles was gebeurt. ''Dit is de laatste keer dat ik er achteraan ga.'' zei hij in zichzelf en rende der achterna, terwijl hij ondertussen Knife Summoning gebruikte waardoor hij twee best wel grote (voor een mes) messen in zijn handen toverde, uiteindelijk arriveerde hij bij het meer. ''Overkomt mij weer.'' zei hij toen zacht terwijl hij het water in dook en opkeek naar niets, totdat hij opeens een groot zwart ding vlakbij Shima zag, achter haar. Maar het leek hongerig dus Sevalin moest opschieten. Fast Start mompelde hij en hij ging in volle vaart naar Shima toe en hij had haar nog net weggehaalt voor ze allebei weetikveelwatvoorbeestvoer werden, hij nam haar boven water een meter van het meer vandaan, stond toen op nadat hij zelf uit het water was geklommen en liep het bos weer in om de groep te vinden. ''Kom je mee naar de groep, want ik ren niet meer achter je aan.''

Shima zag alleen een rare zwarte schim achter zich. Ze maakte een bel rond haar hoofd, zo nu kon ze tenminste adememen. Haar handen die vastzaten door het monster kreeg ze los, Het monster pakte haar bij haar nek en ze was bang dat hij sterker was als haar, ze wou net een lichtstraal doen toen ze sevalin het water in zag duiken, toen ze met haar hoofd boven water kwam keek ze naar sevalin en ze knuffelde hem. 'ik wil wel,maar ik kan niet, ookal word dit mijn dood, ik moet en zal dat monster verslaan,jij wil tog ook niet dat hij je klas verslind?' Ze zuchtte 'en je hoeft me ook nietmeer achterna hoor' Ze draaide zich om en zwom achter de schim aan. wat dacht hij wel niet?, tuurlijk kwam ze niet mee.

''Oke dan, ik help je wel...'' zei Sevalin en liep hij de andere kant uit naar Shima.
Sevalin springt het water in en zwemt vervolgens naast Shima in een korte tijd. ''Ik ben geen watermagiër, dus kan je dat bel om je hoofd doen bij mij..'' zei Sevalin van cool naar verlegen.

Shima zuchtte en keek hem aan, ze glimlachtte naar hem.
'euh ohja!'
ze maakte de bel rond ht hoofd van sevalin
zelf vloog ze iets boven het water.
' we vinden HET wel '

''Bedankt.'' zei Sevalin nadat Shima de spreuk van de waterbel deed bij Sevalin. Hij zwom vooruit en zag voor zich een grot, naja, 2 grotten. ''Laten we de rechter nemen, die is groter dus daar zit het beest waarschijnlijk in, als hij in deze twee grotten zit althans. Of zullen we opsplitsen?'' zei hij terwijl hij voor de rechter grot stond.

Shima zuchtte ' jij kan geen lichtgeve , ik wel, wacht... ik kan voor jou de grot 20 minuten verlichten, lukt het zoeken in 20 minuten denk je?' shima keek hem aan, het zou wel erg lastig worden om ZO'N beest in 20 minuten te verslaan, voorhem. Want zij had zowiezo licht,, hij niet. Ze maakte zegt een licht bel in haar hand.

Silvana was tegen het vochtige gras aangedrukt, het groene gras maakte vlekken op haar kleding, maar dat was op het moment niet het belangrijkste. Er was namelijk een feniks los, die nu ergens boven hun hoofd aan het vliegen was, en omdat het vuur had was het nog gevaarlijker. Ze spitste haar elfen oren en luisterde aandachtig om te horen waar het beest zich op dat moment bevond. Ze beet op haar lip, het was waarschijnlijk de schuld van Shima en haar geschreeuw, haar bedenkingen werden even later bevestigd toen Savador zei dat het inderdaad door het geschreeuw kwam. Ze lette op haar ademhaling en zorgde er voor dat ze niet bang werd, want dan zou ze misschien iets doms gaan doen. Met haar beide handen pakte ze een paar grassprieten vast en kneep erin, het zou haar helpen om niet bang te zijn.